อัมฮารา...สุดปลายทางที่ความรัก (สนพ.ที่รัก)
เพราะคู่หมั้นหายตัวลึกลับในระหว่างปฏิบัติหน้าที่องค์การแพทย์ไร้พรมแดน ธารวารีจึงต้องออกตามหา โดยไม่รู้ว่านายพีคนจรที่คอยตามติด คือน้องชายของคู่หมั้นที่จากกันไปนานกว่าสิบปี สองหนุ่มสาวกับการเดินทางในดินแดนอารยธรรมเก่าแก่แห่งหนึ่งของโลก...อัมฮารา
Tags: ตามรักสุดแดนตะวัน อัมฮารา รักดราม่า ผจญภัย
ตอน: บทที่ 1/2 ตามหัวใจไปหาเธอ
“อัมฮารา... ที่นี่คืออัมฮารา”
ธารวารีตอบ แล้วลุกไปยืนริมบันไดศาลา พร้อมทั้งมองหน้าปกหนังสือสลับกับบ้านหลังใหญ่ฝั่งตรงข้ามท่าน้ำอย่างครุ่นคิด
“ไม่เห็นเคยได้ยิน มันอยู่ส่วนไหนของโลก”
ชยานุชผุดลุกขึ้นนั่ง ถือวิสาสะปอกส้มในตะกร้าบนโต๊ะกินอย่างเอร็ดอร่อย รอฟังคำตอบจากคนใจลอย แล้วถึงกับต้องสำลักเมื่อได้ฟังคำตอบน้ำเสียงราบเรียบที่เล่าถึงที่มาของอัมฮาราให้ฟังราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย
“อยู่แถว ๆ แอฟริกา เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกทะเล ยากจนติดอันดับโลก ล้อมรอบด้วยหลายประเทศที่เต็มไปด้วยโรคระบาดและปัญหาแบ่งแยกดินแดน”
ธารวารีเล่าไปเรื่อย ๆ จากที่ได้อ่านและยังพอจำได้ น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่ประกายตาแวววาวจนเพื่อนรักไม่ทันได้สังเกตเห็น
“งั้นแสดงว่าความเจริญต่ำกว่ามาตรฐาน ไม่มีทางที่ฉันจะไปบินแถวนั้นแน่ ๆ ว่าแต่แกเอาจริงสิ” แอร์โอสเตสสาวขึ้นเสียงสูง ถามอย่างไม่เชื่อ
“จริง ฉันตัดสินใจแล้วว่านิทรรศการปลายปีจะต้องเป็นภาพจากอัมฮาราเท่านั้น”
“ห๊ะ! ประเทศนี้น่ะนะดูน่ากลัวจะตาย ไปสวิสกับฉันดีกว่า ฉันอยากไปจุงฟราว เซอร์แมตต์ ถ้าเป็นยอดเขาปกคลุมด้วยหิมะสวย ๆ ราวกับเทพนิยายแบบนั้น ไปไหนไปกันเลย ดีกว่าอะไร ฮารา ฮาราของแกอีก ฉันหาตั๋วให้ ระดับแกวีซ่าผ่านไม่ยากอยู่แล้วเคยไปมาตั้งหลายประเทศแล้วด้วย วีซ่าเชงเก้นก็ดีนะฉันจะพาทัวร์ให้ครบทุกประเทศเลย”
ชยานุชลุกปรี่มาประชิดแล้ว เขย่าแขนชักชวน แต่ธารวารีส่ายหน้าเบา ๆ ยิ้มให้แต่ไม่คล้อยตาม
“ไม่เอาหรอก ฉันตั้งใจจะไปหาพี่รุจ อยากไม่มาขอฉันดีนัก ฉันนี่แหละจะไปขอเขาแต่งงาน เสร็จแล้วก็จะชวนกันไปน้ำตกบลูไนล์ ไปถ่ายรูปต้นกำเนิดแม่น้ำไนล์ แล้วก็ไปเที่ยวที่อื่น ๆ กับพี่รุจหวานฉ่ำสองคนให้แกอิจฉาเล่น ไม่ต้องมาทำให้ฉันไขว้เขวเลย”
“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่เก็ทนะ พี่รุจไปเอธิโอเปียตั้งสามปีแล้ว แกบอกจะไปหาเขา มันอยู่ใกล้กันรึไงประเทศชนเผ่าหน้าดำกับที่ ๆ พี่รุจอยู่น่ะ”
“อ้าว! นี่ไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งอำ”
