ม่านนทีปรารถนา
เมื่อโพไซดอนเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ก่อเรื่องวิวาทกับอพอลโลจนถูกอัปเปหิลงมาอยู่ในร่างมนุษย์ในดินแดนที่เขาแสนเกลียดชัง พร้อมกับโดนริบพลังไปเสียกว่าครึ่ง ทางเดียวที่จะกลับคืนสู่โอลิมปัสและได้พลังทั้งหมดกลับมา เขาจะต้องร่วมมือกับอพอลโลทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
Tags: โพไซดอน เทพเจ้ากรีก รักหวาน ฟิน
ตอน: 11 เทพบริวารผู้รู้ใจ
การคิดถึงเรื่องที่ผ่านของเทพแห่งท้องทะเลหยุดลง เมื่อตรงมุมห้องพักปรากฏกลุ่มแสงสีฟ้าจางๆ แล้วครู่หนึ่งก็มีร่างของเทพบริวารปรากฏตัวขึ้น
“ข้ามาแล้วท่านเทพโพไซดอน” เมดาส หนึ่งในเทพบริวารตริตอนส์ เอ่ยขึ้นพร้อมกับค้อมกายต่ำอย่างให้เกียรติสูงสุด
“ว่าอย่างไร วันนี้มีอะไรน่าเป็นห่วงหรือเปล่า” เขามักจะให้เมดาสมารายงานความเป็นมาเป็นไปของท้องทะเลในพื้นที่ที่เขาดูแลอยู่เสมอ นับตั้งแต่ต้องมาอยู่บนโลกมนุษย์และโดนยึดพลังไป ดังนั้นอะไรที่เคยรับรู้ได้ด้วยพลังของตนเองโดยไม่ต้องรอให้เทพหรือเทพีบริวารองค์ไหนมารายงาน ก็ไม่สามารถทำได้อีก เขาถึงต้องเรียกหาเมดาสให้มารายงานสถานการณ์ทุกค่ำคืน
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรให้ฝ่าบาทต้องกังวลพระทัย” เมดาสเอ่ยอย่างนอบน้อมเมื่อมาคุกเข่าต่อหน้าเขาที่เตียง
“โอเชียนัสทำหน้าที่แทนข้าได้ดีสินะ” เอ่ยเหมือนรำพึงกับตนเอง
โอเชียนัสคือหนึ่งในเทพไตตันที่มิได้ถูกจองจำเหมือนคณะเทพไตตันองค์อื่นๆ ฝ่ายนั้นมีศักดิ์เป็นลุงของเขา เฮเดส และซูส ที่โอเชียนัสไม่ต้องโดนจองจำในคุกทาร์ทารัสก็เป็นเพราะให้ความร่วมมือในสงครามสู้รบกับพวกเทพไตตัน โอเชียนัสเลยยังมีสิทธิ์ได้ปกครองท้องทะเลเหมือนเดิม นอกเหนือจากทะเลที่เขาได้รับสิทธิ์มาดูแล และในตอนที่เขาโดนส่งลงมายังโลกมนุษย์อีกฝ่ายก็ได้รับคำสั่งจากซูสให้ปกครองและดูแลทะเลแทนเขา
“นอกเหนือจากนี้เทพีแอมฟริตริติก็สบายดีพะย่ะค่ะ” เทพบริวารเอ่ยรายงานในเรื่องที่เขายังไม่ได้ร้องขอ
“รู้ใจข้าเหลือเกินนะเข้าเมดาส” เขาเอ่ยประชด
“มิได้ฝ่าบาท การใดที่พระองค์กำลังกังวลพระทัยอยู่ กระหม่อมที่เป็นบริวารก็ควรจะรู้และใส่ใจ” เมดาสเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม เพราะรู้ใจผู้เป็นนายดีว่าตอนนี้มีความกังวลใจเรื่องใด
“เจ้ารู้ใจข้าจริงๆ ตอนนี้ข้าเองก็อยากรู้ว่านางเป็นอย่างไรบ้าง นี่ถ้าไม่ได้รับโทษทัณฑ์จากซูส ข้าก็คงจะไปขอนางอีกสักครั้ง เผื่อว่านางจะตกลงปลงใจกับข้าเสียที”
“อันใจของผู้หญิงนั้นไม่ว่าจะเป็นเทพีหรือมนุษย์ก็คงเหมือนกันหมด ที่นางยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับฝ่าบาท เห็นจะเป็นเพราะยังไม่มั่นใจว่าฝ่าบาทจะรักนางแต่เพียงผู้เดียว นางถึงได้ปฏิเสธมาสองครั้ง เทพีแอมฟริตริติคงต้องการจะดูความมั่นคงของฝ่าบาท มากว่าจะเป็นเพราะเหตุผลว่านางไม่ได้มีจิตสมัครรักใคร่ฝ่าบาท”
ฟังคำพูดยาวเหยียดของบริวารแล้ว เทพโพไซดอนก็ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมา ที่ตนเองทำอะไรไม่ได้มากนักเพราะโดนยึดอำนาจคืนไปจนเกือบหมด ถ้าไม่เป็นอย่างนี้เขาคงจะไปพบนางเสียหลายครั้งแล้ว และเชื่อมั่นว่านางจะต้องใจอ่อนอย่างแน่นอน
“เอาเถอะ เดี๋ยวรอให้ข้ามีฤทธิ์กลับคืนมาเต็มบริบูรณ์เสียก่อน อะไรๆ มันคงจะง่ายขึ้นกว่านี้ อืม ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปสืบ แต่ ... ไม่ต้องดีกว่า” ตอนแรกเทพแห่งท้องทะเลอยากจะให้เมดาสไปสืบเกี่ยวกับหญิงสาวต่างชาติที่มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะคิดว่าคงจะไม่ได้เกี่ยวข้องผูกพันอะไรกันอีก คงเป็นเพียงการเจอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และบอกตนเองว่าควรจะคิดถึงเทพีแอมฟริตริติให้มาก สุดท้ายเทพโพไซดอนจึงไม่เอ่ยถึงหญิงสาวปริศนาคนนั้นอีก
“พระองค์ประสงค์จะให้กระหม่อมทำการสิ่งใดหรือ”
“ไม่ต้อง ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เจ้ากลับไปเถอะ ข้าจะพักผ่อน” เทพแห่งท้องทะเลเอ่ยพลางโบกมือไล่บริวาร
“กระหม่อมทูลลา พะย่ะค่ะ” เมดาสเอ่ยพร้อมค้อมกายอีกครั้งแล้วร่างของเทพบริวารหนุ่มก็หายวับไปจากสายตา ในห้องพักขนาดเล็กจึงเหลือแต่เพียงเทพแห่งท้องทะเลเท่านั้น ที่นอนเหยียดยาวบนเตียงแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ได้แต่เฝ้าคิดว่าเมื่อไหร่หนอ ภารกิจที่ซูสพูดถึงจะเกิดขึ้น ที่สำคัญอพอลโลที่ต้องมาทำภารกิจร่วมกับเขาก็หายตัวไปไหนเสียแล้วก็ไม่รู้ แค่คิดว่าจะต้องอยู่บนโลกนี้ต่อไปโดยมีข้อจำกัดหลายๆ อย่าง รวมถึงต้องอดทนกับมนุษย์ที่ยโสโอหังอย่างแมกซิมอส เขาก็หงุดหงิดเต็มที
“ข้ามาแล้วท่านเทพโพไซดอน” เมดาส หนึ่งในเทพบริวารตริตอนส์ เอ่ยขึ้นพร้อมกับค้อมกายต่ำอย่างให้เกียรติสูงสุด
“ว่าอย่างไร วันนี้มีอะไรน่าเป็นห่วงหรือเปล่า” เขามักจะให้เมดาสมารายงานความเป็นมาเป็นไปของท้องทะเลในพื้นที่ที่เขาดูแลอยู่เสมอ นับตั้งแต่ต้องมาอยู่บนโลกมนุษย์และโดนยึดพลังไป ดังนั้นอะไรที่เคยรับรู้ได้ด้วยพลังของตนเองโดยไม่ต้องรอให้เทพหรือเทพีบริวารองค์ไหนมารายงาน ก็ไม่สามารถทำได้อีก เขาถึงต้องเรียกหาเมดาสให้มารายงานสถานการณ์ทุกค่ำคืน
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรให้ฝ่าบาทต้องกังวลพระทัย” เมดาสเอ่ยอย่างนอบน้อมเมื่อมาคุกเข่าต่อหน้าเขาที่เตียง
“โอเชียนัสทำหน้าที่แทนข้าได้ดีสินะ” เอ่ยเหมือนรำพึงกับตนเอง
โอเชียนัสคือหนึ่งในเทพไตตันที่มิได้ถูกจองจำเหมือนคณะเทพไตตันองค์อื่นๆ ฝ่ายนั้นมีศักดิ์เป็นลุงของเขา เฮเดส และซูส ที่โอเชียนัสไม่ต้องโดนจองจำในคุกทาร์ทารัสก็เป็นเพราะให้ความร่วมมือในสงครามสู้รบกับพวกเทพไตตัน โอเชียนัสเลยยังมีสิทธิ์ได้ปกครองท้องทะเลเหมือนเดิม นอกเหนือจากทะเลที่เขาได้รับสิทธิ์มาดูแล และในตอนที่เขาโดนส่งลงมายังโลกมนุษย์อีกฝ่ายก็ได้รับคำสั่งจากซูสให้ปกครองและดูแลทะเลแทนเขา
“นอกเหนือจากนี้เทพีแอมฟริตริติก็สบายดีพะย่ะค่ะ” เทพบริวารเอ่ยรายงานในเรื่องที่เขายังไม่ได้ร้องขอ
“รู้ใจข้าเหลือเกินนะเข้าเมดาส” เขาเอ่ยประชด
“มิได้ฝ่าบาท การใดที่พระองค์กำลังกังวลพระทัยอยู่ กระหม่อมที่เป็นบริวารก็ควรจะรู้และใส่ใจ” เมดาสเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม เพราะรู้ใจผู้เป็นนายดีว่าตอนนี้มีความกังวลใจเรื่องใด
“เจ้ารู้ใจข้าจริงๆ ตอนนี้ข้าเองก็อยากรู้ว่านางเป็นอย่างไรบ้าง นี่ถ้าไม่ได้รับโทษทัณฑ์จากซูส ข้าก็คงจะไปขอนางอีกสักครั้ง เผื่อว่านางจะตกลงปลงใจกับข้าเสียที”
“อันใจของผู้หญิงนั้นไม่ว่าจะเป็นเทพีหรือมนุษย์ก็คงเหมือนกันหมด ที่นางยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับฝ่าบาท เห็นจะเป็นเพราะยังไม่มั่นใจว่าฝ่าบาทจะรักนางแต่เพียงผู้เดียว นางถึงได้ปฏิเสธมาสองครั้ง เทพีแอมฟริตริติคงต้องการจะดูความมั่นคงของฝ่าบาท มากว่าจะเป็นเพราะเหตุผลว่านางไม่ได้มีจิตสมัครรักใคร่ฝ่าบาท”
ฟังคำพูดยาวเหยียดของบริวารแล้ว เทพโพไซดอนก็ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมา ที่ตนเองทำอะไรไม่ได้มากนักเพราะโดนยึดอำนาจคืนไปจนเกือบหมด ถ้าไม่เป็นอย่างนี้เขาคงจะไปพบนางเสียหลายครั้งแล้ว และเชื่อมั่นว่านางจะต้องใจอ่อนอย่างแน่นอน
“เอาเถอะ เดี๋ยวรอให้ข้ามีฤทธิ์กลับคืนมาเต็มบริบูรณ์เสียก่อน อะไรๆ มันคงจะง่ายขึ้นกว่านี้ อืม ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปสืบ แต่ ... ไม่ต้องดีกว่า” ตอนแรกเทพแห่งท้องทะเลอยากจะให้เมดาสไปสืบเกี่ยวกับหญิงสาวต่างชาติที่มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะคิดว่าคงจะไม่ได้เกี่ยวข้องผูกพันอะไรกันอีก คงเป็นเพียงการเจอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และบอกตนเองว่าควรจะคิดถึงเทพีแอมฟริตริติให้มาก สุดท้ายเทพโพไซดอนจึงไม่เอ่ยถึงหญิงสาวปริศนาคนนั้นอีก
“พระองค์ประสงค์จะให้กระหม่อมทำการสิ่งใดหรือ”
“ไม่ต้อง ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เจ้ากลับไปเถอะ ข้าจะพักผ่อน” เทพแห่งท้องทะเลเอ่ยพลางโบกมือไล่บริวาร
“กระหม่อมทูลลา พะย่ะค่ะ” เมดาสเอ่ยพร้อมค้อมกายอีกครั้งแล้วร่างของเทพบริวารหนุ่มก็หายวับไปจากสายตา ในห้องพักขนาดเล็กจึงเหลือแต่เพียงเทพแห่งท้องทะเลเท่านั้น ที่นอนเหยียดยาวบนเตียงแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ได้แต่เฝ้าคิดว่าเมื่อไหร่หนอ ภารกิจที่ซูสพูดถึงจะเกิดขึ้น ที่สำคัญอพอลโลที่ต้องมาทำภารกิจร่วมกับเขาก็หายตัวไปไหนเสียแล้วก็ไม่รู้ แค่คิดว่าจะต้องอยู่บนโลกนี้ต่อไปโดยมีข้อจำกัดหลายๆ อย่าง รวมถึงต้องอดทนกับมนุษย์ที่ยโสโอหังอย่างแมกซิมอส เขาก็หงุดหงิดเต็มที
namon เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ส.ค. 2559, 22:21:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ส.ค. 2559, 22:21:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 1286
| << 10 ท้าทาย | 12 เทพีแอมฟริตริติ >> |
Zephyr 10 ส.ค. 2559, 16:51:16 น.
รึว่าแมกซิมอสก็คืออะพอลโลนี่ละ
รึว่าแมกซิมอสก็คืออะพอลโลนี่ละ