: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 35 (50%)
เพียงเช้าวันถัดมาห้องรับแขกของบ้านปรเมศวร์ก็ต้องต้อนรับแขกที่คาดไม่ถึง เมื่อตำรวจติดต่อขอเข้าพบทายาทของธนาทั้งหมดพร้อมกับแจ้งข้อมูลที่ทำให้บรรยากาศในห้องกลายเป็นสุญญากาศในบัดดล ภรรยาทั้งสองของผู้วายชนม์รวมถึงลูกหญิงชายทั้งหมดล้วนอยู่ในอาการตกตะลึงไม่ต่างกัน
วัชระเป็นคนแรกที่ได้สติ ชายหนุ่มผุดลุกขึ้น ทำกิริยาแทบไม่ต่างกับการกระทืบเท้า หน้าซีดปากสั่นเห็นได้ชัดว่าโกรธจัด เมื่อชี้หน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจและผรุสวาทเสียงกร้าว “เตี่ยเป็นโรคหัวใจ ใครๆก็รู้ บ้าไปแล้วหรือไง ถึงมาบอกว่าเตี่ยถูกฆาตกรรมน่ะ ประสาทแดกกันไปหมดแล้วหรือไง”
ริสาฉุดแขนน้องชายดึงให้นั่งลง แล้วค้อมศีรษะแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างลุแก่โทษ “แพทย์ชันสูตรยืนยันสาเหตุการเสียชีวิตแล้วหรือคะ”
“ครับ ไม่ใช่หัวใจล้มเหลว แต่เป็นปอดล้มเหลว ตับและไตวาย”
“ปอดล้มเหลวเหรอคะ” หญิงสาวขมวดคิ้วทวนความจำ “ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล เตี่ยก็ตัวบวมๆ หายใจไม่ค่อยสะดวก เป็นไปได้ไหมคะว่าเตี่ยอาจจะมีอาการปอดติดเชื้อจากการรักษาตัวครั้งก่อน ร่างกายท่านอ่อนแออยู่แล้ว ระบบอวัยวะภายในก็เลยล้มเหลว ดิฉันว่าน่าจะเป็นความเข้าใจผิดกันมากกว่านะคะ”
“ผมยังให้ข้อมูลมากไปกว่านี้ไม่ได้เพราะจะส่งผลกับรูปคดี แต่ยืนยันได้ว่าคุณธนา ปรเมศวร์ ไม่ได้เสียชีวิตจากเหตุปกติแน่นอน” นายตำรวจเจ้าของคดีกวาดตาไปรอบๆเพื่อจับสังเกตแต่ละคน
ดารณีบิดริมฝีปากดวงตาฉายแววสะใจ
ริสาเหลือบไปสังเกตมารดาพลางขมวดคิ้วครุ่นคิด
วัชระอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้าง พึมพำบางอย่างเสียงแผ่วเบา
สาวิตรียกมือทาบอกหน่วยตาวาวคลอด้วยหยาดน้ำตา นางกวาดตามองรอบห้อง แล้วหยิบแก้วน้ำมาจิบ มือสั่นระริกเห็นได้ชัดว่าตกใจจนแทบควบคุมสติไม่อยู่
ส่วนสาวัช...สีหน้านิ่งเรียบ อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เสียงแก้ววางกระทบกับจานรองดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ สาวิตรีค้อมศีรษะให้ทุกคนรอบๆ พึมพำขอโทษฟังแทบไม่ได้ศัพท์ มือที่เลื่อนไปวางบนตักบีบกันแน่น น้ำตาซึ่งคลอหน่วยตาเมื่อครู่กลับแปรเป็นหยดน้ำกลิ้งลงมาตามพวงแก้มอิ่ม นางกัดริมฝีปากกลั้นเสียงสะอื้นจนไหล่ไหวโยน
“กระแดะ” ดารณีโพล่งลอยๆ ปรายตาไปทางผู้หญิงที่เป็นหนามแหลมทิ่มตำหัวใจเธอมาตลอดทั้งชีวิตสมรส
“ระวังคำพูดด้วยครับ อย่าพูดจาอย่างนี้เลย มันไม่ดีกับภาพลักษณ์ของคุณนายใหญ่” สาวัชเอ่ยเสียงเรียบ ลุกไปนั่งที่โซฟายาวเคียงข้างมารดา พร้อมกับดึงมือท่านมากุมไว้อย่างปลอบประโลม
สาวิตรีเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ นางปล่อยน้ำตาพร่างลงมา ทั้งยังลูบมือสาวัชซ้ำๆ
ริสาไม่ได้อคติ แต่เธอมั่นใจว่ากิริยานั้นของสาวิตรีเหมือนลำพองใน ‘ชัยชนะ’ มากกว่าอย่างอื่น
ดารณีโกรธจนหน้าเขียว “ไอ้...”
