แรงรักบุษบา (รอก่อนนะคะ)
การพบกันอย่างมีปริศนา
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
Tags: ปิ่นนลิน ลึกลับ ปริศนา
ตอน: ตอนที 7 - 100%
ตอนที 7 - 100%
ความเงียบเกิดขึ้นสร้างบรรยากาศอึดอัดให้กับคนในห้องทั้งสาม กระทั่งคนมาใหม่เป็นคนเริ่มพูดก่อน ช่อแก้วพยายามกดเสียงไม่ให้สั่นตามความตกใจภายในอก
“พี่ธรรศ ช่อมาเยี่ยมค่ะ พี่ธรรศมีแขกงั้นช่อออกไปก่อนดีกว่านะคะ”
ช่อแก้วเหลือบมองหญิงสาวอีกคนยืนอยู่ข้างเตียงชายหนุ่ม เพียงมองครั้งเดียว ช่อแก้วก็ใช้ความว่องไวสังเกตรูปร่างลักษณะของผู้หญิงที่ปราณนท์บอกว่าเป็น ‘คนรัก’ ของธรรศ ถ้าได้ยินไม่ผิดน่าจะชื่อ ‘คุณบัว’ คุณบัวเป็นผู้หญิงตัวสูงไม่น่าเกินร้อยหกสิบเซนติเมตร ผิวขาว หน้าค่อนข้างเล็ก สวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ ผมยาวรวบเป็นหางม้าง่าย ๆ
ผิดกับช่อแก้วมาก ช่อแก้วมักสวมชุดตามความชอบคุณย่า จึงมักเป็นแนวหวาน ชุดกระโปรงคลุมเข่าหรือไม่ก็กางเกงผ้าที่ไม่รัดรูปมากนัก สีที่ช่อแก้วมีแนวสีพาสเทลก็ไม่ฉูดฉาดและไม่อึมครึม
สาวเรียบร้อยในกรอบเสมอ ๆ คาดเดาว่าธรรศคงชอบผู้หญิงสดใสสไตล์นี้สินะ
รวินท์รดาไม่ทันจะได้พูดอะไร ช่อแก้วก็รีบเดินออกไปแล้ว ครีเอทีฟสาวรีบดึงมือคืนพร้อมมองธรรศตาดุ
“คุณทำเธอเข้าใจผิดนะคะ”
“ผมตั้งใจ” ธรรศตอบหน้าตาเฉย แถมยังมีแววตาพึงพอใจที่หลอกคนอื่นได้
“แต่ฉันไม่สนุกกับคุณนะ คุณธรรศ” ครีเอทีฟบริษัทโฆษณาสาวบ่นแล้วก็ถอนหายใจใส่ “ฉันจะกลับแล้ว และจะไม่มาอีกแล้ว มีแต่คนเข้าใจผิด” เธอว่าเสร็จก็เตรียมจะกลับ เสียงทุ้มจากคนเจ็บดังไล่หลัง
“คุณไม่มา เดี๋ยวผมจะไปหาคุณเอง จะง้อจนกว่าบัวจะยอมหายงอน”
คนที่ไม่ได้งอน แต่อยากจะบอกว่าเธอไม่พอใจต่างหากนั้นตวัดตาดุใส่ชายหนุ่ม
“คิดหรือว่าจะได้เจอ อีกอย่างเลิกเรียกฉันอย่างสนิทสนมกันเสียที คุณธรรศ” แบบนี้ไงถึงได้มีแต่คนเข้าใจกันผิด
“ผมบอกแล้วว่าผมสนิทกับคุณมากกว่าที่คุณคิดนะบัว ส่วนด้านคุณ คุณก็พยายามสนิทกับผมหน่อยสิ”
“โอ๊ย! คุยกับคุณแล้วฉันปวดหัว ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ ฉันจะกลับแล้ว!”
