เรียงหัวใจฝัน:ใจภักดิ์เพียงเธอ (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
‘พี่เร’ รัก ‘อาวิน’ ทั้งๆที่รู้ว่าอาวินรัก ‘ใครคนนั้น’ อาวินไม่ต้องกังวลถึงปัญหาที่มันเกิดจากพี่เร...เพราะในวันที่คนที่อาวินรักกลับมาอยู่เคียงข้าง พี่เรพร้อมจากไปอย่างเงียบๆ พี่เรรู้ดีว่าเป็นได้แค่กระต่ายที่หลงพร่ำเพ้อกับเงาจันทร์บนผิวน้ำ...ที่รู้ดีว่าไม่มีทางได้เป็นเจ้าของแต่ก็ยังหลงใหลเฝ้ามองอยู่นั่นเอง
Tags: พี่เรกับอาวิน,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ,ความรัก,เรียงหัวใจฝัน,ทัสนันทน์,วัยเด็ก,ความผูกพัน
ตอน: บทที่ ๔ [บันทึกของเรวดี] ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป 2/3
“เอ่อ...” เรวดีที่หายอึ้ง และถูกบอกให้เก็บข้าวของเดินตามอาชวินมาอย่างงงๆ เอ่ยขึ้น หลังจากเดินออกจากลิฟต์ที่โถงด้านล่างของบริษัท แล้วทนอึดอัดไม่ไหวเมื่อเจ้านายที่เดินนำหน้าไม่พูดอะไรสักคำ
โถงนั้นกว้างสูง มีทางแยกไปขึ้นบันไดซ้าย-ขวา
โต๊ะยามรักษาการณ์ตั้งอยู่ข้างลิฟต์ทางด้านซ้าย ซึ่งเป็นลิฟต์โดยสารสี่ตัวไปยังชั้นต่างๆของพนักงาน ส่วนทางขวามีลิฟต์สองตัว สำหรับไปชั้นผู้บริหารโดยเฉพาะ ข้างๆมีกระถางเดหลีดอกขาว ใบเขียวมันวาววางขนาบทั้งสองด้านของตัวลิฟต์ ผนังห้องและพื้นปูด้วยกระเบื้องลายหินอ่อน
“รออยู่หน้าบริษัท เดี๋ยวจะไปเอารถมารับ”
เขาบอกเสียงขรึมขัดเธอที่กำลังอ้าปากจะพูดต่อ หลังจากสั่งให้ยามไปหาร่มมาสักคัน แต่ยังไม่ทันคล้อยหลังยามได้ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ คนใจร้อนก็ก้าวฉับๆตากฝนออกไป
ในขณะที่เรวดีซึ่งพยักหน้ารับอย่างงงๆเพิ่งนึกได้ ว่าไม่อยากให้เขายุ่งยาก เธอเลยวิ่งฝ่าฝนตามไป เขาจะได้ขับรถออกถนนเลย
ทว่าเธอก็ต้องสะดุ้งเพราะอาชวินหันมาทันควัน ดูเขาชะงักไปนิด ก่อนคิ้วเข้มจะขมวดและดุเธอทันที
“บอกให้รอ ออกมาทำไม ก็บอกแล้วว่าฝนตก!”
เสียงนั้นดุ จนนายยามที่วิ่งตามเอาร่มมาให้ชะงักเช่นกัน
ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปจนชิดกับเขา
ส่วนนายยามเลิ่กลั่กเข้ามากางร่มคันใหญ่ให้ สูทตัวใหญ่ถูกถอดออกแล้วคลุมศีรษะของเธอ แล้วเรวดีก็หัวสั่นหัวคลอนด้วยอาชวินกำลังเช็ดศีรษะที่เปียกฝนของเธอ แล้วคนอารมณ์ขึ้นๆลงๆ ก็หันไปหาเรื่องยามคนเดิม
“ฉันให้นายไปหาร่มแค่นี้ นายหายไปเป็นชาติ ร่มมันหายากนักหรือไง!”