“หม่าม้าคะ” ริสาจิกตาปรามมารดา
เจ้าหน้าที่ตำรวจกระแอม “ผมต้องเชิญทุกคนในบ้านปรเมศวร์ไปสอบปากคำทั้งหมดในฐานะผู้ต้องสงสัย และจะขอค้นบ้านโดยละเอียดด้วย ทางเจ้าบ้านจะอนุญาตไหมครับ หรือต้องให้ผมเอาหมายค้นมา”
ริสาหันไปทางมารดาคล้ายรอคำสั่ง ครั้นดารณีพยักพเยิดเป็นเครื่องหมายอนุญาตให้เธอเป็นผู้ตัดสินใจ หญิงสาวจึงเอ่ยเสียงเรียบ “คุณตำรวจจัดการตามที่เห็นสมควรเลยค่ะ ทางเรายินดีให้ความร่วมมือในการสอบปากคำเต็มที่เช่นกัน”
ดารณียิ้มมีชัย ขณะชี้หน้าสาวิตรี “เริ่มจากค้นบ้านมันวันนี้เลยดีไหมคะ มันจะได้ไม่มีเวลาทำลายหลักฐาน”
“ดูคุณนายใหญ่จงใจปรักปรำแม่ผมเหลือเกิน ถ้าค้นแล้วไม่เจออะไร คุณนายใหญ่จะขอโทษแม่ผมหรือเปล่า”
“เอาสิ! ถ้าแม่เธอบริสุทธิ์จริง จะให้ฉันกราบก็ยังได้” ดารณีบิดริมฝีปากเยาะหยัน “แต่ถ้าผลการสอบสวนออกมาว่ามันเป็นคนฆ่าเฮีย เธอจะออกจากบ้านนี้ไปอยู่กับนังแม่ฆาตกรของเธอในคุกด้วยไหมล่ะ”
“เราอย่าเพิ่งคาดการณ์ไปล่วงหน้าเลยค่ะหม่าม้า รอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบทั้งพยานและหลักฐานให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยสรุปก็ยังทัน” ริสาปรามมารดาเป็นคำรบที่ไม่ได้นับ
เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดคุยในรายละเอียด นัดหมายวันเวลาการสอบปากคำสมาชิกในบ้านทุกคนรวมถึงคนงานและคนรับใช้จนแล้วเสร็จจึงลากลับ
ริสาคอยจนในห้องรับแขกเหลือแต่สมาชิกใน ‘ครอบครัว’ แล้วจึงเอ่ยเสียงหนัก “เรื่องคดี หยงจะปรึกษาอาเสือเพื่อหาทางออก ซึ่งไม่ว่าการคาดการณ์ของตำรวจจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปถึงสื่อ สถานการณ์ของบริษัทคงย่ำแย่ ทุกคนคงรู้นะว่าต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ ปิดปากให้สนิท ห้ามเรื่องนี้เล็ดลอดไปจากห้องนี้เด็ดขาด ถ้าใครฝ่าฝืน หยงไม่เอาไว้แน่ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม” หญิงสาวกวาดตามองทีละคนยืนกรานด้วยสายตาว่าเธอเอาจริง
ทุกคนพยักหน้ารับทราบไม่เว้นแม้แต่ดารณี ริสายกมุมปากขึ้นด้วยความพอใจ ในเมื่อธนาก็ไม่อยู่แล้ว บางที...นี่อาจเป็นโอกาสอันดีที่เธอจะเขี่ยสองแม่ลูกออกจากบ้าน ไม่ต้องให้อยู่เป็นเสี้ยนตำตามารดาเธออีกต่อไป!
“อีกเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบก็คือ ก่อนเสีย เตี่ยแต่งตั้งให้หยงเป็นซีอีโอแทน เพราะฉะนั้นตอนนี้ตำแหน่งเก่าของหยงว่างอยู่ หยงจะแต่งตั้งให้ฮกเป็นรองซีอีโอ”
“ผมเหรอ! เจ้จะให้ผมเป็นรองซีอีโอเหรอ” วัชระดวงตาเป็นประกาย สีหน้าตื่นเต้นยินดี
ริสายิ้มนิดๆด้วยความเอ็นดู ก่อนปรายตาไปทาง ‘สองแม่ลูก’ ดวงตาสาวิตรีวาวจ้าไม่พอใจ ขณะสาวัชนั่งนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึก หญิงสาวรอฟังว่าจะมีใครแย้งหรือเอ่ยอะไร ทว่าเมื่อทั้งคู่ยังเงียบ เธอจึงสรุป “งั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้”
ริสาจงใจมองน้องชายคนเล็กและออกคำสั่งโดยตรง “ที่เธอเคยบ่นว่าเครื่องจักรที่โรงงานโคราชมันเก่าแล้ว ตอนนี้ได้เวลาที่เธอควรไปบ่นดังๆให้นักข่าวฟังแล้วนะ”
“อาหยง!” ดารณีตกใจ “นี่ลื้อเครียดจนเพี้ยนเหรอ ให้ข่าวบ้าๆแบบนี้ได้ยังไง”
ริสาหันไปทางวัชระ “ฮกคิดว่าเจ้เพี้ยนไหม”
“บริษัทของเจ้นี่ เจ้คงต้องคิดมาดีแล้วว่าทำไมถึงทำแบบนั้น”
ริสาอมยิ้มขันคำประชดประชันของน้องชายที่ช่างแหย่เย้าแม้ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ แต่เธอกำลังอารมณ์ดีเกินกว่าจะเอ็ดให้เขาคำนึงถึงกาละเทศะ จึงปล่อยเลยตามเลย แล้วเบือนหน้าไปทางน้องชายต่างมารดาแทน
“สาวัชล่ะ เธอคิดยังไง”
การที่ฝ่ายนั้นไม่แสดงความยินดีหรือกระตือรือร้นที่เธอถามความเห็น ทำให้หญิงสาวหมั่นไส้นิดๆ ครั้นหันไปเห็นสาวิตรียิ้มแก้มแทบปริภูมิอกภูมิใจอย่างไม่ปิดบังอีก นั่นละที่น่าโมโหที่สุด!
