เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 19 สงครามของหญิงแท้กับหญิงเทียม 100%
สิบเก้า
สงคราวของหญิงแท้กับหญิงเทียม (ต่อ)
ปราณปริยาที่ถูกโทร. ชวนมาทานข้าวเที่ยงตั้งแต่ช่วงสายๆ เดินเข้ามาในร้านอาหารซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว หญิงสาวขมวดคิ้วเมื่อเห็นผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะที่สรัลจองไว้ ซึ่งเธอแน่ใจว่าไม่ได้จำผิด และไม่ได้มาผิดเวลา
ขณะที่เธอหรี่ตามองชายหนุ่มที่นั่งหันหลังให้ว่าคือใคร ก็เป็นจังหวะที่อีกฝ่ายเอี้ยวตัวหันมาพอดี ทำให้เธอรู้ว่าคนที่นัดเธอมารับประทานข้าวเที่ยงนั้นนัดคนอื่นมาด้วย แถมเป็นผู้ชายท่าทางเจ้าสำอางเสียด้วยสิ
ปราณปริยาเบ้ปากแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะ ยิ่งใกล้เธอก็ยิ่งก้าวเท้าช้าลงทุกทีๆ เพราะชายหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับสรัลนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
‘มิน่าล่ะถึงได้คุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน’
“สวัสดีค่ะ” ปราณปริยาเอ่ยทักอย่างไม่เจาะจง แต่สายตานั้นกลับจ้องมิคกี้ที่ทำหน้าตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิดว่าจะเจอปราณปริยาที่นี่
“มาแล้วหรือครับคุณป่าน ผมกำลังรอคุณอยู่เลย เชิญนั่งครับ” ว่าแล้วสรัลก็ลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆ ให้ปราณปริยานั่ง
มิคกี้เลยรู้ว่าหญิงสาวทักใคร แล้วทำไมเขากับผู้หญิงคนนี้ต้องมาพัวพันกับผู้ชายคนเดียวกันอยู่เรื่อย
“ขอบคุณค่ะ” ปราณปริยายิ้มหวานพลางขยับตัวลงนั่ง “พอดีออกไปธุระข้างนอกแทนพี่ปอน่ะค่ะเลยมาถึงช้า”
“นึกว่าใคร” มิคกี้เอ่ยเสียงเยาะน้อยๆ เมื่อทั้งสองคนทำเหมือนลืมเขาที่หัวโด่อยู่
สรัลก็ดูเอาอกเอาใจหญิงสาวจนออกนอกหน้าชวนให้หมั่นไส้
“สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าเราจะได้พบกันอีกนะคะ” คนโดนทักตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ
“นั่นสิ สถานการณ์คุ้นๆ เนาะ” ว่าพลางยิ้มเยาะอย่างผู้มีชัย
แม้อีกฝ่ายจะเอ่ยเพียงแค่นั้น ปราณปริยาก็รู้ว่าเขาหมายถึงเหตุการณ์ไหน วันนั้นดูเงียบๆ ไม่พูดไม่จา สงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่นึกว่ามาเจอวันนี้จะเป็นคนที่น่ารังเกียจเข้าขั้น ในเมื่อเรื่องจบไปแล้วแต่อีกฝ่ายอยากฝืนฝอยหาตะเข็บเธอก็จะจัดให้ บอกไว้เลยว่าวันนั้นกับวันนี้เธอเองก็ต่างกัน
“แต่วันนี้ผลลัพธ์อาจจะตรงข้ามก็ได้...ใครจะไปรู้” ไม่ว่าเปล่าปราณปริยาวางมือทับลงไปบนหลังมือใหญ่ของสรัลที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเหยียดยิ้มด้วยความสะใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องตาจนแทบถลน
