คุณจะทำอย่างไร...ถ้ารู้ว่าตัวเองต้องคำสาป ไม่สามารถจะมีรักที่ดีได้
ถ้ารู้ว่าทางเดินของรักโรยด้วยหนามและคราบน้ำตา
เราควรจะหยุด...หรือเดินต่อแม้จะกลัวจนใจสั่น

The World

บางครั้ง...สำหรับหัวใจที่หลงทาง
เราอาจไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่า
...ความสงบสุข ที่รับรู้ว่ามีใครสักคนพร้อมจะเคียงข้างกันอยู่เสมอ...

ชนิศานั่งทอดสายตามองแม่น้ำกว้าง สายลมเย็นพัดเอาไอชื้นบาง ๆ ลอยมาทำให้สดชื่น แสงจาง ๆ ของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาจากฟ้าฉาบแผ่นฟ้าเป็นสีม่วงอมชมพู วูบหนึ่งดูอ่อนหวาน อีกวูบดูเลือนลางชวนให้มัวเมา

หญิงสาวยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายภาพบรรยากาศริมน้ำที่เธอโปรดปราน ส่งข้อความถึงการันต์พร้อมแนบภาพ

Che'rie : ถ้าอยากลืม(ภู)เขา ก็มานั่งริมน้ำสิคะ

ภาษาไทยมีเสน่ห์เพราะสามารถเล่นกับคำและความหมายได้ง่าย บางครั้งความหมายของคำจึงถูกแปลงและแปลตามเจตนาของผู้รับสารมากกว่าผู้ส่ง ชนิศาอมยิ้มบาง ๆ เมื่อคิดถึงใครบางคนที่ยังอยู่ในความทรงจำ

เพียงไม่นาน หน้าจอโทรศัพท์ก็ปรากฏข้อความตอบ

Karunt : คิดว่าช่วยได้ไหม

Che'rie : น่าจะดีสักช่วงหนึ่งค่ะ...โดยเฉพาะถ้ามีคนนั่งด้วย

เธอคลี่ยิ้ม พิมพ์ข้อความตอบอย่างเหม่อลอย

ว่ากันว่ามนุษย์ไม่ได้ชื่นชอบการร่ำสุรา แต่หลงรักบรรยากาศของการร่ำสุรา ชนิศาก็คงเป็นหนึ่งในนั้น เธอจิบเครื่องดื่มที่มึนเมาบ้าง แต่ไม่เคยเมาเพราะเครื่องดื่ม เธอชอบมอมตัวเองด้วยอารมณ์เหงาบาง ๆ จนเมาอารมณ์ก่อนอยู่เสมอ

Karunt : ต้องไปกับเขาใหม่ จะได้ลืมเขาเก่า
Karunt : หรือบางที...ก็มีเขาใหม่งอกมาแทน

เธอรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะกึ่งหยันในคอจากชายหนุ่มที่พิมพ์ข้อความตอบมา
Che'rie : ไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ
Che'rie : เชรีเป็นลูกนกในกรงของคำสัญญา

ชนิศาไม่คิดว่าเธอจะยอมรับได้ง่ายดายต่อหน้าการันต์ หลายคนคิดว่าเธอเลิกรากับคนรักเก่า แต่ชนิศางมงายกับคำสัญญามากเกินกว่าจะเดินออกมาจากกรง

'ถ้าพี่ยังไม่ปล่อยมือจากเชรี...เชรีก็จะไม่ทิ้งพี่ไปไหน' สัญญาเพียงประโยคเดียวผูกมัดด้วยแหวนวงเล็กที่เป็นตัวแทนของคำมั่น ในวันที่เขามองตาเธออย่างอ้อนวอน ฉุดรั้งให้เธอไม่สามารถจะก้าวไปที่ใดได้

เธอเคยพยายามแล้ว ขอเพียงเขาเอ่ยออกมาคำเดียวว่าเราจบกัน ยอมรับเครื่องหมายแห่งพันธสัญญานั้นกลับคืนไป เขาจะกลายเป็นแค่เงาที่ไม่มีอิทธิพลใดกับความคิดและหัวใจของเธอทันที