ธรรศยอมมองหญิงสาวเปิดประตูออกไปโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เขาเพียงแต่นอนอมยิ้ม ในใจดื้อรั้นไม่สนใจแม้รวินท์รดาจะไม่ต้อนรับเขาขนาดไหน หากรอยยิ้มมีความสุขของธรรศก็ค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อนึกถึงใครอีกคน
ช่อแก้ว …
ธรรศถอนหายใจอย่างแรง แม้ธรรศคุ้นเคยกับช่อแก้วระดับหนึ่ง แต่ช่อแก้วซึ่งเป็นหลานสาวที่คุณย่ารับเลี้ยงเหมือนลูกหลาน เป็นสุดที่รักของคุณย่ามากด้วย ผิดกับธรรศ การที่คุณย่าหวงช่อแก้วมาก เขาจึงพยายามจะไม่ไปยุ่งกับช่อแก้วให้คุณย่าระคายสายตา แม้ธรรศจะมองออกว่าช่อแก้วคิดเช่นไรกับเขา เขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นใส่
และนั่นคือเหตุผลที่ธรรศไม่อยากให้ช่อแก้วมาคลุกคลีอะไรกับเขามากนัก
พอรวินท์รดาออกมาจากห้อง ก็เห็นสาวผมยาว ลักษณะเรียบร้อย สวมชุดกระโปรงสีหวานยืนรออยู่
“ฉันจะกลับแล้วค่ะ สวัสดีนะคะ” รวินท์รดาบอกพร้อมพยายามยิ้มให้ ทั้งที่รู้สึกแปลก ๆ กับสายตาที่สาวเรียบร้อยจนไม่อยากสบตานานนัก
“คุณเป็นคนรักของพี่ธรรศหรือคะ” หากคำถามจากสาวเรียบร้อยก็ทำให้รวินท์รดาชะงัก รีบหันไปแก้ความเข้าใจผิดอย่างไว
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ได้ …”
แต่ดูเหมือนจะไม่ยอมฟังความจริงกันเลย สาวหวานยิ้มทั้งนัยน์ตาเศร้า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันชื่อ ช่อแก้ว เป็นญาติห่าง ๆ แม้จะคนละสายเลือดกับพี่ธรรศ แต่สำหรับช่อแล้ว พี่ธรรศก็เหมือนพี่ชายที่ช่อรักมาก” คนพูดสบตารวินท์รดาเป็นระยะ ๆ “ช่อดีใจเสียอีกที่พี่ธรรศยอมเปิดใจรักใครสักที ไม่เอาแต่โทษตัวเองเรื่องผีที่ติดตามตัวเองอยู่ จนเอาแต่เก็บตัว ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้สักคน”
“ผีหรือคะ” รวินท์รดาไม่ได้หูฝาดไปเองใช่ไหม ธรรศนี่นะเกี่ยวข้องกับเรื่องผีสางด้วย จะว่าไปเธอก็เหมือนจะเห็นผีที่อยู่ในห้องพักฟื้นเมื่อครู่ ผีในชุดโบราญใบหน้าคล้ายตัวเองนั่น ธรรศเห็นผีตัวนั้นด้วยหรือ?
“อุ้ย! ขอโทษค่ะ ช่อไม่น่าพูดเลย คุณคงกลัว” ช่อแก้วสะดุ้ง หน้าตาตกใจเพราะเผลอพูดเรื่องไม่เข้าท่าไปแล้ว
หากผิดคาด รวินท์รดาไม่ได้กลัวผีอย่างที่คนเล่าคิดหรอก
“ผีอะไรหรือคะ” แต่เธอสงสัยมากกว่า ว่าเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่ โชคไม่เข้าข้างเพราะปราณนท์ เชรี และต้าหลิงเดินมาขัดจังหวะเสียก่อน
“คุยอะไรกันน่ะ ได้ยินอะไรผี ๆ” ปราณนท์ถามเสียงเครียด โดยสายตาเพ่งใส่สาวเรียบร้อยที่ยืนหน้าตาตื่นกลัว จนเชรีต้องรีบเบรกพี่ชาย
“เชรีอยากไปเยี่ยมพี่ธรรศแล้วค่ะ พี่ช่อไปกันนะคะ”
“เขาพูดอะไรกับคุณน่ะ คุณบัว” ปราณนท์หันมาถามรวินท์รดาแทน หลังจากเชรีช่วยช่อแก้วจนพ้นสายตาตำหนิของเขาสำเร็จ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณหูฝาดไปเองนะคะคุณปราณนท์” รวินท์รดาตอบหน้าตาเป็นปกติ พร้อมเลิกสนใจปราณนท์ หันไปถามอีกคนแทน
“คุณเหมือนจะหายดีแล้วใช่ไหมคะ ฉันเป็นคนเจอรถที่คุณกับคุณธรรศคว่ำน่ะค่ะ ตอนนั้นคุณดูน่าเป็นห่วงมาก”
“อ้อ คุณคือคุณบัวที่ช่วยผมกับพี่ธรรศไว้สินะครับ ขอบคุณมากนะครับ ไม่งั้นผมแย่แน่นอนเลย” ต้าหลิงเพิ่งเจอหญิงสาวผู้มีพระคุณวันนี้เอง
