: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 18 (100%)



ห้องชุดผู้ป่วยในที่อิงอรุณเลือกคล้ายกับที่พันเทพเข้าพักฟื้นเมื่อสัปดาห์ก่อน ต่างกันเพียงขนาดซึ่งแคบกว่าเล็กน้อย หลังจากพนักงานเวรเปลย้ายเตียงให้เรียบร้อยและออกจากห้องไปแล้ว หญิงสาวจึงยันตัวลุกขึ้นนั่ง ส่งยิ้มไปให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ห่างคนละโยชน์แทบจะสุดผนังห้อง สาวัชยืนกอดอกหันหลังให้เธอ ทอดสายตามองไปนอกหน้าต่างดุจประกาศว่าข้างนอกมีอะไรน่าสนใจมากกว่าเธออย่างไรอย่างนั้น!

“ถ้าไม่ได้คุณสาวัช อิงคงแย่ ไม่รู้ตัวเลยว่าหมดสติไปได้ยังไง ขอบคุณนะคะที่คุณสาวัชเป็นธุระพาอิงมาโรงพยาบาล”

“คุณไม่รู้สภาพตัวเองเลยหรือไง ถึงฝืนสังขารไปเดินแบบจนแผลฉีกขนาดนั้น” เขาเหลียวกลับมา นอกจากไม่รับคำขอบคุณแล้ว ยังชี้ท่อนแขนที่มีผ้าพันไว้ตำหนิเธอเสียงเข้ม “แผลเก่ายังไม่ทันหาย ก็ยังรนหาที่ไปหาแผลใหม่มาอีกนะ”

“มันจำเป็นน่ะค่ะ ผู้จัดงานเขาหาคนแทนไม่ทันจริงๆ” เธอน้อมรับความผิดตาใส ไม่ใช่แค่บาดแผลปริ แต่ผลจากการฉีดวัคซีนทำให้เธอไข้ขึ้นซ้ำหนัก ที่ร้ายกว่านั้นคือนอกจากรอยช้ำบนใบหน้าที่โดนพิมพ์สนิททำร้าย เธอยังถูกอีกฝ่ายนั่งคร่อมกดกับพื้นจนแขนครูดพรมได้แผลถลอกเลือดซิบยาวเกือบคืบตรงใต้ข้อศอกมาเป็นของแถมด้วย

“คุณถึงมือหมอแล้ว งั้นผมกลับละ”

“เดี๋ยวค่ะ!” ครั้นชายหนุ่มเหลียวกลับมามองด้วยสายตาแสดงความรำคาญ เธอก็รีบอธิบาย “กระเป๋าถืออิงยังอยู่ที่หลังเวทีในงาน ทั้งโทรศัพท์ทั้งกระเป๋าสตางค์เลยค่ะ”

“แล้วคุณมาบอกผมทำไม”

“อิงโทร.บอกผู้จัดงานให้ช่วยเก็บกระเป๋าไว้ให้แล้ว แต่ตอนนี้อิงไม่มีเงินติดตัวเลย พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลยังไงล่ะคะ” อิงอรุณยิ้มประจบ

“บอกผมทำไม โทร.บอกแม่คุณมาจัดการให้สิ”

“ขืนบอกแม่ตอนนี้ แม่คงตกใจแตกตื่นแย่เลย”

แววตาระอาของสายตาของสาวัชอ่อนลงเล็กน้อย

“อีกอย่างก็คือ...อิงอยากจ้างพยาบาลพิเศษ เผื่อตกดึกมีไข้จะได้มีคนดูแล แต่อิงเข้ามาดึกเกินไป พี่พยาบาลบอกว่าหาคนไม่ทัน”

“แล้วคุณมาบอกผมทำไม” แหม! นี่เขาอัดเสียงประโยคนี้เก็บไว้หรือไง พูดซ้ำเป็นอยู่แค่เนี้ย!

