: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 24 (33%)
แม้เป็นเช้าวันหยุดที่ไม่ต้องเข้าบริษัท แต่สาวัชกลับยังต้องไปสอนชดเชยตามที่ตกลงกับนักศึกษาและคณบดีไว้
“แม่ได้ยินคุณหยงคุยกับเตี่ย เห็นบอกว่าวัชช่วยแก้ปัญหาของบริษัทได้เหรอ” สาวิตรีเลียบเคียงถามระหว่างรับประทานอาหารเช้าที่เรือนหลังเล็ก
“ได้ยิน?” สาวัชชะงักมือที่กำลังเหยาะพริกไทยใส่ชามข้าวต้มเครื่อง พินิจมารดาอย่างจับสังเกต
“แม่เดินผ่านห้องทำงานของเตี่ยพอดีน่ะ” นางยักไหล่ ไม่แคร์แม้คำตอบนั้นจะอธิบายได้ดีไม่แพ้การพูดตรงๆ ว่าท่าน ‘แอบฟัง’ มาต่างหาก
“ผมแค่เสนอความคิด แล้วคุณหยงเห็นชอบเท่านั้นเอง”
“แปลว่าคุณหยงยอมรับวัชแล้วละสิ งั้นแม่จะขอให้เตี่ยแต่งตั้งวัชเป็นผู้บริหารดีไหม เพราะยังไงตอนนี้วัชเป็นผู้ถือหุ้นคนนึงของบริษัทอยู่แล้ว”
“อย่าลำบากเลยครับ เพราะผมกำลังทำเรื่องโอนหุ้นคืนคุณนายใหญ่อยู่” เขาบอกเสียงเรียบ ไม่ยี่หระ
ช้อนกระเบื้องในมือมารดาหล่นลงกระทบชามเสียงดัง
“วัชว่ายังไงนะ!” มารดาเสียงเข้มตกใจ
“ผมมีสอนเช้า ขอตัวนะครับ” สาวัชวางช้อน แล้วลุกจากห้องไปทันที
สาวิตรีผลักถ้วยข้าวต้มออกห่าง มือกำแน่น เธอนิ่งชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ จึงไปเปิดตู้เย็นดึงเหยือกแก้วบรรจุน้ำสีเขียวเข้มมาวางบนถาด จากนั้นหยิบจอกน้ำชาจากชุดที่อยู่บนโต๊ะมาวางเคียงกัน ดวงตาเคียดแค้นเหลือบมองขวดพลาสติกสีขาวฝาสีทองติดฉลากพิมพ์สีน้ำเงินซึ่งวางอยู่ใต้เคาน์เตอร์ครัว
นางถือขวดเบาโหวงนั้นจ้องมองมันนิ่งๆราวจะจุดเพลิงผลาญ ครั้นเสียงแกรกกรากจากประตูดังเบาๆเป็นสัญญาณว่ามีคนกำลังเข้ามาในครัว สาวิตรีก็รีบวางขวดลงที่เดิม มือเย็นเฉียบกดลงตรงหน้าอกควบคุมหัวใจที่เต้นไม่เป็นปกติ เพียงอีกฝ่ายโผล่หน้าเข้ามา สาวใหญ่ก็ประคองถาดไว้ที่มือส่งยิ้มไปให้สาวใช้คนสนิทแก้เก้อ
เช้าวันเดียวกันนั้น สำนักงานของคิวปิดแอสซิสแทนซ์คลาคล่ำด้วยสมาชิกหนาตา บางกลุ่มเข้าห้องทำกิจกรรมเพนท์รูปสีน้ำไปแล้ว แต่บางคนยังอยู่ในห้องรับรองรอขึ้นรถโคชเดินทางไปชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หนุ่มสาวจับกลุ่มนั่งคุยกัน บางส่วนที่เพิ่งมาถึงลงทะเบียนรับป้ายชื่อ แล้วพุ่งตรงไปยังโต๊ะกลางห้องซึ่งอาหารเช้าหลากหลายให้เลือกรับประทาน
กัญญาดูแลรับรองลูกค้าอยู่ภายในอาคาร ขณะผู้ช่วยกามเทพอีกคนตรวจข้าวของที่ต้องขนขึ้นรถ อันประกอบไปด้วยเอกสารแผ่นพับ ของว่างทั้งอาหารและเครื่องดื่มระหว่างเดินทาง หรือ กระทั่งหมวกและร่มเผื่อฉุกเฉิน
