เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 20 คำสารภาพ (รัก) 100%
ยี่สิบ
คำสารภาพ (รัก) (ต่อ)
“มิคจะให้เพื่อนยกเลิกสัญญากับร้านของคุณ” มิคกี้ร้องบอกตามหลังร่างสูงที่กำลังจะเดินผละออกไปจากโต๊ะ ก่อนจะยิ้มอย่างผู้มีชัยเมื่อร่างสูงของสรัลชะงัก แต่รอยยิ้มนั้นก็ประดับอยู่บนริมฝีปากแดงได้ไม่ถึงนาที
“เมื่อลูกค้าไม่เต็มใจจะใช้บริการของทางร้าน ผมก็คงบังคับไม่ได้ แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเงื่อนไขในสัญญา หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”
“เฮ้อ! กว่าจะหลุดออกมาได้” สรัลที่เดินตามปราณปริยาแบบไม่เหลียวหลังมาที่ออฟฟิศบอกอย่างโล่งอก ไม่คิดว่าอดีตลูกค้าจะคิดจริงจังกับตนจนถึงกับยกเลิกงานแต่งงานกับคนรักเพื่อหันมาหาเขาที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยสักนิด
สงสารก็แต่อภิชาติ ทั้งๆ ที่จะจัดงานแต่งงานอยู่แล้วแท้ๆ กลับโดนทิ้งแบบสายฟ้าแลบ แต่จะว่าไปคงเป็นกงเกวียนกำเกวียนที่ชายหนุ่มเคยทำแบบนี้กับปราณปริยามาก่อน
“คุณไม่น่าเอาฉันเขาไปมีเอี่ยวกับสัมพันธ์รักของคุณเลย” ปราณปริยาหยุดเดิน แล้วหมุนตัวมาต่อว่าหนุ่มสวยที่ทำหน้าบึ้งอย่างอารมณ์เสีย เมื่อมาถึงหน้าประตูทางเข้าออฟฟิศ
“อย่าหาเรื่องกันสิคุณ เขาเป็นแค่ลูกค้า” ชายหนุ่มบอกเสียงเบื่อๆ
“แต่มีการส่งของขวัญให้กัน รวมถึงช่อดอกไม้ที่คุณกล่าวหาว่าฉันเป็นคนส่งด้วยใช่ไหมคะ”
“ใช่ เขาส่งมาโดยไม่มีอะไรบ่งบอกว่าเป็นใคร ผมเก็บของเหล่านั้นไว้ แต่ไม่เคยหยิบมาใช้ พรุ่งนี้ผมจะส่งคืนเขา ผมไม่อยากถูกคุณเข้าใจผิด”
“อยู่กันสองคนคุณยังจะล้อฉันเล่นอีกหรือคะ” ปราณปริยาเตือนสรัลเสียงเข้ม พลางมองซ้ายมองขวากลัวใครได้ยิน ขณะที่แก้มนวลนั้นแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ผมพูดเหมือนล้อเล่นหรือครับ” สรัลเปลี่ยนอิริยาบถมายืนกอดอกถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง ทำให้คนที่คิดว่าอีกฝ่ายพูดเล่นเพื่อเอาตัวรอดเลยวางสีหน้าไม่ถูก
“กะ...ก็หรือไม่จริง”
“ที่ผมหมั่นโทร. หา ชวนออกเดต ไปโน่นมานี่ เพราะอะไรกัน”
“เพราะสงสารฉันมั้ง”
“สงสารเรื่องอะไร”
ปราณปริยาใช้ความเงียบเป็นคำตอบ ขณะที่สรัลถอนหายใจก่อนจะพูดต่อไปว่า
“ถ้าเป็นเรื่องนั้น ผมแค่รู้สึกผิดที่เคยคิดว่าคุณกล่าวหาว่าผมเป็นเกย์เพราะอคติส่วนตัว แต่จริงๆ แล้วคุณแค่กลัวคุณอ้อนจะโดนเหมือนคุณ แต่ถ้าเรื่องแค่นั้นผมคิดว่าแค่คำขอโทษเมื่อวันนั้นก็น่าจะพอแล้วมั้งครับ ผมคงไม่มาเที่ยวรับผิดชอบคุณเพราะความสงสารจากเรื่องที่ไม่ได้ก่อหรอกนะ ผมไม่ได้แสนดีขนาดนั้น”