“คุณอยู่เป็นเพื่อนอิงได้ไหมคะ” หาเรื่องแกล้งให้เขาทำหน้าพิพักพิพ่วนก็สนุกดีเหมือนกัน รอเขาอาละวาดทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกปฏิเสธให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยเฉลยตอนท้ายว่าเธอจะโทร.หาแพรวเพชรให้ส่งคนใช้ที่บ้านมาอยู่เป็นเพื่อนแทนชั่วคราว

“ไม่ใช่เรื่องของผม” อิงอรุณเห็นเขายกมุมปากขึ้น แต่ดูยังไงมันก็ไม่เหมือนรอยยิ้มเลยสักนิด นิสัยจริงๆของผู้ชายคนนี้เป็นยังไงกันแน่เนี่ย ประชดเธอแต่ยิ้มเนี่ยนะ! “อีกอย่าง...คุณเป็นผู้หญิงยิงเรือ มาเที่ยวชวนผู้ชายค้างได้ยังไง น่าเกลียด”

“แค่ขอให้อยู่เป็นเพื่อนเอง” อิงอรุณแสร้งโอดเสียงอ่อยออดอ้อน “ปกติอิงนอนคนเดียวได้นะคะ แต่โรงพยาบาลนี่อิงไม่ไหวจริงๆ มันวังเวงอะ คุณสาวัชอยู่เป็นเพื่อนอิงหน่อยนะคะ”

“เพื่อนฝูงคุณไปไหนหมด” ฟังก็รู้ว่าเขากำลังหาทางชิ่ง

“ถ้าเพื่อนสนิทของอิงว่าง อิงก็ไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ แต่นี่ทั้งกลุ่มไม่มีใครสะดวกเลย คนนึงต้องไปต่างจังหวัดด่วนตั้งแต่เช้าละ สองคนเป็นสามีภรรยากันบินไปประชุมที่บาหลี ส่วนคนสุดท้ายก็ป่วย สามีเพิ่งพาไปโรงพยาบาลเมื่อกี้เอง”

“ครอบครัวคุณล่ะ”

“พ่อเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ขืนรู้ว่าอิงเจ็บ ท่านคงเป็นห่วง อิงเลยกะจะโทร.ไปเรียนท่านว่าอิงไปค้างบ้านเพื่อนแทนน่ะค่ะ”

“ชีวิตคุณมีคนรู้จักน้อยขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาทำเสียงหงุดหงิด แต่ดูก็รู้...เธอเข้าใกล้เส้นชัยมากๆแล้ว อีกไม่น่าเกินสองประโยค เขาต้องปฏิเสธ แล้วเปิดคอร์สอบรมเธอยกใหญ่แน่ๆ

“คนรู้จักน่ะมีเยอะค่ะ แต่คนที่อิงไว้ใจมีนิดเดียว” เธอยกมือทำนิ้วโป้งแตะตรงข้อแรกของนิ้วชี้ประกอบ

“นี่คุณไว้ใจผม” สาวัชชะงักคล้ายไม่เชื่อหูตัวเอง

“ก็ต้องไว้ใจสิคะ”

ชายหนุ่มทำสีหน้าพิพักพิพ่วนจนอิงอรุณต้องจิกเล็บลงในฝ่ามืออย่างแรงเพื่อกลั้นขำ กะว่าเขาต้องโวยเสียงแข็ง แล้วปึงปังกลับไปแน่นอน

ทว่าสาวัชกลับทำสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง เมื่อเขาตวัดตามองเธอคล้ายๆค้อน แล้วปลดกระดุมเสื้อ ถอดสูทตัวนอกออกม้วนเป็นก้อนกลม วางบนโซฟาแทนหมอน แล้วล้มตัวลงนอน หันหน้าเข้าหาพนัก หันหลังให้เธอดื้อๆ!
อิงอรุณอ้าปากค้าง จากที่คิดจะแกล้งอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ เขากลับเป็นฝ่ายเอาคืนเธอแทนซะแล้ว

“นอนได้แล้ว!” เสียงเข้มดังลอยๆมาจากคนที่นอนหันหลังให้เธออยู่

หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าสาวัชกำลังแสดงความห่วงใย...ในแบบของเขา

“กลางดึกจะเอาอะไรก็เรียกละกัน” เขากำชับเสียงดุ “ไม่ได้ห่วงหรอกนะ ผมแค่อยากให้คุณหายไวๆ จะได้เลิกก่อเรื่องสักที ตัวยุ่ง!”

