Love & Rock
นิยายภาคต่อของลูกหลานเฮียพาย จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเด็กๆ เข้าสู่วัยรุ่นและเริ่มผจญภัยในแบบของพวกเขา ภาคนี้เกี่ยวเนื่องกับมิคาเอล ไพร์ด อิคารัสและเฮเลน แต่ก็จะมีเหตุการณืหลายอย่างเกิดขึ้น และแน่นอนว่ายาวแน่ เพราะตัวละครหลักและรองเยอะเหลือเกินค่ะ
Tags: พาย
ตอน: LRock ตอนที่ 3 (ครึ่งหลัง)
เสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วเด็กหญิงก็เปิดประตูเข้ามา พร้อมหนังสือของตัวเองในมือ
“มีอะไรอิซซี่” มิคาเอลถามน้องก่อนเป็นคนแรก
“เปล่าหรอกค่ะ กำลังเบื่อค่ะ อ่านหนังสือเยอะเลยมาพักสมองหน่อย พี่ๆ ล่ะ อ่านหนังสือถึงไหนแล้วคะ” เฮเลนเข้ามาถามเมื่อพักจากหนังสือ หากเพราะเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในบ้าน จึงเหงาเลยยกหนังสือมาอ่านกับพี่ๆ ในห้อง
“เปิดประตูไว้แหละ” ไพร์ดบอกน้องสาวเพื่อนที่กำลังจะปิดประตู เพราะคงดูไม่งามเท่าไร ถ้าในห้องจะมีเฮเลนเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียว แล้วปิดประตูมิดชิด
“ค่ะ” เฮเลนทำตามอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องนัก ก่อนจะนั่งลงแล้วยิ้มให้พี่ๆ “พักแล้วเหรอคะ”
“อือ อ่านมาตั้งสี่ชั่วโมงแล้วนี่ เหงาล่ะสิ เสียดายเนอะ แจ็คไม่ได้มาด้วย เห็นว่าต้องเตรียมข้อมูลสำหรับงานประจำปีที่โรงเรียนเดิมนี่ แจ็คนี่ทำอะไรเยอะแยะไปหมดเลยนะ” อิคารัสอย่างชื่นชม เพราะแจ็คลีนไม่เคยหยุดนิ่ง
“นั่นสิ เมื่อคืนยังออนไลน์ให้มิคเล่านิทานให้ฟังอยู่เลย อายุสิบห้าแล้วนะเนี่ย อยากฟังจริงๆ หรือแกล้งนายกันแน่นะ มิค” ไพร์ดหันไปถามเพื่อนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างขำๆ
“แกล้งด้วยล่ะ แต่ไม่เป็นไร ก็มีน้องสาวน่ารักทำให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” มิคาเอลพูดอย่างภูมิใจ แล้วไม่นึกเบื่อหน่ายที่จะต้องทำอะไรตามใจน้องสาวคนนี้ของเขา
“ไม่เหมือนอิกกี้ ชอบแกล้งเค้า” เฮเลนฟังแล้วก็ฟ้อง
“ฮ่าๆๆ ก็น้องสาวน่ารักก็ต้องแกล้ง” อิคารัสหัวเราะอย่างไม่จริงจังนัก เพราะชอบแกล้งน้องเป็นปกติอยู่แล้ว