แต่ไม่เพียงไม่ปล่อย ผู้ชายร้ายกาจคนนั้นยังกล้าบอกเธออย่างคนที่รู้จักเธอดี

'ถ้ายอมรับมัน เธอจะหายไปจากชีวิตพี่ทันทีใช่ไหม' เขาเหยียดยิ้มมองเธอด้วยแววตาที่ยากจะอ่าน ก่อนจะหายไปจากชีวิตเธอโดยไร้คำอธิบาย ทิ้งเพียงกรงขังของพันธสัญญาที่ชนิศาไม่แข็งแรงพอจะก้าวออกมา

Karunt : เขายังไม่มีคนใหม่เหรอ ถึงยังขังหนูอยู่ได้

Che'rie : เชรีไม่รู้ค่ะ และไม่สนใจด้วย

Karunt : คนใหม่เขาคงไม่ยอมแน่ ถ้ารู้ว่ามีหนูอยู่ในกรง

ชนิศาถอนใจเบา ๆ แม้เธอจะอยู่ในกรงของคำสัญญา แต่ในทางปฏิบัติเธอไม่ได้ใส่ใจจะรับรู้ความเป็นไปของเขาด้วยซ้ำ เธอเคยบอกคนรักเก่าอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะวิ่งตามใคร เธอเป็นแค่คนที่พร้อมจะยืนข้าง ๆ หากเขาเดินเข้ามาเพื่อตามหากำลังใจ

เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ ถอนใจหนัก ๆ ก่อนพิมพ์คำตอบ

Che'rie : พี่กานต์คิดว่า...บนโลกนี้มีผู้หญิงที่สวย ดี เก่ง เจ๋ง และงมงายได้เท่าหรือมากกว่าเชรีสักกี่คนเชียวคะ

Karunt : สวย ดี เก่งนี่ พี่เห็นด้วยนะ
Karunt : แต่พี่ไม่คิดว่าหนูจะงมงาย
Karunt : เชรีเป็นคนที่มีเหตุผลพอสมควร

ชนิศายิ้มกว้างขึ้นอย่างพอใจ เขารู้จักเธอมากขึ้น หรือเธอเปิดเผยตัวเองต่อหน้าเขามากเกินไปกันแน่
Che'rie : หนูมีเหตุผลให้คนอื่นเสมอ ยกเว้นตัวหนูเองค่ะ

เธอนิ่งไปนาน ก่อนตัดสินใจพิมพ์ข้อความต่อ
Che'rie : พี่กานต์เป็นพี่ชายที่น่ารักมากนะคะ
Che'rie : เป็นผู้รู้สำเนียง ที่หนูไม่อยากจะปล่อยมือไปเลย
Che'rie : เชรีจีบจริง ๆ จัง ๆ ได้ไหมคะนี่

เธอพิมพ์แล้วหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ นึกภาพใบหน้าเหวอ ๆ ของชายหนุ่มออกเลยทีเดียว แล้วก็ดูเหมือนจะเป็นจริง เมื่ออีกฝ่ายพิมพ์ข้อความตอบ

Karunt : ใจเย็นนะหนู
Karunt : จีบคนอื่นตอนที่เหงา

ชนิศาขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่พอใจนัก ปลายนิ้วเรียวแตะพิมพ์ข้อความรวดเร็ว
Che'rie : เชรีไม่ได้เหงาค่ะ
Che'rie : เอาจริง ๆ ไม่ได้อยากมีใคร
Che'rie : แต่ถ้าเป็นพี่กานต์...เชรีว่าก็น่าจะดี

เธอตรงไปตรงมากับความรู้สึก การยืนอยู่ในกรงไม่ได้แปลว่าเธอไม่สามารถจะไขว่คว้าคนที่พอใจได้ เมื่อเธอเปิดเผยทุกเรื่องราว ก็ให้การันต์เป็นคนตัดสินเส้นทางข้างหน้าดีกว่า