คนเจ็บยังงงๆ แต่ก็กดปุ่มข้างราวกั้นเพื่อเลื่อนเตียงให้เอนลงในตำแหน่งนอนราบอย่างว่าง่าย เธอพลิกตัวตะแคง ทอดสายตามองแผ่นหลังของสาวัชด้วยความรู้สึกขอบคุณ

วันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุดของเธอ ทั้งต้องฝืนลากสังขารที่เป็นไข้และบาดเจ็บไปทำงาน กัดฟันไปเดินแบบ แถมยังโดนตบอีก การเห็นเผ่าภาคินอุ้มแพรวเพชรรีบร้อนกลับไปที่รถทำให้เรื่องยิ่งแย่ มันเป็นคล้ายจอบอันใหญ่ที่ขุดหลุมลึกไว้ในใจเธอ ทำให้โพรงว่างนั้นถูกเติมเต็มด้วยความเหงาเปล่าดาย แต่นั่นยังไม่ใช่ตอนเลวร้ายที่สุดหรอก ไอ้ที่ต้องหมดสติอย่างเดียวดายในลานจอดรถนั่นต่างหากที่ตอกย้ำให้เธอยิ่งตระหนักว่าโลกของเธอกว้างเกินไป ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวอยู่เคียงข้างในยามที่ต้องการคำปลอบประโลม

โชคดีที่สาวัชเป็นคนพบเธอ เพราะถ้าเป็นคนอื่นเธออาจไม่ปลอดภัยเช่นนี้ แม้ผู้ชายคนนี้จะทั้งเย็นชา ปากร้าย หน้านิ่ง ไร้อารมณ์ แต่อิงอรุณกลับพบว่าลึกๆแล้วเขามีน้ำใจเอื้ออาทร เพียงแต่ไม่ค่อยแสดงออกให้ใครเห็นเท่านั้นเอง

หญิงสาวปล่อยใจล่องลอยไปไกล จึงไม่ทันตั้งตัวเมื่อสาวัชพลิกกายกลับมาและกำลังมองมาที่เธอพอดี สายตาของเขาสานสบกับเธอนิ่งๆ

อิงอรุณสะดุ้งโหยง เงอะงะพลิกตัวไปอีกฟากหนึ่งของเตียงแทน มือกดลงตรงหัวใจควบคุมจังหวะให้เต้นเป็นปกติ พร้อมกับนึกหงุดหงิดในใจที่พยาบาลตั้งอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศเย็นจัดเกินไป ทำให้มือเธอทั้งเย็นทั้งสั่นจนควบคุมไม่ได้!








: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +


เป็นไงกันบ้างเคอะ ตอนนี้ถูกใจใครบ้างม้ายยยย อิอิ




@พอใจ : เปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว
ถ้าอีตาพระเอกยังไม่มาเจอ ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณคุณพอใจนะคะสำหรับกำลังใจ
สิริณมั่นใจว่าอันดับนี้ที่ได้มา
คุณพอใจต้องเป็นส่วนใหญ่ๆที่ร่วมด้วยช่วยกันแน่ๆ
ขอบคุณมากค่ะ ฝากดอกเตอร์ซึนๆไปจุ๊บแก้มขอบคุณทีนึงนะคะ อิอิ
(ส่วนที่เหลือ เก็บไว้ให้หนูนางเอกของเราเถอะค่ะ
นางต้องอดทนกะพระเอกเยอะเหลือเกิน กร๊ากกก)




