ม่านนทีปรารถนา
เมื่อโพไซดอนเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ก่อเรื่องวิวาทกับอพอลโลจนถูกอัปเปหิลงมาอยู่ในร่างมนุษย์ในดินแดนที่เขาแสนเกลียดชัง พร้อมกับโดนริบพลังไปเสียกว่าครึ่ง ทางเดียวที่จะกลับคืนสู่โอลิมปัสและได้พลังทั้งหมดกลับมา เขาจะต้องร่วมมือกับอพอลโลทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
เรื่องคงไม่ยากนักถ้ารู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไร แต่นี่เขาไม่รู้อะไรสักอย่างต้องคำตอบด้วยตัวเอง เปรียบไปก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร ซ้ำอพอลโลยังไม่ตั้งใจคิดจะช่วยเสียอีก งานนี้ราชันแห่งท้องทะเลจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจู่ๆ ก็มีตัวแปรหน้าใสผู้มีลมหายใจแห่งท้องทะเลติดกาย มาปรากฏในภารกิจครั้งนี้ด้วย
มาร่วมติดตามลุ้นกันได้ใน "ม่านนทีปรารถนา" ค่ะ
Tags: โพไซดอน เทพเจ้ากรีก รักหวาน ฟิน
ตอน: 26 รักนิรันดร์หรือมีวันหมดอายุ
“ไดโอนีซุส หรือแบคคัส คุณบอกว่าเคยอ่านตำนานเทพเจ้ากรีกมาพอสมควรก็น่าจะรู้จักเรื่องราวของเทพเจ้าองค์นี้ เขาคือผู้ครอบครององุ่น คือเทพแห่งเมรัย”
“และเป็นลูกชู้รักของซูสที่เกิดกับนางมนุษย์เพียงไม่กี่คนที่พระนางเฮรายอมรับ แต่ก็หลังจากที่เขาได้ช่วยเหลือพระนางจากการโดนลูกชายแกล้งให้นั่งบนเก้าอี้กลไกทำให้พระนางลุกไปไหนไม่ได้” กันธิชาต่อเรื่องราวของเทพแห่งเหล้าองุ่น
“ถือว่าคุณมีความรู้เรื่องนี้พอควรเลยนะครับ” เทพแห่งท้องทะเลเอ่ยชมเชยหญิงสาว “เขาเป็นเทพที่รับเจ้าหญิงแอรีแอดเน่ บุตรสาวของกษัตริย์ไมนอสมาเป็นภรรยาหลังจากที่โดนเธซีอุสปล่อยนางไว้ที่เกาะแห่งนั้น แล้วก็อยู่ครองคู่กันจวบจนสิ้นอายุขัยของนางแอรีแอดเน่ เพราะนางไม่ได้มีความเป็นอมตะเหมือนเทพเจ้าทั้งหลาย”
“จริงๆ ก็ถือว่านางมีความสุขนะคะ เพราะบางทีการเป็นอมตะไม่แก่ ไม่ตาย ใช่จะการันตีว่าชีวิตนิรันดรนั้นจะมีความสุขเสมอไป”
“แต่คุณไม่คิดหรือว่าหากแอรีแอดเน่เลือกมีชีวิตอมตะ นางก็จะได้อยู่ร่วมกับไดโอนีซุสตราบชั่วกาลนาน”
“ใครจะมายืนยันได้ล่ะคะ ว่าหลังจากนางรับชีวิตเป็นอมตะแล้ว เวลาชั่วกาลนานที่คุณพูดถึงนั่น นางจะมี ไดโอนีซุสอยู่เคียงข้างอยู่ตลอดไป ไดโอนีซุสอาจจะไปชอบพอหรือหลงรักเทพีหรือนางมนุษย์คนไหนอีกก็เป็นได้ การที่นางแอรีแอดเน่เลือกเป็นมนุษย์ต่อไป เลือกที่จะแก่และตายตามธรรมชาติ ฉันว่านางมีความสุขมากที่สุดแล้ว เพราะอย่างน้อยๆ ช่วงนั้นนางก็ยังได้อยู่กับความรักของเทพไดโอนีซุส โดยที่ความรักนั้นยังไม่เสื่อมคลายไป ”
