เรียงหัวใจฝัน:กิ่งหัวใจ...ใบรัก (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
ผู้หญิงห้าวปากร้ายใจแข็งมือหนัก กับ ผู้ชายปากจัดเจ้าชู้จัดมือไวเรื่องวุ่นวายชักเกิดเมื่อคนสองคนที่ถูกแยกด้วยวันเวลากลับมาเจอกันอีกครั้งในคราบของวิศวกรโรงงานกับทนายหนุ่ม และอาจเพราะสายสัมพันธ์ที่ดี(มั้ง)ตั้งแต่เด็กไอ้กุ้งหัวแหลมเลยชักอยากจะลองรักยัยรำพัดดูซักที
Tags: ไอ้กุ้งหัวแหลมกับยายรำพัด,กรี,ลลิตรภัทร,ดราม่า,วัยเด็ก,เรียงหัวใจฝัน,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ตอน: บทที่ ๔ 1/4
‘๔’
“ไม่เอา รภัทรจะหาคุณพ่อ จะหาคุณพ่อ!’ เด็กหญิงโวยวายทั้งน้ำตา ‘คุณแม่หลับ พอคุณพ่อมาคุณแม่ก็จะตื่น คุณแม่รอคุณพ่อมาปลุกเหมือนเจ้าหญิงนิทรา รภัทรจะหาคุณพ่อ!”
ไม่มีคำตอบใด เด็กหญิงจึงยิ่งแผดเสียงจ้า
“หยุดนะ ลลิตรภัทร!” สุรเสียงท่านหญิงดุ ชัดว่าหาได้ต้องหทัยไม่กับกิริยาของนัดดา เด็กหญิงกลั้นสะอื้นจนสะอึก ระย้าเห็นท่าไม่ดีจึงเรียกเรียกหยาดหทัยที่อยู่ห่างออกไปให้มารับคุณหนู
เด็กหญิงซบหน้ากับบ่าพี่เลี้ยงอีกคนสะอื้นไห้เป็นที่เวทนา ตากลบน้ำตายังมองจับ ‘คุณย่า’ ที่เธอไม่คุ้นหน้า ในระหว่างที่ท่านกำลังตรัสกับระย้า ลลิตรภัทรรู้จากประโยคเหล่านั้นว่าพี่เลี้ยงของเธอกำลังโดนตำหนิ
จากนั้นลลิตรภัทรจึงคอยหลีกเลี่ยง ‘คุณย่า’ เสมอ ราวอาทิตย์ที่เหตุการณ์ดำเนินอยู่ซ้ำๆ กระทั่งในวันจันทร์ของอาทิตย์ที่สอง
ลัลน์ลลิตเสียชีวิตในตอนสายของวันที่อากาศหนาวเย็นจับใจ เธอจากไปด้วยโรคร้ายที่ต้องต่อสู้มานาน... และสุดท้ายพ่ายแพ้ เหลือทิ้งไว้แต่อดีตอันเป็นสุข
ลลิตรภัทรยังไม่รู้ว่ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น เด็กหญิงมาโรงพยาบาลเหมือนกับทุกวัน เฝ้ารอคอยปาฏิหาริย์ เพียงแต่วันนี้ที่แปลกคือในห้องที่มารดาอยู่มีแต่ความโกลาหล สักพักคุณหมอก็ก้าวออกมา ระย้าเป็นผู้เดินเข้าไปสนทนากับคุณหมอ
มารดาของปุลินยกมือขึ้นปิดปาก ก่อนเหลียวมามองเธอ ใจเด็กหญิงกระตุกวูบ เมื่อมองเห็นหยดน้ำตาในดวงตาของพี่เลี้ยง จากนั้นคุณหมอก็เดินจากไป ระย้าเข้ามาโอบเธอไว้กระซิบบอกเสียงเบา
“คุณรภัทร ทูนหัวของย้อย คุณแม่... คุณแม่ไปสบายแล้วนะคะคนดี โธ่คุณรภัทร คุณแม่เสียแล้วทูนหัว”
ลลิตรภัทรยังไม่เข้าใจ แต่หยาดหทัย หยดฤดีกลับอุทานเสียงดัง ต่อมาเด็กหญิงจึงแจ้งในคำกล่าวนั้น พี่หยาด น้าหยดเข้ามากอดเธอไว้ เด็กน้อยสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของใครๆ เป้าหมายคือประตูห้องที่ปิดอยู่ หวังจะวิ่งเข้าไปหามารดา ทว่ากลับถูกยึดตัวไว้แน่น
“ปล่อยรภัทร! รภัทรจะไปหาคุณแม่ ปล่อยนะ ปล่อย!”