สาวัชเคลื่อนรถเข้ามาจอดยังลานหน้าอาคาร แล้วถามคนข้างๆ “ขาก็ยังไม่หายดี ให้คนอื่นไปทำแทนไม่ได้หรือไง”
“คนอื่น? ใครล่ะคะ เพชรก็อยู่โรงพยาบาล มีเหลือแค่อิงนี่แหละค่ะ”
“อย่าไปเจ็บเพิ่มมาอีกล่ะ” เขากระแทกเสียง “แล้วคุณจะกลับถึงออฟฟิศกี่โมง ผมจะได้กะเวลามารับถูก”
“คงสักสี่โมงเย็นน่ะค่ะ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาเคยเห็นแผ่นพับตารางเวลาการทัวร์พิพิธภัณฑ์ผ่านตา จำได้ว่ากิจกรรมนี้จบในราวสิบสี่นาฬิกาเศษ กว่าจะแล้วเสร็จ เดินทางกลับถึงสำนักงานคงไม่เกินบ่ายสาม ดูท่าหญิงสาวคงบอกเวลาเผื่อไว้ ตัวเองคอยเขาได้ แต่เขาจะได้ไม่ต้องมานั่งคอยเธอ!
“ผมว่างสามโมงครึ่ง ไม่เกินสี่โมง! ถ้ามาถึงเย็นกว่านั้นก็เรียกคนที่บ้านคุณมารับเอาเองละกัน”
“วันนี้พ่อกับแม่อิงมีงานข้างนอกทั้งวัน ที่บ้านไม่มีรถให้ใช้เลยสักคัน จะให้ใครมารับอิงละคะ” อิงอรุณโอด
“ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องรู้” เขาบอกปัด “ลงไปได้ละ ผมต้องรีบไปสอน”
สาวัชมองตามผู้หญิงตัวเล็กที่เดินช้าๆไปสมทบกับพนักงานใกล้รถโค้ช ทว่าสีหน้าตระหนกของอิงอรุณ ทำให้คนที่กำลังจะถอยรถออกไปชะงัก เปลี่ยนเป็นเข้าเกียร์จอด และลงไปสมทบโดยไม่หยุดคิด
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาร้อนใจโดยไม่รู้ตัว
“เดี๋ยวหนูเข้าไปแจ้งลูกค้าก่อนนะคะ” พนักงานที่ยืนอยู่กับอิงอรุณขอแยกตัวเข้าไปภายในอาคารด้วยสีหน้าหมกมุ่นกลุ้มใจไม่แพ้กัน
สาวัชหันไปทางอิงอรุณอีกครั้ง เลิกคิ้วนิดๆแทนการถามซ้ำ
“ดร.ราเชนทร์มีประชุมด่วนที่อินโดฯ ออกเดินทางไปตอนตีสี่ เครื่องเพิ่งแลนดิ้งที่โน่น ท่านเลยเพิ่งโทร.เข้าออฟฟิศมาแจ้งเมื่อกี้นี้เอง” อิงอรุณหน้าเผือดคล้ายใกล้ร้องไห้เต็มแก่ “ทำยังไงดี อิงไม่มีวิทยาการสำรองเลยด้วย”
สาวัชเป่าปากพรูโดยอัตโนมัติ ที่โบราณบอกว่ายิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอคงหน้าตาเป็นอย่างนี้เอง ดูเหมือนไม่ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงผู้หญิงคนนี้มากเท่าใด แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลยสักครั้ง
“ถ้าเปลี่ยนตัววิทยากร ลูกค้าคุณจะโอเคไหม”
“ตอนนี้แล้ว ยังไงก็ต้องโอเคแหละค่ะ ปัญหาก็คือจะไปหาวิทยากรจากไหนต่างหาก”
สาวัชเบะปาก ถอนหายใจพร้อมกับชี้มือเข้าหาตัวเอง “ผมนี่ไง”
“คะ? แต่วันนี้คุณสาวัชมีสอนที่มหาวิทยาลัยนี่คะ”
ชายหนุ่มกอดอกยืนนิ่งสบตาอิงอรุณโดยไม่เอ่ยอะไร...วัดใจกัน!