ด้านสรัลที่จู่ๆ ก็ถูกดึงเข้าเป็นเครื่องมือในการทำสงครามครั้งนี้ ก้มมองมือบางที่วางอยู่บนหลังมือตัวเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปมองมิคกี้ ที่ดูเหมือนกำลังจะคลั่งกับการกระทำของปราณปริยาที่กำลังยิ้มเยาะอย่างพอใจ เขาลอบถอนหายใจแล้วพลิกมือขึ้นสอดนิ้วประสานกับมือบางนั้น
ปราณปริยาชะงัก หันไปถลึงตาใส่สรัลที่เลิกคิ้วมองพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม พยายามจะชักมือกลับแต่ชายหนุ่มก็จับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย!” หญิงสาวโน้มตัวไปกระซิบบอกสรัลเสียงเข้ม นอกจากชายหนุ่มจะไม่ทำตามแล้ว เขายังหันไปพูดกับมิคกี้ที่นั่งหน้าบึ้ง แถมยังกัดริมฝีปากอย่างคนที่พยายามระงับแรงริษยา
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณสองคนเคยเจอกันมาก่อนหรือครับนี่” ถามอย่างคนไม่รู้จริงๆ สรัลรู้ว่าคนที่ทำให้ปราณปริยามีแผลใจในอดีตคืออภิชาติ และมิคกี้เป็นแฟนใหม่ที่ตอนนี้ก็เลิกรากันไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าสองคนนี้เคยเจอกันมาก่อน
“ก็เคยมีอดีตคนรักคนเดียวกัน...แต่เหตุผลการเลิกราต่างกันนะครับ” มิคกี้เชิดหน้าตอบอย่างภูมิใจ และคงมีเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ตัวเองคงจะเหนือกว่าอีกฝ่าย
“คือผมไม่รู้” ชายหนุ่มบอกอย่างรู้สึกผิด พลางมองไปที่ปราณปริยา “...ไม่รู้ว่าพวกคุณเคยเจอกันมาก่อนน่ะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ” มิคกี้บอกเสียงนุ่ม
สรัลจึงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มรับอย่างขอบคุณก่อนจะดึงความสนใจของทุกคนมาที่จุดประสงค์ของการมาที่ร้านแห่งนี้ นั่นคือการรับประทานอาหารเที่ยง
“นี่ก็จะเลยเที่ยงแล้วเราสั่งอาหารมาทานกันเลยดีกว่านะครับ คุณมิคกี้สั่งได้ตามใจชอบเลยครับ” สรัลบอกคนที่นั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะ ก่อนจะหันมาสนใจคนข้างตัวที่ตอนนี้เขาปล่อยมือของเธอเป็นอิสระแล้ว
“คุณป่านทานอะไรดีครับ เอางี้ดีกว่า คุณแนะนำเมนูเด็ดๆ ของร้านมาสักสามสี่อย่างสิครับ”
“คุณมาบ่อยสั่งทานมาหมดทุกอย่างแล้วมั้งคะ” คนถูกถามตอบด้วยน้ำเสียงหมางเมิน ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอไม่พอใจกับการกระทำของเขา แม้ตนเองจะเป็นคนเริ่มก็เถอะ
“น่า...แนะนำหน่อยนะ” ชายหนุ่มบอกเสียงอ้อนพลางสะกิดแขนหญิงสาวยิกๆ ปราณปริยามองค้อน มุมปากกระตุกเพราะต้องกลั้นยิ้ม แล้วก็ตอบอย่างเสียไม่ได้
“สั่งไปเถอะค่ะอร่อยเหาะทุกเมนู ฉันรับประกันและคุณเองก็คงรู้ ไม่งั้นคงไม่เป็นลูกค้าประจำหรอกจริงไหมคะ”
“นั่นก็เป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งเพราะเจ้าของร้านล้วนๆ” คำพูดที่มาพร้อมสายตาแพรวพราวเรียกสีแดงระเรือบนแก้มใสของคนที่เป็นเจ้าของร้านคนหนึ่งได้ดี
“พี่ปอหรือคะ” เธอแกล้งถามแก้เขิน
“คุณนี่อย่าชักใบให้เรือเสียสิ ผมจะไปสนพี่ปอทำไม”
“นึกว่าชอบอะไรแบบนั้น เห็น...” ปราณปริยาปรายตาไปมองมิคกี้ที่นั่งถือเมนู แต่สายตาของมิคกี้นั้นกลับจ้องเธอและสรัลด้วยความไม่พอใจแทน
“มันมีเหตุจำเป็นน่ะคุณ ผมสนน้องสาวพี่ปอมากกว่านะเออ”
ปราณปริยาก็ผลักเข้าที่ไหล่กว้างเบาๆ ทันทีที่เขาพูดจบ
“เลือกอาหารไปเลยค่ะ อย่าเลี่ยนให้มากนัก ฉันจะทานข้าวไม่ลง”
“คุณสรัลครับ คุณว่าเมนูนี้จะอร่อยไหมครับ” มิคกี้ที่รู้สึกเหมือนว่าตนเป็นอากาศธาตุเอ่ยถาม ดึงความสนใจจากสรัลที่ทำตาหวานเชื่อมใส่ปราณปริยาตลอดเวลา พลางยื่นเมนูในมือข้ามฟากมาให้ชายหนุ่มมอง
สรัลยื่นหน้าไปดูแวบหนึ่งแล้วตอบ “อร่อยครับ”
“งั้นสั่งอันนี้แล้วกัน ขอน้ำมะเขือเทศด้วยนะ ช่วงนี้รู้สึกผิวพรรณไม่ค่อยดีเท่าไหร่” สั่งพลางลูบแขนที่ดูขาวนวลเนียนนุ่มกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ก่อนจะหันมาถามของสรัล
“คุณสรัลล่ะครับ”
“น้ำเปล่าก็พอละครับ” ตอบแค่นั้นสรัลก็หันมาสนใจปราณปริยาเหมือนเดิม
“คุณป่านล่ะครับ”
“น้ำเปล่าค่ะ” ปราณปริยาตอบแล้วก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มขำ เมื่อเห็นสีหนาขัดใจของมิคกี้ที่ดึงความสนใจจากสรัลไม่สำเร็จ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
E-Book ดาวโหดได้ที่เวบ MEB นะคะ ^_^
สงคราวของหญิงแท้กับหญิงเทียม (ต่อ)
ปราณปริยาที่ถูกโทร. ชวนมาทานข้าวเที่ยงตั้งแต่ช่วงสายๆ เดินเข้ามาในร้านอาหารซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว หญิงสาวขมวดคิ้วเมื่อเห็นผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะที่สรัลจองไว้ ซึ่งเธอแน่ใจว่าไม่ได้จำผิด และไม่ได้มาผิดเวลา
ขณะที่เธอหรี่ตามองชายหนุ่มที่นั่งหันหลังให้ว่าคือใคร ก็เป็นจังหวะที่อีกฝ่ายเอี้ยวตัวหันมาพอดี ทำให้เธอรู้ว่าคนที่นัดเธอมารับประทานข้าวเที่ยงนั้นนัดคนอื่นมาด้วย แถมเป็นผู้ชายท่าทางเจ้าสำอางเสียด้วยสิ
ปราณปริยาเบ้ปากแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะ ยิ่งใกล้เธอก็ยิ่งก้าวเท้าช้าลงทุกทีๆ เพราะชายหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับสรัลนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
‘มิน่าล่ะถึงได้คุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน’
“สวัสดีค่ะ” ปราณปริยาเอ่ยทักอย่างไม่เจาะจง แต่สายตานั้นกลับจ้องมิคกี้ที่ทำหน้าตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิดว่าจะเจอปราณปริยาที่นี่
“มาแล้วหรือครับคุณป่าน ผมกำลังรอคุณอยู่เลย เชิญนั่งครับ” ว่าแล้วสรัลก็ลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆ ให้ปราณปริยานั่ง
มิคกี้เลยรู้ว่าหญิงสาวทักใคร แล้วทำไมเขากับผู้หญิงคนนี้ต้องมาพัวพันกับผู้ชายคนเดียวกันอยู่เรื่อย
“ขอบคุณค่ะ” ปราณปริยายิ้มหวานพลางขยับตัวลงนั่ง “พอดีออกไปธุระข้างนอกแทนพี่ปอน่ะค่ะเลยมาถึงช้า”
