: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 35 (100%)
สิ่งที่เจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งให้ทราบ ทำให้สาวัชแค่รู้สึกประหลาดใจเท่านั้น แต่เพราะไม่มีชนักปักหลังใดในเรื่องนี้ ชายหนุ่มจึงแทบไม่กังวลกับการสอบปากคำและค้นบ้าน เขาใช้ชีวิตตามปกติ ทำตามนัดดังที่รับปากอิงอรุณไว้ไม่บกพร่อง
“โทร.คอนเฟิร์มกับศูนย์หรือยังว่าคุณจะไปรับรถวันนี้น่ะ” สาวัชถามหลังจากหญิงสาวคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว
“อิงไม่ชินกับหน้าตาคุณสาวัชในโหมดนี้สักที” อิงอรุณกลับอมยิ้ม “หนวดเครารกๆครึ้มๆอย่างนี้ เหมือนพระเอกหนังตบจูบเลย”
“ผมถามว่าโทร.ยืนยันกับศูนย์หรือยัง ว่าจะไปรับรถวันนี้” ชายหนุ่มขึงตาดุๆใส่คนที่นั่งตาใสอยู่ข้างๆ
“แหม...ก็น่าจะเดาได้ว่าอิงโทร.แล้ว” เธอเบ้ปาก ทำเสียงกระเง้ากระงอด
สาวัชจึงเคลื่อนรถจากที่ช้าๆ เขาคอยจนรถจอดติดไฟแดงแล้วค่อยเปรยลอยๆ “ผมจะลาออกจากบริษัท กลับไปเป็นอาจารย์ตามเดิม”
อิงอรุณหันขวับมาทันที “ทำไมต้องทำอย่างนั้นคะ”
“เตี่ยสั่งให้ผมไปทำงานที่บริษัท ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่นอีก”
“พี่สาวคุณพูดอย่างนี้เหรอคะ”
“เปล่า ผมแค่ไม่มีเหตุผลในการอยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่เฉพาะที่บริษัท ผมคิดถึงการย้ายออกจากบ้านหลังนั้นด้วย” น่าแปลกที่เขาอยากแบ่งปันเรื่องราวของตัวเองให้อิงอรุณรับทราบ
“จะมีเหตุผลหรือไม่ก็ตาม แต่คุณมีสิทธิ์ในฐานะลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายนะคะ”
“สิทธิ์ในอะไรล่ะ ทรัพย์สินเหรอ ผมไม่เคยเห็นว่ามันสำคัญเลย ไม่ต้องมีของพวกนั้นของเตี่ย ผมก็หาของผมเองได้”
“แต่ว่า...”
“ผมไม่เคยเข้าใจเลย คนที่ชอบเอารถมาอวดกัน เจอหน้าก็ถามว่าได้เงินเท่าไหร่ มีทรัพย์สินอะไรบ้าง บ้านขนาดกี่ตารางวา ไปเที่ยวที่ไหนมา ทำงานตำแหน่งไหนแล้ว รู้จักใครบ้าง ทำไมคนพวกนี้ไม่รู้จักถามอะไรที่สำคัญกว่านั้นอย่างเช่น คุณมีความสุขหรือเปล่า เมื่อเร็วๆนี้ได้ทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง มีเวลาให้พ่อแม่แค่ไหน ได้กอดใครสักคนหรือเปล่า บอกรักคนที่รักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ผมไม่เคยเจอใครถามถึงความสุขที่เป็นนามธรรมบ้างเลย เพราะทุกคนมัวแต่สนใจความสุขจอมปลอมที่จับต้องได้กันอยู่”
อิงอรุณยู่หน้า “คุณพูดยังกับคนที่อยากไปบวช”
“แล้วคุณคิดว่าผมไม่อยากทำอย่างนั้นเหรอ” เขาย้อนทันควัน
อิงอรุณมีสีหน้าบางอย่างที่ทำให้คนมองรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว!
หญิงสาวยื่นมือมาแตะแขนเขาแผ่วเบา น้ำเสียงอ่อนโยนนิ่มนวล “อดีตผ่านไปแล้ว เราแก้ไขไม่ได้ อิงแค่หวังว่าจากนี้ไปคุณสาวัชจะได้ทำทุกสิ่งที่ตัวเองอยากทำนะคะ ถ้ามีอะไรที่อิงช่วยได้ บอกได้เลยไม่ต้องเกรงใจ อิงเต็มใจและยินดีเสมอ”
สาวัชรับรู้ถึงความจริงใจที่แทรกมาเต็มเปี่ยม ชายหนุ่มหายใจเข้าลึก...ยาว ซึมซับความอาทรนั้นสู่หัวใจช้าๆ “ขอบคุณมากอิงอรุณ แค่ทั้งหมดที่คุณเคยทำมา นั่นก็มากเกินกว่าที่ผมคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้รับแล้ว”
ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกขึ้นนิดๆ แล้วเธอก็โค้งศีรษะน้อยๆ เย้าเขาด้วยการแต้มยิ้มกว้างบนใบหน้า “ขอรับความขอบคุณนั้นด้วยความเต็มใจและยินดีอย่างยิ่งค่ะ”
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันสบตากันเนิ่นนาน มาได้สติอีกครั้งก็ตอนที่เสียงแตรดังขึ้น
“ไฟเขียวแล้ว” อิงอรุณเปรย พลางเสเมินมองไปทางอื่นเพื่อปัดไล่ความเขินอาย
“โทรศัพท์คุณดัง” สาวัชพยักพเยิดไปที่กระเป๋าถือของเธอบ้าง
“คะ?” หญิงสาวงันไปชั่วครู่ แล้วจึงได้สติ “อ๋อ...ค่ะ โทรศัพท์อิง” เธอหัวเราะเก้อๆ รีบเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับสาย
แม้จะเพ่งสมาธิอยู่กับการขับรถ แต่ปลายตาของสาวัชลอบมองอิงอรุณอยู่เสมอ ครั้นเธอตัดการติดต่อด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ดอกเตอร์หนุ่มจึงเลี้ยวรถเข้าจอดที่ข้างทางทันที แล้วหันมาทางคนข้างกาย “มีอะไรหรือเปล่า”
“อิงขอลงตรงนี้เลยได้ไหมคะ พอดีมีธุระด่วนนิดหน่อย คงไปเอารถวันนี้ไม่ได้แล้ว”
“คุณจะไปไหน บอกทางมา เดี๋ยวผมไปส่งเอง” สาวัชแสดงความห่วงใยโดยไม่ปิดบัง
“อย่าดีกว่าค่ะ อิงไม่อยากรบกวน” อิงอรุณมีสีหน้าอึดอัดแปลกๆ
“รบกวน?” สาวัชไม่พอใจ “จำไว้นะว่าการทำอะไรให้คุณ ไม่เคยเป็นเรื่องรบกวนสำหรับผม”
หญิงสาวกัดริมฝีปากละม้ายกำลังชั่งใจ
“อิงอรุณ” สาวัชเสียงเข้ม
กามเทพสาวเป่าลมพรู สีหน้าหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจำต้องปั้นยิ้มและตอบรับ “ก็ได้ค่ะ งั้นไปกันเลย”
สาวัชสบตาหญิงสาว รู้สึกแปลกๆ แต่หาคำอธิบายไม่ได้ว่ามีตรงไหนไม่ปกติ อิงอรุณบอกพิกัดปลายทางให้ทราบ แล้วเมินหลบสายตาเขาไปทางอื่นซ่อนความรู้สึก บรรยากาศบนรถแปรเป็นความเงียบงัน ไร้ถ้อยวจีใดๆให้กันแม้แต่คำเดียว
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ขอเสียงกลองโหมโรงโหน่ยยยยยยย
ตอนหน้า...
อุ๊ย! ไม่สปอยล์ดีกว่าเนอะ อิอิ
ป.ล. เห็นแต่ละคนทายฆาตกรกันแล้ว
สิริณยิ้มเลยยยยยยยยยย
รู้สึกเป็นบรรยากาศการอ่านที่มีความสุขจัง
อ่านกันไป ถกกันไป ครุ่นคิดไป
นี่ถ้าเป็นหนังสืออ่านอยู่บ้านใครบ้านมัน
คงไม่ได้รู้แน่ๆเลย ว่าแต่ละคนคิดยังไงกันบ้าง :D
“โทร.คอนเฟิร์มกับศูนย์หรือยังว่าคุณจะไปรับรถวันนี้น่ะ” สาวัชถามหลังจากหญิงสาวคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว
“อิงไม่ชินกับหน้าตาคุณสาวัชในโหมดนี้สักที” อิงอรุณกลับอมยิ้ม “หนวดเครารกๆครึ้มๆอย่างนี้ เหมือนพระเอกหนังตบจูบเลย”
“ผมถามว่าโทร.ยืนยันกับศูนย์หรือยัง ว่าจะไปรับรถวันนี้” ชายหนุ่มขึงตาดุๆใส่คนที่นั่งตาใสอยู่ข้างๆ
“แหม...ก็น่าจะเดาได้ว่าอิงโทร.แล้ว” เธอเบ้ปาก ทำเสียงกระเง้ากระงอด
สาวัชจึงเคลื่อนรถจากที่ช้าๆ เขาคอยจนรถจอดติดไฟแดงแล้วค่อยเปรยลอยๆ “ผมจะลาออกจากบริษัท กลับไปเป็นอาจารย์ตามเดิม”
อิงอรุณหันขวับมาทันที “ทำไมต้องทำอย่างนั้นคะ”
“เตี่ยสั่งให้ผมไปทำงานที่บริษัท ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่นอีก”
“พี่สาวคุณพูดอย่างนี้เหรอคะ”
“เปล่า ผมแค่ไม่มีเหตุผลในการอยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่เฉพาะที่บริษัท ผมคิดถึงการย้ายออกจากบ้านหลังนั้นด้วย” น่าแปลกที่เขาอยากแบ่งปันเรื่องราวของตัวเองให้อิงอรุณรับทราบ
“จะมีเหตุผลหรือไม่ก็ตาม แต่คุณมีสิทธิ์ในฐานะลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายนะคะ”
“สิทธิ์ในอะไรล่ะ ทรัพย์สินเหรอ ผมไม่เคยเห็นว่ามันสำคัญเลย ไม่ต้องมีของพวกนั้นของเตี่ย ผมก็หาของผมเองได้”
“แต่ว่า...”
“ผมไม่เคยเข้าใจเลย คนที่ชอบเอารถมาอวดกัน เจอหน้าก็ถามว่าได้เงินเท่าไหร่ มีทรัพย์สินอะไรบ้าง บ้านขนาดกี่ตารางวา ไปเที่ยวที่ไหนมา ทำงานตำแหน่งไหนแล้ว รู้จักใครบ้าง ทำไมคนพวกนี้ไม่รู้จักถามอะไรที่สำคัญกว่านั้นอย่างเช่น คุณมีความสุขหรือเปล่า เมื่อเร็วๆนี้ได้ทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง มีเวลาให้พ่อแม่แค่ไหน ได้กอดใครสักคนหรือเปล่า บอกรักคนที่รักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ผมไม่เคยเจอใครถามถึงความสุขที่เป็นนามธรรมบ้างเลย เพราะทุกคนมัวแต่สนใจความสุขจอมปลอมที่จับต้องได้กันอยู่”
อิงอรุณยู่หน้า “คุณพูดยังกับคนที่อยากไปบวช”
“แล้วคุณคิดว่าผมไม่อยากทำอย่างนั้นเหรอ” เขาย้อนทันควัน
อิงอรุณมีสีหน้าบางอย่างที่ทำให้คนมองรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว!
หญิงสาวยื่นมือมาแตะแขนเขาแผ่วเบา น้ำเสียงอ่อนโยนนิ่มนวล “อดีตผ่านไปแล้ว เราแก้ไขไม่ได้ อิงแค่หวังว่าจากนี้ไปคุณสาวัชจะได้ทำทุกสิ่งที่ตัวเองอยากทำนะคะ ถ้ามีอะไรที่อิงช่วยได้ บอกได้เลยไม่ต้องเกรงใจ อิงเต็มใจและยินดีเสมอ”
สาวัชรับรู้ถึงความจริงใจที่แทรกมาเต็มเปี่ยม ชายหนุ่มหายใจเข้าลึก...ยาว ซึมซับความอาทรนั้นสู่หัวใจช้าๆ “ขอบคุณมากอิงอรุณ แค่ทั้งหมดที่คุณเคยทำมา นั่นก็มากเกินกว่าที่ผมคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้รับแล้ว”
ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกขึ้นนิดๆ แล้วเธอก็โค้งศีรษะน้อยๆ เย้าเขาด้วยการแต้มยิ้มกว้างบนใบหน้า “ขอรับความขอบคุณนั้นด้วยความเต็มใจและยินดีอย่างยิ่งค่ะ”
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันสบตากันเนิ่นนาน มาได้สติอีกครั้งก็ตอนที่เสียงแตรดังขึ้น
“ไฟเขียวแล้ว” อิงอรุณเปรย พลางเสเมินมองไปทางอื่นเพื่อปัดไล่ความเขินอาย
“โทรศัพท์คุณดัง” สาวัชพยักพเยิดไปที่กระเป๋าถือของเธอบ้าง
“คะ?” หญิงสาวงันไปชั่วครู่ แล้วจึงได้สติ “อ๋อ...ค่ะ โทรศัพท์อิง” เธอหัวเราะเก้อๆ รีบเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับสาย
แม้จะเพ่งสมาธิอยู่กับการขับรถ แต่ปลายตาของสาวัชลอบมองอิงอรุณอยู่เสมอ ครั้นเธอตัดการติดต่อด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ดอกเตอร์หนุ่มจึงเลี้ยวรถเข้าจอดที่ข้างทางทันที แล้วหันมาทางคนข้างกาย “มีอะไรหรือเปล่า”
“อิงขอลงตรงนี้เลยได้ไหมคะ พอดีมีธุระด่วนนิดหน่อย คงไปเอารถวันนี้ไม่ได้แล้ว”
“คุณจะไปไหน บอกทางมา เดี๋ยวผมไปส่งเอง” สาวัชแสดงความห่วงใยโดยไม่ปิดบัง
“อย่าดีกว่าค่ะ อิงไม่อยากรบกวน” อิงอรุณมีสีหน้าอึดอัดแปลกๆ
“รบกวน?” สาวัชไม่พอใจ “จำไว้นะว่าการทำอะไรให้คุณ ไม่เคยเป็นเรื่องรบกวนสำหรับผม”
หญิงสาวกัดริมฝีปากละม้ายกำลังชั่งใจ
“อิงอรุณ” สาวัชเสียงเข้ม
กามเทพสาวเป่าลมพรู สีหน้าหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจำต้องปั้นยิ้มและตอบรับ “ก็ได้ค่ะ งั้นไปกันเลย”
สาวัชสบตาหญิงสาว รู้สึกแปลกๆ แต่หาคำอธิบายไม่ได้ว่ามีตรงไหนไม่ปกติ อิงอรุณบอกพิกัดปลายทางให้ทราบ แล้วเมินหลบสายตาเขาไปทางอื่นซ่อนความรู้สึก บรรยากาศบนรถแปรเป็นความเงียบงัน ไร้ถ้อยวจีใดๆให้กันแม้แต่คำเดียว
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ขอเสียงกลองโหมโรงโหน่ยยยยยยย
ตอนหน้า...
อุ๊ย! ไม่สปอยล์ดีกว่าเนอะ อิอิ
ป.ล. เห็นแต่ละคนทายฆาตกรกันแล้ว
สิริณยิ้มเลยยยยยยยยยย
รู้สึกเป็นบรรยากาศการอ่านที่มีความสุขจัง
อ่านกันไป ถกกันไป ครุ่นคิดไป
นี่ถ้าเป็นหนังสืออ่านอยู่บ้านใครบ้านมัน
คงไม่ได้รู้แน่ๆเลย ว่าแต่ละคนคิดยังไงกันบ้าง :D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ก.ค. 2559, 12:27:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ค. 2559, 12:27:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 1356
| << ตอนที่ 35 (50%) | ตอนที่ 36 (33%) >> |
พอใจ 5 ก.ค. 2559, 17:39:50 น.
เดาไม่ออกเลยค่าา คุณสิริณ ว่าตอนหน้าจะหวานหยด รึจะตึงเครียด ตอนแรกเดาว่าอาจจะเป็นพันเทพโทรมา เรื่องอะไรรึป่าว แต่ตอนนี้งงค่ะ เดาไม่ถูก แต่อยากได้หวานๆนะคะ แบบพระเอกบอกรักนางเอกซักที ฮ่าาา
เดาไม่ออกเลยค่าา คุณสิริณ ว่าตอนหน้าจะหวานหยด รึจะตึงเครียด ตอนแรกเดาว่าอาจจะเป็นพันเทพโทรมา เรื่องอะไรรึป่าว แต่ตอนนี้งงค่ะ เดาไม่ถูก แต่อยากได้หวานๆนะคะ แบบพระเอกบอกรักนางเอกซักที ฮ่าาา
konhin 5 ก.ค. 2559, 19:52:52 น.
รอดูๆ
รอดูๆ
นักอ่านเหนียวหนึบ 5 ก.ค. 2559, 21:03:06 น.
ไปหาเพื่อนสาวอะป่าวววว อย่าอึดอัดเลยๆๆๆๆ ที่ด็อกเค้าเข้าใจ 555555
ไปหาเพื่อนสาวอะป่าวววว อย่าอึดอัดเลยๆๆๆๆ ที่ด็อกเค้าเข้าใจ 555555
goldensun 5 ก.ค. 2559, 21:15:59 น.
อะไรกันที่ทำให้อิงอรุณซีเรียสได้ เขินอยู่ หายเขินหมดเลย
จะเข้าหมวดดรามาอีกแล้วรึเปล่าคะ
อะไรกันที่ทำให้อิงอรุณซีเรียสได้ เขินอยู่ หายเขินหมดเลย
จะเข้าหมวดดรามาอีกแล้วรึเปล่าคะ
wane 6 ก.ค. 2559, 08:11:59 น.
ปูเสื่อรอ ....
ปูเสื่อรอ ....