นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

สาวัชคงเลือนเรื่องดอกไม้ปริศนาไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะเช้าวันรุ่งขึ้น เขาได้รับตะกร้าสานสีขาวผูกริบบิ้นชมพูอ่อน ภายในบรรจงจัดมะเฟือง ละมุด มังคุด ส้ม และชมพู่ สลับกับดอกนางแย้มสีชมพูจางจนเกือบขาวและยิบโซ ส่งกลิ่นหอมหวาน เขาอนุญาตให้พนักงานนำตะกร้าไปแบ่งผลไม้กันรับประทาน ส่วนดอกไม้ให้จัดใส่แก้วปากกว้างใบเล็กกลับมาวางไว้ในห้องดังเดิม

สาวัชมั่นใจว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ มีบางคนจงใจส่งของพวกนี้มาให้เขา แต่กลับไม่ประกาศตัวว่าเป็นใคร ไม่ว่าคนที่ทำเช่นนี้จะมีเจตนาใดก็ตาม ชายหนุ่มพบว่าเรื่องนี้รบกวนใจเขาอย่างยิ่ง

วันถัดๆมา เขาได้รับลังไม้สีขาวใส่หนังสือภาษาต่างประเทศเกี่ยวกับศิลปะเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประดับดอกไม้กระดาษสีชมพูจาง ตามด้วยกระเช้าขนมหวานไทย รวมไปถึงแก้วเบญจรงค์มีหูพร้อมฝาปิดและจานรองเขียนลายกินรีบรรจุในกล่องผ้าไหมสีชมพูอ่อน

ทุกครั้งที่เสร็จงานหนึ่ง เตรียมเลื่อนงานใหม่เข้ามาแทน เขามักพักสายตาด้วยการมองช่อกล้วยไม้สีขาวอมชมพูเสมอ มันเริ่มกลายมาเป็นความเคยชินโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วอะไรบางอย่างก็เริ่มสะกิดใจ สาวัชสำรวจของขวัญปริศนาไล่เลียงตั้งแต่ชิ้นแรก แล้วเขาก็เห็นบางสิ่งเหมือนกัน ของขวัญทุกชิ้นมีส่วนประกอบของสีชมพูอ่อนทั้งหมด!

เขายังสังเกตเห็นอีกด้วยว่าในตู้กระจกใสฐานไม้แกะสลักลายกนกซึ่งจัดวางเรือสุพรรณหงส์เป่าจากแก้วงดงามแสนวิจิตรซึ่งได้รับมาเมื่อเช้า ตรงมุมด้านหนึ่งภายในมีตุ๊กตาคริสตัลใสวางแอบอยู่ผิดที่ผิดทางยิ่ง เขาเปิดฝาครอบแก้ว หยิบคริสตัลชิ้นนั้นออกมาพิจารณา รูปสลักเด็กผู้ชายผมหยิกไม่นุ่งผ้ามีปีกด้านหลัง ในมือถือคันศรและลูกธนูกำลังง้างเตรียมยิง บอกให้รู้ว่ากำลังทำหน้าที่กามเทพตัวน้อย

ภาพจิ๊กซอว์ที่วางลงมาทำให้ความเข้าใจลางเลือนค่อยๆก่อตัวขึ้นในหัว เขาเปิดกล่องหยิบนามบัตรของอิงอรุณขึ้นมาเทียบ สีชมพูอ่อน...กามเทพ... เจ้าของบริษัทคิวปิดแอสซิสแทนซ์ส่งของพวกนี้มาให้เขา! ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมแพ้ มิน่าตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเจ้าหล่อนไม่โทร.มากวนใจเขาอีกเลย ที่แท้ก็เพราะเธอใช้วิธีส่งของมาให้เขาแทนการขอร้องอย่างแนบเนียนแล้วนี่เอง

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มาถือชั่งใจ สุดท้ายก็ตัดสินใจวางมันลงดังเดิม ยืนยันกับตัวเองอีกครั้ง “ไม่ว่าคุณจะพยายามยังไง ผมก็ไม่มีวันไปบรรยายให้คุณเด็ดขาด อิงอรุณ!”







