นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 18
ตอนที่ 18
ณ. สนามบิน สุวรรณภูมิ
ผู้คนมากมายทั้งชาวไทยและต่างชาติเดินเข้าออกสนามบินกันตลอดทั้งวัน บางคนก็เตรียมจะขึ้นเครื่อง บ้างก็เพิ่งจะลงจากเครื่องไม่นับบรรดาญาติสนิท มิตรสหาย ที่มีทั้งมารับและรอส่งญาติพี่น้องของตนเอง
“ทำไมคนเยอะแบบนี้นะ คุณแม่อยู่ไหนกันนะ” เสียงเล็กๆ บ่นเบาๆ
ริมฝีปากเรียวเล็กแต่ดูเต็มอิ่มเต็มหยักเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเป้าหมาย “คุณแม่ คุณแม่ขา”
“ยัยจี๊ด” หญิงวัยกลางคนยิ้มกว้าง และอ้าแขนรับร่างลูกสาวคนสวยที่โถมร่างเล็กสมส่วนเข้าใส่
“คิดถึงคุณแม่จัง” หญิงสาวสวยผมยาวสีน้ำตาลทองหอมแก้มมารดาจากแก้มซ้ายและย้ายมาแก้มขวา
“แม่ก็คิดถึงเรายัยจี๊ด ดูสิทำสีผมมายังกับพวกฝรั่งสาวๆ” คุณสุรางค์จัปลายผมลูกสาว
“ไม่สวยเหรอคะคุณแม่”
“สวยน่ะมันสวยอยู่ แต่ยังไงแม่ก็ว่าผมดำเหมาะกับผู้หญิงไทยที่สุด” คุณสุรางค์มองการแต่งตัวของบุตรสาวคนสวยชุดสายเดี่ยวสีดำสั้นทับด้วยแจ๊คเก็ตยีนส์แบบทันสมัย กับรองเท้าบูทหนังกลับสีดำคู่ใจจี๊ดสมชื่อจริงๆ ถึงตัวจะเล็กแต่ก็สวยเซ็กซี่ไปทั้งเนื้อทั้งตัว
“คุณพ่อ ไม่มาเหรอคะคุณแม่ หรือว่างานยุ่งจนลาไม่ได้”
“ไม่ยุ่งหรอกจ้ะ ตอนนี้พ่อเขา...เอ่อ...”
สีหน้าท่าทางของมารดาบ่งบอกว่ามีเรื่องกลัดกลุ้มหนักอกหนักใจ
“มีอะไรคะแม่บอกจี๊ดมาเถอะ สีหน้าคุณแม่ไม่ดีเลย”
“กลับบ้านเราเถอะ แล้วแม่จะเล่าให้ลูกฟังทั้งหมด”
+++++++++++++++++++++++++++++
“คุณพ่อ ตกงาน!”
ชายวัยกลางคนพยักหน้าอย่างลำบาก
“จริงเหรอคะ ทำไมเจ้านายของคุณพ่อถึงใจร้ายแบบนี้คะ อย่างนี้มันต้องฟ้องค่ะ ต้องฟ้องสถานเดียวจู่ๆก็ไล่ออกโดยไม่มีความผิด อ้างว่าแค่อายุมากใช้ได้ที่ไหนกัน โรงงานนรกชัดๆ”
นพดลอึ้งเมื่อเห็นบุตรสาวคนสวยลุกขึ้นเต้นผางๆ เขารู้สึกผิดที่ต้องโกหกลูกรัก แต่ทำอย่างไรได้ หากบอกยัยจี๊ดไปว่าถูกไล่ออกเพราะทำความผิดฉ้อโกงบริษัทลูกสาวเพียงคนเดียวคงจะโกรธและเกลียดเขามากแน่นอน เพราะยัยจี๊ดเป็นคนรักความยุติธรรม
“คุณพ่อจะให้จี๊ดเลิกเรียนกลางคัน จี๊ดยอมได้ค่ะแต่การกระทำของเจ้านายพ่อจี๊ดรับไม่ได้ ถ้าพ่อไม่เอาเรื่องมัน จี๊ดนี่แหละจะไปเอาเรื่องมันเอง”
“ยัยจี๊ด พอสักทีเถอะลูก เราสู้เขาไม่ได้หรอกเขามันคนรวย มีอิทธิพล คนอย่างเรามันแค่มนุษย์เงินเดือนจะไปสู้รบปรบมือกับเขาได้อย่างไร”
“สู้ได้หรือไม่ได้จี๊ดไม่รู้แต่อย่างน้อยเราจะปล่อยให้คนไม่ดีลอยนวลอยู่ในสังคมแบบนี้ได้อย่างไรคะ บริษัทออกจะใหญ่โตแต่ผู้บริหารหน้าเลือด ขี้โกง ทุเรศสิ้นดี” หญิงสาวกำมือแน่น
“พ่อขอสั่งห้ามไม่ให้ลูกไปยุ่งกับพวกเขาเข้าใจไหม” นายนพดลมีสีหน้าเครียดจัดเพราะกลัวจะเป็นเรื่องรู้ดีว่าลูกสาวเป็นคนใจร้อน
“คุณพ่อคะ ทำไมล่ะคะ” หญิงสาวนึกน้อยใจบิดา ทั้งๆที่ถูกเอาเปรียบกลับนิ่งเฉย ร่างเล็กสะบัดหน้าและหนีขึ้นไปชั้นบนปิดประตูห้องเงียบกริบ
“ทำไมถึงไปโกหกลูกว่าคุณถูกไล่ออกเพระอายุมากอย่างนั้นล่ะคุณ” คุณสุรางค์ขมวดคิ้ว แม้รู้ว่าสามีคงลำบากใจที่จะพูดความจริงแต่นางคิดว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายยิ่งโกหกเรื่องอาจจะยิ่งบานปลายก็ได้
นายนพดลระเบิดเสียงเครียดใส่หน้าภรรยา “แล้วจะให้ผมทำอย่างไรล่ะคุณสุรางค์ จะให้บอกความจริงเหรอว่าผมฉ้อโกงบริษัท ยัยจี๊ดมีพ่อเป็นคนไม่ดีขึ้โกง” +++++++++++++++++++++++++++++++++
“ที่รักคุณใกล้จะสอบเสร็จแล้วใช่ไหม ผมดีใจจังเลย”
“วันพุธนี้สอบตัวสุดท้ายเสร็จ แล้วก็รอฟังผลถ้าผ่านหมดก็จบแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดอย่างสบายอกสบายใจในที่สุดเธอก็กำลังจะเรียนจบปริญญาโท
“ข่าวดีที่สุดเลย ผมก็จะใกล้ได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วล่ะสิ ถ้าอย่างนั้นอาทิตย์นี้ผมลงไปหาคุณตั้งแต่วันพฤหัสบดีเลยนะแล้วจะอยู่ต่อสักสามสี่วัน ช่วงนี้เครียดๆกับงานที่บริษัท บังเอิญโชคดีพี่นรินอยากจะหนีหน้ายัยพายไข่ก็เลยจะมาดูงานที่จันทบุรีสักระยะ แถมมีโปรโมชั่นให้ผมได้หยุดพักผ่อนไปนอนกอดคุณด้วย”
“นอนกอดเหรอคะ ให้มันน้อยๆหน่อย เดี๋ยวเจอหน้าจะบิดให้หูยานเลย แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเท่านั้นรับรองจะไม่มีอีกต่อไปถ้าหากยังไม่ได้แต่งงานกัน”
“โธ่! มาทำให้อยากแล้วก็จากไป...”เคนบ่นเบาๆ
“อะไรนะคะพูดใหม่สิ”
“เปล่าครับ ผมก็แค่แอบน้อยใจของแบบนี้มันติดอกติดใจไปแล้ว จะให้ทำอย่างไร รู้ไหมมันทรมานแค่ไหนเวลาที่มันขาดน่ะ”
“อันนั้นมันเรื่องของคุณไม่ใช่เรื่องของฉัน”
“ผู้หญิงใจร้าย คุณมันใจร้ายเหมือนกับนางร้ายไม่เหมือนนางเอกเลย” เขาแค่หยอกเธอเล่น
“กล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอคะคุณคิม คุณรู้ตัวไหมเดี๋ยวนี้คุณปากร้ายขึ้นมาก ที่สำคัญกล้าต่อปากต่อคำกับฉันด้วย”
“แหม...ว่าตรงไหนครับ ถึงคุณจะร้ายแต่ผมก็รักไม่ใช่เหรอ” เคนรีบหยอดคำหวาน
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังหรอก อย่าให้จับได้ก็แล้วกันว่าซุกซ่อนกิ๊กไว้ที่จันทบุรีไม่งั้นนะ..”
“ทำไมเหรอ คุณจะทำอะไรผม” น้ำเสียงท้าทาย
“กระท้อนก็จะตัดๆๆๆ โยนให้เป็ดมันกิน”
มืออีกข้างของเคนรีบกุมส่วนนั้นเอาไว้ ขณะที่มืออีกข้างยังถือโทรศัพท์คุยกับเธอ “อย่าพูดแบบนี้สิมันเสียวนะคุณจะตัดอะไรของผม”
“อีต้าบ้า มาเสียวอะไรกันฉันไม่ได้เล่นเซ็กส์โฟนด้วยสักหน่อย”
ติ๊ด ติ๊ด....... จากนั้นกระท้อนก็วางสายไป
“งอนวางไปซะแล้ว” เคนยิ้มและวางโทรศัพท์ “เดี๋ยวนี้ขี้งอน ขี้โมโหอาการแปลกๆ หรือว่าประจำเดือนกำลังจะมา” เขายักไหล่
เคนรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางเอาไว้แต่เนิ่นๆ คราวนี้เขาจะไปหาหวานใจที่กรุงเทพฯ และจะพักอยู่ที่โรงแรมหลายวัน ยิ่งนึกถึงหน้าหวานๆแต่นิสัยร้ายๆของเธอเขาก็อยากจะหายวับไปนอนเคียงข้างเธอเสียเดี๋ยวนี้
+++++++++++++++++++++++++
“เปรี้ยว บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะว่าบ้านของนายนรินเจ้านายพ่ออยู่ที่ไหน”
“คุณจี๊ดจะไปทำไมล่ะคะ” สาวใช้วัยสิบแปดปีไม่กล้าบอกที่อยู่ เพราะกลัวคุณนพดลจะว่าเอา หากคุณจี๊ดไปอาละวาดที่นั่น
“บอกมาเถอะน่า” น้ำเสียงกึ่งรำคาญ
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณนพรู้เข้าเปรี้ยวตายแน่ๆ” สาวใช้อิดออด
“ถ้าไม่บอกฉันเธอก็ตายเหมือนกัน” จี๊ดถลึงตาใส่สาวใช้ “แต่ถ้าเธอบอก” จี๊ดหยิบธนบัตรสีแดงสองใบออกมาล่อ “ฉันจะให้เธอเอาไปซื้อพวก กิ๊บติดผม ลิปสติกที่เธออยากจะได้”
สาวใช้ทำสีหน้าลังเล สองร้อยสำหรับเปรี้ยวมันไม่ใช่น้อยเลย “บอกก็ได้ค่ะ แต่ถ้าคุณนพรู้คุณจี๊ดอย่าบอกนะคะว่ารู้มาจากเปรี้ยว”
“ฉันรับปาก” +++++++++++++++
“นายนเรนธร บ้ารึเปล่ารวยเสียเปล่า มาปลูกบ้านอะไรอยู่ในสวน ทำไมมันหายากแบบนี้สวนไหนๆก็คล้ายคลึงกันไปหมด อยากจะบ้าตาย” หญิงสาวบ่นด้วยความโมโห ไม่ชินกับพื้นที่เพราะเธอไปเรียนที่เมืองนอกเสียนานทำให้ขับวนไปวนมาในสวนแถบนี้หลายครั้งแล้ว
รอยยิ้มผุดขึ้น เมื่อสายตาเรียวเล็กมองเห็นป้ายไม้สักทองขนาดใหญ่ บ้านสวนนเรนธร “เจอแล้วที่อยู่เจ้านายหน้าเลือดของพ่อ”
รถ Jazz สีแดงเปรี้ยวจี๊ดสมตัวเจ้าของ ค่อยๆขับเข้ามาในสวนผลไม้จนกระทั่งถึงบ้านไม้หลังขนาดไม่ใหญ่แต่ดูสวยงามมีไสตล์ ภายในสวนผลไม้ดูเป็นระเบียบ ร่มรื่นนอกจากนี้ยังมีดอกไม้ และพันธ์ไม้แปลกๆปลูกกระจาย เจ้าของบ้านท่าท่างจะเป็นคนรักต้นไม้ แต่ทำไมถึงได้เลือดเย็นไล่พ่อของเธอออกจากงานทั้งที่ไม่มีความผิดแค่อายุมากเท่านั้น อยากเห็นหน้านักเชียว นายนเรนธรคนนี้คงจะหน้าตาเขี้ยวสุดๆ
ชายหนุ่มใบหน้าคมสันแม้วัยจะล่วงเลยมาถึงสามสิบแปดย่างสามสิบเก้ามองผ่านกระจกริมหน้าต่าง ภาพหญิงสาวชุดสีแดงตัดกับผิวขาวโอโม่ มันชวนให้เขารู้สึกแปลกๆ เลือดในตัวดูเหมือนมันจะถูกสูบฉีดอย่างรวดเร็วตัวเล็กๆ แต่หน้าอกกลับไม่เล็ก เอวบางกลมกลึง สะโพกผายพองาม เธอเดินลงมาจากรถคนเดียวมุ่งหน้ามายังบ้านหลังนี้
“ใครกัน นายเคนมันนัดใครเอาไว้แล้วลืมหรือเปล่า ริอ่านซุกผู้หญิง เดี๋ยวยัยกระท้อนก็แหวกอกเอาจนได้” นรินส่ายหัวคิดว่าจะไม่ไปเปิดประตูให้เพราะขี้เกียจตอบคำถาม
หญิงสาวเคาะประตู อยู่หลายครั้งแต่ไม่มีใครออกมาเปิด
“มีใครอยู่บ้างคะ ช่วยเปิดประตูหน่อยค่ะ”
เงียบ
หญิงสาวร่างบางถอนหายใจ แต่จะบอกว่าในนั้นไม่มีใครเธอไม่เชื่อหรอก ก็ข้างนอกมันไม่ได้ล็อคกุญแจเอาไว้ ล็อคแค่เพียงประตูเหล็กดัดที่อยู่ด้านใน จงใจไม่เปิดกันชัดๆ อย่างนี้มันต้องพังประตูเข้าไปหรือไม่ก็เผาดูสิจะออกมาไหม หรือจะทนหดหัวอยู่ได้
“นี่คุณ จะเปิดหรือไม่เปิดฉันรู้นะว่ามีคนอยู่ข้างใน”
เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆทั้งสิ้น
“ไม่เปิดใช่ไหม ไม่เปิดฉันจะพังบ้านคุณ” ด้วยความโมโหที่พ่อของเธอถูกเอารัดเอาเปรียบทำให้จี๊ดอยากจะมาพบนายนเรนธร อยากจะคุยให้รู้เรื่องว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ และเธอไม่กลัวหรอกที่มาคนเดียวเพราะพกมาทุกอย่าง ปืน มีดสั้น สเปรย์พริกไทย ตอนอยู่เมืองนอกเธอต้องดูแลตัวเองและของพวกนี้เธอก็หามันได้ไม่ยากจากที่นั่นและใช้เป็นทุกอย่าง
“ขอถามอีกครั้งจะเปิดหรือไม่เปิด”
หญิงสาวหยิบอาวุธสีดำเมี่ยมออกจากกระเป๋าถือและยิงใส่ที่กุญแจ
ปัง!
นรินตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืน “อะไรกันเนี่ย จู่ๆยัยตัวเล็กแสนสวยคนนี้ก็เอาปืนมายิงประตูบ้านเขาเล่นมันจะมากไปแล้ว ที่นี่ไม่ใช่สนามซ้อมปืนสักหน่อย
“มีอะไร” ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่ เปิดประตูและเห็นสาวสวยร่างเล็กถือปืนสั้นอยู่ในมือ
ไหงหน้าแก่แบบนี้ล่ะ จี๊ดคิด เธอได้ยินมาว่านายนเรนธรอายุประมาณยี่สิบเก้าย่างสามสิบ แต่ทำไมหน้าตาเขาดูน่าจะสักสามสิบห้าสามสิบหกแต่ก็ยังหล่อหญิงสาวเหยียดยิ้ม
“โผล่หัวออกมาจากกระดองได้แล้วเหรอคนขี้โกง”
นรินงงจู่ๆยัยตัวเล็กแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดก็มายืนด่าเขาเธอเป็นใครกันแน่
“คุณทำแบบนี้ผมแจ้งตำรวจดำเนินคดีข้อหาบุกรุกได้นะ” นรินขู่
“เชิญ ฉันจะได้แจ้งความกลับว่าคุณมันเป็นเจ้าของโรงงานนรก หน้าเลือด ไล่คนงานออกอย่างไม่ยุติธรรม”
“หมายความว่ายังไง คุณพูดเรื่องอะไรผมไม่เข้าใจ”
“จะไม่คิดเชิญฉันเข้าไปนั่งในบ้านหน่อยเหรอ ยืนนานๆ ฉันเมื่อย”
นรินไหวไหล่ “อยากเข้ามาก็ตามใจแต่อาวุธปืนเก็บซะ ผมไม่กลัวแต่ไม่ชอบให้ใครมาถือมันในบ้านของผม”
“กลัวล่ะสิ” หญิงสาวย่นจมูก เก็บเข้ากระเป๋าและเดินตามเข้าไปในบ้าน
“นั่งสิครับ”
“ขอบคุณ” หญิงสาวนั่งลง นรินนั่งตามในฝั่งตรงกันข้าม
“คุณใช่ไหมเจ้าของบริษัท เอ็นแอนด์เอ็น สยาม จำกัด”
นรินคิด มันก็ใช่เขากับน้องชายร่วมกันเปิดบริษัทนี้นรินก็ยังดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัทอีกด้วย ใช่ครับ”
“คนขี้โกง ไร้มนุษย์ธรรม” หญิงสาวว่าเขาโดยไม่เกรงกลัวว่ากำลังนั่งอยู่ในบ้านของเขา และไม่รู้ด้วยว่ากำลังผิดตัวผู้ชายตรงหน้าเธอคือนรินพี่ชายของนเรนธรต่างหาก
“คุณเป็นใคร ผมงงไปหมดแล้ว” นรินกอดอกตีสีหน้านิ่ง แม้ภายในใจจะรู้สึกตึกๆตักๆเขาไม่ได้พบผู้หญิงที่สวยถูกใจแบบนี้มานานแล้ว แม้จะไม่เคยขาดเรื่องผู้หญิง แต่นิสัยของยัยนี่สิไม่ไหวจะเคลียร์
“ฉันชื่อเกตมุกดา เป็นลูกสาวคุณนพดล อดีตผู้จัดการอาวุโสที่ถูกคุณไล่ออกอย่างไม่เป็นธรรม”
นรินลอบยิ้ม เขารู้เรื่องนี้มาบ้างจากน้องชายว่าเกิดอะไรขึ้นแต่แปลกใจทำไมลูกสาวนายนพดลถึงมาตีตรา ชี้หน้าว่าเขาขี้โกงไร้มนุษย์ธรรม ทั้งที่พ่อตัวเองนั่นแหละที่โกงบริษัท
“คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วครับ กลับไปถามคุณพ่อคุณใหม่เถอะว่าถูกไล่ออกเพราะอะไร”
หญิงสาวขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าหากัน
“แล้วเพราะอะไร ไหนคุณบอกมาสิ” หญิงสาวไม่ได้เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย
“พ่อคุณฉ้อโกงบริษัทของผมไปเกือบสิบล้าน ทางเราแค่ไล่ออกและถ้าหาเงินมาคืนจนครบเรายินดีที่จะไม่ดำเนินคดีตามกฏหมายก็นับว่าเมตตามากแล้ว”
“โกหก! ฉันไม่เชื่ออย่ามาใส่ร้ายพ่อฉัน คุณพ่อไม่มีทางทำแบบนั้น”
“ไม่เชื่อก็กลับไปถามพ่อคุณดู แล้วก็บอกนายนพดลให้ด้วยว่าหาเงินสิบล้านบาทมาคืนให้ได้ภายในเจ็ดวันมิเช่นนั้นผมจะให้ฝ่ายกฏหมายดำเนินคดีส่งฟ้องศาล”
“อะไรกัน ไม่จริง”
นรินเห็นชัดว่าใบหน้าสวยที่ดูมั่นใจเมื่อตอนเข้ามาซีดลงถนัด เขาดึงมือเธอให้ลุกขึ้น “กลับไปได้แล้ว”
หญิงสาวสะบัดแขนออก“ ฉันไม่เชื่อ คุณใส่ร้ายพ่อฉัน คุณมันเห็นแก่เงิน คิดจะลอยแพพนักงานคนหนึ่งที่ทำงานให้คุณมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ของคุณ ด้วยวิธีสกปรก”
“ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ คุณเข้าใจผิดแล้ว” นรินกึ่งลากกึ่งจูงร่างบางออกไปโยนหน้าประตู
“จำเอาไว้ถ้าไม่ได้เงินสิบล้านคืนมา พ่อคุณติดคุกแน่” จากนั้นเขาก็ปิดประตูดังปัง
“ไอ้คนบ้า! หญิงสาวทุบประตู รู้สึกโมโหจัด มันเป็นไปไม่ได้พ่อจะโกหกเธอทำไมกัน”
รถคันเล็กขับออกไปจากสวนอย่างรวดเร็ว นรินลอบมองจากช่องหน้าต่าง
“ไม่ยักรู้ว่านายนพดลจะมีลูกสาวสวยและแสบขนาดนี้” เขาไหวไหล่ จริงๆแล้วถ้าไม่ได้เงินสิบล้านคืนแต่ได้หญิงสาวมาเป็นนางบำเรอมันก็คงดีไม่น้อย แววตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแวบหนึ่ง เพราะไม่คิดว่านายนพดลจะหาเงินมาคืนเขาได้อย่างแน่นอน ถ้ามีของแลกเปลี่ยนงามๆ มันก็น่าสนใจไม่ใช่เหรอ +++++++++++++++++++++++++++
ณ. สนามบิน สุวรรณภูมิ
ผู้คนมากมายทั้งชาวไทยและต่างชาติเดินเข้าออกสนามบินกันตลอดทั้งวัน บางคนก็เตรียมจะขึ้นเครื่อง บ้างก็เพิ่งจะลงจากเครื่องไม่นับบรรดาญาติสนิท มิตรสหาย ที่มีทั้งมารับและรอส่งญาติพี่น้องของตนเอง
“ทำไมคนเยอะแบบนี้นะ คุณแม่อยู่ไหนกันนะ” เสียงเล็กๆ บ่นเบาๆ
ริมฝีปากเรียวเล็กแต่ดูเต็มอิ่มเต็มหยักเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเป้าหมาย “คุณแม่ คุณแม่ขา”
“ยัยจี๊ด” หญิงวัยกลางคนยิ้มกว้าง และอ้าแขนรับร่างลูกสาวคนสวยที่โถมร่างเล็กสมส่วนเข้าใส่
“คิดถึงคุณแม่จัง” หญิงสาวสวยผมยาวสีน้ำตาลทองหอมแก้มมารดาจากแก้มซ้ายและย้ายมาแก้มขวา
“แม่ก็คิดถึงเรายัยจี๊ด ดูสิทำสีผมมายังกับพวกฝรั่งสาวๆ” คุณสุรางค์จัปลายผมลูกสาว
“ไม่สวยเหรอคะคุณแม่”
“สวยน่ะมันสวยอยู่ แต่ยังไงแม่ก็ว่าผมดำเหมาะกับผู้หญิงไทยที่สุด” คุณสุรางค์มองการแต่งตัวของบุตรสาวคนสวยชุดสายเดี่ยวสีดำสั้นทับด้วยแจ๊คเก็ตยีนส์แบบทันสมัย กับรองเท้าบูทหนังกลับสีดำคู่ใจจี๊ดสมชื่อจริงๆ ถึงตัวจะเล็กแต่ก็สวยเซ็กซี่ไปทั้งเนื้อทั้งตัว
“คุณพ่อ ไม่มาเหรอคะคุณแม่ หรือว่างานยุ่งจนลาไม่ได้”
“ไม่ยุ่งหรอกจ้ะ ตอนนี้พ่อเขา...เอ่อ...”