“ฉันแค่บังเอิญผ่านไปเจอน่ะค่ะ” เธอยิ้มให้ ก่อนจะถามอยากอย่างรู้ “ว่าแต่วันนั้นทำไมรถถึงคว่ำได้หรือคะ”
“คือคงเป็นพราะผมหลับในน่ะครับ” ต้าหลิงขอตอบแค่นี้ก็แล้วกัน
“งั้น หายไว ๆ นะคะ” รวินท์รดาบอกก่อนจะขอตัวกลัว ปราณนท์จึงขันอาสา
“ผมว่าผมเดินไปส่งคุณดีกว่าไหมคุณบัว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ หากพี่น้องก็ดื้อพอกัน ปราณนท์อ้างเรื่องงานขึ้นมา ว่าอยากจะให้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม ทำให้เธอต้องยอมอย่างเลี่ยงไม่ได้
แม้ช่อแก้วจะมีเชรีช่วยกันไม่ให้ปราณนท์หาเรื่องเธอ แต่ก็กันได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง พอถึงบ้านเชรีก็ต้องกลับไปหาแม่ของเธอที่บ้านตัวเองอยู่ดี ทำให้ช่อแก้วต้องมาเผชิญหน้ากับปราณนท์จนได้ แม้เธอจะหลบเข้ามาอยู่ในอาณาเขตบ้านคุณย่าแล้วก็ตาม ปราณนท์ก็ยังมาดักรอเธอ
ช่อแก้วรีบเดินหนีทันที เรื่องถูกเขาจูบยังทำให้เธออกสั่นไม่หายเลย
“อย่าเดินหนีนะช่อ เธอพูดอะไรกับคุณบัว” ปราณนท์เร่งฝีเท้า เพียงยื่นมือไปก็สามารถดึงข้อมือคนตัวบางได้ ช่อแก้วมองปราณนท์อย่างหวาดกลัว
“ช่อเปล่าค่ะ”
“อย่ามาโกหก! พี่ได้ยินนะ เธอเล่าเรื่องผีของพี่ธรรศให้คุณบัวฟังใช่ไหม ทำไม อยากใช้เรื่องผีมากำจัดคู่แข่งงั้นหรือ” ปราณนท์ถามเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาไม่พอใจอย่างมาก นึกไม่ถึงว่าสาวเรียบร้อยอย่างช่อแก้วจะซ่อนมารยาร้ายกาจไว้
“ช่อแค่หลุดปากไป ช่อไม่ได้ตั้งใจ พี่ปิงอย่าต่อว่าช่อเลยนะคะ ช่อกลัวแล้ว” เธอเริ่มร้องไห้ จนแรงจากมือใหญ่เริ่มคลายลง ปราณนท์ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
“ช่อไม่ได้ตั้งใจนะคะ จริง ๆ นะคะพี่ปิง”
“ขอร้องล่ะ เธอจะชอบพี่ธรรศยังไงก็ได้ จะปกป้องเขา หรือจะปรารถนาดีกับพี่ธรรศยังไงก็ตาม แต่อย่าพูดเรื่องผีอีก มันไม่ใช่การปกป้อง มันคือการทำร้ายพี่ธรรศมากกว่าเดิม แล้วผีไม่มีจริงหรอกนะ” ร่างสูงกังวลเรื่องพี่ชายที่เริ่มพูดว่าเห็นผีเองมากพอแล้ว จึงอยากให้ทุกคนเลิกคิดว่าธรรศมีผีติดตาม แต่เขาก็รู้ว่าน่าจะยาก
“ช่อจะระวังค่ะ” ช่อแก้วพยักหน้าไว ๆ
“อย่าร้องไห้เลย” ปราณนท์ใช้ฝ่ามือเช็ดน้ำตาจากแก้มนวล ปลอบโยนเสียงอ่อนกว่าเดิม ช่อแก้วเงยหน้ามองเจ้าของมือใหญ่ด้วยอาการทำอะไรไม่ถูก
อาการขมวดคิ้ว จ้องตาแป๋ว ทำให้ปราณนท์ฮึดฮัด เตือนหญิงสาวอย่างจริงจัง
“ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวก็โดนจูบอีกหรอก”
“พี่ปิง!” ช่อแก้วตกใจ รีบเม้มปากแน่น ก่อนจะยิ่งประหลาดใจกับเสียงหัวเราะเบา ๆ จากคนที่เดี๋ยวใจร้ายเดี๋ยวก็ใจดี ปราณนท์ชอบแกล้งเธอ เธอเลยกลัวปราณนท์มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่บางครั้งปราณนท์ก็ปลอบเวลาเธอเสียใจที่โดนธรรศเย็นชาใส่
“ถ้าเลิกชอบพี่ธรรศได้ แล้วหันมองคนอื่นบ้าง เธอจะได้มีความสุขสักทีนะช่อแก้ว … ฉันไปล่ะ” ปราณนท์ทิ้งท้าย แล้วหมุนกายเดินจากไป ช่อแก้วได้แต่ยืนมองตามด้วยแววตาครุ่นคิดไม่หาย
“ช่อ กลับมาแล้วหรือ” เสียงของปราชญ์ดาทำให้เธอหลุดออกจากความคิด เห็นพี่ชายคนโตเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นของคุณปู่ “เห็นว่าไปเยี่ยมธรรศกับเชรีมาใช่ไหม ธรรศเป็นไงบ้าง พี่ติดงานทั้งวันเลย”