“ว่าแต่กลับไปเยี่ยมป้าพิมกับลุงเก่งบ้างก็ดีเหมือนกันนะ คิดถึงจัง ปิดเทอมนี้เราไปเที่ยวเมืองไทยดีกว่า” มิคาเอลบอกเพื่อนๆ อย่างพอใจ
“ดูตารางทัวร์จากไซเฟอร์ก่อนเถอะ เห็นว่าแน่นเอียด นี่หลังสอบจะได้เข้าเรียนหรือเปล่าก็ไม่รู้เลย ต้องไปเกือบทั่วประเทศ อาทิตย์เว้นอาทิตย์เลยเนี่ย” ไพร์ดบอกเพื่อนๆ เพราะเขาจำตารางได้แม่นกว่า
“น่า ไปเที่ยวเมืองไทยแค่อาทิตย์สองอาทิตย์คงไม่เป็นไรหรอกน่า” มิคาเอลยักไหล่ และเชื่อว่าสามารถทำได้แน่นอน เพราะถึงตารางจะแน่น แต่เขาก็เชื่อว่าสามารถไปพักผ่อนที่เมืองไทยได้ ขอเพียงมีช่องว่างสักนิด
“หนูไปด้วยนะ” เฮเลนพยายามร้องขอ
“เห็นว่าแม่จะส่งไปอยู่กับแจ็คนี่ ถ้าแจ็คไป ก็ได้ไปล่ะนะ” อิคารัสบอกน้องสาวแล้วขยี้ผมอย่างเอ็นดู
“งั้นหนูได้ไปแน่ๆ แต่พวกพี่ไม่แน่” เด็กหญิงพูดแล้วก็หัวเราะ เพราะยังไงตนเองก็ต้องได้ไปแน่นอน
อิคารัสส่ายหน้าให้กับน้องส่าวที่ทำท่าทางเป็นผู้ชนะ ที่นานๆ ครั้งจะได้ทำ เขาก็ต้องยอมลงให้บ้าง ไม่งั้นเพื่อนๆ ต้องรวมตัวกันว่าเขาอย่างแน่นอน
ไพร์ดกับมิคาเอลต่างก็มองเด็กหญิงอย่างเอ็นดู ก่อนทุกคนจะเริ่มอ่านหนังสือของตัวเองอีกครั้ง หลังจากได้พักสมองระยะหนึ่ง
ชีวิตวัยเรียนที่แตกต่าง อาจทำให้วิธีคิดของแต่ละคนแตกต่างกันไปบ้าง หากสุดท้ายพวกเขาก็ไม่ลืมที่จะค้นหาประสบการณ์ชีวิตวัยรุ่นในแบบของตนเอง
****************************************
เสียงนักเรียนพูดคุยกันตามปกติ เด็กหนุ่มทั้งสามคนยังเป็นกลุ่มคนที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย เมื่อมีเด็กสาวและเด็กหนุ่มที่ชื่นชมมายืนอยู่ไม่ห่าง ทำให้เฮเลนโดดเด่นไปด้วย แล้วเจนีนก็ได้ติดกลุ่ม เพราะชวนคุยเรื่องเพลง
โจเซฟีนถือหนังสือรวมภาพถ่ายมาเยอะ เพื่อให้แม่แจ็คลีนเซ็นให้ ก่อนเจ้าตัวจะออกเดินทางตามสามีกลับปารีส แต่พอถึงบันไดก็เกิดสะดุดเข้ายังดีที่มีคนช่วยพยุงไว้ แต่ก็ร้องโอยขึ้นมาทันที
“เป็นอะไรน่ะ” มิคาเอลประคองเด็กสาวเอาไว้แล้วก็ขมวดคิ้วที่ได้ยินเสียงโอย
“ข้อเท้าน่ะ เจ็บจังเลย” โจเซฟีนไม่ยอมวางเท้าข้างที่เจ็บลงกับพื้น เพราะวางทีไรเป็นอันต้องเจ็บทุกครั้งไป
