เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 21 เพื่อนเจ้าสาวของผม 50%
ยี่สิบเอ็ด
เพื่อนเจ้าสาวของผม
ร่างบอบบางในชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกเดินออกมาจากห้องลองชุด ไม่ใช่เพียงแค่ว่าที่เจ้าบ่าวอย่างเวธน์เท่านั้นที่ตะลึง แม้แต่ผู้หญิงอย่างปราณปริยายังถึงกับมองตาค้าง เดินเข้าไปหาเพื่อนรักอย่างลืมตัว จากนั้นยื่นมือที่เธอรู้สึกว่าสั่นเล็กๆ ไปลูบตัวเสื้อที่เป็นผ้าลูกไม้ปักลายเอาไว้อย่างละเอียดและประณีต ก่อนจะละมือมาจับในส่วนกระโปรงที่มีระบายฟูฟ่องด้วยแววตาเป็นประกาย ทั้งการออกแบบและวัตถุดิบที่เลือกใช้สมกับราคาที่น่าจะแพงหูฉี่
“แกสวยมากๆ เลยยายอ้อน” เธอบอกเพื่อนรักอย่างชื่นชม เล่นเอาคนถูกชมหน้าบานพลางฉีกยิ้มกว้าง
“คิดว่านางฟ้าโผล่มาจากห้องลองเสื้อเสียอีก” ว่าที่เจ้าบ่าวเอ่ยคล้ายกับคนละเมอ ดารินทร์หันมายิ้มเขินพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างพอใจ
“ทุกคนก็ชมเกินไป นี่เพราะได้ชุดที่คุณขวัญออกแบบให้มาช่วยเสริมหรอก ขอบคุณนะคะคุณขวัญ ชุดสวยมากๆ เลยค่ะ” ดารินทร์หันไปขอบคุณคนที่เนรมิตชุดสวยๆ ให้เธอ ไม่ผิดหวังแถมยังได้ของดีเกินคาดด้วยซ้ำ
“ยินดีครับ เห็นทุกคนชอบ คนทำอย่างผมก็หายเหนื่อย”
“เห็นแบบว่าสวยแล้ว ของจริงยิ่งสวยกว่าอีกนะคะเนี่ย” ปราณปริยาหันมาพูดกับสรัลด้วยความชื่นชม หลังจากที่ก่อนหน้านี้ยังมีท่าทีเขินอายจากเรื่องเมื่อวานเล็กน้อย
“เพราะคนใส่สวยด้วยแหละครับ จริงไหมไอ้เวธน์”
“เรื่องนี้เห็นด้วยสุดใจ” เวธน์ตอบสรัล แต่สายตาไม่ได้ละจากว่าที่เจ้าสาวคนสวยเลยแม้แต่น้อย
“คุณในชุดนี้ก็หล่อเป็นพิเศษนะคะ” ดารินทร์ชมว่าที่เจ้าบ่าวในชุดทักซิโดสีดำที่ทำให้ชายหนุ่มดูหล่อเข้มขึ้นเยอะ
“จริงหรือครับ” คนถูกชมถามพลางก้มมองชุดตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มเขินๆ ให้ว่าที่เจ้าสาวซึ่งก็เขินไม่ต่างกัน หญิงสาวจึงแสร้งเข้าไปขยับหูกระต่ายให้ว่าที่เจ้าบ่าว
เมื่อเห็นทั้งคู่อยู่ในโลกของพวกเขาสองคน สรัลซึ่งแอบปรายตามองปราณปริยาอยู่เป็นระยะๆ ก็เอ่ยปากขึ้น
“คุณป่าน ไปลองชุดบ้างสิครับ”
“ใช่ๆ แกไปลองบ้างสิ” ดารินทร์รีบหันมาเสริม
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง” ปราณปริยามองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที ก่อนจะปฏิเสธพลางยิ้มแหยๆ แต่มีหรือสรัลจะฟัง เขาจึงไปหยิบชุดเดรสสั้นสีโอลด์โรสที่ทางร้านเตรียมไว้ไปยื่นให้หญิงสาว
“นี่ครับ”