“บริษัทประกันยืนยันแล้วว่าเราจะได้รับสินไหมทดแทนเป็นวงเงินประมาณหนึ่งพันเจ็ดร้อยล้าน ซึ่งครอบคลุมกับความเสียหายของเราทั้งหมด การที่คุณหยงจงใจให้ข่าวว่าเครื่องจักรที่ถูกไฟไหม้เป็นของเก่าซึ่งเราใช้เป็นเพียงกำลังผลิตสำรองและผมเองก็เคยเสนอให้เปลี่ยนใหม่ จะทำให้นักลงทุนเชื่อว่าอัคคีภัยครั้งนี้ ‘ไม่’ กระทบกับกำลังการผลิตของเราในทุกแง่ ดังนั้นราคาหุ้นของเราน่าจะพุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง”
“เธอเข้าใจถูกต้องทั้งหมด เพราะฉะนั้นก็ทำตามที่เห็นสมควรได้เลย ฉันอนุญาต” ริสาลุกขึ้นยืน “แยกย้ายกันไปได้ละ แล้วก็อย่างที่เจ้าหน้าที่ตำรวจย้ำนะ ห้ามเคลื่อนย้ายข้าวของในบ้านเด็ดขาด ถ้าไม่ได้รับอนุญาต”
ตอนท้ายหญิงสาวยิ้มให้มารดา “เรื่องงานศพ หยงรบกวนม้าช่วยเป็นแม่งานนะคะ เพราะตอนนี้หยงติดภารกิจเรื่องที่บริษัทอยู่ ส่วนการยื่นขอเป็นผู้จัดการมรดก หยงให้ทนายดำเนินการแล้ว ทุกคนไม่ต้องห่วง”
“แล้วผมล่ะเจ้ มีอะไรให้ผมช่วยไหม” วัชระกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกาย
“เธอไปเป็นลูกมือหม่าม้าละกัน เรื่องอื่นๆไว้เจ้จัดการเอง”
“ครับ ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว เจ้อย่าลืมนะ อยากให้ผมช่วยอะไร เจ้เรียกใช้ผมได้เสมอ” วัชระเอื้อมไปตบบ่าสาวัช “นายนี่มันโชคดี มีโอกาสได้แสดงฝีมือออกสื่อตลอดเลยนะสาวัช”
สาวัชสบตาพี่สาวและพี่ชาย สุดท้ายจึงตัดสินใจเอ่ยสิ่งที่ไตร่ตรองมาพักใหญ่แล้ว “ขอบคุณคุณหยงที่เมตตาผม แต่หลังจากเสร็จงานศพเตี่ย ผมอยากจะลาออกจากทุกตำแหน่งในบริษัทครับ”
“วัช!” สาวิตรีอุทานหน้าเผือด “ทำไมถึงตัดสินใจอย่างนี้”
“ผมพอมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง ผมจะซื้อบ้าน เราย้ายออกไปอยู่ข้างนอกด้วยกันดีกว่าครับแม่ เตี่ยก็ไม่อยู่แล้ว เราอยู่ด้วยกันแบบเดิม ผมว่ามันจะทำให้อึดอัดกันไปทุกฝ่ายเปล่าๆ”
“แต่ว่า...” สาวิตรีเสียงเครือ “ให้เวลาแม่ทำใจหน่อยเถอะ มันกะทันหันปุบปับไปหมด แม่...แม่ยังทำใจเรื่องเตี่ยไม่ได้เลย วัชจะให้แม่เจอความเปลี่ยนแปลงพร้อมกันหลายๆเรื่อง แม่รับไม่ได้หรอก”
“แม่เธอพูดถูกนะสาวัช” ริสาตัดบท “เอาไว้คุยกันเรื่องนี้หลังจากตำรวจจัดการเรื่องเตี่ยเรียบร้อยแล้วดีกว่า”
“แต่ว่าผม...”
