: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 37 (100%)
“คุณสาวัชอยู่นี่เอง อิงตามหาแทบทั้งบ้านแน่ะ” น้ำเสียงนุ่มนวล ติดจะเว้าวอนนิดๆดังขึ้นเบื้องหลัง เป็นผลให้ชายหนุ่มรีบปรับสีหน้าให้นิ่งเรียบ ก่อนหันไปทางต้นเสียง
“ยินดีด้วยครับคุณอิงอรุณ” สาวัชหลุบตาซ่อนความรู้สึกจากสายตาเธอ
ทว่า...นั่นกลับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง เพราะเมื่อมองต่ำเขาจึงเห็นแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอชัดเจน เพชรเจียระไนเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสทรงหมอนขอบมนหรือที่เรียกว่าคุชชันล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดเล็กส่องประกายวิบวับขับให้เพชรชูเด่นและหลอกตาให้ดูเม็ดใหญ่ขึ้นอย่างน่าทึ่ง ตัวเรือนแพลตินัมฝังเพชรขนาดเดียวกันตลอดทั้งวง ดูงดงาม หรูหรา และสูงค่าจนเขาอดรู้สึกเจ็บแปลบในใจไม่ได้
สินสอดรวมถึงของหมั้นที่เจ้าบ่าวจัดมาในพานขันหมากมูลค่ารวมมหาศาล ซึ่งหากไม่ใช่เพราะบิดาของพันเทพเป็นนายทหารระดับสูงผู้มีความเสี่ยงถูกมองว่าคอร์รัปชันจึงมีทรัพย์สินมากมาย ทางนั้นคงทุ่มจัดมาให้ตระการตากว่านี้
หัวใจเขาฟีบแบนห่อเหี่ยว เมื่อตระหนักถึงความจริงว่าเธอหลุดลอยไปสู่มือของผู้ชายคนอื่นโดยสมบูรณ์แล้ว แม้จะเป็นเพียงการหมั้นหมาย แต่สำหรับสตรีผู้ห่วงหน้าตาและเกียรติยศเช่นอิงอรุณแล้ว มันแทบไม่ต่างกับการประกาศแต่งงาน หญิงสาวไม่มีวันเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจนี้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
วันนี้อิงอรุณสวยสง่าในเดรสเจ้าสาวที่ตัดเย็บจากลูกไม้สเปนเนื้อบางเบาคอปาดพอดีตัว แขนเลยข้อศอก ส่วนกระโปรงบานน้อยๆอยู่เหนือหัวเข่า ซับด้านในเป็นเกาะอก ทำให้เห็นผิวเนื้อวับแวมแลอ่อนหวานและน่ามองไปพร้อมกัน[
เรือนผมสั้นม้วนเป็นเกลียวหลวมๆเกล้าขึ้นเปิดใบหน้าหวานให้แจ่มกระจ่าง ทิ้งไรผมบางส่วนเคลียข้างแก้มขับเน้นให้เห็นดวงตากลมสุกใสและจมูกเรียวปลายเชิดนิดๆอย่างคนหัวรั้น เธองดงามไร้ที่ติดุจนางฟ้าชะลอลงมาตรงหน้า
ฉากหลังอันโอฬารตระการดุจวิมานของนางฟ้าเป็นฉากที่คู่ควรกับเธอ นี่ต่างหาก...ที่ที่เหมาะสมของอิงอรุณ
ไม่ใช่ร้านก๋วยจั๊บริมทาง หรือการยืนรับประทานไอศกรีมแท่งในสถานีน้ำมันเฉกยามอยู่กับเขา สาวัชรู้ตัวดีว่าเขาไม่มีวันเนรมิตฉากชีวิตที่ดีงามพร้อมเช่นนี้ไว้ให้เธอได้ แค่ตัวเขาเองยังแทบเอาไม่รอดอยู่แล้ว!
