เทพบุตรกิเลนไฟ
เพราะหนี้ก้อนโตที่มีอยู่ทำให้ ดรัญญา คุณหมอสาวสวยที่คนในวงการอาชญากรรมแห่งชลบุรีรู้จักในนามหมอเถื่อน ไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับข้อเสนอเป็นหมอประจำแก๊งให้กับนักเลงอย่าง ศาเวธน์ มาเฟียหนุ่มหล่อผู้ได้ฉายาว่ากิเลนไฟ ที่มาพร้อมมาดเงียบขรึมน่าหมั่นไส้เกินใคร


มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร หากว่าเขากับเธอจะไม่ได้เริ่มใกล้ชิดกัน และยิ่งกว่านั้น ...


ถ้าเขาจะไม่ได้มีคู่หมั้นผู้สุดแสนเพอร์เฟ็กต์อย่าง 'บุศลินทร์' อยู่ก่อนแล้ว!


เอาละสิ หลายคนพากันแซวนี่เธอกำลังจะแย่งแฟนชาวบ้านหรือไง แต่สาวมั่นอย่างเธอจะให้ยอมรับว่าชอบเขาจริงก็ฝันไปเถอะ ขี้เก๊กขนาดนั้น ใจร้อนเป็นที่หนึ่ง มุทะลุไม่มีใครเกิน ... เหอะ รอไว้ชาติหน้าละกัน


แต่ท่ามกลางปัญหาหัวใจที่ก่อเกิด ใครจะรู้ เงามืดก็เคลื่อนมาครอบทับพัทยาถิ่นของเขาจากฝีมือของอาชญากรนาม 'ฟีนิกซ์'


ขณะรักษาชีวิตให้ผู้คนทั้งในและนอกเงามืด ดรัญญาพบว่าตนเองตกอยู่ในวังวนการแย่งชิงอำนาจที่ดุเดือดระหว่างแก๊งมาเฟียนานาชาติ อีกทั้งโชคชะตายังได้นำพาให้เธอค้นพบปมอดีตของครอบครัวตนเอง ที่โยงใยไปถึงปมอดีตของศาเวธน์อีกด้วย


อะไรกัน ทำไมเรื่องราวมันวุ่นวายขึ้นทุกทีแบบนี้!


ขอเชิญลุ้นระทึกไปกับการผจญภัยของคุณหมอสาวสวยสุดห้าว ในดงเพชณฆาตปืนไว และการหักเหลี่ยมเฉือนคมที่ซ่อนกระสุนมรณะในรอยยิ้ม รวมถึงการเรียนรู้ความหมายของคำว่าความรัก ในแบบฉบับเคล้าควันปืน กับ เทพบุตรกิเลนไฟ นวนิยายโรแมนซ์แอ็คชั่น - ดราม่า ที่จะพาทุกหัวใจสั่นไหวไปพร้อมกัน!


------------------------------------------------------------------------------------------------------


Tags: โรแมนซ์ แอ็คชั่น ดราม่า หมอ นักเลง อันธพาล

ตอน: บทที่ 2 - Baby Blue 2/3




“เปลี่ยนบ้าบออะไร คิดเหรอว่าเรื่องนี้จะเปลี่ยนความผิดของคุณได้ฮะ!”

เมื่อวันประเสริฐ ผู้มีตำแหน่งรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอื้อกล้าตบโต๊ะปัง ดรัญญาซึ่งยืนล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์อยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาก็สะดุ้งโหยงหน้าเบ้ ก่อนจะตะกุกตะกักอ้อมแอ้มว่า

“ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะรองผอ. ขอรับปากว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเด็ดขาด ขอโอกาสให้ฉันได้แก้ตัวอีกครั้งเถอะนะคะ”

ชายหนุ่มวัยสามสิบห้า หน้าตาเหมือนม้าหมากรุก สวมสูทหรูของคริสเตียน ดิออร์ หวีผมเรียบแปล้ มีกลิ่นน้ำหอมรุ่นไอคอนของแบรนด์ดันฮิลล์ฟุ้งออกจากกายในรัศมีสามฟุต ไถลไอแพดข้ามโต๊ะมาด้วยสีหน้าขึงขัง

“คุณดูให้ดีๆ คุณดรัญญา บอกไปใครจะเชื่อ คนบ้าที่ไหนพกมีดผ่าตัดออกไปซื้อกาแฟ!” วันประเสริฐใช้นิ้วเคาะกับโต๊ะประกอบคำพูด “แล้วไอ้กาแฟกระป๋องของคุณมันหายากหาเย็นขนาดที่ต้องร่อนออกไปไกลจากโรงพยาบาลข้ามเมืองขนาดนั้นรึไง บอกมาว่ายี่ห้ออะไร ผมจะได้ให้คนซื้อเอามาเตรียมไว้เวลาคุณเข้าเวร”

“ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจรองผอ. เปล่าๆ” ดรัญญาทำได้เพียงหัวเราะแหะๆ ทั้งที่อยากร้องไห้ คลิปวิดีโอในไอแพดยังเล่นวนซ้ำอยู่อย่างนั้น เป็นหลักฐานของการโดดงานออกไปข้างนอก ปกติในโรงพยาบาลนี้เธอก็ไม่ค่อยมีใครคบหาด้วยอยู่แล้ว ยิ่งเกิดเรื่องราวใหญ่โต เธอไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่มาเข้าเวรในบ่ายนี้แล้วจะเจอกับการตั้งคำถามมากมาย จากพยาบาล เพื่อนหมอ และจนถึงรองผู้อำนวยการตรงหน้าคนนี้

“ผมประชด!” วันประเสริฐระบายลมหายใจยาวแรง เอนกายพิงพนักเก้าอี้ “บอกผมมาเถอะ คุณไปไหนมา รู้ไหมว่าแอบพกมีดผ่าตัดกับอะไรๆ ไปข้างนอกแบบนี้เนี่ย เท่ากับขโมยอุปกรณ์ทางการแพทย์ของโรงพยาบาลเรา มีโทษถึงไล่ออกเลยนะ”

ทันทีที่ดรัญญารับฟังจบก็ยิ้มไม่ออกอีกต่อไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เธอยังบังคับตนเองให้รักษาความเยือกเย็น ตอบกลับไปว่า

“ฉันบอกไปแล้วนะคะรองผอ. เมื่อคืนมันหยิบกระเป๋าไปผิดใบจริงๆ และฉันไม่ได้ทำอะไรให้โรงพยาบาลเสื่อมเสียเลย”

รองผู้อำนวยการหนุ่มแค่นหัวเราะ “ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ปกติคุณมีอุปกรณ์ผ่าตัดใส่กระเป๋าไว้ตลอดเรอะ”

“ค่ะ” คุณหมอสาวพยักหน้าแข็งขัน ความคิดบรรเจิดผุดวาบแหวกช่องทางรอดในความมืดมิด “ฉันพกไว้เพื่อฝึกฝนการผ่าตัดตามจินตนาการเวลาว่างๆ มันคือการทำสมาธิอย่างหนึ่งค่ะ หมอในประเทศญี่ปุ่นนิยมทำกันมาก อย่างนายแพทย์ที่ชื่ออาซาดะ เรียวทาโร่นี่ต้นตำรับเชียวค่ะ รองผอ.น่าจะเคยได้ยินชื่อนะคะ”

เมื่อทักไปเช่นนี้ ดรัญญารู้นิสัยดีว่าคนอย่างวันประเสริฐจะไม่ยอมเสียหน้าโดยเด็ดขาด

“อ๋อ อาจารย์อาซาดะนี่เอง ครั้งก่อนท่านมาไทย ผมยังเคยชวนมาทานข้าวด้วย” หนุ่มเกือบหล่อผู้มีศักดิ์เป็นน้องชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลอีกหนึ่งตำแหน่งพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม นี่ถ้ารู้ว่าอาซาดะ เรียวทาโร่เป็นชื่อของตัวละครในซีรี่ส์ญี่ปุ่นที่ไม่มีตัวตนจริง คงอายจนแทบมุดโต๊ะหนี

“ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์อาซาดะคนนั้นละค่ะ” ดรัญญากลับมายิ้มออกได้อีกครั้ง “เพราะฝึกแบบเดียวกันมาเป็นเวลานานมันเลยเผลอใส่กระเป๋าเป็นนิสัย ฉันจะไม่ออกไปไหนโดยไม่พกอุปกรณ์ไปด้วยอีกแล้วค่ะ ความผิดพลาดครั้งนี้จะเก็บไว้เป็นบทเรียนสำคัญเลย”

วันประเสริฐเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ สองมือประสานกันแนบอก แล้วจุ๊ปากส่ายหน้า

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เห็นทีผมคงยกโทษให้ไม่ได้”

“อะ... อะไรนะคะ” คุณหมอคนสวยผู้รวบผมเป็นหางม้าและมีหน้าม้าปิดหน้าผากเกือบเผลอตัวถลึงตาใส่คนพูด

“ยกเว้นคุณจะทำตามข้อแม้หนึ่งข้อ” รองผู้อำนวยการจอมเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่ม

“ข้อแม้หนึ่งข้อ?” ดรัญญาทวนคำ

“ใช่” วันประเสริฐลากเสียงยานคาง “คืนนี้เมื่อออกเวรแล้ว มาหาผมที่คอนโดสิ แล้วผมจะเคลียร์เรื่องทุกอย่างให้”

“หะ... ฮะ...” ดรัญญาพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ได้แต่กระพริบตาปริบๆ อย่างไม่เชื่อหู คุณหมอสาวและพยาบาลสวยๆ ในโรงพยาบาลนี้ต่างทราบดีถึงคุณศัพท์หน้าหม้อระดับเวิร์ลด์คลาสของวันประเสริฐ แม้จะออกท่าก้อร่อก้อติกเธอมาหลายเดือนก็ตาม แต่วันประเสริฐไม่เคยรุกหนักขนาดนี้มาก่อน นี่คงเห็นโอกาสบีบบังคับเธอสินะ...

“ว่าไง จะไปไม่ไป ผมมีกำหนดประชุมบอร์ดบ่ายนี้เสียด้วย เฮ้อ” รองผู้อำนวยการแสร้งทำสีหน้าลำบากใจขณะรอคอยคำตอบ

แต่ดรัญญาไม่ได้ตอบออกไป เพราะขณะนั้น ป้าแอ๋วผู้เป็นหัวหน้าพยาบาลอาวุโสเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในห้องหน้าตาตื่น ลืมแม้แต่ขั้นตอนเคาะประตูผู้บริหาร

“คุณเสริฐคะ คุณเสริฐ แย่แล้วค่ะคุณเสริฐ”

“มีอะไรป้า ทำหน้าเหมือนณเดชมาเข้าโรงบาลเรางั้นแหละ” วันประเสริฐตอบอย่างประชดประชัน ด้วยไม่พอใจที่ป้าพยาบาลเข้ามาขัดจังหวะของเขา

“ไม่ใช่ณเดชค่ะคุณเสริฐ แต่ตอนนี้มีผู้ป่วยกำลังจะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ที่ดาดฟ้าตึกเด็กอ่อนค่ะ!” ป้าแอ๋วตอบแบบหายใจหายคอไม่ทัน

ตอนแรกวันประเสริฐทำสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่พอสมองประมวลผลได้เท่านั้น รองผู้อำนวยการก็เด้งร่างขึ้นจากเก้าอี้ราวกับก้นติดสปริง หน้าตาที่ยามปกติมักอวดเบ่งบารมีตลอดเวลา บัดนี้ซีดเผือดในทันที

“คนอื่นไปไหน ป้ามาตามผมทำไมเล่า” พูดติดๆ ขัดๆ บ่งบอกชัดว่าไม่คุ้นเคยกับการต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเอาเสียเลย

“ผู้บริหารท่านอื่นไปประชุมร่วมกับโรงพยาบาลสาขาใหญ่ที่กรุงเทพไงคะ ตอนนี้เหลือแค่คุณเสริฐอยู่คนเดียว” พยาบาลอาวุโสตอบ ดรัญญาหันขวับมองวันประเสริฐ ไหนเมื่อกี้บอกตอนบ่ายมีประชุม ที่แท้ก็มั่วนิ่มขึ้นเพื่อใช้ข่มขู่เธอนี่เอง

“แม่งเอ๊ย ทำไมจะต้องมาโดดเอาวันนี้ด้วยวะ” รองผู้อำนวยการคลายปมเนคไทด้วยความหงุดหงิด หันซ้ายหันขวามาเจอดรัญญา พลันรอยยิ้มที่ทำให้หญิงสาวไม่สบายใจก็ปรากฏบนริมฝีปากที่หนาเป็นกุนเชียงนั้น “คุณอยู่พอดีแบบนี้ดีเลย ตอนนี้คุณเป็นคุณหมอนางฟ้านี่ เผื่อคนไข้ที่จะโดดตึกนี่อาจจะเป็นแฟนคลับด้วยก็ได้ เอ้า ตามผมมา”

วันประเสริฐกวักมือและเดินนำออกไปจากห้องทำงาน ไม่รอฟังอะไรจากดรัญญาทั้งสิ้น




อังค์จิก
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ต.ค. 2559, 19:26:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ต.ค. 2559, 19:26:20 น.

จำนวนการเข้าชม : 773





<< บทที่ 2 - Baby Blue 1/3   บทที่ 2 - Baby Blue 3/3 >>
ปริยาธร 8 ต.ค. 2559, 12:08:58 น.
มาอ่านอีกครั้งก็ยังฮามุกคุณหมออาซาดะ 555


อังค์จิก 8 ต.ค. 2559, 22:07:35 น.
ขอบคุณครับพี่นุ้ย ของเขามีหมอหัวใจแกร่ง
เรามีหมอสู้ชีวิต


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account