คราวนี้ทั้งคนที่โดนสูทคลุม และยามวัยสามสิบสะดุ้งทั้งคู่
เรวดีเหลือบมองคนที่ยืนถือร่มให้เธอกับเขา และพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย ก่อนจะรีบบอกเสียงสั่น
“พะ...พี่เร กลัวเสียเวลา เลยวิ่งตามอา เอ่อ พี่วินมาค่ะ แล้ว...เอ่อ ร่มก็อยู่ตั้งโน่น บนชั้นสองหน้าห้องครัว”
อาชวินเงียบไปพักก่อนถอนหายใจ สั่งให้นายยามกางร่มไปส่งเธอกับเขาที่รถ ชายหนุ่มดันเธอให้เข้าไปนั่งก่อน ก่อนจะผละรีบไปขึ้นยังฝั่งตัวเอง เขาไม่พูดอะไรอีกเลย นอกจากทำหน้าบึ้งแล้วขับรถเร็วจี๋ยังกับจะเหาะให้ได้
และเป็นไปตามคาด
เรวดีที่ป่วยง่ายอยู่แล้วก็ได้ไข้ เธอหยุดพักไปสองสามวัน และได้แต่นอนมองเสื้อสูทสีดำสนิทตัวใหญ่ที่อาชวินคลุมให้ในวันนั้น ที่เธอยังไม่มีโอกาสได้คืนเขาเลย
เรวดีหอบสูทไปคืนเจ้าของ พร้อมกับกลับไปทำงานในวันที่สามด้วยความดื้อดึง ทั้งๆที่ยังไม่หายดีและไข้ยังรุมเร้า จนพ่อแม่และน้องสาวของเธอถอดใจ ได้แต่ส่ายหน้ายอมแพ้ในที่สุด
และจะด้วยโชคร้ายหรืออะไรไม่ทราบ เมื่อเธอก้าวขึ้นลิฟต์หลังจากทักทายนายยามคนเดิม ลิฟต์เจ้ากรรมก็ดันค้างเสียได้
หญิงสาวรออยู่นาน หลังแจ้งให้ช่างซ่อมบำรุงช่วยแก้ไขโดยด่วน แต่เพราะสภาพร่างกายที่ยังอ่อนเพลียด้วยพิษไข้ คนที่ติดอยู่ในลิฟต์เลยค่อยไถลลงนั่ง โดยที่ในอ้อมกอดยังคงกอดสูทของอาชวินไว้แน่น
ความน้อยใจที่ทับถมมา โดยเฉพาะในระยะหลังนี้ ที่ได้ใกล้ชิดกับเขาอีกครั้ง และเขาช่างทำตัวห่างเหินเหลือเกิน เลยทำให้น้ำตาหยดน้อยปริ่มอยู่ตรงหางตา ก่อนที่เธอจะหลับไป
เรวดีมาตื่นเอาอีกทีพร้อมกับผวาเมื่อเสียงลิฟต์เปิดออก เธอถูกโอบไปอุ้มไว้ และใครคนนั้นก็คืออาชวิน
หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าดีใจ
เธอสะอื้นขึ้นจนเหมือนเด็กๆ แล้วซบหน้าลงกับบ่าหนา ส่วนมือน้อยโอบรอบลำคอแข็งแรง ของเจ้าของแผงอกกว้าง ที่ปลุกปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนดังเช่นวันวาน
“ชู่ว...หยุดร้องได้แล้ว นี่ยังไม่หายดีแล้วมาทำไม”
เรวดีร้องไห้กับอกหนา ไม่สนใจด้วยซ้ำว่ามีใครบ้างที่อยู่กับเขา หรืออาชวินกำลังจะพาเธอไปไหน เธอระบายความอัดอั้นที่เก็บไว้ ออกมาพร้อมกับหยดน้ำตา ก่อนจะผล็อยหลับไป ทั้งๆที่ยังซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาเช่นนั้น
“ครับ...คุณลุงไม่ต้องห่วงครับ ไม่เป็นอะไรครับ”
เรวดีตื่นขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงแว่วๆ ก่อนที่เธอจะพบว่าตนเองนอนอยู่บนโซฟาตัวยาว ซึ่งเป็นชุดรับแขกทางผนังกระจกฝั่งซ้าย ภายในห้องทำงานของอาชวิน
ที่หน้าผากของเธอในตอนนี้แปะแผ่นเจลลดไข้ หญิงสาวค่อยชันตัวลุกขึ้นนั่ง สายตามองจับแต่เพียงแผ่นหลังกว้าง ของคนที่ตนเองพยายามหนีมาตลอดในหลายปีนี้ ซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
ห้องที่เธออยู่ขณะนี้เป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า ผนังด้านหนึ่งกรุกระจกตลอดแนว มองเห็นวิวของใจกลางเมืองหลวงได้ถนัดชัดเจน
หญิงสาวค่อยลุกขึ้นนั่ง ก่อนมองเห็นชามใส่น้ำวางไว้บนโต๊ะไม้เตี้ยๆคั่นกลาง บนนั้นมีแจกันสีขาวปักช่อดอกลิลลี่กับกุหลาบหนู ประจันหน้ากับโซฟาเดี่ยวอีกสองตัวสีขรึม เช่นเดียวกับพรมปูพื้นสีน้ำตาลเข้ม ตัดกับสีเขียวของต้นวาสนาที่วางอยู่เคียงกัน
ส่วนอาชวินยืนอยู่เยื้องไปทางห้องด้านขวา ที่มีชั้นวางหนังสือติดผนัง และชั้นวางแฟ้ม ใกล้กันนั้นมีโต๊ะทำงานไม้เนื้อดีรูปตัวแอล ตั้งอยู่กับเก้าอี้บุหนังตัวใหญ่ บนโต๊ะมีเอกสารวางซ้อนพร้อมกับคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ
และพอเธอจะลุกขึ้นยืน เขาก็หันมาพอดี พร้อมกับเอ่ยถามเสียงดุ
“จะลุกไปไหน!”
เรวดีชะงักก่อนมองตอบ นัยน์ตาคู่คมที่มองมาเหมือนรำคาญ เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบ พร้อมกับก้มหน้างุด ฝืนทำแข็งแรง ทั้งๆที่พื้นมันโคลงเคลง
แถมเธอยังปฏิเสธเจ้าของมือหนาซึ่งยื่นมาให้ หลังเขารีบเดินเร็วๆตรงมาที่เธอ
“อย่าดื้อนะ” เสียงดุๆเมื่อครู่อ่อนลงมาก แล้วอ้อมแขนแข็งแรงของเขาก็เอื้อมมากักเธอไว้โดยสมบูรณ์ ดึงเธอให้ทรุดลงนั่งอีกครั้ง พลอยทำให้คนดื้อดึงน้ำตาคลอ และเริ่มอาละวาดเอาบ้าง
“คนใจร้าย อาวินใจร้าย จะเอายังไงกันแน่ ทำไมต้องทำเหมือนแกล้งพี่เรด้วย!”
ชายหนุ่มตรงหน้าเธอถอนหายใจ ในขณะที่เธอเริ่มน้ำตาร่วง
“ไม่เอาแล้ว พี่เรยอมแพ้ พี่เรจะกลับบ้าน!”
“แต่ตอนนี้พี่ยังไม่ให้กลับ”
===================================================
ดีค้า พาพี่เรกับอาวินมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง อาวินงอนนนนนนนนนนนน จ้า งอนยาวด้วยงานเนี้ย อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
โถงนั้นกว้างสูง มีทางแยกไปขึ้นบันไดซ้าย-ขวา
โต๊ะยามรักษาการณ์ตั้งอยู่ข้างลิฟต์ทางด้านซ้าย ซึ่งเป็นลิฟต์โดยสารสี่ตัวไปยังชั้นต่างๆของพนักงาน ส่วนทางขวามีลิฟต์สองตัว สำหรับไปชั้นผู้บริหารโดยเฉพาะ ข้างๆมีกระถางเดหลีดอกขาว ใบเขียวมันวาววางขนาบทั้งสองด้านของตัวลิฟต์ ผนังห้องและพื้นปูด้วยกระเบื้องลายหินอ่อน
“รออยู่หน้าบริษัท เดี๋ยวจะไปเอารถมารับ”
เขาบอกเสียงขรึมขัดเธอที่กำลังอ้าปากจะพูดต่อ หลังจากสั่งให้ยามไปหาร่มมาสักคัน แต่ยังไม่ทันคล้อยหลังยามได้ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ คนใจร้อนก็ก้าวฉับๆตากฝนออกไป
ในขณะที่เรวดีซึ่งพยักหน้ารับอย่างงงๆเพิ่งนึกได้ ว่าไม่อยากให้เขายุ่งยาก เธอเลยวิ่งฝ่าฝนตามไป เขาจะได้ขับรถออกถนนเลย
ทว่าเธอก็ต้องสะดุ้งเพราะอาชวินหันมาทันควัน ดูเขาชะงักไปนิด ก่อนคิ้วเข้มจะขมวดและดุเธอทันที
“บอกให้รอ ออกมาทำไม ก็บอกแล้วว่าฝนตก!”
