: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 37 (66%)
“เมื่อยจัง นั่งพับเพียบจนขาเป็นเหน็บ แถมยังถูกยึดตัวไว้กับญาติอีกเป็นชาติเลย อิงยืนจนขาจะหักอยู่แล้ว” อิงอรุณบ่นพลางทิ้งตัวลงบนเก้าอี้โซฟา จากนั้นหันไปทางโต๊ะข้างๆซึ่งมีเครื่องดื่มขวดเล็กวางเรียงไว้ให้แขกเลือกตามความพอใจ แล้วหยิบน้ำเปล่าขวดหนึ่งส่งให้พันเทพ
ชายหนุ่มเปิดฝาเสร็จ แทนที่จะส่งขวดน้ำให้เธอ เขากลับปักหลอดดื่มด้วยความกระหาย เป็นผลให้อิงอรุณยื่นมือรอค้าง หงุดหงิดใจขึ้นมาทันที
“อ้าว...แล้วอิงล่ะ ไม่ดื่มเหรอ” พันเทพพยักพเยิดมายังเธอ
อิงอรุณพลันอึ้งงัน ความไม่พอใจปลิวหายไปในสายลม นี่เธอเคยชินกับการมีใครอีกคนคอยอาทรห่วงใยในเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนคาดหวังว่าพันเทพต้องปฏิบัติต่อเธอเฉกเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่!
“ไม่ละ อิงยังไม่หิว” หญิงสาวสะบัดศีรษะดุจกำลังไล่ใครบางคนออกจากความนึกคิด “หลบมาพักนานแล้ว เดี๋ยวโดนแม่ดุที่ไม่ดูแลแขก อิงไปข้างนอกก่อนนะ” อิงอรุณก้าวยาวๆออกจากห้องทันทีที่จบประโยค เธอบ่ายหน้าไปยังห้องอาหารที่จัดไว้รับรองเพื่อนๆแยกจากห้องที่ใช้ต้อนรับญาติผู้ใหญ่ หญิงสาวกวาดตามองรอบๆ แต่กลับไม่พบคนที่เธออยากเจอที่สุด!
“เจ้าสาวมาแล้ว” เสียงแจ้วเสียงหนึ่งดังขึ้น แล้วเพื่อนทั้งกลุ่มก็วางจานขนม ฮือเข้ามารุมล้อมแสดงความยินดีกับเธอ
“ขอบใจทุกคนที่มาร่วมพิธีหมั้นของอิงนะ” อิงอรุณยิ้มพร้อมกับทำน้ำเสียงร่าเริง
“พวกเราสิต้องขอบคุณอิงที่ชวนมากั้นประตู ได้ซองกินขนมกันคนละปึกเบ้อเริ่ม ไหนขอยลแหวนหมั้นของคุณหนูอิงอรุณเป็นขวัญตาหน่อยซิ” แก้วกาญจน์จองหน้าที่ชวนคุยทั้งยังคว้ามือซ้ายเธอไปพิจารณา แล้วกรี๊ดกร๊าด “ต๊าย! บุญมือบุญตาฉันเหลือเกิน ชีวิตนี้ได้เห็นแหวนแฮร์รี่ วินสตัน วงจริงกับเขาด้วย กี่กะรัตเหรออิง”
“คุณแม่เทพบอกว่าทีแรกตั้งใจจะสั่งแบบสี่กะรัต แต่แบบนี้แฮร์รี่ วินสตันมีขนาดใหญ่สุดแค่สามกะรัตครึ่งจ้ะ”
คำตอบนั้นเรียกเสียงฮือฮาด้วยความตื่นเต้นกันอีกคำรบ
อิงอรุณยื่นมือจนเมื่อย นาน...กว่าทุกคนจะหมดความสนใจกับแหวนหมั้นของเธอ หญิงสาวจึงแสร้งเหลียวไปรอบๆทำทีเปรยลอยๆ “แล้วนี่มีใครยังไม่มากินข้าวหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูคนน้อยๆ”
“หล่อนเชิญแขกกี่คนกันยะ จะให้มันเยอะแยะครึกครื้นขนาดไหนกัน” แก้วกาญจน์เย้าเสียงสูง
“พี่เผ่ามีงานต่อ ก็เลยขอกลับก่อน เขาฝากขอโทษอิงด้วยน่ะ” แพรวเพชรอธิบายแทนสามี “พวกเด็กๆที่บริษัท เราให้แยกไปกินข้าวที่ห้องข้างๆ จะได้ไม่เจี๊ยวจ๊าวรบกวนญาติผู้ใหญ่”
“อ้อ...ดีแล้ว ขอบใจเพชรที่ช่วยจัดการ” อิงอรุณผิดหวังเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว “คือ...อิงหิวน้ำน่ะ เดี๋ยวขอตัวไปหาน้ำดื่มหน่อยนะ”
“จะไปหาทำไม นี่ไง” อนุธานหันไปหยิบน้ำขวดจากโต๊ะข้างๆมายื่นให้เพื่อน
อิงอรุณกล่าวขอบคุณและรับขวดน้ำไว้ แต่กลับหมุนตัวเดินดุ่มออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“อ้าว...น้ำก็ได้แล้ว ยังจะไปไหนอีกเนี่ย” อนุธานเกาหัวแกรกๆ มองตามเพื่อนไปอย่างงงๆ
“อิงคงอยากไปเช็กเมคอัพแล้วก็เติมหน้าด้วยน่ะนุ” แพรวเพชรแก้ตัวแทน ทว่าสายตาที่เหลือบแลไปตามทางที่อิงอรุณลับกายไป กลับเต็มไปด้วยประกายของความไม่สบายใจชัดเจน!
“ยินดีที่ได้มาเป็นทองแผ่นเดียวกันนะคะท่านนายพล โอ้โห...ท่านจัดสินสอดทองหมั้นมาซะขนาดนี้ เดี๋ยวต้องเป็นข่าวเกรียวกราวในหน้าสังคมของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับแหงๆ” เปรมิกาได้ยินน้ำเสียงยินดีนั้นดังมาจากโซฟาไม่ไกลนัก เดาได้ว่าผู้พูดคงเป็นญาติสักคนของเธอ
“ได้หนูอิงมาเป็นสะใภ้ทั้งที สินสอดน้อยกว่านี้ไม่ได้หรอกครับ ต้องให้เกียรติเจ้าสาวแล้วก็ให้พ่อแม่หนูอิงอุ่นใจว่าวันหน้าเมื่อแต่งกับลูกผม หนูอิงจะไม่ต้องลำบาก ลูกชายผมเลี้ยงไหวแน่นอน” พลเอกศักดิ์สิทธิ์ เทพวรสิงห์ โอ่ด้วยน้ำเสียงผยอง
เสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นราวกับนัดกัน ตามด้วยคำป้อยอที่ดูราวไม่มีวันสิ้นสุด
เปรมิกาจิกเล็บในฝ่ามือแน่นพยายามข่มอารมณ์สุดความสามารถ ครั้นเห็นสามีเพิ่งผละจากญาติผู้ใหญ่ที่มาแสดงความยินดี เธอจึงก้าวปราดๆเข้าไปหา แตะท่อนแขนคู่ชีวิตพร้อมกับให้หน้าไปทางห้องสมุดโดยไม่เอ่ยอะไร
สุพจน์พยักหน้าแล้วเดินเคียงข้าง โดยตบมือเธอที่วางบนท่อนแขนเขาเบาๆอย่างปลอบประโลม
เปรมิกาและสามีเข้าห้องสมุด ปิดประตูลงกลอนตามหลัง แล้วจึงระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธเกรี้ยว “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะจัดสินสอดใส่พานให้ตามที่นายพลบ้าอำนาจนั่นเรียกร้องน่ะ คุณกลัวมันเหรอ”
แทนคำตอบสุพจน์กลับเดินไปที่โต๊ะหนังสือ ไขลิ้นชักหยิบซองสีน้ำตาลออกมาส่งให้ภรรยา “ผมได้รับซองนี่ แล้วท่านนายพลก็โทร.มาบอกว่าจะให้พันเทพมารับของ ให้ผมเตรียมสินสอดไว้ให้เขาด้วย”
ครั้นเปรมิกาเห็นของที่อยู่ด้านในชัดตา นางก็ขมวดคิ้ว โยนซองลงบนโต๊ะจนรูปกระจายเกลื่อน มันเป็นภาพอิงอรุณในอิริยาบถต่างๆนับร้อยรูป ต่างวันเวลาและสถานที่ นางจึงคาดการณ์ฉับไวตามประสาคนที่อยู่ในแวดวงของเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจมานาน “เขาจงใจขู่ว่าส่งคนลอบติดตามน้องอิงอยู่ลับๆตลอดมา ถ้าเราอยากให้ลูกปลอดภัย ก็ต้องทำตามที่เขาต้องการ ท่านนายพลช่างเดินเกมฉลาดจริงๆ” เปรมิกาแค่นเสียงฮึดฮัด
“ถ้านายพลศักดิ์สิทธิ์คิดว่าตัวเองใหญ่โตวางอำนาจเหนือเราได้ ก็ให้เขาคิดไป ผมไม่แคร์สิ่งที่เขาคิด แค่จัดเงินทองใส่พานสินสอดตามที่เขาต้องการไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังไงเขาก็เอามันกลับคืนมาให้เราอยู่แล้ว”
นายหญิงหมายเลขหนึ่งแห่งสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันถอนใจ เสียงอ่อยผิดจากกิริยาเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง “เขาเอาชีวิตพันเทพ เอาน้องอิงมาข่มขู่ นี่เราจะไม่มีทางหลุดจากบ่วงนี้ได้เลยเหรอคะ”
“โอกาสก็ยังพอมี เราแค่ต้องอดทนและรอเวลาที่เหมาะสม ผมไม่เชื่อหรอกว่าเราจะหมดหนทางแค่นี้” สุพจน์ปลอบภรรยา จากนั้นเขี่ยรูปหลายใบให้นางเห็นชัดๆ “คุณรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมมีรูปอยู่กับน้องอิงบ่อยๆ”
“ชื่อสาวัชค่ะ น้องอิงบอกว่าเป็นเพื่อน เห็นว่าเป็นผู้จัดการฝึกหัดอยู่ที่ปรเมศวร์เทรดดิ้ง”
“สาวัชเหรอ” สุพจน์ทวนคำ ชื่อนี้คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก พลันเขาจึงนึกออก...สาวัช ปรเมศวร์เทรดดิ้ง หรือว่า...เขาจะเป็นตัวละครลับที่มือขวาของเขาเคยบอกไว้! ลูกชายคนเล็กของธนา ปรเมศวร์ ลูกชายที่จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นราวกับปาฏิหาริย์ “แล้วสองคนนี้ไปรู้จักกันได้ยังไง”
“ดิฉันก็ไม่ทราบรายละเอียดค่ะ ฉันเจอเขาครั้งแรกตอนคุณเข้าโรงพยาบาล ผู้ชายคนนี้มากับน้องอิง แถมยังอวดดีอบรมสั่งสอนฉันด้วยว่าต้องระวังการให้ข่าว เพราะอาจกระทบความเชื่อมั่นผู้ถือหุ้น ทำยังกับฉันเพิ่งอายุสิบแปดงั้นแหละ”
“แต่ดูคุณไม่ค่อยโกรธเท่าไหร่นะ”
“ตอนนั้นน่ะโกรธค่ะ แต่พอมันผ่านไปแล้ว ฉันว่าผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ไอ้ที่เขาเตือนมันก็ถูกต้อง เขาไม่รู้นี่ว่าฉันรู้เรื่องธุรกิจมากน้อยแค่ไหน เตือนไว้ก่อนอย่างมากก็แค่เสี่ยงกับการถูกฉันเหวี่ยงกลับ แต่ถ้าฉันไม่ทันคิด อย่างน้อยเขาก็ทำให้ฉันฉุกใจ จะว่าไปก็รอบคอบไม่เบา ว่าแต่คุณถามทำไมคะ คุณรู้จักเขาเหรอ”
สุพจน์ส่ายหน้า เขาแค่ได้ยินชื่อเสียงของสาวัช ปรเมศวร์ จากหลายๆแหล่ง แต่เพราะยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยกัน เพราะฉะนั้นจะเรียกว่ารู้จักคงไม่ได้
“วันนี้เขาก็มางานนะคะ น้องอิงเชิญมา นั่งอยู่แถวหลังๆประกบกับคุณหญิงรวีตลอดเลย สงสัยจะควงกันอยู่”
สุพจน์ขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ การที่ลูกสาวคนเล็กเชิญผู้ชายคนนั้นมาร่วมงานด้วย แสดงว่าสาวัชจัดอยู่ในกลุ่ม ‘เพื่อนสนิท’ ของลูก หวังว่านี่คงไม่ใช่เหตุผลที่หลายวันก่อนอิงอรุณมาหาเขาตามลำพัง นั่งจ๋อยกอดแขนออดอ้อนโยนหินถามทางถึงการยกเลิกงานหมั้น
ครั้นเขาปฏิเสธเด็ดขาดพร้อมเหตุผล ลูกสาวที่มักรวบรวมความสดใสของโลกทั้งใบมาไว้ด้วยกันเป็นนิจ ก็กลับร้องไห้โฮ สะอื้นฮักจนไหล่ไหวแรง ถามไถ่อะไรก็ไม่ยอมตอบสักคำ และขอตัวขึ้นไปนอน โดยเปลี่ยนจากโหมดร่าเริงมาเป็นซึมๆจนถึงวันนี้ รอยยิ้มในช่วงพิธีนั้น มีหรือเขาจะมองไม่ออกว่าดวงตาลูกแห้งแล้งเสียดเศร้าเพียงใด
บุรุษอาวุโสถอนหายใจ เห็นน้ำตาลูก คนเป็นพ่อแม่เจ็บปวดกว่าเป็นร้อยพันเท่า แต่เขาก็จำต้องทำใจแข็ง เพราะศักดิ์สิทธิ์คงยอมรับความผิดหวังไม่ได้ เพื่อความปลอดภัยทั้งของตัวอิงอรุณเองและพันเทพ พิธีหมั้นหมายในวันนี้จึงต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าจะด้วยความเต็มใจของทั้งคู่หรือไม่ก็ตาม
นายใหญ่แห่งสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันเหลือบมองรูปที่วางกระจายอยู่บนโต๊ะอีกครั้งแล้วถอนหายใจ ใจคอคนข้างบนไม่คิดจะส่งบททดสอบง่ายๆมาให้ลูกสาวเขาเลย
ไม่ว่าจะพันเทพหรือสาวัช ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่หนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบทั้งสิ้น เส้นทางเดิมก็แย่ ทางเลือกใหม่ก็ใช่ว่าดีนัก เพราะจากข่าววงในที่ทราบมา สุพจน์รู้ดีว่าเรื่องวุ่นระลอกใหม่กำลังรอครอบครัวปรเมศวร์อยู่ข้างหน้า เรื่อง...ที่เกี่ยวพันกับการตายของธนา ปรเมศวร์!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
@wane : ราชบัณฑิตให้ใช้ได้ทั้งสองคำค่ะ
สิริณเห็นว่าไม่ค่อยมีคนใช้คำนี้
เลยหยิบมาใช้ กลัวคนไทยลืมคำนี้ไปค่ะ
เฒ่าแก่ (น.) : ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอหรือหมั้นหมาย, เถ้าแก่ ก็ใช้
เกือบลืมอัพนิยายแน่ะ มาซะดึกเลย แหะแหะ
ชายหนุ่มเปิดฝาเสร็จ แทนที่จะส่งขวดน้ำให้เธอ เขากลับปักหลอดดื่มด้วยความกระหาย เป็นผลให้อิงอรุณยื่นมือรอค้าง หงุดหงิดใจขึ้นมาทันที
“อ้าว...แล้วอิงล่ะ ไม่ดื่มเหรอ” พันเทพพยักพเยิดมายังเธอ
อิงอรุณพลันอึ้งงัน ความไม่พอใจปลิวหายไปในสายลม นี่เธอเคยชินกับการมีใครอีกคนคอยอาทรห่วงใยในเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนคาดหวังว่าพันเทพต้องปฏิบัติต่อเธอเฉกเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่!
“ไม่ละ อิงยังไม่หิว” หญิงสาวสะบัดศีรษะดุจกำลังไล่ใครบางคนออกจากความนึกคิด “หลบมาพักนานแล้ว เดี๋ยวโดนแม่ดุที่ไม่ดูแลแขก อิงไปข้างนอกก่อนนะ” อิงอรุณก้าวยาวๆออกจากห้องทันทีที่จบประโยค เธอบ่ายหน้าไปยังห้องอาหารที่จัดไว้รับรองเพื่อนๆแยกจากห้องที่ใช้ต้อนรับญาติผู้ใหญ่ หญิงสาวกวาดตามองรอบๆ แต่กลับไม่พบคนที่เธออยากเจอที่สุด!
“เจ้าสาวมาแล้ว” เสียงแจ้วเสียงหนึ่งดังขึ้น แล้วเพื่อนทั้งกลุ่มก็วางจานขนม ฮือเข้ามารุมล้อมแสดงความยินดีกับเธอ
“ขอบใจทุกคนที่มาร่วมพิธีหมั้นของอิงนะ” อิงอรุณยิ้มพร้อมกับทำน้ำเสียงร่าเริง
“พวกเราสิต้องขอบคุณอิงที่ชวนมากั้นประตู ได้ซองกินขนมกันคนละปึกเบ้อเริ่ม ไหนขอยลแหวนหมั้นของคุณหนูอิงอรุณเป็นขวัญตาหน่อยซิ” แก้วกาญจน์จองหน้าที่ชวนคุยทั้งยังคว้ามือซ้ายเธอไปพิจารณา แล้วกรี๊ดกร๊าด “ต๊าย! บุญมือบุญตาฉันเหลือเกิน ชีวิตนี้ได้เห็นแหวนแฮร์รี่ วินสตัน วงจริงกับเขาด้วย กี่กะรัตเหรออิง”
“คุณแม่เทพบอกว่าทีแรกตั้งใจจะสั่งแบบสี่กะรัต แต่แบบนี้แฮร์รี่ วินสตันมีขนาดใหญ่สุดแค่สามกะรัตครึ่งจ้ะ”
คำตอบนั้นเรียกเสียงฮือฮาด้วยความตื่นเต้นกันอีกคำรบ
อิงอรุณยื่นมือจนเมื่อย นาน...กว่าทุกคนจะหมดความสนใจกับแหวนหมั้นของเธอ หญิงสาวจึงแสร้งเหลียวไปรอบๆทำทีเปรยลอยๆ “แล้วนี่มีใครยังไม่มากินข้าวหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูคนน้อยๆ”
“หล่อนเชิญแขกกี่คนกันยะ จะให้มันเยอะแยะครึกครื้นขนาดไหนกัน” แก้วกาญจน์เย้าเสียงสูง
“พี่เผ่ามีงานต่อ ก็เลยขอกลับก่อน เขาฝากขอโทษอิงด้วยน่ะ” แพรวเพชรอธิบายแทนสามี “พวกเด็กๆที่บริษัท เราให้แยกไปกินข้าวที่ห้องข้างๆ จะได้ไม่เจี๊ยวจ๊าวรบกวนญาติผู้ใหญ่”
“อ้อ...ดีแล้ว ขอบใจเพชรที่ช่วยจัดการ” อิงอรุณผิดหวังเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว “คือ...อิงหิวน้ำน่ะ เดี๋ยวขอตัวไปหาน้ำดื่มหน่อยนะ”
“จะไปหาทำไม นี่ไง” อนุธานหันไปหยิบน้ำขวดจากโต๊ะข้างๆมายื่นให้เพื่อน
อิงอรุณกล่าวขอบคุณและรับขวดน้ำไว้ แต่กลับหมุนตัวเดินดุ่มออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“อ้าว...น้ำก็ได้แล้ว ยังจะไปไหนอีกเนี่ย” อนุธานเกาหัวแกรกๆ มองตามเพื่อนไปอย่างงงๆ
“อิงคงอยากไปเช็กเมคอัพแล้วก็เติมหน้าด้วยน่ะนุ” แพรวเพชรแก้ตัวแทน ทว่าสายตาที่เหลือบแลไปตามทางที่อิงอรุณลับกายไป กลับเต็มไปด้วยประกายของความไม่สบายใจชัดเจน!
“ยินดีที่ได้มาเป็นทองแผ่นเดียวกันนะคะท่านนายพล โอ้โห...ท่านจัดสินสอดทองหมั้นมาซะขนาดนี้ เดี๋ยวต้องเป็นข่าวเกรียวกราวในหน้าสังคมของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับแหงๆ” เปรมิกาได้ยินน้ำเสียงยินดีนั้นดังมาจากโซฟาไม่ไกลนัก เดาได้ว่าผู้พูดคงเป็นญาติสักคนของเธอ
“ได้หนูอิงมาเป็นสะใภ้ทั้งที สินสอดน้อยกว่านี้ไม่ได้หรอกครับ ต้องให้เกียรติเจ้าสาวแล้วก็ให้พ่อแม่หนูอิงอุ่นใจว่าวันหน้าเมื่อแต่งกับลูกผม หนูอิงจะไม่ต้องลำบาก ลูกชายผมเลี้ยงไหวแน่นอน” พลเอกศักดิ์สิทธิ์ เทพวรสิงห์ โอ่ด้วยน้ำเสียงผยอง
เสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นราวกับนัดกัน ตามด้วยคำป้อยอที่ดูราวไม่มีวันสิ้นสุด
เปรมิกาจิกเล็บในฝ่ามือแน่นพยายามข่มอารมณ์สุดความสามารถ ครั้นเห็นสามีเพิ่งผละจากญาติผู้ใหญ่ที่มาแสดงความยินดี เธอจึงก้าวปราดๆเข้าไปหา แตะท่อนแขนคู่ชีวิตพร้อมกับให้หน้าไปทางห้องสมุดโดยไม่เอ่ยอะไร
สุพจน์พยักหน้าแล้วเดินเคียงข้าง โดยตบมือเธอที่วางบนท่อนแขนเขาเบาๆอย่างปลอบประโลม
เปรมิกาและสามีเข้าห้องสมุด ปิดประตูลงกลอนตามหลัง แล้วจึงระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธเกรี้ยว “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะจัดสินสอดใส่พานให้ตามที่นายพลบ้าอำนาจนั่นเรียกร้องน่ะ คุณกลัวมันเหรอ”
แทนคำตอบสุพจน์กลับเดินไปที่โต๊ะหนังสือ ไขลิ้นชักหยิบซองสีน้ำตาลออกมาส่งให้ภรรยา “ผมได้รับซองนี่ แล้วท่านนายพลก็โทร.มาบอกว่าจะให้พันเทพมารับของ ให้ผมเตรียมสินสอดไว้ให้เขาด้วย”
ครั้นเปรมิกาเห็นของที่อยู่ด้านในชัดตา นางก็ขมวดคิ้ว โยนซองลงบนโต๊ะจนรูปกระจายเกลื่อน มันเป็นภาพอิงอรุณในอิริยาบถต่างๆนับร้อยรูป ต่างวันเวลาและสถานที่ นางจึงคาดการณ์ฉับไวตามประสาคนที่อยู่ในแวดวงของเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจมานาน “เขาจงใจขู่ว่าส่งคนลอบติดตามน้องอิงอยู่ลับๆตลอดมา ถ้าเราอยากให้ลูกปลอดภัย ก็ต้องทำตามที่เขาต้องการ ท่านนายพลช่างเดินเกมฉลาดจริงๆ” เปรมิกาแค่นเสียงฮึดฮัด
“ถ้านายพลศักดิ์สิทธิ์คิดว่าตัวเองใหญ่โตวางอำนาจเหนือเราได้ ก็ให้เขาคิดไป ผมไม่แคร์สิ่งที่เขาคิด แค่จัดเงินทองใส่พานสินสอดตามที่เขาต้องการไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังไงเขาก็เอามันกลับคืนมาให้เราอยู่แล้ว”
นายหญิงหมายเลขหนึ่งแห่งสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันถอนใจ เสียงอ่อยผิดจากกิริยาเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง “เขาเอาชีวิตพันเทพ เอาน้องอิงมาข่มขู่ นี่เราจะไม่มีทางหลุดจากบ่วงนี้ได้เลยเหรอคะ”
“โอกาสก็ยังพอมี เราแค่ต้องอดทนและรอเวลาที่เหมาะสม ผมไม่เชื่อหรอกว่าเราจะหมดหนทางแค่นี้” สุพจน์ปลอบภรรยา จากนั้นเขี่ยรูปหลายใบให้นางเห็นชัดๆ “คุณรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมมีรูปอยู่กับน้องอิงบ่อยๆ”
“ชื่อสาวัชค่ะ น้องอิงบอกว่าเป็นเพื่อน เห็นว่าเป็นผู้จัดการฝึกหัดอยู่ที่ปรเมศวร์เทรดดิ้ง”
“สาวัชเหรอ” สุพจน์ทวนคำ ชื่อนี้คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก พลันเขาจึงนึกออก...สาวัช ปรเมศวร์เทรดดิ้ง หรือว่า...เขาจะเป็นตัวละครลับที่มือขวาของเขาเคยบอกไว้! ลูกชายคนเล็กของธนา ปรเมศวร์ ลูกชายที่จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นราวกับปาฏิหาริย์ “แล้วสองคนนี้ไปรู้จักกันได้ยังไง”
“ดิฉันก็ไม่ทราบรายละเอียดค่ะ ฉันเจอเขาครั้งแรกตอนคุณเข้าโรงพยาบาล ผู้ชายคนนี้มากับน้องอิง แถมยังอวดดีอบรมสั่งสอนฉันด้วยว่าต้องระวังการให้ข่าว เพราะอาจกระทบความเชื่อมั่นผู้ถือหุ้น ทำยังกับฉันเพิ่งอายุสิบแปดงั้นแหละ”
“แต่ดูคุณไม่ค่อยโกรธเท่าไหร่นะ”
“ตอนนั้นน่ะโกรธค่ะ แต่พอมันผ่านไปแล้ว ฉันว่าผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ไอ้ที่เขาเตือนมันก็ถูกต้อง เขาไม่รู้นี่ว่าฉันรู้เรื่องธุรกิจมากน้อยแค่ไหน เตือนไว้ก่อนอย่างมากก็แค่เสี่ยงกับการถูกฉันเหวี่ยงกลับ แต่ถ้าฉันไม่ทันคิด อย่างน้อยเขาก็ทำให้ฉันฉุกใจ จะว่าไปก็รอบคอบไม่เบา ว่าแต่คุณถามทำไมคะ คุณรู้จักเขาเหรอ”
สุพจน์ส่ายหน้า เขาแค่ได้ยินชื่อเสียงของสาวัช ปรเมศวร์ จากหลายๆแหล่ง แต่เพราะยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยกัน เพราะฉะนั้นจะเรียกว่ารู้จักคงไม่ได้
“วันนี้เขาก็มางานนะคะ น้องอิงเชิญมา นั่งอยู่แถวหลังๆประกบกับคุณหญิงรวีตลอดเลย สงสัยจะควงกันอยู่”
สุพจน์ขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ การที่ลูกสาวคนเล็กเชิญผู้ชายคนนั้นมาร่วมงานด้วย แสดงว่าสาวัชจัดอยู่ในกลุ่ม ‘เพื่อนสนิท’ ของลูก หวังว่านี่คงไม่ใช่เหตุผลที่หลายวันก่อนอิงอรุณมาหาเขาตามลำพัง นั่งจ๋อยกอดแขนออดอ้อนโยนหินถามทางถึงการยกเลิกงานหมั้น
ครั้นเขาปฏิเสธเด็ดขาดพร้อมเหตุผล ลูกสาวที่มักรวบรวมความสดใสของโลกทั้งใบมาไว้ด้วยกันเป็นนิจ ก็กลับร้องไห้โฮ สะอื้นฮักจนไหล่ไหวแรง ถามไถ่อะไรก็ไม่ยอมตอบสักคำ และขอตัวขึ้นไปนอน โดยเปลี่ยนจากโหมดร่าเริงมาเป็นซึมๆจนถึงวันนี้ รอยยิ้มในช่วงพิธีนั้น มีหรือเขาจะมองไม่ออกว่าดวงตาลูกแห้งแล้งเสียดเศร้าเพียงใด
บุรุษอาวุโสถอนหายใจ เห็นน้ำตาลูก คนเป็นพ่อแม่เจ็บปวดกว่าเป็นร้อยพันเท่า แต่เขาก็จำต้องทำใจแข็ง เพราะศักดิ์สิทธิ์คงยอมรับความผิดหวังไม่ได้ เพื่อความปลอดภัยทั้งของตัวอิงอรุณเองและพันเทพ พิธีหมั้นหมายในวันนี้จึงต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าจะด้วยความเต็มใจของทั้งคู่หรือไม่ก็ตาม
นายใหญ่แห่งสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันเหลือบมองรูปที่วางกระจายอยู่บนโต๊ะอีกครั้งแล้วถอนหายใจ ใจคอคนข้างบนไม่คิดจะส่งบททดสอบง่ายๆมาให้ลูกสาวเขาเลย
ไม่ว่าจะพันเทพหรือสาวัช ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่หนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบทั้งสิ้น เส้นทางเดิมก็แย่ ทางเลือกใหม่ก็ใช่ว่าดีนัก เพราะจากข่าววงในที่ทราบมา สุพจน์รู้ดีว่าเรื่องวุ่นระลอกใหม่กำลังรอครอบครัวปรเมศวร์อยู่ข้างหน้า เรื่อง...ที่เกี่ยวพันกับการตายของธนา ปรเมศวร์!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
@wane : ราชบัณฑิตให้ใช้ได้ทั้งสองคำค่ะ
สิริณเห็นว่าไม่ค่อยมีคนใช้คำนี้
เลยหยิบมาใช้ กลัวคนไทยลืมคำนี้ไปค่ะ
เฒ่าแก่ (น.) : ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอหรือหมั้นหมาย, เถ้าแก่ ก็ใช้
เกือบลืมอัพนิยายแน่ะ มาซะดึกเลย แหะแหะ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ก.ค. 2559, 19:15:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ก.ค. 2559, 19:20:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 1349
| << ตอนที่ 37 (33%) | ตอนที่ 37 (100%) >> |
กาซะลองพลัดถิ่น 10 ก.ค. 2559, 21:45:50 น.
ลูก ๆ ไม่ได้มีความสุข ทั้งอิงและเทพ น่าสงสารพอ ๆ กัน แต่ทั้งคู่น่าจะเข้าใจกันและรู้ดีกว่าใคร ๆ
การปกป้องลูกแบบพ่อของอิงก็ไม่เป็นผลดีเหมือนกัน
แต่พ่อของเทพน่ารังเกียจกว่าเยอะ คนแบบพ่อของเทพนี่หาเจอได้ในชีวิตจริงที่ไม่ใช่มีแต่ในนิยายหรือละคร...เพียบ
ลูก ๆ ไม่ได้มีความสุข ทั้งอิงและเทพ น่าสงสารพอ ๆ กัน แต่ทั้งคู่น่าจะเข้าใจกันและรู้ดีกว่าใคร ๆ
การปกป้องลูกแบบพ่อของอิงก็ไม่เป็นผลดีเหมือนกัน
แต่พ่อของเทพน่ารังเกียจกว่าเยอะ คนแบบพ่อของเทพนี่หาเจอได้ในชีวิตจริงที่ไม่ใช่มีแต่ในนิยายหรือละคร...เพียบ
konhin 10 ก.ค. 2559, 22:14:30 น.
แหมมมม น่าจัดการลับๆบ้าง ขู่ได้ขู่ดี จะบอกว่าเรื่องมันเริ่มที่อิงอ้างอยากแต่งกับเทพแล้วจุดประกายให้พ่อเทพอ่ะ ทีนี้ดิ้นไม่หลุดเลย
แหมมมม น่าจัดการลับๆบ้าง ขู่ได้ขู่ดี จะบอกว่าเรื่องมันเริ่มที่อิงอ้างอยากแต่งกับเทพแล้วจุดประกายให้พ่อเทพอ่ะ ทีนี้ดิ้นไม่หลุดเลย
พอใจ 10 ก.ค. 2559, 22:26:40 น.
เฉลยอีกอย่างแล้ววววว หนูอิงก็อยากบอกเลิกงานหมั้น แต่ทำไงได้ล่ะ ตัวเองก่อเรื่องขึ้นมา เฮ่ออออ!!!
เฉลยอีกอย่างแล้ววววว หนูอิงก็อยากบอกเลิกงานหมั้น แต่ทำไงได้ล่ะ ตัวเองก่อเรื่องขึ้นมา เฮ่ออออ!!!
Kim 11 ก.ค. 2559, 01:10:14 น.
อยากสมนำ้หน้าอิงนัก ไม่สงสารนางหรอก นางก่อเรื่องทั้งหมด สงสารสาวัชมากกว่า
อยากสมนำ้หน้าอิงนัก ไม่สงสารนางหรอก นางก่อเรื่องทั้งหมด สงสารสาวัชมากกว่า
Zephyr 16 ก.ค. 2559, 06:36:59 น.
เฮ้อออแ ถีงนางจะอยากยกเลิกแล้วไง
ทำได้ง่ายๆที่ไหน
ก็ทำไรแบบคิดน้อยไปแล้ว
รับผลที่ตามมาเถอะ
เฮ้อออแ ถีงนางจะอยากยกเลิกแล้วไง
ทำได้ง่ายๆที่ไหน
ก็ทำไรแบบคิดน้อยไปแล้ว
รับผลที่ตามมาเถอะ