“ลองเถอะแก เผื่อคับหรือหลวม คุณขวัญเขาจะได้แก้ไขทัน” ดารินทร์ยุเมื่อเห็นเพื่อนมีสีหน้าลังเล ไม่ยอมยื่นมือไปรับชุดจากเจ้าของร้านหน้าสวยเสียที
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ลองชุดเพื่อนเจ้าสาวคนเดียวด้วยเนี่ย แล้วยายหลินล่ะ” คนไม่อยากลองชุดพยายามหาเหตุผลและเอ่ยถึงเพื่อนเจ้าสาวอีกคนที่ก็ไม่เห็นได้มาลองชุดอย่างเธอในวันนี้เลย
“อุ๊ย รายนั้นเขาจะให้แฟนเขาพามาลองอาทิตย์หน้าจ้ะ”
“เชิญครับ” เมื่อเห็นปราณปริยาหมดคำโต้แย้ง สรัลจึงทำหน้าที่เปิดประตูห้องลองชุดแล้วผายมือเชิญให้เพื่อนเจ้าสาวคนสวยเข้าไป
“ขอบคุณค่ะ” ปราณปริยาคว้าชุดแล้วเดินเข้าห้องลองชุดไปอย่างช่วยไม่ได้
ในเวลาต่อมาคนที่ถูกบังคับลองชุดก็ออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ จนกระทั่งสบตากับของเจ้าของร้านและได้รับคำชมจากเพื่อนรัก
“ว้าว! แกน่ารักอะยายป่าน เหมือนภูตเลย”
“ภูตผีน่ะหรือ” คนถูกชมแย้งแก้เขิน แต่ก็ถูกคนที่อุตส่าห์ชมตีเผียะเข้าให้ที่ต้นแขน
“บ้า! ภูตที่ฉันพูดถึง คือภูตนางฟ้าที่มีปีกน่ารักๆ ต่างหากล่ะ”
“มันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ”
“มีส่วนไหนที่จะต้องแก้ไขไหมครับคุณป่าน หลวมไปหรือว่าคับไปหรือเปล่า” เจ้าของชุดถามพลางกวาดสายตามองร่างบอบบางในชุดเดรสสั้นสีโอลด์โรสอย่างชื่นชม แม้ชุดจะไม่ได้ดูหรูหราอลังการเหมือนชุดเจ้าสาว แต่ปราณปริยาก็ดูสวยเด่นไม่แพ้เจ้าสาวแน่ๆ
“ฉันว่ามันโอเคทุกอย่างแล้วค่ะ ถ้าไม่โอเคคงจะเป็นแค่คนใส่มั้งคะ” เธอบอกพลางก้มมองตัวเองในชุดเดรสแก้เขิน เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองอย่างไม่ปกติของสรัล
“ผมว่าชุดสวยเพราะคนใส่นะครับ”
“อู้ยยย...” ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวร้องออกมาพร้อมกัน มองคนชมและคนถูกชมพลางยิ้มล้อเลียน ทำเอาปราณปริยาแทบไปไม่เป็น มือไม้ดูเกะกะไปหมด ทางที่ดีเธอควรปลีกตัวออกจากสถานการณ์ชวนเขินอย่างนี้ให้ไว
“ขอบคุณค่ะ...ฉันไปเปลี่ยนชุดดีกว่านะคะ” พูดจบก็เดินก้มหน้างุดๆ เข้าห้องลองชุดไปทันที
“ยายป่านเขินใหญ่เลย” ดารินทร์พูดพลางหัวเราะคิกอย่างชอบใจ มองตามแผ่นหลังที่หายไปหลังประตูอย่างโล่งใจที่เพื่อนกลับมาเป็นคนเดิมเสียที ไม่จมปลักอยู่กับอดีต ทั้งนี้คงต้องขอบคุณผู้ชายคนนี้สินะ
“คงไม่คิดว่าผมพูดแบบนี้เพื่อกลบเกลื่อนตัวเองหรอกนะครับ” สรัลรีบเอ่ยดักคอเมื่อเห็นดารินทร์หันมามองตนเหมือนมีเลศนัย
ดารินทร์เลิกคิ้วแล้วเดินไปยืนกอดอกตรงหน้าหนุ่มหน้าสวย