สีหน้าท่าทางของมารดาบ่งบอกว่ามีเรื่องกลัดกลุ้มหนักอกหนักใจ
“มีอะไรคะแม่บอกจี๊ดมาเถอะ สีหน้าคุณแม่ไม่ดีเลย”
“กลับบ้านเราเถอะ แล้วแม่จะเล่าให้ลูกฟังทั้งหมด”
+++++++++++++++++++++++++++++
“คุณพ่อ ตกงาน!”
ชายวัยกลางคนพยักหน้าอย่างลำบาก
“จริงเหรอคะ ทำไมเจ้านายของคุณพ่อถึงใจร้ายแบบนี้คะ อย่างนี้มันต้องฟ้องค่ะ ต้องฟ้องสถานเดียวจู่ๆก็ไล่ออกโดยไม่มีความผิด อ้างว่าแค่อายุมากใช้ได้ที่ไหนกัน โรงงานนรกชัดๆ”
นพดลอึ้งเมื่อเห็นบุตรสาวคนสวยลุกขึ้นเต้นผางๆ เขารู้สึกผิดที่ต้องโกหกลูกรัก แต่ทำอย่างไรได้ หากบอกยัยจี๊ดไปว่าถูกไล่ออกเพราะทำความผิดฉ้อโกงบริษัทลูกสาวเพียงคนเดียวคงจะโกรธและเกลียดเขามากแน่นอน เพราะยัยจี๊ดเป็นคนรักความยุติธรรม
“คุณพ่อจะให้จี๊ดเลิกเรียนกลางคัน จี๊ดยอมได้ค่ะแต่การกระทำของเจ้านายพ่อจี๊ดรับไม่ได้ ถ้าพ่อไม่เอาเรื่องมัน จี๊ดนี่แหละจะไปเอาเรื่องมันเอง”
“ยัยจี๊ด พอสักทีเถอะลูก เราสู้เขาไม่ได้หรอกเขามันคนรวย มีอิทธิพล คนอย่างเรามันแค่มนุษย์เงินเดือนจะไปสู้รบปรบมือกับเขาได้อย่างไร”
“สู้ได้หรือไม่ได้จี๊ดไม่รู้แต่อย่างน้อยเราจะปล่อยให้คนไม่ดีลอยนวลอยู่ในสังคมแบบนี้ได้อย่างไรคะ บริษัทออกจะใหญ่โตแต่ผู้บริหารหน้าเลือด ขี้โกง ทุเรศสิ้นดี” หญิงสาวกำมือแน่น
“พ่อขอสั่งห้ามไม่ให้ลูกไปยุ่งกับพวกเขาเข้าใจไหม” นายนพดลมีสีหน้าเครียดจัดเพราะกลัวจะเป็นเรื่องรู้ดีว่าลูกสาวเป็นคนใจร้อน
“คุณพ่อคะ ทำไมล่ะคะ” หญิงสาวนึกน้อยใจบิดา ทั้งๆที่ถูกเอาเปรียบกลับนิ่งเฉย ร่างเล็กสะบัดหน้าและหนีขึ้นไปชั้นบนปิดประตูห้องเงียบกริบ
“ทำไมถึงไปโกหกลูกว่าคุณถูกไล่ออกเพระอายุมากอย่างนั้นล่ะคุณ” คุณสุรางค์ขมวดคิ้ว แม้รู้ว่าสามีคงลำบากใจที่จะพูดความจริงแต่นางคิดว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายยิ่งโกหกเรื่องอาจจะยิ่งบานปลายก็ได้
นายนพดลระเบิดเสียงเครียดใส่หน้าภรรยา “แล้วจะให้ผมทำอย่างไรล่ะคุณสุรางค์ จะให้บอกความจริงเหรอว่าผมฉ้อโกงบริษัท ยัยจี๊ดมีพ่อเป็นคนไม่ดีขึ้โกง” +++++++++++++++++++++++++++++++++
“ที่รักคุณใกล้จะสอบเสร็จแล้วใช่ไหม ผมดีใจจังเลย”
“วันพุธนี้สอบตัวสุดท้ายเสร็จ แล้วก็รอฟังผลถ้าผ่านหมดก็จบแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดอย่างสบายอกสบายใจในที่สุดเธอก็กำลังจะเรียนจบปริญญาโท
“ข่าวดีที่สุดเลย ผมก็จะใกล้ได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วล่ะสิ ถ้าอย่างนั้นอาทิตย์นี้ผมลงไปหาคุณตั้งแต่วันพฤหัสบดีเลยนะแล้วจะอยู่ต่อสักสามสี่วัน ช่วงนี้เครียดๆกับงานที่บริษัท บังเอิญโชคดีพี่นรินอยากจะหนีหน้ายัยพายไข่ก็เลยจะมาดูงานที่จันทบุรีสักระยะ แถมมีโปรโมชั่นให้ผมได้หยุดพักผ่อนไปนอนกอดคุณด้วย”
“นอนกอดเหรอคะ ให้มันน้อยๆหน่อย เดี๋ยวเจอหน้าจะบิดให้หูยานเลย แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเท่านั้นรับรองจะไม่มีอีกต่อไปถ้าหากยังไม่ได้แต่งงานกัน”
“โธ่! มาทำให้อยากแล้วก็จากไป...”เคนบ่นเบาๆ
“อะไรนะคะพูดใหม่สิ”
“เปล่าครับ ผมก็แค่แอบน้อยใจของแบบนี้มันติดอกติดใจไปแล้ว จะให้ทำอย่างไร รู้ไหมมันทรมานแค่ไหนเวลาที่มันขาดน่ะ”
“อันนั้นมันเรื่องของคุณไม่ใช่เรื่องของฉัน”
“ผู้หญิงใจร้าย คุณมันใจร้ายเหมือนกับนางร้ายไม่เหมือนนางเอกเลย” เขาแค่หยอกเธอเล่น
“กล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอคะคุณคิม คุณรู้ตัวไหมเดี๋ยวนี้คุณปากร้ายขึ้นมาก ที่สำคัญกล้าต่อปากต่อคำกับฉันด้วย”
“แหม...ว่าตรงไหนครับ ถึงคุณจะร้ายแต่ผมก็รักไม่ใช่เหรอ” เคนรีบหยอดคำหวาน
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังหรอก อย่าให้จับได้ก็แล้วกันว่าซุกซ่อนกิ๊กไว้ที่จันทบุรีไม่งั้นนะ..”
“ทำไมเหรอ คุณจะทำอะไรผม” น้ำเสียงท้าทาย
“กระท้อนก็จะตัดๆๆๆ โยนให้เป็ดมันกิน”
มืออีกข้างของเคนรีบกุมส่วนนั้นเอาไว้ ขณะที่มืออีกข้างยังถือโทรศัพท์คุยกับเธอ “อย่าพูดแบบนี้สิมันเสียวนะคุณจะตัดอะไรของผม”
“อีต้าบ้า มาเสียวอะไรกันฉันไม่ได้เล่นเซ็กส์โฟนด้วยสักหน่อย”
ติ๊ด ติ๊ด....... จากนั้นกระท้อนก็วางสายไป
“งอนวางไปซะแล้ว” เคนยิ้มและวางโทรศัพท์ “เดี๋ยวนี้ขี้งอน ขี้โมโหอาการแปลกๆ หรือว่าประจำเดือนกำลังจะมา” เขายักไหล่
เคนรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางเอาไว้แต่เนิ่นๆ คราวนี้เขาจะไปหาหวานใจที่กรุงเทพฯ และจะพักอยู่ที่โรงแรมหลายวัน ยิ่งนึกถึงหน้าหวานๆแต่นิสัยร้ายๆของเธอเขาก็อยากจะหายวับไปนอนเคียงข้างเธอเสียเดี๋ยวนี้
+++++++++++++++++++++++++
“เปรี้ยว บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะว่าบ้านของนายนรินเจ้านายพ่ออยู่ที่ไหน”
“คุณจี๊ดจะไปทำไมล่ะคะ” สาวใช้วัยสิบแปดปีไม่กล้าบอกที่อยู่ เพราะกลัวคุณนพดลจะว่าเอา หากคุณจี๊ดไปอาละวาดที่นั่น
“บอกมาเถอะน่า” น้ำเสียงกึ่งรำคาญ
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณนพรู้เข้าเปรี้ยวตายแน่ๆ” สาวใช้อิดออด
“ถ้าไม่บอกฉันเธอก็ตายเหมือนกัน” จี๊ดถลึงตาใส่สาวใช้ “แต่ถ้าเธอบอก” จี๊ดหยิบธนบัตรสีแดงสองใบออกมาล่อ “ฉันจะให้เธอเอาไปซื้อพวก กิ๊บติดผม ลิปสติกที่เธออยากจะได้”
สาวใช้ทำสีหน้าลังเล สองร้อยสำหรับเปรี้ยวมันไม่ใช่น้อยเลย “บอกก็ได้ค่ะ แต่ถ้าคุณนพรู้คุณจี๊ดอย่าบอกนะคะว่ารู้มาจากเปรี้ยว”
“ฉันรับปาก” +++++++++++++++
“นายนเรนธร บ้ารึเปล่ารวยเสียเปล่า มาปลูกบ้านอะไรอยู่ในสวน ทำไมมันหายากแบบนี้สวนไหนๆก็คล้ายคลึงกันไปหมด อยากจะบ้าตาย” หญิงสาวบ่นด้วยความโมโห ไม่ชินกับพื้นที่เพราะเธอไปเรียนที่เมืองนอกเสียนานทำให้ขับวนไปวนมาในสวนแถบนี้หลายครั้งแล้ว
รอยยิ้มผุดขึ้น เมื่อสายตาเรียวเล็กมองเห็นป้ายไม้สักทองขนาดใหญ่ บ้านสวนนเรนธร “เจอแล้วที่อยู่เจ้านายหน้าเลือดของพ่อ”
รถ Jazz สีแดงเปรี้ยวจี๊ดสมตัวเจ้าของ ค่อยๆขับเข้ามาในสวนผลไม้จนกระทั่งถึงบ้านไม้หลังขนาดไม่ใหญ่แต่ดูสวยงามมีไสตล์ ภายในสวนผลไม้ดูเป็นระเบียบ ร่มรื่นนอกจากนี้ยังมีดอกไม้ และพันธ์ไม้แปลกๆปลูกกระจาย เจ้าของบ้านท่าท่างจะเป็นคนรักต้นไม้ แต่ทำไมถึงได้เลือดเย็นไล่พ่อของเธอออกจากงานทั้งที่ไม่มีความผิดแค่อายุมากเท่านั้น อยากเห็นหน้านักเชียว นายนเรนธรคนนี้คงจะหน้าตาเขี้ยวสุดๆ
ชายหนุ่มใบหน้าคมสันแม้วัยจะล่วงเลยมาถึงสามสิบแปดย่างสามสิบเก้ามองผ่านกระจกริมหน้าต่าง ภาพหญิงสาวชุดสีแดงตัดกับผิวขาวโอโม่ มันชวนให้เขารู้สึกแปลกๆ เลือดในตัวดูเหมือนมันจะถูกสูบฉีดอย่างรวดเร็วตัวเล็กๆ แต่หน้าอกกลับไม่เล็ก เอวบางกลมกลึง สะโพกผายพองาม เธอเดินลงมาจากรถคนเดียวมุ่งหน้ามายังบ้านหลังนี้
“ใครกัน นายเคนมันนัดใครเอาไว้แล้วลืมหรือเปล่า ริอ่านซุกผู้หญิง เดี๋ยวยัยกระท้อนก็แหวกอกเอาจนได้” นรินส่ายหัวคิดว่าจะไม่ไปเปิดประตูให้เพราะขี้เกียจตอบคำถาม
หญิงสาวเคาะประตู อยู่หลายครั้งแต่ไม่มีใครออกมาเปิด
“มีใครอยู่บ้างคะ ช่วยเปิดประตูหน่อยค่ะ”
เงียบ
หญิงสาวร่างบางถอนหายใจ แต่จะบอกว่าในนั้นไม่มีใครเธอไม่เชื่อหรอก ก็ข้างนอกมันไม่ได้ล็อคกุญแจเอาไว้ ล็อคแค่เพียงประตูเหล็กดัดที่อยู่ด้านใน จงใจไม่เปิดกันชัดๆ อย่างนี้มันต้องพังประตูเข้าไปหรือไม่ก็เผาดูสิจะออกมาไหม หรือจะทนหดหัวอยู่ได้
“นี่คุณ จะเปิดหรือไม่เปิดฉันรู้นะว่ามีคนอยู่ข้างใน”
เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆทั้งสิ้น
“ไม่เปิดใช่ไหม ไม่เปิดฉันจะพังบ้านคุณ” ด้วยความโมโหที่พ่อของเธอถูกเอารัดเอาเปรียบทำให้จี๊ดอยากจะมาพบนายนเรนธร อยากจะคุยให้รู้เรื่องว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ และเธอไม่กลัวหรอกที่มาคนเดียวเพราะพกมาทุกอย่าง ปืน มีดสั้น สเปรย์พริกไทย ตอนอยู่เมืองนอกเธอต้องดูแลตัวเองและของพวกนี้เธอก็หามันได้ไม่ยากจากที่นั่นและใช้เป็นทุกอย่าง
“ขอถามอีกครั้งจะเปิดหรือไม่เปิด”
หญิงสาวหยิบอาวุธสีดำเมี่ยมออกจากกระเป๋าถือและยิงใส่ที่กุญแจ
ปัง!
นรินตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืน “อะไรกันเนี่ย จู่ๆยัยตัวเล็กแสนสวยคนนี้ก็เอาปืนมายิงประตูบ้านเขาเล่นมันจะมากไปแล้ว ที่นี่ไม่ใช่สนามซ้อมปืนสักหน่อย
“มีอะไร” ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่ เปิดประตูและเห็นสาวสวยร่างเล็กถือปืนสั้นอยู่ในมือ
ไหงหน้าแก่แบบนี้ล่ะ จี๊ดคิด เธอได้ยินมาว่านายนเรนธรอายุประมาณยี่สิบเก้าย่างสามสิบ แต่ทำไมหน้าตาเขาดูน่าจะสักสามสิบห้าสามสิบหกแต่ก็ยังหล่อหญิงสาวเหยียดยิ้ม
“โผล่หัวออกมาจากกระดองได้แล้วเหรอคนขี้โกง”
นรินงงจู่ๆยัยตัวเล็กแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดก็มายืนด่าเขาเธอเป็นใครกันแน่
“คุณทำแบบนี้ผมแจ้งตำรวจดำเนินคดีข้อหาบุกรุกได้นะ” นรินขู่
“เชิญ ฉันจะได้แจ้งความกลับว่าคุณมันเป็นเจ้าของโรงงานนรก หน้าเลือด ไล่คนงานออกอย่างไม่ยุติธรรม”
“หมายความว่ายังไง คุณพูดเรื่องอะไรผมไม่เข้าใจ”
“จะไม่คิดเชิญฉันเข้าไปนั่งในบ้านหน่อยเหรอ ยืนนานๆ ฉันเมื่อย”
นรินไหวไหล่ “อยากเข้ามาก็ตามใจแต่อาวุธปืนเก็บซะ ผมไม่กลัวแต่ไม่ชอบให้ใครมาถือมันในบ้านของผม”
“กลัวล่ะสิ” หญิงสาวย่นจมูก เก็บเข้ากระเป๋าและเดินตามเข้าไปในบ้าน
“นั่งสิครับ”
“ขอบคุณ” หญิงสาวนั่งลง นรินนั่งตามในฝั่งตรงกันข้าม
“คุณใช่ไหมเจ้าของบริษัท เอ็นแอนด์เอ็น สยาม จำกัด”
นรินคิด มันก็ใช่เขากับน้องชายร่วมกันเปิดบริษัทนี้นรินก็ยังดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัทอีกด้วย ใช่ครับ”
“คนขี้โกง ไร้มนุษย์ธรรม” หญิงสาวว่าเขาโดยไม่เกรงกลัวว่ากำลังนั่งอยู่ในบ้านของเขา และไม่รู้ด้วยว่ากำลังผิดตัวผู้ชายตรงหน้าเธอคือนรินพี่ชายของนเรนธรต่างหาก
“คุณเป็นใคร ผมงงไปหมดแล้ว” นรินกอดอกตีสีหน้านิ่ง แม้ภายในใจจะรู้สึกตึกๆตักๆเขาไม่ได้พบผู้หญิงที่สวยถูกใจแบบนี้มานานแล้ว แม้จะไม่เคยขาดเรื่องผู้หญิง แต่นิสัยของยัยนี่สิไม่ไหวจะเคลียร์
“ฉันชื่อเกตมุกดา เป็นลูกสาวคุณนพดล อดีตผู้จัดการอาวุโสที่ถูกคุณไล่ออกอย่างไม่เป็นธรรม”
นรินลอบยิ้ม เขารู้เรื่องนี้มาบ้างจากน้องชายว่าเกิดอะไรขึ้นแต่แปลกใจทำไมลูกสาวนายนพดลถึงมาตีตรา ชี้หน้าว่าเขาขี้โกงไร้มนุษย์ธรรม ทั้งที่พ่อตัวเองนั่นแหละที่โกงบริษัท
“คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วครับ กลับไปถามคุณพ่อคุณใหม่เถอะว่าถูกไล่ออกเพราะอะไร”
หญิงสาวขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าหากัน
“แล้วเพราะอะไร ไหนคุณบอกมาสิ” หญิงสาวไม่ได้เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย
“พ่อคุณฉ้อโกงบริษัทของผมไปเกือบสิบล้าน ทางเราแค่ไล่ออกและถ้าหาเงินมาคืนจนครบเรายินดีที่จะไม่ดำเนินคดีตามกฏหมายก็นับว่าเมตตามากแล้ว”
“โกหก! ฉันไม่เชื่ออย่ามาใส่ร้ายพ่อฉัน คุณพ่อไม่มีทางทำแบบนั้น”
“ไม่เชื่อก็กลับไปถามพ่อคุณดู แล้วก็บอกนายนพดลให้ด้วยว่าหาเงินสิบล้านบาทมาคืนให้ได้ภายในเจ็ดวันมิเช่นนั้นผมจะให้ฝ่ายกฏหมายดำเนินคดีส่งฟ้องศาล”
“อะไรกัน ไม่จริง”
นรินเห็นชัดว่าใบหน้าสวยที่ดูมั่นใจเมื่อตอนเข้ามาซีดลงถนัด เขาดึงมือเธอให้ลุกขึ้น “กลับไปได้แล้ว”
หญิงสาวสะบัดแขนออก“ ฉันไม่เชื่อ คุณใส่ร้ายพ่อฉัน คุณมันเห็นแก่เงิน คิดจะลอยแพพนักงานคนหนึ่งที่ทำงานให้คุณมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ของคุณ ด้วยวิธีสกปรก”
“ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ คุณเข้าใจผิดแล้ว” นรินกึ่งลากกึ่งจูงร่างบางออกไปโยนหน้าประตู
“จำเอาไว้ถ้าไม่ได้เงินสิบล้านคืนมา พ่อคุณติดคุกแน่” จากนั้นเขาก็ปิดประตูดังปัง
“ไอ้คนบ้า! หญิงสาวทุบประตู รู้สึกโมโหจัด มันเป็นไปไม่ได้พ่อจะโกหกเธอทำไมกัน”
รถคันเล็กขับออกไปจากสวนอย่างรวดเร็ว นรินลอบมองจากช่องหน้าต่าง
“ไม่ยักรู้ว่านายนพดลจะมีลูกสาวสวยและแสบขนาดนี้” เขาไหวไหล่ จริงๆแล้วถ้าไม่ได้เงินสิบล้านคืนแต่ได้หญิงสาวมาเป็นนางบำเรอมันก็คงดีไม่น้อย แววตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแวบหนึ่ง เพราะไม่คิดว่านายนพดลจะหาเงินมาคืนเขาได้อย่างแน่นอน ถ้ามีของแลกเปลี่ยนงามๆ มันก็น่าสนใจไม่ใช่เหรอ +++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ส.ค. 2554, 16:43:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ส.ค. 2554, 16:43:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 4625
| << ตอนที่ 16 | ตอนที่ 19 >> |
อัปสรา 2 ส.ค. 2554, 16:56:58 น.
ขอบคุณค่ะ อย่าเพิ่งงงนะคะมันหลายคู่หน่อยประเดี๋ยวจะมาเกี่ยวกันเอง
ขอบคุณค่ะ อย่าเพิ่งงงนะคะมันหลายคู่หน่อยประเดี๋ยวจะมาเกี่ยวกันเอง
คิมหันตุ์ 2 ส.ค. 2554, 17:30:13 น.
คุณ นริน แอบเลวนะคะ ว่าแต่ ทำไมพระเอกมีชื่อเรียกสองชื่อ คิม หรือ เคน
คุณ นริน แอบเลวนะคะ ว่าแต่ ทำไมพระเอกมีชื่อเรียกสองชื่อ คิม หรือ เคน
nunoi 2 ส.ค. 2554, 17:45:56 น.
เริ่มเจ้าเล่ห์ ซะแล้ว นายนริน
เริ่มเจ้าเล่ห์ ซะแล้ว นายนริน
lovemuay 2 ส.ค. 2554, 19:45:51 น.
55 พี่นรินแอบโฉดนะคะเนี่ย ^^
55 พี่นรินแอบโฉดนะคะเนี่ย ^^
ปูสีน้ำเงิน 2 ส.ค. 2554, 19:53:08 น.
คิดแบบนี้ได้ไง ไม่สมกับเป็นพระเอกเลยนะเนี่ย
คิดแบบนี้ได้ไง ไม่สมกับเป็นพระเอกเลยนะเนี่ย
หญิงใหญ่ 2 ส.ค. 2554, 19:58:43 น.
อ้าวพ่ีนรินกลายร่างเป็นผู้เฒ่าหัวงูไปซะแระ •_•
อ้าวพ่ีนรินกลายร่างเป็นผู้เฒ่าหัวงูไปซะแระ •_•
ann 2 ส.ค. 2554, 20:10:59 น.
โผล่มาอีกหนึ่งคุ่
โผล่มาอีกหนึ่งคุ่
incanto 2 ส.ค. 2554, 21:00:03 น.
มาให้อ่านสองตอนเลยย
มาให้อ่านสองตอนเลยย
dee_jung 2 ส.ค. 2554, 22:21:49 น.
คนแต่งน่ารักจริงๆนะเนี่ย
คนแต่งน่ารักจริงๆนะเนี่ย
XaWarZd 3 ส.ค. 2554, 07:49:55 น.
อ้าว พี่นริน เป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย
อ้าว พี่นริน เป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย
plalawan 3 ส.ค. 2554, 09:15:48 น.
แหมพี่นรินเป็นคนแก่ใจแตกแล้วนะเนี่ย อิอิ
แหมพี่นรินเป็นคนแก่ใจแตกแล้วนะเนี่ย อิอิ
แพม 3 ส.ค. 2554, 10:14:26 น.
เออ เอายัยจี๊ดมาขัดดอกท่าจะดี ริพกปืนไปยิงบ้านคนอื่นโดยวิสาสะ
เออ เอายัยจี๊ดมาขัดดอกท่าจะดี ริพกปืนไปยิงบ้านคนอื่นโดยวิสาสะ
kaero 3 ส.ค. 2554, 12:56:29 น.
เหลี่ยมนะ นริน
เหลี่ยมนะ นริน
omelet 8 ส.ค. 2554, 08:12:24 น.
แหมๆๆๆ นางบำเรอเลยเหรอคะ พี่นริน
แหมๆๆๆ นางบำเรอเลยเหรอคะ พี่นริน
nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 01:23:40 น.
เอ๊า นรินก็เจ้าเล่ห์วุ๊ย
จี๊ด เปรี้ยวจี๊ดสมชื่อจริงๆๆ ปรุตูบ้านคนอื่นเขาพังไหมนั่น
เอ๊า นรินก็เจ้าเล่ห์วุ๊ย
จี๊ด เปรี้ยวจี๊ดสมชื่อจริงๆๆ ปรุตูบ้านคนอื่นเขาพังไหมนั่น