นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 20
ตอนที่ 20
หญิงสาวปัดถาดอาหารที่นาวียกมาให้จนมันตกลงไปแตกกระจายที่พื้น แฮมและไข่ดาวกระจายกันไปคนละทิศละทาง
สายตาของนาวีแสดงความโกรธแต่กิริยากับนิ่งเฉย “รังเกียจ ผมขนาดนั้นเชียวเหรอ เสียใจมากเหรอไงที่ต้องเป็นเมียผม”
“ไปตายซะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่านรกมีที่ว่างสำหรับคนโรคจิตอย่างนายหรือเปล่า” พันธิตามองนาวีด้วยสายตาแห่งความเกลียดชังและกระชับผ้าห่มเอาไว้แน่น อย่างกลัวว่ามันจะหลุดลงตรงหน้าเขา
“คราวนี้ต่อให้ไอ้เคนมันตามหาคุณจนพลิกแผ่นดินก็ตามหาไม่เจอ” เขาหัวเราะในลำคอ
“ทำไม ที่นี่ที่ไหนกัน” กระท้อนรู้สึกแปลกๆ ภายในห้องนี้มันเหมือนกับ “ในเรือเหรอ” หญิงสาวรีบวิ่งไปที่หน้าต่างทรงกลมภายในห้องและมองออกไป
“ทะเล!”
“ใช่ที่นี่คือระนองบ้านผม ลืมไปแล้วหรือกระท้อนว่าบ้านผมทำธุรกิจเรือเช่า”
“พาฉันกลับฝั่งเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวแหวใส่
“ไม่มีทางตอนนี้คุณเป็นเมียผมแล้ว ยังไงผมก็ไม่ปล่อยคุณไปแต่งงานกับนายเคนหรอก”
หญิงสาวโกรธจัดดวงตาคู่สวยกวาดมองรอบห้องเผื่อจะมีอะไรนำมาเป็นอาวุธได้บ้าง
“มองหาอะไร ในนี้ไม่มีอะไรที่จะเอามาทำร้ายผมได้หรอก มีแต่ที่นอนกับหมอนนุ่มๆ และอาวุธจากร่ายกายผมที่จะทำร้ายคุณได้แต่ด้วยแรงรักนะ”นาวีหัวเราะและเดินเข้ามาใกล้
“ไอ้ โรคจิต!”
นาวีรั้งร่างบางเข้ามาหา แต่ทว่ากับปล่อยเธอเป็นอิสระอย่างง่ายดายในเวลาต่อมาเพราะอาการบางอย่างกำเริบ เขารีบเดินออกไปจากห้องและส่งเสียงขู่เข้ามาว่า
“คืนนี้คุณเตรียมตัวก็แล้วกันเราจะมาลำลึกความทรงจำกัน” จากนั้นเขาก็ล็อคห้องด้วยแม่กุญแจอันใหญ่เพราะกลัวเธอจะหนีไปได้
“โอ๊ย! ซี๊ดๆๆๆเจ็บโว้ย เซ็งจริงทำไมต้องมาเป็นตอนนี้ด้วยวะ จะมีเมียสักคนทำไมอุปสรรคมันถึงเยอะนัก”
นาวีปัสสาวะออกมาอย่างยากลำบากยิ่งต้อนช่วยท้ายยิ่งเจ็บปวด เขาเจ็บใจตัวเองที่ดันมาเป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบกำเริบเอาช่วงนี้ได้ เมื่อคืนเขาคิดว่าจะได้พาหญิงสาวขึ้นสวรรค์เสียหน่อย แต่ทว่าอาการมันกำเริบจนเขาไม่สามารถทำอะไรตามใจ แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยเขาก็ทำให้เธอเข้าใจผิดได้
“พี่เคน” กระท้อนรู้สึกขอบตาร้อนผ่าวน้ำตาเหมือนมันจะไหลออกมาแต่ทว่าเธอพยายามใจแข็งสะกดกั้นไม่ให้ร้องไห้เสียใจให้กับคนโรคจิตอย่างนาวี เธอไม่มีวันยอมรับเขาได้ ไม่คิดเลยว่านาวีจะเลวได้ขนาดนี้ขนาดลงมือข่มขืนเธอทั้งที่ไม่ได้สติ
+++++++++++++++++++++
“ทำไมครับแค่ตามหาตัวผู้หญิงคนเดียวมันถึงช้านักล่ะครับ นี่มันก็สองวันเข้าไปแล้วป่านนี้แฟนของผมจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้”
เคนเริ่มโวยวายกับตำรวจทั้งๆที่พยายามระงับอารมณ์ไว้แล้ว ใช่ว่าเขาจะพึ่งตำรวจฝ่ายเดียว ลูกน้องมีเท่าไหร่เคนก็เกณฑ์ไปสืบหาหญิงสาวแต่ทว่ายังไร้วี่แวว ไม่มีข่าวคราวใดๆกลับมาเลย
“ใจเย็นๆครับคุณผมทราบดีว่าคุณรู้สึกอย่างไร เป็นห่วงคนรักมากแค่ไหน แต่ทางเราก็ทำงานกันอย่างเต็มที่แล้ว” นายตำรวจท่านหนึ่งพยายามพูดให้นรินธรใจเย็นลงด้วยความเข้าอกเข้าใจ
นรินตบไหล่น้องชายเป็นเชิงให้กำลังใจ “พี่เชื่อว่าเราต้องตามหากระท้อนจนพบ”
“ไม่ว่าเธอจะกลับมาสภาพแบบไหนผมก็รับได้หมด ขอเพียงให้ผมได้เธอกลับมาก็พอพี่นริน”