“เรื่องนั้นฉันเคลียร์แล้วละค่ะ ว่าแต่คุณเถอะ ไม่ใช่มาทำทีสนใจยายป่านเพราะพ่อแม่พี่น้องคุณยุหรอกนะคะ”
“ครับ”
“คุณขวัญ!/ไอ้ขวัญ!” ว่าที่บ่าวสาวเรียกชื่อคนที่ตอบรับหน้าตายเสียงเข้ม ก็รู้อยู่หรอกว่าโดนยุ แต่มันน่าจะมีเหตุผลอื่นร่วมด้วยสิ ไม่ใช่ว่าพ่อแม่พี่น้องยุใส่ก็เอนเอียงตามไปเสียหมด ถ้าขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ ไม่พ้นปราณปริยาได้ช้ำใจปีเดียวสองรอบแน่
ดารินทร์ซึ่งยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เธอเดือดกว่าใคร เลยตั้งท่าจะเอาเรื่องชายหนุ่ม แต่ก็โดนเบรกไว้เสียก่อน
“ขี้โวยวายทั้งคู่ ฟังให้จบก่อนสิ”
“ว่ามาสิคะ” ดารินทร์ยืนกอดอกจ้องอีกฝ่ายเขม็งอย่างตั้งใจฟัง
“เรื่องยุมันแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นแหละ คิดหรือว่าคนอย่างผมจะทำตามความต้องการของคนอื่นมากกว่าความต้องการของตัวเอง ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงแต่งงานกับไอ้เวธน์ไปแล้ว เพราะโดนยุมาทั้งชีวิต” ตอนท้ายชายหนุ่มบอกด้วยความเหนื่อยหน่าย
“มันก็จริง แม่ไอ้ขวัญชอบแหย่ชอบยุให้ผมกับไอ้ขวัญลงเอยกันบ่อยๆ” เวธน์รีบขยายความต่อเพราะกลัวแฟนสาวเข้าใจผิด
“เรื่องนี้ฉันได้ยินจากยายป่านมาบ้างค่ะ” ดารินทร์บอกแฟนหนุ่ม ก่อนจะหันมาขู่สรัลอีกรอบ
“เอาเป็นว่าห้ามทำเพื่อนฉันเสียใจเด็ดขาด”
“พักนี้รู้สึกผมจะทั้งโดนยุทั้งโดนขู่บ่อยๆ นะครับเนี่ย” บอกพลางยิ้มแหยๆ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี นั่นทำให้หนึ่งในคนที่ทั้งยุและขู่หัวเราะชอบใจ และในตอนนั้นเองปราณปริยาก็ออกมาจากห้องลองชุดในชุดเดิม
“คืนค่ะ” เธอยื่นชุดที่เพิ่งเปลี่ยนให้เจ้าของร้าน แล้วหันมาถามดารินทร์ที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาว “แกจะไปไหนต่อหรือเปล่า”
“ฉันว่าจะไปบ้านคุณเวธน์น่ะ แกจะไปด้วยไหม”
“ฉันกลับเข้าออฟฟิศดีกว่า เผื่อมีงานด่วน ช่วงนี้ยิ่งเกงานบ่อยๆ อยู่ด้วย”
“ตามใจ คุณขวัญไปส่งใช่ไหม”
“เอ่อ...” ปราณปริยาจะตอบปฏิเสธ แต่สรัลที่เพิ่งให้เด็กในร้านเอาชุดไปเก็บก็รีบแทรกขึ้นเสียก่อน
“ครับ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ดารินทร์ก็หันไปเลิกคิ้วและผงกศีรษะให้
เพื่อนรักส่งยิ้มล้อเลียนเล็กน้อย ก่อนจะหันไปชวนว่าที่เจ้าบ่าวไปเปลี่ยนชุด
“งั้นเราไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่านะคะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เพื่อนเจ้าสาวของผม
