: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 17 (100%)
เสียงพนักงานพูดคุยกันดังหึ่งๆมาจากนอกห้องเป็นตัวบอกเวลาที่ดีกว่านาฬิกาเสียอีกว่าพักเที่ยงแล้ว สาวัชจึงพับแฟ้มเอกสารที่เลื่อนไปวางไว้ด้านข้าง
“เสร็จงานแล้วก็ดี จะได้คุยกับแม่สักที” สาวิตรีซึ่งนั่งหน้าตาไม่สบอารมณ์อยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะมานานแล้วขยับตัวอย่างกระตือรือร้น
“แม่มาถึงนี่ มีธุระอะไรหรือเปล่า” เขาถามอย่างเสียไม่ได้
“เตี่ยโอนหุ้นให้วัชหรือยัง”
สาวัชรู้สึกขมขื่นในใจ แม่คงมาบริษัทด้วยความร้อนรนอย่างหนัก เพราะท่านไม่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาสักคำ!
“แม่รู้เรื่องโอนหุ้นได้ยังไง”
“เตี่ยบอกแม่ไว้หลายวันละ แม่กลัวลืม ถ้ายังไงตอนท่านไปส่งแม่ที่ตึกคืนนี้ แม่จะได้เตือนท่านอีกที”
“อย่ารบกวนเตี่ยด้วยเรื่องแค่นี้เลย ผมไม่อยากให้เตี่ยรกใจ” เขาใช้น้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย
สาวิตรีเหยียดริมฝีปากตรงหยิ่งผยอง “ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับแม่ ไม่เคยเป็นเรื่องรกใจของเตี่ยหรอก”
เขาเสลุกขึ้นเดินไปยืนที่ริมหน้าต่าง มองไปยังอาคารสีขาวเบื้องล่าง สาวัชยกมุมปากขึ้นนิดๆด้วยความพอใจ เมื่อ ‘ไม่เห็น’ ออดี้ขับเคลื่อนสี่ล้อสีขาวในลานจอดของคิวปิดแอสซิสแทนซ์ ยังดีที่ยายผู้หญิงหัวดื้อตัวยุ่งนั่นรู้จักพักรักษาตัวบ้าง ไม่ใช่รั้นดันทุรังมาทำงานทั้งที่ขาเหวอะขนาดนั้น
“อ้อ...มีบัตรเชิญส่งไปที่บ้านหลายวันละ แม่กลัววัชไม่เห็น เลยหยิบติดมือมาให้”
สาวัชหันไปพอดีกับที่มารดากำลังเปิดกระเป๋าดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะ ชายหนุ่มเดินไปหยิบโปสต์การ์ดที่มีรูปนาฬิกาขึ้นมาพลิกดูด้วยความสนใจ ห้างหรูกลางเมืองเชิญเขาไปร่วมงานแสดงนาฬิการะดับโลกในวันเปิดงาน ไม่แปลกที่เขาอยู่ในรายชื่อแขกวีไอพี เพราะหลังกลับจากสหรัฐอเมริกา ทุกครั้งยามไปร่วมงานเขามักซื้อนาฬิกาเรือนใหม่เสมอ
“งานมีเย็นนี้ วัชจะไปไหม” มารดาตั้งใจรอฟังคำตอบเต็มที่
มีไม่กี่เรื่องในชีวิตที่สาวัชอนุญาตให้ตัวเองมีความสุขกับมันอย่างเต็มที่ และนาฬิกาสะสมก็จัดอยู่ในเรื่องจำพวกนี้ แต่เพราะคู่สนทนาคือมารดา แทนการตอบรับตรงๆ เขาจึงย้อนถาม... “แม่จะรู้ไปทำไมครับ”
“เห็นวัชไปทุกปี ปีนี้ก็คงจะไปใช่ไหม”
ปกติแล้วแม่ไม่เคยสนใจห่วงใยเลยว่าเขาจะทำอะไรที่ไหนหรืออย่างไร การที่ท่านคะยั้นคะยอจึงไม่น่าเป็นเรื่องธรรมดา และนั่นทำให้ชายหนุ่มเอะใจ “แล้วถ้าผมไม่ไปล่ะ”
“แต่วัชชอบนาฬิกานี่ ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ” สาวิตรีละล่ำละลักจนน่าสงสัย
นั่นเป็นยิ่งกว่าการยืนยันอีกว่ามีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวพันกับงานว็อตช์เฟสติวัลนั่น และมันทำให้เขาตัดสินใจได้ง่ายขึ้น “ไม่ละครับ ปีนี้ผมไม่ได้สนใจนาฬิกาเรือนไหนเป็นพิเศษ ไปก็เสียเวลาเปล่า”
สาวิตรีหน้าเจื่อน ลุกลี้ลุกลนชัดเจน “แม่ว่า...”
“แม่เสร็จธุระแล้วใช่ไหม” เขาตัดบทไร้เยื่อไย ไม่รู้สึกผิดสักนิดที่มารดาหน้าบึ้ง
“แม่ก็แค่อยากรู้ บอกแม่แค่นี้ไม่ได้หรือไง” สาวิตรีตวัดตาเน้นเสียงหงุดหงิด
“แม่ชอบเงิน ผมก็ให้เงินแม่ รับเงินไปแล้ว แม่ก็ช่วยกรุณาอย่ามายุ่งกับเรื่องอื่นๆในชีวิตผมเลย” สาวัชรู้ว่าคำพูดนั้น ทั้งเย็นชา หยาบคาย และร้ายกาจมาก แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเขาคิดดังที่พูดจริงๆ
“วัชไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ ทั้งที่เงินเดือนอาจารย์ก็นิดเดียว แต่นาฬิกาที่วัชซื้อราคาเรือนนึงไม่ใช่ถูกๆ แม่เห็นนะว่าเป็นยี่ห้อเดียวกับที่เตี่ยใช้” ชายหนุ่มจับสำเนียงความตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็นในดวงตาของสาวิตรีได้ครบถ้วน
สาวัชเบือนหน้าไปสบตามารดา ยิ้มหยัน “แม่ใช้ไปเถอะ ไม่ต้องรู้ว่าหรอกมันมาจากไหน รู้แค่ว่าผมไม่ได้ไปโกงใครมาก็พอแล้ว!”
แผนผังการจัดเวทีและตู้แสดงนาฬิกาในงานว็อตช์เฟสติวัลถูกกางอยู่บนโต๊ะ แพรวเพชรใช้ปลายดินสอชี้ตำแหน่งต่างๆทบทวนกับทีมงานเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อทุกคนชี้จุดของตนและรายงานภารกิจครบแล้ว แพรวเพชรจึงพยักหน้าพึงพอใจ
“ดีมากทุกคน พี่ย้ำอีกครั้งนะว่าตลอดเวลาที่อยู่ในงาน เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันเด็ดขาด ใครรับผิดชอบในส่วนของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็ไปยืนรวมกลุ่มกันให้เหมือนว่าเราไปเชียร์พี่อิงจริงๆ เข้าใจไหม”
ทีมงาน ‘สร้างความบังเอิญ’ พยักหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม แผนการที่ทบทวนกันครั้งแล้วครั้งเล่า สถานการณ์พลิกแพลงต่างๆซึ่งถูกสร้างขึ้นนับสิบฉากเพื่อซ้อมรับมือกับเหตุไม่คาดฝัน ล้วนได้รับการปรับปรุง แนะนำ และแก้ไขจนมั่นใจว่าไม่มีจุดบอดใดๆแล้ว ผลลัพธ์ที่ทุกคนคาดหวังมีเพียงสิ่งเดียว...ความสำเร็จ!
ด้วยกำลังพลทั้งในและจากนอกองค์กรรวมเกือบยี่สิบชีวิต ทุกคนมีจุดประจำ ต้องจำบทบาทสมมติและสถานการณ์จำลองของตัวเองให้แม่น ออกโรงแสดงให้ตรงตามจุด เพื่อบังคับเส้นทางเดินของสาวัชและหม่อมราชวงศ์อินทุอรวีให้ไปเจอกันยังจุดนัดพบ เพียงเท่านี้ก็ถือว่าผู้ช่วยกามเทพทำหน้าที่ครบถ้วนตามคำสั่งแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตา
“จดโน้ตไว้ให้ละเอียดนะ พรุ่งนี้บ่ายสองมาประชุมกันเพื่อสรุปผลงานด้วย”
“ไปประชุมกันข้างนอกไม่ดีกว่าเหรอพี่เพชร เกิดพี่อิงมาเจอน้องๆฟรีแลนซ์ เขาอาจสงสัยว่าเราประชุมอะไรกัน”
“พี่อิงเจ็บแผลมาก เดินแบบเสร็จพี่ว่ากลับถึงบ้านคงสลบ พี่จะคะยั้นคะยอให้พี่อิงหยุดงานเอง ไม่ต้องห่วง”
“เจ็บแผลมาก แล้วยังจะไปเดินแบบอีกเหรอคะ” หัวหน้าทีมผู้ช่วยกามเทพแสดงความเป็นห่วง
“ทำยังไงได้ อุบัติเหตุมันกะทันหันเกินไป คนจัดงานหาคนแทนไม่ทัน คิวทุกอย่างก็ซ้อมไว้หมดแล้ว ขาดไปคนนึง งานเขาคงป่วน พี่อิงไม่อยากเสียคำพูดเพราะเจ้าของห้างเป็นเพื่อนของคุณแม่ ไปทำเขาเสียหาย เดี๋ยวจะหมางใจกันเปล่าๆ”
“พูดก็พูดเถอะ กุ้งว่าหมอสมัยนี้เก่งนะพี่เพชร นี่ถ้าเมื่อเช้าไม่เห็นพี่อิงสวมรองเท้าแตะ กับให้คนขับรถมาส่ง กุ้งดูไม่ออกหรอกว่าขาพี่อิงมีแผล ผ้าพันแผลงี้เนียนกริ๊บสีเดียวกับเนื้อเลย”
“พี่อิงเขาสวมถุงน่องช่วยจ้ะ เป็นผู้ช่วยกามเทพประสาอะไร ไม่ช่างสังเกตเลย เสียชื่อจัง” แพรวเพชรเฉลย พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หญิงสาวกดปุ่มรับสาย เพียงเจรจาไม่กี่คำ เธอก็ตัดการติดต่อด้วยสีหน้าผิดหวัง
“โทษทีนะทุกคน แต่พี่คงต้องยกเลิกแผนวันนี้แล้วละ แม่เอสพีโทร.มาบอกว่าเป้าหมายจะไม่ไปงานว็อตช์เฟสติวัล!”
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
@konhin : เกมนี้ของสุพจน์และเปรมิกา
ยังไม่มีผู้ชนะง่ายๆหรอกค่ะ บอกเลยยยยย
ถือหางกันคนละทางแบบนี้ ต้องลุ้นกันอีกเยอะ
@กาซะลองพลัดถิ่น : กี๊ซซซซซ วี้ดวิ้วววว
คิดฮอดค่ะคุณขา ไม่ได้เม้าธ์มอยเห็นชื่อกันมาตั้งสองปี
(เพราะสิริณไม่ได้เอานิยายมาลงเลย แฮ่...)
ดีใจเห็นชื่อคนคุ้นเคยอีกครั้ง
อ่านสนุกไหมค้า ติชมได้เลยน้า น้อมรับทุกความเห็นค่า
@พอใจ : เนอะ สิริณก็สงสารพันเทพ
เพราะฉะนั้น...เดี๋ยวเนรมิตให้ตามที่คุณพอใจขอดีป่ะคะ
เอ๊ะ! แต่ต้นฉบับส่งไปแล้วนี่นา
แก้ไม่ได้แล้วนิ อิอิ
เพราะงั้น...เดี๋ยวมีเซอร์ไพรส์เกี่ยวกับพันเทพและอิงอรุณ
ชนิดที่คนอ่านอยากหยิบสากปากใส่จอแน่ๆ 55555
ป.ล.ตะเองอินจนเค้ารักตะเองเลย
ดีใจยิ้มแก้มปริ หุบปากไม่ได้เลยอะ
อยากให้ตะเองอินแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ คิคิ
@นักอ่านเหนียวหนึบ : เดี๋ยวพ่อจะทำให้อึ้ง ตะลึง พูดไม่ออกยิ่งกว่านี้อีกค่ะ
อีตาดอกเตอร์ขี้เก๊กไปขอกู้เงินไม่ผ่านนะเคอะ
แต่เดี๋ยวดูลวดลายแกเถอะค่ะ มีทีเด็ดซ่อนไว้อีกเยอะ
(นี่สิริณก็ทั้งอวยทั้งเปิดทางให้แกแล้วนะ
ถ้ายังเอาอชนะใจอิงอรุณไม่ได้ ก็ไม่รู้จะทำไงละ)
ส่งไปบวชซะเลยดีมะคะ ฮึ่ย!
@Zephyr : ระหว่างรอสำนักพิมพ์ตีพิมพ์
ทำอีบุ๊กให้อ่านก่อนเลยดีมะคะ 55555
(นี่ก็เอาใจนักอ่านสุดฤทธิ์ค่ะ แบบว่ารักอะ :D)
ถามเพื่อนนักอ่านหน่อยนะค้า
ตอนที่แล้วไม่ชอบกันหรา
เห็นไม่มีคนกด "ชอบตอนนี้" กันเลยอ้ะ T_T
พันเทพทำไรผิด ไม่มีใครรักพันเทพเบยยยย น่าจ๋งจ๋านนนนน
“เสร็จงานแล้วก็ดี จะได้คุยกับแม่สักที” สาวิตรีซึ่งนั่งหน้าตาไม่สบอารมณ์อยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะมานานแล้วขยับตัวอย่างกระตือรือร้น
“แม่มาถึงนี่ มีธุระอะไรหรือเปล่า” เขาถามอย่างเสียไม่ได้
“เตี่ยโอนหุ้นให้วัชหรือยัง”
สาวัชรู้สึกขมขื่นในใจ แม่คงมาบริษัทด้วยความร้อนรนอย่างหนัก เพราะท่านไม่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาสักคำ!
“แม่รู้เรื่องโอนหุ้นได้ยังไง”
“เตี่ยบอกแม่ไว้หลายวันละ แม่กลัวลืม ถ้ายังไงตอนท่านไปส่งแม่ที่ตึกคืนนี้ แม่จะได้เตือนท่านอีกที”
“อย่ารบกวนเตี่ยด้วยเรื่องแค่นี้เลย ผมไม่อยากให้เตี่ยรกใจ” เขาใช้น้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย
สาวิตรีเหยียดริมฝีปากตรงหยิ่งผยอง “ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับแม่ ไม่เคยเป็นเรื่องรกใจของเตี่ยหรอก”
เขาเสลุกขึ้นเดินไปยืนที่ริมหน้าต่าง มองไปยังอาคารสีขาวเบื้องล่าง สาวัชยกมุมปากขึ้นนิดๆด้วยความพอใจ เมื่อ ‘ไม่เห็น’ ออดี้ขับเคลื่อนสี่ล้อสีขาวในลานจอดของคิวปิดแอสซิสแทนซ์ ยังดีที่ยายผู้หญิงหัวดื้อตัวยุ่งนั่นรู้จักพักรักษาตัวบ้าง ไม่ใช่รั้นดันทุรังมาทำงานทั้งที่ขาเหวอะขนาดนั้น
“อ้อ...มีบัตรเชิญส่งไปที่บ้านหลายวันละ แม่กลัววัชไม่เห็น เลยหยิบติดมือมาให้”
สาวัชหันไปพอดีกับที่มารดากำลังเปิดกระเป๋าดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะ ชายหนุ่มเดินไปหยิบโปสต์การ์ดที่มีรูปนาฬิกาขึ้นมาพลิกดูด้วยความสนใจ ห้างหรูกลางเมืองเชิญเขาไปร่วมงานแสดงนาฬิการะดับโลกในวันเปิดงาน ไม่แปลกที่เขาอยู่ในรายชื่อแขกวีไอพี เพราะหลังกลับจากสหรัฐอเมริกา ทุกครั้งยามไปร่วมงานเขามักซื้อนาฬิกาเรือนใหม่เสมอ
“งานมีเย็นนี้ วัชจะไปไหม” มารดาตั้งใจรอฟังคำตอบเต็มที่
มีไม่กี่เรื่องในชีวิตที่สาวัชอนุญาตให้ตัวเองมีความสุขกับมันอย่างเต็มที่ และนาฬิกาสะสมก็จัดอยู่ในเรื่องจำพวกนี้ แต่เพราะคู่สนทนาคือมารดา แทนการตอบรับตรงๆ เขาจึงย้อนถาม... “แม่จะรู้ไปทำไมครับ”
“เห็นวัชไปทุกปี ปีนี้ก็คงจะไปใช่ไหม”
ปกติแล้วแม่ไม่เคยสนใจห่วงใยเลยว่าเขาจะทำอะไรที่ไหนหรืออย่างไร การที่ท่านคะยั้นคะยอจึงไม่น่าเป็นเรื่องธรรมดา และนั่นทำให้ชายหนุ่มเอะใจ “แล้วถ้าผมไม่ไปล่ะ”
“แต่วัชชอบนาฬิกานี่ ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ” สาวิตรีละล่ำละลักจนน่าสงสัย
นั่นเป็นยิ่งกว่าการยืนยันอีกว่ามีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวพันกับงานว็อตช์เฟสติวัลนั่น และมันทำให้เขาตัดสินใจได้ง่ายขึ้น “ไม่ละครับ ปีนี้ผมไม่ได้สนใจนาฬิกาเรือนไหนเป็นพิเศษ ไปก็เสียเวลาเปล่า”
สาวิตรีหน้าเจื่อน ลุกลี้ลุกลนชัดเจน “แม่ว่า...”
“แม่เสร็จธุระแล้วใช่ไหม” เขาตัดบทไร้เยื่อไย ไม่รู้สึกผิดสักนิดที่มารดาหน้าบึ้ง
“แม่ก็แค่อยากรู้ บอกแม่แค่นี้ไม่ได้หรือไง” สาวิตรีตวัดตาเน้นเสียงหงุดหงิด
“แม่ชอบเงิน ผมก็ให้เงินแม่ รับเงินไปแล้ว แม่ก็ช่วยกรุณาอย่ามายุ่งกับเรื่องอื่นๆในชีวิตผมเลย” สาวัชรู้ว่าคำพูดนั้น ทั้งเย็นชา หยาบคาย และร้ายกาจมาก แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเขาคิดดังที่พูดจริงๆ
“วัชไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ ทั้งที่เงินเดือนอาจารย์ก็นิดเดียว แต่นาฬิกาที่วัชซื้อราคาเรือนนึงไม่ใช่ถูกๆ แม่เห็นนะว่าเป็นยี่ห้อเดียวกับที่เตี่ยใช้” ชายหนุ่มจับสำเนียงความตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็นในดวงตาของสาวิตรีได้ครบถ้วน
สาวัชเบือนหน้าไปสบตามารดา ยิ้มหยัน “แม่ใช้ไปเถอะ ไม่ต้องรู้ว่าหรอกมันมาจากไหน รู้แค่ว่าผมไม่ได้ไปโกงใครมาก็พอแล้ว!”
แผนผังการจัดเวทีและตู้แสดงนาฬิกาในงานว็อตช์เฟสติวัลถูกกางอยู่บนโต๊ะ แพรวเพชรใช้ปลายดินสอชี้ตำแหน่งต่างๆทบทวนกับทีมงานเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อทุกคนชี้จุดของตนและรายงานภารกิจครบแล้ว แพรวเพชรจึงพยักหน้าพึงพอใจ
“ดีมากทุกคน พี่ย้ำอีกครั้งนะว่าตลอดเวลาที่อยู่ในงาน เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันเด็ดขาด ใครรับผิดชอบในส่วนของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็ไปยืนรวมกลุ่มกันให้เหมือนว่าเราไปเชียร์พี่อิงจริงๆ เข้าใจไหม”
ทีมงาน ‘สร้างความบังเอิญ’ พยักหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม แผนการที่ทบทวนกันครั้งแล้วครั้งเล่า สถานการณ์พลิกแพลงต่างๆซึ่งถูกสร้างขึ้นนับสิบฉากเพื่อซ้อมรับมือกับเหตุไม่คาดฝัน ล้วนได้รับการปรับปรุง แนะนำ และแก้ไขจนมั่นใจว่าไม่มีจุดบอดใดๆแล้ว ผลลัพธ์ที่ทุกคนคาดหวังมีเพียงสิ่งเดียว...ความสำเร็จ!
ด้วยกำลังพลทั้งในและจากนอกองค์กรรวมเกือบยี่สิบชีวิต ทุกคนมีจุดประจำ ต้องจำบทบาทสมมติและสถานการณ์จำลองของตัวเองให้แม่น ออกโรงแสดงให้ตรงตามจุด เพื่อบังคับเส้นทางเดินของสาวัชและหม่อมราชวงศ์อินทุอรวีให้ไปเจอกันยังจุดนัดพบ เพียงเท่านี้ก็ถือว่าผู้ช่วยกามเทพทำหน้าที่ครบถ้วนตามคำสั่งแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตา
“จดโน้ตไว้ให้ละเอียดนะ พรุ่งนี้บ่ายสองมาประชุมกันเพื่อสรุปผลงานด้วย”
“ไปประชุมกันข้างนอกไม่ดีกว่าเหรอพี่เพชร เกิดพี่อิงมาเจอน้องๆฟรีแลนซ์ เขาอาจสงสัยว่าเราประชุมอะไรกัน”
“พี่อิงเจ็บแผลมาก เดินแบบเสร็จพี่ว่ากลับถึงบ้านคงสลบ พี่จะคะยั้นคะยอให้พี่อิงหยุดงานเอง ไม่ต้องห่วง”
“เจ็บแผลมาก แล้วยังจะไปเดินแบบอีกเหรอคะ” หัวหน้าทีมผู้ช่วยกามเทพแสดงความเป็นห่วง
“ทำยังไงได้ อุบัติเหตุมันกะทันหันเกินไป คนจัดงานหาคนแทนไม่ทัน คิวทุกอย่างก็ซ้อมไว้หมดแล้ว ขาดไปคนนึง งานเขาคงป่วน พี่อิงไม่อยากเสียคำพูดเพราะเจ้าของห้างเป็นเพื่อนของคุณแม่ ไปทำเขาเสียหาย เดี๋ยวจะหมางใจกันเปล่าๆ”
“พูดก็พูดเถอะ กุ้งว่าหมอสมัยนี้เก่งนะพี่เพชร นี่ถ้าเมื่อเช้าไม่เห็นพี่อิงสวมรองเท้าแตะ กับให้คนขับรถมาส่ง กุ้งดูไม่ออกหรอกว่าขาพี่อิงมีแผล ผ้าพันแผลงี้เนียนกริ๊บสีเดียวกับเนื้อเลย”
“พี่อิงเขาสวมถุงน่องช่วยจ้ะ เป็นผู้ช่วยกามเทพประสาอะไร ไม่ช่างสังเกตเลย เสียชื่อจัง” แพรวเพชรเฉลย พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หญิงสาวกดปุ่มรับสาย เพียงเจรจาไม่กี่คำ เธอก็ตัดการติดต่อด้วยสีหน้าผิดหวัง
“โทษทีนะทุกคน แต่พี่คงต้องยกเลิกแผนวันนี้แล้วละ แม่เอสพีโทร.มาบอกว่าเป้าหมายจะไม่ไปงานว็อตช์เฟสติวัล!”
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
@konhin : เกมนี้ของสุพจน์และเปรมิกา
ยังไม่มีผู้ชนะง่ายๆหรอกค่ะ บอกเลยยยยย
ถือหางกันคนละทางแบบนี้ ต้องลุ้นกันอีกเยอะ
@กาซะลองพลัดถิ่น : กี๊ซซซซซ วี้ดวิ้วววว
คิดฮอดค่ะคุณขา ไม่ได้เม้าธ์มอยเห็นชื่อกันมาตั้งสองปี
(เพราะสิริณไม่ได้เอานิยายมาลงเลย แฮ่...)
ดีใจเห็นชื่อคนคุ้นเคยอีกครั้ง
อ่านสนุกไหมค้า ติชมได้เลยน้า น้อมรับทุกความเห็นค่า
@พอใจ : เนอะ สิริณก็สงสารพันเทพ
เพราะฉะนั้น...เดี๋ยวเนรมิตให้ตามที่คุณพอใจขอดีป่ะคะ
เอ๊ะ! แต่ต้นฉบับส่งไปแล้วนี่นา
แก้ไม่ได้แล้วนิ อิอิ
เพราะงั้น...เดี๋ยวมีเซอร์ไพรส์เกี่ยวกับพันเทพและอิงอรุณ
ชนิดที่คนอ่านอยากหยิบสากปากใส่จอแน่ๆ 55555
ป.ล.ตะเองอินจนเค้ารักตะเองเลย
ดีใจยิ้มแก้มปริ หุบปากไม่ได้เลยอะ
อยากให้ตะเองอินแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ คิคิ
@นักอ่านเหนียวหนึบ : เดี๋ยวพ่อจะทำให้อึ้ง ตะลึง พูดไม่ออกยิ่งกว่านี้อีกค่ะ
อีตาดอกเตอร์ขี้เก๊กไปขอกู้เงินไม่ผ่านนะเคอะ
แต่เดี๋ยวดูลวดลายแกเถอะค่ะ มีทีเด็ดซ่อนไว้อีกเยอะ
(นี่สิริณก็ทั้งอวยทั้งเปิดทางให้แกแล้วนะ
ถ้ายังเอาอชนะใจอิงอรุณไม่ได้ ก็ไม่รู้จะทำไงละ)
ส่งไปบวชซะเลยดีมะคะ ฮึ่ย!
@Zephyr : ระหว่างรอสำนักพิมพ์ตีพิมพ์
ทำอีบุ๊กให้อ่านก่อนเลยดีมะคะ 55555
(นี่ก็เอาใจนักอ่านสุดฤทธิ์ค่ะ แบบว่ารักอะ :D)
ถามเพื่อนนักอ่านหน่อยนะค้า
ตอนที่แล้วไม่ชอบกันหรา
เห็นไม่มีคนกด "ชอบตอนนี้" กันเลยอ้ะ T_T
พันเทพทำไรผิด ไม่มีใครรักพันเทพเบยยยย น่าจ๋งจ๋านนนนน
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 พ.ค. 2559, 14:10:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 พ.ค. 2559, 14:12:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1299
| << ตอนที่ 17 (50%) | ตอนที่ 18 (33%) >> |
พอใจ 16 พ.ค. 2559, 21:16:11 น.
คุณสิริณอย่าเซอร์ไพร์สอะไรเค้าเยอะนะคะ เดี๋ยวเค้าใจบ่ดี
ส่วนตอนนี้ก็ 55555 สาแก่ใจพอใจยิ่งนัก สาวัชกวนโอ๊ยพระมารดาไปขนานใหญ่ มาจ้องจนทำให้พ่อหนู่มซึนจับได้ ฉมหน้าเจ้สาวิตรียิ่งนัก5555. ว่าแต่สาวัชจะไม่ไปจริงเหรอ ยัยตัวแสบขาเจ็บจะไปเดินแบบด้วยน๊าาา แล้วยัยตัวแสบอิงอรุณเค้าจะเดินแบบไหวเหรอคะ ลุ้นเหมือนกันนะ กลัวเจ๊เค้าไปล้มไม่เป็นท่ากลางเวทีน่ะสิ
คุณสิริณอย่าเซอร์ไพร์สอะไรเค้าเยอะนะคะ เดี๋ยวเค้าใจบ่ดี
ส่วนตอนนี้ก็ 55555 สาแก่ใจพอใจยิ่งนัก สาวัชกวนโอ๊ยพระมารดาไปขนานใหญ่ มาจ้องจนทำให้พ่อหนู่มซึนจับได้ ฉมหน้าเจ้สาวิตรียิ่งนัก5555. ว่าแต่สาวัชจะไม่ไปจริงเหรอ ยัยตัวแสบขาเจ็บจะไปเดินแบบด้วยน๊าาา แล้วยัยตัวแสบอิงอรุณเค้าจะเดินแบบไหวเหรอคะ ลุ้นเหมือนกันนะ กลัวเจ๊เค้าไปล้มไม่เป็นท่ากลางเวทีน่ะสิ
Zephyr 16 พ.ค. 2559, 21:45:31 น.
เค้ากดนะ ชอบตอนนี้ เค้าจิ้มทุกตอน
พี่วัชเอาอีก กวนเยอะๆๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ
แม่ตลกอ่ะ แม่อะไรแบบนี้
พ่อ เตี่ยนะแหละ ก็อะไรแบบนี้
แต่คงเหมือนกันเลยอยู่กันได้ละเนอะ
สงสารแม่ใหญ่เลย
เค้ากดนะ ชอบตอนนี้ เค้าจิ้มทุกตอน
พี่วัชเอาอีก กวนเยอะๆๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ
แม่ตลกอ่ะ แม่อะไรแบบนี้
พ่อ เตี่ยนะแหละ ก็อะไรแบบนี้
แต่คงเหมือนกันเลยอยู่กันได้ละเนอะ
สงสารแม่ใหญ่เลย
นักอ่านเหนียวหนึบ 18 พ.ค. 2559, 00:46:40 น.
เค้ากดนะ!!!! มันเป็นสเต็ปนะ อ่าน->กด->เม้นนนนน
ตอนนี้ขอเม้นแค่นี้ไปอ่านต่อหน้าต่อแป้บบบ
เค้ากดนะ!!!! มันเป็นสเต็ปนะ อ่าน->กด->เม้นนนนน
ตอนนี้ขอเม้นแค่นี้ไปอ่านต่อหน้าต่อแป้บบบ