“เราต้องพบเธอแน่” นรินเข้าใจความรู้สึกของเคนดี
ตำรวจนายหนึ่งทำความเคารพสารวัตรวิกรม ก่อนจะรายงานว่าสายสืบส่งข่าวมาว่าได้เบาะแสของหญิงสาวที่หายตัวไปจากสวนหลวงเมื่อวันก่อน เพราะเครื่องตรวจจับความเร็วบันทึกภาพรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อ มาสด้า ทะเบียน กค 7788 ที่ขับขี่ด้วยความเร็วเกินกว่ากฏหมายกำหนดบนทางด่วนยกระดับ และภาพที่ถ่ายไว้ได้ที่นั่งข้างคนขับมีผู้หญิงหมดสติรูปพรรณสัณฐานและเสื้อผ้าตรงตามที่มีคนมาแจ้งความเอาไว้
“นี่ครับรูปที่เราได้มา”
สารวัตรรับไปดูและส่งต่อให้เคน “ใช่คนที่คุณให้เราสืบหารึเปล่าครับ”
เคนมองเพียงแวบเดียวเท่านั้น “ใช่ครับสารวัตร คนขับนี่ก็ไอ้นาวีจริงๆด้วยแบบที่ผมคาดไว้ไม่มีผิด” เขากำหมัดแน่น
สารวัตรวิกรมรีบหันไปสั่งลูกน้องด่วน “คุณรีบไปดำเนินการด่วน”
“ครับ สารวัตร”นายตำรวจคนดังกล่าวรู้หน้าที่ดีรีบทำความเคารพสารวัตรก่อนจะปลีกตัวออกไป
“เคน สบายใจขึ้นบ้างหรือยัง”นรินตบไหล่น้องชายให้หนักแน่นเข้าไว้
“ยังหรอกครับยิ่งรู้ว่ากระท้อนอยู่กับนายวีผมก็ยิ่งห่วง ผมสาบานเลยพี่นรินถ้าไอ้นาวีแตะต้องแฟนผมรับรองมันต้องตายด้วยมือผมต่อให้ต้องติดคุกผมก็ไม่กลัว”
+++++++++++++++++++++++++++++
ทั้งวันหญิงสาวไม่ยอมแตะต้องทั้งน้ำทั้งอาหารที่นาวียกมาให้เลยแม้แต่นิดเดียว
“คิดจะอดข้าวประท้วงเหรอจ้ะเมียจ๋า”
ซึ่งความเป็นจริงนาวีรู้ดีว่ามันไม่ใช่
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ”
“ทำไมจะเรียกไม่ได้ก็ความจริงมันเป็นแบบนั้นเมื่อคืนผมพาคุณไปขึ้นสวรรค์มาตั้งสองรอบ” นาวีย้อนกลับพร้อมกับแววตาสะใจ
“สารเลว!” หญิงสาวสบถ
เขาเอาชุดนอนเนื้อบางแสนสวยสามชุดมาวางลงตรงหน้าเธอ “ชอบสีไหนก็เลือกเอานะคืนนี้คุณต้องใส่มันให้ผมดู และผมจะค่อยๆถอดมันออกจากเรือนร่างของคุณ”
หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูทีละชุด สีขาว สีฟ้า สีชมพู ชุดนอนผ้าบางเบาแขนกุดคอกว้างลึกลงไปถึงเนินอก ถ้าเธอบ้าจี้ใส่มันจริงๆก็ไม่ต่างกับการแก้ผ้าต่อหน้าเขา
“เอาไปใส่เองเถอะไป” กระท้อนปามันใส่หน้านาวีเขาไม่ได้โกรธ แต่กลับหัวเราะชอบใจ
“ชอบจริงๆผู้หญิงแบบนี้ มีรส มีชาติ ไม่น่าเบื่อ ผมเบื่อแล้วสำหรับผู้หญิงที่ได้มาง่ายๆ แค่มีเงินมาผ้าก็พร้อมหลุดกระโดดขึ้นเตียงอ้าขาพร้อมจะนอนกับผม ต้องแบบนี้สิถึงสมจะเป็นเมียรักของนายนาวี” เขาพูดไม่ทันขาดคำฝ่ามือเรียวของกระท้อนก็ฟาดเข้าที่โหนกแก้มของเขาทันทีอย่างเต็มแรง
“ระยำ!”ร่างบางกระแทกเสียง
นาวีโมโหจัดเขาง้างมือเตรียมจะสวนกลับแต่แล้วกลับชะงัก “ร้ายจริงๆ ถ้าไม่รักนะผมเอาคืนแล้ว ไม่อยากใส่ก็ไม่เป็นไร ไอ้ผ้าห่มผืนนั้นดูสิมันจะปิดบังอะไรได้นักกระชากทีเดียวก็หลุดลงมากองแล้ว”
“ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นอีกครั้ง ครั้งนี้นายจะได้นอนกับศพฉันจะกลั้นใจตาย”
จากนั้นนาวีก็เดินออกไปด้วยความโมโหเขากระแทกประตูดังปัง และไม่ลืมที่จะล็อคกุญแจ
“พี่เคน” หญิงสาวทรุดตัวลงที่เตียง “กระท้อนจะหนีออกไปได้ยังไง ทำไมพี่เคนถึงไม่มาช่วยคะ”
“ไม่ได้ล่ะขืนนั่งรออยู่แบบนี้คงไม่ได้การแล้วต้องทำอะไรสักอย่าง”
+++++++++++++++++++++++++++++++
“ชิ สมน้ำหน้าขอให้พี่เคนตามนังกระท้อนไม่เจอทีเถอะสาธุๆๆ” พายไข่อารมณ์ดีเมื่อทราบข่าวทางโทรศัพท์จากพี่นรินว่าตอนนี้พี่ชายคนรองของเธอกำลังเครียดจัดเพราะว่าที่เจ้าสาวถูกลักพาตัวไป และคนร้ายก็คือนายนาวี