ถ้าไม่นับเรื่องรสนิยมที่ไม่ปกติ คุณสมบัติข้ออื่นของพันเทพจัดว่าไร้ที่ติ รูปหล่อ การศึกษาดี นิสัยน่าคบ เป็นคนที่ทำให้ใครอยู่ใกล้รู้สึกสบายใจและมีความสุข ที่สำคัญพ่อแม่ของชายหนุ่มดูจะรักลูกชายมาก จนเผื่อแผ่ความเอื้อเอ็นดูมาให้กับหญิงสาวผู้เป็นว่าที่สะใภ้ไปด้วย
อิงอรุณกำลังจะมีชีวิตที่ดี...เทียบเท่ากับชีวิตที่เคยเป็นมา เป็นทางเลือกที่ดีกว่าการมีความรู้สึกอ่อนหวานงดงามให้แก่เขา เขาควรดีใจกับหญิงสาวมากกว่ามานั่งสงสารตัวเองอย่างที่กำลังทำอยู่!
ดูเหมือนเธอจะเข้าใจว่าสายตาเขากำลังจับจ้องอยู่ที่ใด อิงอรุณซ่อนมือไว้ด้านหลังของตัวเอง ทำให้เขาเห็นว่ามืออีกข้าง ไม่ได้ว่างเปล่า เธอถือขวดน้ำติดมาด้วย
ชายหนุ่มยื่นมือไปรับขวดน้ำมาบิดเปิดฝาแล้วส่งคืนให้เธอตามความเคยชิน
“วันพิเศษยังดื่มน้ำเปล่าหรือ ผมนึกว่าคุณจะเปิดแชมเปญฉลองซะอีก” เขาพยายามปั้นยิ้มให้เป็นปกติ
อิงอรุณถอนใจ “ไม่มีเหตุผลอะไรที่ดีพอให้เราต้องทำผิดศีลหรอกค่ะ ส่วนใหญ่มันเป็นแค่ข้ออ้างเพื่อให้คนทำรู้สึกดีขึ้น หลอกตัวเองว่ามีความชอบธรรมเท่านั้นเอง”
ครั้นเขาไม่เอ่ยอะไร เธอจึงตะกุกตะกักถามอย่างระมัดระวัง “เรื่องคุณพ่อคุณเป็นยังไงบ้างคะ”
“ทางตำรวจคงจะได้บทสรุปเร็วๆนี้ละครับ”
“สู้ๆนะคะ ถ้ามีอะไรที่อิงช่วยได้...”
“ผมจัดการทุกอย่างเองได้ ขอบคุณมากที่มีน้ำใจ” เขาขัดขึ้นกลางคันทั้งยังข่มน้ำเสียงมิให้แสดงความน้อยใจ
“ขอโทษด้วยค่ะที่อิงก้าวก่าย” สีหน้าสลดของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกดื้อๆ ในใจกู่ตะโกนด้วยความอาวรณ์ กลับไปเถอะอิงอรุณ เดินไปจากตรงนี้ ถ้าต้องใกล้กันแค่นี้ แต่เขากลับไม่มีสิทธิ์ยื่นมือไปคว้าเธอไว้ ก็ให้ห่างไกลกันไปสุดตาเลยดีกว่า!
“ถ้าคำพูดผมทำให้เข้าใจผิดก็ขอโทษด้วย คุณไม่ได้ก้าวก่ายหรอก ผมแค่ไม่อยากให้ตัวเองเคยชินกับการพึ่งพากำลังใจจากใคร คุณควรกลับเข้าไปในงานได้แล้ว เพื่อนๆคงอยากฉลองกับคุณ ส่วนผม...คงต้องขอตัวกลับเสียที”
“คุณโอเคใช่ไหมคะ” น้ำเสียงเธอกระท่อนกระแท่น ฟังออกไม่ยากว่าแท้จริงแล้วคนที่ ‘ไม่โอเค’ เลยคือเธอต่างหาก!