สาวัชวางตัวเป็นภูผาหินไม่หือไม่อือสิ่งใดได้ไม่ครบสัปดาห์ด้วยซ้ำ เพียงเช้าวันศุกร์ ของขวัญพิเศษจากอิงอรุณก็ทำให้เขาถอนใจซ้ำๆเมื่อเธอส่งภาพวาดสีน้ำมันรูปพระพุทธรูปสมัยรัตนโกสินทร์ใส่กรอบไม้อย่างดีนำมาแขวนติดผนังตรงข้ามโต๊ะทำงานของเขา!

ชายหนุ่มบิดริมฝีปาก อิงอรุณคงเป็นพวกไม่ยอมฟังใคร จึงดึงดันบังคับเขาทำตามความต้องการของตัวเองให้ได้!

เขาปัดเรื่องของหญิงสาวจากใจ เปิดแฟ้มเอกสารขออนุมัติอ่าน พยายามตั้งสมาธิทำงานไปเรื่อยๆ ครั้นล้าสายตาจึงเงยขึ้นดูนาฬิกา แต่ก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจเมื่อพบว่าเพิ่งผ่านไปเพียงสองสามนาทีเท่านั้น! ที่แย่ยิ่งกว่าก็คือเขาอ่านเอกสารหน้านี้ซ้ำนับสิบรอบแล้ว แต่กลับจับใจความใดๆไม่ได้เลย! ผู้หญิงคนนั้นน่ารำคาญจริงๆ!

ชายหนุ่มตัดสินใจหยิบนามบัตรติดต่อไปหาผู้ช่วยกามเทพหัวดื้อ หมายใจว่าต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เขาจะไม่ยอมอ่อนข้อใดๆให้อีกต่อไปแล้ว

อิงอรุณใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็มาปรากฏตัวที่สำนักงานของเขาตามคำขอ วันนี้หญิงสาวร่างเล็กสวมชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีขาวอมชมพู ตัวเสื้อด้านบนเป็นเกาะอกทับลูกไม้โปร่งแขนกุดเข้ารูปถึงช่วงเอว ส่วนกระโปรงจับจีบใหญ่สองจีบทั้งด้านซ้ายและขวา ชายกระโปรงจึงบานพองน้อยๆยาวอยู่เหนือหัวเข่า แม้จะแลเรียบร้อยแต่ก็สะดุดตาน่ามอง รองเท้าแคทชูส์สูงสี่นิ้วยิ่งทำให้เธอแลสูงโปร่งขึ้นกว่าความเป็นจริงอีกมาก

หญิงสาวก้าวเข้ามาในห้อง งับประตูเข้าด้วยกัน แล้วพนมมือทำความเคารพเขาด้วยกิริยาอ่อนน้อม จากนั้นจึงเงยขึ้นส่งยิ้มแจ่มใส ริมฝีปากอิ่มเป็นรูปกระจับแย้มกว้างอวดฟันขาวราวไข่มุก จมูกเรียวโด่งเป็นส่วนที่เด่นที่สุดบนใบหน้า ขณะดวงตาถูกขับเน้นให้กลมโตยิ่งขึ้นด้วยแพขนตาหนาและคิ้วเรียงเรียบเป็นระเบียบ ผมสีน้ำตาลทองซอยสั้นเป็นบ๊อบสไลด์เลยปลายหูมาเล็กน้อยล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่ได้ส่วนราวกับบรรจงปั้น เหมือนว่า...เธอจะสวยขึ้นทุกครั้งที่พบกัน!

“พ่อคุณเป็นยังไงบ้าง” เขาไม่เห็นข่าวคราวใดๆทางหน้าหนังสือพิมพ์ แสดงว่าเปรมิกาฟังสิ่งที่เขาทัดทาน

“วันรุ่งขึ้นพอได้สติ หมอให้ออกจากห้องซีซียู พ่อก็ยืนกรานว่าจะกลับบ้านทันทีเลยค่ะ แต่หมอให้อยู่ดูอาการอีกสักพัก เลยถือโอกาสตรวจสุขภาพชุดใหญ่ไปด้วย พ่อพักฟื้นที่บ้านอีกวันนึง เมื่อวานกลับไปทำงานตามปกติแล้วละค่ะ”

สาวัชพยักหน้ารับรู้ อดนึกชื่นชมสุพจน์ เทียมสุบรรณ อยู่ในใจมิได้ เจ้าอาณาจักรเครื่องดื่มชูกำลังเข้าโรงพยาบาลนอนห้องซีซียูคืนนึง แล้วแค่สามวันถัดมาก็ปร๋อเข้าสำนักงานอีกครั้งแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะท่านแข็งแรงหรือดื้อกันแน่

“เรื่องคุณพ่อจบแล้ว งั้นมาถึงเรื่องของเราเลยดีไหมคะ หวังว่าเหตุผลที่คุณสาวัชเชิญอิงมาวันนี้ก็เพื่อจะตอบตกลงเป็นวิทยากรให้อิงนะคะ” นอกจากสวยแล้วเธอยังฉลาดอีกด้วย เริ่มเปิดเกมด้วยการมัดมือชกอย่างนี้ จะมีสักกี่คนขัดใจผู้หญิงคนนี้ลงคอ

“อย่าส่งของพวกนั้นมาอีก” ถ้าตลอดทั้งชีวิตเธอมีแต่คนตามใจ เขานี่แหละจะเป็นคนแรกที่ไม่ทำตามความต้องการของเธอ

“แต่ว่า...”

“ผมไม่รับสินบน”

“แหม...เรียกซะใจร้ายเลย อิงส่งมาให้เพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีต่างหาก จิ้มก้องน่ะค่ะ” คนพูดยิ้มหน้าบาน ราวกับเด็กอนุบาลทำดีแล้วรอคำชมจากคุณครู

ทั้งที่ไม่ใช่วิสัยของเขา แต่สาวัชก็พบว่าเขาเกือบยิ้ม! ผู้หญิงคนนี้ทำการบ้านมาดี เธอจับทางคนชอบประวัติศาสตร์ด้วยการใช้ศัพท์โบราณซึ่งหมายถึงบรรณาการที่พ่อค้ามักนำไปถวายแก่จักรพรรดิจีน เพื่อขอสิทธิพิเศษทางการค้า

“ทำไมต้องเป็นผม” ความพยายามของเธอ ทำให้เขาอยากรู้

“เพราะอิงพยายามเปิดใจ ลองไปฟังอาจารย์หลายๆท่านบรรยายดูแล้ว แต่ไม่มีใครเหมาะสมเท่าคุณสาวัชค่ะ ตอนฟังคุณสาวัชบรรยาย อิงฟังเพลินจนลืมเวลาเลย ขนาดไม่ใช่คนชอบประวัติศาสตร์นะเนี่ย”

“คุณอาจลำเอียงก็ได้ ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ”

“คิดค่ะ แล้วก็ค่อนข้างมั่นใจด้วยว่าอิงคงลำเอียงจริงๆ แต่ทำยังไงได้ อิงต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกค้าของบริษัทนี่คะ ใจอิงมันตั้งธงไปแล้วว่าคุณสาวัชเป็นวิทยากรที่เหมาะสมที่สุด ต่อให้พยายามไปเสาะหาอาจารย์หรือนักบรรยายอีกกี่สิบกี่ร้อยคนมาทดแทน อิงก็ยังคิดว่าดีไม่พออยู่ดี”

“ผมเชิญคุณมาวันนี้ก็เพื่อให้คุณรับของทั้งหมดกลับไป” เขาบอกเรียบๆ ตัดความหวังทั้งมวลของหญิงสาวด้วยประโยคเดียว

อิงอรุณไหล่ลู่คอตก ก้มหน้าจ๋อยอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายจึงเงยขึ้นสบตาเขาด้วยสายตาสำนึกผิดสุดขีด

“คุณสาวัช อิงขอโทษจริงๆค่ะที่ผลีผลามเอาชื่อคุณไปใช้ทั้งที่คุณไม่อนุญาต อิงผิดไปแล้ว อิงทำไปเพราะคิดตื้นๆแค่ว่าใส่ชื่อไปแล้ว ต่อให้ไม่พอใจแค่ไหน ยังไงคุณก็ต้องมาเป็นวิทยากรให้ ถึงจะเป็นอย่างเสียไม่ได้ก็เถอะ ตอนนี้อิงรู้แล้วว่าวิธีของอิงมันผิด มันตื้นเขินเหมือนเด็กเอาแต่ใจ คุณสาวัชยกโทษให้อิง แล้วไปเป็นวิทยากรให้คิวปิดแอสซิสแทนซ์สักครั้งเถอะนะคะ อิงขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว อิงจนหนทางแล้วจริงๆ”