Karunt : ขอบคุณนะเชรี
Karunt : แต่ปัญหาเก่าพี่ก็ยังเคลียร์ไม่จบเลย

ดูเหมือนทั้งเขาและเธอต่างก็อยู่ในกรงขังคนละใบ ชนิศากัดริมฝีปากบาง มองหน้าจอนิ่งราวจะผ่านไปให้เห็นอาการของคนที่อยู่อีกฝั่งของข้อความ


เธอไม่ได้ตอบข้อความหญิงสาวเงียบไปนานจนเธอกลับมาถึงบ้าน และจัดการธุระต่าง ๆ เรียบร้อย โทรศัพท์ก็ปรากฏข้อความขึ้นอีกครั้งราวรู้ว่าเธอกำลังจะนอน

Karunt : ถามอีกข้อก่อนนอน
Karunt : เชรีว่า ระหว่างชัดเจนบอกตรง ๆ กับคลุมเคลือแบบที่พี่ทำกับอีกคน
Karunt : แบบไหนที่มันสมควรทำ

ชนิศากลอกตาอย่างเหนื่อยใจ ในที่สุดเขาก็ยอมรับว่าทำตัวคลุมเคลือกับปัณณา และหากการันต์ไม่รู้ ผู้ชายที่มนุษยสัมพันธ์ดี และมีนิสัยอบอุ่นชวนเข้าใกล้แบบเขา มีแนวโน้มจะทำตัวคลุมเคลือและสร้างความเข้าใจผิดได้ง่ายโดยธรรมชาติ

Che'rie : มันไม่มีกฎตายตัวหรอกค่ะว่าอะไรดีกว่า หนูแค่เป็นพวกชอบความชัดเจน
Che'rie : แต่ใจคนเปลี่ยนง่าย วันนี้ไม่รัก พรุ่งนี้อาจจะรักก็ได้ การบอกชัด ๆ ว่าวันนี้ไม่รัก ก็ดูตัดโอกาสตัวเองไปนิด
Che'rie : แต่ถ้ารู้แก่ใจดีว่าไม่มีวันรัก ก็ชัดเจนกับความสัมพันธ์เถอะค่ะ อย่าให้ใครเดินไปไกลนักเลย เวลาเจ็บมันทรมาน

Karunt : อย่างนั้นก็ไม่ควรคลุมเคลือกับใครเนอะ
ชนิศานิ่งไปครู่ ก่อนพยักหน้าเบา ๆ กับจอโทรศัพท์

Che'rie : อายุไม่น้อย โต ๆ กันแล้วนะคะ
Che'rie : ถ้าเราวางกรอบชัดเจน ก็ต้องยอมรับด้วยว่ามันคือการทำร้ายความหวังของอีกฝ่าย
Che'rie : และเมื่อเขารู้ว่าเราไม่ใช่อย่างที่หวัง ไม่ว่าเขาจะยืนอยู่หรือจากไปก็เป็นเรื่องของเขา
Che'rie : เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับเช่นกัน

เธอจำเป็นต้องเตือน ทุกอย่างเป็นเพียงความคิดของเธอ ไม่ได้มีสิ่งใดรับประกันว่ามันจะถูกต้องในเกมส์ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและอ่อนไหว

การันต์ส่งภาพตัวการ์ตูนที่ยกนิ้วโป้งอย่างชื่นชมมาให้ เธอได้แต่ถอนใจ

Che'rie : เชรีแค่คิดแบบนี้ แต่ถามว่ามันโอเคไหม...จริง ๆ หนูก็เจ็บเพราะมันมามาก

อะไรบางอย่างทำให้เธอยอมพาเขาเข้าไปแตะในบางมุมของความทรงจำและความสัมพันธ์ ชนิศาไม่ทันรู้ตัวเมื่อกดพิมพ์ข้อความราวมีแรงผลักดันจากความกดดันบางอย่างในใจ

Che'rie : ผู้ชายที่เข้าใกล้หนูและมีท่าทีแปลก ๆ ถ้าหนูอยากคุยกับเขายาว ๆ หนูจะถามเสมอว่าจีบหนูเหรอ

