: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 23 (50%)
พันเทพหิ้วตะกร้าใส่ขนมชนิดต่างๆจนพูนโขยกเขยกเข้ามาในสำนักงานของคิวปิดแอสซิสแทนซ์ด้วยสีหน้าสดชื่น เขาทักทายพนักงานส่งตะกร้าของฝากให้เด็กสาวกำชับให้นำไปแบ่งกันรับประทาน จากนั้นจึงเข้าไปยังด้านในซึ่งเป็นส่วนห้องทำงานของอิงอรุณ เพียงผลักประตูเข้าไป เจ้าของห้องก็ลุกขึ้นยืน เท้าเอว ทำตาโต ขบริมฝีปากอย่างหมั่นเขี้ยว
“หายไปไหนมาเนี่ยคุณชาย อิงเกือบแจ้งความคนหายแล้วนะ” พลันที่เห็นเขาเดินกะเผลกเข้ามา อิงอรุณก็ตกใจ “แล้วนั่นขาไปโดนอะไรมา”
“ตกบันได ขาแพลงน่ะ” เขาตอบโดยไม่มีพิรุธสักนิด
“แล้วไป งั้นก็ตอบมาได้แล้วว่าตกลงหายไปไหนมา ไม่ยอมไปเชียร์อิงเดินแบบนะ”
“บอกแล้วไงว่าไปทำงานด่วนที่ต่างจังหวัด”
“ทำงานด่วนแล้วทำไมต้องปิดเครื่องด้วย” อิงอรุณยู่หน้า โขยกเขยกไปยังตู้เย็นเล็กในห้อง รินน้ำใส่แก้ว ถือไปสมทบกับผู้เป็นแขกที่จับจองเก้าอี้โซฟาไว้เรียบร้อยแล้ว
“ความลับทางราชการ” เขาตอบตาใส ก่อนขมวดคิ้ว “แล้วขาอิงไปโดนอะไรมา ทำไมเดินแบบนั้น”
“ยังมีหน้ามาพูดอีก เทพตกข่าวไปเพียบเลยรู้หรือเปล่า เกิดเรื่องกับอิงตั้งเยอะแยะแน่ะ” อิงอรุณนั่งลงเคียงข้าง เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองตั้งแต่เหตุการณ์กระชากกระเป๋า งานเดินแบบ แผลอักเสบ จนถึงรถถูกชนท้ายต้องให้คนขับรถที่บ้านขับไปเข้าศูนย์ซ่อม
“ขอโทษจริงๆนะอิง เราไม่รู้เลยว่าแค่ไม่กี่วันวัน อิงจะต้องเจอเรื่องแย่ๆมากขนาดนี้” เขานิ่งคิดชั่วครู่ “ไว้หาเวลาไปทำบุญไหว้พระกันดีกว่า สงสัยปีนี้จะเป็นปีชงของเราสองคนนะเนี่ย เจ็บตัวบ่อยเหลือเกิน”
“ได้เลย รอคู่สวีตกลับจากบาหลีแล้วไปไหว้พระกันทั้งแก๊งก็ดี เออ...เกือบลืม เทพรู้หรือยังว่าเพชรท้องแล้วนะ” เธอเล่าอาการแท้งคุกคามของหุ้นส่วนให้ชายหนุ่มฟังต่อเนื่อง
“ไว้ไปเยี่ยมเพชรกันดีกว่า นอนอยู่โรงพยาบาลอย่างนั้นคงเบื่อแย่”
“ดีแล้ว ชอบแล้ว ไปวันนี้เลยก็ได้นะ อิงบอกเพชรไว้แล้ว ล้างแผลเสร็จจะแวะไปหา”
“ตกลง” พันเทพใคร่ครวญชั่วครู่จึงโพล่งขึ้นมาดื้อๆ “เอฟวายไอ* นะครับคุณหนูอิงอรุณ เราลาออกจากงานแล้ว เอฟเฟคทีฟอาทิตย์นี้”
“ลาออก? มีอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวหน้าตื่นด้วยรู้แก่ใจว่าเขารักและภาคภูมิใจกับงานของตนเพียงใด
“เราได้งานใหม่ ก็เลยออกจากงานเดิมน่ะ ตำแหน่งซีเอ็มโอ ที่บริษัทมหาชนแห่งนึง”
“งานเทพก้าวหน้าเร็วจัง จากผู้จัดการฝ่ายพัฒนาธุรกิจขึ้นเป็นหัวหน้าส่วนทีมการตลาดเลยเหรอเนี่ย ว่าแต่บริษัทมหาชนที่ไหนเหรอ ตาถึงขนาดนี้”
“บริษัทชื่อ...” เขาชะงักเล็กน้อย ก่อนป้ายยิ้มบนใบหน้า “สยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชัน”
อิงอรุณตะลึงไปเสี้ยววินาที แล้วรีบปั้นยิ้มแทน “นี่พ่ออิงซื้อตัวเทพจากบริษัทเก่าได้สำเร็จด้วยเหรอเนี่ย พ่อเก่งจัง”
เพราะชายหนุ่มตั้งใจสังเกตจึงเห็นปฏิกิริยานั้นชัดตา เขาตะกุกตะกักถาม “อิงไม่โกรธเราใช่ไหม”
“โหย! คบกันมากี่ปี คิดว่าเราจะโกรธเทพด้วยเรื่องแค่นี้อะนะ เราต้องดีใจมากๆต่างหาก ที่เทพจะมาช่วยงานพ่อ” “เออ เมื่อวานคุณแม่เทพโทร.หาอิงด้วย ท่านส่งแบบแหวนมาให้เลือก แล้วก็ถามว่านิ้วนางข้างซ้ายของอิงขนาดเท่าไหร่”
