เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 22 ประตูหัวใจถูกแง้ม 100%
ยี่สิบสอง
ประตูใจถูกแง้ม (ต่อ)
นาตยาที่เพิ่งรู้ความจริงทำท่าทางฮึดอัดกระฟัดกระเฟียดอย่างไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองคาดเดานั้นผิดถนัด แถมปราณปริยายังมีโพรไฟล์เลิศอีกต่างหาก ร้านอาหารหรูหราใหญ่โตขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าฐานะทางบ้านของอีกฝ่ายเป็นเช่นไร
วันอาทิตย์ทั้งที่โทร. บอกแล้วว่าเธอจะเป็นฝ่ายขับรถไปหาเขาที่บ้านเอง สรัลก็รับปากเสียดิบดี แต่พอเอาเข้าจริง ชายหนุ่มกลับดื้อแพ่งเจ้าเล่ห์ผิดกับหน้าตาลิบลับ เมื่อบอกว่าจะรอที่บ้านแต่เขาดันโผล่มาที่บ้านเธอตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เอากับผู้ชายคนนี้สิ
“แม่คุณน่ารักดีนะครับ” สรัลชวนคุยอย่างอารมณ์ดีทันทีที่ได้อยู่บนรถตามลำพัง
“ฉันไม่คิดว่าคุณเป็นคนคุยไม่รู้เรื่อง”
“อะไรเนี่ย ผมพูดไม่รู้เรื่องตรงไหน เมื่อกี้ผมก็คุยกับแม่และพี่ชายของคุณรู้เรื่องดี ผมพูดภาษาไทย ไม่ได้คุยภาษาต่างดาวนะครับคุณป่าน”
“ถ้าคุยรู้เรื่อง วันนี้คุณจะโผล่มาที่บ้านฉันทำไมมิทราบ” ปราณปริยาหันมาถามชายหนุ่มเสียงเข้ม
“โธ่เอ้ย เรื่องนี้เอง ผมก็แค่เปลี่ยนใจอยากมารับคุณเท่านั้นเอง”
“กลัวฉันเบี้ยวแล้วคุณจะโดนคุณแม่ตำหนิ ก็บอกมาเถอะ”
“เรื่องกลัวโดนแม่ตำหนิ นั่นมันเป็นข้ออ้างเท่านั้นแหละคุณ ผมอยากให้คุณมาเที่ยวที่บ้านจริงๆ และที่ผมมารับคุณวันนี้ก็เพราะ อยากมาดูลาดเลาและมาปูทางให้ตัวเอง เผื่ออาทิตย์หน้าจะได้ไม่ต้องเกร็งมาก”
“ท่าทางเกร็งตายละ” ว่าพลางส่งค้อนให้ ดูท่าทางคุยถูกคอกับมารดาและพี่ชายเธอจะตาย ไม่เห็นจะมีความเกร็งเลยสักนิด
ด้านสรัลก็ได้แต่หัวเราะฝืดๆ ก็ก่อนที่ปราณปริยาจะลงมาเห็นว่าเขาไม่เกร็ง ก่อนหน้านั้นเขาเกร็งแทบตาย กับมารดาของหญิงสาวน่ะไม่เท่าไร ท่านพูดคุยเป็นผู้ใหญ่ดี แต่ก็มีขู่เล็กๆ เพราะท่านกลัวว่าเขาจะทำลูกสาวของท่านเสียใจ แต่มาหนักที่พี่ชายอย่างปราโมทย์นี่สิ คนนี้ขู่เอาๆ หนักกว่าที่พี่ชายเขาเล่ามาเสียอีก พอเขาให้คำมั่น ทั้งสองก็มีท่าทีที่ดีขึ้น เลยพลอยทำให้เขาลดความเกร็งไปได้เยอะเลย
“แล้วนี่ตกลงคุณจะไปทำธุระที่ไหน คุณยังไม่ได้บอกผมเลย” ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ทำเอาคนไม่ได้มีธุระอะไรในวันนี้อย่างปราณปริยาไหวตัวแทบไม่ทัน
หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหันซ้ายหันขวา และสายตาก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่งที่เธอไม่ได้ไปเหยียบนานมากแล้ว ได้แต่ขับรถผ่าน
“ที่นี่ไงคะ” หญิงสาวชี้ไปที่สนามเด็กเล่น
“สนามเด็กเล่น!” ชายหนุ่มอุทานหลังจากมองไปตามนิ้วเรียวสวยที่ชีไปนอกตัวรถ สนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยเครื่องเล่นเด็กทั่วไปอย่างกระดานลื่น ชิงช้า ไม้กระดก และอีกหลายอย่าง แต่ตอนนี้คงยังเช้าเกินไปที่เด็กๆ จะออกมาเล่นกัน
“ใช่ หาที่จอดเลยค่ะ”
“คุณนัดเจอใครที่นี่หรือครับ” สรัลถามหลังจากหาที่จอดรถใกล้ๆ บริเวณนั้น คิดว่าธุระของปราณปริยาคงจะเป็นการนัดเจอใครสักคนในสถานที่ที่หาง่าย ไม่ใช่มาเล่นเครื่องเล่นพวกนี้หรอก
“เปล่าค่ะ แค่มาระลึกความหลัง”
“คุณจะมาเล่น?”