Karunt : ถ้าเขาบอกว่าจีบ หนูจะตั้งกำแพงไหม

Che'rie : ไม่ใช่ว่ามั่นใจในตัวเองมากนะ แต่มันมีท่าทีที่ทำให้คิด และเท่าทีเจอก็ตอบใช่ แล้วหนูก็โยนลงถังเฮียหมดเลย
Che'rie : ไม่เรียกว่าตั้งกำแพงนะคะ เชรีแค่ขีดเส้นความสัมพันธ์ให้ชัด ถ้าเขายังอยากเดินข้าง ๆ เชรี เขาก็จะอยู่ในที่ที่เชรียอมให้อยู่เอง แต่ถ้าไม่และเดินจากไป เชรีก็ต้องยอมรับ

Karunt : ผู้ชายส่วนใหญ่กลัวว่าผู้หญิงจะตั้งกำแพง เลยอาจะพยายามเนียน ๆ เข้ามาไม่ให้ผู้หญิงรู้ว่าจีบ

ชนิศาอมยิ้มมองอย่างนึกขัน อาการเนียน ๆ ไม่ให้รู้แบบที่การันต์ว่าอาจะเป็นแบบเดินกันกับความใจดีที่ทำให้ผู้หญิงที่ไม่ได้รับความรักเข้าใจผิดไปไกลเช่นกัน

นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผล ที่เธอมักจะป้องกันตัวเองด้วยการถามหาความชัดเจนในความสัมพันธ์

Che'rie : ถ้าผู้หญิงเขาอยากจะรัก เขาก็หาพื้นที่ที่เหมาะสมให้เองล่ะค่ะ
Che'rie : เหมือนที่ครั้งหนึ่งหนูตัดสินใจถามคำถามนั้น แล้วเขาตอบว่าใช่

ความทรงจำที่สวยงามหลั่งไหลราวสายน้ำที่ไม่มีวันย้อนกลับ เธอจำได้ว่าวันนั้นเธอคลี่ยิ้มด้วยหัวใจที่พองฟูเพียงใด
Che'rie : เขาเป็นคนแรกและคนเดียว ที่เชรีตอบว่า...อย่างนั้นลองดูว่าเราจะรักกันได้ไหม
Che'rie : บางที...เชรีคงตัดสินใจจะรักเขาตั้งนานแล้ว

หญิงสาวถอนใจเบา ๆ หน้าข้อความขึ้นสถานะว่าได้รับการอ่าน เธอจึงพิมพ์ข้อความต่อ

Che'rie : ต่อมาถึงได้รู้...การที่หนูพยายามจะทำให้ความสัมพันธ์ชัดเจน ในเวลาที่เขาอาจกำลังตัดสินใจ มันเร่งปฏิกิริยาบางอย่างที่เรียกว่าการเรียนรู้ผูกพัน

Karunt : ใช่ ๆ
Karunt : ความสัมพันธ์ต้องการเวลาศึกษานะ
Karunt : ชัดเจนเกินไปก็มีข้อเสีย

เมื่อความทรงจำออกมาย้ำเตือนทั้งความรักและความฝัน ชนิศาจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปที่โต๊ะข้างเตียง เอื้อมตัวเปิดกล่องไม้สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่วางอยู่ด้านบน

แหวนทองคำขาวกลมเกลี้ยงฝังเพชรเม็ดเดี่ยวสีขาวสะอาดสะท้อนแสงสวยบอกว่าเป็นเพชรน้ำดีที่แม้อยู่ในที่แสงน้อยยังแวววาว ชนิศากัดริมฝีปากแน่น สะกดความรู้สึกบางอย่างกลืนลงไปก่อนพิมพ์ข้อความตอบ

Che'rie : ความผิดพลาดของหนูคือ เมื่อตัดสินใจแล้วว่าเป็นเขา ก็พุ่งตรงพยายามเข้าไปในใจเขา
Che'rie : แต่เชรีลืมไป...ที่ที่เชรีชอบอยู่ที่สุด คือข้าง ๆ หัวใจ

Karunt : จะตัดสินใจพุ่งเข้าไปอยู่ในใจใคร ต้องคิดมาดีมาก ๆ เลยนะ

ชนิศาปิดกล่องไม้ลงแล้วหยิบมาใส่ไว้ในลิ้นชัก เธอเลื่อนตัวมาที่ขอบเตียง ทิ้งหัวให้ห้อยลงที่ข้างขอบเตียง เมื่อพิมพ์ข้อความตอบ
Che'rie : หัวใจคนเรามีพื้นที่จำกัดนะคะ ถ้าเดินเข้าไป...วันหนึ่งอาจมีใครเข้าไปแทนแล้วถีบเราออกมา
Che'rie : แต่ถ้าอยู่ข้าง ๆ หัวใจ เราจะไม่ต้องเสียใครไป

Karunt : แต่มันต้องมีสักคนสิ ที่จะมีแค่เราในใจ
Karunt : คนที่เขาพอดีกับเขา
Karunt : ที่จริงพี่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะถูกถีบออกมาจากหัวใจที่เคยอยู่เหมือนกัน

ชนิศาตะกายตัวขึ้นมานอนพิงหมอนบนเตียง ถอนใจหนัก ๆ เมื่ออ่านข้อความที่บอกชัดว่าชายหนุ่มยังคงฝังใจกับความรักที่เพิ่งจบลงไม่ต่างจากเธอ

โรคอกหักกำลังแพร่ระบาดในหมู่แพทย์ประจำบ้านหรือไงกัน

Che'rie : พี่กานต์อาจจะเจอค่ะ...สักวัน
Che'rie : แต่เชรีไม่อยากเข้าไปในหัวใจใครอีกแล้วค่ะ
Che'rie : ความรักมีด้านมืดชื่อความคาดหวังและการเป็นเจ้าของ
Che'rie : เชรีชอบความรู้สึกของการมีปลอกคอนะ แต่ไม่ชอบใส่ปลอกคอให้ใคร

เธอวางโทรศัพท์ลงบนแท่นสำหรับชาร์ต ก่อนยืดตัวไปปิดไฟ ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงโดยไม่รออ่านข้อความตอบจากชายหนุ่ม
เลยเวลานอนของเธอมานานมากแล้ว ชนิศาไม่พร้อมจะทิ้งตัวเองไว้กับอารมณ์ใด ๆ อีกในคืนนี้


----
บางครั้ง การที่เราเผลอเปิดเผยตัวตนอีกมุมให้ใครสักคนเห็น มุมที่เราหวงแหนและไม่ยอมให้คนทั่วไปได้รับรู้ ก็ทำให้เราคิดว่าใครคนนั้นสำคัญ และมีค่าพอให้เราคว้าเอาไว้

เพียงแต่...อีกฝ่ายอาจไม่ได้คิดแบบเดียวกัน

คุณคิมหันต์ : บางทีนางก็ตรงจนไอซ์ปวดหัวเลยค่ะ

คุณ SaranyaW : ปัณณาเกือบถูกลืม เดี๋ยวจะพาไปค่อย ๆ ทำความรู้จักกับคนรอบตัวเชรีต่อนะคะ

คุณsai : ณ จุดนี้...ไอซ์ว่าเราควรมาเป็นคนรู้ใจ

คิดถึงทุกท่านค่ะ ชอบคุณ ที่ให้การดูแลและเป็นกำลังใจให้เขรีนะคะ

โปรย ตอนต่อไป The Hermit
ความอ่อนโยนของผู้ชายบางคนกระตุ้นภาคนางมารร้ายในตัวผู้หญิงได้อย่างน่ากลัว

Che'rie : เชรีใจดีกับตัวเองมากไปต่างหากล่ะคะ
Che'rie : เพราะหัวใจบรรจุความรัก อัตตา และความเป็นเจ้าของ
Che'rie : หนูใจร้ายไม่พอจะเก็บมันไว้
Che'rie : มีแค่สลายตัวตน วางความรักและอดีต สุดท้ายใยเดียวที่เหลือก็แค่คำสัญญา

ลิขิตรา

จำนวนการเข้าชม : 915

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery