แรงรักบุษบา (รอก่อนนะคะ)
การพบกันอย่างมีปริศนา
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
Tags: ปิ่นนลิน ลึกลับ ปริศนา
ตอน: ตอนที่ 3 – 50%
ตอนที่ 3 – 50%
หมอกำลังช่วยชีวิตนายแบบหนุ่มพร้อมผู้จัดการส่วนตัวภายในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน โดยรวินท์รดานั่งรอใจหวาดหวั่นอยู่ด้านนอกห้อง เสียงแหบแห้งของธรรศตอนขอให้เธอช่วยผู้จัดการส่วนตัวเขานั้นยังฝังติดหูของเธออยู่เลย ตอนนั้นครีเอทีฟสาวรีบกดโทรศัพท์หาตำรวจด้วยมือสั่นเทา ไม่นานเหล่าตำรวจและรถกู้ชีพก็ถึงจุดเกิดเหตุเพื่อพาคนเจ็บส่งโรงพยาบาลอย่างด่วนที่สุด
รวินท์รดานั่งบนเก้าอี้กำมือแน่นเพราะความเครียด และกำลังสับสนกับความสงสัยหลายอย่างเกินไป ทั้งวิญญาณสาวนิรนามที่อยู่ ๆ ก็พาเธอไปที่นั่นก่อนจะได้ยินเสียงรถคว่ำ ครีเอทีฟโฆษณาสาวเอะใจว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า?
“บัว!”
หญิงสาวสะดุ้งกับเสียงของดนุวัศ เมื่อครู่เธอโทรเล่าอุบัติเหตุกับเจ้านายหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของธรรศ เมื่อดนุวัศกึ่งเดินกึ่งวิ่นหน้าตาตื่นมาถึงตัว
“นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมบัวถึงไปอยู่กับนายธรรศได้”
คนถูกถามอึกอัก เธอจะตอบไปได้อย่างไรเล่าว่าผีพาเธอไป …
“บัวผ่านไปแถวนั้นแล้วบังเอิญเจอรถคุณธรรศคว่ำอยู่ค่ะพี่นุ บังเอิญค่ะ”
เมื่อคิดหาเหตุผลอื่นไม่ทัน รวินท์รดาจึงยกให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญไป ดนุวัศถอนหายใจแล้วหันมองประตูกระจกห้องผ่าตัด แววตาเป็นกังวลกับคนด้านใน หลังจากนั้นไม่นาน นายตำรวจหนุ่มสองนายก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมผู้ชายแปลกหน้าตัวสูงสองคน
“คุณครับ ผมขอสอบถามอะไรหน่อยนะครับ” ตำรวจหนึ่งในสองนายเอ่ยกับหญิงสาวเพียงคนเดียวในบริเวณหน้าห้องผ่าตัด
“ค่ะ” รวินท์รดารู้สึกกดดันไม่น้อย คุณตำรวจคงไม่คิดว่าเธอเป็นผู้ต้องสงสัยหรอกใช่ไหมเนี่ย
“ผมทราบว่าคุณเป็นคนโทรแจ้งตำรวจเรื่องรถของคุณธรรศประสบอุบัติเหตุ ผมอยากทราบรายละเอียดว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง” ตำรวจหนุ่มสอบถามพลางถือปากกาและสมุดรอ
“ฉันได้ยินเสียงล้อรถก่อนที่จะมีเสียงโครมดังมาก ฉันก็เลยเดินไปดู ก็เห็นรถของคุณธรรศคว่ำอยู่แล้วค่ะ รถคุณธรรศมีกล้องหน้ารถไหมคะ” ครีเอทีฟสาวถามกลับ
“มีครับ แต่พวกเราตรวจสอบกล้องหน้ารถของคุณธรรศแล้วพบว่ากล้องไม่ได้บันทึกช่วงรถคว่ำเลย การบันทึกถูกตัดทิ้งไปก่อนรถจะคว่ำ เราเลยไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย แถมที่แถวนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิด รวมถึงไม่มีใครเห็นเหตุการณ์นอกจากคุณรวินท์รดาครับ”
แม้แต่ตำรวจเองยังสงสัยว่าทำไมอยู่ ๆ กล้องหน้ารถถึงถูกตัดไปกะทันหัน คนฟังต่างขมวดคิ้วแปลกใจกันหมด