“เป็นอะไรของคุณทำหน้าดีใจยังกับถูกหวย” วุธถามขณะนั่งดูโทรทัศนด์ด้วยกัน
“ยิ่งกว่าถูกหวยอีก เพราะคู่แค้นของพายไข่กำลังจะตกนรกทั้งเป็น คิดดูสิถูกผู้ชายจับตัวไปสองสามวันมันคงไม่เอาไปนั่งมองหรอกป่านนี้แม่นั่นคงจะป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว พี่เคนเองก็คงทำใจรับไม่ได้หากเจ้าสาวของเขาจะถูกคนอื่นพาเข้าหอชิงตัดหน้าไปก่อน หึหึหึ”
“ใครสั่งสอนให้คุณคิดแบบนี้เวลาตั้งครรภ์ ผมไม่อยากให้ลูกมีนิสัยโรคจิตแบบแม่”
“เรื่องอะไรมาว่าฉันโรคจิต” พายไข่แหวใส่
ตาคมแข็งกร้าว “คนดีๆ เขาไม่คิดแบบนี้หรอก อย่ามาเถียงผมไปล้างจานเดี๋ยวนี้ และวันนี้ผมจะทำโทษคุณที่คิดไม่ดีกับคนอื่นละครเมียแต่ง ที่คุณติดนักติดหนาไม่ต้องดู ล้างจานเสร็จแล้วเข้านอนไปเลย”
“มันจะมากไปแล้วนะ” ห้ามอะไรก็ห้ามได้แต่มาห้ามดูละครตอนดึกยังไงๆก็ไม่มีทางยอม
“ไม่ นายก็รู้ว่าฉันติดละครเรื่องนี้ ฉันรอคอยให้มันถึงวันจันทร์เร็วๆ นายยังมาแกล้งอีก”
“ดูไปก็เท่านั้น ชื่ออะไรนะนางเอกเรื่องนั้นน่ะ” วุธทำท่าครุ่นคิด
“อรุณประไพย่ะ”
“นั่นแหละอรุณประไพ เขาออกจะแสนดี จิตใจงดงาม ไม่ขี้วีน โวยวาย เอาแต่ใจ ใช้เงินเปลืองเหมือนคุณ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นายวุธมันจะเกินไปแล้วนะ” พายไข่เสียงดัง
“ก็มันจริงทุกคำที่ผมพูด อย่างคุณเต็มที่ก็เป็นได้แค่นางร้าย ชื่ออะไรนะ” วุธพยายามคิด
“ปรุงฉัตร” พายไข่ตอบแทน
ปลิงฉัตร ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่ อันนั้นเป็นฉายาที่แม่พระเองตั้งให้” วุธนึกขำพูดเรื่องละครเกิดความจำดีขึ้นมา ทั้งที่จริงๆเธอจำอะไรได้ค่อนข้างน้อย
“นั่นแหละจะปลิงฉัตร ปรุงฉัตรอะไรก็แล้วแต่ผมว่าเหมือนคุณมากเลย นิสัยยังกับทอดพิมพ์กันมาเลย”
“ฉันโกรธนะ พูดแบบนี้ได้ยังไง” พายไข่กระฟัดกระเฟียด อยากจะตีอกชกหน้านายวุธแต่ทำอะไรไม่ได้
“อย่ามาเต้นผางๆ อย่ามากระฟัดกระเฟียด ไปล้างจานเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้น นอกจากจะไม่ได้ดูละคร เดือนนี้คุณจะไม่ได้เงินค่าเครื่องสำอางสักบาทเดียว” วุธสั่งเสียงดัง
“ฉันจะไปฟ้องพี่นรินเดี๋ยวนี้”แต่พอนึกได้ว่าพี่นรินไม่อยู่ พายไข่ก็หน้าเศร้าทันที
“พี่นรินบอกผมว่าให้ผมจัดการคุณขั้นเด็ดขาด ต่อไปนี้แหละทำตัวไม่ดีอีกทีะน่าดู”
“เบื่อๆๆ คอยดูนะ อย่าให้หาเงินเองได้ก็แล้วกัน” จากนั้นว่าที่คุณแม่จอมเอาแต่ใจ ก็เดินปึงปังเข้าไปในครัวเพื่อล้างจานเพราะอีกครึ่งชั่วโมงละครภาคค่ำจะมาแล้ว ขืนไม่รีบทำคืนนี้ต้องอดดูแน่ๆ หน้าตานายวุธเหมือนจะเอาจริงเสียด้วย
++++++++++++++++++++++++++++++
จังหวัด ระนอง
“ไม่จริ๊ง ไม่จริงค่ะ คุณตำรวจอย่ามาใส่ร้ายลูกนาวีของเดี๊ยนนะคะ ตานาวีไม่อยู่บ้านเพราะไปรักษาโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ ไม่เชื่อดูนี่สิคะ” คุณวารินแม่ของนาวีหยิบใบรับรองแพทย์ครั้งก่อน กับบัตรนัดและซองยาที่นาวีลืมไว้ให้ตำรวจและผู้ชายหน้าตาดีที่ไม่รู้ว่าเป็นใครดู
“นายนาวีเป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบจริงๆเหรอครับ”
“ใช่สิคะ เป็นมากด้วยแกทรมานมากนี่ถ้าดิฉันกับสามีไม่ติดธุระสำคัญก็จะไปเยี่ยมลูกแล้ว”
เคนฉุกคิดขึ้นมานิดหนึ่งถ้านายนาวีเป็นโรคนี้จริงกระท้อนคงจะปลอดภัยจากเรื่องนั้น ขอให้ไอ้นาวีมันเป็นจริงๆเถอะแต่ยังไงก็ไว้ใจไม่ได้ บางทีมันอาจแค้นเรื่องคราวก่อนและทำร้ายร่างกายกระท้อนก็ได้