“ไม่มีแต่ ฉันตัดสินใจไปแล้ว” ริสาแสดงอำนาจอย่างย่ามใจ “แยกย้ายกันไปทำงานได้ละ ยังมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ”
หญิงสาวสั่งเสียงเข้ม จากนั้นทำความเคารพดารณี และลุกไปเป็นคนแรก สาวัชเห็นบรรยากาศอึมครึม จึงหันไปไหว้ภรรยาตามกฎหมายของบิดา แล้วประคองมารดาเดินออกจากห้องบ้าง
เมื่อเหลือกันตามลำพังแล้ว ดารณีจึงผ่อนลมหายใจแผ่วเบา
“ม้าโอเคใช่ไหมครับ” วัชระมาคุกเข่าข้างๆ บีบขาให้แม่อย่างเอาใจ
“อืม ว่าแต่ลื้อเถอะ โกรธเจ้หรือเปล่า ที่สั่งไอ้ลูกเมียน้อยนั่นไปให้ข่าว ไม่ใช่ลื้อ”
“โกรธทำไมล่ะหม่าม้า เจ้ต้องมีเหตุผลอยู่แล้วถึงทำแบบนั้น อีกอย่างเจ้ก็จะแต่งตั้งผมเป็นรองซีอีโอแล้ว ผมต้องดีใจมากกว่าสิ” วัชระมองมารดาตาใสแจ๋ว “ที่สำคัญก็คือผมเชื่อว่าคำสั่งของเจ้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน”
“ม้าดีใจที่ฮกเข้าใจเจ้ เตี่ยไม่อยู่แล้ว ม้าเองก็แก่ไปทุกวัน รังแต่จะเป็นคนไม่มีประโยชน์ ลื้อกับเจ้มีกันอยู่แค่นี้ จำไว้นะฮก ว่าลื้อสองคนต้องรักกันให้มากๆ อย่าเห็นเงินสำคัญกว่าความเป็นพี่น้องเด็ดขาด”
“ใครว่าสองคนพี่น้อง ถึงจะไม่มีเตี่ยแล้ว แต่ยังไงสาวัชก็เป็นลูกเตี่ยอีกคนนะครับ”
ดารณียกมุมปากขึ้นนิดๆ ดวงตาเหี้ยมเกรียม เมื่อเอ่ย “มันก็เป็นลูกเตี่ยอีกไม่นานหรอก เมื่อไหร่ที่ความจริงเปิดเผยว่าแม่มันฆ่าเตี่ย วันนั้นพวกมันสองแม่ลูกจะเข้าใจเองว่าตกสวรรค์น่ะมันเจ็บปวดแค่ไหน”
วัชระเขม้นตามองมารดาอย่างสงสัย “ทำไมม้าถึงมั่นใจนักครับว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนฆ่าเตี่ย”
“ม้าไม่ได้ทำ ฮกกับอาหยงก็ไม่ได้ทำแน่นอน ส่วนไอ้ลูกเมียน้อยนั่นมันคงไม่ฆ่าเตี่ยตัวเองหรอก เพราะฉะนั้นจะเหลือใครล่ะ ก็เหลือนังหลกท่งคนนั้นคนเดียวน่ะแหละ” นางผรุสวาทเรียกจิกหัวสตรีที่ไม่อยู่ในที่นั้นด้วยถ้อยคำเหยียดหยาม
“ม้าพูดเบาๆ ใครได้ยินเข้าจะไม่ดี” วัชระสะดุ้งด้วยคำด่าของแม่ นั้นมิใช่แค่ ‘เหยียด’ แต่เรียกว่า ‘หยาบมาก’ ด้วยซ้ำ
“เราทนอยู่ร่วมบ้านกับมันอีกไม่นานหรอก อีกหน่อยเราจะไม่ต้องเห็นพวกมันให้ตำตาอีกแล้ว” ดารณีเค้นเสียงคั่งแค้น สีหน้าชิงชังเจ็บปวด
วัชระเหลือบตามองมารดา ก่อนหลุบตาลง คิ้วขมวดครุ่นคิด ท่าทีของดารณีมีบางอย่างแปลกๆ ที่น่าหงุดหงิดก็คือเขากลับนึกไม่ออกว่ามันผิดปกติตรงไหน!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
พี่ดอกเตอร์กลับมาล้าวววววว
ใครคิดถึงดอกเตอร์สาวัชบ้าง ยกมือขึ้นนนนนน ^o^/
วัชระเป็นคนแรกที่ได้สติ ชายหนุ่มผุดลุกขึ้น ทำกิริยาแทบไม่ต่างกับการกระทืบเท้า หน้าซีดปากสั่นเห็นได้ชัดว่าโกรธจัด เมื่อชี้หน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจและผรุสวาทเสียงกร้าว “เตี่ยเป็นโรคหัวใจ ใครๆก็รู้ บ้าไปแล้วหรือไง ถึงมาบอกว่าเตี่ยถูกฆาตกรรมน่ะ ประสาทแดกกันไปหมดแล้วหรือไง”
ริสาฉุดแขนน้องชายดึงให้นั่งลง แล้วค้อมศีรษะแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างลุแก่โทษ “แพทย์ชันสูตรยืนยันสาเหตุการเสียชีวิตแล้วหรือคะ”
“ครับ ไม่ใช่หัวใจล้มเหลว แต่เป็นปอดล้มเหลว ตับและไตวาย”
“ปอดล้มเหลวเหรอคะ” หญิงสาวขมวดคิ้วทวนความจำ “ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล เตี่ยก็ตัวบวมๆ หายใจไม่ค่อยสะดวก เป็นไปได้ไหมคะว่าเตี่ยอาจจะมีอาการปอดติดเชื้อจากการรักษาตัวครั้งก่อน ร่างกายท่านอ่อนแออยู่แล้ว ระบบอวัยวะภายในก็เลยล้มเหลว ดิฉันว่าน่าจะเป็นความเข้าใจผิดกันมากกว่านะคะ”
“ผมยังให้ข้อมูลมากไปกว่านี้ไม่ได้เพราะจะส่งผลกับรูปคดี แต่ยืนยันได้ว่าคุณธนา ปรเมศวร์ ไม่ได้เสียชีวิตจากเหตุปกติแน่นอน” นายตำรวจเจ้าของคดีกวาดตาไปรอบๆเพื่อจับสังเกตแต่ละคน
ดารณีบิดริมฝีปากดวงตาฉายแววสะใจ
ริสาเหลือบไปสังเกตมารดาพลางขมวดคิ้วครุ่นคิด
วัชระอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้าง พึมพำบางอย่างเสียงแผ่วเบา
สาวิตรียกมือทาบอกหน่วยตาวาวคลอด้วยหยาดน้ำตา นางกวาดตามองรอบห้อง แล้วหยิบแก้วน้ำมาจิบ มือสั่นระริกเห็นได้ชัดว่าตกใจจนแทบควบคุมสติไม่อยู่
ส่วนสาวัช...สีหน้านิ่งเรียบ อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เสียงแก้ววางกระทบกับจานรองดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ สาวิตรีค้อมศีรษะให้ทุกคนรอบๆ พึมพำขอโทษฟังแทบไม่ได้ศัพท์ มือที่เลื่อนไปวางบนตักบีบกันแน่น น้ำตาซึ่งคลอหน่วยตาเมื่อครู่กลับแปรเป็นหยดน้ำกลิ้งลงมาตามพวงแก้มอิ่ม นางกัดริมฝีปากกลั้นเสียงสะอื้นจนไหล่ไหวโยน
“กระแดะ” ดารณีโพล่งลอยๆ ปรายตาไปทางผู้หญิงที่เป็นหนามแหลมทิ่มตำหัวใจเธอมาตลอดทั้งชีวิตสมรส
“ระวังคำพูดด้วยครับ อย่าพูดจาอย่างนี้เลย มันไม่ดีกับภาพลักษณ์ของคุณนายใหญ่” สาวัชเอ่ยเสียงเรียบ ลุกไปนั่งที่โซฟายาวเคียงข้างมารดา พร้อมกับดึงมือท่านมากุมไว้อย่างปลอบประโลม
สาวิตรีเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ นางปล่อยน้ำตาพร่างลงมา ทั้งยังลูบมือสาวัชซ้ำๆ
ริสาไม่ได้อคติ แต่เธอมั่นใจว่ากิริยานั้นของสาวิตรีเหมือนลำพองใน ‘ชัยชนะ’ มากกว่าอย่างอื่น
ดารณีโกรธจนหน้าเขียว “ไอ้...”
“หม่าม้าคะ” ริสาจิกตาปรามมารดา
เจ้าหน้าที่ตำรวจกระแอม “ผมต้องเชิญทุกคนในบ้านปรเมศวร์ไปสอบปากคำทั้งหมดในฐานะผู้ต้องสงสัย และจะขอค้นบ้านโดยละเอียดด้วย ทางเจ้าบ้านจะอนุญาตไหมครับ หรือต้องให้ผมเอาหมายค้นมา”
ริสาหันไปทางมารดาคล้ายรอคำสั่ง ครั้นดารณีพยักพเยิดเป็นเครื่องหมายอนุญาตให้เธอเป็นผู้ตัดสินใจ หญิงสาวจึงเอ่ยเสียงเรียบ “คุณตำรวจจัดการตามที่เห็นสมควรเลยค่ะ ทางเรายินดีให้ความร่วมมือในการสอบปากคำเต็มที่เช่นกัน”
ดารณียิ้มมีชัย ขณะชี้หน้าสาวิตรี “เริ่มจากค้นบ้านมันวันนี้เลยดีไหมคะ มันจะได้ไม่มีเวลาทำลายหลักฐาน”
“ดูคุณนายใหญ่จงใจปรักปรำแม่ผมเหลือเกิน ถ้าค้นแล้วไม่เจออะไร คุณนายใหญ่จะขอโทษแม่ผมหรือเปล่า”
“เอาสิ! ถ้าแม่เธอบริสุทธิ์จริง จะให้ฉันกราบก็ยังได้” ดารณีบิดริมฝีปากเยาะหยัน “แต่ถ้าผลการสอบสวนออกมาว่ามันเป็นคนฆ่าเฮีย เธอจะออกจากบ้านนี้ไปอยู่กับนังแม่ฆาตกรของเธอในคุกด้วยไหมล่ะ”
“เราอย่าเพิ่งคาดการณ์ไปล่วงหน้าเลยค่ะหม่าม้า รอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบทั้งพยานและหลักฐานให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยสรุปก็ยังทัน” ริสาปรามมารดาเป็นคำรบที่ไม่ได้นับ
เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดคุยในรายละเอียด นัดหมายวันเวลาการสอบปากคำสมาชิกในบ้านทุกคนรวมถึงคนงานและคนรับใช้จนแล้วเสร็จจึงลากลับ
ริสาคอยจนในห้องรับแขกเหลือแต่สมาชิกใน ‘ครอบครัว’ แล้วจึงเอ่ยเสียงหนัก “เรื่องคดี หยงจะปรึกษาอาเสือเพื่อหาทางออก ซึ่งไม่ว่าการคาดการณ์ของตำรวจจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปถึงสื่อ สถานการณ์ของบริษัทคงย่ำแย่ ทุกคนคงรู้นะว่าต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ ปิดปากให้สนิท ห้ามเรื่องนี้เล็ดลอดไปจากห้องนี้เด็ดขาด ถ้าใครฝ่าฝืน หยงไม่เอาไว้แน่ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม” หญิงสาวกวาดตามองทีละคนยืนกรานด้วยสายตาว่าเธอเอาจริง
ทุกคนพยักหน้ารับทราบไม่เว้นแม้แต่ดารณี ริสายกมุมปากขึ้นด้วยความพอใจ ในเมื่อธนาก็ไม่อยู่แล้ว บางที...นี่อาจเป็นโอกาสอันดีที่เธอจะเขี่ยสองแม่ลูกออกจากบ้าน ไม่ต้องให้อยู่เป็นเสี้ยนตำตามารดาเธออีกต่อไป!
“อีกเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบก็คือ ก่อนเสีย เตี่ยแต่งตั้งให้หยงเป็นซีอีโอแทน เพราะฉะนั้นตอนนี้ตำแหน่งเก่าของหยงว่างอยู่ หยงจะแต่งตั้งให้ฮกเป็นรองซีอีโอ”
“ผมเหรอ! เจ้จะให้ผมเป็นรองซีอีโอเหรอ” วัชระดวงตาเป็นประกาย สีหน้าตื่นเต้นยินดี
ริสายิ้มนิดๆด้วยความเอ็นดู ก่อนปรายตาไปทาง ‘สองแม่ลูก’ ดวงตาสาวิตรีวาวจ้าไม่พอใจ ขณะสาวัชนั่งนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึก หญิงสาวรอฟังว่าจะมีใครแย้งหรือเอ่ยอะไร ทว่าเมื่อทั้งคู่ยังเงียบ เธอจึงสรุป “งั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้”
ริสาจงใจมองน้องชายคนเล็กและออกคำสั่งโดยตรง “ที่เธอเคยบ่นว่าเครื่องจักรที่โรงงานโคราชมันเก่าแล้ว ตอนนี้ได้เวลาที่เธอควรไปบ่นดังๆให้นักข่าวฟังแล้วนะ”
“อาหยง!” ดารณีตกใจ “นี่ลื้อเครียดจนเพี้ยนเหรอ ให้ข่าวบ้าๆแบบนี้ได้ยังไง”
ริสาหันไปทางวัชระ “ฮกคิดว่าเจ้เพี้ยนไหม”
“บริษัทของเจ้นี่ เจ้คงต้องคิดมาดีแล้วว่าทำไมถึงทำแบบนั้น”
ริสาอมยิ้มขันคำประชดประชันของน้องชายที่ช่างแหย่เย้าแม้ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ แต่เธอกำลังอารมณ์ดีเกินกว่าจะเอ็ดให้เขาคำนึงถึงกาละเทศะ จึงปล่อยเลยตามเลย แล้วเบือนหน้าไปทางน้องชายต่างมารดาแทน
“สาวัชล่ะ เธอคิดยังไง”
การที่ฝ่ายนั้นไม่แสดงความยินดีหรือกระตือรือร้นที่เธอถามความเห็น ทำให้หญิงสาวหมั่นไส้นิดๆ ครั้นหันไปเห็นสาวิตรียิ้มแก้มแทบปริภูมิอกภูมิใจอย่างไม่ปิดบังอีก นั่นละที่น่าโมโหที่สุด!
“บริษัทประกันยืนยันแล้วว่าเราจะได้รับสินไหมทดแทนเป็นวงเงินประมาณหนึ่งพันเจ็ดร้อยล้าน ซึ่งครอบคลุมกับความเสียหายของเราทั้งหมด การที่คุณหยงจงใจให้ข่าวว่าเครื่องจักรที่ถูกไฟไหม้เป็นของเก่าซึ่งเราใช้เป็นเพียงกำลังผลิตสำรองและผมเองก็เคยเสนอให้เปลี่ยนใหม่ จะทำให้นักลงทุนเชื่อว่าอัคคีภัยครั้งนี้ ‘ไม่’ กระทบกับกำลังการผลิตของเราในทุกแง่ ดังนั้นราคาหุ้นของเราน่าจะพุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง”
“เธอเข้าใจถูกต้องทั้งหมด เพราะฉะนั้นก็ทำตามที่เห็นสมควรได้เลย ฉันอนุญาต” ริสาลุกขึ้นยืน “แยกย้ายกันไปได้ละ แล้วก็อย่างที่เจ้าหน้าที่ตำรวจย้ำนะ ห้ามเคลื่อนย้ายข้าวของในบ้านเด็ดขาด ถ้าไม่ได้รับอนุญาต”
ตอนท้ายหญิงสาวยิ้มให้มารดา “เรื่องงานศพ หยงรบกวนม้าช่วยเป็นแม่งานนะคะ เพราะตอนนี้หยงติดภารกิจเรื่องที่บริษัทอยู่ ส่วนการยื่นขอเป็นผู้จัดการมรดก หยงให้ทนายดำเนินการแล้ว ทุกคนไม่ต้องห่วง”
“แล้วผมล่ะเจ้ มีอะไรให้ผมช่วยไหม” วัชระกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกาย
“เธอไปเป็นลูกมือหม่าม้าละกัน เรื่องอื่นๆไว้เจ้จัดการเอง”
“ครับ ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว เจ้อย่าลืมนะ อยากให้ผมช่วยอะไร เจ้เรียกใช้ผมได้เสมอ” วัชระเอื้อมไปตบบ่าสาวัช “นายนี่มันโชคดี มีโอกาสได้แสดงฝีมือออกสื่อตลอดเลยนะสาวัช”
สาวัชสบตาพี่สาวและพี่ชาย สุดท้ายจึงตัดสินใจเอ่ยสิ่งที่ไตร่ตรองมาพักใหญ่แล้ว “ขอบคุณคุณหยงที่เมตตาผม แต่หลังจากเสร็จงานศพเตี่ย ผมอยากจะลาออกจากทุกตำแหน่งในบริษัทครับ”
“วัช!” สาวิตรีอุทานหน้าเผือด “ทำไมถึงตัดสินใจอย่างนี้”
“ผมพอมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง ผมจะซื้อบ้าน เราย้ายออกไปอยู่ข้างนอกด้วยกันดีกว่าครับแม่ เตี่ยก็ไม่อยู่แล้ว เราอยู่ด้วยกันแบบเดิม ผมว่ามันจะทำให้อึดอัดกันไปทุกฝ่ายเปล่าๆ”
“แต่ว่า...” สาวิตรีเสียงเครือ “ให้เวลาแม่ทำใจหน่อยเถอะ มันกะทันหันปุบปับไปหมด แม่...แม่ยังทำใจเรื่องเตี่ยไม่ได้เลย วัชจะให้แม่เจอความเปลี่ยนแปลงพร้อมกันหลายๆเรื่อง แม่รับไม่ได้หรอก”
“แม่เธอพูดถูกนะสาวัช” ริสาตัดบท “เอาไว้คุยกันเรื่องนี้หลังจากตำรวจจัดการเรื่องเตี่ยเรียบร้อยแล้วดีกว่า”
“แต่ว่าผม...”
“ไม่มีแต่ ฉันตัดสินใจไปแล้ว” ริสาแสดงอำนาจอย่างย่ามใจ “แยกย้ายกันไปทำงานได้ละ ยังมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ”
หญิงสาวสั่งเสียงเข้ม จากนั้นทำความเคารพดารณี และลุกไปเป็นคนแรก สาวัชเห็นบรรยากาศอึมครึม จึงหันไปไหว้ภรรยาตามกฎหมายของบิดา แล้วประคองมารดาเดินออกจากห้องบ้าง
เมื่อเหลือกันตามลำพังแล้ว ดารณีจึงผ่อนลมหายใจแผ่วเบา
“ม้าโอเคใช่ไหมครับ” วัชระมาคุกเข่าข้างๆ บีบขาให้แม่อย่างเอาใจ
“อืม ว่าแต่ลื้อเถอะ โกรธเจ้หรือเปล่า ที่สั่งไอ้ลูกเมียน้อยนั่นไปให้ข่าว ไม่ใช่ลื้อ”
“โกรธทำไมล่ะหม่าม้า เจ้ต้องมีเหตุผลอยู่แล้วถึงทำแบบนั้น อีกอย่างเจ้ก็จะแต่งตั้งผมเป็นรองซีอีโอแล้ว ผมต้องดีใจมากกว่าสิ” วัชระมองมารดาตาใสแจ๋ว “ที่สำคัญก็คือผมเชื่อว่าคำสั่งของเจ้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน”
“ม้าดีใจที่ฮกเข้าใจเจ้ เตี่ยไม่อยู่แล้ว ม้าเองก็แก่ไปทุกวัน รังแต่จะเป็นคนไม่มีประโยชน์ ลื้อกับเจ้มีกันอยู่แค่นี้ จำไว้นะฮก ว่าลื้อสองคนต้องรักกันให้มากๆ อย่าเห็นเงินสำคัญกว่าความเป็นพี่น้องเด็ดขาด”