ร่างบอบบางในชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกเดินออกมาจากห้องลองชุด ไม่ใช่เพียงแค่ว่าที่เจ้าบ่าวอย่างเวธน์เท่านั้นที่ตะลึง แม้แต่ผู้หญิงอย่างปราณปริยายังถึงกับมองตาค้าง เดินเข้าไปหาเพื่อนรักอย่างลืมตัว จากนั้นยื่นมือที่เธอรู้สึกว่าสั่นเล็กๆ ไปลูบตัวเสื้อที่เป็นผ้าลูกไม้ปักลายเอาไว้อย่างละเอียดและประณีต ก่อนจะละมือมาจับในส่วนกระโปรงที่มีระบายฟูฟ่องด้วยแววตาเป็นประกาย ทั้งการออกแบบและวัตถุดิบที่เลือกใช้สมกับราคาที่น่าจะแพงหูฉี่
“แกสวยมากๆ เลยยายอ้อน” เธอบอกเพื่อนรักอย่างชื่นชม เล่นเอาคนถูกชมหน้าบานพลางฉีกยิ้มกว้าง
“คิดว่านางฟ้าโผล่มาจากห้องลองเสื้อเสียอีก” ว่าที่เจ้าบ่าวเอ่ยคล้ายกับคนละเมอ ดารินทร์หันมายิ้มเขินพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างพอใจ
“ทุกคนก็ชมเกินไป นี่เพราะได้ชุดที่คุณขวัญออกแบบให้มาช่วยเสริมหรอก ขอบคุณนะคะคุณขวัญ ชุดสวยมากๆ เลยค่ะ” ดารินทร์หันไปขอบคุณคนที่เนรมิตชุดสวยๆ ให้เธอ ไม่ผิดหวังแถมยังได้ของดีเกินคาดด้วยซ้ำ
“ยินดีครับ เห็นทุกคนชอบ คนทำอย่างผมก็หายเหนื่อย”
“เห็นแบบว่าสวยแล้ว ของจริงยิ่งสวยกว่าอีกนะคะเนี่ย” ปราณปริยาหันมาพูดกับสรัลด้วยความชื่นชม หลังจากที่ก่อนหน้านี้ยังมีท่าทีเขินอายจากเรื่องเมื่อวานเล็กน้อย
“เพราะคนใส่สวยด้วยแหละครับ จริงไหมไอ้เวธน์”
“เรื่องนี้เห็นด้วยสุดใจ” เวธน์ตอบสรัล แต่สายตาไม่ได้ละจากว่าที่เจ้าสาวคนสวยเลยแม้แต่น้อย
“คุณในชุดนี้ก็หล่อเป็นพิเศษนะคะ” ดารินทร์ชมว่าที่เจ้าบ่าวในชุดทักซิโดสีดำที่ทำให้ชายหนุ่มดูหล่อเข้มขึ้นเยอะ
“จริงหรือครับ” คนถูกชมถามพลางก้มมองชุดตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มเขินๆ ให้ว่าที่เจ้าสาวซึ่งก็เขินไม่ต่างกัน หญิงสาวจึงแสร้งเข้าไปขยับหูกระต่ายให้ว่าที่เจ้าบ่าว
เมื่อเห็นทั้งคู่อยู่ในโลกของพวกเขาสองคน สรัลซึ่งแอบปรายตามองปราณปริยาอยู่เป็นระยะๆ ก็เอ่ยปากขึ้น
“คุณป่าน ไปลองชุดบ้างสิครับ”
“ใช่ๆ แกไปลองบ้างสิ” ดารินทร์รีบหันมาเสริม
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง” ปราณปริยามองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที ก่อนจะปฏิเสธพลางยิ้มแหยๆ แต่มีหรือสรัลจะฟัง เขาจึงไปหยิบชุดเดรสสั้นสีโอลด์โรสที่ทางร้านเตรียมไว้ไปยื่นให้หญิงสาว
“นี่ครับ”
“ลองเถอะแก เผื่อคับหรือหลวม คุณขวัญเขาจะได้แก้ไขทัน” ดารินทร์ยุเมื่อเห็นเพื่อนมีสีหน้าลังเล ไม่ยอมยื่นมือไปรับชุดจากเจ้าของร้านหน้าสวยเสียที
