ม่านนทีปรารถนา
เมื่อโพไซดอนเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ก่อเรื่องวิวาทกับอพอลโลจนถูกอัปเปหิลงมาอยู่ในร่างมนุษย์ในดินแดนที่เขาแสนเกลียดชัง พร้อมกับโดนริบพลังไปเสียกว่าครึ่ง ทางเดียวที่จะกลับคืนสู่โอลิมปัสและได้พลังทั้งหมดกลับมา เขาจะต้องร่วมมือกับอพอลโลทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
Tags: โพไซดอน เทพเจ้ากรีก รักหวาน ฟิน
ตอน: 6 เทพแห่งอาชาสู่คนเลี้ยงม้าแสนต่ำต้อย
ไม่ใช่ไม่รู้ว่าสาวๆ พวกนี้ต้องการอะไร แต่สิ่งที่เขาทำได้ก็คือการให้บริการอำนวยความสะดวกยามเดินทางไปฟาร์ม การดูแลพาขี่ม้าชมวิวทิวทัศน์ของเกาะครีต นอกเหนือจากนี้เขาคงให้ไม่ได้ เพราะแค่เอสโตรขอร้องให้เขาบริการลูกค้าสาวใหญ่กลุ่มนี้เป็นพิเศษไปรับที่เอเธนส์ มาส่งที่ซานโตรินี รับจากซานโตรินีมาครีตเขาก็ถือว่าบริการอย่างดีแล้ว เพราะคณะทัวร์กลุ่มนี้จะมาเที่ยวกรีซกันทุกปี และนับตั้งแต่สองสามเดือนก่อนที่พวกเธอเลือกมาพักที่โอดิสซี ฟาร์มแอนด์รีสอร์ต แล้วได้เจอกับเขาในฐานะคนเลี้ยงม้า และดูแลนักท่องเที่ยวที่ร่วมกิจกรรมขี่ม้าชมวิว พวกเธอก็กลับมาอีกครั้งและจำเพาะเจาะจงให้เอสโตรเลือกเขาไปรับที่เอเธนส์ โดยกล่าวว่าจะมาเที่ยวที่นี่ให้บ่อยๆ หากจะเรียกว่าเป็นกลุ่มสาวใหญ่ใจเหงาก็ว่าได้ แม้จะไม่ค่อยชอบนักกับการทำงานแบบนี้ แต่พวกเธอก็ไม่ทำให้เขารำคาญใจมากนัก เขาถึงยอมรับหน้าที่นี้ได้โดยไม่ทรมานใจอะไร
ชายหนุ่มคิดในขณะประคองเจนนิเฟอร์กลับมานั่งด้านในเรือ และจัดการหายากับน้ำดื่มมาให้เธอจนเรียบร้อย จากนั้นเขาก็นั่งพูดคุยเป็นเพื่อนกับทุกคนในคณะไม่ได้แยกตัวออกไปที่ระเบียงอีก
“วันนี้ไปทำธุระที่เอเธนส์มาหรือจ๊ะคีรีล แล้วนี่ยังต้องแวะมารับพวกเราอีก เหนื่อยไหม” สาวใหญ่อีกคนเอ่ยถาม
“ไม่หรอกครับ ผมยินดีให้บริการ” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าธรรมดาที่สุดแล้ว แต่ก็ยังทำให้สาวๆ ในกลุ่มพากันหน้าแดงก่ำเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเขา
“เดี๋ยวถ้าถึงฟาร์ม คีรีลพักผ่อนก่อนก็ได้นะ พวกเราคงไม่มีกิจกรรมอะไรในวันนี้” เจนนิเฟอร์ในฐานะหัวหน้าทัวร์กลุ่มสาวใหญ่ใจเหงาเอ่ยพลางลูบแขนเขาเบาๆ
“ขอบคุณครับ” เอ่ยขอบคุณก่อนจะเตรียมสัมภาระเมื่อขยับข้อมือดูนาฬิกาแล้วเห็นว่าใกล้เวลาที่เรือจะจอดยังท่าเรือเฮราคลีออน( Heraklion) อันเป็นท่าเรือหลักของเกาะครีต
หลังจากพาคณะทัวร์กลุ่มสำคัญเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว คีรีลก็มีเวลาพักอีกครู่ใหญ่ก่อนจะต้องไปทำหน้าที่ประจำของตนเองคือ “คนเลี้ยงม้า” งานที่แสนจะต่ำต้อยไม่เหมาะกับเทพแห่งท้องทะเลเลยสักนิด แต่เมื่อเทียบกับงานอื่นแล้ว นี่เป็นงานที่ดีที่สุดและเขาก็ถนัดที่สุดอีกด้วย