ปราณปริยาส่ายหน้าพลางหัวเราะน้อยๆ กับสีหน้าเหวอๆ ของสรัล
“ตอนเด็กๆ ฉันกับพี่ปอมาเล่นที่นี่บ่อยๆ” หญิงสาวเอ่ยถึงช่วงเวลาในอดีตอย่างมีความสุข พร้อมกับก้าวยาวๆ ตรงไปที่สนามเด็กเล่น โดยมีสรัลเดินตามหลังไป พอไปถึงชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะทดสอบความแข็งแรงของเครื่องเล่น ก่อนจะยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่ามันแข็งแรงมากๆ เลยทีเดียว
“ตอนนี้ยังไม่มีเด็กๆ เรามาเล่นของเล่นพวกนี้กันดูไหมล่ะ” ไม่ชวนเปล่า ชายหนุ่มยังประเดิมด้วยการเล่นกระดานลื่นเสียเลย
ตอนแรกปราณปริยาก็ยังลังเลอยู่ แต่พอโดนชายหนุ่มลากไปเล่นเครื่องเล่นอันนั้นบ้าง อันนี้บ้าง ความสนุกและความทรงจำในวัยเยาว์ก็หวนกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เล่นเพลินกันเลยทีเดียว ก่อนมาจบที่การมานั่งเล่นเกมโอเอกซ์ แม้จะเป็นการเล่นที่ไม่ได้ใช้กำลังอะไร แต่ก่อนหน้านี้สรัลและเธอวิ่งเล่นเครื่องเล่นราวกับเด็กไม่เคยเจอของเล่น ทำเอาเธอที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหมดแรง
“โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ฉันเหนื่อย” พูดพลางทิ้งตัวพิงราวที่กั้น มองตามหลังสรัลที่ยังดูเฉยๆ แม้จะมีเหงื่อซึมบ้าง แต่เขาไม่ได้ดูเหนื่อยจนหมดแรงเหมือนเธอ
“น้ำครับ” สรัลที่หายไปพักใหญ่กลับมาพร้อมกับน้ำเย็นๆ สองขวด ยื่นให้ปราณปริยาที่ตอนนี้มานั่งเล่นอยู่บนชิงช้าสำหรับเด็กโตที่ผู้ใหญ่นั่งได้พอดี
“ขอบคุณค่ะ นานๆ ออกกำลังกายที ไม่ไหวเลยจริงๆ ฉันเคยเห็นเด็กๆ เล่นกันเป็นชั่วโมง ไม่เห็นพวกแกเหนื่อยเลยนะคะ”
“ก็คุณแก่แล้วไง” สรัลบอกเสียงกลั้วหัวเราะ พลางเดินไปนั่งชิงช้าตัวข้างๆ
ด้านคนถูกกล่าวหาว่าแก่แทบสำลักน้ำ ปิดฝาขวดน้ำให้แน่นแล้วใช้มันฟาดเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่มไม่แรงนัก พร้อมกับต่อว่าเสียงเข้ม
“นี่แน่ะ คนปากเสีย”
สรัลหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหน้าบึ้งๆ งอนๆ ของอีกฝ่าย จึงพูดแหย่ไม่เลิก ระหว่างนั้นเองก็มีเด็กน้อยน่ารักเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเขาและเธอ
“จะนั่งชิงช้าหรือครับ”