“แต่สายของเรารายงานมาว่าลูกชายคุณนายลักพาตัวเจ้าสาวของคุณคนนี้มา และก็กลับมาที่ระนอง” “เจ้าสาวของคุณคนนี้”
คุณนายวารินมองหนุ่มหล่อคมตรงหน้า “ทำไมลูกเดี๊ยนจะต้องทำแบบนั้นล่ะคะคุณ ลูกเดี๊ยนก็ไม่ได้ขี้ริ้ว ขี้เหร่ อะไรทำไมต้องไปลักพาตัวเจ้าสาวของคนอื่น อีกอย่างลูกนาวีเพิ่งมาบอกดิฉันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วว่าจะให้ไปขอผู้หญิงให้ เห็นว่าคบหาดูใจกันมานานหลายปีแล้วชื่อหนูกระท้อน”
“ถ้าอย่างนั้นคุณนายก็ทราบไว้ด้วยนะครับว่าผู้หญิงที่นายนาวีลักพาตัวไปก็คือกระท้อน คนที่เขาบอกคุณนายแต่ว่าเธอกำลังเป็นเจ้าสาวของผม”
คุณนายวารินยกมือทาบอก “ไม่จริง ตานาวีของแม่”
“ถ้าอย่างนั้นเราจะขอให้คุณนายช่วยแจ้งเบาะแสกับเราว่านายนาวีจะไปที่ไหนได้บ้าง ถ้าคุณช่วยบอกเบาะแสทางตำรวจอาจจะไม่ต้องใช้วิธีรุนแรงกับลูกชายของคุณนายก็ได้นะครับ” นายตำรวจคนหนึ่งแจ้งกับแม่ของนาวี
“แต่เดี๊ยนไม่รู้หรอกค่ะคุณตำรวจ จะไปรู้ได้ยังไง” คุณวารินตกใจแต่เธอไม่รู้จริงๆว่านาวีหายไปไหน ชายวัยกลางคนหนึ่งแต่งกายดีวิ่งเข้ามาภายในสำนักงานให้เช่าเรือ
“คุณวาริน คุณวาริน”
“อะไรคะคุณสมยศ”
พ่อของนาวีชะงักและมองตำรวจหลายนาย “เกิดอะไรขึ้นตำรวจมาทำไมกันที่นี่”
“เขามาถามเรื่อลูกนาวีค่ะ”
คุณสมยศตกใจคิดว่าเป็นเรื่องที่เรือหายไป และนายปั่นลูกน้องมาแจ้งแก่เขาว่านาวีกลับมาที่อู่เรือและเอาเรือลำหนึ่งออกไป และได้ข่าวมาว่าเมื่อคืนพายุเข้าเรือหลายลำอัปปางลงมีคนจมน้ำตายด้วยหลายคนคุณสมยศจึงวิ่งหน้าตาตื่นนมาบอกภรรยา
“อย่าบอกนะครับว่าพบเรือที่ลูกชายผมเอาออกทะเลไป”
ตำรวจสองนายหันมาสบตากัน เคนยิ้มออกเป็นครั้งแรกในสองวันที่ผ่านมา
“ อย่าบอกผมนะว่าพบศพลูกชายผม”
“ตอนนี้ยังไม่พบศพนายนาวีหรอกครับ แต่ถ้ามันแตะต้องคนรักของผมมันได้กลายเป็นศพจริงๆแน่” เคนยิ้มเหี้ยมเกรียม
++++++++++++++++++++++++++++++++
หญิงสาวปัดถาดอาหารที่นาวียกมาให้จนมันตกลงไปแตกกระจายที่พื้น แฮมและไข่ดาวกระจายกันไปคนละทิศละทาง
สายตาของนาวีแสดงความโกรธแต่กิริยากับนิ่งเฉย “รังเกียจ ผมขนาดนั้นเชียวเหรอ เสียใจมากเหรอไงที่ต้องเป็นเมียผม”
“ไปตายซะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่านรกมีที่ว่างสำหรับคนโรคจิตอย่างนายหรือเปล่า” พันธิตามองนาวีด้วยสายตาแห่งความเกลียดชังและกระชับผ้าห่มเอาไว้แน่น อย่างกลัวว่ามันจะหลุดลงตรงหน้าเขา
“คราวนี้ต่อให้ไอ้เคนมันตามหาคุณจนพลิกแผ่นดินก็ตามหาไม่เจอ” เขาหัวเราะในลำคอ
“ทำไม ที่นี่ที่ไหนกัน” กระท้อนรู้สึกแปลกๆ ภายในห้องนี้มันเหมือนกับ “ในเรือเหรอ” หญิงสาวรีบวิ่งไปที่หน้าต่างทรงกลมภายในห้องและมองออกไป
“ทะเล!”
“ใช่ที่นี่คือระนองบ้านผม ลืมไปแล้วหรือกระท้อนว่าบ้านผมทำธุรกิจเรือเช่า”
“พาฉันกลับฝั่งเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวแหวใส่
“ไม่มีทางตอนนี้คุณเป็นเมียผมแล้ว ยังไงผมก็ไม่ปล่อยคุณไปแต่งงานกับนายเคนหรอก”
หญิงสาวโกรธจัดดวงตาคู่สวยกวาดมองรอบห้องเผื่อจะมีอะไรนำมาเป็นอาวุธได้บ้าง
“มองหาอะไร ในนี้ไม่มีอะไรที่จะเอามาทำร้ายผมได้หรอก มีแต่ที่นอนกับหมอนนุ่มๆ และอาวุธจากร่ายกายผมที่จะทำร้ายคุณได้แต่ด้วยแรงรักนะ”นาวีหัวเราะและเดินเข้ามาใกล้
“ไอ้ โรคจิต!”