@Kim : คนอ่านลุ้นพันเทพกันเยอะเนอะ อิอิ
ความจริงถ้าเคยอ่านสนิมดอกรักมาก่อน
ก็จะพอรู้จักและเดานิสัยพันเทพได้อ่ะค่ะ
พี่แกโผล่มาจึ๋งนึง (สิริณขายของอีกแล้ว 5555)
แต่ลุ้นกันไปในเล่มนี้ก็สนุกดีนะคะ ตื่นเต้นดีออก





@konhin : มีน้องนักอ่านคนนึงร้องเพลง
"หลบหน่อยพระเอกมา" สิริณวามันเหมาะกับฉากนี้มากอ่ะค่ะ 5555
เปิดทางให้อีตาสาวัช ก็ต้องให้พี่แกมาเห็นจิเนอะ :P




@Zephyr : จริงๆ พี่เผ่ามาบทเยอะกว่านี้นะคะ
แต่สิริณตัดใจตัดออกแหละ
หน้ากระดาษมันเกินไปเยอะละ
กลัวหนังสือจะยาวเกิ๊นนนนน

แต่สำหรับคนคิดถึงพี่เผ่า
เดี๋ยวเอาฉากที่ตัดทิ้งมาให้อ่านกันเป็นพิเศษ อิอิ





@Sumit777 : กริ๊บกริ้ววววว สมาชิกใหม่
เพิ่งคอมเม้นต์ตอนแรกอะ
ดีใจจัง ยินดีต้อนรับสู่การเม้าธ์มอยหอยกาบหลังอ่านค่ะ
ติชมกันได้นะคะ น้อมรับทุกความเห็นเลย
อย่าเขินอายค่ะสิริณคุยเก่ง
คุยได้ทุกเรื่อง ฮา...





ไปดูในอันดับ พบว่าผู้ช่วยกามเทพขึ้นเป็นอันดับหนึ่งแล้ว
ขอบคุณทุกๆคนที่มีส่วนร่วมกับอันดับนี้นะคะ
รักนักอ่านทุกคนจากใจ ขอบคุุณมากค่ะ

^________________^



สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 พ.ค. 2559, 17:44:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 พ.ค. 2559, 17:44:45 น.

จำนวนการเข้าชม : 1349





<< ตอนที่ 18 (66%)   ตอนที่19 (33%) >>
Kim 19 พ.ค. 2559, 18:10:18 น.
ที่เห็นเขาหมดสติที่ลานจอดรถนี่คงไม่บังเอิญขนาดนั้นมั๊ง ถ้าบอกว่าตามแอบดูเขาจะเชื่อมากกว่า


Zephyr 19 พ.ค. 2559, 22:10:25 น.
ทำไมพี่วัชพบอิงทุกที
ติดเรด้าร์ไว้กะอิงใช่ไหม
ดี คนอย่างอิงต้องเจอคนดุแบบนี้
เอาให้หงอ เลยนะพี่วัช
สั่งหีนซ้ายหันขวา เป็นว่าที่เมียในโอวาทเลยเถอะ หึหึ


konhin 19 พ.ค. 2559, 22:12:33 น.
ฮ่าๆๆ โดนเอาคืนซะงั้น


พอใจ 19 พ.ค. 2559, 22:35:17 น.
แหมๆ อยากจะเฝ้าเค้าก็บอกมาเถอะค่ะ ทำมาตีหน้าขรึม ดุนั่นดุนี่ ถามเข้มไปงั้น เป็นไงล่ะ นอนเฝ้าอิงเลยยยย แอบเขินแทนเลยค่ะ คริคริ


sumitt777 19 พ.ค. 2559, 22:48:38 น.
อยากให้โลกนี้เพียงเราสองคน คุณหนูอิง กับคุณสาวัช ดูแลกันแบบนี้บ่อยๆ นะเออ ชอบบบบบ


wane 20 พ.ค. 2559, 11:47:40 น.
หวานแค่นี้ มดก็จะขึ้นโรงพยาบาลแล้วค๊าาาา


นักอ่านเหนียวหนึบ 22 พ.ค. 2559, 00:03:32 น.
อร๊ายยยยยย กรี้ดดดด พระเอกของช้านนนนนน ค่อยยังชั่วหน่อยยย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account