“ค่ะ พี่ธรรศดีขึ้นมากแล้วนะคะ คุณหมอบอกว่าอยู่อีกสักสองวันให้แน่ใจก็กลับบ้านได้แล้ว” ช่อแก้วตอบ แล้วถามอีกฝ่ายกลับบ้าง “พี่ปั้นมาคุยกับคุณตาหรือคะ” ช่อแก้วหมายถึงธีระ ปู่ของพี่น้องอัศวชยภัทร
“ใช่จ้ะ เอาเอกสารมาให้คุณปู่เซ็นด้วยน่ะ” แม้ว่าปู่ธีระจะวางมือจากการบริหาร แต่ในบางเรื่อง ปู่ธีระก็ยังต้องเป็นคนลงนามด้วยอยู่ดี
“ถ้างั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ” ปราชญ์ดายิ้มกว้างทิ้งท้ายก่อนจะกลับบ้านตัวเอง
พอได้เดินคนเดียว ปราชญ์ดาก็อดคิดถึงคำขอร้องของพ่อ ความใจแข็งของปู่ รวมถึงการเป่าหูจากทั้งมารดาและคุณอาไม่ได้ มันทำให้ปราชญ์ดาต้องตั้งสติให้มั่นมากเลยที่จะไม่เป็นบ้าไปเสียก่อน
พ่ออยากให้ธรรศออกจากวงการบันเทิง เพราะกลัวว่าธรรศจะยิ่งเตลิดหนีที่บ้านไปใหญ่
ส่วนปู่ ปู่ก็รักธรรศมากจนตามใจทุกอย่าง
ด้านแม่กับคุณอาสาวเห็นพ้องต้องกัน เตือนให้เขาระแวดระวังน้องชายคนนี้ให้ดี แม่เขากลัวธรรศจะฮุบทุกอย่างไป ปราชญ์ดาแทบจะหัวเราะดังหึทันทีที่ได้ยินความกังวลของมารดา เขาใช้เวลา ความสามารถ จนกำอำนาจทุกอย่างของสยาม อาร์ทีที ไว้ในมือ ไม่มีทางที่ใครจะแย่งไปจากมือเขาได้หรอก มารดาก็กังวลจนเกินไป
อีกอย่างปราชญ์ดาก็ติดตามดูธรรศมาตลอด ธรรศไม่มีทีท่าอยากได้กิจการบริษัทเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นทรัพย์สินเงินทอง ปราชญ์ดาไม่หวงนัก ส่วนที่เขามีก็มากมายจนกินได้ทั้งชาติแล้ว
ทางคุณอา เหตุผลช่างน่าขำว่า ‘มันเป็นตัวซวย อย่าให้มันมาทำลายเราอีก กันมันให้ห่าง ๆ ออกไปเลยนะปั้น’
ปราชญ์ดาหนักใจกับการคาดหวังของทุกคน จนอยากเรียกหายาแก้ปวดหัวสักสองเม็ดจริง ๆ
จบตอน
ตอนหน้า มาให้กำลังใจพระเอกกันนะคะ พี่ธรรศจะน่าสงสารมว้ากกก แล้วก็จะมีคนชอบนางเอกเพิ่มอีกคนด้วยค่ะ ^^
คุณ kaelek - บางทีพี่ปิงก็เป็นเหมือนไบโพลาร์ .... ปวดหัวแทนหนูช่อ 555 แต่หนูช่อไม่ใช่เบา ๆ นะคะ นางคนนี้ไม่ยอมปล่อยพระเอกไปง่าย ๆ ^^
คุณ แว่นใส - ยังตามหาผีไม่เจอ บัวเลยไม่รู้อะไรเลย ถ้าได้เจอพวกผี ๆ อีก บัวน่าจะรู้อะไรเพิ่มขึ้น รวมถึงคนอ่านด้วยนะคะ ^^
คุณ wane - คุณศตายุจะยอมบอกไหมน้าาา
คุณ พอใจ - ที่มาของท่านหญิงบุษบา ต้องตามหนูบัวไปสืบ ส่วนพี่น้องของธรรศนั้น อยู่ท่ามกลางย่า แม่และอาเกลียดธรรศขนาดนี้ ก็มีแปลก ๆ บ้างค่ะ ^^'' แต่ตอนนี้ ปราณนท์จะเป็นคนไม่เชื่อเรื่องงมงาย เลยเอนเอียงเอาใจช่วยธรรศ (ถ้าไม่มีเรื่องช่อแก้ว ปราณนท์ก็ไม่เคืองธรรศแน่นอน ฮ่าๆ)
พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ความเงียบเกิดขึ้นสร้างบรรยากาศอึดอัดให้กับคนในห้องทั้งสาม กระทั่งคนมาใหม่เป็นคนเริ่มพูดก่อน ช่อแก้วพยายามกดเสียงไม่ให้สั่นตามความตกใจภายในอก
“พี่ธรรศ ช่อมาเยี่ยมค่ะ พี่ธรรศมีแขกงั้นช่อออกไปก่อนดีกว่านะคะ”
ช่อแก้วเหลือบมองหญิงสาวอีกคนยืนอยู่ข้างเตียงชายหนุ่ม เพียงมองครั้งเดียว ช่อแก้วก็ใช้ความว่องไวสังเกตรูปร่างลักษณะของผู้หญิงที่ปราณนท์บอกว่าเป็น ‘คนรัก’ ของธรรศ ถ้าได้ยินไม่ผิดน่าจะชื่อ ‘คุณบัว’ คุณบัวเป็นผู้หญิงตัวสูงไม่น่าเกินร้อยหกสิบเซนติเมตร ผิวขาว หน้าค่อนข้างเล็ก สวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ ผมยาวรวบเป็นหางม้าง่าย ๆ