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ลองชุดเพื่อนเจ้าสาวคนเดียวด้วยเนี่ย แล้วยายหลินล่ะ” คนไม่อยากลองชุดพยายามหาเหตุผลและเอ่ยถึงเพื่อนเจ้าสาวอีกคนที่ก็ไม่เห็นได้มาลองชุดอย่างเธอในวันนี้เลย
“อุ๊ย รายนั้นเขาจะให้แฟนเขาพามาลองอาทิตย์หน้าจ้ะ”
“เชิญครับ” เมื่อเห็นปราณปริยาหมดคำโต้แย้ง สรัลจึงทำหน้าที่เปิดประตูห้องลองชุดแล้วผายมือเชิญให้เพื่อนเจ้าสาวคนสวยเข้าไป
“ขอบคุณค่ะ” ปราณปริยาคว้าชุดแล้วเดินเข้าห้องลองชุดไปอย่างช่วยไม่ได้
ในเวลาต่อมาคนที่ถูกบังคับลองชุดก็ออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ จนกระทั่งสบตากับของเจ้าของร้านและได้รับคำชมจากเพื่อนรัก
“ว้าว! แกน่ารักอะยายป่าน เหมือนภูตเลย”
“ภูตผีน่ะหรือ” คนถูกชมแย้งแก้เขิน แต่ก็ถูกคนที่อุตส่าห์ชมตีเผียะเข้าให้ที่ต้นแขน
“บ้า! ภูตที่ฉันพูดถึง คือภูตนางฟ้าที่มีปีกน่ารักๆ ต่างหากล่ะ”
“มันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ”
“มีส่วนไหนที่จะต้องแก้ไขไหมครับคุณป่าน หลวมไปหรือว่าคับไปหรือเปล่า” เจ้าของชุดถามพลางกวาดสายตามองร่างบอบบางในชุดเดรสสั้นสีโอลด์โรสอย่างชื่นชม แม้ชุดจะไม่ได้ดูหรูหราอลังการเหมือนชุดเจ้าสาว แต่ปราณปริยาก็ดูสวยเด่นไม่แพ้เจ้าสาวแน่ๆ
“ฉันว่ามันโอเคทุกอย่างแล้วค่ะ ถ้าไม่โอเคคงจะเป็นแค่คนใส่มั้งคะ” เธอบอกพลางก้มมองตัวเองในชุดเดรสแก้เขิน เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองอย่างไม่ปกติของสรัล
“ผมว่าชุดสวยเพราะคนใส่นะครับ”
“อู้ยยย...” ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวร้องออกมาพร้อมกัน มองคนชมและคนถูกชมพลางยิ้มล้อเลียน ทำเอาปราณปริยาแทบไปไม่เป็น มือไม้ดูเกะกะไปหมด ทางที่ดีเธอควรปลีกตัวออกจากสถานการณ์ชวนเขินอย่างนี้ให้ไว
“ขอบคุณค่ะ...ฉันไปเปลี่ยนชุดดีกว่านะคะ” พูดจบก็เดินก้มหน้างุดๆ เข้าห้องลองชุดไปทันที
“ยายป่านเขินใหญ่เลย” ดารินทร์พูดพลางหัวเราะคิกอย่างชอบใจ มองตามแผ่นหลังที่หายไปหลังประตูอย่างโล่งใจที่เพื่อนกลับมาเป็นคนเดิมเสียที ไม่จมปลักอยู่กับอดีต ทั้งนี้คงต้องขอบคุณผู้ชายคนนี้สินะ
“คงไม่คิดว่าผมพูดแบบนี้เพื่อกลบเกลื่อนตัวเองหรอกนะครับ” สรัลรีบเอ่ยดักคอเมื่อเห็นดารินทร์หันมามองตนเหมือนมีเลศนัย
ดารินทร์เลิกคิ้วแล้วเดินไปยืนกอดอกตรงหน้าหนุ่มหน้าสวย
“เรื่องนั้นฉันเคลียร์แล้วละค่ะ ว่าแต่คุณเถอะ ไม่ใช่มาทำทีสนใจยายป่านเพราะพ่อแม่พี่น้องคุณยุหรอกนะคะ”
“ครับ”
