นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

แม้จะเป็นช่วงสายของวัน แต่ประมุขแห่งบ้านเทียมสุบรรณกลับยังอยู่ในห้องทำงานที่คฤหาสน์ บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด นอกจากเจ้าของห้องแล้ว ยังมีเปรมิกานั่งคอแข็งอยู่เคียงข้าง จ้องเขม็งไปยังพันเทพที่เก้าอี้อีกตัวหนึ่ง

“เทพเล่าให้พ่อฟังหน่อยสิ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน” ผ้าพันแผลที่ต้นแขนชายหนุ่มมีเลือดซึมนิดๆ

“ผม...ทำปืนลั่นน่ะครับ” วิธีที่เขาก้มหน้าหลบตาอธิบายได้ดีกว่าคำพูดเสียอีก

“เขาทำได้ลงคอขนาดนี้เชียวหรือ แล้วที่เดินลากขาเข้ามาเมื่อกี้...ก็เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยใช่ไหม”

“ท่านนายพลบอกว่าหลังแต่งงาน ท่านอยากให้ผมย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านเทียมสุบรรณ แต่ผมปฏิเสธ ผมก็เลยออกจากบ้านหลังนั้นไปเช่าอพาร์ตเม้นต์อยู่ชั่วคราว” กระทั่งคนฟังยังรู้ว่าสรรพนามที่ชายหนุ่มใช้บ่งบอกถึงความห่างเหินและแสดงให้เห็นว่าสายใยความผูกพันเจียนจะขาดรอนเต็มที

“เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ!” สุพจน์เม้มปากแน่น คนมีบาดแผลถูกยิงเข้าโรงพยาบาล เรื่องต้องถึงตำรวจอยู่แล้ว แต่นี่กลับไม่มีข่าวปรากฎในสื่อไหนสักแห่ง แสดงว่า ‘คนลงมือ’ มีอิทธิพลมากพอจะปิดปากทุกคนที่เกี่ยวข้องได้แนบเนียน

“งั้นแต่งงานแล้วเทพก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับพ่อแม่เถอะ อย่าไปขัดใจพ่อของเทพเลย” วันนี้ยังแค่แขนขา ขืนชายหนุ่มยังคงดื้อดึง ครั้งหน้าเขาอาจบาดเจ็บถึงชีวิต! สุพจน์ละประโยคที่เหลือไว้ในใจ

“คุณสุพจน์! คุณจะยอมให้น้องอิงแต่งงานไม่ได้นะคะ”

ประมุขแห่งบ้านเทียมสุบรรณถอนใจ “เราต้องยอมรับความจริงนะคุณเปรมว่าพันเทพไม่ได้ทำอะไรผิด ในเมื่อเด็กๆรักกัน คุณจะใจร้ายแยกเขาออกจากกันได้ลงคอหรือ เท่าที่เราทำได้ก็คือประนีประนอมเพื่อให้เขาได้อยู่ด้วยกัน”

“แต่น้องอิงไม่ได้รักพันเทพ” นางประกาศดุจไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกอย่างไร “ดิฉันรู้ว่าที่ลูกตกลงแต่งงานกับพันเทพก็เพราะสงสาร ไม่อยากให้เขาถูกพ่อตัวเองทำร้าย” เปรมิกาตวัดค้อนไปทางบุตรชายท่านนายพล ชำเลืองมองบาดแผลของเขาด้วยสายตาขุ่นมัว “แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์”

“คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว อย่าพูดพล่อยๆ มันไม่เหมาะ”

“ฉันไม่ได้พูดพล่อยๆ คุณก็รู้ว่าน้องอิงยืนกรานการแต่งงานครั้งนี้ก็เพื่อขัดคำสั่งของฉันเท่านั้น” นางหันไปทางชายหนุ่ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง “แม่ไม่ได้รังเกียจเทพนะ แต่เรากำลังพูดถึงชีวิตจากนี้จนตลอดไป เทพกับน้องอิงก็รู้แก่ใจดีว่าสองคนรักกันแบบไหน การใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน มันไม่เหมือนการเป็นเพื่อนกัน เทพตัดสินใจใหม่ดีกว่า ถ้าเทพยืนยันว่าไม่แต่ง น้องอิงก็ทำอะไรไม่ได้หรอก”