ความคิดของกันธิชานี้บ่งบอกความเป็นตัวเธอพอสมควร เทพแห่งท้องทะเลได้รู้จักเธออีกข้อที่ว่า กันธิชาไม่ใช่หญิงสาวช่างฝัน ที่เฝ้าฝันหาเทพบุตรรูปงามและอยากครองคู่กับใครนนั้นชั่วนิรันทร์ คำพูดของเธอคล้ายกับคนที่ไม่เชื่อว่ารักนิรันดร์นั้นจะมีอยู่จริง บางทีหากได้คุยกันมากกว่านี้อาจจะได้รับรู้ว่าเธอไม่ศรัทธาในความรักเสียด้วยซ้ำ
เทพผู้เป็นใหญ่เหนือมหาสมุทรคิดพลางมองหญิงสาว
“มองฉันแบบนี้ คุณคิดว่าฉันเป็นพวกต่อต้านความรักหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถามเหมือนอ่านใจเขาออก
เทพโพไซดอนไม่พูดปฏิเสธเพราะถ้าพูดถือว่าเป็นการโป้ปด ด้วยเขาก็คิดเช่นนั้นจริงๆ จึงเลือกที่จะมองสบตาเธอนิ่งๆ
“จริงๆ ฉันก็เชื่อในความรักนะคะ ฉันก็รู้ค่ะว่าความรักทำให้หัวใจของเราชุ่มชื่นมีความสุข ความรักทำให้เรายอมทำทุกอย่างได้เพื่อคนที่เรารัก แม้เราจะเจ็บปวดเหลือแสน แต่ฉันก็เชื่ออีกว่าทุกเรื่องบนโลกนี้มันมีระยะเวลาของมัน เหมือนกับอาหารที่มันมีวันหมดอายุ มีวันบูดเสีย ความรักก็เหมือนกันวันนี้มีรักแท้เกิดขึ้น แต่วันหนึ่งมันก็ต้องเสื่อมสลายลง มันยากที่รักนั้นจะคงอยู่ตราบนิรันดร
“ผมคงไม่บังอาจไปชี้แนะคุณว่า หากวันหนึ่งคุณได้ค้นพบความรักแท้ วันนั้นคุณจะเลิกกังขาในเรื่องของรักนิรันดร” เทพโพไซดอนทอดสายตามองเธอ เพราะรู้แล้วว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในชีวิตของหญิงสาว นั่นถึงทำให้กันธิชาไม่ศรัทธาในรักนิรันดร์ที่เขาเอ่ยถึง
“อืม เอาไว้ให้ถึงวันนั้นก่อนก็แล้วกันค่ะ ฉันคงได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง แล้วจะมาบอกคุณว่ามุมมองความรักของฉันจะยังเหมือนเดิม หรือว่าจะเปลี่ยนไป” กันธิชาส่งยิ้มกว้างมาให้ในขณะที่ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปผลองุ่นพวงสวยตรงหน้า
ครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่นำทัวร์ไร่ไวน์ก็พากลุ่มนักท่องเที่ยวมาถึงจุดที่เธอกับเขายืนอยู่ และเด็ดองุ่นให้ทุกคนลองชิม นี่เป็นอีกครั้งที่โพไซดอนได้เห็นรอยยิ้มแสนหวานของกันธิชา หลังจากที่เธอได้ชิมองุ่นพันธุ์ดีรสหวานจัดซึ่งปลูกแบบออแกนิคไร้สารพิษทั้งไร่
“หวานอร่อยมากเลยค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มหวานและเอ่ยชวนให้เขาลองลิ้มชิมรสองุ่นสีเข้มที่ส่งมาให้เขา “คีรีล คุณลองชิมดูสิ หวานมากเลย ฉันว่าองุ่นที่เมืองไทยบ้านฉันก็หวานแล้วนะคะ แต่มาเจอความหวานขององุ่นที่ครีตเข้าไป องุ่นบ้านฉันแพ้หมดรูปเลย”
เทพโพไซดอนรับองุ่นมาจากมือเล็กๆ ของเธอแล้วส่งมันเข้าปาก รสชาติขององุ่นหวานจริงดั่งที่หญิงสาวการันตี แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับรสชาติของอาหารและผลไม้ทิพย์บนโอลิมปัส แต่เมื่อบวกรสชาติขององุ่นเข้ากับรอยยิ้มของคนตรงหน้า เทพแห่งท้องทะเลก็รู้สึกได้ว่าองุ่นนี้หวานจับใจ
“หวานไหมคะ” กันธิชาเอ่ยถาม พลางมองสบตาเขาเพื่อลุ้นคำตอบ