“อำบ้าอะไร ก็เพิ่งได้ยินจากปากคุณธารวารีเมื่อกี้นี้เอง ว่าอยู่แถวแอฟริกา ซึ่งไม่เคยมีข้อมูลอยู่ในความคิดของแอร์โฮสเตสแสนสวยอย่างฉันเลยสักนิด” ชยานุชยักไหล่
ธารวารีนึกขำท่าทางเพื่อนรักในใจ แล้วแบบนี้ถ้าบอกออกไปมีหวังคนฟังต้องอึ้ง เผลอ ๆ ล้มตึงชักดิ้นชักงอหมดภาพลักษณ์ที่ต้องรักษา แต่เมื่อเห็นแอร์โฮสเตสสาวคิ้วแทบจะชนกันด้วยความสงสัยจึงตอบไป
“อัมฮาราก็คือ... เอธิโอเปีย ไง”
“ห๊า! เอธิโอเปีย! อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก เพื่อนฉันห้าวถึงขนาดจะไปหาแฟนที่เอธิโอเปียคนเดียว ไม่รู้รึไงว่าที่นั่นทั้งยากจนและน่ากลัว”
“ฟังเขาเล่ามาอีกแล้ว ถึงจะน่ากลัวแค่ไหนก็ไม่กลัวหรอก ยังไงก็มีพี่รุจอยู่ แกไม่รู้อะไร ดูจากในสารคดีอย่างเดียวไม่ได้หรอก เอธิโอเปียเป็นประเทศที่สวยมากและเศรษฐกิจกำลังพัฒนาอย่างก้าวกระโดด ฉันจะต้องไปเห็นกับตาให้ได้ ไม่ต้องมาเปลี่ยนใจรอดูรูปสวย ๆ เอาก็แล้วกัน”
“แน่ใจหรือ ฉันเป็นห่วงนะ รี”
ชยานุชเปลี่ยนสีหน้าจากร่าเริงมาเป็นนิ่งขรึม ธารวารีมองสบตาเพื่อนรู้ว่าเป็นห่วงจริง ๆ แต่สิ่งที่คิดและหมายมั่นปั้นมือต้องทำให้ได้ไม่สามารถเปลี่ยนใจ
“ขอบใจนะนุช ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วง แต่ฉันไม่ได้คิดจะไปแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้หรอก ศึกษามาดีแล้ว ฉันตัดสินใจจะไปกับกรุ๊ปทัวร์แล้วค่อยแยกกันเมื่อถึงที่นั่น ตัดปัญหาเรื่องการเดินทางไปได้เปลาะหนึ่งไง”
“มันก็ดี เพราะถ้าแกไปเองฉันจะฟ้องป้าแน่ แต่ถ้าไปกับทัวร์ก็โอเคนะ ฉันมีคนรู้จักเป็นไกด์เอธิโอเปีย คนไทยนี่แหละ เอาไว้พรุ่งนี้จะโทรติดต่อเขาให้”
ธารวารียิ้มกว้างขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือและกำลังใจ ใจนึกไปถึงคนรักที่หมั้นหมายกันมานานกว่าห้าปีหลังจากเขาเรียนจบ และอีกสามปีสำหรับความห่างไกลเมื่อเขาอาสาไปทำงานต่างแดน อีกไม่กี่วันหล่อนจะเดินทางไปตามหาหัวใจคนไกลถึงอัมฮาราหรือ... เอธิโอเปีย
ชยานุชได้แต่มองเพื่อนรักฝันหวานก่อนจะเอ่ยให้ได้คิด “ให้ไปแล้วเขาไม่มีคนอื่นก็แล้วกัน ไม่งั้นน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆ เลยเพื่อนฉัน”
“ไม่มีทางหรอก ไม่มีใครรู้จักพี่รุจดีเท่าธารวารีคนนี้อีกแล้ว สบายใจได้”
ชยานุชได้แต่ส่ายหน้าไม่พูดอะไร ธารวารีชูสองมือขึ้นฟ้าแล้วตะโกนไปทั่วบริเวณคุ้งน้ำบ้านสวน
“อัมฮาราจ๋า จำชื่อฉันไว้ ธารวารีช่างภาพระดับโลกคนนี้จะไปหาเธอแล้วนะ อัมฮาราที่รัก”
หญิงสาวหมายมั่นปั้นมือนึกถึงวันที่จะได้ไปยังดินแดนในฝัน ซึ่งที่นั่นมีรุจิภพรออยู่...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ^^
ธารวารีตอบ แล้วลุกไปยืนริมบันไดศาลา พร้อมทั้งมองหน้าปกหนังสือสลับกับบ้านหลังใหญ่ฝั่งตรงข้ามท่าน้ำอย่างครุ่นคิด
“ไม่เห็นเคยได้ยิน มันอยู่ส่วนไหนของโลก”
ชยานุชผุดลุกขึ้นนั่ง ถือวิสาสะปอกส้มในตะกร้าบนโต๊ะกินอย่างเอร็ดอร่อย รอฟังคำตอบจากคนใจลอย แล้วถึงกับต้องสำลักเมื่อได้ฟังคำตอบน้ำเสียงราบเรียบที่เล่าถึงที่มาของอัมฮาราให้ฟังราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย
“อยู่แถว ๆ แอฟริกา เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกทะเล ยากจนติดอันดับโลก ล้อมรอบด้วยหลายประเทศที่เต็มไปด้วยโรคระบาดและปัญหาแบ่งแยกดินแดน”
ธารวารีเล่าไปเรื่อย ๆ จากที่ได้อ่านและยังพอจำได้ น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่ประกายตาแวววาวจนเพื่อนรักไม่ทันได้สังเกตเห็น
“งั้นแสดงว่าความเจริญต่ำกว่ามาตรฐาน ไม่มีทางที่ฉันจะไปบินแถวนั้นแน่ ๆ ว่าแต่แกเอาจริงสิ” แอร์โอสเตสสาวขึ้นเสียงสูง ถามอย่างไม่เชื่อ
“จริง ฉันตัดสินใจแล้วว่านิทรรศการปลายปีจะต้องเป็นภาพจากอัมฮาราเท่านั้น”
“ห๊ะ! ประเทศนี้น่ะนะดูน่ากลัวจะตาย ไปสวิสกับฉันดีกว่า ฉันอยากไปจุงฟราว เซอร์แมตต์ ถ้าเป็นยอดเขาปกคลุมด้วยหิมะสวย ๆ ราวกับเทพนิยายแบบนั้น ไปไหนไปกันเลย ดีกว่าอะไร ฮารา ฮาราของแกอีก ฉันหาตั๋วให้ ระดับแกวีซ่าผ่านไม่ยากอยู่แล้วเคยไปมาตั้งหลายประเทศแล้วด้วย วีซ่าเชงเก้นก็ดีนะฉันจะพาทัวร์ให้ครบทุกประเทศเลย”
ชยานุชลุกปรี่มาประชิดแล้ว เขย่าแขนชักชวน แต่ธารวารีส่ายหน้าเบา ๆ ยิ้มให้แต่ไม่คล้อยตาม
“ไม่เอาหรอก ฉันตั้งใจจะไปหาพี่รุจ อยากไม่มาขอฉันดีนัก ฉันนี่แหละจะไปขอเขาแต่งงาน เสร็จแล้วก็จะชวนกันไปน้ำตกบลูไนล์ ไปถ่ายรูปต้นกำเนิดแม่น้ำไนล์ แล้วก็ไปเที่ยวที่อื่น ๆ กับพี่รุจหวานฉ่ำสองคนให้แกอิจฉาเล่น ไม่ต้องมาทำให้ฉันไขว้เขวเลย”
“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่เก็ทนะ พี่รุจไปเอธิโอเปียตั้งสามปีแล้ว แกบอกจะไปหาเขา มันอยู่ใกล้กันรึไงประเทศชนเผ่าหน้าดำกับที่ ๆ พี่รุจอยู่น่ะ”
“อ้าว! นี่ไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งอำ”
“อำบ้าอะไร ก็เพิ่งได้ยินจากปากคุณธารวารีเมื่อกี้นี้เอง ว่าอยู่แถวแอฟริกา ซึ่งไม่เคยมีข้อมูลอยู่ในความคิดของแอร์โฮสเตสแสนสวยอย่างฉันเลยสักนิด” ชยานุชยักไหล่
ธารวารีนึกขำท่าทางเพื่อนรักในใจ แล้วแบบนี้ถ้าบอกออกไปมีหวังคนฟังต้องอึ้ง เผลอ ๆ ล้มตึงชักดิ้นชักงอหมดภาพลักษณ์ที่ต้องรักษา แต่เมื่อเห็นแอร์โฮสเตสสาวคิ้วแทบจะชนกันด้วยความสงสัยจึงตอบไป
“อัมฮาราก็คือ... เอธิโอเปีย ไง”
“ห๊า! เอธิโอเปีย! อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก เพื่อนฉันห้าวถึงขนาดจะไปหาแฟนที่เอธิโอเปียคนเดียว ไม่รู้รึไงว่าที่นั่นทั้งยากจนและน่ากลัว”
“ฟังเขาเล่ามาอีกแล้ว ถึงจะน่ากลัวแค่ไหนก็ไม่กลัวหรอก ยังไงก็มีพี่รุจอยู่ แกไม่รู้อะไร ดูจากในสารคดีอย่างเดียวไม่ได้หรอก เอธิโอเปียเป็นประเทศที่สวยมากและเศรษฐกิจกำลังพัฒนาอย่างก้าวกระโดด ฉันจะต้องไปเห็นกับตาให้ได้ ไม่ต้องมาเปลี่ยนใจรอดูรูปสวย ๆ เอาก็แล้วกัน”
“แน่ใจหรือ ฉันเป็นห่วงนะ รี”
ชยานุชเปลี่ยนสีหน้าจากร่าเริงมาเป็นนิ่งขรึม ธารวารีมองสบตาเพื่อนรู้ว่าเป็นห่วงจริง ๆ แต่สิ่งที่คิดและหมายมั่นปั้นมือต้องทำให้ได้ไม่สามารถเปลี่ยนใจ
“ขอบใจนะนุช ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วง แต่ฉันไม่ได้คิดจะไปแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้หรอก ศึกษามาดีแล้ว ฉันตัดสินใจจะไปกับกรุ๊ปทัวร์แล้วค่อยแยกกันเมื่อถึงที่นั่น ตัดปัญหาเรื่องการเดินทางไปได้เปลาะหนึ่งไง”
“มันก็ดี เพราะถ้าแกไปเองฉันจะฟ้องป้าแน่ แต่ถ้าไปกับทัวร์ก็โอเคนะ ฉันมีคนรู้จักเป็นไกด์เอธิโอเปีย คนไทยนี่แหละ เอาไว้พรุ่งนี้จะโทรติดต่อเขาให้”
ธารวารียิ้มกว้างขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือและกำลังใจ ใจนึกไปถึงคนรักที่หมั้นหมายกันมานานกว่าห้าปีหลังจากเขาเรียนจบ และอีกสามปีสำหรับความห่างไกลเมื่อเขาอาสาไปทำงานต่างแดน อีกไม่กี่วันหล่อนจะเดินทางไปตามหาหัวใจคนไกลถึงอัมฮาราหรือ... เอธิโอเปีย
ชยานุชได้แต่มองเพื่อนรักฝันหวานก่อนจะเอ่ยให้ได้คิด “ให้ไปแล้วเขาไม่มีคนอื่นก็แล้วกัน ไม่งั้นน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆ เลยเพื่อนฉัน”
“ไม่มีทางหรอก ไม่มีใครรู้จักพี่รุจดีเท่าธารวารีคนนี้อีกแล้ว สบายใจได้”
ชยานุชได้แต่ส่ายหน้าไม่พูดอะไร ธารวารีชูสองมือขึ้นฟ้าแล้วตะโกนไปทั่วบริเวณคุ้งน้ำบ้านสวน
“อัมฮาราจ๋า จำชื่อฉันไว้ ธารวารีช่างภาพระดับโลกคนนี้จะไปหาเธอแล้วนะ อัมฮาราที่รัก”
หญิงสาวหมายมั่นปั้นมือนึกถึงวันที่จะได้ไปยังดินแดนในฝัน ซึ่งที่นั่นมีรุจิภพรออยู่...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ^^
lovereason2 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ต.ค. 2559, 14:49:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ต.ค. 2559, 14:49:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1289
| << บทที่ 1/1 ตามหัวใจไปหาเธอ | บทที่ 2/1 เฉียด >> |
แว่นใส 28 ต.ค. 2559, 07:13:52 น.
จะได้เจอพี่รุจไหมนะ
จะได้เจอพี่รุจไหมนะ
lovereason2 6 พ.ย. 2559, 19:47:02 น.
คุณอังค์จิก - ขอบคุณมากค่า
คุณแว่นใส - ฝากติดตามด้วยค่า
พี่นุ้ย - เย้ ตามไปเที่ยวกันค่ะ
คุณอังค์จิก - ขอบคุณมากค่า
คุณแว่นใส - ฝากติดตามด้วยค่า
พี่นุ้ย - เย้ ตามไปเที่ยวกันค่ะ