ผิดกับช่อแก้วมาก ช่อแก้วมักสวมชุดตามความชอบคุณย่า จึงมักเป็นแนวหวาน ชุดกระโปรงคลุมเข่าหรือไม่ก็กางเกงผ้าที่ไม่รัดรูปมากนัก สีที่ช่อแก้วมีแนวสีพาสเทลก็ไม่ฉูดฉาดและไม่อึมครึม
สาวเรียบร้อยในกรอบเสมอ ๆ คาดเดาว่าธรรศคงชอบผู้หญิงสดใสสไตล์นี้สินะ
รวินท์รดาไม่ทันจะได้พูดอะไร ช่อแก้วก็รีบเดินออกไปแล้ว ครีเอทีฟสาวรีบดึงมือคืนพร้อมมองธรรศตาดุ
“คุณทำเธอเข้าใจผิดนะคะ”
“ผมตั้งใจ” ธรรศตอบหน้าตาเฉย แถมยังมีแววตาพึงพอใจที่หลอกคนอื่นได้
“แต่ฉันไม่สนุกกับคุณนะ คุณธรรศ” ครีเอทีฟบริษัทโฆษณาสาวบ่นแล้วก็ถอนหายใจใส่ “ฉันจะกลับแล้ว และจะไม่มาอีกแล้ว มีแต่คนเข้าใจผิด” เธอว่าเสร็จก็เตรียมจะกลับ เสียงทุ้มจากคนเจ็บดังไล่หลัง
“คุณไม่มา เดี๋ยวผมจะไปหาคุณเอง จะง้อจนกว่าบัวจะยอมหายงอน”
คนที่ไม่ได้งอน แต่อยากจะบอกว่าเธอไม่พอใจต่างหากนั้นตวัดตาดุใส่ชายหนุ่ม
“คิดหรือว่าจะได้เจอ อีกอย่างเลิกเรียกฉันอย่างสนิทสนมกันเสียที คุณธรรศ” แบบนี้ไงถึงได้มีแต่คนเข้าใจกันผิด
“ผมบอกแล้วว่าผมสนิทกับคุณมากกว่าที่คุณคิดนะบัว ส่วนด้านคุณ คุณก็พยายามสนิทกับผมหน่อยสิ”
“โอ๊ย! คุยกับคุณแล้วฉันปวดหัว ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ ฉันจะกลับแล้ว!”
ธรรศยอมมองหญิงสาวเปิดประตูออกไปโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เขาเพียงแต่นอนอมยิ้ม ในใจดื้อรั้นไม่สนใจแม้รวินท์รดาจะไม่ต้อนรับเขาขนาดไหน หากรอยยิ้มมีความสุขของธรรศก็ค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อนึกถึงใครอีกคน
ช่อแก้ว …
ธรรศถอนหายใจอย่างแรง แม้ธรรศคุ้นเคยกับช่อแก้วระดับหนึ่ง แต่ช่อแก้วซึ่งเป็นหลานสาวที่คุณย่ารับเลี้ยงเหมือนลูกหลาน เป็นสุดที่รักของคุณย่ามากด้วย ผิดกับธรรศ การที่คุณย่าหวงช่อแก้วมาก เขาจึงพยายามจะไม่ไปยุ่งกับช่อแก้วให้คุณย่าระคายสายตา แม้ธรรศจะมองออกว่าช่อแก้วคิดเช่นไรกับเขา เขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นใส่
และนั่นคือเหตุผลที่ธรรศไม่อยากให้ช่อแก้วมาคลุกคลีอะไรกับเขามากนัก
พอรวินท์รดาออกมาจากห้อง ก็เห็นสาวผมยาว ลักษณะเรียบร้อย สวมชุดกระโปรงสีหวานยืนรออยู่
“ฉันจะกลับแล้วค่ะ สวัสดีนะคะ” รวินท์รดาบอกพร้อมพยายามยิ้มให้ ทั้งที่รู้สึกแปลก ๆ กับสายตาที่สาวเรียบร้อยจนไม่อยากสบตานานนัก
“คุณเป็นคนรักของพี่ธรรศหรือคะ” หากคำถามจากสาวเรียบร้อยก็ทำให้รวินท์รดาชะงัก รีบหันไปแก้ความเข้าใจผิดอย่างไว
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ได้ …”
แต่ดูเหมือนจะไม่ยอมฟังความจริงกันเลย สาวหวานยิ้มทั้งนัยน์ตาเศร้า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันชื่อ ช่อแก้ว เป็นญาติห่าง ๆ แม้จะคนละสายเลือดกับพี่ธรรศ แต่สำหรับช่อแล้ว พี่ธรรศก็เหมือนพี่ชายที่ช่อรักมาก” คนพูดสบตารวินท์รดาเป็นระยะ ๆ “ช่อดีใจเสียอีกที่พี่ธรรศยอมเปิดใจรักใครสักที ไม่เอาแต่โทษตัวเองเรื่องผีที่ติดตามตัวเองอยู่ จนเอาแต่เก็บตัว ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้สักคน”
“ผีหรือคะ” รวินท์รดาไม่ได้หูฝาดไปเองใช่ไหม ธรรศนี่นะเกี่ยวข้องกับเรื่องผีสางด้วย จะว่าไปเธอก็เหมือนจะเห็นผีที่อยู่ในห้องพักฟื้นเมื่อครู่ ผีในชุดโบราญใบหน้าคล้ายตัวเองนั่น ธรรศเห็นผีตัวนั้นด้วยหรือ?
“อุ้ย! ขอโทษค่ะ ช่อไม่น่าพูดเลย คุณคงกลัว” ช่อแก้วสะดุ้ง หน้าตาตกใจเพราะเผลอพูดเรื่องไม่เข้าท่าไปแล้ว
หากผิดคาด รวินท์รดาไม่ได้กลัวผีอย่างที่คนเล่าคิดหรอก
“ผีอะไรหรือคะ” แต่เธอสงสัยมากกว่า ว่าเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่ โชคไม่เข้าข้างเพราะปราณนท์ เชรี และต้าหลิงเดินมาขัดจังหวะเสียก่อน
“คุยอะไรกันน่ะ ได้ยินอะไรผี ๆ” ปราณนท์ถามเสียงเครียด โดยสายตาเพ่งใส่สาวเรียบร้อยที่ยืนหน้าตาตื่นกลัว จนเชรีต้องรีบเบรกพี่ชาย
“เชรีอยากไปเยี่ยมพี่ธรรศแล้วค่ะ พี่ช่อไปกันนะคะ”
“เขาพูดอะไรกับคุณน่ะ คุณบัว” ปราณนท์หันมาถามรวินท์รดาแทน หลังจากเชรีช่วยช่อแก้วจนพ้นสายตาตำหนิของเขาสำเร็จ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณหูฝาดไปเองนะคะคุณปราณนท์” รวินท์รดาตอบหน้าตาเป็นปกติ พร้อมเลิกสนใจปราณนท์ หันไปถามอีกคนแทน
“คุณเหมือนจะหายดีแล้วใช่ไหมคะ ฉันเป็นคนเจอรถที่คุณกับคุณธรรศคว่ำน่ะค่ะ ตอนนั้นคุณดูน่าเป็นห่วงมาก”
“อ้อ คุณคือคุณบัวที่ช่วยผมกับพี่ธรรศไว้สินะครับ ขอบคุณมากนะครับ ไม่งั้นผมแย่แน่นอนเลย” ต้าหลิงเพิ่งเจอหญิงสาวผู้มีพระคุณวันนี้เอง
“ฉันแค่บังเอิญผ่านไปเจอน่ะค่ะ” เธอยิ้มให้ ก่อนจะถามอยากอย่างรู้ “ว่าแต่วันนั้นทำไมรถถึงคว่ำได้หรือคะ”
“คือคงเป็นพราะผมหลับในน่ะครับ” ต้าหลิงขอตอบแค่นี้ก็แล้วกัน
“งั้น หายไว ๆ นะคะ” รวินท์รดาบอกก่อนจะขอตัวกลัว ปราณนท์จึงขันอาสา
“ผมว่าผมเดินไปส่งคุณดีกว่าไหมคุณบัว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ หากพี่น้องก็ดื้อพอกัน ปราณนท์อ้างเรื่องงานขึ้นมา ว่าอยากจะให้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม ทำให้เธอต้องยอมอย่างเลี่ยงไม่ได้
แม้ช่อแก้วจะมีเชรีช่วยกันไม่ให้ปราณนท์หาเรื่องเธอ แต่ก็กันได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง พอถึงบ้านเชรีก็ต้องกลับไปหาแม่ของเธอที่บ้านตัวเองอยู่ดี ทำให้ช่อแก้วต้องมาเผชิญหน้ากับปราณนท์จนได้ แม้เธอจะหลบเข้ามาอยู่ในอาณาเขตบ้านคุณย่าแล้วก็ตาม ปราณนท์ก็ยังมาดักรอเธอ
ช่อแก้วรีบเดินหนีทันที เรื่องถูกเขาจูบยังทำให้เธออกสั่นไม่หายเลย
“อย่าเดินหนีนะช่อ เธอพูดอะไรกับคุณบัว” ปราณนท์เร่งฝีเท้า เพียงยื่นมือไปก็สามารถดึงข้อมือคนตัวบางได้ ช่อแก้วมองปราณนท์อย่างหวาดกลัว
“ช่อเปล่าค่ะ”
“อย่ามาโกหก! พี่ได้ยินนะ เธอเล่าเรื่องผีของพี่ธรรศให้คุณบัวฟังใช่ไหม ทำไม อยากใช้เรื่องผีมากำจัดคู่แข่งงั้นหรือ” ปราณนท์ถามเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาไม่พอใจอย่างมาก นึกไม่ถึงว่าสาวเรียบร้อยอย่างช่อแก้วจะซ่อนมารยาร้ายกาจไว้
“ช่อแค่หลุดปากไป ช่อไม่ได้ตั้งใจ พี่ปิงอย่าต่อว่าช่อเลยนะคะ ช่อกลัวแล้ว” เธอเริ่มร้องไห้ จนแรงจากมือใหญ่เริ่มคลายลง ปราณนท์ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
“ช่อไม่ได้ตั้งใจนะคะ จริง ๆ นะคะพี่ปิง”
“ขอร้องล่ะ เธอจะชอบพี่ธรรศยังไงก็ได้ จะปกป้องเขา หรือจะปรารถนาดีกับพี่ธรรศยังไงก็ตาม แต่อย่าพูดเรื่องผีอีก มันไม่ใช่การปกป้อง มันคือการทำร้ายพี่ธรรศมากกว่าเดิม แล้วผีไม่มีจริงหรอกนะ” ร่างสูงกังวลเรื่องพี่ชายที่เริ่มพูดว่าเห็นผีเองมากพอแล้ว จึงอยากให้ทุกคนเลิกคิดว่าธรรศมีผีติดตาม แต่เขาก็รู้ว่าน่าจะยาก
“ช่อจะระวังค่ะ” ช่อแก้วพยักหน้าไว ๆ
“อย่าร้องไห้เลย” ปราณนท์ใช้ฝ่ามือเช็ดน้ำตาจากแก้มนวล ปลอบโยนเสียงอ่อนกว่าเดิม ช่อแก้วเงยหน้ามองเจ้าของมือใหญ่ด้วยอาการทำอะไรไม่ถูก
อาการขมวดคิ้ว จ้องตาแป๋ว ทำให้ปราณนท์ฮึดฮัด เตือนหญิงสาวอย่างจริงจัง
“ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวก็โดนจูบอีกหรอก”
“พี่ปิง!” ช่อแก้วตกใจ รีบเม้มปากแน่น ก่อนจะยิ่งประหลาดใจกับเสียงหัวเราะเบา ๆ จากคนที่เดี๋ยวใจร้ายเดี๋ยวก็ใจดี ปราณนท์ชอบแกล้งเธอ เธอเลยกลัวปราณนท์มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่บางครั้งปราณนท์ก็ปลอบเวลาเธอเสียใจที่โดนธรรศเย็นชาใส่
“ถ้าเลิกชอบพี่ธรรศได้ แล้วหันมองคนอื่นบ้าง เธอจะได้มีความสุขสักทีนะช่อแก้ว … ฉันไปล่ะ” ปราณนท์ทิ้งท้าย แล้วหมุนกายเดินจากไป ช่อแก้วได้แต่ยืนมองตามด้วยแววตาครุ่นคิดไม่หาย
“ช่อ กลับมาแล้วหรือ” เสียงของปราชญ์ดาทำให้เธอหลุดออกจากความคิด เห็นพี่ชายคนโตเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นของคุณปู่ “เห็นว่าไปเยี่ยมธรรศกับเชรีมาใช่ไหม ธรรศเป็นไงบ้าง พี่ติดงานทั้งวันเลย”
“ค่ะ พี่ธรรศดีขึ้นมากแล้วนะคะ คุณหมอบอกว่าอยู่อีกสักสองวันให้แน่ใจก็กลับบ้านได้แล้ว” ช่อแก้วตอบ แล้วถามอีกฝ่ายกลับบ้าง “พี่ปั้นมาคุยกับคุณตาหรือคะ” ช่อแก้วหมายถึงธีระ ปู่ของพี่น้องอัศวชยภัทร
“ใช่จ้ะ เอาเอกสารมาให้คุณปู่เซ็นด้วยน่ะ” แม้ว่าปู่ธีระจะวางมือจากการบริหาร แต่ในบางเรื่อง ปู่ธีระก็ยังต้องเป็นคนลงนามด้วยอยู่ดี
“ถ้างั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ” ปราชญ์ดายิ้มกว้างทิ้งท้ายก่อนจะกลับบ้านตัวเอง
พอได้เดินคนเดียว ปราชญ์ดาก็อดคิดถึงคำขอร้องของพ่อ ความใจแข็งของปู่ รวมถึงการเป่าหูจากทั้งมารดาและคุณอาไม่ได้ มันทำให้ปราชญ์ดาต้องตั้งสติให้มั่นมากเลยที่จะไม่เป็นบ้าไปเสียก่อน
พ่ออยากให้ธรรศออกจากวงการบันเทิง เพราะกลัวว่าธรรศจะยิ่งเตลิดหนีที่บ้านไปใหญ่
ส่วนปู่ ปู่ก็รักธรรศมากจนตามใจทุกอย่าง
ด้านแม่กับคุณอาสาวเห็นพ้องต้องกัน เตือนให้เขาระแวดระวังน้องชายคนนี้ให้ดี แม่เขากลัวธรรศจะฮุบทุกอย่างไป ปราชญ์ดาแทบจะหัวเราะดังหึทันทีที่ได้ยินความกังวลของมารดา เขาใช้เวลา ความสามารถ จนกำอำนาจทุกอย่างของสยาม อาร์ทีที ไว้ในมือ ไม่มีทางที่ใครจะแย่งไปจากมือเขาได้หรอก มารดาก็กังวลจนเกินไป
อีกอย่างปราชญ์ดาก็ติดตามดูธรรศมาตลอด ธรรศไม่มีทีท่าอยากได้กิจการบริษัทเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นทรัพย์สินเงินทอง ปราชญ์ดาไม่หวงนัก ส่วนที่เขามีก็มากมายจนกินได้ทั้งชาติแล้ว
ทางคุณอา เหตุผลช่างน่าขำว่า ‘มันเป็นตัวซวย อย่าให้มันมาทำลายเราอีก กันมันให้ห่าง ๆ ออกไปเลยนะปั้น’
ปราชญ์ดาหนักใจกับการคาดหวังของทุกคน จนอยากเรียกหายาแก้ปวดหัวสักสองเม็ดจริง ๆ
จบตอน
ตอนหน้า มาให้กำลังใจพระเอกกันนะคะ พี่ธรรศจะน่าสงสารมว้ากกก แล้วก็จะมีคนชอบนางเอกเพิ่มอีกคนด้วยค่ะ ^^
คุณ kaelek - บางทีพี่ปิงก็เป็นเหมือนไบโพลาร์ .... ปวดหัวแทนหนูช่อ 555 แต่หนูช่อไม่ใช่เบา ๆ นะคะ นางคนนี้ไม่ยอมปล่อยพระเอกไปง่าย ๆ ^^
คุณ แว่นใส - ยังตามหาผีไม่เจอ บัวเลยไม่รู้อะไรเลย ถ้าได้เจอพวกผี ๆ อีก บัวน่าจะรู้อะไรเพิ่มขึ้น รวมถึงคนอ่านด้วยนะคะ ^^
คุณ wane - คุณศตายุจะยอมบอกไหมน้าาา
คุณ พอใจ - ที่มาของท่านหญิงบุษบา ต้องตามหนูบัวไปสืบ ส่วนพี่น้องของธรรศนั้น อยู่ท่ามกลางย่า แม่และอาเกลียดธรรศขนาดนี้ ก็มีแปลก ๆ บ้างค่ะ ^^'' แต่ตอนนี้ ปราณนท์จะเป็นคนไม่เชื่อเรื่องงมงาย เลยเอนเอียงเอาใจช่วยธรรศ (ถ้าไม่มีเรื่องช่อแก้ว ปราณนท์ก็ไม่เคืองธรรศแน่นอน ฮ่าๆ)
พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 พ.ย. 2559, 13:29:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 พ.ย. 2559, 13:29:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1167
| << ตอนที่ 7-50% | ตอนที่ 8-50% >> |
kaelek 5 พ.ย. 2559, 16:30:45 น.
ทีแรกมีความลังเลว่าช่อแก้วจะเป็นเด็กดีจริงๆใชช่มั้ย แต่มาตอนนี้เริ่มลังเลหนักมาก ว่าเธอคงมียาพิษซ่อนอยู่แน่ๆเลย ถึงพูดกับบัวแบบนั้น.. จะฟ้องนายปิง!!
ทีแรกมีความลังเลว่าช่อแก้วจะเป็นเด็กดีจริงๆใชช่มั้ย แต่มาตอนนี้เริ่มลังเลหนักมาก ว่าเธอคงมียาพิษซ่อนอยู่แน่ๆเลย ถึงพูดกับบัวแบบนั้น.. จะฟ้องนายปิง!!
แว่นใส 5 พ.ย. 2559, 18:58:08 น.
ลึกลับซับซ้อนขึ้นทุกวันเนอะ
ลึกลับซับซ้อนขึ้นทุกวันเนอะ
พอใจ 6 พ.ย. 2559, 00:37:47 น.
ปราณนท์ ช่วยกัน ช่วยจัดการให้ช่อแก้วห่างๆทั้งพี่ธรรศ ทั้งหนูบัว จัดการให้ช่อแก้วรักเลยก็ได้ค่ะ จะได้ลืมๆพี่ธรรศซักที คริคริ
ปราณนท์ ช่วยกัน ช่วยจัดการให้ช่อแก้วห่างๆทั้งพี่ธรรศ ทั้งหนูบัว จัดการให้ช่อแก้วรักเลยก็ได้ค่ะ จะได้ลืมๆพี่ธรรศซักที คริคริ
Zephyr 6 พ.ย. 2559, 10:23:39 น.
พี่ปั้นเป็นแบคให้พี่ธรรศเถอะ
อย่าทำร้ายน้องเลย แค่นี้น้องชายก็โดนเยอะละ
ปิงอีกคน รับๆยายช่อไปเถอะนะ ดูก็รู้ว่ารัก ร้ากกกก รัก
ช่อเอ้ย มองคนที่เค้ารักเธอเถอะ
อย่าสกัดคู่แข่งด้วยหน้าตาบ้องแบ้ว แต่จิตใจมารยาเลยนะ มันไม่เหมาะกะสาวพาสเทล
เชรี นางกะอยู่ข้างใครกันแน่ฟระฮะ
ท่านหญิงบุษบา คือ คู่แฝดบัวในอดีตรีป่าว แย่งพี่ธรรศกันมา รึยัฃไง
พี่ปั้นเป็นแบคให้พี่ธรรศเถอะ
อย่าทำร้ายน้องเลย แค่นี้น้องชายก็โดนเยอะละ
ปิงอีกคน รับๆยายช่อไปเถอะนะ ดูก็รู้ว่ารัก ร้ากกกก รัก
ช่อเอ้ย มองคนที่เค้ารักเธอเถอะ
อย่าสกัดคู่แข่งด้วยหน้าตาบ้องแบ้ว แต่จิตใจมารยาเลยนะ มันไม่เหมาะกะสาวพาสเทล
เชรี นางกะอยู่ข้างใครกันแน่ฟระฮะ
ท่านหญิงบุษบา คือ คู่แฝดบัวในอดีตรีป่าว แย่งพี่ธรรศกันมา รึยัฃไง