“แม่เพิ่งบินไปฮ่องกงเมื่อเช้าเอง คงไปสั่งทำแหวนมั้ง พ่อบอกว่าแหวนหมั้นยังไงก็ต้องใช้แฮร์รี่วินสตันเพื่อให้เกียรติเจ้าสาวและครอบครัวเทียมสุบรรณ” พันเทพเบือนหน้าไปทางอื่น ขณะเอ่ยประโยคนั้น
“ไม่เห็นต้องวุ่นวายเลย ใช้แหวนที่คุณแม่เทพมีอยู่แล้วก็ได้”
“อิงอรุณ เทียมสุบรรณ หมั้นทั้งที แหวนน่ะเป็นไฮไลต์ของงานเลยนะขอรับ เพชรเม็ดเล็กเกินไป เจ้าบ่าวก็จะถูกค่อนว่ากระจอกที่แหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กกว่าแหวนใส่เล่นของคุณหนูอิงอรุณซะอีก แต่ถ้าเพชรใหญ่ไปก็จะกลายเป็นว่าเกทับ”
“ก็พูดกันไปเรื่อยเปื่อย อิงไม่ได้วัดน้ำหนักความรักที่ขนาดของแหวนเพชรสักหน่อย จะว่าขี้คุยก็ได้นะ แต่อิงน่ะมีแหวนเยอะแยะแล้ว ถ้าจะมีเพิ่มขึ้นอีกสักวง มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย สิ่งสำคัญสำหรับอิงคือความรักของเราต่างหาก”
“นี่เรารักกันด้วยเหรอ” พันเทพแกล้งทำหน้าสงสัย
“เราก็ ‘ไม่เคย’ ไม่รักกันนี่นา” อิงอรุณโต้ทันควัน
“แล้วถ้าวันนึงมีคนที่รักอิงได้ดีกว่าและมากกว่าที่เรารักล่ะ”
“รอมาตั้งยี่สิบเก้าปีแล้วยังไม่เจอเลย เทพคิดว่าอิงจะเจอตอนปีที่สามสิบเหรอ” หญิงสาวแซวตัวเองหน้าตาเฉย
“นั่นสิเนอะ ถ้าคนเราหาจิ๊กซอว์ชิ้นที่ใช่กันได้ง่ายๆ อิงคงหมดทางทำมาหากิน” พันเทพสบโอกาสที่บรรยากาศกำลังสบายๆ เอ่ยต่อราวกับพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ “ช่วงนี้เราย้ายไปอยู่อพาร์ตเม้นต์ชั่วคราวนะ ระหว่างนี้ขอให้กี้เร่งทำห้องน้ำห้องนอนในเรือนหอก่อน เสร็จแล้วจะย้ายเข้าไปที่เรือนหอแทน จะได้ไปควบคุมการก่อสร้างได้ใกล้ชิดขึ้น”
“เทพกับพ่อ...โอเคกันอยู่หรือเปล่า” อิงอรุณมีท่าทางระมัดระวัง
“หลังออกจากโรงพยาบาล พ่อก็เข้มงวดน้อยลงนะ อาจเพราะเราไม่ขัดใจท่านด้วยมั้ง แต่ก็นั่นแหละ บอกตามตรงว่าเข็ด ไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว เลยอยู่ให้พ้นหน้าพ้นตากันไปเลยดีกว่า อือ...พูดแล้วนึกได้ วันนี้อิงกลับเร็วหน่อยได้ไหม ไปดูเรือนหอกันก่อน ขากลับค่อยแวะเยี่ยมเพชร ระหว่างเราไปทำงานที่ลพบุรี กี้บอกว่าการก่อสร้างก้าวหน้าไปเยอะแล้วนะ”
เธอมีสีหน้าบางอย่างที่เขาอธิบายไม่ถูก แต่แล้วเพียงเสี้ยววินาที อิงอรุณก็ยักไหล่ ฝืนยิ้ม
“เอาสิ ว่าไงก็ว่าตามกันอยู่แล้ว” หญิงสาวลุกไปค่อยๆประดอยเก็บของใส่กระเป๋า ครู่หนึ่งจึงเงยขึ้นปั้นยิ้มบอกเขา “เราอยากพกแท็บเล็ตไปด้วย วานเทพไปหยิบจากประชาสัมพันธ์ให้หน่อยได้ไหม เราเดินไปเองไม่ไหว”
“เดี๋ยวตอนผ่านค่อยหยิบไม่ง่ายกว่าเหรอ”พันเทพท้วง “เจ็บขาอยู่ ไม่อยากเดินเยอะ”
“ก็อยากได้ตอนนี้นี่” อิงอรุณหน้าบู้เอาแต่ใจ
“โอเคๆ เดี๋ยวเราไปเอาให้ อิงรอที่นี่แหละ” เพียงชายหนุ่มลับกายจากประตูห้อง อิงอรุณก็ควักโทรศัพท์มากดเรียกไปยังเลขหมายหนึ่งอย่างรวดเร็ว สัญญาณสายว่างดังอยู่นานและส่งสายเธอไปยังระบบรับฝากข้อความ
หญิงสาวหน้ายุ่ง กลอกตาครุ่นคิดและตัดสินใจโทร.เข้าหมายเลขกลางของปรเมศวร์เทรดดิ้ง ฝากข้อความกับโอเปอเรเตอร์ถึงสาวัชว่า...
‘ขอโทษที่แจ้งกะทันหัน วันนี้เพื่อนมารับอิงกลับบ้านค่ะ คุณสาวัชไม่ต้องคอยอิงนะคะ ขอบคุณค่ะ’
เมื่อพันเทพกลับมาสมทบ เขายื่นแขนให้เธอเกาะเป็นหลักกลับไปที่รถเคียงข้างกัน ชายหนุ่มเปิดประตูคอยท่า ประคบประหงมดูแลอิงอรุณอย่างดี ขณะที่กามเทพสาวเพียงแค่ยิ้มรับ รู้สึกเฉยชาอย่างบอกไม่ถูก!
“กำลังทำอะไรกันอยู่หรือครับ” สาวัชเปิดประตูก้าวเข้าไปในห้องประชุมเล็ก ตั้งคำถามเสียงดัง เรียกให้สายตาทั้งสามคู่หันมาทางเขาเป็นตาเดียว
“คุณริสาจะให้สัมภาษณ์สื่อแบบสั้นๆน่ะค่ะ” เจ้าหน้าที่บริษัทซึ่งนำทางแขกมายังห้องประชุมเล็กรีบอธิบาย “เชิญคุณสาวัชข้างนอกดีกว่าไหมคะ”
“สัมภาษณ์ผมแทนก็ได้ครับ” สาวัชยืดตัวตรง เข้ามานั่งไขว้ขวาสบายอารมณ์ตรงข้ามอาคันตุกะทั้งสาม ไม่สนใจพนักงานของบริษัท “ผมเป็นลูกชายคนเล็กของธนา ปรเมศวร์ คุณอยากรู้อะไรก็ถามมาสิ”
พนักงานของบริษัทวิ่งพรวดออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ผู้สื่อข่าวสบตากัน สีหน้ายิ้มกริ่มมีเลศนัย แล้วเริ่มต้นยิงคำถามทันที “ตอนปิดตลาดวันนี้ ราคาหุ้นพีอาร์เอ็มปรับตัวลดลงเกือบสิบหกเปอร์เซ็นต์ ไม่ทราบว่านี่เป็นผลต่อเนื่องจากสถานการณ์การต่อสัญญากับซูเปอร์โคลาสเปนใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่เลยครับ การเจรจาของเรากับทางสเปนเป็นไปด้วยดีมากๆ ผมอยูในห้องประชุมด้วย ผมรู้ดี”
“คุณสาวัชอยู่ในห้องประชุมด้วยเหรอคะ” หญิงสาวถามด้วยเสียงหมิ่นแคลน
“ใช่สิ คุณไม่เชื่อผมเหรอ” ชายหนุ่มเอาเรื่อง คิ้วขมวดมุ่น เขาดึงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อสูทมากดสไลด์หน้าจอกระแทกกระทั้น “ผมอยู่ในห้องประชุมจริงๆนะ นี่ไง...ฟังนี่สิ”
ชายหนุ่มเลื่อนข้อความไปเรื่อยๆ โดยมีนักข่าวทั้งสามยื่นศีรษะมาจับตามองใกล้ชิด
“นี่ไง หลักฐาน” เขาอวด และกดปุ่มให้เสียงที่บันทึกไว้ดังขึ้นทันที
‘ซูเปอร์โคลาเคยต่อสัญญาให้พีอาร์เอ็มล่วงหน้าเป็นปี แต่รอบนี้…’ สาวัชสะดุ้งโหยง ลนลานปิดหน้าจอจนมือไม้สั่น แต่เสียงของริสายังคงดังต่อไปเรื่อยๆ ‘คุณรอจนสัญญาจะหมดอยู่ปลายปีนี่ละ ยังจะมีอะไรล่าช้าไปกว่านี้อีกเหรอ’
ครั้นหยุดคลิปเสียงได้สำเร็จ เขาหน้าซีดขณะเงยขึ้นสบตาทุกคน รีบแก้ตัวเสียงสั่น “เมื่อกี้เป็นไฟล์ที่ผมอัดเล่นๆกับเพื่อน ไฟล์จริงอยู่นี่ครับ” สาวัชกดปุ่มเล่นอีกครั้ง ยังคงเป็นเสียงของริสา แต่คำพูดกลับเป็น
‘ผลประกอบการของเราดีมาโดยตลอดนะคะ ทั้งยอดขายทั้งผลกำไร ล้วนแล้วแต่เป็นเป้าหมายที่ไม่มีประเทศไหนในโลกทำได้อย่างนี้ ซูเปอร์โคลาประทับใจและแสดงความชื่นชมมาเป็นลายลักษณ์อักษรถึงเราทุกไตรมาส ไม่แปลกถ้าทางสเปนจะหวังสูงขนาดนั้น’
สาวัชยิ้มอย่างมีชัย “เห็นไหม ว่าผมอยู่ในห้องประชุมจริงๆ”
“หวังสูงที่คุณริสาพูดถึงในคลิปคือเรื่องไหนหรือคะ” ผู้สื่อข่าวรุกต่อเนื่อง
“ก็ไม่มีอะไรมาก ทางนั้นคาดหวังให้เราทำยอดขายได้ในระดับนี้ต่อไปเรื่อยๆ”
“แสดงว่าการต่อสัญญาเรียบร้อยแล้วหรือครับ”
คนถูกถามหน้าถอดสี แต่ฝืนยิ้ม “ครับ ก็ต้องอย่างนั้นสิ ผมเป็นคนเจรจากับซูเปอร์โคลาเองแหละ”
ผู้สื่อข่าวหญิงยิ้มเสแสร้ง “คุณสาวัชให้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่ราคาหุ้นของพีอาร์เอ็มตกลงถึงสิบหกเปอร์เซ็นต์ในวันนี้ได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มยังไม่ทันตอบ ประตูห้องก็เปิดผาง ริสายืนอยู่ตรงนั้นกวาดตาไปรอบห้องแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ฉันมารับหน้าต่อละ เธอออกไปได้แล้วสาวัช”
“ผมก็เป็นลูกเตี่ยคนนึง ผมมีสิทธิ์ให้ข่าวเหมือนกัน”
“เชิญที่ออฟฟิศดิฉันดีกว่าค่ะ” ริสาไม่ต่อปากต่อคำ แต่ส่งสัญญาณให้พนักงานนำทางทั้งสามออกจากห้อง ทั้งที่ยังไม่ทันคล้อยหลังคนนอก ริสากลับอบรมน้องชายเสียงเข้ม “ห้ามซี้ซั้วให้สัมภาษณ์แบบนี้อีกเด็ดขาด อย่าก้าวก่ายในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของเธออีก เพราะถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา เธอรับผิดชอบไม่ไหวหรอก”
สาวัชมองพี่สาวหมุนตัวเดินจากไป จากนั้นจึงนั่งลงด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ พนักงานสาวที่ไปส่งผู้สื่อข่าวยังห้องของริสาวิ่งกลับมาสมทบกับเขาอีกครั้ง หญิงสาวพยักหน้าชูนิ้วชี้แตะนิ้วโป้งบอกด้วยสัญลักษณ์...ทุกอย่างเรียบร้อย
ดอกเตอร์หนุ่มกลับไปยังห้องทำงานส่วนตัวด้วยความสดชื่น เขาเก็บของรวดเร็ว ทว่าเมื่อเห็นกระดาษโน้ตที่โอปอเรเตอร์รับฝากข้อความทางโทรศัพท์และจดมาวางไว้ให้บนโต๊ะ สาวัชก็หยุดมือ หยิบกระดาษแผ่นน้อยขึ้นอ่านซ้ำๆ สุดท้ายจึงทิ้งตัวลงนั่งด้วยความเซ็ง พลางผ่อนลมหายใจออกแผ่วเบา ไม่กล้าถามตัวเองสักนิดว่าไฉนความรื่นเริงจึงปลิดปลิวหายไปราวกับน้ำค้างต้องแสงสุรีย์ฉายเฉกนั้น!
* FYI ย่อมาจาก For Your Information แทนความหมายว่า แจ้งเพื่อทราบ
-------------------------------------------------
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :
@Zephyr : จริงๆไม่เล่นก็น่าจะอ่านสนุกนะคะ
ชิงไหวชิงพริบดี สิริณพยายามย่อยให้เข้าใจง่ายแล้ว
ตรงไหนที่ไม่เก็ต สะกิดบอกกันได้นะค้า
ส่วนริสา นางเป็นไอดอลของสิริณเหมือนกัน
เขียนไปชอบนางไป นางฉลาด นางเท่
นางจะมีมุมที่เราคาดไม่ถึงให้รู้จักกันด้วยแหละ สปอยล์ล์ล์ล์ 555
@พอใจ : น้องสาวสิริณก็เล่นกองทุนค่ะ
ส่วนสิริณเอง เรียกว่าลงทุนในหุ้น ไม่ได้เล่นนะ
คือซื้อแล้วถือยาว รอกินปันผล กับรอราคาขึ้น
จะเก็บไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานอ่ะค่ะ 5555
ตอนเขียนเรื่องนี้ต้องอ่านเรื่องหุ้นใหม่ทั้งหมด
แล้วมาย่อย เขียนให้พยายามเข้าใจง่ายที่สุด
เพราะรู้ว่านักอ่านบางคนไม่มีพื้นเรื่องหุ้นเลย :D
หากข้อมูลไหนที่เป็นประโยชน์ให้คุณพอใจนำไปใช้ต่อได้
สิริณจะดีใจมากๆๆ เลย
@Sumitt777 : อ่านนิยายมีเรื่องหุ้น
เราต้องใช้ภาษาหุ้นเนอะ ดีมงดีมานด์ เก๋ๆ ชอบค่ะ อิอิ
สิริณเองอ่านคอมเม้นต์นักอ่านทุกวัน
อยากให้หนังสือเป็นเล่มมาก
เมื่อคืนถึงกับเก็บไปฝันเลยแหละว่าหนังสือเสร็จแล้ว
เป็นเอามากเนอะ แฮ่...
@Kim : พวกผู้บริหารเนี่ยตัวดีตลอดนะคะ
รู้ข่าวก่อน ซื้อ-ขายก่อนตลอด
สิริณเลยแอบหมั่นไส้ ขอเอาคืนในนิยายก็ยังดี 5555
@นักอ่านเหนียวหนึบ : สิริณไม่ได้เล่นหุ้นแบบซื้อขายรายวันค่ะ
เป็นการลงทุนในหลักทรัพย์มากกว่า
คือซื้อตัวที่มีผลประกอบการณ์ที่ดี
แล้วก็ถือยาว เก็บหุ้นไว้ รับปันผลทุกปีน่ะค่ะ
แต่ที่เอามาเขียนเนี่ย ข้อมูลต้องหาใหม่ทั้งหมดนะคะ
ดูหนัง ดูซีรีส์ อ่านหนังสือเพื่อรวบรวมข้อมูล
ถึงเขียนนานไงคะ 2 ปีเต็มๆ เพื่อข้อมูลนี่แล
แถมยังต้องปรับให้ข้อมูลไม่หนักไม่แน่นเกินไป
เพราะเราเขียนนิยาย ไม่ใช่หนังสือวิชาการ 5555
หากอ่านแล้วเพลิดเพลิน เข้าใจ สนุกด้วย
สิริณจะดีใจมากกกก
แต่ถ้าตรงไหนแล้วแล้วยังงง บอกมาได้นะคะ
จะได้ไปปรับแก้ในต้นฉบับตอนตีพิมพ์ :D
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ สำหรับความคิดเห็นที่มีประโยชน์
อ่านแล้วปลาบปลื้มลืมตัวกันเลยทีเดียว
รู้สึกหายเหนื่อยกับการทำงานเล่มนี้สุดๆไปเลย
“หายไปไหนมาเนี่ยคุณชาย อิงเกือบแจ้งความคนหายแล้วนะ” พลันที่เห็นเขาเดินกะเผลกเข้ามา อิงอรุณก็ตกใจ “แล้วนั่นขาไปโดนอะไรมา”
“ตกบันได ขาแพลงน่ะ” เขาตอบโดยไม่มีพิรุธสักนิด
“แล้วไป งั้นก็ตอบมาได้แล้วว่าตกลงหายไปไหนมา ไม่ยอมไปเชียร์อิงเดินแบบนะ”
“บอกแล้วไงว่าไปทำงานด่วนที่ต่างจังหวัด”
“ทำงานด่วนแล้วทำไมต้องปิดเครื่องด้วย” อิงอรุณยู่หน้า โขยกเขยกไปยังตู้เย็นเล็กในห้อง รินน้ำใส่แก้ว ถือไปสมทบกับผู้เป็นแขกที่จับจองเก้าอี้โซฟาไว้เรียบร้อยแล้ว
“ความลับทางราชการ” เขาตอบตาใส ก่อนขมวดคิ้ว “แล้วขาอิงไปโดนอะไรมา ทำไมเดินแบบนั้น”
“ยังมีหน้ามาพูดอีก เทพตกข่าวไปเพียบเลยรู้หรือเปล่า เกิดเรื่องกับอิงตั้งเยอะแยะแน่ะ” อิงอรุณนั่งลงเคียงข้าง เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองตั้งแต่เหตุการณ์กระชากกระเป๋า งานเดินแบบ แผลอักเสบ จนถึงรถถูกชนท้ายต้องให้คนขับรถที่บ้านขับไปเข้าศูนย์ซ่อม
“ขอโทษจริงๆนะอิง เราไม่รู้เลยว่าแค่ไม่กี่วันวัน อิงจะต้องเจอเรื่องแย่ๆมากขนาดนี้” เขานิ่งคิดชั่วครู่ “ไว้หาเวลาไปทำบุญไหว้พระกันดีกว่า สงสัยปีนี้จะเป็นปีชงของเราสองคนนะเนี่ย เจ็บตัวบ่อยเหลือเกิน”
“ได้เลย รอคู่สวีตกลับจากบาหลีแล้วไปไหว้พระกันทั้งแก๊งก็ดี เออ...เกือบลืม เทพรู้หรือยังว่าเพชรท้องแล้วนะ” เธอเล่าอาการแท้งคุกคามของหุ้นส่วนให้ชายหนุ่มฟังต่อเนื่อง
“ไว้ไปเยี่ยมเพชรกันดีกว่า นอนอยู่โรงพยาบาลอย่างนั้นคงเบื่อแย่”
“ดีแล้ว ชอบแล้ว ไปวันนี้เลยก็ได้นะ อิงบอกเพชรไว้แล้ว ล้างแผลเสร็จจะแวะไปหา”
“ตกลง” พันเทพใคร่ครวญชั่วครู่จึงโพล่งขึ้นมาดื้อๆ “เอฟวายไอ* นะครับคุณหนูอิงอรุณ เราลาออกจากงานแล้ว เอฟเฟคทีฟอาทิตย์นี้”
“ลาออก? มีอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวหน้าตื่นด้วยรู้แก่ใจว่าเขารักและภาคภูมิใจกับงานของตนเพียงใด
“เราได้งานใหม่ ก็เลยออกจากงานเดิมน่ะ ตำแหน่งซีเอ็มโอ ที่บริษัทมหาชนแห่งนึง”
“งานเทพก้าวหน้าเร็วจัง จากผู้จัดการฝ่ายพัฒนาธุรกิจขึ้นเป็นหัวหน้าส่วนทีมการตลาดเลยเหรอเนี่ย ว่าแต่บริษัทมหาชนที่ไหนเหรอ ตาถึงขนาดนี้”
“บริษัทชื่อ...” เขาชะงักเล็กน้อย ก่อนป้ายยิ้มบนใบหน้า “สยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชัน”
อิงอรุณตะลึงไปเสี้ยววินาที แล้วรีบปั้นยิ้มแทน “นี่พ่ออิงซื้อตัวเทพจากบริษัทเก่าได้สำเร็จด้วยเหรอเนี่ย พ่อเก่งจัง”
เพราะชายหนุ่มตั้งใจสังเกตจึงเห็นปฏิกิริยานั้นชัดตา เขาตะกุกตะกักถาม “อิงไม่โกรธเราใช่ไหม”
“โหย! คบกันมากี่ปี คิดว่าเราจะโกรธเทพด้วยเรื่องแค่นี้อะนะ เราต้องดีใจมากๆต่างหาก ที่เทพจะมาช่วยงานพ่อ” “เออ เมื่อวานคุณแม่เทพโทร.หาอิงด้วย ท่านส่งแบบแหวนมาให้เลือก แล้วก็ถามว่านิ้วนางข้างซ้ายของอิงขนาดเท่าไหร่”
“แม่เพิ่งบินไปฮ่องกงเมื่อเช้าเอง คงไปสั่งทำแหวนมั้ง พ่อบอกว่าแหวนหมั้นยังไงก็ต้องใช้แฮร์รี่วินสตันเพื่อให้เกียรติเจ้าสาวและครอบครัวเทียมสุบรรณ” พันเทพเบือนหน้าไปทางอื่น ขณะเอ่ยประโยคนั้น
“ไม่เห็นต้องวุ่นวายเลย ใช้แหวนที่คุณแม่เทพมีอยู่แล้วก็ได้”
“อิงอรุณ เทียมสุบรรณ หมั้นทั้งที แหวนน่ะเป็นไฮไลต์ของงานเลยนะขอรับ เพชรเม็ดเล็กเกินไป เจ้าบ่าวก็จะถูกค่อนว่ากระจอกที่แหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กกว่าแหวนใส่เล่นของคุณหนูอิงอรุณซะอีก แต่ถ้าเพชรใหญ่ไปก็จะกลายเป็นว่าเกทับ”
“ก็พูดกันไปเรื่อยเปื่อย อิงไม่ได้วัดน้ำหนักความรักที่ขนาดของแหวนเพชรสักหน่อย จะว่าขี้คุยก็ได้นะ แต่อิงน่ะมีแหวนเยอะแยะแล้ว ถ้าจะมีเพิ่มขึ้นอีกสักวง มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย สิ่งสำคัญสำหรับอิงคือความรักของเราต่างหาก”
“นี่เรารักกันด้วยเหรอ” พันเทพแกล้งทำหน้าสงสัย
“เราก็ ‘ไม่เคย’ ไม่รักกันนี่นา” อิงอรุณโต้ทันควัน
“แล้วถ้าวันนึงมีคนที่รักอิงได้ดีกว่าและมากกว่าที่เรารักล่ะ”
“รอมาตั้งยี่สิบเก้าปีแล้วยังไม่เจอเลย เทพคิดว่าอิงจะเจอตอนปีที่สามสิบเหรอ” หญิงสาวแซวตัวเองหน้าตาเฉย
“นั่นสิเนอะ ถ้าคนเราหาจิ๊กซอว์ชิ้นที่ใช่กันได้ง่ายๆ อิงคงหมดทางทำมาหากิน” พันเทพสบโอกาสที่บรรยากาศกำลังสบายๆ เอ่ยต่อราวกับพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ “ช่วงนี้เราย้ายไปอยู่อพาร์ตเม้นต์ชั่วคราวนะ ระหว่างนี้ขอให้กี้เร่งทำห้องน้ำห้องนอนในเรือนหอก่อน เสร็จแล้วจะย้ายเข้าไปที่เรือนหอแทน จะได้ไปควบคุมการก่อสร้างได้ใกล้ชิดขึ้น”
“เทพกับพ่อ...โอเคกันอยู่หรือเปล่า” อิงอรุณมีท่าทางระมัดระวัง
“หลังออกจากโรงพยาบาล พ่อก็เข้มงวดน้อยลงนะ อาจเพราะเราไม่ขัดใจท่านด้วยมั้ง แต่ก็นั่นแหละ บอกตามตรงว่าเข็ด ไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว เลยอยู่ให้พ้นหน้าพ้นตากันไปเลยดีกว่า อือ...พูดแล้วนึกได้ วันนี้อิงกลับเร็วหน่อยได้ไหม ไปดูเรือนหอกันก่อน ขากลับค่อยแวะเยี่ยมเพชร ระหว่างเราไปทำงานที่ลพบุรี กี้บอกว่าการก่อสร้างก้าวหน้าไปเยอะแล้วนะ”
เธอมีสีหน้าบางอย่างที่เขาอธิบายไม่ถูก แต่แล้วเพียงเสี้ยววินาที อิงอรุณก็ยักไหล่ ฝืนยิ้ม
“เอาสิ ว่าไงก็ว่าตามกันอยู่แล้ว” หญิงสาวลุกไปค่อยๆประดอยเก็บของใส่กระเป๋า ครู่หนึ่งจึงเงยขึ้นปั้นยิ้มบอกเขา “เราอยากพกแท็บเล็ตไปด้วย วานเทพไปหยิบจากประชาสัมพันธ์ให้หน่อยได้ไหม เราเดินไปเองไม่ไหว”
“เดี๋ยวตอนผ่านค่อยหยิบไม่ง่ายกว่าเหรอ”พันเทพท้วง “เจ็บขาอยู่ ไม่อยากเดินเยอะ”
“ก็อยากได้ตอนนี้นี่” อิงอรุณหน้าบู้เอาแต่ใจ
“โอเคๆ เดี๋ยวเราไปเอาให้ อิงรอที่นี่แหละ” เพียงชายหนุ่มลับกายจากประตูห้อง อิงอรุณก็ควักโทรศัพท์มากดเรียกไปยังเลขหมายหนึ่งอย่างรวดเร็ว สัญญาณสายว่างดังอยู่นานและส่งสายเธอไปยังระบบรับฝากข้อความ
หญิงสาวหน้ายุ่ง กลอกตาครุ่นคิดและตัดสินใจโทร.เข้าหมายเลขกลางของปรเมศวร์เทรดดิ้ง ฝากข้อความกับโอเปอเรเตอร์ถึงสาวัชว่า...
‘ขอโทษที่แจ้งกะทันหัน วันนี้เพื่อนมารับอิงกลับบ้านค่ะ คุณสาวัชไม่ต้องคอยอิงนะคะ ขอบคุณค่ะ’
เมื่อพันเทพกลับมาสมทบ เขายื่นแขนให้เธอเกาะเป็นหลักกลับไปที่รถเคียงข้างกัน ชายหนุ่มเปิดประตูคอยท่า ประคบประหงมดูแลอิงอรุณอย่างดี ขณะที่กามเทพสาวเพียงแค่ยิ้มรับ รู้สึกเฉยชาอย่างบอกไม่ถูก!
“กำลังทำอะไรกันอยู่หรือครับ” สาวัชเปิดประตูก้าวเข้าไปในห้องประชุมเล็ก ตั้งคำถามเสียงดัง เรียกให้สายตาทั้งสามคู่หันมาทางเขาเป็นตาเดียว
“คุณริสาจะให้สัมภาษณ์สื่อแบบสั้นๆน่ะค่ะ” เจ้าหน้าที่บริษัทซึ่งนำทางแขกมายังห้องประชุมเล็กรีบอธิบาย “เชิญคุณสาวัชข้างนอกดีกว่าไหมคะ”
“สัมภาษณ์ผมแทนก็ได้ครับ” สาวัชยืดตัวตรง เข้ามานั่งไขว้ขวาสบายอารมณ์ตรงข้ามอาคันตุกะทั้งสาม ไม่สนใจพนักงานของบริษัท “ผมเป็นลูกชายคนเล็กของธนา ปรเมศวร์ คุณอยากรู้อะไรก็ถามมาสิ”
พนักงานของบริษัทวิ่งพรวดออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ผู้สื่อข่าวสบตากัน สีหน้ายิ้มกริ่มมีเลศนัย แล้วเริ่มต้นยิงคำถามทันที “ตอนปิดตลาดวันนี้ ราคาหุ้นพีอาร์เอ็มปรับตัวลดลงเกือบสิบหกเปอร์เซ็นต์ ไม่ทราบว่านี่เป็นผลต่อเนื่องจากสถานการณ์การต่อสัญญากับซูเปอร์โคลาสเปนใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่เลยครับ การเจรจาของเรากับทางสเปนเป็นไปด้วยดีมากๆ ผมอยูในห้องประชุมด้วย ผมรู้ดี”
“คุณสาวัชอยู่ในห้องประชุมด้วยเหรอคะ” หญิงสาวถามด้วยเสียงหมิ่นแคลน
“ใช่สิ คุณไม่เชื่อผมเหรอ” ชายหนุ่มเอาเรื่อง คิ้วขมวดมุ่น เขาดึงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อสูทมากดสไลด์หน้าจอกระแทกกระทั้น “ผมอยู่ในห้องประชุมจริงๆนะ นี่ไง...ฟังนี่สิ”
ชายหนุ่มเลื่อนข้อความไปเรื่อยๆ โดยมีนักข่าวทั้งสามยื่นศีรษะมาจับตามองใกล้ชิด
“นี่ไง หลักฐาน” เขาอวด และกดปุ่มให้เสียงที่บันทึกไว้ดังขึ้นทันที
‘ซูเปอร์โคลาเคยต่อสัญญาให้พีอาร์เอ็มล่วงหน้าเป็นปี แต่รอบนี้…’ สาวัชสะดุ้งโหยง ลนลานปิดหน้าจอจนมือไม้สั่น แต่เสียงของริสายังคงดังต่อไปเรื่อยๆ ‘คุณรอจนสัญญาจะหมดอยู่ปลายปีนี่ละ ยังจะมีอะไรล่าช้าไปกว่านี้อีกเหรอ’
ครั้นหยุดคลิปเสียงได้สำเร็จ เขาหน้าซีดขณะเงยขึ้นสบตาทุกคน รีบแก้ตัวเสียงสั่น “เมื่อกี้เป็นไฟล์ที่ผมอัดเล่นๆกับเพื่อน ไฟล์จริงอยู่นี่ครับ” สาวัชกดปุ่มเล่นอีกครั้ง ยังคงเป็นเสียงของริสา แต่คำพูดกลับเป็น
‘ผลประกอบการของเราดีมาโดยตลอดนะคะ ทั้งยอดขายทั้งผลกำไร ล้วนแล้วแต่เป็นเป้าหมายที่ไม่มีประเทศไหนในโลกทำได้อย่างนี้ ซูเปอร์โคลาประทับใจและแสดงความชื่นชมมาเป็นลายลักษณ์อักษรถึงเราทุกไตรมาส ไม่แปลกถ้าทางสเปนจะหวังสูงขนาดนั้น’
สาวัชยิ้มอย่างมีชัย “เห็นไหม ว่าผมอยู่ในห้องประชุมจริงๆ”
“หวังสูงที่คุณริสาพูดถึงในคลิปคือเรื่องไหนหรือคะ” ผู้สื่อข่าวรุกต่อเนื่อง
“ก็ไม่มีอะไรมาก ทางนั้นคาดหวังให้เราทำยอดขายได้ในระดับนี้ต่อไปเรื่อยๆ”
“แสดงว่าการต่อสัญญาเรียบร้อยแล้วหรือครับ”
คนถูกถามหน้าถอดสี แต่ฝืนยิ้ม “ครับ ก็ต้องอย่างนั้นสิ ผมเป็นคนเจรจากับซูเปอร์โคลาเองแหละ”
ผู้สื่อข่าวหญิงยิ้มเสแสร้ง “คุณสาวัชให้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่ราคาหุ้นของพีอาร์เอ็มตกลงถึงสิบหกเปอร์เซ็นต์ในวันนี้ได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มยังไม่ทันตอบ ประตูห้องก็เปิดผาง ริสายืนอยู่ตรงนั้นกวาดตาไปรอบห้องแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ฉันมารับหน้าต่อละ เธอออกไปได้แล้วสาวัช”
“ผมก็เป็นลูกเตี่ยคนนึง ผมมีสิทธิ์ให้ข่าวเหมือนกัน”
“เชิญที่ออฟฟิศดิฉันดีกว่าค่ะ” ริสาไม่ต่อปากต่อคำ แต่ส่งสัญญาณให้พนักงานนำทางทั้งสามออกจากห้อง ทั้งที่ยังไม่ทันคล้อยหลังคนนอก ริสากลับอบรมน้องชายเสียงเข้ม “ห้ามซี้ซั้วให้สัมภาษณ์แบบนี้อีกเด็ดขาด อย่าก้าวก่ายในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของเธออีก เพราะถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา เธอรับผิดชอบไม่ไหวหรอก”
สาวัชมองพี่สาวหมุนตัวเดินจากไป จากนั้นจึงนั่งลงด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ พนักงานสาวที่ไปส่งผู้สื่อข่าวยังห้องของริสาวิ่งกลับมาสมทบกับเขาอีกครั้ง หญิงสาวพยักหน้าชูนิ้วชี้แตะนิ้วโป้งบอกด้วยสัญลักษณ์...ทุกอย่างเรียบร้อย
ดอกเตอร์หนุ่มกลับไปยังห้องทำงานส่วนตัวด้วยความสดชื่น เขาเก็บของรวดเร็ว ทว่าเมื่อเห็นกระดาษโน้ตที่โอปอเรเตอร์รับฝากข้อความทางโทรศัพท์และจดมาวางไว้ให้บนโต๊ะ สาวัชก็หยุดมือ หยิบกระดาษแผ่นน้อยขึ้นอ่านซ้ำๆ สุดท้ายจึงทิ้งตัวลงนั่งด้วยความเซ็ง พลางผ่อนลมหายใจออกแผ่วเบา ไม่กล้าถามตัวเองสักนิดว่าไฉนความรื่นเริงจึงปลิดปลิวหายไปราวกับน้ำค้างต้องแสงสุรีย์ฉายเฉกนั้น!