“ผมไม่เป็นไรหรอก”
“แล้วทำไมไม่อยู่ฉลองด้วยกันก่อนละคะ”
“อย่าเลย” เขาสบตาเธอนิ่งๆ “การที่ผมบอกว่าไม่เป็นไร มันก็เพราะผมอยากให้คุณสบายใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่เป็นอะไรจริงๆหรอกนะ”
อิงอรุณเม้มปากแน่น กะพริบตาถี่ๆ แต่ก็ซ่อนรอยแวววาวที่เอ่อคลอดวงตากลมโตคู่นั้นไม่ได้
สาวัชยิ้มปลอบโยน เอ่ยด้วยความปรารถนาดีจากหัวใจ “ในเมื่อคุณเลือกทางของคุณแล้ว ก็จงก้าวไปข้างหน้า อะไรหรือใครที่คุณทิ้งไว้ข้างหลัง มันย่อมไม่มีค่าพอที่จะหันกลับมาสนใจมันอีก”
“คุณจะเป็นความทรงจำที่ดีของอิงตลอดไป”
แต่ผมไม่อยากเป็นแค่ความทรงจำ หัวใจเขากู่ตะโกนด้วยความระทม นี่กระมังที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่าความทรงจำเป็นรูปแบบหนึ่งของการพบ การลืมเลือนต่างหากถึงเป็นอิสรภาพที่แท้จริง ถ้าเป็นไปได้ขอให้เขาและเธอลืมเลือนกันไปเลยดีกว่า!
ทว่าสิ่งเดียวที่ทำได้กลับเป็นการ... “ขอบคุณครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก”
หญิงสาวฝืนยิ้มทั้งที่หน้าตาเหมือนคนใกล้ร้องไห้เต็มแก่ “ขอบคุณมากนะคะที่กรุณามาร่วมงานวันนี้”
“ขอให้คุณกับพันเทพมีความสุขมากๆ ถึงงานแต่งเมื่อไหร่ รับรองว่าผมอยู่จนปาร์ตี้จบแน่นอน จะอยู่ช่วยเก็บของหลังงานด้วย” สาวัชทิ้งท้ายปนหัวเราะจืดเจื่อน จากนั้นหมุนตัวแยกจากไปทันทีที่เอ่ยจบประโยค มือทั้งคู่กำแน่นดุจต้องการระบายความเจ็บปวดให้ผ่านออกไปทางนั้น
เมื่อกลับมาถึงลานจอดรถ เขาแหงนมองท้องฟ้า ถอนหายใจขณะหลับตาลง รำพันในใจด้วยความน้อยใจต่อโชคชะตา
‘พรหมลิขิต’ ใจร้ายกับเขาเหลือเกิน ชักนำให้เขาได้พบและรู้จักกับความรัก แต่กลับต้องสูญเสียมันไปโดยไม่มีโอกาสครอบครอง ถ้ารู้ว่าความรักต้องนำมาซึ่งความเจ็บปวดเช่นนี้ เขาคงย้อนเวลากลับไประมัดระวังหัวใจให้ดีกว่าที่ผ่านมา เผื่อว่าหัวใจเขาจะได้ไม่ต้องบาดเจ็บเลือดโซมอย่างที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
คุณนักอ่านของสิริณงานยุ่งกันเหรอค้า
พักนี้คนอ่านหายไปเยอะเลย
หรือว่า...เลิกอ่านกันไปแล้ว T_T
ถือผ้าเช็ดหน้าไปนั่งซับน้ำตาตรงมุมเว็บเลิฟ แงๆๆ
“ยินดีด้วยครับคุณอิงอรุณ” สาวัชหลุบตาซ่อนความรู้สึกจากสายตาเธอ