หนูน้อยพยักหน้า สรัลจึงลุกขึ้นแล้วยกร่างหนูน้อยขึ้นไปนั่งแทน
“พี่พาหนูนั่งได้ไหมคะ” หนูน้อยยังเกาะสรัลไม่ปล่อย เหมือนกลัวๆ แต่ก็อยากนั่ง และก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้ตอบรับหนูน้อย เสียงตำหนิเล็กๆ จากมารดาของหนูน้อยก็ดังขึ้น
“น้องเฟิร์สไม่เอาลูก อย่าไปรบกวนพี่เขาสิคะ ขอโทษนะคะที่ลูกสาวมากวนพวกคุณ” หญิงวัยกลางคนผงกศีรษะให้คนทั้งคู่เล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาลูกสาวตัวน้อยที่ทำหน้าบูดบึ้ง “ไปเล่นอย่างอื่นดีกว่าเนาะ”
หนูน้อยส่ายศีรษะ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมพาแกนั่งแป๊บหนึ่ง ดูท่าแกจะอยากนั่งจริงๆ” สรัลรีบบอกเมื่อเห็นหนูน้อยทำท่าจะร้องไห้ “หนูนั่งกับพี่ป่านได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่จะเป็นคนไกวเอง”
“จะดีหรือคุณ ฉันกลัวทำลูกพี่เขาหล่น” ถึงปากจะพูดอย่างไม่มั่นใจ แต่ปราณปริยาก็รีบวางขวดน้ำแล้วรับหนูน้อยอายุราวๆ สามสี่ขวบมานั่งบนตัก
“สาวน้อยจับโซ่นะครับ” หนูน้อยรีบทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน
“ส่วนคุณก็เอามือมาโอบน้องเขาไว้อย่างนี้” สรัลจับแขนของปราณปริยาอ้อมโซ่แล้วมาโอบรอบตัวหนูน้อยอีกที
“แค่นี้ก็ไม่หล่นแล้ว เอาละ ไปกันเลย” ชายหนุ่มเดินไปยืนข้างหลังของสองสาวต่างวัย จากนั้นก็ค่อยๆ ไกวชิงช้าเบาๆ และเพิ่มความแรงขึ้นตามลำดับ ถึงจะไม่แรงมาก แต่ก็สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะชอบใจให้หนูน้อยที่นั่งอยู่บนตักของปราณปริยาได้
คนเป็นแม่ที่ยืนดูอยู่ไม่ห่างก็พลอยยิ้มตามไปด้วย อีกทั้งเธอยังยิ้มให้คู่รักหนุ่มสาว ที่พอมาทำอะไรแบบนี้แล้วดูไม่ต่างกับครอบครัวสุขสันต์เลย ช่างเป็นคู่รักที่น่ารักและเหมาะสมกันมาก
“พอแค่นี้ก่อนนะคะ วันหลังเราค่อยมาเล่นกันใหม่” ปราณปริยายกหนูน้อยลงจากตัก พลางลูบศีรษะเล็กๆ นั้นอย่างเอ็นดู สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวก้มลงไปหอมแก้มยุ้ยๆ ฟอดใหญ่
“สนุกไหม” สรัลเดินมานั่งยองๆ ข้างๆ ร่างป้อม
“สนุกมากๆ เลยค่ะ” หนูน้อยบอกแล้วยิ้มจนตาหยี
“ขอบคุณค่ะพี่เขาก่อนสิลูก” คนเป็นแม่เดินเข้ามาบอกลูกสาว หนูน้อยจึงยกมือไหว้พร้อมกับย่อตัวลงเล็กน้อย