นาวีรั้งร่างบางเข้ามาหา แต่ทว่ากับปล่อยเธอเป็นอิสระอย่างง่ายดายในเวลาต่อมาเพราะอาการบางอย่างกำเริบ เขารีบเดินออกไปจากห้องและส่งเสียงขู่เข้ามาว่า
“คืนนี้คุณเตรียมตัวก็แล้วกันเราจะมาลำลึกความทรงจำกัน” จากนั้นเขาก็ล็อคห้องด้วยแม่กุญแจอันใหญ่เพราะกลัวเธอจะหนีไปได้
“โอ๊ย! ซี๊ดๆๆๆเจ็บโว้ย เซ็งจริงทำไมต้องมาเป็นตอนนี้ด้วยวะ จะมีเมียสักคนทำไมอุปสรรคมันถึงเยอะนัก”
นาวีปัสสาวะออกมาอย่างยากลำบากยิ่งต้อนช่วยท้ายยิ่งเจ็บปวด เขาเจ็บใจตัวเองที่ดันมาเป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบกำเริบเอาช่วงนี้ได้ เมื่อคืนเขาคิดว่าจะได้พาหญิงสาวขึ้นสวรรค์เสียหน่อย แต่ทว่าอาการมันกำเริบจนเขาไม่สามารถทำอะไรตามใจ แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยเขาก็ทำให้เธอเข้าใจผิดได้
“พี่เคน” กระท้อนรู้สึกขอบตาร้อนผ่าวน้ำตาเหมือนมันจะไหลออกมาแต่ทว่าเธอพยายามใจแข็งสะกดกั้นไม่ให้ร้องไห้เสียใจให้กับคนโรคจิตอย่างนาวี เธอไม่มีวันยอมรับเขาได้ ไม่คิดเลยว่านาวีจะเลวได้ขนาดนี้ขนาดลงมือข่มขืนเธอทั้งที่ไม่ได้สติ
+++++++++++++++++++++
“ทำไมครับแค่ตามหาตัวผู้หญิงคนเดียวมันถึงช้านักล่ะครับ นี่มันก็สองวันเข้าไปแล้วป่านนี้แฟนของผมจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้”
เคนเริ่มโวยวายกับตำรวจทั้งๆที่พยายามระงับอารมณ์ไว้แล้ว ใช่ว่าเขาจะพึ่งตำรวจฝ่ายเดียว ลูกน้องมีเท่าไหร่เคนก็เกณฑ์ไปสืบหาหญิงสาวแต่ทว่ายังไร้วี่แวว ไม่มีข่าวคราวใดๆกลับมาเลย
“ใจเย็นๆครับคุณผมทราบดีว่าคุณรู้สึกอย่างไร เป็นห่วงคนรักมากแค่ไหน แต่ทางเราก็ทำงานกันอย่างเต็มที่แล้ว” นายตำรวจท่านหนึ่งพยายามพูดให้นรินธรใจเย็นลงด้วยความเข้าอกเข้าใจ
นรินตบไหล่น้องชายเป็นเชิงให้กำลังใจ “พี่เชื่อว่าเราต้องตามหากระท้อนจนพบ”
“ไม่ว่าเธอจะกลับมาสภาพแบบไหนผมก็รับได้หมด ขอเพียงให้ผมได้เธอกลับมาก็พอพี่นริน”
“เราต้องพบเธอแน่” นรินเข้าใจความรู้สึกของเคนดี
ตำรวจนายหนึ่งทำความเคารพสารวัตรวิกรม ก่อนจะรายงานว่าสายสืบส่งข่าวมาว่าได้เบาะแสของหญิงสาวที่หายตัวไปจากสวนหลวงเมื่อวันก่อน เพราะเครื่องตรวจจับความเร็วบันทึกภาพรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อ มาสด้า ทะเบียน กค 7788 ที่ขับขี่ด้วยความเร็วเกินกว่ากฏหมายกำหนดบนทางด่วนยกระดับ และภาพที่ถ่ายไว้ได้ที่นั่งข้างคนขับมีผู้หญิงหมดสติรูปพรรณสัณฐานและเสื้อผ้าตรงตามที่มีคนมาแจ้งความเอาไว้
“นี่ครับรูปที่เราได้มา”
สารวัตรรับไปดูและส่งต่อให้เคน “ใช่คนที่คุณให้เราสืบหารึเปล่าครับ”
เคนมองเพียงแวบเดียวเท่านั้น “ใช่ครับสารวัตร คนขับนี่ก็ไอ้นาวีจริงๆด้วยแบบที่ผมคาดไว้ไม่มีผิด” เขากำหมัดแน่น
สารวัตรวิกรมรีบหันไปสั่งลูกน้องด่วน “คุณรีบไปดำเนินการด่วน”
“ครับ สารวัตร”นายตำรวจคนดังกล่าวรู้หน้าที่ดีรีบทำความเคารพสารวัตรก่อนจะปลีกตัวออกไป
“เคน สบายใจขึ้นบ้างหรือยัง”นรินตบไหล่น้องชายให้หนักแน่นเข้าไว้
“ยังหรอกครับยิ่งรู้ว่ากระท้อนอยู่กับนายวีผมก็ยิ่งห่วง ผมสาบานเลยพี่นรินถ้าไอ้นาวีแตะต้องแฟนผมรับรองมันต้องตายด้วยมือผมต่อให้ต้องติดคุกผมก็ไม่กลัว”
+++++++++++++++++++++++++++++
ทั้งวันหญิงสาวไม่ยอมแตะต้องทั้งน้ำทั้งอาหารที่นาวียกมาให้เลยแม้แต่นิดเดียว
“คิดจะอดข้าวประท้วงเหรอจ้ะเมียจ๋า”
ซึ่งความเป็นจริงนาวีรู้ดีว่ามันไม่ใช่
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ”
“ทำไมจะเรียกไม่ได้ก็ความจริงมันเป็นแบบนั้นเมื่อคืนผมพาคุณไปขึ้นสวรรค์มาตั้งสองรอบ” นาวีย้อนกลับพร้อมกับแววตาสะใจ
“สารเลว!” หญิงสาวสบถ
เขาเอาชุดนอนเนื้อบางแสนสวยสามชุดมาวางลงตรงหน้าเธอ “ชอบสีไหนก็เลือกเอานะคืนนี้คุณต้องใส่มันให้ผมดู และผมจะค่อยๆถอดมันออกจากเรือนร่างของคุณ”
หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูทีละชุด สีขาว สีฟ้า สีชมพู ชุดนอนผ้าบางเบาแขนกุดคอกว้างลึกลงไปถึงเนินอก ถ้าเธอบ้าจี้ใส่มันจริงๆก็ไม่ต่างกับการแก้ผ้าต่อหน้าเขา
“เอาไปใส่เองเถอะไป” กระท้อนปามันใส่หน้านาวีเขาไม่ได้โกรธ แต่กลับหัวเราะชอบใจ
“ชอบจริงๆผู้หญิงแบบนี้ มีรส มีชาติ ไม่น่าเบื่อ ผมเบื่อแล้วสำหรับผู้หญิงที่ได้มาง่ายๆ แค่มีเงินมาผ้าก็พร้อมหลุดกระโดดขึ้นเตียงอ้าขาพร้อมจะนอนกับผม ต้องแบบนี้สิถึงสมจะเป็นเมียรักของนายนาวี” เขาพูดไม่ทันขาดคำฝ่ามือเรียวของกระท้อนก็ฟาดเข้าที่โหนกแก้มของเขาทันทีอย่างเต็มแรง
“ระยำ!”ร่างบางกระแทกเสียง
นาวีโมโหจัดเขาง้างมือเตรียมจะสวนกลับแต่แล้วกลับชะงัก “ร้ายจริงๆ ถ้าไม่รักนะผมเอาคืนแล้ว ไม่อยากใส่ก็ไม่เป็นไร ไอ้ผ้าห่มผืนนั้นดูสิมันจะปิดบังอะไรได้นักกระชากทีเดียวก็หลุดลงมากองแล้ว”
“ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นอีกครั้ง ครั้งนี้นายจะได้นอนกับศพฉันจะกลั้นใจตาย”
จากนั้นนาวีก็เดินออกไปด้วยความโมโหเขากระแทกประตูดังปัง และไม่ลืมที่จะล็อคกุญแจ
“พี่เคน” หญิงสาวทรุดตัวลงที่เตียง “กระท้อนจะหนีออกไปได้ยังไง ทำไมพี่เคนถึงไม่มาช่วยคะ”
“ไม่ได้ล่ะขืนนั่งรออยู่แบบนี้คงไม่ได้การแล้วต้องทำอะไรสักอย่าง”
+++++++++++++++++++++++++++++++
“ชิ สมน้ำหน้าขอให้พี่เคนตามนังกระท้อนไม่เจอทีเถอะสาธุๆๆ” พายไข่อารมณ์ดีเมื่อทราบข่าวทางโทรศัพท์จากพี่นรินว่าตอนนี้พี่ชายคนรองของเธอกำลังเครียดจัดเพราะว่าที่เจ้าสาวถูกลักพาตัวไป และคนร้ายก็คือนายนาวี
“เป็นอะไรของคุณทำหน้าดีใจยังกับถูกหวย” วุธถามขณะนั่งดูโทรทัศนด์ด้วยกัน
“ยิ่งกว่าถูกหวยอีก เพราะคู่แค้นของพายไข่กำลังจะตกนรกทั้งเป็น คิดดูสิถูกผู้ชายจับตัวไปสองสามวันมันคงไม่เอาไปนั่งมองหรอกป่านนี้แม่นั่นคงจะป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว พี่เคนเองก็คงทำใจรับไม่ได้หากเจ้าสาวของเขาจะถูกคนอื่นพาเข้าหอชิงตัดหน้าไปก่อน หึหึหึ”
“ใครสั่งสอนให้คุณคิดแบบนี้เวลาตั้งครรภ์ ผมไม่อยากให้ลูกมีนิสัยโรคจิตแบบแม่”
“เรื่องอะไรมาว่าฉันโรคจิต” พายไข่แหวใส่
ตาคมแข็งกร้าว “คนดีๆ เขาไม่คิดแบบนี้หรอก อย่ามาเถียงผมไปล้างจานเดี๋ยวนี้ และวันนี้ผมจะทำโทษคุณที่คิดไม่ดีกับคนอื่นละครเมียแต่ง ที่คุณติดนักติดหนาไม่ต้องดู ล้างจานเสร็จแล้วเข้านอนไปเลย”
“มันจะมากไปแล้วนะ” ห้ามอะไรก็ห้ามได้แต่มาห้ามดูละครตอนดึกยังไงๆก็ไม่มีทางยอม
“ไม่ นายก็รู้ว่าฉันติดละครเรื่องนี้ ฉันรอคอยให้มันถึงวันจันทร์เร็วๆ นายยังมาแกล้งอีก”
“ดูไปก็เท่านั้น ชื่ออะไรนะนางเอกเรื่องนั้นน่ะ” วุธทำท่าครุ่นคิด
“อรุณประไพย่ะ”
“นั่นแหละอรุณประไพ เขาออกจะแสนดี จิตใจงดงาม ไม่ขี้วีน โวยวาย เอาแต่ใจ ใช้เงินเปลืองเหมือนคุณ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นายวุธมันจะเกินไปแล้วนะ” พายไข่เสียงดัง
“ก็มันจริงทุกคำที่ผมพูด อย่างคุณเต็มที่ก็เป็นได้แค่นางร้าย ชื่ออะไรนะ” วุธพยายามคิด
“ปรุงฉัตร” พายไข่ตอบแทน
ปลิงฉัตร ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่ อันนั้นเป็นฉายาที่แม่พระเองตั้งให้” วุธนึกขำพูดเรื่องละครเกิดความจำดีขึ้นมา ทั้งที่จริงๆเธอจำอะไรได้ค่อนข้างน้อย
“นั่นแหละจะปลิงฉัตร ปรุงฉัตรอะไรก็แล้วแต่ผมว่าเหมือนคุณมากเลย นิสัยยังกับทอดพิมพ์กันมาเลย”
“ฉันโกรธนะ พูดแบบนี้ได้ยังไง” พายไข่กระฟัดกระเฟียด อยากจะตีอกชกหน้านายวุธแต่ทำอะไรไม่ได้
“อย่ามาเต้นผางๆ อย่ามากระฟัดกระเฟียด ไปล้างจานเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้น นอกจากจะไม่ได้ดูละคร เดือนนี้คุณจะไม่ได้เงินค่าเครื่องสำอางสักบาทเดียว” วุธสั่งเสียงดัง
“ฉันจะไปฟ้องพี่นรินเดี๋ยวนี้”แต่พอนึกได้ว่าพี่นรินไม่อยู่ พายไข่ก็หน้าเศร้าทันที
“พี่นรินบอกผมว่าให้ผมจัดการคุณขั้นเด็ดขาด ต่อไปนี้แหละทำตัวไม่ดีอีกทีะน่าดู”
“เบื่อๆๆ คอยดูนะ อย่าให้หาเงินเองได้ก็แล้วกัน” จากนั้นว่าที่คุณแม่จอมเอาแต่ใจ ก็เดินปึงปังเข้าไปในครัวเพื่อล้างจานเพราะอีกครึ่งชั่วโมงละครภาคค่ำจะมาแล้ว ขืนไม่รีบทำคืนนี้ต้องอดดูแน่ๆ หน้าตานายวุธเหมือนจะเอาจริงเสียด้วย
++++++++++++++++++++++++++++++
จังหวัด ระนอง
“ไม่จริ๊ง ไม่จริงค่ะ คุณตำรวจอย่ามาใส่ร้ายลูกนาวีของเดี๊ยนนะคะ ตานาวีไม่อยู่บ้านเพราะไปรักษาโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ ไม่เชื่อดูนี่สิคะ” คุณวารินแม่ของนาวีหยิบใบรับรองแพทย์ครั้งก่อน กับบัตรนัดและซองยาที่นาวีลืมไว้ให้ตำรวจและผู้ชายหน้าตาดีที่ไม่รู้ว่าเป็นใครดู
“นายนาวีเป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบจริงๆเหรอครับ”
“ใช่สิคะ เป็นมากด้วยแกทรมานมากนี่ถ้าดิฉันกับสามีไม่ติดธุระสำคัญก็จะไปเยี่ยมลูกแล้ว”
เคนฉุกคิดขึ้นมานิดหนึ่งถ้านายนาวีเป็นโรคนี้จริงกระท้อนคงจะปลอดภัยจากเรื่องนั้น ขอให้ไอ้นาวีมันเป็นจริงๆเถอะแต่ยังไงก็ไว้ใจไม่ได้ บางทีมันอาจแค้นเรื่องคราวก่อนและทำร้ายร่างกายกระท้อนก็ได้
“แต่สายของเรารายงานมาว่าลูกชายคุณนายลักพาตัวเจ้าสาวของคุณคนนี้มา และก็กลับมาที่ระนอง” “เจ้าสาวของคุณคนนี้”
คุณนายวารินมองหนุ่มหล่อคมตรงหน้า “ทำไมลูกเดี๊ยนจะต้องทำแบบนั้นล่ะคะคุณ ลูกเดี๊ยนก็ไม่ได้ขี้ริ้ว ขี้เหร่ อะไรทำไมต้องไปลักพาตัวเจ้าสาวของคนอื่น อีกอย่างลูกนาวีเพิ่งมาบอกดิฉันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วว่าจะให้ไปขอผู้หญิงให้ เห็นว่าคบหาดูใจกันมานานหลายปีแล้วชื่อหนูกระท้อน”
“ถ้าอย่างนั้นคุณนายก็ทราบไว้ด้วยนะครับว่าผู้หญิงที่นายนาวีลักพาตัวไปก็คือกระท้อน คนที่เขาบอกคุณนายแต่ว่าเธอกำลังเป็นเจ้าสาวของผม”
คุณนายวารินยกมือทาบอก “ไม่จริง ตานาวีของแม่”
“ถ้าอย่างนั้นเราจะขอให้คุณนายช่วยแจ้งเบาะแสกับเราว่านายนาวีจะไปที่ไหนได้บ้าง ถ้าคุณช่วยบอกเบาะแสทางตำรวจอาจจะไม่ต้องใช้วิธีรุนแรงกับลูกชายของคุณนายก็ได้นะครับ” นายตำรวจคนหนึ่งแจ้งกับแม่ของนาวี
“แต่เดี๊ยนไม่รู้หรอกค่ะคุณตำรวจ จะไปรู้ได้ยังไง” คุณวารินตกใจแต่เธอไม่รู้จริงๆว่านาวีหายไปไหน ชายวัยกลางคนหนึ่งแต่งกายดีวิ่งเข้ามาภายในสำนักงานให้เช่าเรือ
“คุณวาริน คุณวาริน”
“อะไรคะคุณสมยศ”
พ่อของนาวีชะงักและมองตำรวจหลายนาย “เกิดอะไรขึ้นตำรวจมาทำไมกันที่นี่”
“เขามาถามเรื่อลูกนาวีค่ะ”
คุณสมยศตกใจคิดว่าเป็นเรื่องที่เรือหายไป และนายปั่นลูกน้องมาแจ้งแก่เขาว่านาวีกลับมาที่อู่เรือและเอาเรือลำหนึ่งออกไป และได้ข่าวมาว่าเมื่อคืนพายุเข้าเรือหลายลำอัปปางลงมีคนจมน้ำตายด้วยหลายคนคุณสมยศจึงวิ่งหน้าตาตื่นนมาบอกภรรยา
“อย่าบอกนะครับว่าพบเรือที่ลูกชายผมเอาออกทะเลไป”
ตำรวจสองนายหันมาสบตากัน เคนยิ้มออกเป็นครั้งแรกในสองวันที่ผ่านมา
“ อย่าบอกผมนะว่าพบศพลูกชายผม”
“ตอนนี้ยังไม่พบศพนายนาวีหรอกครับ แต่ถ้ามันแตะต้องคนรักของผมมันได้กลายเป็นศพจริงๆแน่” เคนยิ้มเหี้ยมเกรียม
++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2554, 14:14:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ส.ค. 2554, 14:15:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 4731
| << ตอนที่ 19 | ตอนที่ 21 >> |
kaero 4 ส.ค. 2554, 14:17:00 น.
เจิมก่อน
เจิมก่อน
อัปสรา 4 ส.ค. 2554, 14:19:07 น.