“อ๋อ สงสัยเท้าจะพลิก” มิคาเอลช้อนร่างเธอแล้วอุ้มไว้ ก่อนจะมองสายรองเท้าที่ขาดแล้วของเธอ แล้วก็หัวเราะ “สงสัยรองเท้าจะเก่ามากนะ สายขาดเลย”
ไพร์ดเข้ามาดูทีหลังก็ค่อยๆ ถอดรองเท้าออก พร้อมถุงเท้า เห็นรอยแดงบวม ก็ส่ายหน้า “พาไปห้องพยาบาลดีกว่า ให้พยาบาลดูหน่อย อาจจะต้องไปหาหมอ แต่ไม่น่าจะถึงกับข้อเท้าแตกหรอกเนอะ”
“เจ็บไหมโจ” เฮเลนเข้ามาถามเพื่อนที่กำลังถูกมิคาเอลอุ้มอยู่
“เจ็บตอนเดินน่ะ ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว เสียดายรองเท้าใส่มาตั้งนาน” โจเซฟีนยังเสียดายรองเท้าของเธออยู่
“ช่างเถอะ เดี๋ยวซื้อรองเท้าให้ใหม่น่า” มิคาเอลบอกก่อนพยักหน้าให้กับปิแอร์ที่คอยดูแลเขาอยู่ไม่ห่าง
“คู่นั้นน่ะ รองเท้านำโชคของโจเค้าล่ะ ไม่น่าเชื่อเนอะ มีพ่อแม่เป็นจิตแพทย์ แต่เชื่อโชคลางเหลือเกิน” เจนีนส่ายหน้ากับเพื่อน ก่อนมองพี่ๆ ช่วยกันหยิบของของโจเซฟีนคนละไม้ละมือ
“นี่สมุดรวมภาพของพาย เอามาทำไมเยอะแยะล่ะเนี่ย บ้านมิคก็มีทุกชุดเลย มีภาพสวยๆ กว่านี้อีกเพียบเลยนะ” อิคารัสบอกโจเซฟีนที่ถูกอุ้มอยู่
“จริงเหรอ อยากเห็น” โจเซฟีนดิ้นรนอยากจะไปดูภาพทันที ทำให้คนอุ้มอุ้มได้ไม่ถนัด สุดท้ายก็ต้องพยายามบังคับแล้วอุ้มให้แน่นขึ้น
“ไว้หายก่อนได้ไหม ยัยเด็กน้อย ตอนนี้อยู่นิ่งๆ ให้อุ้มหน่อยสิ” มิคาเอลต้องเตือน แล้วอุ้มให้แน่นขึ้น จนหน้าแทบจะใกล้กัน ทำเอาเด็กหญิงหน้าแดง แล้วก้มหน้างุดในทันที
เขามองอย่างงงๆ แล้วคลายอ้อมแขนให้สบายตัวขึ้น ขณะเดินไปยังห้องพยาบาล พอถึงเตียงตรวจ เขาก็วางลงให้ครูพยาบาลเข้ามาดูแลแทน ก่อนจะมองครูพยาบาลพันผ้ารัดเท้าเอาไว้
“อาการไม่หนักมากนะจ๊ะ แต่ตอนเย็นไปให้หมอตรวจหน่อยก็ดี เผื่อไว้ แต่ถ้าปวดมากกว่านี้ก็ไปเลยดีกว่านะ เผื่อเอาไว้น่ะ เดี๋ยวครูเขียนจดหมายให้ กลัวเท้าจะบวมมากน่ะ เรียกผู้ปกครองเลยไหม” ครูพยาบาลบอกตามอาการแล้วก็ถามป้องกัน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่เจ็บมากอย่างนั้น แต่วางเท้าลำบากหน่อยค่ะ คิดว่าคงไม่เป็นไรมาก เดี๋ยวตอนเย็นค่อยไปก็ได้ค่ะ” โจเซฟีนบอกกับครูพยาบาลอย่างเกรงใจ