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ แกงอแงให้ฉันนั่งชิงช้ากับแกทุกวัน แต่พอดีเกิดอุบัติเหตุ แขนฉันยังไม่หายดี กลัวทำลูกหล่น เลยไม่กล้าพาแกนั่งน่ะค่ะ ให้นั่งคนเดียวแกก็บอกว่ากลัว วันนี้พวกคุณใจดีพานั่ง แกคงดีใจมาก ดูสิ ยิ้มไม่หุบเลย”
“ยินดีค่ะ หนูน่ารักออกนะคะ” ว่าแล้วปราณปริยาก็หอมแก้มหนูน้อยอีกฟอดอย่างเอ็นดู ภาพนั้นทำให้สรัลยิ้มตามไปด้วย
“พวกคุณก็รีบมีสิคะ พ่อหล่อแม่สวย ลูกออกมาต้องน่ารักเหมือนนางฟ้าหรือเทวดาตัวน้อยแน่ๆ เลยค่ะ”
“พวกเรา...” ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำด้วยความอายอ้าปากจะปฏิเสธ แต่สรัลกลับเข้าไปดึงร่างบางมาโอบไว้แล้วตอบรับหน้าตาเฉย
“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ”
“คุณแม่ หนูอยากเล่นกระดานลื่น” หนูน้อยชี้ไปที่กระดานลื่นสีเหลืองสดใส ที่ตอนนี้เริ่มมีเด็กๆ มาเล่นบ้างแล้ว คนเป็นแม่จึงถือโอกาสขอตัวกับหนุ่มหล่อสาวสวยที่เธอเข้าใจว่าเป็นคู่รักกัน
“งั้นฉันขอตัวนะคะ”
“ครับ/ค่ะ”
“เด็กนี่น่ารักจริงๆ เมื่อไหร่พวกเราจะมีบ้างนะคุณ โอ๊ย!” สรัลร้องเสียงหลงพลางงอตัว แล้วเอามือกุมสีข้างที่ถูกปราณปริยาบิดเนื้อเข้าให้เต็มรัก
“ขี้ตู่ไม่เลิก”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
ประตูใจถูกแง้ม (ต่อ)
นาตยาที่เพิ่งรู้ความจริงทำท่าทางฮึดอัดกระฟัดกระเฟียดอย่างไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองคาดเดานั้นผิดถนัด แถมปราณปริยายังมีโพรไฟล์เลิศอีกต่างหาก ร้านอาหารหรูหราใหญ่โตขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าฐานะทางบ้านของอีกฝ่ายเป็นเช่นไร
วันอาทิตย์ทั้งที่โทร. บอกแล้วว่าเธอจะเป็นฝ่ายขับรถไปหาเขาที่บ้านเอง สรัลก็รับปากเสียดิบดี แต่พอเอาเข้าจริง ชายหนุ่มกลับดื้อแพ่งเจ้าเล่ห์ผิดกับหน้าตาลิบลับ เมื่อบอกว่าจะรอที่บ้านแต่เขาดันโผล่มาที่บ้านเธอตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เอากับผู้ชายคนนี้สิ
“แม่คุณน่ารักดีนะครับ” สรัลชวนคุยอย่างอารมณ์ดีทันทีที่ได้อยู่บนรถตามลำพัง
“ฉันไม่คิดว่าคุณเป็นคนคุยไม่รู้เรื่อง”