“ใครว่าสองคนพี่น้อง ถึงจะไม่มีเตี่ยแล้ว แต่ยังไงสาวัชก็เป็นลูกเตี่ยอีกคนนะครับ”
ดารณียกมุมปากขึ้นนิดๆ ดวงตาเหี้ยมเกรียม เมื่อเอ่ย “มันก็เป็นลูกเตี่ยอีกไม่นานหรอก เมื่อไหร่ที่ความจริงเปิดเผยว่าแม่มันฆ่าเตี่ย วันนั้นพวกมันสองแม่ลูกจะเข้าใจเองว่าตกสวรรค์น่ะมันเจ็บปวดแค่ไหน”
วัชระเขม้นตามองมารดาอย่างสงสัย “ทำไมม้าถึงมั่นใจนักครับว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนฆ่าเตี่ย”
“ม้าไม่ได้ทำ ฮกกับอาหยงก็ไม่ได้ทำแน่นอน ส่วนไอ้ลูกเมียน้อยนั่นมันคงไม่ฆ่าเตี่ยตัวเองหรอก เพราะฉะนั้นจะเหลือใครล่ะ ก็เหลือนังหลกท่งคนนั้นคนเดียวน่ะแหละ” นางผรุสวาทเรียกจิกหัวสตรีที่ไม่อยู่ในที่นั้นด้วยถ้อยคำเหยียดหยาม
“ม้าพูดเบาๆ ใครได้ยินเข้าจะไม่ดี” วัชระสะดุ้งด้วยคำด่าของแม่ นั้นมิใช่แค่ ‘เหยียด’ แต่เรียกว่า ‘หยาบมาก’ ด้วยซ้ำ
“เราทนอยู่ร่วมบ้านกับมันอีกไม่นานหรอก อีกหน่อยเราจะไม่ต้องเห็นพวกมันให้ตำตาอีกแล้ว” ดารณีเค้นเสียงคั่งแค้น สีหน้าชิงชังเจ็บปวด
วัชระเหลือบตามองมารดา ก่อนหลุบตาลง คิ้วขมวดครุ่นคิด ท่าทีของดารณีมีบางอย่างแปลกๆ ที่น่าหงุดหงิดก็คือเขากลับนึกไม่ออกว่ามันผิดปกติตรงไหน!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
พี่ดอกเตอร์กลับมาล้าวววววว
ใครคิดถึงดอกเตอร์สาวัชบ้าง ยกมือขึ้นนนนนน ^o^/
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.ค. 2559, 12:44:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.ค. 2559, 12:44:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1295
| << ตอนที่ 34 (100%) | ตอนที่ 35 (100%) >> |
sumitt777 4 ก.ค. 2559, 13:16:16 น.
คิดถึง ค่ะ นับวันรอ ^_^
คิดถึง ค่ะ นับวันรอ ^_^
กาซะลองพลัดถิ่น 4 ก.ค. 2559, 14:23:04 น.
อยากให้เปิดพินัยกรรม อยากเห็นลูก ๆ คุณนายใหญ่หงายเงิบบ้าง โดยเฉพาะ ริสา ....
ดร นิ่ง สมาธิดีมาก
อยากให้เปิดพินัยกรรม อยากเห็นลูก ๆ คุณนายใหญ่หงายเงิบบ้าง โดยเฉพาะ ริสา ....
ดร นิ่ง สมาธิดีมาก
นักอ่านเหนียวหนึบ 4 ก.ค. 2559, 14:28:22 น.
โอยยยยยยย รอคอยเทอมาแสนนานนน
55555
ตกลงนี่เป็นภาคต่อของโคนันช้ะ ลึกลับซับซ้อนจริงๆ
โอยยยยยยย รอคอยเทอมาแสนนานนน
55555
ตกลงนี่เป็นภาคต่อของโคนันช้ะ ลึกลับซับซ้อนจริงๆ
konhin 4 ก.ค. 2559, 19:28:47 น.
ถ้ามีผู้จัดการมรดกก็แปลว่าไม่มีพินัยกรรมอ่ะดิ งี้สงสัยว่าสาวัชคงไม่ได้อะไร แต่เฮียก็ไม่อยากได้อะไรอยู่แล้วป่ะ
ถ้ามีผู้จัดการมรดกก็แปลว่าไม่มีพินัยกรรมอ่ะดิ งี้สงสัยว่าสาวัชคงไม่ได้อะไร แต่เฮียก็ไม่อยากได้อะไรอยู่แล้วป่ะ
พอใจ 4 ก.ค. 2559, 22:43:06 น.
คุนนายใหญ่นี่ล่ะน่าสงสัยสุดๆ
สาวิตรี ออกมาอยู่กับลูกเถอะ แล้วเธอจะรู้ว่าสาวัชไม่จำเป็นต้องไปพึ่งพาใครแล้ว
คุนนายใหญ่นี่ล่ะน่าสงสัยสุดๆ
สาวิตรี ออกมาอยู่กับลูกเถอะ แล้วเธอจะรู้ว่าสาวัชไม่จำเป็นต้องไปพึ่งพาใครแล้ว
wane 5 ก.ค. 2559, 05:13:57 น.
ดารณีคงกลายเป็นโรคจิตแบบไม่รู้ตัวแน่ๆ เดาว่าคุณนายใหญ่เป็นคนวางยาแน่ๆ
ดารณีคงกลายเป็นโรคจิตแบบไม่รู้ตัวแน่ๆ เดาว่าคุณนายใหญ่เป็นคนวางยาแน่ๆ
Kim 5 ก.ค. 2559, 07:15:35 น.
ยกมือสองข้างแสดงความคิดถึงค่ะ คุณนายใหญ่น่าสงสัยสุดๆ ริสาเธอก็บ้าอำนาจเกินไปแล้ว
ยกมือสองข้างแสดงความคิดถึงค่ะ คุณนายใหญ่น่าสงสัยสุดๆ ริสาเธอก็บ้าอำนาจเกินไปแล้ว