เด็กหญิงโวยวาย น้ำตารินไหล ร้องเรียกหา ‘คุณพ่อ’
“คุณพ่อขา ช่วยคุณแม่ด้วย คุณพ่อ... คุณพ่อช่วยคุณแม่ด้วย คุณแม่ทิ้งรภัทรไปแล้ว คุณพ่อ คุณพ่ออยู่ไหน”
ไม่มีคำตอบจาก ‘คุณพ่อ’ เพราะคุณพ่อ... ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
‘หลัก’ ที่จะให้ยึดไม่มีอยู่ สิ่งที่ได้รับมามีเพียงการโอบกอดของบรรดาพี่เลี้ยงทั้งสามคน เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น... ได้แต่เจ็บปวดเดียวดาย เมื่อได้รับรู้ความจริงว่ามารดาจากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ
นับเป็นการสูญเสียครั้งสำคัญ และถือเป็นการลาจาก... ครั้งที่สองในชีวิตของลลิตรภัทร แม่ผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...
งานศพลัลน์ลลิตมีกำหนดเจ็ดวันและเผาเลย ระย้าแจ้งเรื่องการเสียชีวิตของญาติกึ่งนายให้แก่หม่อมเจ้าหญิงวลัยฤดีทราบ
ท่านหญิงมารดาท่านชายเสด็จมาโรงพยาบาลไม่ทันในวันนั้นจึงได้ส่งคนมาดูแลจัดการความเรียบร้อยแทน ศพของลัลน์ลลิตรถูกนำไปยังบ้านสวนในวันต่อมาเพื่อดำเนินพิธีการทางศาสนา
ท่านหญิงเสด็จมาหลังงานผ่านไปแล้วสามวัน และยังไร้ซึ่งเงาของหม่อมราชวงศ์รวิภัทร มันสร้างความกังขาให้แก่คนในบ้านเพราะไม่เห็นสามีของผู้เสียชีวิต จนเกิดการซุบซิบว่าเรื่องที่ลัลน์ลลิตถูกทิ้งนั้นเป็นเรื่องจริง ระย้าพยามอย่างมากที่จะไม่ให้ลลิตรภัทรรู้ในเรื่องนี้ แต่หารู้ไม่ยิ่งปิดเท่าไหร่ สุดท้ายเด็กหญิงก็รู้อยู่ดี
“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะจัดการให้เต็มที่ ขาดเหลืออะไรก็บอกชม้อยแล้วกัน”
คืนสวดศพวันสี่ ท่านหญิงวลัยฤดีตรัสประทานแก่ระย้า
“ค่ะท่านหญิง เอ่อ...” ระย้าเหลียวมองไปยังลลิตรภัทรที่ปุลินหลอกล่อให้ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของเรือน “คุณชายล่ะมังคะ คุณรภัทรเธอต้องการคุณพ่อ ไม่ทราบคุณชายป่วยเป็นอะไรมากไหมมังคะ ถ้าอย่างไร--”
ชายเนตรปรายมามอง และคนถูกถามก็รู้สึกหน้าชา
“ชายรวิไม่สบาย เพิ่งผ่าตัดได้ไม่กี่วัน คงไม่สบายพอที่จะมาหรอก”
ถ้อยรับสั่งบาดหัวใจเหลือ ระย้าคิดคุณชายไม่สบายป่วยเป็นอะไร มากมายถึงแค่ไหน จึงจะมางานศพของภรรยาตัวเองไม่ได้
“แต่คุณชายเธอควรมานะมังคะ คุณลัลน์เธอเป็น--”
“อ้อ! ฉันรู้หรอกว่าแม่ลัลน์เคยเป็นเมียของชายรวิ”
เคยคืออดีต ผู้ฟังตาค้างเพราะแม้จะนึกสงสัย แต่ก็ยังปักใจเชื่อมั่นว่าเรื่องราวมิใช่ดังเช่นคำลือ ทว่าสุดท้ายเรื่องที่ชาวบ้านซุบซิบกลับเป็นจริง!