“อะไรเนี่ย ผมพูดไม่รู้เรื่องตรงไหน เมื่อกี้ผมก็คุยกับแม่และพี่ชายของคุณรู้เรื่องดี ผมพูดภาษาไทย ไม่ได้คุยภาษาต่างดาวนะครับคุณป่าน”
“ถ้าคุยรู้เรื่อง วันนี้คุณจะโผล่มาที่บ้านฉันทำไมมิทราบ” ปราณปริยาหันมาถามชายหนุ่มเสียงเข้ม
“โธ่เอ้ย เรื่องนี้เอง ผมก็แค่เปลี่ยนใจอยากมารับคุณเท่านั้นเอง”
“กลัวฉันเบี้ยวแล้วคุณจะโดนคุณแม่ตำหนิ ก็บอกมาเถอะ”
“เรื่องกลัวโดนแม่ตำหนิ นั่นมันเป็นข้ออ้างเท่านั้นแหละคุณ ผมอยากให้คุณมาเที่ยวที่บ้านจริงๆ และที่ผมมารับคุณวันนี้ก็เพราะ อยากมาดูลาดเลาและมาปูทางให้ตัวเอง เผื่ออาทิตย์หน้าจะได้ไม่ต้องเกร็งมาก”
“ท่าทางเกร็งตายละ” ว่าพลางส่งค้อนให้ ดูท่าทางคุยถูกคอกับมารดาและพี่ชายเธอจะตาย ไม่เห็นจะมีความเกร็งเลยสักนิด
ด้านสรัลก็ได้แต่หัวเราะฝืดๆ ก็ก่อนที่ปราณปริยาจะลงมาเห็นว่าเขาไม่เกร็ง ก่อนหน้านั้นเขาเกร็งแทบตาย กับมารดาของหญิงสาวน่ะไม่เท่าไร ท่านพูดคุยเป็นผู้ใหญ่ดี แต่ก็มีขู่เล็กๆ เพราะท่านกลัวว่าเขาจะทำลูกสาวของท่านเสียใจ แต่มาหนักที่พี่ชายอย่างปราโมทย์นี่สิ คนนี้ขู่เอาๆ หนักกว่าที่พี่ชายเขาเล่ามาเสียอีก พอเขาให้คำมั่น ทั้งสองก็มีท่าทีที่ดีขึ้น เลยพลอยทำให้เขาลดความเกร็งไปได้เยอะเลย
“แล้วนี่ตกลงคุณจะไปทำธุระที่ไหน คุณยังไม่ได้บอกผมเลย” ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ทำเอาคนไม่ได้มีธุระอะไรในวันนี้อย่างปราณปริยาไหวตัวแทบไม่ทัน
หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหันซ้ายหันขวา และสายตาก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่งที่เธอไม่ได้ไปเหยียบนานมากแล้ว ได้แต่ขับรถผ่าน
“ที่นี่ไงคะ” หญิงสาวชี้ไปที่สนามเด็กเล่น
“สนามเด็กเล่น!” ชายหนุ่มอุทานหลังจากมองไปตามนิ้วเรียวสวยที่ชีไปนอกตัวรถ สนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยเครื่องเล่นเด็กทั่วไปอย่างกระดานลื่น ชิงช้า ไม้กระดก และอีกหลายอย่าง แต่ตอนนี้คงยังเช้าเกินไปที่เด็กๆ จะออกมาเล่นกัน
“ใช่ หาที่จอดเลยค่ะ”
“คุณนัดเจอใครที่นี่หรือครับ” สรัลถามหลังจากหาที่จอดรถใกล้ๆ บริเวณนั้น คิดว่าธุระของปราณปริยาคงจะเป็นการนัดเจอใครสักคนในสถานที่ที่หาง่าย ไม่ใช่มาเล่นเครื่องเล่นพวกนี้หรอก
“เปล่าค่ะ แค่มาระลึกความหลัง”
“คุณจะมาเล่น?”
ปราณปริยาส่ายหน้าพลางหัวเราะน้อยๆ กับสีหน้าเหวอๆ ของสรัล
“ตอนเด็กๆ ฉันกับพี่ปอมาเล่นที่นี่บ่อยๆ” หญิงสาวเอ่ยถึงช่วงเวลาในอดีตอย่างมีความสุข พร้อมกับก้าวยาวๆ ตรงไปที่สนามเด็กเล่น โดยมีสรัลเดินตามหลังไป พอไปถึงชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะทดสอบความแข็งแรงของเครื่องเล่น ก่อนจะยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่ามันแข็งแรงมากๆ เลยทีเดียว
“ตอนนี้ยังไม่มีเด็กๆ เรามาเล่นของเล่นพวกนี้กันดูไหมล่ะ” ไม่ชวนเปล่า ชายหนุ่มยังประเดิมด้วยการเล่นกระดานลื่นเสียเลย
ตอนแรกปราณปริยาก็ยังลังเลอยู่ แต่พอโดนชายหนุ่มลากไปเล่นเครื่องเล่นอันนั้นบ้าง อันนี้บ้าง ความสนุกและความทรงจำในวัยเยาว์ก็หวนกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เล่นเพลินกันเลยทีเดียว ก่อนมาจบที่การมานั่งเล่นเกมโอเอกซ์ แม้จะเป็นการเล่นที่ไม่ได้ใช้กำลังอะไร แต่ก่อนหน้านี้สรัลและเธอวิ่งเล่นเครื่องเล่นราวกับเด็กไม่เคยเจอของเล่น ทำเอาเธอที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหมดแรง
“โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ฉันเหนื่อย” พูดพลางทิ้งตัวพิงราวที่กั้น มองตามหลังสรัลที่ยังดูเฉยๆ แม้จะมีเหงื่อซึมบ้าง แต่เขาไม่ได้ดูเหนื่อยจนหมดแรงเหมือนเธอ
“น้ำครับ” สรัลที่หายไปพักใหญ่กลับมาพร้อมกับน้ำเย็นๆ สองขวด ยื่นให้ปราณปริยาที่ตอนนี้มานั่งเล่นอยู่บนชิงช้าสำหรับเด็กโตที่ผู้ใหญ่นั่งได้พอดี
“ขอบคุณค่ะ นานๆ ออกกำลังกายที ไม่ไหวเลยจริงๆ ฉันเคยเห็นเด็กๆ เล่นกันเป็นชั่วโมง ไม่เห็นพวกแกเหนื่อยเลยนะคะ”
“ก็คุณแก่แล้วไง” สรัลบอกเสียงกลั้วหัวเราะ พลางเดินไปนั่งชิงช้าตัวข้างๆ
ด้านคนถูกกล่าวหาว่าแก่แทบสำลักน้ำ ปิดฝาขวดน้ำให้แน่นแล้วใช้มันฟาดเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่มไม่แรงนัก พร้อมกับต่อว่าเสียงเข้ม
“นี่แน่ะ คนปากเสีย”
สรัลหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหน้าบึ้งๆ งอนๆ ของอีกฝ่าย จึงพูดแหย่ไม่เลิก ระหว่างนั้นเองก็มีเด็กน้อยน่ารักเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเขาและเธอ
“จะนั่งชิงช้าหรือครับ”
หนูน้อยพยักหน้า สรัลจึงลุกขึ้นแล้วยกร่างหนูน้อยขึ้นไปนั่งแทน
“พี่พาหนูนั่งได้ไหมคะ” หนูน้อยยังเกาะสรัลไม่ปล่อย เหมือนกลัวๆ แต่ก็อยากนั่ง และก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้ตอบรับหนูน้อย เสียงตำหนิเล็กๆ จากมารดาของหนูน้อยก็ดังขึ้น
“น้องเฟิร์สไม่เอาลูก อย่าไปรบกวนพี่เขาสิคะ ขอโทษนะคะที่ลูกสาวมากวนพวกคุณ” หญิงวัยกลางคนผงกศีรษะให้คนทั้งคู่เล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาลูกสาวตัวน้อยที่ทำหน้าบูดบึ้ง “ไปเล่นอย่างอื่นดีกว่าเนาะ”
หนูน้อยส่ายศีรษะ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมพาแกนั่งแป๊บหนึ่ง ดูท่าแกจะอยากนั่งจริงๆ” สรัลรีบบอกเมื่อเห็นหนูน้อยทำท่าจะร้องไห้ “หนูนั่งกับพี่ป่านได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่จะเป็นคนไกวเอง”
