ม่านนทีปรารถนา
เมื่อโพไซดอนเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ก่อเรื่องวิวาทกับอพอลโลจนถูกอัปเปหิลงมาอยู่ในร่างมนุษย์ในดินแดนที่เขาแสนเกลียดชัง พร้อมกับโดนริบพลังไปเสียกว่าครึ่ง ทางเดียวที่จะกลับคืนสู่โอลิมปัสและได้พลังทั้งหมดกลับมา เขาจะต้องร่วมมือกับอพอลโลทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
Tags: โพไซดอน เทพเจ้ากรีก รักหวาน ฟิน
ตอน: 17 ลมหายใจแห่งท้องทะเล
เมื่อเดินเข้ามาถึงด้านในอาคารเอสโตรก็ยืนรอต้อนรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม
“ยินดีต้อนรับ กันธิชา” แม้จะออกเอ่ยชื่อหญิงสาวด้วยสำเนียงแปล่งหู แต่กระนั้นก็สร้างความประทับใจให้กับกันธิชาเป็นอันมากที่เขาพยายามในการเรียกชื่อของเธอ
“สวัสดีค่ะคุณเอสโตร” หญิงสาวยกมือไหว้ก่อนจะยื่นมือไปจับมือกับหนุ่มใหญ่ท่าทางใจดี
“ดื่มน้ำส้มเกาะครีตให้ชื่นใจหายเหนื่อยเสียก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะพาไปดูห้องพัก” เอสโตรเอ่ยด้วยถ้อยคำแสดงความเป็นกันเอง นั่นคงเป็นเพราะความสนิทสนมที่อีกฝ่ายมีกับนิคอส และเมื่อนิคอสเป็นคนเอ่ยปากแนะนำฝากฝังเธอมาพักที่นี่ เอสโตรก็เลยให้ความเป็นกันเองอย่างที่เห็น
เจ้าตัวส่งยิ้มพลางส่งแก้วเครื่องดื่มเวลคัมดริ๊งค์มาให้ ก่อนจะอวดด้วยความภาคภูมิใจ “นี่เป็นส้มที่ปลูกใน รีสอร์ตของลุง เป็นส้มเกาะครีตที่มีรสชาติอร่อยไม่เหมือนที่ไหน หวังว่าหนูกันธิชาคงจะชอบ”
เมื่อรับแก้วน้ำส้มคั้นมาลองจิบ กันธิชาก็รู้สึกชอบใจในรสชาติของน้ำส้มคั้น เพราะออกรสหวานนำแต่มีรสเปรี้ยวมาตัดนิดๆ กลมกล่อมกำลังพอดี สำหรับคนที่เดินทางไกลเมื่อได้ดื่มน้ำผลไม้คั้นสดๆ รสอร่อยแบบนี้ก็ทำให้สดชื่นขึ้นได้มาก
“อร่อยจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวชม
“ลุงดีใจที่หนูชอบ รับรองว่าตลอดเวลาที่พักอยู่ที่นี่หนูจะได้ดื่มน้ำผลไม้สดๆ จากฟาร์มลุงทุกวัน”
“โอ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงดีมากๆ เลยค่ะ” กันธิชายิ้มกว้างก่อนจะยกแก้วน้ำส้มคั้นดื่มจนหมดแล้วส่งแก้วคืนให้กับพนักงานที่เดินอยู่ใกล้ๆ
“ถ้าอย่างนั้นไปชมบ้านพักกันเลยดีไหม” เอสโตรเอ่ยถาม ในขณะที่ส่งสัญญาณมือบอกให้คีรีลนำกระเป๋าของหญิงสาวไปวางไว้ที่บ้านพักล่วงหน้า ชายหนุ่มร่างสูงเลยเดินเลี่ยงไปก่อน จากนั้นเอสโตรก็ผายมือเชิญให้กันธิชาเดินไปพร้อมกับเขา
จากอาคารต้อนรับเอสโตรพาหญิงสาวเดินมาทางปีกซ้ายของอาคาร ผ่านสวนที่ร่มรื่นและสวยงามทั้งจากไม้ดอกและไม้ใบ ครู่เดียวก็พบกับบ้านพักส่วนตัวหลังเล็กซึ่งสามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้สองถึงสามคน ตัวบ้านสร้างจากอิฐสีน้ำตาลชั้นเดียว หน้าต่างและประตูทำจากไม้ทาสีน้ำตาลอ่อน หน้าบ้านมีซุ้มไม้ซึ่งมีต้นองุ่นเลื้อยพันอยู่และกำลังออกผลอ่อนเป็นพวงเล็กๆ เต็มไปทั้งซุ้ม รวมถึงยังมีพุ่มดอกไม้สีแดงสดบานสะพรั่งใกล้ๆ ชุดโต๊ะเก้าอี้ที่จัดตั้งเอาไว้นั่งเล่นชิมวิวสวนสวย คีรีลที่มาถึงบ้านพักก่อนได้จัดการวางเป้ไว้ให้หญิงสาวด้านในบ้านพัก ซึ่งภายในบ้านนั้นตกแต่งเอาไว้ในแนวคอทเทจ ดูอบอุ่นอ่อนหวานสบายน่าพักด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นผ้าม่านริมลูกไม้ พรม ผ้าคลุมเตียง ผ้าบุโซฟา ปลอกหมอนและผ้าห่มลายดอกไม้น่ารัก
“พอจะอยู่ได้ไหม” เอสโตรเอ่ยถาม
“อยู่ได้สบายมากค่ะคุณลุงเอสโตร ที่นี่สวยและดูน่าพักมาก”
“ดีใจที่หนูชอบนะ มีอะไรก็เรียกใช้พนักงานได้ตลอดเวลา ถ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษก็บอกลุงได้ เดี๋ยวลุงจะให้พนักงานในรีสอร์ตเป็นคนพาไป”
“ขอบคุณมากค่ะ แต่วันนี้แอลคงเดินเล่นดูอะไรแถวๆ นี้ก่อน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ค่ะ ส่วนวันต่อๆ ไปคงต้องรบกวนคุณลุงเอสโตรแน่นอนเลยค่ะ”
“ยินดีเสมอ เดี๋ยวลุงจะให้เด็กยกอาหารว่างมาให้ก่อน แล้วมื้อเย็นหากจะทานอะไรก็สั่งได้เลย หรือจะเดินไปทานที่ร้านอาหารของรีสอร์ตก็ได้ ร้านอาหารอยู่ทางด้านขวาของอาคารต้อนรับ ใกล้ๆ กับสวนกุหลาบนะ”
“ค่ะคุณลุง” กันธิชาตอบรับ
“ถ้าอย่างนั้นพักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อนก็แล้วกัน ลุงไม่รบกวนเวลาหนูแล้ว” เอสโตรเอ่ยขอตัว กันธิชาจึงยกมือไหว้แล้วกล่าวขอบคุณเขา จากนั้นหนุ่มใหญ่ก็เดินกลับไปทางเดิม
กันธิชาจึงเดินมาปิดประตูบ้านพัก ก่อนจะเดินสำรวจตรงนั้นตรงนี้ภายในบ้านจนทั่ว แล้วก็เปิดประตูหลังบ้านพัก หญิงสาวพบว่าด้านหลังของบ้านพักบนเนินเขาหลังนี้ เมื่อออกไปยืนอยู่ที่สนามหญ้าจะมองเห็นสวนไม้ผลจำพวกมะกอก ส้ม มะเดื่อ ทับทิมปลูกลดหลั่นกันไปตามแนวเนินเขา และมองเห็นทะเลอีเจี้ยนสีฟ้าครามสวยงามเมื่อต้องแสงอาทิตย์ยามบ่าย เท่าที่ดูวิว
ทิวทัศน์และความน่ารักของบ้านพักแล้ว หญิงสาวก็คิดว่าบางทีเธออาจจะใช้เวลาในเกาะครีตนานกว่าที่คิดไว้ จากนั้นหญิงสาวก็เดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน และโทรศัพท์รายงานตัวกับมารดาว่าเธอมาถึงที่พักเรียบร้อย รวมถึงรู้สึกพอใจที่พักเป็นอันมาก
“ลูกชอบก็ดีแล้ว เดี๋ยวแม่จะบอกลุงนิคอสให้ไปชมลุงเอสโตรเสียหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ แอลชมกับลุงเอสโตรไปแล้วว่าที่นี่สวยน่ารักแค่ไหน ขืนให้ลุงนิคอสโทรมาอีก เดี๋ยวมันจะกลายเป็นว่าแอลเป็นนักท่องเที่ยวคนพิเศษเข้าไปใหญ่ แค่นี้ลุงเอสโตรก็ดูแลแอลดีมากแล้วค่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้จ้ะ ว่าแต่พรุ่งนี้แอลวางแผนจะไปที่ไหนบ้างหรือลูก”
“แอลว่าจะเดินเล่นดูสวนไม้ดอกไม้ผลของที่รีสอร์ตไปก่อนน่ะค่ะ อ้อ บางทีอาจจะไปเที่ยวที่ฟาร์มม้าด้วย เห็นว่านักท่องเที่ยวเลือกมาพักที่นี่ก็เพราะม้านี่ล่ะค่ะ หลังจากนั้นค่อยให้คนในรีสอร์ตเขาแนะนำว่าควรไปที่ไหนบ้าง”
“อย่าลืมไปวังของกษัตริย์ไมนอสนะลูกที่นั่นน่าไปเที่ยว อ้อ แล้วก็เมืองฮาเนีย (Chania) ก็น่าไป เมืองอื่นๆ ก็ด้วย”
“โอ้โห แม่ ถ้าแอลไปเที่ยวครบทุกเมืองบนเกาะครีต แอลอาจจะต้องใช้เวลานานเป็นเดือนเลยนะคะ แม่ก็รู้ว่า แอลเป็นพวกเที่ยวแล้วชอบใช้เวลาซึมซับกับสถานที่ท่องเที่ยวนานๆ”
“เอาเลยลูก จะเที่ยวเป็นเดือนก็ได้ แต่อย่าลืมนั่งเรือเฟอร์รี่แวะกลับมากอดแม่ที่ซานโตรินีบ้างนะ เดี๋ยวจะลืมแม่เสียก่อน” กันตาพูดติดตลกทำเอาลูกสาวขำกิ๊กออกมา
“แหม แอลไม่มีทางเที่ยวจนลืมแม่หรอกค่า แม่ออกจะน่ารักขนาดนี้ใครจะไปลืมแม่ได้ลงคอ”
กันธิชาพูดคุยกับมารดาอีกครู่หนึ่งก็วางสาย จากนั้นก็จัดการหยิบเสื้อผ้าออกมาจากเป้แล้วแขวนไว้ในตู้ รวมถึงข้าวของอื่นๆ เช่นโน้ตบุค ที่ชาร์ตแบตเตอร์รี่ สมุดบันทึก กล้องดิจิตอลแบบโปร หญิงสาวคงไม่รู้ว่าในขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดวางข้าวของนั้น ด้านนอกของบ้านกำลังมีใครบางคนมองอยู่
เจ้าของดวงตาสีฟ้าอมเทา กำลังมองหญิงสาวอย่างพินิจพิเคราะห์ ด้วยเขาอยากรู้เหลือเกินว่ากันธิชามีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่ และเพราะเหตุใดเวลาอยู่ใกล้เธอเขาถึงสัมผัสได้ถึงลมหายใจแห่งท้องทะเล เวลาอยู่ใกล้เธอเขารับรู้ได้ว่าตนเองมีพลังเพิ่มขึ้น เหมือนกับว่าพลังอำนาจที่ลิดรอนไปนั้นได้กลับคืนมาแล้ว
“ยินดีต้อนรับ กันธิชา” แม้จะออกเอ่ยชื่อหญิงสาวด้วยสำเนียงแปล่งหู แต่กระนั้นก็สร้างความประทับใจให้กับกันธิชาเป็นอันมากที่เขาพยายามในการเรียกชื่อของเธอ
“สวัสดีค่ะคุณเอสโตร” หญิงสาวยกมือไหว้ก่อนจะยื่นมือไปจับมือกับหนุ่มใหญ่ท่าทางใจดี
“ดื่มน้ำส้มเกาะครีตให้ชื่นใจหายเหนื่อยเสียก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะพาไปดูห้องพัก” เอสโตรเอ่ยด้วยถ้อยคำแสดงความเป็นกันเอง นั่นคงเป็นเพราะความสนิทสนมที่อีกฝ่ายมีกับนิคอส และเมื่อนิคอสเป็นคนเอ่ยปากแนะนำฝากฝังเธอมาพักที่นี่ เอสโตรก็เลยให้ความเป็นกันเองอย่างที่เห็น
เจ้าตัวส่งยิ้มพลางส่งแก้วเครื่องดื่มเวลคัมดริ๊งค์มาให้ ก่อนจะอวดด้วยความภาคภูมิใจ “นี่เป็นส้มที่ปลูกใน รีสอร์ตของลุง เป็นส้มเกาะครีตที่มีรสชาติอร่อยไม่เหมือนที่ไหน หวังว่าหนูกันธิชาคงจะชอบ”
เมื่อรับแก้วน้ำส้มคั้นมาลองจิบ กันธิชาก็รู้สึกชอบใจในรสชาติของน้ำส้มคั้น เพราะออกรสหวานนำแต่มีรสเปรี้ยวมาตัดนิดๆ กลมกล่อมกำลังพอดี สำหรับคนที่เดินทางไกลเมื่อได้ดื่มน้ำผลไม้คั้นสดๆ รสอร่อยแบบนี้ก็ทำให้สดชื่นขึ้นได้มาก
“อร่อยจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวชม
“ลุงดีใจที่หนูชอบ รับรองว่าตลอดเวลาที่พักอยู่ที่นี่หนูจะได้ดื่มน้ำผลไม้สดๆ จากฟาร์มลุงทุกวัน”
“โอ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงดีมากๆ เลยค่ะ” กันธิชายิ้มกว้างก่อนจะยกแก้วน้ำส้มคั้นดื่มจนหมดแล้วส่งแก้วคืนให้กับพนักงานที่เดินอยู่ใกล้ๆ
“ถ้าอย่างนั้นไปชมบ้านพักกันเลยดีไหม” เอสโตรเอ่ยถาม ในขณะที่ส่งสัญญาณมือบอกให้คีรีลนำกระเป๋าของหญิงสาวไปวางไว้ที่บ้านพักล่วงหน้า ชายหนุ่มร่างสูงเลยเดินเลี่ยงไปก่อน จากนั้นเอสโตรก็ผายมือเชิญให้กันธิชาเดินไปพร้อมกับเขา
จากอาคารต้อนรับเอสโตรพาหญิงสาวเดินมาทางปีกซ้ายของอาคาร ผ่านสวนที่ร่มรื่นและสวยงามทั้งจากไม้ดอกและไม้ใบ ครู่เดียวก็พบกับบ้านพักส่วนตัวหลังเล็กซึ่งสามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้สองถึงสามคน ตัวบ้านสร้างจากอิฐสีน้ำตาลชั้นเดียว หน้าต่างและประตูทำจากไม้ทาสีน้ำตาลอ่อน หน้าบ้านมีซุ้มไม้ซึ่งมีต้นองุ่นเลื้อยพันอยู่และกำลังออกผลอ่อนเป็นพวงเล็กๆ เต็มไปทั้งซุ้ม รวมถึงยังมีพุ่มดอกไม้สีแดงสดบานสะพรั่งใกล้ๆ ชุดโต๊ะเก้าอี้ที่จัดตั้งเอาไว้นั่งเล่นชิมวิวสวนสวย คีรีลที่มาถึงบ้านพักก่อนได้จัดการวางเป้ไว้ให้หญิงสาวด้านในบ้านพัก ซึ่งภายในบ้านนั้นตกแต่งเอาไว้ในแนวคอทเทจ ดูอบอุ่นอ่อนหวานสบายน่าพักด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นผ้าม่านริมลูกไม้ พรม ผ้าคลุมเตียง ผ้าบุโซฟา ปลอกหมอนและผ้าห่มลายดอกไม้น่ารัก
“พอจะอยู่ได้ไหม” เอสโตรเอ่ยถาม
“อยู่ได้สบายมากค่ะคุณลุงเอสโตร ที่นี่สวยและดูน่าพักมาก”
“ดีใจที่หนูชอบนะ มีอะไรก็เรียกใช้พนักงานได้ตลอดเวลา ถ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษก็บอกลุงได้ เดี๋ยวลุงจะให้พนักงานในรีสอร์ตเป็นคนพาไป”
“ขอบคุณมากค่ะ แต่วันนี้แอลคงเดินเล่นดูอะไรแถวๆ นี้ก่อน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ค่ะ ส่วนวันต่อๆ ไปคงต้องรบกวนคุณลุงเอสโตรแน่นอนเลยค่ะ”
“ยินดีเสมอ เดี๋ยวลุงจะให้เด็กยกอาหารว่างมาให้ก่อน แล้วมื้อเย็นหากจะทานอะไรก็สั่งได้เลย หรือจะเดินไปทานที่ร้านอาหารของรีสอร์ตก็ได้ ร้านอาหารอยู่ทางด้านขวาของอาคารต้อนรับ ใกล้ๆ กับสวนกุหลาบนะ”
“ค่ะคุณลุง” กันธิชาตอบรับ
“ถ้าอย่างนั้นพักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อนก็แล้วกัน ลุงไม่รบกวนเวลาหนูแล้ว” เอสโตรเอ่ยขอตัว กันธิชาจึงยกมือไหว้แล้วกล่าวขอบคุณเขา จากนั้นหนุ่มใหญ่ก็เดินกลับไปทางเดิม
กันธิชาจึงเดินมาปิดประตูบ้านพัก ก่อนจะเดินสำรวจตรงนั้นตรงนี้ภายในบ้านจนทั่ว แล้วก็เปิดประตูหลังบ้านพัก หญิงสาวพบว่าด้านหลังของบ้านพักบนเนินเขาหลังนี้ เมื่อออกไปยืนอยู่ที่สนามหญ้าจะมองเห็นสวนไม้ผลจำพวกมะกอก ส้ม มะเดื่อ ทับทิมปลูกลดหลั่นกันไปตามแนวเนินเขา และมองเห็นทะเลอีเจี้ยนสีฟ้าครามสวยงามเมื่อต้องแสงอาทิตย์ยามบ่าย เท่าที่ดูวิว
ทิวทัศน์และความน่ารักของบ้านพักแล้ว หญิงสาวก็คิดว่าบางทีเธออาจจะใช้เวลาในเกาะครีตนานกว่าที่คิดไว้ จากนั้นหญิงสาวก็เดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน และโทรศัพท์รายงานตัวกับมารดาว่าเธอมาถึงที่พักเรียบร้อย รวมถึงรู้สึกพอใจที่พักเป็นอันมาก
“ลูกชอบก็ดีแล้ว เดี๋ยวแม่จะบอกลุงนิคอสให้ไปชมลุงเอสโตรเสียหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ แอลชมกับลุงเอสโตรไปแล้วว่าที่นี่สวยน่ารักแค่ไหน ขืนให้ลุงนิคอสโทรมาอีก เดี๋ยวมันจะกลายเป็นว่าแอลเป็นนักท่องเที่ยวคนพิเศษเข้าไปใหญ่ แค่นี้ลุงเอสโตรก็ดูแลแอลดีมากแล้วค่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้จ้ะ ว่าแต่พรุ่งนี้แอลวางแผนจะไปที่ไหนบ้างหรือลูก”
“แอลว่าจะเดินเล่นดูสวนไม้ดอกไม้ผลของที่รีสอร์ตไปก่อนน่ะค่ะ อ้อ บางทีอาจจะไปเที่ยวที่ฟาร์มม้าด้วย เห็นว่านักท่องเที่ยวเลือกมาพักที่นี่ก็เพราะม้านี่ล่ะค่ะ หลังจากนั้นค่อยให้คนในรีสอร์ตเขาแนะนำว่าควรไปที่ไหนบ้าง”
“อย่าลืมไปวังของกษัตริย์ไมนอสนะลูกที่นั่นน่าไปเที่ยว อ้อ แล้วก็เมืองฮาเนีย (Chania) ก็น่าไป เมืองอื่นๆ ก็ด้วย”
“โอ้โห แม่ ถ้าแอลไปเที่ยวครบทุกเมืองบนเกาะครีต แอลอาจจะต้องใช้เวลานานเป็นเดือนเลยนะคะ แม่ก็รู้ว่า แอลเป็นพวกเที่ยวแล้วชอบใช้เวลาซึมซับกับสถานที่ท่องเที่ยวนานๆ”
“เอาเลยลูก จะเที่ยวเป็นเดือนก็ได้ แต่อย่าลืมนั่งเรือเฟอร์รี่แวะกลับมากอดแม่ที่ซานโตรินีบ้างนะ เดี๋ยวจะลืมแม่เสียก่อน” กันตาพูดติดตลกทำเอาลูกสาวขำกิ๊กออกมา
“แหม แอลไม่มีทางเที่ยวจนลืมแม่หรอกค่า แม่ออกจะน่ารักขนาดนี้ใครจะไปลืมแม่ได้ลงคอ”
กันธิชาพูดคุยกับมารดาอีกครู่หนึ่งก็วางสาย จากนั้นก็จัดการหยิบเสื้อผ้าออกมาจากเป้แล้วแขวนไว้ในตู้ รวมถึงข้าวของอื่นๆ เช่นโน้ตบุค ที่ชาร์ตแบตเตอร์รี่ สมุดบันทึก กล้องดิจิตอลแบบโปร หญิงสาวคงไม่รู้ว่าในขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดวางข้าวของนั้น ด้านนอกของบ้านกำลังมีใครบางคนมองอยู่
เจ้าของดวงตาสีฟ้าอมเทา กำลังมองหญิงสาวอย่างพินิจพิเคราะห์ ด้วยเขาอยากรู้เหลือเกินว่ากันธิชามีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่ และเพราะเหตุใดเวลาอยู่ใกล้เธอเขาถึงสัมผัสได้ถึงลมหายใจแห่งท้องทะเล เวลาอยู่ใกล้เธอเขารับรู้ได้ว่าตนเองมีพลังเพิ่มขึ้น เหมือนกับว่าพลังอำนาจที่ลิดรอนไปนั้นได้กลับคืนมาแล้ว
namon เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.ย. 2559, 20:53:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.ย. 2559, 20:53:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1117
| << 16 พบกันอีกครั้ง | 18 ขัดคำสั่ง >> |
