เรียงหัวใจฝัน:ใจภักดิ์เพียงเธอ (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
‘พี่เร’ รัก ‘อาวิน’ ทั้งๆที่รู้ว่าอาวินรัก ‘ใครคนนั้น’ อาวินไม่ต้องกังวลถึงปัญหาที่มันเกิดจากพี่เร...เพราะในวันที่คนที่อาวินรักกลับมาอยู่เคียงข้าง พี่เรพร้อมจากไปอย่างเงียบๆ พี่เรรู้ดีว่าเป็นได้แค่กระต่ายที่หลงพร่ำเพ้อกับเงาจันทร์บนผิวน้ำ...ที่รู้ดีว่าไม่มีทางได้เป็นเจ้าของแต่ก็ยังหลงใหลเฝ้ามองอยู่นั่นเอง
Tags: พี่เรกับอาวิน,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ,ความรัก,เรียงหัวใจฝัน,ทัสนันทน์,วัยเด็ก,ความผูกพัน

ตอน: บทที่ ๓ [บันทึกของเรวดี] สายใยที่ตัดไม่ขาด 3/3

“เป่าปี่มากๆ เดี๋ยวพี่อาวินไม่รักนะคะ”

ใช่...และคำว่ารักของเขา มันกระแทกหัวใจจนเจ็บปวด

แน่นในอกเหลือเกิน...และเรวดีรู้สึกว่า ดูเหมือนการยอมรับจะยิ่งกรีดปากแผลในใจเธอให้มันลึกลงไป

“พี่เร...จำไว้นะ พี่น่ะรักพี่เร...รักมาก เพราะ...พี่เรเป็นน้องสาวสุดที่รักของพี่ไง เอ้า! พี่รักพี่เรมากกว่าน้องลี นิดนึงด้วยนะ”

หญิงสาวกลืนคำว่ารักกลับลงไปในอก พร้อมกับหยดน้ำตาที่ทำท่าว่าจะไหลออกมา

รักของเขา

รักของเธอ

ช่างต่างกันนัก...

รักของพี่น้อง

รักของ...หญิงชาย

และเธอเหมาะสำหรับรักในอย่างแรกนั่นเท่านั้น

หยดน้ำย้อนคืนกลับสู่หัวใจ...ความช้ำเนืองนอง กระสายของความเจ็บปวดกระเซ็นรุนแรง ตอนนี้เธอควรจะตัดใจ...และตัดขาดสายสัมพันธ์ อันมีแต่เธอเพียงผู้เดียว ที่สร้างมันขึ้นมาให้สะบั้นลงเสียที

ใยเล็กๆที่แบกความเจ็บปวดไว้มาเสมอตลอดหลายปีนี้ ถูกคำว่า‘รัก’ของเขา ซึ่งเสมือนกับมีดแหลม ตัดมันขาดออกจากกันลงโดยสิ้นเชิง!

“ขอโทษนะคะ อาวิน”

มือน้อยละจากการกกกอด ยกขึ้นสูงวางเทียบกับหัวใจของเขา และ...เธอผลักมันออกช้าๆ หัวใจที่อยากไขว่คว้า อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของและอยากใกล้ชิด เธอกำลังผลักมันออกไปให้ไกลห่าง

“อาวินนี่เป็นพี่ชายที่ดีของพี่เร...กับน้องลีมาตลอดเลย”

ดวงตาคู่หวานดูมั่นคงและหนักแน่นกว่าทุกครั้ง ส่วนมือน้อยออกแรงดันระยะห่างให้มากขึ้น มาก...จนเอื้อมไม่ถึง หญิงสาวหันไปคว้าเอาหนังสือมาถือไว้ แสร้งก้มลงมองหนังสือในมือ เอ่ยเป็นเชิงไล่กลายๆว่า

“พี่เรจะอ่านหนังสือแล้วค่ะ เดี๋ยวพอสอบแล้วตกขึ้นมา อายตายเลย”

เธอฝืนฉีกยิ้มสดใสกลับไปให้เขา...หากมือที่ถือหนังสือกำแน่น

ใจที่ปกปิดสั่น...และเจ็บแปลบ

การตัดขาดที่หวังผลได้มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้น

เจ็บปวดให้ที่สุด!

และผลนั่น จะทำให้หัวใจเธอแข็งแรงขึ้นและลืมได้เร็ว!!