ทว่า...นั่นกลับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง เพราะเมื่อมองต่ำเขาจึงเห็นแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอชัดเจน เพชรเจียระไนเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสทรงหมอนขอบมนหรือที่เรียกว่าคุชชันล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดเล็กส่องประกายวิบวับขับให้เพชรชูเด่นและหลอกตาให้ดูเม็ดใหญ่ขึ้นอย่างน่าทึ่ง ตัวเรือนแพลตินัมฝังเพชรขนาดเดียวกันตลอดทั้งวง ดูงดงาม หรูหรา และสูงค่าจนเขาอดรู้สึกเจ็บแปลบในใจไม่ได้
สินสอดรวมถึงของหมั้นที่เจ้าบ่าวจัดมาในพานขันหมากมูลค่ารวมมหาศาล ซึ่งหากไม่ใช่เพราะบิดาของพันเทพเป็นนายทหารระดับสูงผู้มีความเสี่ยงถูกมองว่าคอร์รัปชันจึงมีทรัพย์สินมากมาย ทางนั้นคงทุ่มจัดมาให้ตระการตากว่านี้
หัวใจเขาฟีบแบนห่อเหี่ยว เมื่อตระหนักถึงความจริงว่าเธอหลุดลอยไปสู่มือของผู้ชายคนอื่นโดยสมบูรณ์แล้ว แม้จะเป็นเพียงการหมั้นหมาย แต่สำหรับสตรีผู้ห่วงหน้าตาและเกียรติยศเช่นอิงอรุณแล้ว มันแทบไม่ต่างกับการประกาศแต่งงาน หญิงสาวไม่มีวันเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจนี้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
วันนี้อิงอรุณสวยสง่าในเดรสเจ้าสาวที่ตัดเย็บจากลูกไม้สเปนเนื้อบางเบาคอปาดพอดีตัว แขนเลยข้อศอก ส่วนกระโปรงบานน้อยๆอยู่เหนือหัวเข่า ซับด้านในเป็นเกาะอก ทำให้เห็นผิวเนื้อวับแวมแลอ่อนหวานและน่ามองไปพร้อมกัน[
เรือนผมสั้นม้วนเป็นเกลียวหลวมๆเกล้าขึ้นเปิดใบหน้าหวานให้แจ่มกระจ่าง ทิ้งไรผมบางส่วนเคลียข้างแก้มขับเน้นให้เห็นดวงตากลมสุกใสและจมูกเรียวปลายเชิดนิดๆอย่างคนหัวรั้น เธองดงามไร้ที่ติดุจนางฟ้าชะลอลงมาตรงหน้า
ฉากหลังอันโอฬารตระการดุจวิมานของนางฟ้าเป็นฉากที่คู่ควรกับเธอ นี่ต่างหาก...ที่ที่เหมาะสมของอิงอรุณ
ไม่ใช่ร้านก๋วยจั๊บริมทาง หรือการยืนรับประทานไอศกรีมแท่งในสถานีน้ำมันเฉกยามอยู่กับเขา สาวัชรู้ตัวดีว่าเขาไม่มีวันเนรมิตฉากชีวิตที่ดีงามพร้อมเช่นนี้ไว้ให้เธอได้ แค่ตัวเขาเองยังแทบเอาไม่รอดอยู่แล้ว!
ถ้าไม่นับเรื่องรสนิยมที่ไม่ปกติ คุณสมบัติข้ออื่นของพันเทพจัดว่าไร้ที่ติ รูปหล่อ การศึกษาดี นิสัยน่าคบ เป็นคนที่ทำให้ใครอยู่ใกล้รู้สึกสบายใจและมีความสุข ที่สำคัญพ่อแม่ของชายหนุ่มดูจะรักลูกชายมาก จนเผื่อแผ่ความเอื้อเอ็นดูมาให้กับหญิงสาวผู้เป็นว่าที่สะใภ้ไปด้วย
อิงอรุณกำลังจะมีชีวิตที่ดี...เทียบเท่ากับชีวิตที่เคยเป็นมา เป็นทางเลือกที่ดีกว่าการมีความรู้สึกอ่อนหวานงดงามให้แก่เขา เขาควรดีใจกับหญิงสาวมากกว่ามานั่งสงสารตัวเองอย่างที่กำลังทำอยู่!