“หวานครับ หวานมาก” พอเขาตอบว่าหวาน เธอก็ยิ้มกว้าง
“เขามีขายแบบทานสดไหมคะ”
“มีนะครับ จัดใส่ในกล่องสวยงามน่าซื้อไปเป็นของฝาก”
“ดีเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะซื้อไปฝากลุงเอสโตรสักหน่อย แต่ไม่รู้จะเหมือนเอาของที่มีอยู่แล้วไปให้หรือเปล่า เพราะที่ฟาร์มก็มีผลไม้เยอะเหมือนกันนี่คะ แถมเป็นผลไม้ออแกนิกเหมือนกันด้วย”
“ซื้อไปเถอะครับ อย่างน้อยๆ ก็แสดงให้เห็นว่าคุณมีน้ำใจ”
“นั่นสิ” หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะชวนเขาเดินตามคณะทัวร์กลุ่มนั้นไป เพื่อฟังเรื่องราวการทำงานของฟาร์มไปจนถึงจุดที่เก็บถังหมักบ่มไวน์
หลังออกจากไร่ไวน์เทพโพไซดอนในร่างของคีรีลที่รับทั้งหน้าที่ไกด์และสารถีพากันธิชาไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารแบบครีตดั้งเดิมเหมือนตอนกลางวันเพียงแต่เปลี่ยนร้าน และเลือกสั่งอาหารให้เธอประกอบไปด้วย สลัดกรีก ข้าวห่อใบองุ่น หมูหมักซึ่งย่างมาหอมๆ แนมกับผักสด ทำให้หญิงสาวที่ตะลอนเที่ยวทั้งวันเจริญอาหารเป็นอย่างมาก เขาเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่กินแบบไม่ห่วงสวยก็คราวนี้นี่เอง กันธิชาไม่วางมาดไม่ห่วงสวย หญิงสาวทำตัวง่ายๆ สบายๆ สามารถทานอาหารไป คุยกับเขาไปด้วย โดยไม่ต้องกลัวว่าจะเสียมาดหรือหลุดฟอร์ม จนกระทั่งมื้อเย็นจบลง
“จะกลับรีสอร์ตเลยไหมครับ หรือว่าอยากไปที่อื่นอีก” เขาเอ่ยถามหลังจากเดินออกมาจากร้านอาหารและเข้ามานั่งในรถเป็นที่เรียบร้อย
“ไปป้อมปราการเวนิสก่อนกลับดีไหมคะ ช่วงใกล้ๆ ค่ำแบบนี้ฉันว่าที่นั่นต้องถ่ายรูปออกมาสวยแน่ๆ” กันธิชาเลือกเที่ยวต่อ
“ได้ครับ” คีรีลรับฟังแล้วก็สตาร์ตรถขับไปยังจุดหมายปลายทางที่หญิงสาวเลือก
“และเป็นลูกชู้รักของซูสที่เกิดกับนางมนุษย์เพียงไม่กี่คนที่พระนางเฮรายอมรับ แต่ก็หลังจากที่เขาได้ช่วยเหลือพระนางจากการโดนลูกชายแกล้งให้นั่งบนเก้าอี้กลไกทำให้พระนางลุกไปไหนไม่ได้” กันธิชาต่อเรื่องราวของเทพแห่งเหล้าองุ่น
“ถือว่าคุณมีความรู้เรื่องนี้พอควรเลยนะครับ” เทพแห่งท้องทะเลเอ่ยชมเชยหญิงสาว “เขาเป็นเทพที่รับเจ้าหญิงแอรีแอดเน่ บุตรสาวของกษัตริย์ไมนอสมาเป็นภรรยาหลังจากที่โดนเธซีอุสปล่อยนางไว้ที่เกาะแห่งนั้น แล้วก็อยู่ครองคู่กันจวบจนสิ้นอายุขัยของนางแอรีแอดเน่ เพราะนางไม่ได้มีความเป็นอมตะเหมือนเทพเจ้าทั้งหลาย”
“จริงๆ ก็ถือว่านางมีความสุขนะคะ เพราะบางทีการเป็นอมตะไม่แก่ ไม่ตาย ใช่จะการันตีว่าชีวิตนิรันดรนั้นจะมีความสุขเสมอไป”
“แต่คุณไม่คิดหรือว่าหากแอรีแอดเน่เลือกมีชีวิตอมตะ นางก็จะได้อยู่ร่วมกับไดโอนีซุสตราบชั่วกาลนาน”