“เฮ้อ” โพไซดอนระบายลมหายใจออกมายามนั่งเหยียดขาบนเตียงในห้องพักของตนเอง จากนั้นก็ล้มตัวลงไปนอน การเดินทางไปมาในระยะทางไกลไม่ใช่เรื่องสนุก โดยเฉพาะในยามที่เขาไม่ได้ใช้อิทธิฤทธิ์ การอยู่ในร่างมนุษย์นั้นมีข้อจำกัดหลายๆ อย่างที่เทพอย่างเขาก็เพิ่งจะเข้าใจลึกซึ้งในคราวนี้นี่เอง เหนื่อย ร้อน หิว เจ็บปวด ความรู้สึกที่เมื่อคราวเป็นเทพไม่เคยได้รู้สึก
การใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ในคราบของชายหนุ่มที่ชื่อคีรีล เซวาลาสนั้น แรกๆ เป็นเรื่องที่เขาโมโหได้ทุกวัน อยู่ที่วังใต้ทะเลเขาไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกหิว เพราะอาหารทิพย์นั้นพร้อมพรั่งทุกครั้งยามต้องการ นางอัปสรห้าสิบนางที่เป็นเทพีบริวารของเขาพร้อมที่จะรับใช้เพียงแค่เขากระดิกนิ้ว ยามออกไปตรวจท้องทะเลก็มีม้าทรงกับราชรถคันงาม มีเหล่าเทพบริวารตริตอนส์คอยบรรเลงดนตรีเป่าปี่อยู่บนฟองคลื่นแห่แหนไปตลอดทาง
แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อเทพแห่งท้องทะเลโพไซดอนผู้ยิ่งใหญ่ต้องมากลายเป็นนายคีรีล ชายหนุ่มอายุสามสิบกว่าปีบนโลกมนุษย์ ในวันแรกที่โดนส่งลงมา เมื่อท้องหิวแต่ไม่มีสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าเงิน เอาไว้ซื้ออาหารหรือสิ่งของจำเป็น เขาจำต้องหางานทำเพื่อให้ได้เงินมา วันนั้นเขาเดินย่ำเท้าลงจากเขาเข้าไปสมัครงานในเมือง งานแต่ละอย่างที่เปิดรับสมัครล้วนเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นงานเสิร์ฟอาหาร งานพนักงานรักษาความสงบ จนกระทั่งเขาเดินไปถึงสำนักงานของบริษัทโอดิสซี ฟาร์มแอนด์รีสอร์ต ซึ่งมีกิจการเป็นฟาร์มเลี้ยงม้าขนาดใหญ่และทำรีสอร์ตการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เมื่อได้เห็นภาพม้าตัวงามที่ติดไว้ในสำนักงาน ความหงุดหงิดที่มีมาตลอดวันก็คล้ายจะมลายหายไปเกือบหมด เพราะเขาคือเทพแห่งอาชา เขาคือผู้ประทานม้าตัวแรกบนโลก
สองเท้าพาเขาเดินเข้าไปสมัครงานขอเป็นคนดูแลม้า โชคดีนักที่วันนั้นได้เจอกับเอสโตร ผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ต และแอนนิสลูกสาวของเอสโตร ทั้งสองเห็นหน่วยก้านของเขาพอใช้ได้จึงรับเข้าทำงานแทนคนงานคนเก่า ที่ลาออกไปอยู่กับสาวแก่ชาวอเมริกันที่มาพักร้อนในฟาร์มแห่งนี้แล้วเกิดชอบพอกัน
วันแรกที่ทำงานเขาก็โดนลองของโดยแมกซิมอส ผู้จัดการฟาร์มม้ามาดเข้ม หมอนั่นให้เขาไปเจอกับซิลเวอร์ม้ารูปงามประจำฟาร์ม หากแต่มันก็แสนจะพยศ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเทพแห่งอาชาเช่นเขา เพราะทันทีที่ได้วางมือลงไปบนใบหน้าของมัน พร้อมกับเอ่ยถ้อยคำปลอบประโลม