“ถ้างั้นโทรบอกพ่อแม่หน่อยแล้วกัน ตอนเย็นจะได้พาไปได้ ที่บ้านมีใครอยู่ไหม” ไพร์ดถามขึ้น
“อ๋อ มีแม่บ้านค่ะ พ่อแม่ทำงานเลิกเย็น แล้วก็ไม่ต้องโทรนะคะ เดี๋ยวจะเป็นห่วง พ่อแม่ค่อนข้างวิตกกังวลค่ะ” โจเซฟีนบอกแล้วยิ้มแห้งๆ กับนิสัยขี้กังวลของพ่อแม่
“แต่ไปโรงพยาบาลยังไงก็ต้องมีผู้ใหญ่ด้วยนะ เป็นเด็กไปคนเดียวได้ไง เดี๋ยวทางโรงพยาบาลเข้าใจผิดหรอก” อิคารัสค่อนข้างกังวล เพราะผู้ปกครองสมควรรับรู้
“ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวครูเขียนหนังสือรับรองให้นะ หรือจะให้ครูไปเป็นเพื่อนไหม ตอนเย็นน่ะ” ครูพยาบาลพูดอย่างใจดี
“ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวแม่จะมารับแจ็คไปธุระพอดี เดี๋ยวไปตอนบ่ายกับแม่ผมก็ได้ฮะ” มิคาเอลบอกครูพยาบาล
“จริงเหรอ ไปได้เหรอ” โจเซฟีนดีใจที่จะได้เจอพายมากกว่าจะไปโรงพยาบาล
“สงสัยไม่ต้องไปหาหมอล่ะ พายเป็นยาที่ดีสุดๆ สำหรับโจเลย เออ ว่าแต่แจ็คไปไหนน่ะตอนนี้” อิคารัสหันไปถามเพื่อน เพราะเพิ่งนึกไดว่าวันนี้ไม่ได้ออกมาพร้อมกัน
“อยู่กับแม่น่ะ เห็นว่าคุยกันเรื่องหุ้นอะไรก็ไม่รู้ แต่แม่น่ะไม่รู้เรื่องหรอก คงต่อสายให้คุยกับลุงพอลมากกว่า จะออกมาพอดีเข้าเรียน นี่ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนละ คงถึงแล้วล่ะ” มิคาเอลบอกพร้อมมองนาฬิกา ก่อนจะหันไปถาม “ให้อุ้มไปห้องเรียนไหม”
“ได้เลย มิคกี้ อุ้มเลย เวลาเปลี่ยนห้อง เราค่อยช่วยพยุงเนอะ” เฮเลนยิ้มให้เพื่อนที่มีคนคอยดูแลเหมือนอย่างตัวเอง
“ใช่ค่ะ อุ้มไปส่งหน่อยค่ะ ไม่เป็นไรหรอก พวกเราอยู่ด้วย” เจนีนบอกก่อนจะช่วยถือของให้เพื่อน
“สมุดภาพฝากให้พายเซ็นให้หน่อยนะคะ” โจเซฟีนโอบรอบคอมิคาเอล ก่อนจะปล่อยให้เขาอุ้มพาไปที่ห้องเรียน
ในใจก็นึกเขิน เพราะถูกเขาอุ้มก็เหมือนโดนกอด แล้วยิ่งเขาหน้าตาเหมือนแม่เขามากแค่ไหน เธอก็ยิ่งเขินอายมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้สึกเหมือนถูกพายอุ้มอยู่
เมื่อส่งเด็กหญิงทั้งสามคนเรียบร้อย ทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปที่ห้องเรียน เพื่อนเรียนตามวิชาที่ลงเรียนไป