“นึกว่าใคร” มิคกี้เอ่ยเสียงเยาะน้อยๆ เมื่อทั้งสองคนทำเหมือนลืมเขาที่หัวโด่อยู่
สรัลก็ดูเอาอกเอาใจหญิงสาวจนออกนอกหน้าชวนให้หมั่นไส้
“สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าเราจะได้พบกันอีกนะคะ” คนโดนทักตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ
“นั่นสิ สถานการณ์คุ้นๆ เนาะ” ว่าพลางยิ้มเยาะอย่างผู้มีชัย
แม้อีกฝ่ายจะเอ่ยเพียงแค่นั้น ปราณปริยาก็รู้ว่าเขาหมายถึงเหตุการณ์ไหน วันนั้นดูเงียบๆ ไม่พูดไม่จา สงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่นึกว่ามาเจอวันนี้จะเป็นคนที่น่ารังเกียจเข้าขั้น ในเมื่อเรื่องจบไปแล้วแต่อีกฝ่ายอยากฝืนฝอยหาตะเข็บเธอก็จะจัดให้ บอกไว้เลยว่าวันนั้นกับวันนี้เธอเองก็ต่างกัน
“แต่วันนี้ผลลัพธ์อาจจะตรงข้ามก็ได้...ใครจะไปรู้” ไม่ว่าเปล่าปราณปริยาวางมือทับลงไปบนหลังมือใหญ่ของสรัลที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเหยียดยิ้มด้วยความสะใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องตาจนแทบถลน
ด้านสรัลที่จู่ๆ ก็ถูกดึงเข้าเป็นเครื่องมือในการทำสงครามครั้งนี้ ก้มมองมือบางที่วางอยู่บนหลังมือตัวเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปมองมิคกี้ ที่ดูเหมือนกำลังจะคลั่งกับการกระทำของปราณปริยาที่กำลังยิ้มเยาะอย่างพอใจ เขาลอบถอนหายใจแล้วพลิกมือขึ้นสอดนิ้วประสานกับมือบางนั้น
ปราณปริยาชะงัก หันไปถลึงตาใส่สรัลที่เลิกคิ้วมองพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม พยายามจะชักมือกลับแต่ชายหนุ่มก็จับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย!” หญิงสาวโน้มตัวไปกระซิบบอกสรัลเสียงเข้ม นอกจากชายหนุ่มจะไม่ทำตามแล้ว เขายังหันไปพูดกับมิคกี้ที่นั่งหน้าบึ้ง แถมยังกัดริมฝีปากอย่างคนที่พยายามระงับแรงริษยา
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณสองคนเคยเจอกันมาก่อนหรือครับนี่” ถามอย่างคนไม่รู้จริงๆ สรัลรู้ว่าคนที่ทำให้ปราณปริยามีแผลใจในอดีตคืออภิชาติ และมิคกี้เป็นแฟนใหม่ที่ตอนนี้ก็เลิกรากันไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าสองคนนี้เคยเจอกันมาก่อน
“ก็เคยมีอดีตคนรักคนเดียวกัน...แต่เหตุผลการเลิกราต่างกันนะครับ” มิคกี้เชิดหน้าตอบอย่างภูมิใจ และคงมีเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ตัวเองคงจะเหนือกว่าอีกฝ่าย
“คือผมไม่รู้” ชายหนุ่มบอกอย่างรู้สึกผิด พลางมองไปที่ปราณปริยา “...ไม่รู้ว่าพวกคุณเคยเจอกันมาก่อนน่ะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ” มิคกี้บอกเสียงนุ่ม
สรัลจึงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มรับอย่างขอบคุณก่อนจะดึงความสนใจของทุกคนมาที่จุดประสงค์ของการมาที่ร้านแห่งนี้ นั่นคือการรับประทานอาหารเที่ยง