“แล้วตอนที่คุณอยู่แถวนั้นได้เห็นรถวิ่งผ่านไปผ่านมาบ้างหรือเปล่าครับ” คุณตำรวจยังคงสอบถามต่อ
“ไม่นะคะ ไม่มีค่ะ” รวินท์รดาตอบอย่างมั่นใจ เธอไม่เห็นรถคันไหนวิ่งมาหรือวิ่งสวนจากไปสักคัน มีแค่เธอกับเวสป้าที่ถูกผีพาไปที่นั่นเท่านั้น
“หรือต้าหลิงจะหลับใน … ผมหมายถึงผู้จัดการส่วนตัวของนายธรรศที่เป็นคนขับรถคันนั้นน่ะครับ” หนึ่งในชายแปลกหน้าสองคนออกความเห็นกับตำรวจ ชายคนนี้น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับธรรศ
รวินท์รดาหันไปมองคนพูดอย่างสงสัยว่าเขาเป็นใคร
“คุณปราชญ์ดา อัศวชยภัทร เป็นพี่ชายของนายธรรศน่ะ จริง ๆ แก่กว่าไม่กี่เดือนแต่ธรรศก็เรียกว่าพี่”
ดนุวัศคงเห็นสายตาครีเอทีฟสาวมีคำถามจึงเฉลยให้โดยไม่ต้องถาม
“ส่วนอีกคน ปราณนท์ อัศวชยภัทร เป็นน้อง รู้สึกจะอ่อนกว่าธรรศสามปีได้ … สองพี่น้องคู่นี้เป็นลูกของลุงนายธรรศเขา”
รวินท์รดาเบนสายตากลับไปมองสองพี่น้องอัศวชยภัทรที่กำลังคุยกับทางตำรวจอยู่
“รถของพี่ธรรศเพิ่งออกจากบ้านมาไม่ถึงสิบห้านาทีเลย ถ้าต้าหลิงง่วงขนาดนั้นก็ไม่น่าฝืนนะ แล้วพี่ธรรศก็ขับรถได้ ไม่มีทางปล่อยให้ต้าหลิงทนขับทั้งที่ง่วงเลยน้า” ปราณนท์ตั้งข้อสันนิษฐานบ้าง
“ปั้น! ปิง! นายธรรศเป็นยังไงบ้าง” เสียงเรียกชื่อลูกชายทั้งสองของธราดลดังหยุดทุกอย่างหน้าห้องผ่าตัด ทุกสายตามองไปยังร่างท้วมของธราดลซึ่งเดินเคียงข้างมากับภรรยา
“คุณพ่อ พวกเรายังไม่รู้เลยครับ เหมือนหมอจะยังไม่ออกมานะครับ” ปราชญ์ดาตอบบิดา
เมื่อครอบครัวของธรรศมากันพร้อมหน้าขนาดนี้ รวินท์รดารู้สึกว่าเธอหมดหน้าที่แล้วล่ะ
“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนได้ไหมคะคุณตำรวจ” เธอกระซิบถามตำรวจหนุ่มเบา ๆ หากไม่วายที่คนสูงวัยจะได้ยิน
“หนูคนนี้คือ …” ธราดลเลิกคิ้วมองหญิงสาววัยคราวลูก เนื้อตัวของรวินท์รดามีรอยเลือดติดอยู่
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ผมดนุวัศ เพื่อนของเจ้าธรรศ จำได้ไหมครับ” ดนุวัศยกมือไหว้ลุงและป้าของเพื่อน ซึ่งคนรับไหว้ทั้งสองต่างพยักหน้า
“จำได้สิ … หรือนุเป็นคนไปเจอธรรศหรือ” ธราดลสอบถามกลับ
“เปล่าหรอกครับ พนักงานของผมไปเจอธรรศต่างหาก รวินท์รดาเป็นคนไปพบธรรศกับต้าหลิงครับ” ดนุวัศตอบ
“อย่างงั้นหรือ ขอบคุณหนูมากนะที่ช่วยธรรศไว้” ธราดลซาบซึ้งน้ำใจหญิงสาวไปทั้งแววตา
รวินท์รดากับดนุวัศแยกออกมาจากกลุ่มครอบครัวนายแบบหนุ่มได้ในที่สุด ทั้งสองเดินมาจนใกล้ถึงประตูทางออกของตึกที่ธรรศรักษาตัวอยู่
“หวังว่าธรรศกับต้าหลิงจะปลอดภัยนะ” ดนุวัศกังวลกับเพื่อนมาก
“ค่ะ … แล้วนี่มีแต่คุณลุงคุณป้ามาหรือคะ พ่อแม่ของคุณธรรศล่ะคะ” รวินท์รดาถามอย่างแปลกใจ ดนุวัศจึงบอกให้หญิงสาวได้รู้
“พ่อแม่ธรรศเสียไปตั้งแต่ธรรศสี่ขวบน่ะ เลยมีลุงเป็นผู้ปกครองมาตลอด”
“หรือคะ” รวินท์รดาพยักหน้ารับรู้ “คุณธรรศมาเจ็บแบบนี้ โฆษณาจะทำยังไงดีล่ะคะพี่นุ”
ครีเอทีฟโฆษณาสาวเพิ่งนึกเรื่องนี้ออก ธรรศเพิ่งตอบตกลงรับงานพรีเซนเตอร์บัตรเครดิตไปนี่นา!!