****************************************
คฤหาสน์หลังใหญ่นอกเมืองมีรั้วรอบขอบชิดอย่างดี มีแต่ความปลอดภัยชั้นสูง หากเสียงกริ่งดังในยามเย็น ทำให้บอดี้การ์ดหลายคนต้องจ้องดูจอมอนิเตอร์ เห็นเป็นเด็กหญิงวัยสิบสามขวบตัวเล็กๆ กำลังตัวสั่นเพราะความหนาวเย็น ก็เปิดประตู จำได้ว่าเป็นน้องสาวของอิคารัส ก็หาผ้าห่มมาให้ห่ม
“คุณเฮเลนน่ะเอง มาครับ ตอนนี้เหลือคุณไพร์ดอยู่ในบ้าน” ปิแอร์พาเด็กหญิงเข้าไปในบ้าน เมื่อเปิดประตูห้องรับแขกเห็นเพียงไพร์ดเท่านั้นที่ยืนอยู่
เฮเลนรีบวิ่งเข้าไปกอดเอวเด็กหนุ่มแน่น แล้วร้องไห้โฮทั้งกลัวทั้งงอน ทำให้ปิแอร์กับไพร์ดต่างก็งง ก่อนไพร์ดพยักหน้าให้ปิแอร์ออกไปก่อน แล้วปลอบเด็กหญิงจนใจเย็นลง
“มีอะไรเหรอ เอาแต่ร้องไห้แบบนี้ พี่จะรู้ไหม” ไพร์ดพยายามปลอบ แล้วถามเอาข้อมูล
“หนูๆ หนูไม่เข้าใจทำไมแม่ไม่ให้หนูซื้อเครื่องสำอางค์ เจนีนยังมีเป็นชุดเลย” เฮเลนพูดอย่างงอนๆ ทำเอาคนฟังอ่อนใจ แล้วพยายามใจเย็นอธิบาย
“อายุแค่นี้ จะรีบใช้เครื่องสำอางค์ทำไม รู้ไหมว่ามันทำให้หน้าแก่น่ะ” ไพร์ดอธิบายอย่างอารมณ์ดี
“บางทีหนูก็อยากเป็นผู้ใหญ่กว่านี้” เฮเลนพูดอย่างงอนๆ
“จะรีบแก่ไปไหน รู้ไหมว่าผู้หญิงน่ะ เขาไม่อยากแก่กันหรอกนะ อีกอย่างเป็นเด็กก็ดีอยู่แล้ว น่ารักดีออก พวกพี่ๆ ก็คอยดูแลไง แต่ถ้าโตแล้ว พวกพี่ๆ ก็ไม่ต้องดูแลแล้วนี่ เป็นผู้ใหญ่แล้วนี่” ไพร์ดพูดกับเด็กหญิงที่กำลังงอแงคนนี้
“ไม่รู้ล่ะ เป็นเด็กอยากทำอะไรคนนั้นก็ห้ามคนนี้ก็ห้ามนี่ หนูอยากโตไวไว” เฮเลนพูดอย่างดื้อๆ
“เด็กคนนี้นี่ พี่น่ะไม่ชอบเครื่องสำอางค์หรอกนะ ผู้หญิงที่ใช้เครื่องสำอางค์น่ะ มีไว้เพื่อปกปิดและปกป้องบางอย่าง ด้วยวัยของหนูตอนนี้ อย่าเพิ่งปกปิดหรือปกป้องอะไรเลย เปิดเผยแล้วก็สดใสไปก่อน ไว้ถึงวัยนั้นค่อยเริ่มปกปิด ผู้หญิงกับเด็กหญิงน่ะต่างกันนะ แล้วเวลาที่จะได้เป็นผู้หญิงน่ะ มากกว่าเด็กหญิงเยอะ อย่าเพิ่งเป็นผู้หญิงเลย เป็นเด็กหญิงไปก่อน ไม่งั้นตอนเป็นผู้หญิงน่ะ หนูอาจจะคิดทบทวนกลับไปเป็นเด็กหญิง แล้วเสียดายที่ไม่ได้ใช้เวลานั้นอย่างคุ้มค่าก็ได้นะ” ไพร์ดอธิบายให้เด็กหญิงฟังอย่างใจเย็น
