: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 42 (100%)

โสมสุรางค์นั่งบนโซฟามองบอดี้การ์ดของแพรวเพชรกดลบไฟล์ทั้งหมดที่เธอ ‘สะสม’ มาอย่างยากลำบากด้วยสายตาละห้อย เพียงคลิกเดียวที่ผู้ชายคนนั้นกด ทำให้ทุกหยาดเหงื่อแรง ‘กาย’ ที่เธอพลีไป กลายเป็นอากาศธาตุในพริบตา

“เอาละ ลบไฟล์แล้ว ก็ได้เวลาโอนเงินคืน รายการที่จดไว้อยู่ไหน” การุณพับหน้าจอคอมพิวเตอร์แล็บท็อปลง หันมาทำเสียงเข้มตีหน้าขึงขังใส่เธอ

โสมสุรางค์กระฟัดกระเฟียดลุกไปในครัว ไขกุญแจตู้ข้างเตาไฟฟ้า เปิดลิ้นชักดึงสมุดปกหนังเล่มเท่าฝ่ามือ ถือมายืนค้ำศีรษะอีกฝ่ายคนละฟากของโต๊ะรับแขก แล้วโยนสมุดลงบนโต๊ะอย่างกระแทกกระทั้น

การุณหยิบสมุดไปพลิกเปิดอ่านคร่าวๆ แล้วออกคำสั่ง “งั้นมาเริ่มโอนเงินคืนกันเลย”

“ขอฉันเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม ปวดฉี่จะแย่แล้ว” เธอค้อนควัก เหล่ตามองโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะ สมองครุ่นคิดแผนการเร็วจี๋

ผู้ชายตัวสูงลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้ารำคาญ เขาบุ้ยปากเป็นเชิงให้เธอออกเดิน “จะไปก็รีบไป”

โสมสุรางค์เดินมาใกล้ๆชายหนุ่ม และแสร้งสะดุดขาล้มคว่ำไปทาบทับร่างแข็งแกร่ง มือตะกายคว้าได้เพียงอากาศจึงกวาดข้าวของจากโต๊ะลงบนพื้นทั้งหมด บางชิ้นเกือบหล่นใส่หัวเธอด้วย หญิงสาวเสลูบมือไปบนแผงอก ทว่าอีกฝ่ายปัดมือเธอออก ทั้งยังผลักเธอให้พ้นจากตัวเขาด้วย

โสมสุรางค์จงใจกลิ้งลงมาทับข้าวของบนพื้น สบโอกาสที่การุณกวาดตาสำรวจความเรียบร้อยโดยรอบ รีบควานหาโทรศัพท์ไว้ในมือ แล้วลุกขึ้นมานั่งพับเพียบ อ้อมมือไปด้านหลังเสียบโทรศัพท์ไว้ตรงหว่างขาซ่อนไว้ใต้กระโปรงอย่างรวดเร็ว

การุณหัวเสียสบถเสียงดัง เขาลุกขึ้นยืนพลางมองเธอด้วยสายตาขุ่นมัว

โสมสุรางค์แสร้งทำหน้ารู้สึกผิดก้ม เสโกยข้าวของขึ้นมาวางคืนบนโต๊ะ ขณะเปลี่ยนไปนั่งคุกเข่ายังคงใช้ต้นขาหนีบโทรศัพท์ไว้แน่น จากนั้นจึงค่อยๆลุกขึ้นยืน ทำเสียงอ่อนหวาน “ขอบคุณที่รับฉันไว้”

“ลูกไม้ตื้นๆ เคยมีคนโง่หลงเชื่อมารยาเธอเหรอ” เขาย้อนถามแบบมะนาวไม่มีน้ำ

โสมสุรางค์เม้มปากหน้าบึ้งกับคำปรามาสนั้น เดินกระมิดกระเมี้ยนผ่านหน้าเขาไปช้าๆ เพราะหนีบโทรศัพท์เอาไว้

ชายหนุ่มคว้าแขนเธอ “เป็นอะไร”

“ปวดฉี่ อย่ากระชากแรงได้ไหม เดี๋ยวฉี่ราด”

การุณปล่อยแขนเธอ ถอยออกไปยืนห่างๆและจับตามองเธอไม่คลาด

ทันที่เข้าห้องน้ำ โสมสุรางค์ล็อกประตูแน่นหนา ก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ออกมา เธอกลอกตาครุ่นคิด ครั้นสายตาแลเลยไปที่กระจกเห็นรอยช้ำแดงก่ำรอบคอก็กัดริมฝีปากแน่นด้วยความเจ็บใจ หญิงสาวแตะปลายนิ้วบนรอยเหล่านั้นแผ่วเบา หน้าตาเหยเกเมื่อรู้สึกร้าวระบม เธอไล้มือไปตามรอยช้าๆ พลันมือกลับนิ่งงัน ดวงตาเบิกกว้างเมื่อคิดบางอย่างออก

โสมสุรางค์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเดาะอย่างใช้ความคิด จากนั้นจึงขยี้ผม ขยำเสื้อให้ยุ่งเหยิง และถ่ายรูปตัวเองในสภาพยับเยิน สิ่งสุดท้ายที่สิบแปดมงกุฎสาวทำคือ เริ่มต้นพิมพ์ข้อความยาวเหยียด

เมื่อวางโทรศัพท์ลงบนเคานเตอร์ หญิงสาวหัวเราะเบาๆ โดยมีรอยยิ้มชั่วร้ายปาดป้ายบนใบหน้าด้วยความสะใจ!



แสงจากเทียนในครอบแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะส่องให้เห็นว่าสตรีที่นั่งอยู่ลำพังมีรอยยิ้มวาดหวังแต้มอยู่เต็มใบหน้า ครั้นบริกรเข้ามารอรับรายการอาหาร หญิงสาวจึงเรียกไวน์มาเสิร์ฟเพื่อดื่มระหว่างรอคอย

สองทุ่มเศษเลยเวลาที่นัดหมายกับใครบางคนไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่อิงอรุณไม่อนาทรร้อนใจ เธอเรียบเรียงคำพูดเพื่ออธิบายให้อีกฝ่ายฟัง ซ้อมพูดครั้งแล้วครั้งเล่า หมายใจว่าจะเปิดเผยการหมั้นของเธอให้สาวัชทราบตั้งแต่ต้นจนจบ

เพียงกะการณ์ถึงสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้น อิงอรุณก็สุขใจนักแล้ว หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูซ้ำๆ หวังว่าสาวัชจะส่งข้อความมาบอกกล่าวกันสักคำว่ามาช้าเพราะเหตุใด

“สงสัยยังประชุมไม่เสร็จ” เธอมองโลกในแง่ดี เคาะปลายนิ้วกับโต๊ะอย่างครึ้มอกครึ้มใจ

ไวน์ในขวดพร่องไปเกือบครึ่ง เมื่ออิงอรุณตัดสินใจต่อสายหาสาวัช แล้วเธอก็ต้องวางสายด้วยความผิดหวัง เมื่อพบว่าเขา “ปิดเครื่องหรือแบตหมดเนี่ย”

กามเทพสาวพึมพำ เปิดโปรแกรมแชทไลน์เพื่อตรวจข้อความก็พบว่าเขาเปิดอ่านนัดหมายของเธอแล้ว ความสังหรณ์ใจแปลกๆเริ่มคืบคลานเข้ามาในใจ สาวัชอ่านข้อความแล้ว แต่กลับไม่คอนเฟิร์มนัด ไม่โทร.มาบอกว่าจะมาสาย แถมยังปิดเครื่อง เขาเงียบหายไปราวกับว่า...

อิงอรุณหายใจเข้าลึก จิบไวน์ไปพลางบอกตัวเองให้สงบใจไว้ อย่าคิดมากอิงอรุณ... สาวัชก็แค่ยังไม่เสร็จธุระ เขาอาจรถเสีย มีเรื่องด่วนแทรกเข้ามา ต้องมีสักเหตุผลนึงสิ ที่ทำให้เขายังมาไม่ถึง

หญิงสาวเคาะนิ้วกับโต๊ะด้วยความกระวนกระวาย เธอจิบไวน์สลับกับ ‘หลอกตัวเอง’ อยู่เช่นนั้น จนบริการมาโค้งพร้อมกับแจ้งว่า “ครัวจะปิดแล้ว คุณผู้หญิงจะสั่งอาหารเลยไหมครับ”

เข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาสี่ทุ่มครึ่ง อิงอรุณจึงยอมรับความจริงเป็นครั้งแรกว่าเขาจะไม่มาปรากฏตัวในค่ำคืนนี้ “ไม่สั่งแล้วค่ะ เช็กบิลเลยนะคะ”

หลังชำระค่าบริการ หญิงสาวเซนิดๆเมื่อคล้องกระเป๋าใส่ข้อมือลุกออกจากร้านอาหาร ครั้นก้าวออกมายังลานจอด ขณะกำลังเดินไปที่รถ เก๋งคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดเทียบกับออดี้ขับเคลื่อนสีขาว

อิงอรุณจุปากด้วยความหงุดหงิด เหลียวไปมองรถคันข้างๆที่จอดเสียเกือบชิด ทำให้เธอขึ้นรถไม่สะดวก พลันผู้ชายคนหนึ่งก็ลงจากรถมาเปิดประตูด้านข้างคนขับ จับเธอยัดเข้าไปนั่งในรถเก๋งคันนั้น ขณะอิงอรุณจะอ้าปากโวยวายขัดขืน พลันสติรับรู้ของหญิงสาวก็ดับวูบลง!