“ก็คงต้องเปลี่ยนคน … ไม่เป็นไรหรอก ลูกค้าก็มีเลือกคนอื่นไว้ด้วย … บัวจะกลับยังไงล่ะ พี่ไปส่งไหม” บอสหนุ่มถามครีเอทีฟสาวอย่างเป็นห่วง
“บัวขี่เจ้าแอ๊ปเปิ้ลมาน่ะค่ะ” เธอหมายถึงเวสป้าสีแดงของเธอ ซึ่งคนฟังก็เข้าใจดี
“งั้นขับดี ๆ นะ อย่าซิ่งล่ะ”
“ค่า พี่นุก็ขับรถดี ๆ นะคะ เจอกันพรุ่งนี้ที่ออฟฟิศค่ะ”
รวินท์รดายืนมองดนุวัศเดินห่างไปเรื่อย ๆ ก่อนจะเหลียวไปมองด้านหลังที่เธอเพิ่งเดินจากมา แม้เธอจะไม่ถูกชะตากับพระเอกตกรุ่นนัก แต่ก็ไม่ได้คิดอยากให้เขาเจ็บตัวหรือเป็นอะไรร้ายแรงเลย
“อย่าเป็นอะไรนะคุณธรรศ เฮ้อ!” เธอถอนหายใจแล้วหมุนตัวไปทางที่รถของเธอจอด เพื่อนเดินทางกลับที่พักด้วยเช่นกัน
ตี๊ด …. ตี๊ด …
เครื่องอะไรบางอย่างส่งเสียงดังข้าง ๆ ตัว ธรรศค่อย ๆ ลืมตาจากความมืด และเมื่อสายตาปรับระยะจนชัดเจนเขาก็เบิกตากว้าง ภาพแรกที่เห็นคือภาพของหมอพยาบาลหลายคนสวมชุดเขียวกำลังลุ้มล้อมคนบนเตียง ธรรศขมวดคิ้วมุ่นก่อนมองรอบ ๆ ตัว พบว่าตอนนี้เขายืนอยู่ภายในห้องผ่าตัดแห่งหนึ่ง!
นายแบบหนุ่มหันซ้าย หันขวา งุนงงทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วคนนอนบนเตียงนั่นล่ะ?
ใครกันหรือที่กำลังโดนหมอและพยาบาลรุมล้อมอยู่
ธรรศค่อย ๆ ก้าวเท้าไปใกล้และชะโงกหน้าไปดูใบหน้าคนบนเตียง ธรรศตัวแข็งไปทั้งร่างเมื่อใบหน้าที่เห็นนั้นคือตัวเขาเอง!!