เสียงนั้นดุ จนนายยามที่วิ่งตามเอาร่มมาให้ชะงักเช่นกัน
ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปจนชิดกับเขา
ส่วนนายยามเลิ่กลั่กเข้ามากางร่มคันใหญ่ให้ สูทตัวใหญ่ถูกถอดออกแล้วคลุมศีรษะของเธอ แล้วเรวดีก็หัวสั่นหัวคลอนด้วยอาชวินกำลังเช็ดศีรษะที่เปียกฝนของเธอ แล้วคนอารมณ์ขึ้นๆลงๆ ก็หันไปหาเรื่องยามคนเดิม
“ฉันให้นายไปหาร่มแค่นี้ นายหายไปเป็นชาติ ร่มมันหายากนักหรือไง!”
คราวนี้ทั้งคนที่โดนสูทคลุม และยามวัยสามสิบสะดุ้งทั้งคู่
เรวดีเหลือบมองคนที่ยืนถือร่มให้เธอกับเขา และพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย ก่อนจะรีบบอกเสียงสั่น
“พะ...พี่เร กลัวเสียเวลา เลยวิ่งตามอา เอ่อ พี่วินมาค่ะ แล้ว...เอ่อ ร่มก็อยู่ตั้งโน่น บนชั้นสองหน้าห้องครัว”
อาชวินเงียบไปพักก่อนถอนหายใจ สั่งให้นายยามกางร่มไปส่งเธอกับเขาที่รถ ชายหนุ่มดันเธอให้เข้าไปนั่งก่อน ก่อนจะผละรีบไปขึ้นยังฝั่งตัวเอง เขาไม่พูดอะไรอีกเลย นอกจากทำหน้าบึ้งแล้วขับรถเร็วจี๋ยังกับจะเหาะให้ได้
และเป็นไปตามคาด
เรวดีที่ป่วยง่ายอยู่แล้วก็ได้ไข้ เธอหยุดพักไปสองสามวัน และได้แต่นอนมองเสื้อสูทสีดำสนิทตัวใหญ่ที่อาชวินคลุมให้ในวันนั้น ที่เธอยังไม่มีโอกาสได้คืนเขาเลย
เรวดีหอบสูทไปคืนเจ้าของ พร้อมกับกลับไปทำงานในวันที่สามด้วยความดื้อดึง ทั้งๆที่ยังไม่หายดีและไข้ยังรุมเร้า จนพ่อแม่และน้องสาวของเธอถอดใจ ได้แต่ส่ายหน้ายอมแพ้ในที่สุด
และจะด้วยโชคร้ายหรืออะไรไม่ทราบ เมื่อเธอก้าวขึ้นลิฟต์หลังจากทักทายนายยามคนเดิม ลิฟต์เจ้ากรรมก็ดันค้างเสียได้
หญิงสาวรออยู่นาน หลังแจ้งให้ช่างซ่อมบำรุงช่วยแก้ไขโดยด่วน แต่เพราะสภาพร่างกายที่ยังอ่อนเพลียด้วยพิษไข้ คนที่ติดอยู่ในลิฟต์เลยค่อยไถลลงนั่ง โดยที่ในอ้อมกอดยังคงกอดสูทของอาชวินไว้แน่น
ความน้อยใจที่ทับถมมา โดยเฉพาะในระยะหลังนี้ ที่ได้ใกล้ชิดกับเขาอีกครั้ง และเขาช่างทำตัวห่างเหินเหลือเกิน เลยทำให้น้ำตาหยดน้อยปริ่มอยู่ตรงหางตา ก่อนที่เธอจะหลับไป
เรวดีมาตื่นเอาอีกทีพร้อมกับผวาเมื่อเสียงลิฟต์เปิดออก เธอถูกโอบไปอุ้มไว้ และใครคนนั้นก็คืออาชวิน
หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าดีใจ
เธอสะอื้นขึ้นจนเหมือนเด็กๆ แล้วซบหน้าลงกับบ่าหนา ส่วนมือน้อยโอบรอบลำคอแข็งแรง ของเจ้าของแผงอกกว้าง ที่ปลุกปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนดังเช่นวันวาน
“ชู่ว...หยุดร้องได้แล้ว นี่ยังไม่หายดีแล้วมาทำไม”
เรวดีร้องไห้กับอกหนา ไม่สนใจด้วยซ้ำว่ามีใครบ้างที่อยู่กับเขา หรืออาชวินกำลังจะพาเธอไปไหน เธอระบายความอัดอั้นที่เก็บไว้ ออกมาพร้อมกับหยดน้ำตา ก่อนจะผล็อยหลับไป ทั้งๆที่ยังซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาเช่นนั้น
“ครับ...คุณลุงไม่ต้องห่วงครับ ไม่เป็นอะไรครับ”
เรวดีตื่นขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงแว่วๆ ก่อนที่เธอจะพบว่าตนเองนอนอยู่บนโซฟาตัวยาว ซึ่งเป็นชุดรับแขกทางผนังกระจกฝั่งซ้าย ภายในห้องทำงานของอาชวิน
ที่หน้าผากของเธอในตอนนี้แปะแผ่นเจลลดไข้ หญิงสาวค่อยชันตัวลุกขึ้นนั่ง สายตามองจับแต่เพียงแผ่นหลังกว้าง ของคนที่ตนเองพยายามหนีมาตลอดในหลายปีนี้ ซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
ห้องที่เธออยู่ขณะนี้เป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า ผนังด้านหนึ่งกรุกระจกตลอดแนว มองเห็นวิวของใจกลางเมืองหลวงได้ถนัดชัดเจน
หญิงสาวค่อยลุกขึ้นนั่ง ก่อนมองเห็นชามใส่น้ำวางไว้บนโต๊ะไม้เตี้ยๆคั่นกลาง บนนั้นมีแจกันสีขาวปักช่อดอกลิลลี่กับกุหลาบหนู ประจันหน้ากับโซฟาเดี่ยวอีกสองตัวสีขรึม เช่นเดียวกับพรมปูพื้นสีน้ำตาลเข้ม ตัดกับสีเขียวของต้นวาสนาที่วางอยู่เคียงกัน
ส่วนอาชวินยืนอยู่เยื้องไปทางห้องด้านขวา ที่มีชั้นวางหนังสือติดผนัง และชั้นวางแฟ้ม ใกล้กันนั้นมีโต๊ะทำงานไม้เนื้อดีรูปตัวแอล ตั้งอยู่กับเก้าอี้บุหนังตัวใหญ่ บนโต๊ะมีเอกสารวางซ้อนพร้อมกับคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ
และพอเธอจะลุกขึ้นยืน เขาก็หันมาพอดี พร้อมกับเอ่ยถามเสียงดุ
“จะลุกไปไหน!”
เรวดีชะงักก่อนมองตอบ นัยน์ตาคู่คมที่มองมาเหมือนรำคาญ เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบ พร้อมกับก้มหน้างุด ฝืนทำแข็งแรง ทั้งๆที่พื้นมันโคลงเคลง
แถมเธอยังปฏิเสธเจ้าของมือหนาซึ่งยื่นมาให้ หลังเขารีบเดินเร็วๆตรงมาที่เธอ
“อย่าดื้อนะ” เสียงดุๆเมื่อครู่อ่อนลงมาก แล้วอ้อมแขนแข็งแรงของเขาก็เอื้อมมากักเธอไว้โดยสมบูรณ์ ดึงเธอให้ทรุดลงนั่งอีกครั้ง พลอยทำให้คนดื้อดึงน้ำตาคลอ และเริ่มอาละวาดเอาบ้าง
“คนใจร้าย อาวินใจร้าย จะเอายังไงกันแน่ ทำไมต้องทำเหมือนแกล้งพี่เรด้วย!”
ชายหนุ่มตรงหน้าเธอถอนหายใจ ในขณะที่เธอเริ่มน้ำตาร่วง
“ไม่เอาแล้ว พี่เรยอมแพ้ พี่เรจะกลับบ้าน!”
“แต่ตอนนี้พี่ยังไม่ให้กลับ”
===================================================
ดีค้า พาพี่เรกับอาวินมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง อาวินงอนนนนนนนนนนนน จ้า งอนยาวด้วยงานเนี้ย อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มิ.ย. 2559, 20:03:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2559, 20:03:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 1084
| << บทที่ ๔ [บันทึกของเรวดี] ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป 1/3 | บทที่ ๔ [บันทึกของเรวดี] ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป 3/3 >> |
ดังปัณณ์ 24 มิ.ย. 2559, 20:04:18 น.
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
Zephyr 24 มิ.ย. 2559, 21:14:57 น.
คุณหนูอารมณ์ร้าย ยายขี้ประชดื
เจอตาลุงขี้งอน น้อยใจสารพัด
เหอะ เหอะๆ
คุณหนูอารมณ์ร้าย ยายขี้ประชดื
เจอตาลุงขี้งอน น้อยใจสารพัด
เหอะ เหอะๆ