* FYI ย่อมาจาก For Your Information แทนความหมายว่า แจ้งเพื่อทราบ
-------------------------------------------------
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :
@Zephyr : จริงๆไม่เล่นก็น่าจะอ่านสนุกนะคะ
ชิงไหวชิงพริบดี สิริณพยายามย่อยให้เข้าใจง่ายแล้ว
ตรงไหนที่ไม่เก็ต สะกิดบอกกันได้นะค้า
ส่วนริสา นางเป็นไอดอลของสิริณเหมือนกัน
เขียนไปชอบนางไป นางฉลาด นางเท่
นางจะมีมุมที่เราคาดไม่ถึงให้รู้จักกันด้วยแหละ สปอยล์ล์ล์ล์ 555
@พอใจ : น้องสาวสิริณก็เล่นกองทุนค่ะ
ส่วนสิริณเอง เรียกว่าลงทุนในหุ้น ไม่ได้เล่นนะ
คือซื้อแล้วถือยาว รอกินปันผล กับรอราคาขึ้น
จะเก็บไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานอ่ะค่ะ 5555
ตอนเขียนเรื่องนี้ต้องอ่านเรื่องหุ้นใหม่ทั้งหมด
แล้วมาย่อย เขียนให้พยายามเข้าใจง่ายที่สุด
เพราะรู้ว่านักอ่านบางคนไม่มีพื้นเรื่องหุ้นเลย :D
หากข้อมูลไหนที่เป็นประโยชน์ให้คุณพอใจนำไปใช้ต่อได้
สิริณจะดีใจมากๆๆ เลย
@Sumitt777 : อ่านนิยายมีเรื่องหุ้น
เราต้องใช้ภาษาหุ้นเนอะ ดีมงดีมานด์ เก๋ๆ ชอบค่ะ อิอิ
สิริณเองอ่านคอมเม้นต์นักอ่านทุกวัน
อยากให้หนังสือเป็นเล่มมาก
เมื่อคืนถึงกับเก็บไปฝันเลยแหละว่าหนังสือเสร็จแล้ว
เป็นเอามากเนอะ แฮ่...
@Kim : พวกผู้บริหารเนี่ยตัวดีตลอดนะคะ
รู้ข่าวก่อน ซื้อ-ขายก่อนตลอด
สิริณเลยแอบหมั่นไส้ ขอเอาคืนในนิยายก็ยังดี 5555
@นักอ่านเหนียวหนึบ : สิริณไม่ได้เล่นหุ้นแบบซื้อขายรายวันค่ะ
เป็นการลงทุนในหลักทรัพย์มากกว่า
คือซื้อตัวที่มีผลประกอบการณ์ที่ดี
แล้วก็ถือยาว เก็บหุ้นไว้ รับปันผลทุกปีน่ะค่ะ
แต่ที่เอามาเขียนเนี่ย ข้อมูลต้องหาใหม่ทั้งหมดนะคะ
ดูหนัง ดูซีรีส์ อ่านหนังสือเพื่อรวบรวมข้อมูล
ถึงเขียนนานไงคะ 2 ปีเต็มๆ เพื่อข้อมูลนี่แล
แถมยังต้องปรับให้ข้อมูลไม่หนักไม่แน่นเกินไป
เพราะเราเขียนนิยาย ไม่ใช่หนังสือวิชาการ 5555
หากอ่านแล้วเพลิดเพลิน เข้าใจ สนุกด้วย
สิริณจะดีใจมากกกก
แต่ถ้าตรงไหนแล้วแล้วยังงง บอกมาได้นะคะ
จะได้ไปปรับแก้ในต้นฉบับตอนตีพิมพ์ :D
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ สำหรับความคิดเห็นที่มีประโยชน์
อ่านแล้วปลาบปลื้มลืมตัวกันเลยทีเดียว
รู้สึกหายเหนื่อยกับการทำงานเล่มนี้สุดๆไปเลย
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มิ.ย. 2559, 17:43:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มิ.ย. 2559, 17:43:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 1183
| << ตอนที่ 22 (100%) | ตอนที่ 23 (100%) >> |
Kim 2 มิ.ย. 2559, 19:35:09 น.
สงสารพระเอกจัง แอบโกรธอิงอรุณทำเล่นๆเหมือนหมาหยอกไก่
ถ้าพี่ด๊อกรู้ความจริงคงเลิกคบไปเลย
สงสารพระเอกจัง แอบโกรธอิงอรุณทำเล่นๆเหมือนหมาหยอกไก่
ถ้าพี่ด๊อกรู้ความจริงคงเลิกคบไปเลย
พอใจ 2 มิ.ย. 2559, 21:54:43 น.
พันเทพโผล่มาซะแล้ว เหมือนมีเค้ารางแห่งความยุ่งยากตามมา ตอนนี้ก็เหมือนอิงต้องอดทนฝืนทำไปตามข้อตกลงที่เคยพูดไว้ น่าอึดอัดแทนทั้งสองคนนะคะ ส่วนพี่ดร. แห้วเลยยย สาวเจ้าแจ้งมาไม่ให้ไปเจอ อยากเจอจะแย่ล่ะสิ
พันเทพโผล่มาซะแล้ว เหมือนมีเค้ารางแห่งความยุ่งยากตามมา ตอนนี้ก็เหมือนอิงต้องอดทนฝืนทำไปตามข้อตกลงที่เคยพูดไว้ น่าอึดอัดแทนทั้งสองคนนะคะ ส่วนพี่ดร. แห้วเลยยย สาวเจ้าแจ้งมาไม่ให้ไปเจอ อยากเจอจะแย่ล่ะสิ
ตามหาฝัน 3 มิ.ย. 2559, 08:03:47 น.
เมื่อไหร่นู๋อิงกับคุณสาวัชจะรู้ใจกันสะทีนะ
เมื่อไหร่นู๋อิงกับคุณสาวัชจะรู้ใจกันสะทีนะ
konhin 3 มิ.ย. 2559, 08:36:07 น.
หึๆๆ หงอยเลย สาวัช
หึๆๆ หงอยเลย สาวัช
sumitt777 3 มิ.ย. 2559, 10:39:47 น.
คุณสาวัช ต้องสู้สู้ น๊า
คุณสาวัช ต้องสู้สู้ น๊า
Zephyr 3 มิ.ย. 2559, 15:20:22 น.
อ่า นี่คือเล่นละครใช่ไหม
เริ่มจะงงแยกไม่ออกละ
พอพันเทพมา นางกะลดขั้นพี่สาวัชเลยนะ
แถมลดขั้นพันเทพด้วย
นาง เราไม่ปลื้มนะ
จัดการด่วนๆเลยเธอ
อย่าคาราคาซัง
อ่า นี่คือเล่นละครใช่ไหม
เริ่มจะงงแยกไม่ออกละ
พอพันเทพมา นางกะลดขั้นพี่สาวัชเลยนะ
แถมลดขั้นพันเทพด้วย
นาง เราไม่ปลื้มนะ
จัดการด่วนๆเลยเธอ
อย่าคาราคาซัง