ในเสี้ยววินาทีที่ดูราวกับทุกสิ่งรอบกายจะพร้อมใจกันหยุดชะงัก กิริยาลุกลี้ลุกลนของกามเทพสาวค่อยๆแปรเป็นสงบลงทีละน้อย สุดท้ายริ้วรอยกังวลค่อยคลี่คลาย โดยมีรอยยิ้มแต้มขจายเต็มหน้าแทน “ทำแบบนั้นได้จริงๆเหรอคะ”
ชายหนุ่มยักไหล่
อิงอรุณยิ้มกว้าง กระโดดผึงมายืนเคียงข้างเขาอย่างลืมตัวว่าเจ็บขาอยู่ ใบหน้างามบิดเบ้เล็กน้อยก่อนปรับเป็นสีหน้าร่าเริงดุจเดิม “ขอบคุณมากค่ะคุณสาวัช ขอบคุณมากๆจริงๆ”
คนพูดพนมมือปลกๆ ฉีกยิ้มชื่นบานเจิดจ้าจนชายหนุ่มรู้สึกวิบวับในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก นี่กระมัง...เหตุผลที่เธอชื่ออิงอรุณ สตรีผู้นำพามาซึ่งความแจ่มจรัสดุจแสงแรกแห่งอรุโณทัย!
“งั้นเดี๋ยวอิงไปบอกทีมงานและอัพเดทให้ลูกค้าทราบก่อนนะคะ” อิงอรุณวิ่งจี๋แบบกระเผลกๆเข้าไปในอาคาร เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวเขา ‘เปลี่ยนใจ’
สาวัชมองตามหลังหญิงสาวจนลับตา จากนั้นพิมพ์ข้อความทางโทรศัพท์ส่งข้ามประเทศไปหาใครบางคนที่อินโดนีเซีย ขอยกเลิกข้อตกลงที่เคยเจรจากันไว้เพราะอีกฝ่าย ‘เบี้ยว’ ภารกิจวินาทีสุดท้าย
พลันรอยยิ้มนิดๆก็ผลิขึ้นบนใบหน้าชายหนุ่มอย่างเชื่องช้า และนั่นเป็นครั้งแรกที่สาวัชรู้สึกสุขใจทั้งที่ต้องโทร.แจ้งมหาวิทยาลัยเพื่อโกหกและขอ ‘ลาป่วย’!
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :
@arixiah : พันเทพก็มีเหตุผลของตัวเองค่ะ
ยิ่งอ่านๆไปจะยิ่งเข้าใจเขานะ
สิริณตั้งใจจะบอกว่าคนทุกคนก็เห็นแก่ตัว
อยู่ที่ว่าจะมีใครเห็นมุมนั้นของเขาหรือเปล่าเท่านั้นเอง
บังเอิญเราๆคนอ่านเป็นคนสังเกตการณ์เนอะ
เลยเห็นทุกมุมของตัวละคร อิอิ
(แอบดีใจอะ คุณ arixiah อินจัดขนาดนี้ ฮี่ๆๆ)
@Zephyr : คนทุกคนมีหน้ากากนี่แหละค่ะ
จะบอกว่ามันเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญของเรื่องเลย
คำนำของเรื่องนี้บอกว่าทุกคนมีมุมสีขาว ดำ และเทา
อยู่ที่เราเชื่อใจใครมากพอที่จะให้เห็นด้านมืดของตัวเอง ฮี่ๆๆ
คุณ Zephyr จบเอกวิเคราะห์วรรณกรรมป่ะคะเนี้ย
ตีโจทย์ของสิริณได้แตกโพละเลยยยย
เรื่องหักมุม...ไม่รับปากนะคะ
แต่บอกเลยว่าไม่ให้เสียยี่ห้อสิริณแน่นอน อิอิ
@พอใจ : ตอนนี้ยังมันส์ไม่พอหราาาา
สารภาพว่าที่ผ่านมาปูเรื่องนะ
จากนี้คือความเข้มข้นของจริงแว้ววววว
@sumitt777 : ความจริงอิงกับเทพเนี่ย
มีนัยซ่อนอยู่ในใจทั้งคู่
เดี๋ยวจะค่อยๆทำให้คนอ่านแปลกใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
@Kim : ตอน 24 นี่จะมีพี่ ดร. ออกมารัวๆค่ะ
รับรองว่าได้หมั่นไส้พี่แกกันไปอีกนานแน่
@konhin : โถ...รำพันคำเดียว
เทพเสียคะแนน เสียแฟนคลับไปหมดหน้าตักเลย
น่าจ๋งจ๋านนนนน ฮ่าๆๆ
@นักอ่านเหนียวหนึบ : ตัวเองทำเค้าหัวเราะพรืดเลย
จับตัวละครมาเรียงแถวใช้ไม้เรียวตีเนี่ย 5555
ปลื้มนะคะ ที่คุณนักอ่านฯพีคไปกับประเด็นที่ผูกไว้
และบอกเลยว่าพีคยิ่งกว่า
ก็คือคอมเม้นต์ฯนี้ล่ะค่ะ
คือปลื้มตัวลอยเลยเนี่ย
อิ่มคำชมจนไม่ต้องกินข้าวกลางวันกันละ อิอิ
สิริณส่งของที่ระลึกให้กับเพื่อนๆนักอ่าน
ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วนะคะ
ใครที่แจ้งชื่อไว้ แล้วยังไม่ได้รับของ
ช่วยกระซิบบอกกันหน่อยน้า
เค้าจิได้ไปตามหาที่ ปณ.
หรือไม่ก็อาจจะต้องจัดส่งไปให้ใหม่ :D
“แม่ได้ยินคุณหยงคุยกับเตี่ย เห็นบอกว่าวัชช่วยแก้ปัญหาของบริษัทได้เหรอ” สาวิตรีเลียบเคียงถามระหว่างรับประทานอาหารเช้าที่เรือนหลังเล็ก
“ได้ยิน?” สาวัชชะงักมือที่กำลังเหยาะพริกไทยใส่ชามข้าวต้มเครื่อง พินิจมารดาอย่างจับสังเกต
“แม่เดินผ่านห้องทำงานของเตี่ยพอดีน่ะ” นางยักไหล่ ไม่แคร์แม้คำตอบนั้นจะอธิบายได้ดีไม่แพ้การพูดตรงๆ ว่าท่าน ‘แอบฟัง’ มาต่างหาก
“ผมแค่เสนอความคิด แล้วคุณหยงเห็นชอบเท่านั้นเอง”
“แปลว่าคุณหยงยอมรับวัชแล้วละสิ งั้นแม่จะขอให้เตี่ยแต่งตั้งวัชเป็นผู้บริหารดีไหม เพราะยังไงตอนนี้วัชเป็นผู้ถือหุ้นคนนึงของบริษัทอยู่แล้ว”
“อย่าลำบากเลยครับ เพราะผมกำลังทำเรื่องโอนหุ้นคืนคุณนายใหญ่อยู่” เขาบอกเสียงเรียบ ไม่ยี่หระ
ช้อนกระเบื้องในมือมารดาหล่นลงกระทบชามเสียงดัง
“วัชว่ายังไงนะ!” มารดาเสียงเข้มตกใจ
“ผมมีสอนเช้า ขอตัวนะครับ” สาวัชวางช้อน แล้วลุกจากห้องไปทันที
สาวิตรีผลักถ้วยข้าวต้มออกห่าง มือกำแน่น เธอนิ่งชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ จึงไปเปิดตู้เย็นดึงเหยือกแก้วบรรจุน้ำสีเขียวเข้มมาวางบนถาด จากนั้นหยิบจอกน้ำชาจากชุดที่อยู่บนโต๊ะมาวางเคียงกัน ดวงตาเคียดแค้นเหลือบมองขวดพลาสติกสีขาวฝาสีทองติดฉลากพิมพ์สีน้ำเงินซึ่งวางอยู่ใต้เคาน์เตอร์ครัว
นางถือขวดเบาโหวงนั้นจ้องมองมันนิ่งๆราวจะจุดเพลิงผลาญ ครั้นเสียงแกรกกรากจากประตูดังเบาๆเป็นสัญญาณว่ามีคนกำลังเข้ามาในครัว สาวิตรีก็รีบวางขวดลงที่เดิม มือเย็นเฉียบกดลงตรงหน้าอกควบคุมหัวใจที่เต้นไม่เป็นปกติ เพียงอีกฝ่ายโผล่หน้าเข้ามา สาวใหญ่ก็ประคองถาดไว้ที่มือส่งยิ้มไปให้สาวใช้คนสนิทแก้เก้อ
เช้าวันเดียวกันนั้น สำนักงานของคิวปิดแอสซิสแทนซ์คลาคล่ำด้วยสมาชิกหนาตา บางกลุ่มเข้าห้องทำกิจกรรมเพนท์รูปสีน้ำไปแล้ว แต่บางคนยังอยู่ในห้องรับรองรอขึ้นรถโคชเดินทางไปชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หนุ่มสาวจับกลุ่มนั่งคุยกัน บางส่วนที่เพิ่งมาถึงลงทะเบียนรับป้ายชื่อ แล้วพุ่งตรงไปยังโต๊ะกลางห้องซึ่งอาหารเช้าหลากหลายให้เลือกรับประทาน
กัญญาดูแลรับรองลูกค้าอยู่ภายในอาคาร ขณะผู้ช่วยกามเทพอีกคนตรวจข้าวของที่ต้องขนขึ้นรถ อันประกอบไปด้วยเอกสารแผ่นพับ ของว่างทั้งอาหารและเครื่องดื่มระหว่างเดินทาง หรือ กระทั่งหมวกและร่มเผื่อฉุกเฉิน
สาวัชเคลื่อนรถเข้ามาจอดยังลานหน้าอาคาร แล้วถามคนข้างๆ “ขาก็ยังไม่หายดี ให้คนอื่นไปทำแทนไม่ได้หรือไง”
“คนอื่น? ใครล่ะคะ เพชรก็อยู่โรงพยาบาล มีเหลือแค่อิงนี่แหละค่ะ”
“อย่าไปเจ็บเพิ่มมาอีกล่ะ” เขากระแทกเสียง “แล้วคุณจะกลับถึงออฟฟิศกี่โมง ผมจะได้กะเวลามารับถูก”
“คงสักสี่โมงเย็นน่ะค่ะ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาเคยเห็นแผ่นพับตารางเวลาการทัวร์พิพิธภัณฑ์ผ่านตา จำได้ว่ากิจกรรมนี้จบในราวสิบสี่นาฬิกาเศษ กว่าจะแล้วเสร็จ เดินทางกลับถึงสำนักงานคงไม่เกินบ่ายสาม ดูท่าหญิงสาวคงบอกเวลาเผื่อไว้ ตัวเองคอยเขาได้ แต่เขาจะได้ไม่ต้องมานั่งคอยเธอ!
“ผมว่างสามโมงครึ่ง ไม่เกินสี่โมง! ถ้ามาถึงเย็นกว่านั้นก็เรียกคนที่บ้านคุณมารับเอาเองละกัน”
“วันนี้พ่อกับแม่อิงมีงานข้างนอกทั้งวัน ที่บ้านไม่มีรถให้ใช้เลยสักคัน จะให้ใครมารับอิงละคะ” อิงอรุณโอด
“ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องรู้” เขาบอกปัด “ลงไปได้ละ ผมต้องรีบไปสอน”
สาวัชมองตามผู้หญิงตัวเล็กที่เดินช้าๆไปสมทบกับพนักงานใกล้รถโค้ช ทว่าสีหน้าตระหนกของอิงอรุณ ทำให้คนที่กำลังจะถอยรถออกไปชะงัก เปลี่ยนเป็นเข้าเกียร์จอด และลงไปสมทบโดยไม่หยุดคิด
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาร้อนใจโดยไม่รู้ตัว
“เดี๋ยวหนูเข้าไปแจ้งลูกค้าก่อนนะคะ” พนักงานที่ยืนอยู่กับอิงอรุณขอแยกตัวเข้าไปภายในอาคารด้วยสีหน้าหมกมุ่นกลุ้มใจไม่แพ้กัน
สาวัชหันไปทางอิงอรุณอีกครั้ง เลิกคิ้วนิดๆแทนการถามซ้ำ
“ดร.ราเชนทร์มีประชุมด่วนที่อินโดฯ ออกเดินทางไปตอนตีสี่ เครื่องเพิ่งแลนดิ้งที่โน่น ท่านเลยเพิ่งโทร.เข้าออฟฟิศมาแจ้งเมื่อกี้นี้เอง” อิงอรุณหน้าเผือดคล้ายใกล้ร้องไห้เต็มแก่ “ทำยังไงดี อิงไม่มีวิทยาการสำรองเลยด้วย”
สาวัชเป่าปากพรูโดยอัตโนมัติ ที่โบราณบอกว่ายิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอคงหน้าตาเป็นอย่างนี้เอง ดูเหมือนไม่ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงผู้หญิงคนนี้มากเท่าใด แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลยสักครั้ง
“ถ้าเปลี่ยนตัววิทยากร ลูกค้าคุณจะโอเคไหม”
“ตอนนี้แล้ว ยังไงก็ต้องโอเคแหละค่ะ ปัญหาก็คือจะไปหาวิทยากรจากไหนต่างหาก”
สาวัชเบะปาก ถอนหายใจพร้อมกับชี้มือเข้าหาตัวเอง “ผมนี่ไง”
“คะ? แต่วันนี้คุณสาวัชมีสอนที่มหาวิทยาลัยนี่คะ”
ชายหนุ่มกอดอกยืนนิ่งสบตาอิงอรุณโดยไม่เอ่ยอะไร...วัดใจกัน!
ในเสี้ยววินาทีที่ดูราวกับทุกสิ่งรอบกายจะพร้อมใจกันหยุดชะงัก กิริยาลุกลี้ลุกลนของกามเทพสาวค่อยๆแปรเป็นสงบลงทีละน้อย สุดท้ายริ้วรอยกังวลค่อยคลี่คลาย โดยมีรอยยิ้มแต้มขจายเต็มหน้าแทน “ทำแบบนั้นได้จริงๆเหรอคะ”
ชายหนุ่มยักไหล่
อิงอรุณยิ้มกว้าง กระโดดผึงมายืนเคียงข้างเขาอย่างลืมตัวว่าเจ็บขาอยู่ ใบหน้างามบิดเบ้เล็กน้อยก่อนปรับเป็นสีหน้าร่าเริงดุจเดิม “ขอบคุณมากค่ะคุณสาวัช ขอบคุณมากๆจริงๆ”
คนพูดพนมมือปลกๆ ฉีกยิ้มชื่นบานเจิดจ้าจนชายหนุ่มรู้สึกวิบวับในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก นี่กระมัง...เหตุผลที่เธอชื่ออิงอรุณ สตรีผู้นำพามาซึ่งความแจ่มจรัสดุจแสงแรกแห่งอรุโณทัย!
“งั้นเดี๋ยวอิงไปบอกทีมงานและอัพเดทให้ลูกค้าทราบก่อนนะคะ” อิงอรุณวิ่งจี๋แบบกระเผลกๆเข้าไปในอาคาร เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวเขา ‘เปลี่ยนใจ’
สาวัชมองตามหลังหญิงสาวจนลับตา จากนั้นพิมพ์ข้อความทางโทรศัพท์ส่งข้ามประเทศไปหาใครบางคนที่อินโดนีเซีย ขอยกเลิกข้อตกลงที่เคยเจรจากันไว้เพราะอีกฝ่าย ‘เบี้ยว’ ภารกิจวินาทีสุดท้าย
พลันรอยยิ้มนิดๆก็ผลิขึ้นบนใบหน้าชายหนุ่มอย่างเชื่องช้า และนั่นเป็นครั้งแรกที่สาวัชรู้สึกสุขใจทั้งที่ต้องโทร.แจ้งมหาวิทยาลัยเพื่อโกหกและขอ ‘ลาป่วย’!
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + :
@arixiah : พันเทพก็มีเหตุผลของตัวเองค่ะ
ยิ่งอ่านๆไปจะยิ่งเข้าใจเขานะ
สิริณตั้งใจจะบอกว่าคนทุกคนก็เห็นแก่ตัว
อยู่ที่ว่าจะมีใครเห็นมุมนั้นของเขาหรือเปล่าเท่านั้นเอง
บังเอิญเราๆคนอ่านเป็นคนสังเกตการณ์เนอะ
เลยเห็นทุกมุมของตัวละคร อิอิ
(แอบดีใจอะ คุณ arixiah อินจัดขนาดนี้ ฮี่ๆๆ)
@Zephyr : คนทุกคนมีหน้ากากนี่แหละค่ะ
จะบอกว่ามันเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญของเรื่องเลย
คำนำของเรื่องนี้บอกว่าทุกคนมีมุมสีขาว ดำ และเทา
อยู่ที่เราเชื่อใจใครมากพอที่จะให้เห็นด้านมืดของตัวเอง ฮี่ๆๆ
คุณ Zephyr จบเอกวิเคราะห์วรรณกรรมป่ะคะเนี้ย
ตีโจทย์ของสิริณได้แตกโพละเลยยยย
เรื่องหักมุม...ไม่รับปากนะคะ
แต่บอกเลยว่าไม่ให้เสียยี่ห้อสิริณแน่นอน อิอิ
@พอใจ : ตอนนี้ยังมันส์ไม่พอหราาาา
สารภาพว่าที่ผ่านมาปูเรื่องนะ
จากนี้คือความเข้มข้นของจริงแว้ววววว
@sumitt777 : ความจริงอิงกับเทพเนี่ย
มีนัยซ่อนอยู่ในใจทั้งคู่
เดี๋ยวจะค่อยๆทำให้คนอ่านแปลกใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
@Kim : ตอน 24 นี่จะมีพี่ ดร. ออกมารัวๆค่ะ
รับรองว่าได้หมั่นไส้พี่แกกันไปอีกนานแน่
@konhin : โถ...รำพันคำเดียว
เทพเสียคะแนน เสียแฟนคลับไปหมดหน้าตักเลย
น่าจ๋งจ๋านนนนน ฮ่าๆๆ
@นักอ่านเหนียวหนึบ : ตัวเองทำเค้าหัวเราะพรืดเลย
จับตัวละครมาเรียงแถวใช้ไม้เรียวตีเนี่ย 5555
ปลื้มนะคะ ที่คุณนักอ่านฯพีคไปกับประเด็นที่ผูกไว้
และบอกเลยว่าพีคยิ่งกว่า
ก็คือคอมเม้นต์ฯนี้ล่ะค่ะ
คือปลื้มตัวลอยเลยเนี่ย
อิ่มคำชมจนไม่ต้องกินข้าวกลางวันกันละ อิอิ
สิริณส่งของที่ระลึกให้กับเพื่อนๆนักอ่าน
ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วนะคะ
ใครที่แจ้งชื่อไว้ แล้วยังไม่ได้รับของ
ช่วยกระซิบบอกกันหน่อยน้า
เค้าจิได้ไปตามหาที่ ปณ.
หรือไม่ก็อาจจะต้องจัดส่งไปให้ใหม่ :D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มิ.ย. 2559, 12:36:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มิ.ย. 2559, 12:39:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1319
| << ตอนที่ 23 (100%) | ตอนที่ 24 (66%) >> |
Kim 6 มิ.ย. 2559, 12:52:36 น.
จะเรียกว่ายิ่งเกลียดยิ่งเจอได้เหรอ บางทีตะเองก็อยากไปหาสาวเจ้าเหมือนกัน
จะเรียกว่ายิ่งเกลียดยิ่งเจอได้เหรอ บางทีตะเองก็อยากไปหาสาวเจ้าเหมือนกัน
konhin 6 มิ.ย. 2559, 13:10:03 น.
ตัวละครเริ่มมีสีเทาๆกันหลายตัวแล้ว นางเอกยังขาวๆอยู่เลย
ตัวละครเริ่มมีสีเทาๆกันหลายตัวแล้ว นางเอกยังขาวๆอยู่เลย
sumitt777 6 มิ.ย. 2559, 17:15:11 น.
ขาอย่าพึ่งหายเจ็บเร็วน๊า คุณหนูอิง จะได้มีสารถีเป็นคุณสาวัช ได้นานๆๆๆๆ คนอ่านได้ฟินตามไง คุคิคุคิ ^_^
ขาอย่าพึ่งหายเจ็บเร็วน๊า คุณหนูอิง จะได้มีสารถีเป็นคุณสาวัช ได้นานๆๆๆๆ คนอ่านได้ฟินตามไง คุคิคุคิ ^_^
Zephyr 6 มิ.ย. 2559, 18:49:40 น.
พี่วัชตกหลุมรางจิ้งจอกแล้ว
ว้ากกกกกกกกกก
โอ้ยยยยย นางดวงดีนะอิง เชอะ หมั่น
แม่สาทำอะไร ในน้ำนั่นมีไร
ยาเสน่ห์ ยาถ่าย โบท้อก ฟิลเลอร์ ????
รึ ใบบัวบกแก้ช้ำใน แสยะ อิ
พี่วัชตกหลุมรางจิ้งจอกแล้ว
ว้ากกกกกกกกกก
โอ้ยยยยย นางดวงดีนะอิง เชอะ หมั่น
แม่สาทำอะไร ในน้ำนั่นมีไร
ยาเสน่ห์ ยาถ่าย โบท้อก ฟิลเลอร์ ????
รึ ใบบัวบกแก้ช้ำใน แสยะ อิ
พอใจ 6 มิ.ย. 2559, 19:58:10 น.
แหมๆๆๆ พ่อคู๊ณณ!!!!! ชิชะ มาทำกำกับเวลาว่าจะต้องเวลาเท่านั้นเท่านี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ต้องกลับมารับ เพราะต้องร่วมงานกันทั้งวัน ฮิ้วววววว!!! ร้ายกาจนะคะดร. ทั้งดุด่าว่าเค้าไปสารพัด ยืนยันนั่งยันนอนยันว่าจะไม่เป็นวิทยากรให้สาวเจ้าเด็ดขาด สุดท้ายก็ยอมเป็นให้ง่ายๆ ซะงั้นอ่ะ ห่วงเค้าล่ะซี่!!!
แหมๆๆๆ พ่อคู๊ณณ!!!!! ชิชะ มาทำกำกับเวลาว่าจะต้องเวลาเท่านั้นเท่านี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ต้องกลับมารับ เพราะต้องร่วมงานกันทั้งวัน ฮิ้วววววว!!! ร้ายกาจนะคะดร. ทั้งดุด่าว่าเค้าไปสารพัด ยืนยันนั่งยันนอนยันว่าจะไม่เป็นวิทยากรให้สาวเจ้าเด็ดขาด สุดท้ายก็ยอมเป็นให้ง่ายๆ ซะงั้นอ่ะ ห่วงเค้าล่ะซี่!!!
กาซะลองพลัดถิ่น 6 มิ.ย. 2559, 21:45:53 น.
ซับซ้อนมาก....ตกลงเทพนี่คนดีหรือปล่าว แต่สงสัย เทพ กับ ดร. อ่ะ
ซับซ้อนมาก....ตกลงเทพนี่คนดีหรือปล่าว แต่สงสัย เทพ กับ ดร. อ่ะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 6 มิ.ย. 2559, 22:39:22 น.
ยอกันไป ยอกันมาเนอะ 55555
จริงๆ ยัยหนูอิงเนี่ย ทำ ดร. ใจแตกตอนแก่นะ คนเค้ามีระบบ ระเบียบดีๆ อยู่แล้วแท้ๆ แต่เอาเถอะ เค้าบอกว่า คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนิดนึง คงจะจริง 5555
ยอกันไป ยอกันมาเนอะ 55555
จริงๆ ยัยหนูอิงเนี่ย ทำ ดร. ใจแตกตอนแก่นะ คนเค้ามีระบบ ระเบียบดีๆ อยู่แล้วแท้ๆ แต่เอาเถอะ เค้าบอกว่า คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนิดนึง คงจะจริง 5555