สุพจน์คลายเนคไทและดึงออกมาพับและพาดไว้บนสูทที่แขน เมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน คนรับใช้รีบปรี่เข้ามารับเสื้อที่เขาส่งให้ พร้อมกับยอบตัวรายงานเช่นทุกวัน “คุณผู้หญิงอยู่ที่ห้องโฮมเธียร์เตอร์ ส่วนคุณอิงยังไม่กลับค่ะ”

บุรุษหมายเลขหนึ่งแห่งอาณาจักรสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันพยักหน้าแล้วมุ่งตรงไปยังห้องชมภาพยนตร์ที่ภรรยาอยู่ เขาอมยิ้มเมื่อเห็นรายการข่าวบนหน้าจอ

“ตามข่าวการเงินโลกอย่างนี้ ใจคอจะแย่งงานผมทำหรือคุณเปรม” เขาเย้าพร้อมกับนั่งลงข้างเปรมิกา จากนั้นจึงบ่น “คุณต้องเรียกน้องอิงมาอบรมหน่อยแล้วนะ ห้าทุ่มแล้วยังไม่กลับบ้านอีก ชักเหลวไหลใหญ่แล้ว”

“น้องอิงส่งข้อความมาขออนุญาตดิฉันแล้วค่ะ บอกว่าจะไปฉลองที่พ้นจากบ้านนั้นมาได้ กลัวกลับดึกแล้วอันตราย เลยจะไปค้างกับแพรวเพชร”

สุพจน์ถอนหายใจ นึกสงสัยว่ามันออกจะบังเอิญไปสักหน่อย เพราะหลังเขาเจรจาแลกหุ้นกับครอบครัวปรเมศวร์จบ สาวัชก็ผลุนผลันออกจากห้อง แล้วนี่...จู่ๆ ลูกสาวคนเล็กที่แทบไม่ได้ไปค้างอ้างแรมข้างนอกมานาน วันนี้กลับไม่กลับบ้านดื้อๆ หวังว่า...อิงอรุณคงไม่ได้มัวแต่ไปปลอบใจ ‘คนบ้านนั้น’ อยู่หรอกนะ!

เขารีบปัดความคิดอกุศลออกจากใจ ด้วยเชื่อมั่นว่าลูกรักวางตัวดี และไม่เคยประพฤติด่างพร้อยในเรื่องนี้ ทว่าก็อดตั้งข้อสังเกตไม่ได้ “แค่ส่งข้อความมาเหรอ ทำไมไม่โทร.มา”

“น้องอิงบอกว่าไปเต้นรำกันน่ะค่ะ เสียงอึกทึก กลัวจะคุยไม่รู้เรื่อง เลยขอส่งข้อความมาแทน”

สุพจน์ผงกศีรษะรับรู้ด้วยความหนักใจ สังหรณ์ใจแปลกๆว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง เพียงแต่คิดไม่ตกว่าความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นนี้ มีสาเหตุครอบคลุมไปถึงเรื่องใดได้บ้าง!







♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


เดาทิศทางเรื่องกันได้บ้างไหมคะ แฮ่...





สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2559, 06:05:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2559, 06:06:15 น.

จำนวนการเข้าชม : 1556





<< ตอนที่ 42 (66%)   ตอนที่ 43 (50%) >>
konhin 27 ก.ค. 2559, 09:25:04 น.
โหยยยยย โอกาสเหมาะเกิน ไม่มีใครเอ๊ะใจเลย


นักอ่านเหนียวหนึบ 27 ก.ค. 2559, 10:28:45 น.
โอยยยย อะไรมันจะประเดประดังได้เยอะเรื่องขนาดเน้


sumitt777 27 ก.ค. 2559, 12:30:35 น.
ใครจะช่วยคุณหนูอิง คะ....help her please ...~~~


goldensun 27 ก.ค. 2559, 16:52:10 น.
โดนจับไปแล้วแน่เลย สาวัชจะตามไปเห็นแบบเฉี่ยวๆ รึเปล่า เพราะดูจากที่สุพจน์ถึงบ้านช้า ก็น่าจะเลิกช้านะคะ
หวังว่า จะมีคนช่วยอิง


กาซะลองพลัดถิ่น 27 ก.ค. 2559, 18:50:58 น.
GPS ไม่ทำงานเลยคะ เดาทางไม่ถูกเลย....แต่ละตอนมีเงื่อนงำเพียบเลย
กลุ่มไหนและใครกันที่มาจับตัว อิง ไป อย่าบอกนะว่าเป็นพ่อของเทพ ต้องการพบตัวอิง


พอใจ 27 ก.ค. 2559, 22:01:09 น.
นายพลสั่งให้ลูกน้องจับตัวไปแน่ๆ ไอ้เลวเอ๊ยยยยยย!!! ดร.นะดร. จะมานอยด์น้อยใจอะไรอยู่ ไม่เข้าท่า โกรธธธ!!!


Zephyr 28 ก.ค. 2559, 13:35:32 น.
อืม จับไปสั่งสอนดีๆนะ นายพล


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account