“พี่ว่าอย่างนี้ หนูก็ต้องยอมน่ะสิ ก็ได้ค่ะ หนูจะเป็นเด็กต่อไป แล้วจะดื้อให้พวกพี่เอาใจให้ดู” เฮเลนยอมแพ้ก็จริง แต่ก็ยังมีงอนเล็กน้อย
“อย่าถึงขนาดนั้นเลยนะ เด็กดื้อน้อยๆ น่ารัก เด็กดื้อมากๆ ไม่น่ารัก แล้วพวกพี่ก็จะไม่ยอมเอาใจเด็กดื้อมากๆ ด้วยนะ” ไพร์ดพูดแล้วก็หัวเราะ เพราะเด็กหญิงทำแก้มป่องที่ถูกขัดใจได้อย่างน่าเอ็นดู
“ค่ะๆ อิซซี่ก็ต้องแพ้พวกพี่ๆ อีกแล้ว” เฮเลนทำหน้างอน ก่อนจะตัวสั่นเพราะยังsok;อยู่ไม่หาย
“นี่มาเนี่ย น้าปารีสรู้ไหม” ไพร์ดส่ายหน้าช้าๆ และช่วยโอบกอดให้หายหนาว
“ถ้ารู้ก็ดีสิ จะให้แม่ตีเสียให้เข็ด ทำตัวแบบนี้ได้ยังไง เมื่อกี้กำลังว่าจะออกไปตามหา ดีที่ปิแอร์บอกว่าอยู่กับไพร์ด ทำไมทำตัวแบบนี้นะ ดื้อจริงๆ รู้ไหมว่ามันอันตราย” อิคารัสนึกอยากจะตีน้องสาวสักสองสามที
“พี่ยังไง น้องก็อย่างนั้นแหละ ไปว่าน้องทำไม” มิคาเอลยิ้มโล่งอก ก่อนจะบอกให้สบายใจ “เมื่อกี้โทรบอกแม่ให้แล้วนะ คืนนี้ค้างที่นี่ก็แล้วกัน ถึงแจ็คจะไปปารีสแล้ว แต่ก็อยู่ได้มีอยู่หลายห้อง ดีที่พวกพี่ๆ ยังไม่ไปไหนกันนะ ถ้าไปแล้วจะทำยังไงล่ะ”
“ออกมากลางคืนน่ากลัวจะตาย ทำแบบนี้ได้ยังไง รู้ไหมว่าทำให้พ่อแม่เป็นห่วงแค่ไหน พี่แทบจะบ้าตอนรู้ว่าหนีออกมาคนเดียว ให้ตายเถอะ ทำไมทำแต่ปัญหานะ” อิคารัสโมโหน้องสาวที่พาตัวเองไปสู่อันตราย จนเพื่อนแตะที่อก เมื่อกำลังจะเดินไปเข้าใกล้น้อง
“ใจเย็นๆ อิซซี่ยังเด็ก คงไม่ได้คิดมากน่ะ ยังดีที่มาถึงที่นี่โดยไม่เป็นอะไร ไม่เคยดูข่าวข่มขืนเด็กหรือไง ฆ่าแล้วฝังดิน แม้แต่ศพก็ไม่เห็น รู้ไหมว่าอิกกี้แทบจะบ้าตาย” มิคาเอลยังคงพูดขู่น้องสาวเพื่อนไปในตัว
เด็กหญิงก็ร้องไห้โฮออกมาอีกรอบ เพราะคำขู่และนึกขึ้นได้ว่าระหว่างตนเองหวาดกลัวเรื่องร้ายๆ เพียงไร
“นั่นไง ทำน้องร้องไห้หนักกว่าเดิม แก้กันเอาเองละกัน” ไพร์ดส่ายหน้าช้าๆ กำลังจะลุกจากเก้าอี้ แต่โดนน้องสาวเพื่อนดึงชายเสื้อไว้
“ไพร์ดี้ช่วยหนูด้วย อิกกี้กับมิคกี้จะแกล้งหนู” เฮเลนกลัวว่าพี่อีกสองคนจะแกล้ง จึงยึดพี่อีกคนที่ไม่เคยแกล้งเธอ