“ผมจะให้เด็กช่วยคุณขนกลับไปละกัน” เขาลุกขึ้นยืนเป็นเชิงตัดบทคล้ายต้องการบอกว่าบทสนทนาจบเพียงเท่านี้

อิงอรุณจำใจยืนขึ้น “ไม่ต้องหรอกค่ะ ของพวกนี้อิงตั้งใจมอบให้คุณสาวัชอยู่แล้ว ขอไม่รับคืนนะคะ ถ้าคุณไม่ต้องการ จะเอาไปแจกพนักงานหรือบริจาคที่ไหนก็ได้ ขอโทษอีกครั้งที่ทำให้คุณต้องเสียเวลา แล้วก็รกใจตั้งหลายหน จากนี้อิงจะไม่มากวนคุณแล้วค่ะ”

อิงอรุณทำความเคารพเขานอบน้อม ฝืนยิ้มทั้งที่ดวงตาฉายแววผิดหวังเต็มเปี่ยม ท่าทางที่ผู้หญิงตัวเล็กเดินคอตกออกจากสำนักงานของเขา รบกวนใจจนสาวัชหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก!

เขาหยิบแฟ้มเล่มล่าสุดที่อ่านค้างมากางอีกครั้ง แต่กลับไม่สามารถรวบรวมสมาธิอ่านมันได้เลย ชายหนุ่มจับจ้องภาพวาดสีน้ำมัน แล้วลุกขึ้นมายืนข้างหน้าต่าง ทอดสายตามองลงไปยังอาคารสองชั้นสีขาวท่ามกลางสนามหญ้าเขียวขจีเบื้องล่าง คอยไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็ก้าวพ้นชายคาอาคารโภไคยทาวเวอร์ กำลังกลับไปยังสำนักงานตัวเอง แม้จะอยู่ในระยะค่อนข้างไกล แต่ก็ยังพอเห็นว่าอิงอรุณเดินอย่างซังกะตายหมดเรี่ยวแรง หน้าตาก็คงระทมทุกข์ไม่ต่างจากตอนออกจากห้องนี้

สาวัชถอนใจ ความรู้สึกผิดเกาะกินในใจอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายเขาจึงสบถด้วยความรำคาญตัวเองที่สลัดสีหน้าผิดหวังของผู้หญิงคนนั้นจากใจไม่ได้เสียที! เสียงนาฬิกาเตือนที่ตั้งเวลาไว้ดังขึ้น เรียกทำให้ชายหนุ่มซึ่งกำลังหน้าบึ้งกระแทกเท้าตึงๆกลับมาที่โต๊ะ มือพับหน้าจอคอมพิวเตอร์กระแทกกระทั้น เก็บของแล้วออกจากสำนักงานด้วยอารมณ์ไม่สู้ดี...ไม่สิ เรียกว่าอารมณ์เสียเลยดีกว่า

ยายผู้หญิงบ้า ตัวยุ่ง เอาแต่ใจ! นี่เขาจะทำยังไงกับเจ้าหล่อนดีนะ!










: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :


เครียดกันนิด อยากรู้กันหน่อยนะค้า
เดี๋ยวพอทุกอย่างค่อยๆเฉลยออกมา
รับรองว่าฟิน ยิ้มกันแก้มแตกแน่นอนค่ะ อิอิ

ขอบคุณเพื่อนนักอ่านทุกคนที่ติดตามอ่านผู้ช่วยกามเทพกันนะคะ
สิริณเพิ่งหาเจอว่าไปดูอันดับนิยายที่ไหน
ผู้ช่วยกามเทพอยู่อันดับสามยอดนิยมด้วยอะ
ดีใจ๊ดีใจ ขอบคุณทุกคนจริงๆที่เอ็นดูหนูอิงและคุณสาวัชจอมเย็นชา
มันไม่มากมายนัก แต่มีความหมายสำหรับสิริณจริงๆ :D

สิริณ

จำนวนการเข้าชม : 1405

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery