สานหัวใจรัก
สานหัวใจรัก (ซีรีส์ชุดรักเอย)



เบญจากับวายุที่รักกันมาหลายปี จนในที่สุดตัดสินใจจะแต่งงานกัน แต่แม่ของทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบอีกฝ่าย ทำให้ในวันเจรจาสู่ขอล่มไม่เป็นท่า...

“พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ”
“ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้
“แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ
“เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่
“คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ซีรีส์ชุดรักเอย ประกอบด้วย 3 เรื่องดังนี้นะคะ
- สานหัวใจรัก (เบญจา+วายุ)
- ตื้อรัก (วริยา+สาธุ)
-รักนอกสายตา (มาภา+ภูมิ)

"สานหัวใจรัก" เป็นเล่มแรกของชุดซึ่งจะทยอยลงให้อ่านกันเรื่อยๆ จนครบ 70% หรือประมาณ 7 ตอนนะคะ
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเล่มเล็กราคาเบาๆ มีเฉพาะอีบุ๊คนะคะ

ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)




Tags: สานหัวใจรัก,ไหมขวัญ,ชุดรักเอย,นิยารักโรแมนติก,แม่ผัว,ลูกสะใภ้

ตอน: ตอนที่ 3 >>> 100%

ตอนที่ 3 (ต่อ)

วริยารู้ว่ามารดาไม่ชอบเบญจา เพราะหมายหมั้นปั้นมือจะเอาผู้หญิงอีกคนที่มีฐานะเทียบเท่ากันมาเป็นสะใภ้ แต่วายุไม่ยอมท่าเดียวถึงกับประกาศว่า ‘ถ้าไม่ได้แต่งงานกับเบญผมจะไม่แต่งกับใครหน้าไหนทั้งนั้น’ อีกทั้งได้แรงสนับสนุนจากบิดา ทำให้นางบุษกรไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจ จนต้องยอมเดินทางมาสู่ขอเบญจาตามความต้องการของวายุ

“ฉันจะพูดใครจะทำไม”

“ก็ไม่มีใครจะทำไมคุณหรอกค่ะคุณนาย”

เสียงตอบสอดแทรกที่ดังเข้ามาทำให้วริยาหันขวับ เธอถึงกับยกมือทาบอกเมื่อคนคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน...คุณแม่ของเบญจา

“เอ่อ...คือ...หนูขอโทษแทน...”

“ไม่ต้องพูด” นางจารุวรรณยกมือห้ามวริยาพร้อมกับมองผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองรวยกว่าสูงศักดิ์กว่าคนอื่นตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ้มเยาะ “บ้านใหญ่กว่าแล้วไง รวยว่าแล้วไง พวกฉันมันบ้านนอกแล้วยังไง...รู้ไหมว่าฉันไม่เคยพิสมัยหรืออิจฉาคนในเมืองหลวงแม้แต่นิดเดียว ฉันพอใจกับความเป็นบ้านนอก ฉันพอใจกับบ้านหลังเล็กๆ และฉันพอใจกับความเป็นอยู่ของตัวเอง ถึงจะไม่รวยล้นฟ้าแต่ก็ไม่เดือด อยากได้อะไรก็พอหาซื้อได้ และที่สำคัญฉันไม่ได้อยากยกลูกสาวให้กับพวกคนรวยเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างพวกคุณเลยสักนิด”

“ฉันก็ไม่ได้อยากได้ลูกสาวของคุณเหมือนกัน” นางบุษกรสวนกลับทันควัน

“ดี! งั้นเชิญคุณเอาลูกชายของคุณกลับไปได้เลย ฉันไม่อยากจะเกี่ยวดองกับพวกผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดิน หยิบจับอะไรเองไม่เป็นนักหรอก”

“ฉันก็ไม่ได้อยากเอาผู้หญิงที่ไร้ชาติตระกูลมาเป็นสะใภ้ให้แปดเปื้อนวงศ์ตระกูลเหมือนกัน ไปยัยยากลับ!” พูดจบก็ลากบุตรสาวคนเล็กกลับไปที่ห้องรับแขก โดยมีนางจารุวรรณเดินต่อว่าอย่างโมโหตามมาติดๆ

“กลับไปเลย! เดี๋ยวกลิ่นผู้ดีมันจะมาแปดเปื้อนบรรยากาศดีๆ ของบ้านฉัน”

“เดี๋ยวนี่มันอะไรกัน เอะอะเสียงดังเชียว” นายวันดีที่กำลังนั่งคุยเล่นกับทุกคนรอภรรยาและนางบุษกร เพื่อที่จะได้คุยเรื่องที่อีกฝ่ายจะมาสู่ขอบุตรสาวตน ลุกขึ้นถามอย่างตกใจ

“ตายุ คุณรุฒกลับ!”

“นี่มันอะไรกันครับคุณแม่” วายุถามมารดาแล้วมองไปที่น้องสาวอย่างต้องการคำตอบ แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นคำสั่งของมารดา “แม่สั่งให้กลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้ จะไม่มีการเจรจาสู่ขออะไรทั้งนั้น แม่จะไม่มีวันเอาผู้หญิงบ้านนอกไร้ชาติตระกูลไปเป็นสะใภ้เด็ดขาด”

“เอ้อ! ไปเลย ขนกันกลับไปให้หมด ฉันก็ไม่มีทางเอาไอ้พวกคนรวยไร้สมองบ้าชาติตระกูลมาเป็นลูกเขยหรอก ไปเลย! ไปๆ ชิวๆ” ไม่ไล่เปล่านางจารุวรรณยังเข้าไปผลักวายุที่ยังยืนทำหน้างงๆ รวมทั้งคนอื่นในครอบครัวให้ออกไปจากบ้านของนางอย่างไม่พอใจ

“แม่นี่มันอะไรกัน” เบญจาถามมารดาอย่างสงสัย

“นั่นสิครับ” วายุที่แม้จะโดนผลักแต่ก็ยังหันมาถามมารดาคนรักอย่างข้องใจเช่นกัน

นางจารุวรรณผลักร่างสูงของวายุให้ออกห่างแล้วดึงร่างลูกสาวไปหลบอยู่ด้านหลัง “ต่อไปนี้คุณกับลูกสาวของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เบญไปเก็บเสื้อผ้าคุณยุมาให้เขาซะ”

“ผมไม่กลับ” วายุปฏิเสธและจะเดินมาหาคนรัก แต่ก็โดนมารดามารั้งเอาไว้ “แต่แม่สั่งให้แกกลับเดี๋ยวนี้ เสื้อผ้าแค่ไม่กี่ตัวทิ้งไปเถอะ เผื่อคนแถวนี้ไม่เคยมีเสื้อผ้าแบรนด์เนมจะเอาไปใส่อวดชาวบ้านก็ไม่ว่ากัน ถือว่าทำบุญ”

“คุณแม่!” วายุปรามมารดา พลางมองไปที่คนรักและครอบครัว ทุกคนมีสีหน้าไม่พอใจคำพูดดูถูกของมารดาของเขามากอย่างเห็นได้ชัด ไ

“เสื้อผ้าแบรนด์เนมเหรอ ใส่แล้วเหาะได้หรือไงมันถึงจะได้วิเศษวิโสนัก มันก็แค่เสื้อผ้าอย่ามาดูถูกกันนัก...” และก่อนที่นางจะทันได้พูดต่อ เบญจาที่นางสั่งให้ไปเก็บเสื้อผ้าของวายุก็ยื่นกระเป๋าใบใหญ่ของแฟนหนุ่มมาให้ นางรับกระเป๋านั้นมาพร้อมกับยิ้มอย่างสมใจเมื่อบุตรสาวเห็นด้วยกับเรื่องนี้ “เอามันคืนไป ฉันไม่เก็บไว้ให้เป็นเสนียดจัญไรของบ้านหรอก ไป!” นางจารุวรรณโยนกระเป๋าให้อีกฝ่ายพร้อมกับเอ่ยปากไล่

“ไม่! ผมไม่กลับ ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” วายุที่สะบัดตัวหลุดออกจากการเหนี่ยวรั้งของมารดาเดินมาหาคนรักอย่างหวังว่าเบญจาจะคิดเหมือนกัน แต่คำตอบที่ได้รับกลับทำให้เขานิ่งงัน

“คุณกลับไปก่อนเถอะค่ะ”

“แต่...”

“กลับก่อนเถอะตายุ พ่อว่าสถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่” นายวรุฒเข้ามาปรามบุตรชายที่ยังมีทีท่าดื้อดึง “เชื่อพ่อ”

“เบญเห็นด้วยนะคะ คุณยุกลับไปก่อนดีกว่าค่ะ” เบญจาเอ่ยเสริม

“ก็ได้แล้วผมจะโทรหานะ” วายุยอมโอนอ่อน เดินตามแรงลากของมารดาพร้อมกับมองคนรักด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ จนกระทั่งขึ้นรถไป

โหลด Ebook ได้ที่เวบ MEB นะคะ



เกศมณี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มิ.ย. 2559, 14:14:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มิ.ย. 2559, 14:14:28 น.

จำนวนการเข้าชม : 830





<< ตอนที่ 3 >>> 50%   ตอนที่ 4 >>> 50% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account