“คุณขวัญ!/ไอ้ขวัญ!” ว่าที่บ่าวสาวเรียกชื่อคนที่ตอบรับหน้าตายเสียงเข้ม ก็รู้อยู่หรอกว่าโดนยุ แต่มันน่าจะมีเหตุผลอื่นร่วมด้วยสิ ไม่ใช่ว่าพ่อแม่พี่น้องยุใส่ก็เอนเอียงตามไปเสียหมด ถ้าขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ ไม่พ้นปราณปริยาได้ช้ำใจปีเดียวสองรอบแน่
ดารินทร์ซึ่งยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เธอเดือดกว่าใคร เลยตั้งท่าจะเอาเรื่องชายหนุ่ม แต่ก็โดนเบรกไว้เสียก่อน
“ขี้โวยวายทั้งคู่ ฟังให้จบก่อนสิ”
“ว่ามาสิคะ” ดารินทร์ยืนกอดอกจ้องอีกฝ่ายเขม็งอย่างตั้งใจฟัง
“เรื่องยุมันแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นแหละ คิดหรือว่าคนอย่างผมจะทำตามความต้องการของคนอื่นมากกว่าความต้องการของตัวเอง ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงแต่งงานกับไอ้เวธน์ไปแล้ว เพราะโดนยุมาทั้งชีวิต” ตอนท้ายชายหนุ่มบอกด้วยความเหนื่อยหน่าย
“มันก็จริง แม่ไอ้ขวัญชอบแหย่ชอบยุให้ผมกับไอ้ขวัญลงเอยกันบ่อยๆ” เวธน์รีบขยายความต่อเพราะกลัวแฟนสาวเข้าใจผิด
“เรื่องนี้ฉันได้ยินจากยายป่านมาบ้างค่ะ” ดารินทร์บอกแฟนหนุ่ม ก่อนจะหันมาขู่สรัลอีกรอบ
“เอาเป็นว่าห้ามทำเพื่อนฉันเสียใจเด็ดขาด”
“พักนี้รู้สึกผมจะทั้งโดนยุทั้งโดนขู่บ่อยๆ นะครับเนี่ย” บอกพลางยิ้มแหยๆ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี นั่นทำให้หนึ่งในคนที่ทั้งยุและขู่หัวเราะชอบใจ และในตอนนั้นเองปราณปริยาก็ออกมาจากห้องลองชุดในชุดเดิม
“คืนค่ะ” เธอยื่นชุดที่เพิ่งเปลี่ยนให้เจ้าของร้าน แล้วหันมาถามดารินทร์ที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาว “แกจะไปไหนต่อหรือเปล่า”
“ฉันว่าจะไปบ้านคุณเวธน์น่ะ แกจะไปด้วยไหม”
“ฉันกลับเข้าออฟฟิศดีกว่า เผื่อมีงานด่วน ช่วงนี้ยิ่งเกงานบ่อยๆ อยู่ด้วย”
“ตามใจ คุณขวัญไปส่งใช่ไหม”
“เอ่อ...” ปราณปริยาจะตอบปฏิเสธ แต่สรัลที่เพิ่งให้เด็กในร้านเอาชุดไปเก็บก็รีบแทรกขึ้นเสียก่อน
“ครับ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ดารินทร์ก็หันไปเลิกคิ้วและผงกศีรษะให้
เพื่อนรักส่งยิ้มล้อเลียนเล็กน้อย ก่อนจะหันไปชวนว่าที่เจ้าบ่าวไปเปลี่ยนชุด
“งั้นเราไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่านะคะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 เม.ย. 2559, 20:36:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 เม.ย. 2559, 20:36:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1185
| << ตอนที่ 20 คำสารภาพ (รัก) 100% | ตอนที่ 21 เพื่อนเจ้าสาวของผม 100% >> |