สุพจน์เหลือบมองพันเทพด้วยความเห็นใจ ยิ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มก้มหน้าไม่กล้าสบตา มือทั้งคู่กำแน่นบอกความกดดันในใจ ท่านก็ยิ่งรู้สึกหนักหน่วงในหัวใจกว่าเดิม

“คุณเปรม อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย ถามตัวเองดีกว่าว่าคุณกำลังกลัวหรือไม่พอใจอะไรกันแน่ บางครั้งมนุษย์เราก็กลัวไปเอง โดยไม่ได้พิจารณาเลยว่ามูลเหตุที่แท้จริงของความกลัวนั้นคืออะไร ถ้าเราแยกแยะมันออกมาเป็นเหตุและผล เราอาจพบว่าวิธีรับมือกับความกลัวนั้นมันง่ายกว่าที่คิด” สุพจน์ดึงมือภรรยามากุมไว้ “สิ่งที่คุณพ่อพันเทพอยากได้ มันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงเกินกว่าเราจะให้ เห็นแก่ลูก อย่าทำให้อิงกับเทพอึดอัดใจเลยนะ”

เปรมิกาสะบัดหน้าไปทางอื่นไม่ปิดบังความไม่พอใจ

สุพจน์ตบมือคู่ชีวิตอย่างปลอบประโลม แล้วหันมาทางชายหนุ่ม “รีบหมั้นกันให้เร็วที่สุด หลังแต่งงานแล้วเทพก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันซะที่นี่ เดี๋ยวพ่อเรียกมัณฑนากรมาคุยรายละเอียด ยุบห้องสักสองสามห้องมาตีทะลุรวมกัน แล้วตกแต่งใหม่ให้เป็นอย่างที่เทพสบายใจ เรื่องค่าใช้จ่ายพ่อเป็นเจ้าภาพให้เอง”

พันเทพขยับลงไปคุกเข่าบนพื้นแล้วคลานเข้ามากราบแทบเท้าสุพจน์และเปรมิกาด้วยท่าทีเก้งก้าง “แค่ที่คุณพ่อ เมตตายอมให้ผมแต่งงานกับอิง ผมก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว แต่จะให้ผมย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วย ผมสารภาพว่าผมทำไม่ได้จริงๆครับ ขอให้ผมได้เหลือความนับถือตัวเองไว้บ้างเถอะ ผมมีที่แปลงนึงอยู่แถวๆสุขุมวิท ตอนนี้ก่อสร้างบ้านไว้เกือบเสร็จแล้ว ถ้าคุณพ่ออนุญาต ผมอยากใช้ที่นั่นเป็นเรือนหอมากกว่า”

“แต่มันจะเกิดปัญหาอย่างนี้ขึ้นอีกน่ะสิ” สุพจน์หนักใจ ชี้แผลที่แขนชายหนุ่ม

พันเทพแตะต้นแขนอันมีผ้าพันแผลพันไว้หนาเตอะเบาๆ สีหน้าเยาะหยัน “ท่านนายพลน่าจะรู้แล้วละครับ ว่าเขาบังคับผมไม่ได้ ต่อให้ต้องตาย ผมก็จะไม่ยอมให้เขาได้สมใจเด็ดขาด”

“เทพ...สำหรับพ่อแล้ว ชีวิตคนคนนึงสำคัญกว่าเงินทองนะ การพยายามเอาชนะคะคานกันเพื่อความสะใจ สุดท้ายแล้วก็จะมีแต่เทพนั่นแหละที่เจ็บปวด”

“แต่ผมยอมให้เขาใช้ผมอย่างนี้ไม่ได้ ผมยอมไม่ได้จริงๆ”

“ประนีประนอมลูก เทพต้องหัดประนีประนอม ไม้ที่แข็งเกินไป มักจะหักเสมอ” คนอาบน้ำร้อนมาก่อนสั่งสอน “เอาละ เรื่องเรือนหอ พ่อแล้วแต่เทพละกัน แต่อีกเรื่องที่พ่อจะขอร้อง ยังไงเทพก็ปฏิเสธไม่ได้เด็ดขาด” สุพจน์รู้ว่าการที่พันเทพดื้อดึงไม่ยอมย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์เทียมสุบรรณทำให้นายพลศักดิ์สิทธิ์โกรธจัด และเพื่อรักษาชีวิตของชายหนุ่มไว้ให้ยืนยาวกว่านี้ เขาจึงตัดสินใจว่าต้องบังคับให้พันเทพทำบางอย่างเพื่อความพึงใจของพ่อบังเกิดเกล้าบ้าง

พ่ออยากให้เทพมาช่วยงานที่สยามดริ๊งค์ฯ ลูกชายพ่อไปเล่นการเมืองแล้ว ส่วนลูกสาวก็ดื้ออยากเป็นนักจับคู่ วันหน้าเมื่อพ่อไม่อยู่ บริษัทก็ต้องเป็นของอิงกับนรา ในฐานะว่าที่สามี เทพควรเริ่มต้นเข้ามาส่วนร่วมในทรัพย์สินของอิงได้แล้ว”

เปรมิกาขมวดคิ้ว หันมาสบตาสามีตรงๆ “คุณคงไม่ได้หมายถึง...”

บุรุษกลางคนพยักหน้าขรึมๆ “คุณเดาไม่ผิดหรอก ผมกำลังขอให้เทพมารับตำแหน่งซีเอ็มโอที่สยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชัน” เขาเอ่ยถึงตำแหน่งหัวหน้าคณะผู้บริหารด้านการตลาด (Chief Marketing Officer)

“คุณจะเตรียมพันเทพให้เป็นซีอีโอคนต่อไปเหรอ ฉันไม่เห็นด้วย” เปรมิกาสวนทันควัน “นี่เป็นเรื่องใหญ่ ดิฉันว่าเราเรียกประชุมผู้บริหารเพื่อคัดสรรผู้ที่เหมาะสมดีกว่า”

“ในฐานะซีอีโอคนปัจจุบันและผู้ถือหุ้นใหญ่ ผมคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เสนอชื่อคนที่จะสืบทอดตำแหน่งของผมนะ และที่ผมให้เทพเป็นซีเอ็มโอ ก็เพราะผมอยากให้เทพแสดงฝีมือ สร้างผลงานและได้รับการยอมรับจากผู้บริหารทุกคนด้วยตัวเองก่อนขึ้นเป็นผู้บริหารสูงสุด”

“แต่เทพอายุยังน้อย ประสบการณ์เกี่ยวกับสินค้าของบริษัทเราก็แทบไม่มีเลย ถึงจะบอกว่าให้เป็นซีเอ็มโอก่อน แต่ตำแหน่งนี้ก็ไม่ใช่เล็กๆ คุมการตลาดของบริษัททั้งเครือ พนักงานคงให้การยอมรับได้ยาก ดิฉันว่ามันจะก่อปัญหามากกว่านะคะ” เปรมิกาแย้งอย่างคนที่มีความรู้เรื่องการบริหารจัดการในบริษัทอย่างดี

“ผมจะหาโค้ชที่ดีที่สุดให้เขาเอง ไม่ต้องห่วงน่าคุณเปรม นี่มันบริษัทที่พ่อผมภาคภูมิใจนะ ผมไม่ปล่อยมันไว้ในมือคนไม่มีฝีมือหรอก คุณสบายใจได้ว่าผมจะไม่ยกบริษัทให้ใครง่ายๆเด็ดขาด จนกว่าเทพจะพร้อมเป็นผู้สืบทอดคนต่อไป” เขาหันไปทางว่าที่ลูกเขย ถามเย้าๆปนยิ้ม “ว่าไงละเทพ พร้อมจะสู้หรือเปล่า”

“แต่ว่าผม...”

สุพจน์ขัดขึ้น “ยืดหน้าอกรอรับกระสุนน่ะน่ากลัวที่สุดแล้ว สิ่งที่พ่อขอร้องง่ายกว่านั้นตั้งเยอะ เทพไม่กล้ารับความท้าทายนี้เหรอ”

พันเทพหายใจเข้าลึก “ผมจะทำให้ดีที่สุดให้สมกับที่คุณพ่อไว้วางใจครับ”

“เทพพักที่ไหน เดี๋ยวพ่อจะให้คนไปส่ง รักษาตัวให้หายดีซะ พร้อมเมื่อไหร่ก็มาเริ่มงานที่สยามดริ๊งค์ได้เลย”

“ไม่ต้องหรอกครับ ค่ำนี้อิงจะเดินแบบที่งานว็อตช์เฟสติวัล ถ้าผมไม่ไป อิงจะ...”