“ไม่ได้แกล้งแต่พูดความจริง จำไว้นะ อย่าอวดดีแบบนี้อีก คนอวดดีตายมาเยอะแล้วล่ะ โดยเฉพาะเด็กอวดดีน่ะ” อิคารัสเห็นน้องร้องไห้ก็ดุน้องพอประมาณ ก่อนจะขยี้ผมสีแดงของน้องสาวเบาๆ
“เอาล่ะๆ เดี๋ยวเปิดห้องเดิมให้นอนแล้วกัน เสื้อผ้าที่นี่ก็มี พรุ่งนี้ค่อยไปส่งที่บ้านแล้วกัน อืม นี่พวกเราก็ต้องกลับปารีสแล้ว พี่ก็ต้องเตรียมทดสอบเข้าวิทยาลัยดนตรีที่ปารีสนี่นา อืมแต่สงสัยต้องพาอิซซี่กลับบ้านแล้วก็คงต้องรอพาไปปารีสไปส่งให้แจ็คด้วยกันอีกนั่นแหละ” มิคาเอลคิดละเอียด ก่อนจะสรุปตอนท้าย
“สงสัยคงต้องอย่างนั้นแหละ พรุ่งนี้เราพาอิซซี่ไปส่งให้น้าปารีสดีกว่านะ เดี๋ยวจะโดนดุ” ไพร์ดพยักหน้ากับเพื่อนๆ
“เหอะ คนที่โดนก่อนเพื่อนคือฉันเนี่ยแหละ เมื่อกี้แม่ด่าเสียหูชาเลย” อิคารัสจ้องน้องอย่างดุๆ
“เอาน่าๆ แม่ด่าก็เพราะรัก อย่าไปคิดมาก ฉันเสียอีกแม่ไม่เคยด่า ไม่รู้ว่าแม่รักหรือเปล่า” มิคาเอลทำพูดติดตลก
“ฉันแม่ก็ไม่เคยด่า แม่สอนดีๆ พูดนิ่มๆ เฉือดไปถึงหัวใจ พ่อสิ ไม่ด่าเลยเตะก่อนคุยทีหลัง” ไพร์ดพูดแล้วยิ้มๆ
“จริงเหรอคะ” เฮเลนฟังมิคาเอลกับไพร์ดพูดแล้วก็คิดตาม
“ล้อเล่นต่างหาก พ่อพี่เคยเตะเสียที่ไหน ก็เหมือนแม่ล่ะ พูดนิ่มๆ เพราะรู้ว่าพี่แปลออกว่าด่าไง” ไพร์ดลูบผมเฮเลนอย่างเอ็นดู
“หลังจากนี้ไปต้องคอยดูแลตัวเอง พวกพี่ไม่มีใครอยู่ดูแลแล้วนะ” มิคาเอลบอกให้เฮเลนเตรียมพร้อม
“นั่นสิคะ เฮ้อ” เฮเลนเริ่มกลัวว่าหลังจากเปิดเทอมใหม่ทุกอย่างจะเป็นอย่างไรบ้าง
“อย่าไปกลัวสิ คอยเกาะกลุ่มกันไว้ ไม่มีใครมาวุ่นวายหรอกน่า คนเราต้องเจอปัญหากันทุกคนแหละ เอานี่” อิคารัสส่งของให้น้องสาว เป็นมือถือรุ่นใหม่ “หัดใช้ถ้าโดนแกล้งอัดคลิปไปให้ครูใหญ่เลย ไม่ต้องกลัว”
“ใช่แล้วล่ะ นี่พวกพี่ขอแม่ให้แล้วนะ รวมเงินกับซื้อนะเนี่ย แต่อย่าใช้ให้เป็นของฟุ่มเฟื่อยล่ะ พี่ไม่ชอบ ถ้ารู้นะ จะให้แม่ยึดคืน” ไพร์ดบอกกำกับในตอนท้าย
“ขอบคุณค่ะ หนูจะไม่ใช้ให้ฟุ่มเฟื่อย ที่บ้านมีอินเตอร์เนต แชทเอาถูกกว่า จะได้แชทกับแจ็คกี้ด้วย” เฮเลนให้สัญญากับพวกพี่ๆ ว่าจะใช้งานอย่างดี
พี่ทั้งสามต่างก็ยิ้มให้น้องสาวคนเล็กของทุกคน ก่อนจะชวนไปทานอาหารเย็น แล้วต่างก็แยกย้ายกันเข้านอน
****************************************
วันนี้น้ำท่วมบริเวณรอบหมู่บ้าน แต่ที่หมู่บ้านที่อยู่น้ำไม่ท่วมค่ะ ฮ่าๆๆ
แม่บอกว่าเพราะหมู่บ้านเราสูงกว่ารอบข้าง
สงสารก็แต่ต้นกล้าน้อยๆ กำลังจมน้ำ ไม่รู้ชาวนาจะเอาที่ไหนมาปลูก
ถ้าน้ำลดเร็ว มันก็อาจจะรอดก็ได้
ข้าวยิ่งแพงๆ อยู่ อิอิ
ตอนนี้ทั้งฝนตก ทั้งข้าวของแพง
ยังไงก็อยากให้ทุกคนดูแลสุขภาพกายและใจนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายมาโดยตลอดค่ะ
ป.ล. ฝากตอบกระทู้สำรวจเกี่ยวกับหนังสือทำมือสำหรับผู้ที่ต้องการด้วยนะคะ
http://bzlion.bloggang.com
คุณ หนอนฮับ --- มาแว้ววววววววด้วยค่ะ ^^
คุณ ตุ๊งแช่ --- แผนผังอยู่ในกระทู้นิยายเรื่องนี้ ที่เด็กดีกับbloggang ค่ะ หุหุ
คุณ tuktuk --- งงค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มันหลายตัวเกี่ยวๆ กันอ่ะค่ะ
คุณ anOO --- ฮ่าๆ จะเซฟไปเก็บไว้ก็ได้นะคะ จริงๆ ก็ยังไม่ครบค่ะ แต่ก็จำได้ไม่หมดเหมือนกันค่ะ
คุณ kaeka --- โดนสั่งสอนมาดีค่ะ อิอิ แต่จะมีคนแหกคอกก็มีนะคะ ฮ่าๆๆ
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ส.ค. 2554, 21:19:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ส.ค. 2554, 21:19:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 1879
| << LRock ตอนที่ 3 (ครึ่งแรก) | LRock ตอนที่ 4 (ครึ่งแรก) >> |
ตุ๊งแช่ 1 ส.ค. 2554, 21:34:52 น.
เข้าไปดูแล้วจ้า แต่แอบงง ชื่อเล่นกันอ่ะ อิิี้กกี้ กับอิซซี่ ชื่อเล่นของตัวละครจ้า
เข้าไปดูแล้วจ้า แต่แอบงง ชื่อเล่นกันอ่ะ อิิี้กกี้ กับอิซซี่ ชื่อเล่นของตัวละครจ้า
kaeka 1 ส.ค. 2554, 22:35:12 น.
มาเร็วๆอีกนะจ๊ะ หลงเสน่ห์เด็กไปแล้ว ^^
ยินดีด้วยที่น้ำไม่ท่วม แค่เห็นข่าวน้ำท่วมแล้วใจไม่ดีเลย เพิ่งจะปลูกข้าวกันด้วยอะ รักษาสุขภาพจ๊ะ
มาเร็วๆอีกนะจ๊ะ หลงเสน่ห์เด็กไปแล้ว ^^
ยินดีด้วยที่น้ำไม่ท่วม แค่เห็นข่าวน้ำท่วมแล้วใจไม่ดีเลย เพิ่งจะปลูกข้าวกันด้วยอะ รักษาสุขภาพจ๊ะ
tuktuk 2 ส.ค. 2554, 13:35:29 น.
มาน้อยมาบ่อยก็ โอเช...
มาน้อยมาบ่อยก็ โอเช...