“นี่แน่ะแม่ระย้า” พักตร์ท่านหญิงเรียบนิ่ง ดวงเนตรเย็นชา “คนตายก็ตายไปแล้ว หากชายรวิยังแข็งแรงฉันจะไม่ห้ามสักคำ แต่นี่ชายรวิยังเจ็บอยู่ เธอยังอยากให้ลูกชายฉันมาอีกงั้นรึ หากเขาเป็นหนักขึ้นกว่าเดิมเธอจะรับผิดชอบไหวหรืออย่างไร แม่ระย้า ช่วยตอบฉันมาในข้อนี้ทีสิ”
ระย้ากลืนน้ำลายลงคอ จิตใจที่เคยเย็นดั่งน้ำฝน ตอนนี้เดือดคลั่ก “มังคะ ต้องขอประทานอภัยเพราะหม่อมฉันเพิ่งทราบว่า คุณลัลน์เธอเคยเป็น” เนตรผู้ฟังวาววับขึ้น และระย้ารู้ดีคำพูดของตัวเองฟังสามหาว “ตอนนี้หม่อมฉันเข้าใจดีแล้วมังคะ คงคุณหญิงประภาสิมังคะ”
“ฉันสงสัยเหตุใดเธอจึงไม่รู้เรื่องนี้แม่ระย้า แต่ก็เอาเถอะ ยังมีอีกเรื่อง...” ถ้อยตรัสราบเรียบไร้ความรู้สึกเช่นเคย “จบงานศพแม่ลัลน์ฉันจะรับลลิตรภัทรไปอยู่ที่วัง ลลิตรภัทรควรได้รับการอบรมที่ดีกว่านี้”
“เอ่อ หม่อมฉันคิดว่า--”
ท่านหญิงวลัยฤดีขมวดขนงและผินพักตร์ทอดเนตรคนท้วง
“ฉันบอกให้เธอรับรู้ไว้เท่านั้นแม่ระย้า และให้จัดเตรียมข้าวของที่จำเป็นบางส่วนของลลิตรภัทรไว้สำหรับการย้าย”
ระย้าหน้าชาพูดไม่ออก ได้แต่พึมพำรับถ้อยตรัส มารดาของปุลินมีสีหน้ากังวลแกมหนักใจ เมื่อเหลียวไปมองยังอีกฟากของเรือนผ่านบรรดาผู้คนที่มาร่วมงาน ลลิตรภัทรนั่งอยู่ตรงนั้น อยู่กับปุลิน แต่ท่าทีหงอยเหงานั่นทำให้คนมองสะท้านในใจเหลือเกิน
เด็กหญิงที่เพิ่งสูญเสียคนสำคัญ และได้ลิ้มรสชาติการลาจากอันเกิดจากความตายเป็นครั้งแรกนั้น หน้าตาทุกข์ทนหม่นหมองซึมเศร้า... นั่งเหม่อมองไม่สนใจบรรดาผู้ใหญ่ที่เฝ้ามองด้วยแววตาห่วงใย และแทบจะไม่พูดกับใครเลย นอกจากบรรดาพี่เลี้ยงและปุลิน
=======================================================
ดีค้า พายัยรำพัดกับไอ้กุ้งหัวแหลมมาส่งค่ะ ^^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง เค้าคิดว่าตอนนี้เฟอร์คงอยากได้หนามทุเรียนชิมะ อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
“ไม่เอา รภัทรจะหาคุณพ่อ จะหาคุณพ่อ!’ เด็กหญิงโวยวายทั้งน้ำตา ‘คุณแม่หลับ พอคุณพ่อมาคุณแม่ก็จะตื่น คุณแม่รอคุณพ่อมาปลุกเหมือนเจ้าหญิงนิทรา รภัทรจะหาคุณพ่อ!”
ไม่มีคำตอบใด เด็กหญิงจึงยิ่งแผดเสียงจ้า
“หยุดนะ ลลิตรภัทร!” สุรเสียงท่านหญิงดุ ชัดว่าหาได้ต้องหทัยไม่กับกิริยาของนัดดา เด็กหญิงกลั้นสะอื้นจนสะอึก ระย้าเห็นท่าไม่ดีจึงเรียกเรียกหยาดหทัยที่อยู่ห่างออกไปให้มารับคุณหนู
เด็กหญิงซบหน้ากับบ่าพี่เลี้ยงอีกคนสะอื้นไห้เป็นที่เวทนา ตากลบน้ำตายังมองจับ ‘คุณย่า’ ที่เธอไม่คุ้นหน้า ในระหว่างที่ท่านกำลังตรัสกับระย้า ลลิตรภัทรรู้จากประโยคเหล่านั้นว่าพี่เลี้ยงของเธอกำลังโดนตำหนิ
จากนั้นลลิตรภัทรจึงคอยหลีกเลี่ยง ‘คุณย่า’ เสมอ ราวอาทิตย์ที่เหตุการณ์ดำเนินอยู่ซ้ำๆ กระทั่งในวันจันทร์ของอาทิตย์ที่สอง
ลัลน์ลลิตเสียชีวิตในตอนสายของวันที่อากาศหนาวเย็นจับใจ เธอจากไปด้วยโรคร้ายที่ต้องต่อสู้มานาน... และสุดท้ายพ่ายแพ้ เหลือทิ้งไว้แต่อดีตอันเป็นสุข
ลลิตรภัทรยังไม่รู้ว่ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น เด็กหญิงมาโรงพยาบาลเหมือนกับทุกวัน เฝ้ารอคอยปาฏิหาริย์ เพียงแต่วันนี้ที่แปลกคือในห้องที่มารดาอยู่มีแต่ความโกลาหล สักพักคุณหมอก็ก้าวออกมา ระย้าเป็นผู้เดินเข้าไปสนทนากับคุณหมอ
มารดาของปุลินยกมือขึ้นปิดปาก ก่อนเหลียวมามองเธอ ใจเด็กหญิงกระตุกวูบ เมื่อมองเห็นหยดน้ำตาในดวงตาของพี่เลี้ยง จากนั้นคุณหมอก็เดินจากไป ระย้าเข้ามาโอบเธอไว้กระซิบบอกเสียงเบา
“คุณรภัทร ทูนหัวของย้อย คุณแม่... คุณแม่ไปสบายแล้วนะคะคนดี โธ่คุณรภัทร คุณแม่เสียแล้วทูนหัว”
ลลิตรภัทรยังไม่เข้าใจ แต่หยาดหทัย หยดฤดีกลับอุทานเสียงดัง ต่อมาเด็กหญิงจึงแจ้งในคำกล่าวนั้น พี่หยาด น้าหยดเข้ามากอดเธอไว้ เด็กน้อยสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของใครๆ เป้าหมายคือประตูห้องที่ปิดอยู่ หวังจะวิ่งเข้าไปหามารดา ทว่ากลับถูกยึดตัวไว้แน่น
“ปล่อยรภัทร! รภัทรจะไปหาคุณแม่ ปล่อยนะ ปล่อย!”
เด็กหญิงโวยวาย น้ำตารินไหล ร้องเรียกหา ‘คุณพ่อ’
“คุณพ่อขา ช่วยคุณแม่ด้วย คุณพ่อ... คุณพ่อช่วยคุณแม่ด้วย คุณแม่ทิ้งรภัทรไปแล้ว คุณพ่อ คุณพ่ออยู่ไหน”
ไม่มีคำตอบจาก ‘คุณพ่อ’ เพราะคุณพ่อ... ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
‘หลัก’ ที่จะให้ยึดไม่มีอยู่ สิ่งที่ได้รับมามีเพียงการโอบกอดของบรรดาพี่เลี้ยงทั้งสามคน เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น... ได้แต่เจ็บปวดเดียวดาย เมื่อได้รับรู้ความจริงว่ามารดาจากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ
นับเป็นการสูญเสียครั้งสำคัญ และถือเป็นการลาจาก... ครั้งที่สองในชีวิตของลลิตรภัทร แม่ผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...
งานศพลัลน์ลลิตมีกำหนดเจ็ดวันและเผาเลย ระย้าแจ้งเรื่องการเสียชีวิตของญาติกึ่งนายให้แก่หม่อมเจ้าหญิงวลัยฤดีทราบ
ท่านหญิงมารดาท่านชายเสด็จมาโรงพยาบาลไม่ทันในวันนั้นจึงได้ส่งคนมาดูแลจัดการความเรียบร้อยแทน ศพของลัลน์ลลิตรถูกนำไปยังบ้านสวนในวันต่อมาเพื่อดำเนินพิธีการทางศาสนา
ท่านหญิงเสด็จมาหลังงานผ่านไปแล้วสามวัน และยังไร้ซึ่งเงาของหม่อมราชวงศ์รวิภัทร มันสร้างความกังขาให้แก่คนในบ้านเพราะไม่เห็นสามีของผู้เสียชีวิต จนเกิดการซุบซิบว่าเรื่องที่ลัลน์ลลิตถูกทิ้งนั้นเป็นเรื่องจริง ระย้าพยามอย่างมากที่จะไม่ให้ลลิตรภัทรรู้ในเรื่องนี้ แต่หารู้ไม่ยิ่งปิดเท่าไหร่ สุดท้ายเด็กหญิงก็รู้อยู่ดี
“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะจัดการให้เต็มที่ ขาดเหลืออะไรก็บอกชม้อยแล้วกัน”
คืนสวดศพวันสี่ ท่านหญิงวลัยฤดีตรัสประทานแก่ระย้า
“ค่ะท่านหญิง เอ่อ...” ระย้าเหลียวมองไปยังลลิตรภัทรที่ปุลินหลอกล่อให้ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของเรือน “คุณชายล่ะมังคะ คุณรภัทรเธอต้องการคุณพ่อ ไม่ทราบคุณชายป่วยเป็นอะไรมากไหมมังคะ ถ้าอย่างไร--”
ชายเนตรปรายมามอง และคนถูกถามก็รู้สึกหน้าชา
“ชายรวิไม่สบาย เพิ่งผ่าตัดได้ไม่กี่วัน คงไม่สบายพอที่จะมาหรอก”
ถ้อยรับสั่งบาดหัวใจเหลือ ระย้าคิดคุณชายไม่สบายป่วยเป็นอะไร มากมายถึงแค่ไหน จึงจะมางานศพของภรรยาตัวเองไม่ได้
“แต่คุณชายเธอควรมานะมังคะ คุณลัลน์เธอเป็น--”
“อ้อ! ฉันรู้หรอกว่าแม่ลัลน์เคยเป็นเมียของชายรวิ”
เคยคืออดีต ผู้ฟังตาค้างเพราะแม้จะนึกสงสัย แต่ก็ยังปักใจเชื่อมั่นว่าเรื่องราวมิใช่ดังเช่นคำลือ ทว่าสุดท้ายเรื่องที่ชาวบ้านซุบซิบกลับเป็นจริง!