“เด็กดีของข้า ที่นี่ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าจะต้องกลัว ทุกสิ่งทุกอย่างปลอดภัยสำหรับเจ้า จงนิ่งสงบเสียเถิด” พูดเพียงเท่านี้เจ้าซิลเวอร์จอมพยศก็กลับมาเป็นม้าแสนเชื่องไปได้ในเวลาไม่กี่วินาที นั่นทำให้เอสโตรกับแอนนิสทึ่งมาก ทว่าตรงข้ามกับแมกซิมอส เพราะหลังจากวันนั้นหมอนั่นดูเหมือนจะตั้งป้อมรังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะเมื่อเขาได้รับคำชมและสายตาชื่นชมจากแอนนิส
ความคิดหยุดลงแค่นั้นเพราะเสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น
ชายหนุ่มคิดในขณะประคองเจนนิเฟอร์กลับมานั่งด้านในเรือ และจัดการหายากับน้ำดื่มมาให้เธอจนเรียบร้อย จากนั้นเขาก็นั่งพูดคุยเป็นเพื่อนกับทุกคนในคณะไม่ได้แยกตัวออกไปที่ระเบียงอีก
“วันนี้ไปทำธุระที่เอเธนส์มาหรือจ๊ะคีรีล แล้วนี่ยังต้องแวะมารับพวกเราอีก เหนื่อยไหม” สาวใหญ่อีกคนเอ่ยถาม
“ไม่หรอกครับ ผมยินดีให้บริการ” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าธรรมดาที่สุดแล้ว แต่ก็ยังทำให้สาวๆ ในกลุ่มพากันหน้าแดงก่ำเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเขา
“เดี๋ยวถ้าถึงฟาร์ม คีรีลพักผ่อนก่อนก็ได้นะ พวกเราคงไม่มีกิจกรรมอะไรในวันนี้” เจนนิเฟอร์ในฐานะหัวหน้าทัวร์กลุ่มสาวใหญ่ใจเหงาเอ่ยพลางลูบแขนเขาเบาๆ
“ขอบคุณครับ” เอ่ยขอบคุณก่อนจะเตรียมสัมภาระเมื่อขยับข้อมือดูนาฬิกาแล้วเห็นว่าใกล้เวลาที่เรือจะจอดยังท่าเรือเฮราคลีออน( Heraklion) อันเป็นท่าเรือหลักของเกาะครีต
หลังจากพาคณะทัวร์กลุ่มสำคัญเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว คีรีลก็มีเวลาพักอีกครู่ใหญ่ก่อนจะต้องไปทำหน้าที่ประจำของตนเองคือ “คนเลี้ยงม้า” งานที่แสนจะต่ำต้อยไม่เหมาะกับเทพแห่งท้องทะเลเลยสักนิด แต่เมื่อเทียบกับงานอื่นแล้ว นี่เป็นงานที่ดีที่สุดและเขาก็ถนัดที่สุดอีกด้วย
“เฮ้อ” โพไซดอนระบายลมหายใจออกมายามนั่งเหยียดขาบนเตียงในห้องพักของตนเอง จากนั้นก็ล้มตัวลงไปนอน การเดินทางไปมาในระยะทางไกลไม่ใช่เรื่องสนุก โดยเฉพาะในยามที่เขาไม่ได้ใช้อิทธิฤทธิ์ การอยู่ในร่างมนุษย์นั้นมีข้อจำกัดหลายๆ อย่างที่เทพอย่างเขาก็เพิ่งจะเข้าใจลึกซึ้งในคราวนี้นี่เอง เหนื่อย ร้อน หิว เจ็บปวด ความรู้สึกที่เมื่อคราวเป็นเทพไม่เคยได้รู้สึก
การใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ในคราบของชายหนุ่มที่ชื่อคีรีล เซวาลาสนั้น แรกๆ เป็นเรื่องที่เขาโมโหได้ทุกวัน อยู่ที่วังใต้ทะเลเขาไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกหิว เพราะอาหารทิพย์นั้นพร้อมพรั่งทุกครั้งยามต้องการ นางอัปสรห้าสิบนางที่เป็นเทพีบริวารของเขาพร้อมที่จะรับใช้เพียงแค่เขากระดิกนิ้ว ยามออกไปตรวจท้องทะเลก็มีม้าทรงกับราชรถคันงาม มีเหล่าเทพบริวารตริตอนส์คอยบรรเลงดนตรีเป่าปี่อยู่บนฟองคลื่นแห่แหนไปตลอดทาง
แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อเทพแห่งท้องทะเลโพไซดอนผู้ยิ่งใหญ่ต้องมากลายเป็นนายคีรีล ชายหนุ่มอายุสามสิบกว่าปีบนโลกมนุษย์ ในวันแรกที่โดนส่งลงมา เมื่อท้องหิวแต่ไม่มีสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าเงิน เอาไว้ซื้ออาหารหรือสิ่งของจำเป็น เขาจำต้องหางานทำเพื่อให้ได้เงินมา วันนั้นเขาเดินย่ำเท้าลงจากเขาเข้าไปสมัครงานในเมือง งานแต่ละอย่างที่เปิดรับสมัครล้วนเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นงานเสิร์ฟอาหาร งานพนักงานรักษาความสงบ จนกระทั่งเขาเดินไปถึงสำนักงานของบริษัทโอดิสซี ฟาร์มแอนด์รีสอร์ต ซึ่งมีกิจการเป็นฟาร์มเลี้ยงม้าขนาดใหญ่และทำรีสอร์ตการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เมื่อได้เห็นภาพม้าตัวงามที่ติดไว้ในสำนักงาน ความหงุดหงิดที่มีมาตลอดวันก็คล้ายจะมลายหายไปเกือบหมด เพราะเขาคือเทพแห่งอาชา เขาคือผู้ประทานม้าตัวแรกบนโลก
สองเท้าพาเขาเดินเข้าไปสมัครงานขอเป็นคนดูแลม้า โชคดีนักที่วันนั้นได้เจอกับเอสโตร ผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ต และแอนนิสลูกสาวของเอสโตร ทั้งสองเห็นหน่วยก้านของเขาพอใช้ได้จึงรับเข้าทำงานแทนคนงานคนเก่า ที่ลาออกไปอยู่กับสาวแก่ชาวอเมริกันที่มาพักร้อนในฟาร์มแห่งนี้แล้วเกิดชอบพอกัน
วันแรกที่ทำงานเขาก็โดนลองของโดยแมกซิมอส ผู้จัดการฟาร์มม้ามาดเข้ม หมอนั่นให้เขาไปเจอกับซิลเวอร์ม้ารูปงามประจำฟาร์ม หากแต่มันก็แสนจะพยศ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเทพแห่งอาชาเช่นเขา เพราะทันทีที่ได้วางมือลงไปบนใบหน้าของมัน พร้อมกับเอ่ยถ้อยคำปลอบประโลม
“เด็กดีของข้า ที่นี่ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าจะต้องกลัว ทุกสิ่งทุกอย่างปลอดภัยสำหรับเจ้า จงนิ่งสงบเสียเถิด” พูดเพียงเท่านี้เจ้าซิลเวอร์จอมพยศก็กลับมาเป็นม้าแสนเชื่องไปได้ในเวลาไม่กี่วินาที นั่นทำให้เอสโตรกับแอนนิสทึ่งมาก ทว่าตรงข้ามกับแมกซิมอส เพราะหลังจากวันนั้นหมอนั่นดูเหมือนจะตั้งป้อมรังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะเมื่อเขาได้รับคำชมและสายตาชื่นชมจากแอนนิส
ความคิดหยุดลงแค่นั้นเพราะเสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น
namon เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ส.ค. 2559, 19:30:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ส.ค. 2559, 19:30:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 1440
| << 5 แรกเจอ | 7 ไม่ชอบหน้า >> |
Zephyr 2 ส.ค. 2559, 19:44:57 น.
ตัวละครเยอะ ชื่อแปลก
แต่เพราะดีค่ะ พยายามจำ 555
คิดว่าต่อไปต้องสนุกกว่านี้แน่ๆ
ตัวละครเยอะ ชื่อแปลก
แต่เพราะดีค่ะ พยายามจำ 555
คิดว่าต่อไปต้องสนุกกว่านี้แน่ๆ