โปรดติดตามตอนต่อไป
นำนิยายมาส่งค่า เพิ่งทำงานเสร็จเลยรีบลง ๆ
คุณแว่นใส - ไม่ธรรมดาจริง ๆ ด้วยค่ะ ไม่มีหลักฐานตอนเกิดเหตุเลย ^^
พบกันใหม่ตอนหน้้านะคะ สวัสดีค่า
หมอกำลังช่วยชีวิตนายแบบหนุ่มพร้อมผู้จัดการส่วนตัวภายในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน โดยรวินท์รดานั่งรอใจหวาดหวั่นอยู่ด้านนอกห้อง เสียงแหบแห้งของธรรศตอนขอให้เธอช่วยผู้จัดการส่วนตัวเขานั้นยังฝังติดหูของเธออยู่เลย ตอนนั้นครีเอทีฟสาวรีบกดโทรศัพท์หาตำรวจด้วยมือสั่นเทา ไม่นานเหล่าตำรวจและรถกู้ชีพก็ถึงจุดเกิดเหตุเพื่อพาคนเจ็บส่งโรงพยาบาลอย่างด่วนที่สุด
รวินท์รดานั่งบนเก้าอี้กำมือแน่นเพราะความเครียด และกำลังสับสนกับความสงสัยหลายอย่างเกินไป ทั้งวิญญาณสาวนิรนามที่อยู่ ๆ ก็พาเธอไปที่นั่นก่อนจะได้ยินเสียงรถคว่ำ ครีเอทีฟโฆษณาสาวเอะใจว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า?
“บัว!”
หญิงสาวสะดุ้งกับเสียงของดนุวัศ เมื่อครู่เธอโทรเล่าอุบัติเหตุกับเจ้านายหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของธรรศ เมื่อดนุวัศกึ่งเดินกึ่งวิ่นหน้าตาตื่นมาถึงตัว
“นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมบัวถึงไปอยู่กับนายธรรศได้”
คนถูกถามอึกอัก เธอจะตอบไปได้อย่างไรเล่าว่าผีพาเธอไป …
“บัวผ่านไปแถวนั้นแล้วบังเอิญเจอรถคุณธรรศคว่ำอยู่ค่ะพี่นุ บังเอิญค่ะ”
เมื่อคิดหาเหตุผลอื่นไม่ทัน รวินท์รดาจึงยกให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญไป ดนุวัศถอนหายใจแล้วหันมองประตูกระจกห้องผ่าตัด แววตาเป็นกังวลกับคนด้านใน หลังจากนั้นไม่นาน นายตำรวจหนุ่มสองนายก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมผู้ชายแปลกหน้าตัวสูงสองคน
“คุณครับ ผมขอสอบถามอะไรหน่อยนะครับ” ตำรวจหนึ่งในสองนายเอ่ยกับหญิงสาวเพียงคนเดียวในบริเวณหน้าห้องผ่าตัด
“ค่ะ” รวินท์รดารู้สึกกดดันไม่น้อย คุณตำรวจคงไม่คิดว่าเธอเป็นผู้ต้องสงสัยหรอกใช่ไหมเนี่ย
“ผมทราบว่าคุณเป็นคนโทรแจ้งตำรวจเรื่องรถของคุณธรรศประสบอุบัติเหตุ ผมอยากทราบรายละเอียดว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง” ตำรวจหนุ่มสอบถามพลางถือปากกาและสมุดรอ
“ฉันได้ยินเสียงล้อรถก่อนที่จะมีเสียงโครมดังมาก ฉันก็เลยเดินไปดู ก็เห็นรถของคุณธรรศคว่ำอยู่แล้วค่ะ รถคุณธรรศมีกล้องหน้ารถไหมคะ” ครีเอทีฟสาวถามกลับ
“มีครับ แต่พวกเราตรวจสอบกล้องหน้ารถของคุณธรรศแล้วพบว่ากล้องไม่ได้บันทึกช่วงรถคว่ำเลย การบันทึกถูกตัดทิ้งไปก่อนรถจะคว่ำ เราเลยไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย แถมที่แถวนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิด รวมถึงไม่มีใครเห็นเหตุการณ์นอกจากคุณรวินท์รดาครับ”
แม้แต่ตำรวจเองยังสงสัยว่าทำไมอยู่ ๆ กล้องหน้ารถถึงถูกตัดไปกะทันหัน คนฟังต่างขมวดคิ้วแปลกใจกันหมด
“แล้วตอนที่คุณอยู่แถวนั้นได้เห็นรถวิ่งผ่านไปผ่านมาบ้างหรือเปล่าครับ” คุณตำรวจยังคงสอบถามต่อ