“นี่แน่ะแม่ระย้า” พักตร์ท่านหญิงเรียบนิ่ง ดวงเนตรเย็นชา “คนตายก็ตายไปแล้ว หากชายรวิยังแข็งแรงฉันจะไม่ห้ามสักคำ แต่นี่ชายรวิยังเจ็บอยู่ เธอยังอยากให้ลูกชายฉันมาอีกงั้นรึ หากเขาเป็นหนักขึ้นกว่าเดิมเธอจะรับผิดชอบไหวหรืออย่างไร แม่ระย้า ช่วยตอบฉันมาในข้อนี้ทีสิ”
ระย้ากลืนน้ำลายลงคอ จิตใจที่เคยเย็นดั่งน้ำฝน ตอนนี้เดือดคลั่ก “มังคะ ต้องขอประทานอภัยเพราะหม่อมฉันเพิ่งทราบว่า คุณลัลน์เธอเคยเป็น” เนตรผู้ฟังวาววับขึ้น และระย้ารู้ดีคำพูดของตัวเองฟังสามหาว “ตอนนี้หม่อมฉันเข้าใจดีแล้วมังคะ คงคุณหญิงประภาสิมังคะ”
“ฉันสงสัยเหตุใดเธอจึงไม่รู้เรื่องนี้แม่ระย้า แต่ก็เอาเถอะ ยังมีอีกเรื่อง...” ถ้อยตรัสราบเรียบไร้ความรู้สึกเช่นเคย “จบงานศพแม่ลัลน์ฉันจะรับลลิตรภัทรไปอยู่ที่วัง ลลิตรภัทรควรได้รับการอบรมที่ดีกว่านี้”
“เอ่อ หม่อมฉันคิดว่า--”
ท่านหญิงวลัยฤดีขมวดขนงและผินพักตร์ทอดเนตรคนท้วง
“ฉันบอกให้เธอรับรู้ไว้เท่านั้นแม่ระย้า และให้จัดเตรียมข้าวของที่จำเป็นบางส่วนของลลิตรภัทรไว้สำหรับการย้าย”
ระย้าหน้าชาพูดไม่ออก ได้แต่พึมพำรับถ้อยตรัส มารดาของปุลินมีสีหน้ากังวลแกมหนักใจ เมื่อเหลียวไปมองยังอีกฟากของเรือนผ่านบรรดาผู้คนที่มาร่วมงาน ลลิตรภัทรนั่งอยู่ตรงนั้น อยู่กับปุลิน แต่ท่าทีหงอยเหงานั่นทำให้คนมองสะท้านในใจเหลือเกิน
เด็กหญิงที่เพิ่งสูญเสียคนสำคัญ และได้ลิ้มรสชาติการลาจากอันเกิดจากความตายเป็นครั้งแรกนั้น หน้าตาทุกข์ทนหม่นหมองซึมเศร้า... นั่งเหม่อมองไม่สนใจบรรดาผู้ใหญ่ที่เฝ้ามองด้วยแววตาห่วงใย และแทบจะไม่พูดกับใครเลย นอกจากบรรดาพี่เลี้ยงและปุลิน
=======================================================
ดีค้า พายัยรำพัดกับไอ้กุ้งหัวแหลมมาส่งค่ะ ^^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง เค้าคิดว่าตอนนี้เฟอร์คงอยากได้หนามทุเรียนชิมะ อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 มิ.ย. 2559, 19:55:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 มิ.ย. 2559, 19:55:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1068
| << บทที่ ๓ 4/4 | บทที่ ๔ 2/4 >> |
ดังปัณณ์ 29 มิ.ย. 2559, 19:55:46 น.
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน Book To Go ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/I0ybNn
ฝากพี่เรกับอาวินด้วยนะคะ คืนนี้หลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน Book To Go ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/I0ybNn
ฝากพี่เรกับอาวินด้วยนะคะ คืนนี้หลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
Zephyr 30 มิ.ย. 2559, 09:47:01 น.
ทุเรียนทั้งลูกได้มั้ย
ถ้าท่านหญิง คุณพ่อและอิประภา
คาดว่าเหตุจากนั...งสุดท้ายยย นี่แน่ๆ
รวมย่าด้วย แต่พ่อคงมีส่วน ดี ดีมาก
อ่านละเฮิร์ต เว่ย
สงสารรำพัดของพี่กุ้ง
พี่กุ้งกละบมาโฉบน้องไปด้วย เร็วๆๆๆๆ
ทุเรียนทั้งลูกได้มั้ย
ถ้าท่านหญิง คุณพ่อและอิประภา
คาดว่าเหตุจากนั...งสุดท้ายยย นี่แน่ๆ
รวมย่าด้วย แต่พ่อคงมีส่วน ดี ดีมาก
อ่านละเฮิร์ต เว่ย
สงสารรำพัดของพี่กุ้ง
พี่กุ้งกละบมาโฉบน้องไปด้วย เร็วๆๆๆๆ