“นี่ก็จะเลยเที่ยงแล้วเราสั่งอาหารมาทานกันเลยดีกว่านะครับ คุณมิคกี้สั่งได้ตามใจชอบเลยครับ” สรัลบอกคนที่นั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะ ก่อนจะหันมาสนใจคนข้างตัวที่ตอนนี้เขาปล่อยมือของเธอเป็นอิสระแล้ว
“คุณป่านทานอะไรดีครับ เอางี้ดีกว่า คุณแนะนำเมนูเด็ดๆ ของร้านมาสักสามสี่อย่างสิครับ”
“คุณมาบ่อยสั่งทานมาหมดทุกอย่างแล้วมั้งคะ” คนถูกถามตอบด้วยน้ำเสียงหมางเมิน ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอไม่พอใจกับการกระทำของเขา แม้ตนเองจะเป็นคนเริ่มก็เถอะ
“น่า...แนะนำหน่อยนะ” ชายหนุ่มบอกเสียงอ้อนพลางสะกิดแขนหญิงสาวยิกๆ ปราณปริยามองค้อน มุมปากกระตุกเพราะต้องกลั้นยิ้ม แล้วก็ตอบอย่างเสียไม่ได้
“สั่งไปเถอะค่ะอร่อยเหาะทุกเมนู ฉันรับประกันและคุณเองก็คงรู้ ไม่งั้นคงไม่เป็นลูกค้าประจำหรอกจริงไหมคะ”
“นั่นก็เป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งเพราะเจ้าของร้านล้วนๆ” คำพูดที่มาพร้อมสายตาแพรวพราวเรียกสีแดงระเรือบนแก้มใสของคนที่เป็นเจ้าของร้านคนหนึ่งได้ดี
“พี่ปอหรือคะ” เธอแกล้งถามแก้เขิน
“คุณนี่อย่าชักใบให้เรือเสียสิ ผมจะไปสนพี่ปอทำไม”
“นึกว่าชอบอะไรแบบนั้น เห็น...” ปราณปริยาปรายตาไปมองมิคกี้ที่นั่งถือเมนู แต่สายตาของมิคกี้นั้นกลับจ้องเธอและสรัลด้วยความไม่พอใจแทน
“มันมีเหตุจำเป็นน่ะคุณ ผมสนน้องสาวพี่ปอมากกว่านะเออ”
ปราณปริยาก็ผลักเข้าที่ไหล่กว้างเบาๆ ทันทีที่เขาพูดจบ
“เลือกอาหารไปเลยค่ะ อย่าเลี่ยนให้มากนัก ฉันจะทานข้าวไม่ลง”
“คุณสรัลครับ คุณว่าเมนูนี้จะอร่อยไหมครับ” มิคกี้ที่รู้สึกเหมือนว่าตนเป็นอากาศธาตุเอ่ยถาม ดึงความสนใจจากสรัลที่ทำตาหวานเชื่อมใส่ปราณปริยาตลอดเวลา พลางยื่นเมนูในมือข้ามฟากมาให้ชายหนุ่มมอง
สรัลยื่นหน้าไปดูแวบหนึ่งแล้วตอบ “อร่อยครับ”
“งั้นสั่งอันนี้แล้วกัน ขอน้ำมะเขือเทศด้วยนะ ช่วงนี้รู้สึกผิวพรรณไม่ค่อยดีเท่าไหร่” สั่งพลางลูบแขนที่ดูขาวนวลเนียนนุ่มกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ก่อนจะหันมาถามของสรัล
“คุณสรัลล่ะครับ”
“น้ำเปล่าก็พอละครับ” ตอบแค่นั้นสรัลก็หันมาสนใจปราณปริยาเหมือนเดิม
“คุณป่านล่ะครับ”
“น้ำเปล่าค่ะ” ปราณปริยาตอบแล้วก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มขำ เมื่อเห็นสีหนาขัดใจของมิคกี้ที่ดึงความสนใจจากสรัลไม่สำเร็จ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
E-Book ดาวโหดได้ที่เวบ MEB นะคะ ^_^
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 เม.ย. 2559, 17:27:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 เม.ย. 2559, 17:27:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1045
| << ตอนที่ 19 สงครามของหญิงแท้กับหญิงเทียม 50% | ตอนที่ 20 คำสารภาพ (รัก) 50% >> |