ดูเหมือนเธอจะเข้าใจว่าสายตาเขากำลังจับจ้องอยู่ที่ใด อิงอรุณซ่อนมือไว้ด้านหลังของตัวเอง ทำให้เขาเห็นว่ามืออีกข้าง ไม่ได้ว่างเปล่า เธอถือขวดน้ำติดมาด้วย
ชายหนุ่มยื่นมือไปรับขวดน้ำมาบิดเปิดฝาแล้วส่งคืนให้เธอตามความเคยชิน
“วันพิเศษยังดื่มน้ำเปล่าหรือ ผมนึกว่าคุณจะเปิดแชมเปญฉลองซะอีก” เขาพยายามปั้นยิ้มให้เป็นปกติ
อิงอรุณถอนใจ “ไม่มีเหตุผลอะไรที่ดีพอให้เราต้องทำผิดศีลหรอกค่ะ ส่วนใหญ่มันเป็นแค่ข้ออ้างเพื่อให้คนทำรู้สึกดีขึ้น หลอกตัวเองว่ามีความชอบธรรมเท่านั้นเอง”
ครั้นเขาไม่เอ่ยอะไร เธอจึงตะกุกตะกักถามอย่างระมัดระวัง “เรื่องคุณพ่อคุณเป็นยังไงบ้างคะ”
“ทางตำรวจคงจะได้บทสรุปเร็วๆนี้ละครับ”
“สู้ๆนะคะ ถ้ามีอะไรที่อิงช่วยได้...”
“ผมจัดการทุกอย่างเองได้ ขอบคุณมากที่มีน้ำใจ” เขาขัดขึ้นกลางคันทั้งยังข่มน้ำเสียงมิให้แสดงความน้อยใจ
“ขอโทษด้วยค่ะที่อิงก้าวก่าย” สีหน้าสลดของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกดื้อๆ ในใจกู่ตะโกนด้วยความอาวรณ์ กลับไปเถอะอิงอรุณ เดินไปจากตรงนี้ ถ้าต้องใกล้กันแค่นี้ แต่เขากลับไม่มีสิทธิ์ยื่นมือไปคว้าเธอไว้ ก็ให้ห่างไกลกันไปสุดตาเลยดีกว่า!
“ถ้าคำพูดผมทำให้เข้าใจผิดก็ขอโทษด้วย คุณไม่ได้ก้าวก่ายหรอก ผมแค่ไม่อยากให้ตัวเองเคยชินกับการพึ่งพากำลังใจจากใคร คุณควรกลับเข้าไปในงานได้แล้ว เพื่อนๆคงอยากฉลองกับคุณ ส่วนผม...คงต้องขอตัวกลับเสียที”
“คุณโอเคใช่ไหมคะ” น้ำเสียงเธอกระท่อนกระแท่น ฟังออกไม่ยากว่าแท้จริงแล้วคนที่ ‘ไม่โอเค’ เลยคือเธอต่างหาก!
“ผมไม่เป็นไรหรอก”
“แล้วทำไมไม่อยู่ฉลองด้วยกันก่อนละคะ”
“อย่าเลย” เขาสบตาเธอนิ่งๆ “การที่ผมบอกว่าไม่เป็นไร มันก็เพราะผมอยากให้คุณสบายใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่เป็นอะไรจริงๆหรอกนะ”
อิงอรุณเม้มปากแน่น กะพริบตาถี่ๆ แต่ก็ซ่อนรอยแวววาวที่เอ่อคลอดวงตากลมโตคู่นั้นไม่ได้
สาวัชยิ้มปลอบโยน เอ่ยด้วยความปรารถนาดีจากหัวใจ “ในเมื่อคุณเลือกทางของคุณแล้ว ก็จงก้าวไปข้างหน้า อะไรหรือใครที่คุณทิ้งไว้ข้างหลัง มันย่อมไม่มีค่าพอที่จะหันกลับมาสนใจมันอีก”
“คุณจะเป็นความทรงจำที่ดีของอิงตลอดไป”
แต่ผมไม่อยากเป็นแค่ความทรงจำ หัวใจเขากู่ตะโกนด้วยความระทม นี่กระมังที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่าความทรงจำเป็นรูปแบบหนึ่งของการพบ การลืมเลือนต่างหากถึงเป็นอิสรภาพที่แท้จริง ถ้าเป็นไปได้ขอให้เขาและเธอลืมเลือนกันไปเลยดีกว่า!