“ใครจะมายืนยันได้ล่ะคะ ว่าหลังจากนางรับชีวิตเป็นอมตะแล้ว เวลาชั่วกาลนานที่คุณพูดถึงนั่น นางจะมี ไดโอนีซุสอยู่เคียงข้างอยู่ตลอดไป ไดโอนีซุสอาจจะไปชอบพอหรือหลงรักเทพีหรือนางมนุษย์คนไหนอีกก็เป็นได้ การที่นางแอรีแอดเน่เลือกเป็นมนุษย์ต่อไป เลือกที่จะแก่และตายตามธรรมชาติ ฉันว่านางมีความสุขมากที่สุดแล้ว เพราะอย่างน้อยๆ ช่วงนั้นนางก็ยังได้อยู่กับความรักของเทพไดโอนีซุส โดยที่ความรักนั้นยังไม่เสื่อมคลายไป ”
ความคิดของกันธิชานี้บ่งบอกความเป็นตัวเธอพอสมควร เทพแห่งท้องทะเลได้รู้จักเธออีกข้อที่ว่า กันธิชาไม่ใช่หญิงสาวช่างฝัน ที่เฝ้าฝันหาเทพบุตรรูปงามและอยากครองคู่กับใครนนั้นชั่วนิรันทร์ คำพูดของเธอคล้ายกับคนที่ไม่เชื่อว่ารักนิรันดร์นั้นจะมีอยู่จริง บางทีหากได้คุยกันมากกว่านี้อาจจะได้รับรู้ว่าเธอไม่ศรัทธาในความรักเสียด้วยซ้ำ
เทพผู้เป็นใหญ่เหนือมหาสมุทรคิดพลางมองหญิงสาว
“มองฉันแบบนี้ คุณคิดว่าฉันเป็นพวกต่อต้านความรักหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถามเหมือนอ่านใจเขาออก
เทพโพไซดอนไม่พูดปฏิเสธเพราะถ้าพูดถือว่าเป็นการโป้ปด ด้วยเขาก็คิดเช่นนั้นจริงๆ จึงเลือกที่จะมองสบตาเธอนิ่งๆ
“จริงๆ ฉันก็เชื่อในความรักนะคะ ฉันก็รู้ค่ะว่าความรักทำให้หัวใจของเราชุ่มชื่นมีความสุข ความรักทำให้เรายอมทำทุกอย่างได้เพื่อคนที่เรารัก แม้เราจะเจ็บปวดเหลือแสน แต่ฉันก็เชื่ออีกว่าทุกเรื่องบนโลกนี้มันมีระยะเวลาของมัน เหมือนกับอาหารที่มันมีวันหมดอายุ มีวันบูดเสีย ความรักก็เหมือนกันวันนี้มีรักแท้เกิดขึ้น แต่วันหนึ่งมันก็ต้องเสื่อมสลายลง มันยากที่รักนั้นจะคงอยู่ตราบนิรันดร
“ผมคงไม่บังอาจไปชี้แนะคุณว่า หากวันหนึ่งคุณได้ค้นพบความรักแท้ วันนั้นคุณจะเลิกกังขาในเรื่องของรักนิรันดร” เทพโพไซดอนทอดสายตามองเธอ เพราะรู้แล้วว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในชีวิตของหญิงสาว นั่นถึงทำให้กันธิชาไม่ศรัทธาในรักนิรันดร์ที่เขาเอ่ยถึง
“อืม เอาไว้ให้ถึงวันนั้นก่อนก็แล้วกันค่ะ ฉันคงได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง แล้วจะมาบอกคุณว่ามุมมองความรักของฉันจะยังเหมือนเดิม หรือว่าจะเปลี่ยนไป” กันธิชาส่งยิ้มกว้างมาให้ในขณะที่ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปผลองุ่นพวงสวยตรงหน้า
ครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่นำทัวร์ไร่ไวน์ก็พากลุ่มนักท่องเที่ยวมาถึงจุดที่เธอกับเขายืนอยู่ และเด็ดองุ่นให้ทุกคนลองชิม นี่เป็นอีกครั้งที่โพไซดอนได้เห็นรอยยิ้มแสนหวานของกันธิชา หลังจากที่เธอได้ชิมองุ่นพันธุ์ดีรสหวานจัดซึ่งปลูกแบบออแกนิคไร้สารพิษทั้งไร่