“จะดีหรือคุณ ฉันกลัวทำลูกพี่เขาหล่น” ถึงปากจะพูดอย่างไม่มั่นใจ แต่ปราณปริยาก็รีบวางขวดน้ำแล้วรับหนูน้อยอายุราวๆ สามสี่ขวบมานั่งบนตัก
“สาวน้อยจับโซ่นะครับ” หนูน้อยรีบทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน
“ส่วนคุณก็เอามือมาโอบน้องเขาไว้อย่างนี้” สรัลจับแขนของปราณปริยาอ้อมโซ่แล้วมาโอบรอบตัวหนูน้อยอีกที
“แค่นี้ก็ไม่หล่นแล้ว เอาละ ไปกันเลย” ชายหนุ่มเดินไปยืนข้างหลังของสองสาวต่างวัย จากนั้นก็ค่อยๆ ไกวชิงช้าเบาๆ และเพิ่มความแรงขึ้นตามลำดับ ถึงจะไม่แรงมาก แต่ก็สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะชอบใจให้หนูน้อยที่นั่งอยู่บนตักของปราณปริยาได้
คนเป็นแม่ที่ยืนดูอยู่ไม่ห่างก็พลอยยิ้มตามไปด้วย อีกทั้งเธอยังยิ้มให้คู่รักหนุ่มสาว ที่พอมาทำอะไรแบบนี้แล้วดูไม่ต่างกับครอบครัวสุขสันต์เลย ช่างเป็นคู่รักที่น่ารักและเหมาะสมกันมาก
“พอแค่นี้ก่อนนะคะ วันหลังเราค่อยมาเล่นกันใหม่” ปราณปริยายกหนูน้อยลงจากตัก พลางลูบศีรษะเล็กๆ นั้นอย่างเอ็นดู สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวก้มลงไปหอมแก้มยุ้ยๆ ฟอดใหญ่
“สนุกไหม” สรัลเดินมานั่งยองๆ ข้างๆ ร่างป้อม
“สนุกมากๆ เลยค่ะ” หนูน้อยบอกแล้วยิ้มจนตาหยี
“ขอบคุณค่ะพี่เขาก่อนสิลูก” คนเป็นแม่เดินเข้ามาบอกลูกสาว หนูน้อยจึงยกมือไหว้พร้อมกับย่อตัวลงเล็กน้อย
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ แกงอแงให้ฉันนั่งชิงช้ากับแกทุกวัน แต่พอดีเกิดอุบัติเหตุ แขนฉันยังไม่หายดี กลัวทำลูกหล่น เลยไม่กล้าพาแกนั่งน่ะค่ะ ให้นั่งคนเดียวแกก็บอกว่ากลัว วันนี้พวกคุณใจดีพานั่ง แกคงดีใจมาก ดูสิ ยิ้มไม่หุบเลย”
“ยินดีค่ะ หนูน่ารักออกนะคะ” ว่าแล้วปราณปริยาก็หอมแก้มหนูน้อยอีกฟอดอย่างเอ็นดู ภาพนั้นทำให้สรัลยิ้มตามไปด้วย
“พวกคุณก็รีบมีสิคะ พ่อหล่อแม่สวย ลูกออกมาต้องน่ารักเหมือนนางฟ้าหรือเทวดาตัวน้อยแน่ๆ เลยค่ะ”
“พวกเรา...” ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำด้วยความอายอ้าปากจะปฏิเสธ แต่สรัลกลับเข้าไปดึงร่างบางมาโอบไว้แล้วตอบรับหน้าตาเฉย
“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ”
“คุณแม่ หนูอยากเล่นกระดานลื่น” หนูน้อยชี้ไปที่กระดานลื่นสีเหลืองสดใส ที่ตอนนี้เริ่มมีเด็กๆ มาเล่นบ้างแล้ว คนเป็นแม่จึงถือโอกาสขอตัวกับหนุ่มหล่อสาวสวยที่เธอเข้าใจว่าเป็นคู่รักกัน
“งั้นฉันขอตัวนะคะ”
“ครับ/ค่ะ”
“เด็กนี่น่ารักจริงๆ เมื่อไหร่พวกเราจะมีบ้างนะคุณ โอ๊ย!” สรัลร้องเสียงหลงพลางงอตัว แล้วเอามือกุมสีข้างที่ถูกปราณปริยาบิดเนื้อเข้าให้เต็มรัก
“ขี้ตู่ไม่เลิก”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 เม.ย. 2559, 17:53:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 เม.ย. 2559, 17:53:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 1078
| << ตอนที่ 22 ประตูหัวใจถูกแง้ม 50% | ตอนที่ 23 รักแรก 50% >> |