ปราณปริยาฟังแล้วถึงกับพูดไม่ออก หมดคำพูดที่จะแย้ง คำพูดของดารินทร์หลังจากคืนดีกับแฟนหนุ่มเมื่อหลายวันก่อนผุดขึ้นมาในหัว ‘คุณขวัญเขาชอบแก’ อุตส่าห์พยายามคิดว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่น ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเอาจริง
“เลยเวลาทำงานมาเยอะแล้ว” มือบางจับผมมาทัดที่ใบหูพลางช้อนสายตามองหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะรีบหลบสายตาก้มหน้าพูด
“ฉันขอตัวนะคะ ขอบคุณสำหรับมื้อเที่ยงที่สุดแสนจะวิเศษ” ถึงจะเขินอย่างไร ตอนท้ายก็ไม่วายจะแขวะ
“ถ้ารู้มาก่อนผมจะไม่ทำอย่างนี้เด็ดขาด ผมขอโทษจริงๆ” สรัลบอกพลางเดินเข้าไปคว้ามือบางมากุมเอาไว้ ปราณปริยาทำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะแก้เขินด้วยการเอ่ยขอตัวอีกรอบพร้อมกับค่อยๆ ดึงมือที่อุ่นจนร้อนออกจากมือใหญ่
“ไปนะคะ”
แต่แค่หมุนตัวก้าวเท้าได้เพียงก้าวเดียว ปราณปริยาก็ถึงกับชะงัก พลางทำหน้าตกใจที่จู่ๆ พี่ชายก็มาโผล่มาตรงหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้มล้อเลียน
“อ้าว กลับมาแล้วหรือป่าน” ทักน้องสาวแต่สายตานั้นมองข้ามไหล่บางไปยังร่างสูงของหนุ่มหน้าสวยอย่างสรัล
“สวัสดีครับ ไปไงมาไงถึงได้มาด้วยกันล่ะ”
“สวัสดีครับ ผมนัดคุณป่านทานข้าวเที่ยงที่นี่น่ะครับ”
ปราโมทย์พยักหน้ารับรู้และไม่ได้พูดอะไรต่อ สรัลที่ยืนตัวเกร็งเล็กน้อยจากคำเตือนที่อีกฝ่ายฝากไปกับพี่ชาย ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า
“พรุ่งนี้ผมจะขออนุญาตมารับคุณป่านไปลองชุดที่ร้านนะครับ”
“ชุด? ชุดอะไร นี่เราจะแต่งงานกันแล้วหรือ” ปราโมทย์ที่วันนี้อารมณ์ดีผิดปกติถามเสียงกลั้วหัวเราะ เขาไม่ได้เจาะจงว่าถามน้องสาวหรือคนที่จีบน้องสาว
“พี่ปอ!” คนที่มีนัดแบบไม่รู้ตัวเรียกพี่ชายเสียงเข้ม ถลึงตาใส่ขณะที่แก้มนั้นแดงระเรื่อเพราะคำพูดของพี่ชาย จากนั้นก็หันไปหาคนที่จู่ๆ ไปขออนุญาตพี่ชายแทนที่จะเป็นเธอ แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากถาม สรัลก็รีบชิงบอกก่อน
“ชุดเพื่อนเจ้าสาวน่ะครับ”
“อ๋อ...ตามสบายเถอะครับ ไปถามเจ้าตัวดีกว่า เรื่องแบบนี้ให้สิทธิ์เจ้าตัว เพราะในส่วนของผม ผมคิดว่าผมพูดไปแล้ว” ปราโมทย์ที่แย่งน้องสาวตอบเอ่ยปากอนุญาต แต่ทิ้งท้ายด้วยการขู่เล็กๆ ด้วยน้ำเสียงและสายตาจริงจัง
“ครับ เรื่องนั้นผมรับทราบแล้วครับ” สรัลเองก็ตอบรับอย่างจริงจังไม่แพ้กัน
“กวนเวลางานของพวกคุณไปเยอะแล้ว เอาเป็นว่าผมขอตัวนะครับ คืนนี้ผมโทร. หานะครับ จะได้รู้ว่าพรุ่งคุณจะให้มารับที่ไหน บ้านหรือที่ทำงานดี แล้วเจอกันครับ” สรัลเอ่ยตัดบททิ้งท้ายอย่างนั้นแล้วหมุนตัวเดินผละออกไป เล่นเอาปราณปริยาที่ยังไม่ได้ออกความเห็นเรื่องนัดพรุ่งนี้แม้แต่คำเดียวอ้าปากหวอ ได้แต่มองตามหลังตาปริบๆ และกะพริบถี่ยิ่งขึ้นเมื่อพี่ชายที่ยืนล้วงกระเป๋าในท่าทางสบายถามขึ้น