ชายหนุ่มทำท่าว่าจะพูดอะไรกับเธอ ทว่าก็มีเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์เขาดังขึ้นเสียก่อน เรวดีเลยออกจะโล่งใจ หากก็อดจะเหลือบตามองไม่ได้ แต่พอเห็นเขามองมา เธอเลยทำเป็นก้มลงสนใจกับหนังสือในมือ และพอเขากดรับเธอก็รู้ว่าใครโทร.เข้ามา สราวลีนั่นเอง

อาชวินเอ่ยขอโทษเธอพลางกล่าวลา ก่อนเดินจากไปเมื่อนัดแนะกับปลายสายเรียบร้อย เรวดีเงยหน้าขึ้นมองตามแผ่นหลังกว้าง คราวนี้หยดน้ำตาเอ่อคลอ ก่อนไหลไล้ละแก้มนวล หัวใจย้ำ สมองเตือน

ถูกแล้ว...เหมาะแล้ว

เธอควรตัดใจ...และพยายามถอยห่าง นั่นต่างหากที่จะเกิดผลดีที่สุด

และความห่างเหินแปลกแยกยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม เรวดีประสบผลในการย้ายเข้าไปอยู่ในหอพักของทางมหาวิทยาลัย หัวใจเธอเข้มแข็งมากขึ้น การทำตัววุ่นวายอยู่กับกิจกรรม ทำให้เธอไม่ต้องคิดถึงเขามากนัก

ดีแล้ว...เรวดีได้แต่บอกตัวเอง

เพราะถ้าเธอยังยื้อยุดและพยายามจะอยู่ใกล้เขาไปแบบนี้ สักวันเธอคงทนไม่ไหว และ...ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปอีก จนกว่าหัวใจเธอจะกลับมาปกติ จนกว่าจะตัดคำว่า‘รัก’ได้ และจนกว่าเธอจะมองอาชวินเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่ง ดังที่เขามองเธอว่าเป็นแต่เพียงน้องสาว เธอจะต้อง...ไม่เข้าใกล้เขาอีก ไม่ว่าจะกรณีใด

และถ้าหากเธอตัดใจจากเขาไม่ได้

เรวดีเอ๋ย...จงอยู่ให้ไกลจากเขาจะดีที่สุด เพราะสิ่งที่เธอจะต้องคำนึงถึงก็คือ ความรู้สึกของคุณสราผู้แสนดี กับ...ใบหน้ายิ้มแย้มของอาชวิน ที่เธอไม่ควรจะทำลายมันลงไป

และความคิดนั้น เวลาก็ได้ทำให้มันกลายเป็นกำแพงขวางได้อย่างสมบูรณ์

เรวดีแทบจะฝังตัวอยู่ในมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ เธอใช้คำอ้างเดียวที่ได้ผลคือการอยู่เป็นเพื่อนสนิทอย่างลลิตรภัทร ที่แม้จะอยู่กันคนละคณะแต่ความผูกพันยังแน่นแฟ้น หญิงสาวจะกลับมาที่บ้านก็ต่อเมื่อแน่ใจแล้วว่าจะไม่เจออาชวิน

ไม่ว่าจะงานสำคัญใดๆ งานวันเกิด เลี้ยงฉลองความสำเร็จ...คนที่ร่วมรับรู้จะมีแต่เพียงลลิตรภัทรและอัลิปรียา

กับบิดามารดา เธอพบเจอด้วยการไปพบท่านที่บริษัทและใช้เวลาร่วมกันที่นั่น

กับลิปิการ์นั้นไม่มีปัญหา เพราะน้องสาวจะเดินทางมาหาที่มหาวิทยาลัยเป็นประจำ

กับเกื้อคุณ คุณปู่ที่แสนจะเอ็นดูเธอ...หญิงสาวเลือกเวลาที่ปราศจากเงาของเขา

เรวดีจงใจบ่มเพาะความห่างเหิน ด้วยปรารถนาให้...ความเมินหมาง...กลบสายใยที่เคยมีจนแทบมิด

กลายเป็นคนห่างเหิน...รู้จัก แต่ไม่ได้สนิท

แล้วช่วงเลวร้ายก็ผ่านเข้ามาในครอบครัวเธอจนได้ หลังจากที่บริษัทของรวิภาสอยู่รอดมาได้จากช่วงวิกฤตเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง ก็เริ่มส่อแววทรุดในช่วงที่เธอเรียนอยู่ปีสี่นี่เอง

หลังบิดาของเธอถูกคนไว้ใจหักหลังเข้า เรวดีก็แทบจะไม่ได้สนใจอะไรอีก เพราะเวลานั้น สิ่งที่ควรทำก็คือการเติมกำลังใจให้กับบิดามารดาของเธอ

