ม่านนทีปรารถนา
เมื่อโพไซดอนเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ก่อเรื่องวิวาทกับอพอลโลจนถูกอัปเปหิลงมาอยู่ในร่างมนุษย์ในดินแดนที่เขาแสนเกลียดชัง พร้อมกับโดนริบพลังไปเสียกว่าครึ่ง ทางเดียวที่จะกลับคืนสู่โอลิมปัสและได้พลังทั้งหมดกลับมา เขาจะต้องร่วมมือกับอพอลโลทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ

เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย

มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
Tags: โพไซดอน เทพเจ้ากรีก รักหวาน ฟิน

ตอน: 20 ถ้ามีเธออยู่เคียงข้าง(ปกมาแล้วนะคะ)



ตอนนี้ปก "ม่านนทีปรารถนา" มาแล้วนะคะ แต่เล่มนี้ทางสนพ.กรีนมายด์จะพิมพ์แบบพรีออเดอร์ค่ะ
คือพิมพ์เท่าจำนวนที่สั่งจองเท่านั้น ใครสนใจว่าจะจองได้เมื่อไหร่
ติดตามข่าวคราวได้จากเฟซบุคแฟนเพจ "ณ มน" นะคะ
ตอนนี้ปกก็อวยโฉมอยู่ที่เด็กดี และเพจ ณ มน แล้วค่า
http://writer.dek-d.com/nunamon/story/view.php?id=1496294



.......................................................................................

เย็นวันนั้นช่วงเวลาที่นักท่องเที่ยวต่างพากันไปทานอาหารที่ห้องอาหารของรีสอร์ต กันธิชากลับเลือกที่จะมาว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำของโรงแรม ซึ่งสร้างได้อย่างสวยงามน่าว่ายน้ำพักผ่อน เพราะเมื่อหย่อนกายลงในสระน้ำ แล้วมองในระดับสายตาก็จะสามารถมองเห็นผืนน้ำทะเลอีเจี้ยนอย่างชัดเจน ก่อนจะลงสระว่ายน้ำ หญิงสาวห่มกายด้วยผ้าขนหนูผืนหนาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นชุดว่ายน้ำ แม้ว่ามันจะเป็นชุดแบบสปอร์ตคือแบบรัดรูปแขนสั้นและขาสั้นเหนือเข่าเพียงนิดเดียวเท่านั้น ไม่ได้เป็นชุดว่ายน้ำแบบอวดทรวดทรงเช่นชุดทูพีชก็ตาม แต่กันธิชาก็รู้สึกว่านี่เป็นชุดที่เปิดเผยเนื้อตัวมากพอดู เพราะถึงมันจะไม่ได้เซ็กซี่หรือมีน้อยชิ้น แต่มันก็โชว์ให้เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าตามที่หญิงสาวทั่วไปจะพึงมี

เมื่อเดินมาถึงสระ กันธิชาจึงรีบปลดผ้าขนหนูวางไว้ที่เตียง แล้วหย่อนกายลงน้ำด้วยความว่องไว หญิงสาวว่ายน้ำเล่นอยู่พักใหญ่จนรู้สึกเหนื่อย จึงดำลงไปในสระแล้วปล่อยตัวตามสบายในแบบที่เธอทำอยู่เป็นประจำ เธอสามารถอยู่ในน้ำได้ครั้งละนานๆ โดยที่ไม่มีอันตรายใดๆ แต่หญิงสาวจะไม่ทำให้ใครเห็นเพราะกลัวจะโดนหาว่าเป็นคนประหลาดที่อยู่ในน้ำได้นานขนาดนั้น เธอมักเลือกทำในจังหวะที่ปลอดคน และครั้งนี้ก็เช่นกัน แต่ในขณะที่เธอกำลังดำดิ่งอยู่ในน้ำเพลินๆ นั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงกระโดดน้ำดังตูม แล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีท่อนแขนแข็งแรงสอดเข้ามารัดเอวเธอจากด้านหลัง แล้วเจ้าของแขนก็ลากตัวเธอให้ลอยไปตามเขาลิ่วๆ โดยที่ไม่สามารถดิ้นรนขัดขืนได้เลย จนกระทั่งใครคนนั้นพาเธอมาจนถึงขอบสระ แล้วใช้สองมือจับเอวของเธอก่อนจะออกแรงส่งตัวเธอขึ้นจากน้ำไปนั่งอยู่ที่ขอบสระ แล้วเขาก็โหนตัวเองขึ้นมาอยู่ที่ริมสระด้วยกัน

“คุณกันธิชา เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ สำลักน้ำหรือเป็นตะคริวตรงไหน” เจ้าของเสียงทุ้มกังวานเจือสำเนียงร้อนรนเป็นห่วง เช่นเดียวกับดวงตาสีฟ้าอมเทา ที่มีแววกังวลมองสำรวจเธอจนทั่วเพื่อดูว่าเธอเป็นตะคริวตรงไหน

“เปล่าค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรเลย”

“แต่คุณจมลงไปก้นสระแบบนั้นจะไม่เป็นอะไรได้ยังไงล่ะครับ” เขาแย้งมาเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอบอก

“จริงๆ ค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร ฉันทำแบบนี้อยู่เป็นประจำ ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณต้องตกใจแล้วรีบกระโดดลงมาช่วยแบบนี้” แม้ไม่อยากจะบอกใครว่าเธอสามารถอยู่ในน้ำได้นานๆ แต่พอเห็นสายตาร้อนรนเป็นห่วงของเขา เธอก็ตัดสินใจบอกไป ทว่าจากสายตาเป็นห่วงกลับกลายเป็นสายตางุนงงสงสัยขึ้นมาแทน ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่เธอคาดการณ์นัก คงไม่มีใครเห็นว่าคนที่อยู่ในน้ำได้นานๆ ขนาดนั้น เป็นเรื่องปกติ แม้แต่ชายหนุ่มตรงหน้านี้ก็ตาม “มันอาจจะแปลกสักนิดหน่อย แต่ว่าฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วย”

“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องขอโทษคุณมากกว่าที่มาขัดเวลาพักผ่อนของคุณ” เขากล่าวพลางมองสบตา ซึ่งความสงสัยยังคงฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยสีฟ้าอมเทาของเขา

“คุณไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ เพราะคุณเองก็ไม่รู้ จริงๆ ต้องถือว่าคุณทำตัวเป็นพนักงานที่ดีเยี่ยมของรีสอร์ตด้วยซ้ำ เพราะหากเป็นคนตกน้ำหรือจมน้ำจริงๆ ก็ถือว่าคุณมาช่วยได้ทันท่วงที”

“ขอบคุณที่ไม่ถือโทษโกรธผมนะครับ ที่ผมไปถูกเนื้อต้องตัวคุณแบบนั้น”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจเจตนาของคุณดีว่าต้องการช่วย ไม่ได้ต้องการลวนลาม” เพราะไม่อยากเห็นเขากังวลใจหรือรู้สึกผิด หญิงสาวจึงเอ่ยไปเช่นนี้

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ค่ะ” จากนั้นคีรีลก็เดินเลี่ยงไปจากบริเวณนั้นทันที ปล่อยให้กันธิชานั่งอยู่ที่ขอบสระเช่นเดิม เธอรอจนเมื่อเขาเดินลับตาไปแล้ว ถึงได้ลุกไปคว้าผ้าขนหนูมาห่มคลุมกายจนมิดชิดเหมือนเดิม แล้วเดินกลับบ้านพัก


เทพผู้เป็นใหญ่เหนือน่านน้ำมานั่งคิดสงสัยในตัวของกันธิชา เขาไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดหญิงสาวถึงได้สามารถดำน้ำได้ครั้งละนานๆ เช่นนั้น ทั้งที่เธอเป็นคนปกติ ถ้าเป็นยุคก่อนก็คงจะไม่แปลกใจนัก อาจคาดเดาได้ว่าเธอคงเป็นลูกครึ่งเทพกับมนุษย์ แต่ในยุคสมัยของกันธิชานี้ลูกครึ่งเทพกับมนุษย์นั้นหายากเต็มทีหรือแทบไม่มีเสียด้วยซ้ำ แต่เพราะเหตุใดเธอถึงทำได้ และไม่เพียงสงสัยเท่านั้น แต่ตอนนี้กลับมีความรู้สึกอื่นก่อตัวขึ้นในหัวใจ ซ้ำมือของเขาที่ได้สัมผัสกับเนื้อตัวของหญิงสาวก็ยังรู้สึกเหมือนร่องรอยของกันธิชายังคงอยู่ที่มือนั้น ร่างแน่งน้อยบอบบางที่เพียงเขาสอดแขนไปนิดเดียวก็รัดได้แทบรอบลำตัวของเธอ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ และส่วนโค้งส่วนเว้าที่งดงามตามแบบฉบับผู้หญิงแท้ๆ จะพึงมี ทั้งหมดนั่นกำลังทำให้เขาปั่นป่วนใจ เหนืออื่นใดลมหายใจแห่งท้องทะเลที่ติดกายเธอ กำลังทำให้เขารับรู้ได้ถึงพลังที่เพิ่มพูนขึ้นมาในกาย มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดเธอ

เทพโพไซดอนคิดต่อไปว่า ถ้าหากมีกันธิชาอยู่เคียงข้างกายแล้ว บางทีเขาอาจจะไม่เดือดร้อนใจเลยด้วยซ้ำในเรื่องที่โดนซูสยึดพลังไปเสียครึ่งหนึ่ง และนั่นคงทำให้เขาทำอะไรได้ง่ายขึ้น รวมถึงเรื่องการร่วมมือกับอพอลโลจอมยโสในการที่จะทำภารกิจที่ได้รับคำสั่งมา หากเวลานั้นกันธิชาอยู่ข้างๆ เขา ก็คงไม่ต้องไปขอความร่วมมือจากเทพสุริยันให้เสียเกียรติ




namon
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ก.ย. 2559, 00:41:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ย. 2559, 00:41:35 น.

จำนวนการเข้าชม : 1188





<< 19 เพียงชั่วคราว   21 รู้นิสัยกันดี >>
namon 5 ก.ย. 2559, 00:42:30 น.
เซฟเฟอร์...ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าเมินใคร อุอุ
ปล.ตอนนี้ปกมาอวดโฉมแล้วนะคะ ลองกอปลิงค์ด้านบนไปแปะดูนะค้า
รับรองปกสวยงามถูกใจค่า


Zephyr 5 ก.ย. 2559, 21:36:30 น.
เหม่ แค่ได้สัผัสกะใจเต้นเหรอป๋า


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account