มงกุฎแสงดาว (พิริตา) (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
‘วาวพลอย’ เจ้าหญิงพลัดถิ่นผู้ไม่เคยรู้สถานะของตัวเองมาก่อน
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ถูกคุกคามด้วยภัยและความจริง การพลัดพรากจากคนที่รักก็มาถึง
พร้อมกับการเดินทางกลับสู่ ‘บ้าน’ ที่เธอไม่เคยรู้จักก็เริ่มต้นขึ้น
ด้วยการนำทางของ ‘หัสตะ’ ชายหนุ่มลูกครึ่งอดีตหน่วยซีลผู้เก่งกล้าสามารถ
ท่ามกลางเส้นทางที่เต็มไปด้วยอุปสรรค อันตรายที่ทั้งคู่ต้องร่วมกันฝ่าฟัน
ความรู้สึกบางอย่างได้ถักทอขึ้นในหัวใจทั้งสองดวง
แต่ทว่าชาติกำเนิดในอดีตกลับเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่กว่า
เจ้าหญิงและผู้นำทางจะทำอย่างไรกับความรักที่ไม่เห็นหนทางเป็นไปได้
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ถูกคุกคามด้วยภัยและความจริง การพลัดพรากจากคนที่รักก็มาถึง
พร้อมกับการเดินทางกลับสู่ ‘บ้าน’ ที่เธอไม่เคยรู้จักก็เริ่มต้นขึ้น
ด้วยการนำทางของ ‘หัสตะ’ ชายหนุ่มลูกครึ่งอดีตหน่วยซีลผู้เก่งกล้าสามารถ
ท่ามกลางเส้นทางที่เต็มไปด้วยอุปสรรค อันตรายที่ทั้งคู่ต้องร่วมกันฝ่าฟัน
ความรู้สึกบางอย่างได้ถักทอขึ้นในหัวใจทั้งสองดวง
แต่ทว่าชาติกำเนิดในอดีตกลับเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่กว่า
เจ้าหญิงและผู้นำทางจะทำอย่างไรกับความรักที่ไม่เห็นหนทางเป็นไปได้
Tags: เจ้าหญิง เจ้าชาย มงกุฎ แสงดาว ติดเกาะ โจรสลัด หน่วยซีล ทะเล
ตอน: บทที่ 41
เปิดจอง‘มงกุฎแสงดาว’
นิยายรักโรแมนติค ผสมผสานการผจญภัย แอ็คชั่น สนุกสนาน และน่าลุ้น!!
จะเป็นอย่างไรเมื่อเจ้าหญิงพลัดถิ่นต้องเดินทางกลับบ้านเมืองของตน
ด้วยการนำทางของหนุ่มลูกครึ่งอดีตหน่วยซีลฯ ที่เป็นดังแสงสว่าง
และแฝงไปด้วยอดีตที่เกี่ยวพันกันอย่างไม่น่าเชื่อ
มงกุฎแสงดาว มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 289 บ.
2 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 548 บ. ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 40 บ.
สั่งจองได้ทาง กล่องข้อความ http://web.facebook.com/pirita.boonta
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.062665624 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
สั่งพิมพ์ประมาณต้นเดือนสิงหาคมนี้จ้า!!
อัพไม่จบนะคะ อัพประมาณ 70% ค่ะ หากต้องการสั่งจองตอนนี้สามารถโอนเงินได้เลยนะคะ อัพฯพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วสั่งพิมพ์เลยค่า
บทที่ 41
“ท่านพี่ปาระมี กับท่านลุงมีอะไรกับหลานหรือคะ” เจ้าหญิง
รัชทายาทถามขึ้น พลางมองหน้าตาเคร่งเครียดของคนทั้งคู่ที่เข้ามาอยู่ในห้องกับเธอแล้ว
“เรื่องอุชเชนที่เรากำลังตามสืบอยู่น่ะสิเจ้าหญิง” ปาระมีกล่าว พลางมองไปทางบิดา ที่ก็รีบเล่าเรื่องต่อในทันที
“บ้านเกิดของอุชเชนอยู่ที่นี่ เราจึงพยายามตามหาต้นตอ เบาะแสทุกอย่างเกี่ยวกับเขา และได้รู้ความจริงว่าอุชเชนตัวจริงตายไปนับแต่เกิดเหตุการณ์นองเลือดในการก่อกบฏครั้งนั้น ซึ่งก็ยังคงเป็นเด็กชายอายุไม่กี่ขวบเท่านั้น” สิ่งที่ได้รับรู้ทำให้เจ้าหญิงชลันตายกมือทาบอกด้วยความตกใจ
“ตายจริง! แล้วคนที่อยู่กับเราล่ะค่ะ เขาเป็นใคร”
“เป็นหลานของเสนาฯ ระสัง ที่มีบ้านเกิดอยู่ในย่านชนบททางใต้ เสนาฯ ระสังเป็นคนสนิทอีกคนของพระบิดาเจ้าหญิง เท่าๆ กับท่านราชองครักษ์ธาวัน สามีของท่านหญิงอัมพร เขาจึงได้รับมอบหมายให้จัดการเรื่องเด็กคนนี้แต่เพียงผู้เดียว... ”
เมื่อครั้งวัยหนุ่มที่ยังไม่ได้อภิเษกสมรส และยังคงอยู่ในตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาท เจ้าชายเนวะสัญได้เดินทางมายังเมืองทักขิเณ เหล่าคนติดตามได้จัดหาหญิงงามเมืองคนหนึ่งเข้าถวายการปรนนิบัติ
จากนั้นจึงเกิดการตั้งครรภ์ขึ้น แต่เจ้าชายก็ได้ให้การเลี้ยงดูตามที่เห็นสมควร และตั้งใจไว้ว่าหากเด็กชายเติบโตขึ้น จะรับตัวมาอยู่ในวังต่อไป
แม้จะไม่ได้ติดต่อหรือกลับมาที่เมืองนี้อีก แต่ก็มอบหน้าที่ให้
เสนาฯ ระสัง คนสนิทจัดการทุกอย่างให้ เพราะพระองค์ไม่ได้มีความรักให้กับหญิงคนนั้นแต่อย่างใด
จนกระทั่งได้พบกับตุสิตา สาวงามลูกเสนาบดีท่านหนึ่งจึงเกิดความรักต่อกันและได้ทำการอภิเษกสมรสในเวลาต่อมา พอเจ้าชาย
รัชทายาทเนวะสัญขึ้นครองราชย์ จึงได้แต่งตั้งตุสิตาเป็นองค์ราชินี
ตลอดเวลาพระราชินีเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าพระราชามีลูกอีกคน แต่ก็ไม่ได้คัดค้านในการช่วยเหลือแต่อย่างใด และตลอดเวลานั้นเสนาฯ ระสังคือผู้ที่รู้เรื่องความเป็นไปของเด็กชายอุชเชนดีที่สุด
พอเกิดเหตุการณ์นายพลติงสาก่อการกบฏ พระราชา พระราชินีถูกสังหาร บ้านเมืองตกอยู่ภายใต้การปกครองของนายพลติงสา นอกจากเชื้อพระวงศ์จะถูกสังหารและหนีตายกันอย่างอลหม่านแล้ว เหล่าเสนาฯ ข้าราชการต่างๆ ก็ถูกกวาดล้างเช่นกัน
ส่วนที่เหลือรอดก็พยายามรวมตัวกันขึ้นอย่างเงียบๆ เพื่อรอวันล้มล้างนายพลติงสาร่วมกับเชื้อพระวงศ์ที่รอดชีวิต และทำสำเร็จในอีกสิบกว่าปีต่อมา
ตอนนั้นต่างก็เข้าใจว่าเจ้าหญิงรัชทายาทชลันตาได้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ในตอนที่ราชองครักษ์ธาวันพาหนี จึงคิดจะแต่งตั้งท่านโสตถีที่เป็นพระญาติสนิทขององค์ราชาเนวะสัญ และเป็นผู้นำในการล้มล้างนายพลติงสากับพรรคพวกขึ้นครองราชย์
แต่ก็ติดที่ไม่มีเพชรยอดมงกุฎ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญขององค์ราชาทุกพระองค์ที่สืบทอดกันมา และระหว่างที่พยายามหาทางแก้ไขเรื่องเพชรยอดมงกุฎอยู่นั้น
พอดีกับทางเสนาฯ ระสังได้พาตัวอุชเชนเข้ามาในวังหลวง พร้อมประกาศว่าเขาคือพระโอรสในพระราชาเนวะสัญ ผู้มีศักดิ์และสิทธิ์ในพระราชบัลลังก์แห่งริตถาวดี และได้ทำการออกติดตามหาเพชรยอดมงกุฎเพื่อให้การครองราชย์ในภายภาคหน้าสมบูรณ์
หลังจากนั้นจึงได้แต่งตั้งอุชเชนขึ้นเป็นองค์รัชทายาทในที่สุด อีกทั้งได้สนับสนุนส่งเสริมให้เตรียมตัวพร้อมสำหรับการปกบ้านครองเมืองในวันข้างหน้า
แต่ดูเหมือนว่าอุชเชนจะไม่ต้องการอะไรสักอย่างนอกจากอำนาจ ความสะดวกสบายทั้งหลาย เพราะเคยไปร่วมฝึกกับทหาร แถมยังเคยถูกส่งตัวไปฝึกหลักสูตรทางการทหารสำคัญๆ ยังต่างประเทศ ร่วมกับกลุ่มของปาระมี
แต่อุชเชนก็ไม่ผ่านการฝึกของหลักสูตรไหนเลย นั่นเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังยิ่งนัก ความคาดหวังในตัวของอุชเชนลดน้อยถอยลงทุกที พร้อมกับความสงสัยคลางแคลงใจ ที่มาตอนนี้ได้รับการพิสูจน์จนกระจ่างแล้ว
“เป็นเรื่องจริงเหรอคะ” หญิงสาวถามเสียงแผ่วเบา ราวกับไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง หลังจากได้ฟังสิ่งที่สองพ่อลูกเล่าจบ
“พี่ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ แต่เรื่องนี้ได้รับการยืนยันจากคนของพี่ที่ไว้ใจได้ ตอนนี้เรากำลังหาพยานบุคคลอยู่ ถ้าได้พยานเพิ่มขึ้นเราก็จะจัดการอุชเชนกับเสนาฯ ระสังได้” ปาระมียืนยัน
“ตอนนี้เจ้าหญิงก็ทำตัวให้เป็นปกติ อย่าให้อุชเชนสงสัยเอาได้ ไว้หลักฐานแน่นหนากว่านี้ก่อน แล้วเราค่อยว่ากันอีกที” ท่านโสตถีบอก วาวพลอยรับคำ ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น
“แม่เองนะเจ้าหญิง” หญิงสาวรีบไปเปิดในทันที
*-*-*-*-*-*
“มีอะไรกันหรือเปล่าคะท่านโสตถี อยู่กันพร้อมหน้าเลย” นางอัมพรถามอย่างแปลกใจขณะก้าวเข้ามาในห้อง และหน้าตาคนที่อยู่ในห้องก็ดูเคร่งเครียดยังไงชอบกล
“ไม่มีอะไรหรอกท่านหญิง พอดีเจ้าหญิงบอกว่าท่านกับลูกสาวหายตัวไปเราก็เลยมาดูน่ะ ท่านกลับมาแล้วเช่นนี้เราก็โล่งใจนัก” ท่าน
โสตถีตอบด้วยรอยยิ้ม ปิดบังเรื่องที่พึ่งพูดกันกับเจ้าหญิงรัชทายาทเอาไว้
“แม่ พี่พราวพากันไปไหนมาคะ พลอยเป็นห่วงแทบแย่แน่ะ” วาวพลอยเองก็หันมาให้ความสนใจมารดากับพี่สาวทันที
“เอ่อ... คือ... ” นางอัมพรอึกอักไปนิดหนึ่ง
“แม่กับพี่ออกไปทำธุระข้างนอกกันน่ะ” ตะวันพราวเลยเป็นคนตอบแทน
“ไปทำอะไรกันคะ ทำไมไม่บอกพลอยเลย” หญิงสาวยังซักไซ้เพราะอยากได้คำตอบที่ชัดเจนกว่านี้
“ไปดูบ้านเก่ามาหรือท่านหญิง” พอดีกับที่ท่านโสตถีถามขึ้น นางอัมพรจึงยิ้มบางๆ ให้
“ค่ะ ท่านโสตถี พอดีดิฉันคิดว่าไหนๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว ก็เลยอยากไปดูบ้านเก่าหน่อยน่ะค่ะ”
“บ้านเก่า? ” วาวพลอยมองหน้าแม่และพี่สาว ในดวงตาเต็มไปด้วยคำถาม
“จ้ะ แล้วแม่จะเล่าให้เจ้าหญิงฟังภายหลัง” นางอัมพรบอกเจ้าหญิงรัชทายาทด้วยรอยยิ้ม
“คราวหน้าหากท่านหญิงอยากออกไปข้างนอกก็บอกผมก่อนนะครับ จะได้ให้คนตามไปด้วย เผื่อจะมีอันตรายเกิดขึ้น” ปาระมีเอ่ยขึ้น เขาเองก็รู้สึกเป็นห่วงสองแม่ลูกไม่น้อยไปกว่าเจ้าหญิงเลย
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะท่านปาระมี อีกอย่างฉันดูแลแม่ได้” แต่ตะวันพราวกลับตอบอย่างไม่พอใจนัก
“ดูแลได้ แต่เท่าที่จำได้ ก็เคยถูกจับตัวไปครั้งหนึ่งนี่ครับคุณตะวันพราว” นั่นส่งผลให้ปาระมีกระตุกยิ้มเยาะเข้าให้ ตะวันพราวจึงตาขวางใส่เขา
“เอาเถอะๆ อย่าเถียงกันเลยน่าปาระมี หนูตะวันพราว เอาเป็นว่าเชื่อปาระมีเถอะนะ เราไม่ได้ห้ามไม่ให้ไปไหนหรอก แต่ขอให้มีคนของเราตามไปด้วยเท่านั้นเอง เพราะถึงยังไงพวกท่านก็มีความสำคัญกับเจ้าหญิง อาจจะมีคนปองร้ายไปด้วยก็ได้” ท่านโสตถีจึงได้ออกโรงหย่าศึกในที่สุด
“ค่ะ ท่านโสตถี ขอประทานโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วงกันไปหมด แล้วก็ขอบคุณท่านกับแม่ทัพปาระมีด้วยค่ะ” นางอัมพรกล่าวขอโทษและขอบคุณในคราวเดียวกัน ก่อนที่สองพ่อลูกจะขอตัวกลับไป
“แม่กับพี่พราวไม่เห็นบอกเลยนะคะว่าบ้านของแม่กับพ่ออยู่ที่เมืองนี้” วาวพลอยต่อว่าในทันทีที่อยู่กันตามลำพังสามคนแม่ลูก
“ไม่ต้องมาว่าพี่เลยยัยพลอย พี่กับไอ้โก๋ก็เพิ่งรู้ตอนที่แม่ชวนเนี่ยแหล่ะ เรื่องซับซ้อนซ่อนเงื่อนอย่างนี้ถนัดนักล่ะแม่เราน่ะ นี่ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ในการร่วมเสด็จประพาสครั้งนี้เป็นเพราะอยากมาเยี่ยมบ้านเก่าหรือเปล่าไม่รู้” ตะวันพราวประชดพลางปรายตาไปทางมารดา
“มันก็เป็นโอกาสที่ดีไม่ใช่เหรอลูก ไหนๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปได้ยังไง ความจริงแม่ว่าจะไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว แต่ก็วุ่นวายจนหาเวลาว่างไม่ได้ จะว่างก็แต่เวลานี้แม่ก็เลยตัดสินใจไป” เพราะตอนกลางวันต่างก็อยู่กับเจ้าหญิงรัชทายาทตลอดเวลาที่เจ้าหญิงทรงงาน คนข้างตัวทั้งหมดจึงไม่มีเวลากระดิกตัวไปไหนเลย
“ความจริงก็ไม่มีอะไรมากหรอก แม่ก็แค่คิดถึงบ้านเก่าอยากไปดูสักหน่อยน่ะ” นางอัมพรกล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม ไม่สนใจเสียงประชดของลูกสาวแต่อย่างใด
“แล้วเป็นยังไงบ้างคะ” วาวพลอยอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความอยากรู้ตามนิสัย
“จะเป็นไง ก็เป็นบ้านดินเก่าแก่น่ะสิยัยพลอย มีตากับยายแก่ๆ เฝ้าอยู่ เสียดายไปตอนกลางคืน ถ้าไปตอนกลางวันคงได้สำรวจอะไรบ้าง” ตะวันพราวว่าท่าทางเสียดมเสียดาย
“เอาไว้รอให้น้องเสร็จภารกิจก่อนเถอะลูกพราว แล้วเราค่อยไปด้วยกันอีกที” นางอัมพรบอกกับลูกสาวคนโต แต่ลูกสาวคนเล็กกลับตาโตด้วยความตื่นเต้น
“จริงๆ นะคะแม่ พลอยอยากไปค่ะ อยากเห็นจังว่าบ้านของพ่อกับแม่เป็นยังไง” หญิงสาวร้องดีใจราวกับเด็กๆ
**‘มงกุฎแสงดาว’ รูปแบบ E-Book สนใจเข้าไปโหลดฉบับเต็มกันได้นะคะ ที่
MEB
https://www.mebmarket.com/index.php?
action=BookDetails&data=
YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNz
EyOTE2IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjY2NzYiO30
ookbee
http://www.ookbee.com/Shop/Book
/3cbffb2b-d724-41df-87e9-b81cd2f83d83
ebooks.in.th
http://www.ebooks.in.th/ebook/34430/%E0
%B8%A1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0
%B8%B8%E0%B8%8E%E0%B9%81%E0
%B8%AA%E0%B8%87%E0%B8%
94%E0%B8%B2%E0%B8%A7/
Hytexts
http://www.hytexts.com/ebook/book/B004883
นายอินทร์ปัณณ์
https://www.naiin.com/product/detail/184068/
ซีเอ็ด
https://www.se-ed.com/product/มงกุฎแสงดาว
-PDF.aspx?no=9786164063174
banbanbook
http://banbanbook.com/banbanbook
/cart/get_detail_book/1110
กานพลู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ส.ค. 2559, 12:50:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ส.ค. 2559, 12:50:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 857
| << บทที่ 40 | บทที่ 42 >> |