“หวานอร่อยมากเลยค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มหวานและเอ่ยชวนให้เขาลองลิ้มชิมรสองุ่นสีเข้มที่ส่งมาให้เขา “คีรีล คุณลองชิมดูสิ หวานมากเลย ฉันว่าองุ่นที่เมืองไทยบ้านฉันก็หวานแล้วนะคะ แต่มาเจอความหวานขององุ่นที่ครีตเข้าไป องุ่นบ้านฉันแพ้หมดรูปเลย”
เทพโพไซดอนรับองุ่นมาจากมือเล็กๆ ของเธอแล้วส่งมันเข้าปาก รสชาติขององุ่นหวานจริงดั่งที่หญิงสาวการันตี แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับรสชาติของอาหารและผลไม้ทิพย์บนโอลิมปัส แต่เมื่อบวกรสชาติขององุ่นเข้ากับรอยยิ้มของคนตรงหน้า เทพแห่งท้องทะเลก็รู้สึกได้ว่าองุ่นนี้หวานจับใจ
“หวานไหมคะ” กันธิชาเอ่ยถาม พลางมองสบตาเขาเพื่อลุ้นคำตอบ
“หวานครับ หวานมาก” พอเขาตอบว่าหวาน เธอก็ยิ้มกว้าง
“เขามีขายแบบทานสดไหมคะ”
“มีนะครับ จัดใส่ในกล่องสวยงามน่าซื้อไปเป็นของฝาก”
“ดีเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะซื้อไปฝากลุงเอสโตรสักหน่อย แต่ไม่รู้จะเหมือนเอาของที่มีอยู่แล้วไปให้หรือเปล่า เพราะที่ฟาร์มก็มีผลไม้เยอะเหมือนกันนี่คะ แถมเป็นผลไม้ออแกนิกเหมือนกันด้วย”
“ซื้อไปเถอะครับ อย่างน้อยๆ ก็แสดงให้เห็นว่าคุณมีน้ำใจ”
“นั่นสิ” หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะชวนเขาเดินตามคณะทัวร์กลุ่มนั้นไป เพื่อฟังเรื่องราวการทำงานของฟาร์มไปจนถึงจุดที่เก็บถังหมักบ่มไวน์
หลังออกจากไร่ไวน์เทพโพไซดอนในร่างของคีรีลที่รับทั้งหน้าที่ไกด์และสารถีพากันธิชาไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารแบบครีตดั้งเดิมเหมือนตอนกลางวันเพียงแต่เปลี่ยนร้าน และเลือกสั่งอาหารให้เธอประกอบไปด้วย สลัดกรีก ข้าวห่อใบองุ่น หมูหมักซึ่งย่างมาหอมๆ แนมกับผักสด ทำให้หญิงสาวที่ตะลอนเที่ยวทั้งวันเจริญอาหารเป็นอย่างมาก เขาเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่กินแบบไม่ห่วงสวยก็คราวนี้นี่เอง กันธิชาไม่วางมาดไม่ห่วงสวย หญิงสาวทำตัวง่ายๆ สบายๆ สามารถทานอาหารไป คุยกับเขาไปด้วย โดยไม่ต้องกลัวว่าจะเสียมาดหรือหลุดฟอร์ม จนกระทั่งมื้อเย็นจบลง
“จะกลับรีสอร์ตเลยไหมครับ หรือว่าอยากไปที่อื่นอีก” เขาเอ่ยถามหลังจากเดินออกมาจากร้านอาหารและเข้ามานั่งในรถเป็นที่เรียบร้อย
“ไปป้อมปราการเวนิสก่อนกลับดีไหมคะ ช่วงใกล้ๆ ค่ำแบบนี้ฉันว่าที่นั่นต้องถ่ายรูปออกมาสวยแน่ๆ” กันธิชาเลือกเที่ยวต่อ
“ได้ครับ” คีรีลรับฟังแล้วก็สตาร์ตรถขับไปยังจุดหมายปลายทางที่หญิงสาวเลือก
namon เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ก.ย. 2559, 11:16:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ย. 2559, 11:16:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 959
| << 25 เหล่าเทพเจ้า | 27 เหตุประหลาด >> |
namon 23 ก.ย. 2559, 11:18:49 น.
เซฟเฟอร์...5555แช่งเลยหรือคะ
เซฟเฟอร์...5555แช่งเลยหรือคะ