“ไม่นะคะ ไม่มีค่ะ” รวินท์รดาตอบอย่างมั่นใจ เธอไม่เห็นรถคันไหนวิ่งมาหรือวิ่งสวนจากไปสักคัน มีแค่เธอกับเวสป้าที่ถูกผีพาไปที่นั่นเท่านั้น
“หรือต้าหลิงจะหลับใน … ผมหมายถึงผู้จัดการส่วนตัวของนายธรรศที่เป็นคนขับรถคันนั้นน่ะครับ” หนึ่งในชายแปลกหน้าสองคนออกความเห็นกับตำรวจ ชายคนนี้น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับธรรศ
รวินท์รดาหันไปมองคนพูดอย่างสงสัยว่าเขาเป็นใคร
“คุณปราชญ์ดา อัศวชยภัทร เป็นพี่ชายของนายธรรศน่ะ จริง ๆ แก่กว่าไม่กี่เดือนแต่ธรรศก็เรียกว่าพี่”
ดนุวัศคงเห็นสายตาครีเอทีฟสาวมีคำถามจึงเฉลยให้โดยไม่ต้องถาม
“ส่วนอีกคน ปราณนท์ อัศวชยภัทร เป็นน้อง รู้สึกจะอ่อนกว่าธรรศสามปีได้ … สองพี่น้องคู่นี้เป็นลูกของลุงนายธรรศเขา”
รวินท์รดาเบนสายตากลับไปมองสองพี่น้องอัศวชยภัทรที่กำลังคุยกับทางตำรวจอยู่
“รถของพี่ธรรศเพิ่งออกจากบ้านมาไม่ถึงสิบห้านาทีเลย ถ้าต้าหลิงง่วงขนาดนั้นก็ไม่น่าฝืนนะ แล้วพี่ธรรศก็ขับรถได้ ไม่มีทางปล่อยให้ต้าหลิงทนขับทั้งที่ง่วงเลยน้า” ปราณนท์ตั้งข้อสันนิษฐานบ้าง
“ปั้น! ปิง! นายธรรศเป็นยังไงบ้าง” เสียงเรียกชื่อลูกชายทั้งสองของธราดลดังหยุดทุกอย่างหน้าห้องผ่าตัด ทุกสายตามองไปยังร่างท้วมของธราดลซึ่งเดินเคียงข้างมากับภรรยา
“คุณพ่อ พวกเรายังไม่รู้เลยครับ เหมือนหมอจะยังไม่ออกมานะครับ” ปราชญ์ดาตอบบิดา
เมื่อครอบครัวของธรรศมากันพร้อมหน้าขนาดนี้ รวินท์รดารู้สึกว่าเธอหมดหน้าที่แล้วล่ะ
“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนได้ไหมคะคุณตำรวจ” เธอกระซิบถามตำรวจหนุ่มเบา ๆ หากไม่วายที่คนสูงวัยจะได้ยิน
“หนูคนนี้คือ …” ธราดลเลิกคิ้วมองหญิงสาววัยคราวลูก เนื้อตัวของรวินท์รดามีรอยเลือดติดอยู่
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ผมดนุวัศ เพื่อนของเจ้าธรรศ จำได้ไหมครับ” ดนุวัศยกมือไหว้ลุงและป้าของเพื่อน ซึ่งคนรับไหว้ทั้งสองต่างพยักหน้า
“จำได้สิ … หรือนุเป็นคนไปเจอธรรศหรือ” ธราดลสอบถามกลับ
“เปล่าหรอกครับ พนักงานของผมไปเจอธรรศต่างหาก รวินท์รดาเป็นคนไปพบธรรศกับต้าหลิงครับ” ดนุวัศตอบ
“อย่างงั้นหรือ ขอบคุณหนูมากนะที่ช่วยธรรศไว้” ธราดลซาบซึ้งน้ำใจหญิงสาวไปทั้งแววตา
รวินท์รดากับดนุวัศแยกออกมาจากกลุ่มครอบครัวนายแบบหนุ่มได้ในที่สุด ทั้งสองเดินมาจนใกล้ถึงประตูทางออกของตึกที่ธรรศรักษาตัวอยู่
“หวังว่าธรรศกับต้าหลิงจะปลอดภัยนะ” ดนุวัศกังวลกับเพื่อนมาก
“ค่ะ … แล้วนี่มีแต่คุณลุงคุณป้ามาหรือคะ พ่อแม่ของคุณธรรศล่ะคะ” รวินท์รดาถามอย่างแปลกใจ ดนุวัศจึงบอกให้หญิงสาวได้รู้
“พ่อแม่ธรรศเสียไปตั้งแต่ธรรศสี่ขวบน่ะ เลยมีลุงเป็นผู้ปกครองมาตลอด”
“หรือคะ” รวินท์รดาพยักหน้ารับรู้ “คุณธรรศมาเจ็บแบบนี้ โฆษณาจะทำยังไงดีล่ะคะพี่นุ”
ครีเอทีฟโฆษณาสาวเพิ่งนึกเรื่องนี้ออก ธรรศเพิ่งตอบตกลงรับงานพรีเซนเตอร์บัตรเครดิตไปนี่นา!!
“ก็คงต้องเปลี่ยนคน … ไม่เป็นไรหรอก ลูกค้าก็มีเลือกคนอื่นไว้ด้วย … บัวจะกลับยังไงล่ะ พี่ไปส่งไหม” บอสหนุ่มถามครีเอทีฟสาวอย่างเป็นห่วง
“บัวขี่เจ้าแอ๊ปเปิ้ลมาน่ะค่ะ” เธอหมายถึงเวสป้าสีแดงของเธอ ซึ่งคนฟังก็เข้าใจดี
“งั้นขับดี ๆ นะ อย่าซิ่งล่ะ”
“ค่า พี่นุก็ขับรถดี ๆ นะคะ เจอกันพรุ่งนี้ที่ออฟฟิศค่ะ”
รวินท์รดายืนมองดนุวัศเดินห่างไปเรื่อย ๆ ก่อนจะเหลียวไปมองด้านหลังที่เธอเพิ่งเดินจากมา แม้เธอจะไม่ถูกชะตากับพระเอกตกรุ่นนัก แต่ก็ไม่ได้คิดอยากให้เขาเจ็บตัวหรือเป็นอะไรร้ายแรงเลย
“อย่าเป็นอะไรนะคุณธรรศ เฮ้อ!” เธอถอนหายใจแล้วหมุนตัวไปทางที่รถของเธอจอด เพื่อนเดินทางกลับที่พักด้วยเช่นกัน
ตี๊ด …. ตี๊ด …
เครื่องอะไรบางอย่างส่งเสียงดังข้าง ๆ ตัว ธรรศค่อย ๆ ลืมตาจากความมืด และเมื่อสายตาปรับระยะจนชัดเจนเขาก็เบิกตากว้าง ภาพแรกที่เห็นคือภาพของหมอพยาบาลหลายคนสวมชุดเขียวกำลังลุ้มล้อมคนบนเตียง ธรรศขมวดคิ้วมุ่นก่อนมองรอบ ๆ ตัว พบว่าตอนนี้เขายืนอยู่ภายในห้องผ่าตัดแห่งหนึ่ง!
นายแบบหนุ่มหันซ้าย หันขวา งุนงงทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วคนนอนบนเตียงนั่นล่ะ?
ใครกันหรือที่กำลังโดนหมอและพยาบาลรุมล้อมอยู่
ธรรศค่อย ๆ ก้าวเท้าไปใกล้และชะโงกหน้าไปดูใบหน้าคนบนเตียง ธรรศตัวแข็งไปทั้งร่างเมื่อใบหน้าที่เห็นนั้นคือตัวเขาเอง!!
โปรดติดตามตอนต่อไป
นำนิยายมาส่งค่า เพิ่งทำงานเสร็จเลยรีบลง ๆ
คุณแว่นใส - ไม่ธรรมดาจริง ๆ ด้วยค่ะ ไม่มีหลักฐานตอนเกิดเหตุเลย ^^
พบกันใหม่ตอนหน้้านะคะ สวัสดีค่า
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ต.ค. 2559, 03:23:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ต.ค. 2559, 01:11:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1125
| << ตอนที่ 2 – การพบกันที่ไม่โอเคครั้งที่สอง!! | ตอนที่ 3 -100% >> |
แว่นใส 13 ต.ค. 2559, 06:12:12 น.
วิญญาณออกจากร่างซะละ จะมาอยู่กับบัวใช่ไหม
วิญญาณออกจากร่างซะละ จะมาอยู่กับบัวใช่ไหม
kaelek 20 ต.ค. 2559, 22:58:22 น.
เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน..น่าสนใจ ตื่นเต้น มีความอยากลุ้น อยากเดา ว่าใครคือคนร้าย.. วิญญาณออกจากร่างด้วย
เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน..น่าสนใจ ตื่นเต้น มีความอยากลุ้น อยากเดา ว่าใครคือคนร้าย.. วิญญาณออกจากร่างด้วย