“คบกันแล้วหรือ”
“ใช่ที่ไหนกันเล่า พี่ก็” ปราณปริยาหันขวับพร้อมกับรีบตอบปฏิเสธ
“จริงหรือ ตอนเที่ยงนัดทานข้าว ตอนกลางคืนก็โทร. หา”
“คุยธุระ ไม่มีอะไรอย่างที่พี่คิดหรอก”
“ถ้ามีพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ก็ดูเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง” ปราโมทย์ซึ่งหรี่ตามองตามหนุ่มหน้าสวยที่เพิ่งเดินลับสายตาไป บอกน้องสาวสุดที่รักพลางยกมือขึ้นลูบปลายคาง
เล่นเอาปราณปริยาหันมามองพี่ชายเขม็ง ไม่มีครั้งไหนที่พี่ชายจะพูดเชียร์ใครออกนอกหน้าอย่างนี้ แม้ตอนอภิชาติ ปราโมทย์ไม่ได้ห้ามแต่ก็มีเตือนบ้างว่า ‘ดูดีๆ ล่ะ’ ทั้งที่อภิชาติดูมาดแมนกว่าสรัลตั้งเยอะ
“พี่ไม่คิดว่าเขา เอ่อ...เอ่อ...จะเป็นเกย์อะไรทำนองนี้หรือคะ” หญิงสาวถามหยั่งเชิง
ปราโมทย์หันมายิ้มแบบมีเลศนัยให้น้องสาวแล้วตอบอย่างมั่นอกมั่นใจว่า
“ไม่นี่” จากนั้นก็เดินผละออกไปข้างนอกพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอ ปล่อยให้น้องสาวมองตามหลังด้วยสีหน้างงงวย คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้น
‘อีตาสรัลไปติดสินบนอะไรกับพี่ชายของเธอหรือเปล่าเนี่ย’
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
คำสารภาพ (รัก) (ต่อ)
“มิคจะให้เพื่อนยกเลิกสัญญากับร้านของคุณ” มิคกี้ร้องบอกตามหลังร่างสูงที่กำลังจะเดินผละออกไปจากโต๊ะ ก่อนจะยิ้มอย่างผู้มีชัยเมื่อร่างสูงของสรัลชะงัก แต่รอยยิ้มนั้นก็ประดับอยู่บนริมฝีปากแดงได้ไม่ถึงนาที
“เมื่อลูกค้าไม่เต็มใจจะใช้บริการของทางร้าน ผมก็คงบังคับไม่ได้ แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเงื่อนไขในสัญญา หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”
“เฮ้อ! กว่าจะหลุดออกมาได้” สรัลที่เดินตามปราณปริยาแบบไม่เหลียวหลังมาที่ออฟฟิศบอกอย่างโล่งอก ไม่คิดว่าอดีตลูกค้าจะคิดจริงจังกับตนจนถึงกับยกเลิกงานแต่งงานกับคนรักเพื่อหันมาหาเขาที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยสักนิด
สงสารก็แต่อภิชาติ ทั้งๆ ที่จะจัดงานแต่งงานอยู่แล้วแท้ๆ กลับโดนทิ้งแบบสายฟ้าแลบ แต่จะว่าไปคงเป็นกงเกวียนกำเกวียนที่ชายหนุ่มเคยทำแบบนี้กับปราณปริยามาก่อน
“คุณไม่น่าเอาฉันเขาไปมีเอี่ยวกับสัมพันธ์รักของคุณเลย” ปราณปริยาหยุดเดิน แล้วหมุนตัวมาต่อว่าหนุ่มสวยที่ทำหน้าบึ้งอย่างอารมณ์เสีย เมื่อมาถึงหน้าประตูทางเข้าออฟฟิศ
“อย่าหาเรื่องกันสิคุณ เขาเป็นแค่ลูกค้า” ชายหนุ่มบอกเสียงเบื่อๆ
“แต่มีการส่งของขวัญให้กัน รวมถึงช่อดอกไม้ที่คุณกล่าวหาว่าฉันเป็นคนส่งด้วยใช่ไหมคะ”
“ใช่ เขาส่งมาโดยไม่มีอะไรบ่งบอกว่าเป็นใคร ผมเก็บของเหล่านั้นไว้ แต่ไม่เคยหยิบมาใช้ พรุ่งนี้ผมจะส่งคืนเขา ผมไม่อยากถูกคุณเข้าใจผิด”
“อยู่กันสองคนคุณยังจะล้อฉันเล่นอีกหรือคะ” ปราณปริยาเตือนสรัลเสียงเข้ม พลางมองซ้ายมองขวากลัวใครได้ยิน ขณะที่แก้มนวลนั้นแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ผมพูดเหมือนล้อเล่นหรือครับ” สรัลเปลี่ยนอิริยาบถมายืนกอดอกถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง ทำให้คนที่คิดว่าอีกฝ่ายพูดเล่นเพื่อเอาตัวรอดเลยวางสีหน้าไม่ถูก
“กะ...ก็หรือไม่จริง”
“ที่ผมหมั่นโทร. หา ชวนออกเดต ไปโน่นมานี่ เพราะอะไรกัน”
“เพราะสงสารฉันมั้ง”
“สงสารเรื่องอะไร”
ปราณปริยาใช้ความเงียบเป็นคำตอบ ขณะที่สรัลถอนหายใจก่อนจะพูดต่อไปว่า
“ถ้าเป็นเรื่องนั้น ผมแค่รู้สึกผิดที่เคยคิดว่าคุณกล่าวหาว่าผมเป็นเกย์เพราะอคติส่วนตัว แต่จริงๆ แล้วคุณแค่กลัวคุณอ้อนจะโดนเหมือนคุณ แต่ถ้าเรื่องแค่นั้นผมคิดว่าแค่คำขอโทษเมื่อวันนั้นก็น่าจะพอแล้วมั้งครับ ผมคงไม่มาเที่ยวรับผิดชอบคุณเพราะความสงสารจากเรื่องที่ไม่ได้ก่อหรอกนะ ผมไม่ได้แสนดีขนาดนั้น”
ปราณปริยาฟังแล้วถึงกับพูดไม่ออก หมดคำพูดที่จะแย้ง คำพูดของดารินทร์หลังจากคืนดีกับแฟนหนุ่มเมื่อหลายวันก่อนผุดขึ้นมาในหัว ‘คุณขวัญเขาชอบแก’ อุตส่าห์พยายามคิดว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่น ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเอาจริง
“เลยเวลาทำงานมาเยอะแล้ว” มือบางจับผมมาทัดที่ใบหูพลางช้อนสายตามองหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะรีบหลบสายตาก้มหน้าพูด
“ฉันขอตัวนะคะ ขอบคุณสำหรับมื้อเที่ยงที่สุดแสนจะวิเศษ” ถึงจะเขินอย่างไร ตอนท้ายก็ไม่วายจะแขวะ
“ถ้ารู้มาก่อนผมจะไม่ทำอย่างนี้เด็ดขาด ผมขอโทษจริงๆ” สรัลบอกพลางเดินเข้าไปคว้ามือบางมากุมเอาไว้ ปราณปริยาทำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะแก้เขินด้วยการเอ่ยขอตัวอีกรอบพร้อมกับค่อยๆ ดึงมือที่อุ่นจนร้อนออกจากมือใหญ่
“ไปนะคะ”
แต่แค่หมุนตัวก้าวเท้าได้เพียงก้าวเดียว ปราณปริยาก็ถึงกับชะงัก พลางทำหน้าตกใจที่จู่ๆ พี่ชายก็มาโผล่มาตรงหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้มล้อเลียน
“อ้าว กลับมาแล้วหรือป่าน” ทักน้องสาวแต่สายตานั้นมองข้ามไหล่บางไปยังร่างสูงของหนุ่มหน้าสวยอย่างสรัล
“สวัสดีครับ ไปไงมาไงถึงได้มาด้วยกันล่ะ”
“สวัสดีครับ ผมนัดคุณป่านทานข้าวเที่ยงที่นี่น่ะครับ”
ปราโมทย์พยักหน้ารับรู้และไม่ได้พูดอะไรต่อ สรัลที่ยืนตัวเกร็งเล็กน้อยจากคำเตือนที่อีกฝ่ายฝากไปกับพี่ชาย ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า
“พรุ่งนี้ผมจะขออนุญาตมารับคุณป่านไปลองชุดที่ร้านนะครับ”
“ชุด? ชุดอะไร นี่เราจะแต่งงานกันแล้วหรือ” ปราโมทย์ที่วันนี้อารมณ์ดีผิดปกติถามเสียงกลั้วหัวเราะ เขาไม่ได้เจาะจงว่าถามน้องสาวหรือคนที่จีบน้องสาว
“พี่ปอ!” คนที่มีนัดแบบไม่รู้ตัวเรียกพี่ชายเสียงเข้ม ถลึงตาใส่ขณะที่แก้มนั้นแดงระเรื่อเพราะคำพูดของพี่ชาย จากนั้นก็หันไปหาคนที่จู่ๆ ไปขออนุญาตพี่ชายแทนที่จะเป็นเธอ แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากถาม สรัลก็รีบชิงบอกก่อน
“ชุดเพื่อนเจ้าสาวน่ะครับ”
“อ๋อ...ตามสบายเถอะครับ ไปถามเจ้าตัวดีกว่า เรื่องแบบนี้ให้สิทธิ์เจ้าตัว เพราะในส่วนของผม ผมคิดว่าผมพูดไปแล้ว” ปราโมทย์ที่แย่งน้องสาวตอบเอ่ยปากอนุญาต แต่ทิ้งท้ายด้วยการขู่เล็กๆ ด้วยน้ำเสียงและสายตาจริงจัง
“ครับ เรื่องนั้นผมรับทราบแล้วครับ” สรัลเองก็ตอบรับอย่างจริงจังไม่แพ้กัน
“กวนเวลางานของพวกคุณไปเยอะแล้ว เอาเป็นว่าผมขอตัวนะครับ คืนนี้ผมโทร. หานะครับ จะได้รู้ว่าพรุ่งคุณจะให้มารับที่ไหน บ้านหรือที่ทำงานดี แล้วเจอกันครับ” สรัลเอ่ยตัดบททิ้งท้ายอย่างนั้นแล้วหมุนตัวเดินผละออกไป เล่นเอาปราณปริยาที่ยังไม่ได้ออกความเห็นเรื่องนัดพรุ่งนี้แม้แต่คำเดียวอ้าปากหวอ ได้แต่มองตามหลังตาปริบๆ และกะพริบถี่ยิ่งขึ้นเมื่อพี่ชายที่ยืนล้วงกระเป๋าในท่าทางสบายถามขึ้น
“คบกันแล้วหรือ”
“ใช่ที่ไหนกันเล่า พี่ก็” ปราณปริยาหันขวับพร้อมกับรีบตอบปฏิเสธ
“จริงหรือ ตอนเที่ยงนัดทานข้าว ตอนกลางคืนก็โทร. หา”
“คุยธุระ ไม่มีอะไรอย่างที่พี่คิดหรอก”
“ถ้ามีพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ก็ดูเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง” ปราโมทย์ซึ่งหรี่ตามองตามหนุ่มหน้าสวยที่เพิ่งเดินลับสายตาไป บอกน้องสาวสุดที่รักพลางยกมือขึ้นลูบปลายคาง
เล่นเอาปราณปริยาหันมามองพี่ชายเขม็ง ไม่มีครั้งไหนที่พี่ชายจะพูดเชียร์ใครออกนอกหน้าอย่างนี้ แม้ตอนอภิชาติ ปราโมทย์ไม่ได้ห้ามแต่ก็มีเตือนบ้างว่า ‘ดูดีๆ ล่ะ’ ทั้งที่อภิชาติดูมาดแมนกว่าสรัลตั้งเยอะ
“พี่ไม่คิดว่าเขา เอ่อ...เอ่อ...จะเป็นเกย์อะไรทำนองนี้หรือคะ” หญิงสาวถามหยั่งเชิง
ปราโมทย์หันมายิ้มแบบมีเลศนัยให้น้องสาวแล้วตอบอย่างมั่นอกมั่นใจว่า
“ไม่นี่” จากนั้นก็เดินผละออกไปข้างนอกพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอ ปล่อยให้น้องสาวมองตามหลังด้วยสีหน้างงงวย คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้น
‘อีตาสรัลไปติดสินบนอะไรกับพี่ชายของเธอหรือเปล่าเนี่ย’
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 เม.ย. 2559, 12:38:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 เม.ย. 2559, 12:38:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1010
| << ตอนที่ 20 คำสารภาพ (รัก) 50% | ตอนที่ 21 เพื่อนเจ้าสาวของผม 50% >> |