ทว่าสิ่งเดียวที่ทำได้กลับเป็นการ... “ขอบคุณครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก”
หญิงสาวฝืนยิ้มทั้งที่หน้าตาเหมือนคนใกล้ร้องไห้เต็มแก่ “ขอบคุณมากนะคะที่กรุณามาร่วมงานวันนี้”
“ขอให้คุณกับพันเทพมีความสุขมากๆ ถึงงานแต่งเมื่อไหร่ รับรองว่าผมอยู่จนปาร์ตี้จบแน่นอน จะอยู่ช่วยเก็บของหลังงานด้วย” สาวัชทิ้งท้ายปนหัวเราะจืดเจื่อน จากนั้นหมุนตัวแยกจากไปทันทีที่เอ่ยจบประโยค มือทั้งคู่กำแน่นดุจต้องการระบายความเจ็บปวดให้ผ่านออกไปทางนั้น
เมื่อกลับมาถึงลานจอดรถ เขาแหงนมองท้องฟ้า ถอนหายใจขณะหลับตาลง รำพันในใจด้วยความน้อยใจต่อโชคชะตา
‘พรหมลิขิต’ ใจร้ายกับเขาเหลือเกิน ชักนำให้เขาได้พบและรู้จักกับความรัก แต่กลับต้องสูญเสียมันไปโดยไม่มีโอกาสครอบครอง ถ้ารู้ว่าความรักต้องนำมาซึ่งความเจ็บปวดเช่นนี้ เขาคงย้อนเวลากลับไประมัดระวังหัวใจให้ดีกว่าที่ผ่านมา เผื่อว่าหัวใจเขาจะได้ไม่ต้องบาดเจ็บเลือดโซมอย่างที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
คุณนักอ่านของสิริณงานยุ่งกันเหรอค้า
พักนี้คนอ่านหายไปเยอะเลย
หรือว่า...เลิกอ่านกันไปแล้ว T_T
ถือผ้าเช็ดหน้าไปนั่งซับน้ำตาตรงมุมเว็บเลิฟ แงๆๆ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2559, 15:04:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2559, 15:04:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1406
| << ตอนที่ 37 (66%) | ตอนที่ 38 (55%) >> |
yasta 11 ก.ค. 2559, 16:01:41 น.
ไม่ได้หายจ้า แต่หลบอ่านอยู่ในเงามืด
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหน่วงยังไงไม่รู้ สงสารทุกคนเลย ...ขอถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆๆ..เฮ้อ
ไม่ได้หายจ้า แต่หลบอ่านอยู่ในเงามืด
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหน่วงยังไงไม่รู้ สงสารทุกคนเลย ...ขอถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆๆ..เฮ้อ
sumitt777 11 ก.ค. 2559, 17:21:58 น.
ไม่ได้หายไปไหนค่ะ แอบเศร้า สงสารคุณหนูอิง คุณสาวัช เน้ออออ T_T
ไม่ได้หายไปไหนค่ะ แอบเศร้า สงสารคุณหนูอิง คุณสาวัช เน้ออออ T_T
Kim 11 ก.ค. 2559, 19:16:32 น.
เค้ายังอยู่นะไม่ได้ไปไหน เชียร์พี่ด๊อกทุกวัน แต่เราไม่สงสารยัยอิงหรอก เพราะนางเป็นต้นเหตุให้พี่ด๊อกต้องเจ็บ
เค้ายังอยู่นะไม่ได้ไปไหน เชียร์พี่ด๊อกทุกวัน แต่เราไม่สงสารยัยอิงหรอก เพราะนางเป็นต้นเหตุให้พี่ด๊อกต้องเจ็บ
พอใจ 11 ก.ค. 2559, 19:21:51 น.
ยังอยู่นะคร๊าาาา อยู่เป็นเพื่อน ดร.ทุกวันเลย กลัวดร.เสียใจไปมากกว่านี้ กระซิกกระซิก
ยังอยู่นะคร๊าาาา อยู่เป็นเพื่อน ดร.ทุกวันเลย กลัวดร.เสียใจไปมากกว่านี้ กระซิกกระซิก
goldensun 11 ก.ค. 2559, 20:01:56 น.
งานยุ่งมากเลยค่ะ เพิ่งเข้ามาตามเก็บ เศร้าตามดร.สาวัชเลย แต่ก็อยากให้ดร.รู้เบื้องลึกเบื้องหลังงานหมั้น จะได้ช่วยอิงได้
แต่อย่างว่า คดีของพ่อก็จะเป็นอีกความทุกข์ที่รุมเข้าหาดร.ซะด้วย เอาใจช่วยดร.สาวัชค่ะ
งานยุ่งมากเลยค่ะ เพิ่งเข้ามาตามเก็บ เศร้าตามดร.สาวัชเลย แต่ก็อยากให้ดร.รู้เบื้องลึกเบื้องหลังงานหมั้น จะได้ช่วยอิงได้
แต่อย่างว่า คดีของพ่อก็จะเป็นอีกความทุกข์ที่รุมเข้าหาดร.ซะด้วย เอาใจช่วยดร.สาวัชค่ะ
ตามหาฝัน 11 ก.ค. 2559, 21:00:51 น.
สงสาร คุณสาวัช
สงสาร คุณสาวัช
กาซะลองพลัดถิ่น 11 ก.ค. 2559, 21:07:51 น.
อ่านทุกตอนคะ ....
อ่านทุกตอนคะ ....
konhin 11 ก.ค. 2559, 22:28:17 น.
ทำไมยอมให้โดนข่มขู่ถึงขนาดนี้เนี่ย ไม่เข้าใจ
ทำไมยอมให้โดนข่มขู่ถึงขนาดนี้เนี่ย ไม่เข้าใจ
wane 12 ก.ค. 2559, 00:44:19 น.
โกรธอิง ....นางหาเรื่องยุ่งใส่ตัว ...ทีนี้จะดิ้นให้หลุดยังงัยเนี่ย
ปล. ไรเตอร์เดินออกมาจากมุมได้แล้วค๊าาา พวกเราอยู่ตรงนี้กันเพียบ ไม่ได้ไปไหนเลย
โกรธอิง ....นางหาเรื่องยุ่งใส่ตัว ...ทีนี้จะดิ้นให้หลุดยังงัยเนี่ย
ปล. ไรเตอร์เดินออกมาจากมุมได้แล้วค๊าาา พวกเราอยู่ตรงนี้กันเพียบ ไม่ได้ไปไหนเลย
นักอ่านเหนียวหนึบ 12 ก.ค. 2559, 13:09:19 น.
ยังอ่านอยู่งับๆๆๆ ซับน้ำตาเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ เบาๆ เศร้าอะไรอย่างนี้ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครเข้าใจอะไร พระพรหมนั่นละ ลิขิตให้เป็นอย่างนี้เอง เพื่อพิสูจน์คุณค่าของความรักไง เป็นงะ โลกสวยมะ 555555
ยังอ่านอยู่งับๆๆๆ ซับน้ำตาเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ เบาๆ เศร้าอะไรอย่างนี้ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครเข้าใจอะไร พระพรหมนั่นละ ลิขิตให้เป็นอย่างนี้เอง เพื่อพิสูจน์คุณค่าของความรักไง เป็นงะ โลกสวยมะ 555555
Zephyr 16 ก.ค. 2559, 06:43:50 น.
อ่านแช้ว ยังรู้สึกอิงเห็นแก่ตัวอ่ะ
เลือกทางยี้ตัวเองเจ็บ
แต่ก็ยังอยากให้สาวัชอยู่ข้างๆ
มันจะเป็นไปได้ยังไง
ให้อยู่ฐานะอะไร
แค่นี้สาวัชกฺกระอักพอแล้ว
อย่าทำร้ายด้อกมากกว่านี้เลย อิงอรุณ
อ่านแช้ว ยังรู้สึกอิงเห็นแก่ตัวอ่ะ
เลือกทางยี้ตัวเองเจ็บ
แต่ก็ยังอยากให้สาวัชอยู่ข้างๆ
มันจะเป็นไปได้ยังไง
ให้อยู่ฐานะอะไร
แค่นี้สาวัชกฺกระอักพอแล้ว
อย่าทำร้ายด้อกมากกว่านี้เลย อิงอรุณ