เกื้อคุณยื่นมือเข้ามาช่วยในเรื่องเงินทุน แต่เพราะมันเรื้อรังสะสมมานาน จึงช่วยไม่ได้ทั้งหมด บริษัทจึงลดขนาดลงเรื่อยๆเพื่อปรับสภาพให้อยู่ได้

แต่กิจการอสังหาริมทรัพย์ไม่ได้เฟื่องฟูเหมือนเคย บริษัทของบ้านเธอจึงมีแค่ทรง และซบเซามาตลอด รายได้ไม่ค่อยพอกับรายจ่ายที่สูงขึ้น ยิ่งประสบปัญหากับคู่แข่งที่เริ่มมีมาก เลยทำให้การชำระหนี้ไม่เป็นไปตามที่คาด เพราะหนี้เก่าไม่ได้ถูกชดใช้ หนี้ใหม่ก็ยังถูกก่อขึ้นมา

สุดท้ายบ้านหลังใหญ่ของพวกเรา...ถูกวางจำนอง

และเมื่อรวมกับหนี้สินส่วนตัวที่เกื้อคุณช่วยเหลือ มันจึงกลายเป็นหนี้ก้อนใหญ่ แม้จะแบ่งขายที่ดินที่เหลืออยู่ เพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ หากสุดท้ายมันก็ไม่เหมือนจะไม่พอ

กระทั่งวันที่เธอได้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร

เรวดีที่หลบหน้าอาชวินมาตลอดนับแต่ขึ้นปีสอง ก็ได้เจอกับเขาอีกครั้ง ทว่า...เขาเปลี่ยนไป สายตา ท่าทาง น้ำเสียง...ดูเฉยชา เยือกเย็นและเจ็บปวดจนชวนอ้างว้างได้อย่างน่าประหลาด และด้วยการที่พยายามไม่รับรู้ข่าวสารของอีกฝ่าย ทำให้เธอไม่รู้เลยว่าเขากับสราวลีได้เลิกรากันไปแล้ว

กว่าจะรู้ก็ช้าไป...สายไป

หลายปีที่ฝังตัวไม่รับรู้ข่าวคราวใดๆของเขา ทั้งที่บ้านอยู่ข้างกัน

หลายปีที่ปล่อยให้หลายคนเข้าใจ ว่าเธอกำลังคบหากับวนันต์ที่เพียรพยายามเท่าไหร่ เรวดีก็ยังให้เขาได้คำว่าเพื่อนเท่านั้น

หญิงสาวไม่นึกว่าการตัดบทของเธอ เมื่อคนใกล้ชิดจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับเขา จะทำให้...ทุกคนรับทราบโดยปริยายว่าเธอไม่อยากฟังที่พูด ทั้งๆที่ใจอยากจะรู้เป็นอย่างยิ่ง จนทุกคนนึกไปว่าเธอไม่ชอบเขา และทำให้พลาด...

สราวลีไปเรียนต่อระดับปริญญาเอกที่อเมริกา พร้อมกับคู่หมั้นที่หมั้นกันอย่างเงียบๆ

เรวดีในวัยยี่สิบเอ็ดปี...ทั้งสงสารทั้งเห็นใจ และเจ็บปวดแทนเขาด้วยซ้ำ แต่ ณ ขณะนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขากลายเป็นคนอื่นไปแล้ว ไม่ใช่พี่เร ไม่ใช่อาวิน เหมือนในอดีต เธอทำได้แค่ทักทายเขา...แบบคนห่างเหินกัน

ใช่...เธอเคยปรารถนาเช่นนี้ แต่พอได้สัมผัสเข้าจริงๆ หัวใจกลับเจ็บปวดเหลือเกิน


=========================================================


ดีค้า พาพี่เรกับอาวินมาส่ง


คุณZephyr เฟอร์รี่จัง ต้มจับฉ่าย หือ.... จะดีรึ อิๆ

และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ


วันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^



ดังปัณณ์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 มิ.ย. 2559, 20:27:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 มิ.ย. 2559, 20:27:40 น.

จำนวนการเข้าชม : 1114





<< บทที่ ๓ [บันทึกของเรวดี] สายใยที่ตัดไม่ขาด 2/3   บทที่ ๔ [บันทึกของเรวดี] ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป 1/3 >>
ดังปัณณ์ 18 มิ.ย. 2559, 20:28:40 น.
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
‪#‎รอยเล่ห์ลวงใจ‬ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
‪#‎กิ่งหัวใจใบรัก‬ ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า


Zephyr 19 มิ.ย. 2559, 16:04:30 น.
สมน้ำหน้าพี่เรดีมะ
แทนที่จะได้จังหวะเสียบ หึหึ
ทำตัวเองแท้ๆ
มานี่มะ อาวิน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account