มาอย่างรวดเร็วเลยคุณกบ อิอิ สวัสดียามบ่ายค่ะ
มาอย่างรวดเร็วเลยคุณกบ อิอิ สวัสดียามบ่ายค่ะ
หญิงใหญ่ 4 ส.ค. 2554, 14:21:55 น.
พี่เคนรีบเก็บนายนาวีไปทิ้งด่วน!!!!!
พี่เคนรีบเก็บนายนาวีไปทิ้งด่วน!!!!!
kaero 4 ส.ค. 2554, 14:24:02 น.
ขอให้นาวีตายเพราะว่าเจ็บxxxว่ายน้ำไม่ได้ อิอิ
ขอให้นาวีตายเพราะว่าเจ็บxxxว่ายน้ำไม่ได้ อิอิ
kaero 4 ส.ค. 2554, 14:24:52 น.
หวัดดียามบ่ายเช่นกันค่ะ หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะลุ้น
หวัดดียามบ่ายเช่นกันค่ะ หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะลุ้น
อัปสรา 4 ส.ค. 2554, 14:28:48 น.
555 คุณกบคงแค้นนายนาวีมาก
555 คุณกบคงแค้นนายนาวีมาก
kaero 4 ส.ค. 2554, 14:29:54 น.
YES ! SO MUCH VERY MUCH 555+++
YES ! SO MUCH VERY MUCH 555+++
คนที่รอมานาน 4 ส.ค. 2554, 14:38:37 น.
555 พี่วุธเปรียบเทียบได้ฮามากก แต่เค้าว่าพายไข่แค่คล้ายๆนะเพราะชีเหวี่ยงกว่าปลิงฉัตรเยอะ
555 พี่วุธเปรียบเทียบได้ฮามากก แต่เค้าว่าพายไข่แค่คล้ายๆนะเพราะชีเหวี่ยงกว่าปลิงฉัตรเยอะ
อัปสรา 4 ส.ค. 2554, 14:43:53 น.
ยัยพายไข่เริ่มเจอของจริงแล้วค่ะ แต่เดี๋ยวอ่านเรื่องของยัยพายไข่ กับ นายวุธได้ใน e book นะคะ เป็นตอนพิเศษค่ะ
ยัยพายไข่เริ่มเจอของจริงแล้วค่ะ แต่เดี๋ยวอ่านเรื่องของยัยพายไข่ กับ นายวุธได้ใน e book นะคะ เป็นตอนพิเศษค่ะ
ปูสีน้ำเงิน 4 ส.ค. 2554, 14:55:20 น.
ดีขอให้เป็นศพไปซะเลย
ดีขอให้เป็นศพไปซะเลย
คิมหันตุ์ 4 ส.ค. 2554, 14:57:56 น.
คนแต่งติดละครหรือป่าวคะเนี่ย...บรรยายได้เป๊ะตาม ละครมั่กๆ อิอิ
คนแต่งติดละครหรือป่าวคะเนี่ย...บรรยายได้เป๊ะตาม ละครมั่กๆ อิอิ
silverraindrop 4 ส.ค. 2554, 15:19:44 น.
ค่อยยังชั่ว..นึกว่าน้องกระท้อนเสร็จนายนาวีไปแล้ว
ค่อยยังชั่ว..นึกว่าน้องกระท้อนเสร็จนายนาวีไปแล้ว
napt 4 ส.ค. 2554, 16:03:40 น.
มุกเยอะมากก อ่านไปขำไป ^^
มุกเยอะมากก อ่านไปขำไป ^^
xeve 4 ส.ค. 2554, 16:35:03 น.
ความแสบของกระท้อนหายไปไหน
ความแสบของกระท้อนหายไปไหน
incanto 4 ส.ค. 2554, 16:35:39 น.
ได้เป็นศพจริงๆ แน่คราวนี้
ได้เป็นศพจริงๆ แน่คราวนี้
bulldog2501 4 ส.ค. 2554, 17:18:51 น.
ทันสมัยจังค่ะ อรุณประไพกะปรุงฉัตร
ทันสมัยจังค่ะ อรุณประไพกะปรุงฉัตร
แพม 4 ส.ค. 2554, 18:29:17 น.
เมนต์ไม่ติด
เมนต์ไม่ติด
แพม 4 ส.ค. 2554, 18:29:58 น.
อ่า...ติดแล้ว สงสารนาวีนิดๆ เพราะรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร
อ่า...ติดแล้ว สงสารนาวีนิดๆ เพราะรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร
nunoi 4 ส.ค. 2554, 18:35:25 น.
ตายแน่ๆ นายนาวี
ตายแน่ๆ นายนาวี
anOO 4 ส.ค. 2554, 18:39:30 น.
แสดงว่านายนาวีโกหกกระท้อนน่ะสิ
ค่อยยังหายชั่วหน่อย งั้นพี่เคนจัดเต็มไปเลย
แสดงว่านายนาวีโกหกกระท้อนน่ะสิ
ค่อยยังหายชั่วหน่อย งั้นพี่เคนจัดเต็มไปเลย
XaWarZd 4 ส.ค. 2554, 23:50:16 น.
เอ่อ นะ นายนาวีชาตินี้ไม่ได้แอ้มสาวแน่ๆ
เอ่อ นะ นายนาวีชาตินี้ไม่ได้แอ้มสาวแน่ๆ
omelet 8 ส.ค. 2554, 08:36:42 น.
กร๊าก ยัยไข่เน่าติดเมียแต่ง
กร๊าก ยัยไข่เน่าติดเมียแต่ง
nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 01:35:18 น.
ฮ่า ฮ่าชอบความเด็ดขาดของวุธอ่ะ ปราบพายไข่ซะอยู่หมัดเลย
สมน้ำหน้านาวี เป็นโรคปัสสวะอักเสบ
ขออย่าให้รักษาหายเลย..เพี้ยง
ฮ่า ฮ่าชอบความเด็ดขาดของวุธอ่ะ ปราบพายไข่ซะอยู่หมัดเลย
สมน้ำหน้านาวี เป็นโรคปัสสวะอักเสบ
ขออย่าให้รักษาหายเลย..เพี้ยง