“อย่าให้น้องอิงรู้เรื่องนี้เลย พ่อไม่อยากให้น้องอิงเป็นกังวล หรือเทพคิดว่ายังไง”

แม้เขาไม่เห็นด้วย แต่ก็จำต้องรับสภาพอย่างยอมจำนน

“ลูกผู้ชายเรามันต้องอย่างนี้สิ” สุพจน์หัวเราะเบาๆด้วยความพอใจ

เปรมิกาเหลือบมองสามีส่งยิ้มให้กำลังใจว่าที่ลูกเขย แล้วสะบัดหน้าไปทางอื่นระบายความหงุดหงิด เธอเคยรักและเอ็นดูพันเทพมาโดยตลอด จนกระทั่งเหตุการณ์วันนั้น และบอกได้เลยว่าวันนี้สุพจน์ยิ่งทำให้เธอก้าวเข้าไปใกล้ปากเหวตรงขีดสุดของความอดทนมากขึ้นทุกที!

น่าโมโหที่แม้แต่สามีของเธอก็ยังจำต้องเดินหมากไปตามเกมของนายพลบ้าอำนาจคนนั้น!





: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :

@konhin : ซื่อจัดไร้เดียงสาพอกันทั้งคู่ค่ะสองคนเนี้ย
มีใจกันแล้วนะคะ
แต่ปากแข็ง หลอกตัวเองกันไปนี่แหละ
จะอึนๆซึนๆฟินๆกันทีก็ทุลักทุเลน่าดู
แต่พอรู้ใจกันนะ วู้ย...มดก็มดเหอะค่ะ
ทำงานไม่ทันเลย หวานไม่บันยะบันยังเลย อิอิ




@พอใจ : จริงๆบุคลิกสาวัชนี่สิริณแก้บ่อยมากนะ
คือชอบลืมตัวเขียนให้เขาหวานๆ
แล้วก็ต้องมาตั้งสติว่าคนซึนๆขี้เก๊กเนี่ย เขาต้องทำแบบนี้ต่างหาก
กว่าจะออกมาทื่อๆน่าหมั่นไส้ได้ขนาดนี้
ดอกเตอร์เขาผ่านอะไรมาเยอะค่ะ บอกเลย 5555

แต่ผู้ชายซึนๆ จะว่าไปก็น่ารักนะ (หรือเปล่า) อิอิ




@Zephyr : ร้ายออกนอกหน้าเลยค่ะ คุณสาวิตรีเนี่ย
คนเรามันต้องมีเหตุผลในการร้ายนี่นา
พอรู้เหตุผลของคุณสาวิตรี
บางทีเราอาจจะเห็นใจก็ได้น้า

ป.ล.ที่คุณ Zephyr ตามคอมเม้นต์ย้อนหลังทุกตอน
สิริณไปอ่านหมดแล้วนะค้า
ขอบคุณม้ากมากค่า รักมากกกกกอะ <3 <3 <3





@wane : เอิ่ม...เมืองไทยรถพวงมาลัยขวาค่ะ
ที่นั่งข้างคนขับอยู่ซ้าย
นางเอกลงจากรถ เอาขาซ้ายลงก่อนค่ะ
คุณ wane คอมเม้นต์ตรงใจสิริณแหละ
ทีแรกก็อยากให้อุ้มลงเหมือนกันนะ เพื่อความฟินของคนเขียน
แต่กลัวเดี๋ยวจะกลายเป็นนางเอกให้ท่านะ 555555





@นักอ่านเหนียวหนึบ : ท่ามาก ปากแข็ง หน้านิ่ง พูดตรง
ดอกเตอร์สาวัชนี่ไม่มีอะไรดีเล้ย นอกจาก...น่ารัก! ฮี่ๆๆ






ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ อ่านแล้วมันชื่นใจจัง
ตอนที่แล้วนี่ เซอร์ไพรส์มากเลย
กองทัพไทยมุงได้รางวัลขวัญใจมหาชนไปด้วยคะแนนท่วมท้นเลย ฮี่ๆๆ
ทุกคนชมไทยมุงคุณภาพ จะว่าไปไทยมุงของเราก็น่ารักจริงๆเนอะ :P

สิริณ

จำนวนการเข้าชม : 1270

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery