แรงรักบุษบา (รอก่อนนะคะ)
การพบกันอย่างมีปริศนา
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
แต่ได้นำพา ความรัก มาสู่หัวใจทั้งสอง
"ธรรศ" นายแบบ-นักแสดงสุดหล่อ
เกิดความสนใจ "รวินท์รดา" สาวครีเอทีฟมาดห้าว
แต่เรื่องนี้ไม่ง่าย รวินท์รดา พยายามหนีให้ห่างจาก ธรรศ
ยิ่งเขาตามติด เธอก็ยิ่งวิ่งหนี
ถ้าหนีไปนอกโลกได้แล้วเขาไม่ตามเธอก็จะทำ!
แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับ รวินท์รดา เช่นกัน
เมื่อเธอยิ่งหนี กลับพบว่ายิ่งกลายเป็นวิ่งสามขา
ถ้าคนใดคนหนึ่งล้ม อีกคนก็เจ็บเหมือนกัน
นอกจากจะไขปริศนา "ลึกลับ"
ก็ไม่มีทางอื่น
และหัวใจก็ไม่อาจปฏิเสธ "ความรัก"
ที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน
Tags: ปิ่นนลิน ลึกลับ ปริศนา
ตอน: ตอนที่ 9 - 70%
ตอนที่ 9 - 70%
เช้าวันนี้ ปราชญ์ดาแวะมาหาธรรศที่เรือนเล็กกลางสวนเขียวชะอุ่มก่อนไปทำงาน ธรรศตื่นตั้งแต่เกือบเจ็ดโมง และมีแผนจะไปเจอพี่ชายคนโตเพื่อจะจัดการกับข่าวของเขา การหลบซ่อนตัวไม่ใช่สิ่งที่ธรรศอยากจะทำ ไม่ว่าใครคิดจะดิสเครดิตทำให้ธรรศเสื่อมเสียในวงการบันเทิง ธรรศก็ไม่ยอมให้คนเหล่านั้นทำสำเร็จแน่นอน
เพียงแต่ธรรศคิดไม่ถึงว่าปราชญ์ดาจะวางแผนมาให้เขาแล้ว
“พี่เตรียมการเรื่องแถลงข่าวให้นายแล้ว นี่คือสิ่งที่นายควรจะแถลงออกไป และเอกสารในซองนั้นคือจดหมายรับรองจากแพทย์ว่านายไม่ได้มีปัญหาทางสมอง หรือติดยา” ปราชญ์ดาบอกรวดเดียวจบ ขณะที่คนฟังยืนขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็ยอมหยิบบทที่เขาต้องพูดขึ้นอ่าน
จะว่าไปตั้งแต่เล็กจนโต ท่ามกลางคนรังเกียจเขา มีคุณลุงธราดล และพี่ชายอย่างปราชญ์ดาคอยให้ความช่วยเหลือเขามาตลอด
“ถ้านายยังอยากทำงานในวงการ นายก็ทำตามที่พี่แนะนำเถอะ ส่วนเรื่องใครปล่อยข่าวนาย พี่จะตามหาตัวมาให้”
“พี่ก็รู้ดีว่าคนที่รู้ความลับของผมมีแต่คนในบ้านหลังนี้” ธรรศจ้องตาพี่ชายไม่กะพริบ แม้ใจจะไม่กล้าคิดว่าเป็นคนในบ้าน แต่จะมีใครอีกที่รู้ความลับเรื่องนี้ของเขา … ธรรศเป็นคนเพื่อนน้อย มีแต่ดนุวัศที่รู้เรื่อง นอกนั้นก็นึกไม่ออกเลยสักคน
“นายแน่ใจนะว่าไม่เคยไปบ่นหรือพูดให้ใครได้ยินที่อื่น” ปราชญ์ดาจ้องตากลับ เห็นธรรศพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“ผมไม่คิดจะพูดแน่นอน ในวงการบันเทิงคือที่ที่เดียวที่ไม่มีใครรังเกียจผม ผมไม่เคยมีศัตรู ไม่ว่าจะในวงการบันเทิงหรือที่อื่น” จะมีก็แต่เครือญาตินี่ล่ะที่พยายามมีปัญหากับเขา
ยิ่งพูด ใบหน้าหล่อเหลาของธรรศก็ยิ่งหม่นหมอง ปราชญ์ดาเห็นใจน้องชายร่วมสายเลือดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“แล้วใครอีกที่รู้ และพยายามทำจะลายชื่อเสียงของนาย” แน่นอนว่าธรรศไม่มีคำตอบ แต่ปราชญ์ดาคาดว่าเขาจะรู้คำตอบในเร็ววัน
“ผมจะทำตามที่พี่เซ็ทไว้ เพราะผมอยากทำงานในวงการต่อ ผมจะไม่ไปยุ่งกับบริษัทของพี่ปั้น” ธรรศเอ่ยเสียงนิ่ง และหนักราวกับจะให้คำสัญญากับคนฟัง แน่นอนว่าคนฟังถึงกับมองหน้าธรรศอย่างประหลาดใจ
“นายพูดอะไร บริษัทมันไม่ใช่ของพี่คนเดียวนะ ถ้านายสนใจอยากจะกลับมา นายก็กลับมาได้เสมอ” แม้จะตกใจ ไม่คิดว่าธรรศจะพูดเหมือนเขาหวงสมบัติ ปราชญ์ดาก็ยังวางท่าทีและสีหน้าเป็นพี่ชายใจดีกับน้อง ๆ ได้อย่างแนบเนียน
“ผมไม่อยากพาปัญหาไปให้พวกพี่หรอกครับ แต่ถ้าผมมีสิทธิ์จะพูดเกี่ยวกับบริษัทบ้าง ผมก็มีเรื่องจะขอให้พี่รับฟังสักเรื่อง แล้วผมสัญญาจะไม่ขออะไรพี่อีกเลย”
“เรื่องอะไร” ปราชญ์ดาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นน้องชายอมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก และบอกความปรารถนาให้พี่ชายได้ยิน
"ให้บริษัทของนายนุชนะ ได้ทำโฆษณาให้บริษัทครับ"
รวินท์รดายืนอยู่กลางสนามหญ้า มีหมอกสีขาวรายล้อมตัวเธออยู่ เธอก้มมองร่างกายเธอเองก็พบว่าเธอสวมเสื้อลูกไม้กับผ้าถุงสีเหลืองอ่อน
เธอคงฝัน?
ครีเอทีฟสาวรับรู้ด้วยตัวเองทันที ก่อนจะหันขวับไปด้านหลัง ดวงตากลมโตเบิกค้างกับหญิงสาวผู้มีใบหน้าคล้ายเธออย่างกับฝาแฝดนั่ง ทรุดอยู่บนสนามหญ้าหันหลังให้เธอ
หม่อมเจ้าหญิงบุษบา
รวินท์รดาแปลกใจที่ตัวเองรู้จักอีกฝ่าย ก่อนจะสงสัยอีกเรื่องจนยืนนิ่งไม่ไหว ต้องเดินเข้าไปมองใกล้ ๆ เพราะอีกฝ่ายกำลังก้มหน้าร้องไห้ปานขาดใจ
“คุณร้องไห้ทำไม…”
คนอยากรู้อยากเห็นถามออกไปก็อ้าปากค้าง หม่อมเจ้าหญิงบุษบาร้องไห้พลางกอดรั้งร่างชายหนุ่มที่นอนนิ่งเลือดโชกตัว รวินท์รดาอยากจะหยุดความตกใจไว้แค่นี้ หากทันทีที่เธอเห็นใบหน้าคนตายในอ้อมแขนท่านหญิงบุษบา รวินท์รดาก็สะดุ้งตื่นจากความฝันทันที!
“คุณธรรศ!!”
เธอตะโกนออกมากลางห้องนอน นาฬิกาบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง วงหน้าขาวเต็มชุ่มเหงื่อ หัวใจเธอยังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“คุณธรรศตาย? ไม่สิ ไม่ บัว เธอฝันไป เธอแค่ฝันไป” รวินท์รดาตบแก้มตัวเองเบา ๆ เพื่อเตือนสติ ก่อนจะรีบลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตเห็นเทวดาหนุ่มซ่อนตัวอยู่ริมม่าน ดวงตาของศตายุเต็มไปด้วยความกังวล เทวดาหนุ่มรู้ดีว่าถ้าหาต้นเหตุไม่เจอ ทุกอย่างก็อาจจะจบแบบเดิม …
โศกนาฏกรรมรักอาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง
ศตายุหายตัวมายืนด้านหลังท่านหญิงบุษบาที่ยืนสงบนิ่งอยู่กลางห้องเก่า ๆ เต็มไปด้วยฝุ่นและข้าวของผุพัง
“ผมจะช่วยคุณ ท่านหญิง ถ้าผมช่วยคุณ คุณกับวิญญาณแค้นดวงนั้นจะไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม”
ท่านหญิงเบือนหน้าอันขาวซีด สบตาเศร้า ๆ กับเทวดาหนุ่มผู้ใจดี เธอเม้มปากแล้วพยักหน้าช้า ๆ
ดนุวัศขับรถพาทีมครีเอทีฟอย่างอาร์ตไดเรคเตอร์ ทีมโปรดักชั่น ก๊อปปี้ไรท์เตอร์ พร้อมพนักงานฝ่ายบริหารงานลูกค้า หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า เออี (AE) มาสยาม อาร์ ทีที ทันทีที่ได้รับการติดต่อกลับไปว่าเลมอนพาย เอเจนซี่ ได้รับคัดเลือกให้ทำโฆษณาบริษัทยางอันดับต้น ๆ ของประเทศไทย
“โชคดีจังที่เขาไม่เอาเรื่องที่บัวพ่นน้ำใส่คุณปราณนท์นะคะ”
ระหว่างเดินทางออกจากเลมอนพายเพื่อไปประชุมกับลูกค้า พี่เอี้ยว พนักงานฝ่ายบริหารงานลูกค้า ที่จะคอยประสานงานระหว่างลูกค้ากับแผนกครีเอทีฟแกล้งแซวรุ่นน้อง หลังจากอยู่ร่วมเหตุการณ์ขายหน้าหลายวันก่อน
“พี่เอี้ยวคะ ช่วยลืมไปได้ไหมคะเนี่ย” รวินท์รดาหลุดออกจากภวังค์ความคิด บ่นอุบอิบใส่รุ่นพี่ เธอพลอยอมยิ้มเมื่อได้ยินดนุวัศกับคนอื่น ๆ หัวเราะเบา ๆ “แต่ถ้าทำให้บอสหัวเราะได้ บัวก็ยอมให้พี่เอี้ยวล้อค่ะ”
“พอสบายใจก็หัวเราะออกจริง ๆ นั่นล่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าพี่ปั้นกับปิงไม่ใช่คนแยกแยะไม่ออกหรอก” ดนุวัศเหลียวมองครีเอทีฟสาวตรงเบาะหลัง
“คุณปราชญ์ดากับคุณปราณนท์นี่เป็นญาติกับธรรศ ดาราที่เพิ่งมีข่าวใช่ไหมคะ พี่นุ” จุ๊บแจง ก๊อปปี้ไรท์เตอร์สาว ผู้มีหน้าที่สร้างสรรค์บทโฆษณาเอ่ยถามบอสหนุ่ม
“ใช่แล้ว นี่พี่ก็เป็นห่วงธรรศอยู่เหมือนกัน ติดต่อไม่ได้ตั้งแต่มีข่าวออกมา ไม่รู้ไปซ่อนตัวหนีนักข่าวที่ไหน” ดนุวัศถอนหายใจ เขาพยายามคิดต่อธรรศก็ไม่ประสบความสำเร็จ พอโทรหาต้าหลิง ต้าหลิงก็บอกแค่ว่าธรรศอยู่ในที่ปลอดภัยดี เพื่อพักผ่อนละเตรียมแถลงข่าวเร็ว ๆ นี้
“ข่าวอะไรหรือคะ” คนตกข่าวอย่างรวินท์รดายื่นหน้าตื่น ๆ ถามทั้งเจ้านายและคนรอบตัว ใจกระหวัดนึกไปถึงความฝันเมื่อเช้า ข่าวของธรรศคงไม่ใช่ข่าวร้ายใช่ไหม?
“ไปอยู่ไหนมาน่ะบัว ข่าวน้องธรรศออกจะดัง” พี่ใบตอง โปรดักชั่นสาวใหญ่ถามกลับ
“พี่ตองก็รู้ว่าบัวไม่ค่อยตามข่าวดารา ว่าแต่มีข่าวอะไรหรือคะ” รวินท์รดาอยากรู้จนร้อนใจ
“ก็เรื่องที่น้องธรรศสติหลอนว่าถูกผีตามทำร้ายจนรถคว่ำน่ะสิ เขาว่าสมองของน้องธรรศคงกระทบกระเทือนน่ะ” ใบตองเล่าข่าว รวินท์รดาเบิกตาโต หัวใจเธอยังกังวลไม่เลิก
ข่าวเรื่องผีหรือ ไม่ใช่เรื่องร้ายกว่านี้ใช่ไหม?
“ข่าวเหลวไหลขัด ๆ ผมนี่เป็นเพื่อนสนิทธรรศมานาน ไม่เคยเห็นผีสักตัว” ดนุวัศเคืองคนปล่อยข่าวจริง ๆ แม้เขาจะได้ยินธรรศปรับทุกข์เรื่องงี่เง่าไร้สาระที่เป็นผมขัดแย้งกับครอบครัวบ้าง สำหรับดนุวัศผู้ไม่เชื่อเรื่องผีสางก็อดโมโหไม่ได้ ไม่มีเรื่องอื่นมาทำลายชื่อเสียงเพื่อนสนิทเขาแล้วหรือยังไงนะ “ข่าวงี่เง่าไร้สาระ ธรรศเจ็บตัวก็แย่อยู่แล้ว ยังจะต้องมาเจอข่าวบ้า ๆ นี่อีก ไม่รู้ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง”
“ผี” รวินท์รดานึกถึงผีสองตัวที่เธอเห็น หนึ่งคือ ท่านหญิงบุษบา วิญญาณหญิงสาวผู้มีใบหน้าคล้ายเธอมากถึงมากที่สุด ส่วนอีกหนึ่งนั้นคือผีร้ายน่ากลัวตัวดำมืดที่เธอไม่รู้จักชื่อ
“กลัวผีหรือน้องบัว” ใบตองถามเมื่อเห็นหน้ารวินท์รดาซีดกว่าเดิม
“เปล่าค่ะ เอ้อ … แหม พูดถึงผี ก็อดขนลุกไม่ได้นะคะ ใครบ้างที่จะไม่กลัวผีคะ” รวินท์รดาพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เธอหน้าซีดเพราะนึกถึงความรู้สึกหวาดหวั่นผีร้ายดำเหมือนควันตนนั้นขึ้นมา หัวใจเธอก็สั่นอย่างห้ามไม่ได้ ทั้งที่เธอไม่ใช่คนกลัวผีมาก่อน
“ผีไม่มีจริงหรอกน่าบัว” ดนุวัศย้ำสิ่งที่เขาเชื่อ รวินท์รดายิ้มรับและนั่งฟังพวกรุ่นพี่อัพเดทข่าวดารากัน รวินท์รดาไม่รู้ว่าความรู้สึกเธอไม่ปกติ ใจคอไม่อยู่นิ่งนี่เป็นเพราะกลัวผีควันดำ หรือเป็นห่วงธรรศกันแน่
ภายในห้องประชุม ดนุวัศและเหล่าพนักงานเลมอนพายนั่งรอไม่นาน ปราชญ์ดาพร้อมเลขานุการสาว รวมถึงพนักงานส่วนที่เกี่ยวข้องก็มานั่งร่วมโต๊ะกันพร้อมหน้า
“ผมตัดสินใจแล้ว ผมอยากให้เลมอนพายรับงานโฆษณาของสยาม อาร์ทีที ทั้งโฆษณาทีวี วิทยุ สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่อออนไลน์ ในรายละเอียดผมจะให้คุณอรอุมาเป็นคนประสานงานนะครับ” ปราชญ์ดาแนะนำพนักงานฝ่ายของสยาม อาร์ทีที ก่อนจะพูดถึงแผนงานที่วางไว้
“ผมอยากให้สยาม อาร์ทีที โดดเด่นกว่านี้ แม้ตอนนี้ยางเราจะอยู่ในระดับต้น ๆ ของประเทศ แต่ช่วงนี้ต้องยอมรับว่าเราเงียบไปหน่อย … ไม่ว่าจะวิธีไหน จะเป็นอีเวนต์หรือแคมเปญอะไร ผมอยากให้ทางเลมอนพายเสนอมาได้เลยนะครับ”
“ได้ครับ” ดนุวัศตอบรับ ถามถึงเรื่องต่อมา “แล้วเรื่องพรีเซนเตอร์ ยังคงเป็นธรรศหรือเปล่าครับ”
“แน่นอน ต้องเป็นธรรศน้องชายผมเท่านั้น” ปราชญ์ดาตอบโดยไม่จำเป็นต้องสบตาใคร แม้คนในห้องประชุมจะลอบทำตาโตกัน ข่าวของธรรศเริ่มผิดเพี้ยนไปมากกว่าเดิม ถึงขั้นว่าธรรศไม่ได้หมดสัญญากับทางเมืองนอก แต่เป็นเรื่องธรรศติดยาเสพติดจนถูกยกเลิกสัญญา ธรรศก็เก็บตัวเงียบหนีข่าวเสียด้วย
หลังจบการประชุมลงแล้ว รวินท์รดาเดินตามเหล่าพนักงานรุ่นพี่ของเลมอนพายอย่างเงียบเชียบกว่าปกติ ทำไมใจเธอถึงไม่สงบลงเลยนะ ทั้งที่ได้ยินว่าธรรศยังปกติดี ขณะนั้นเองสายตาของเธอพลันเหลือบเห็นวิญญาณของท่านหญิงบุษบายืนอยู่ปลายทางเดินอีกด้าน
“พี่นุคะ พี่นุ บัวขอเข้าห้องน้ำก่อนกลับนะคะ” รวินท์รดาบอกเจ้านายก่อนจะรีบเดินไปยังจุดที่เห็นท่านหญิงบุษบาทันที
“ท่านหญิง คุณอยู่ไหน” รวินท์รดาส่งเสียงเบาราวกระซิบถาม ขณะกวาดตามองหาวิญญาณของบุษบา “ฉันอยากรู้ว่าที่ฉันฝันนั่นมันคืออะไรกันแน่ คงไม่ใช่ลางบอกเหตุอะไรใช่ไหมคะ”
“บัว” เสียงทุ้มดังมาจากเบื้องหลัง ทำให้รวินท์รดาหยุดมองหาวิญญาณสาว หันไปทางเจ้าของเสียงร่างสูงทันที
“คุณธรรศ คุณปลอดภัยใช่ไหม” รวินท์รดาก้าวเท้าไปหาชายหนุ่ม พลางใช้สายตามองไปทั่ว เห็นว่าธรรศปลอดภัยดีก็โล่งใจ
“ผมปลอดภัยดี” ธรรศมองหญิงสาวกลับด้วยแววตาหวานฉ่ำจนรวินท์รดารู้สึกขัดเขิน หลบตาธรรศเป็นพัลวัน เมื่อครู่ใจเธอร้อนรุ่มเพราะเป็นห่วง มาตอนนี้หัวใจเธอกลับเต้นแรง ร้อนวูบวาบจากสายตาอ่อนหวานของร่างสูงเสียนี่
“วันนี้ผมจะมีแถลงข่าว คุณคงได้ยินข่าวของผมแล้ว” ธรรศถอนหายใจ ทำใจยากกับคำตอบ เมื่อเขาถามเธอต่อว่า “บัวกลัวผมหรือเปล่า”
รวินท์รดากำลังจะตอบคำถาม แต่ได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสียก่อน
“พี่นุโทรมาตามฉันแล้ว” เธอบอกเมื่อมองชื่อคนโทรเข้ามา
“อืม” ธรรศพยักหน้ารับรู้ “คุณไปเถอะ อีกหน่อยเราคงได้เจอกันบ่อยขึ้น ผมจะดีใจถ้าคุณไม่กลัวผม”
หญิงสาวใจหายวูบกับประโยคท้าย เธอเห็นแววตาของธรรศเศร้า แววตาที่บาดใจคนมองจนทนเฉยไม่ได้
“ฉันไม่ได้กลัวคุณนะคุณธรรศ และขอให้คุณผ่านข่าวร้าย ๆ ไปได้ด้วยดี”
“ขอบคุณนะครับ”
รวินท์รดารู้ว่าดนุวัศรออยู่ แต่พอเงยหน้าสบดวงตาแสนออดอ้อนของธรรศ ก็ไปไหนไม่ถูก แล้วเหมือนมีคนเอากองไฟมาวางไว้ใกล้หน้าเธอ ร้อนจนน่ากลัวไข้จะขึ้นตาม รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตะกุยตะกายขึ้นจากหลุม ‘รักแสนละมุน’ ของธรรศ
รักแสนละมุน ...
วูบสั้น ๆ หากทำให้หญิงสาวใจสั่นไหว อยู่ ๆ รวินท์รดาก็รู้สึกเหมือนธรรศเคยมองเธอด้วยแววตาหวานซึ้งเช่นนี้มาก่อน
โปรดติดตามตอนต่อไปค่า
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณ แว่นใส - แค้นแบบไม่ลืมหูลืมตากันเลยค่ะ
คุณ kaelek - ช่อแก้วอยากได้ความรักของพี่ธรรศนะคะ ทำได้ทุกอย่างเลย แต่จะร้ายกาจขนาดไหน รออ่านน้าา
คุณ พอใจ - ลองลุ้นดูนะคะว่าผีตัวนี้มาจากไหน
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
พบกันใหม่ค่า
เช้าวันนี้ ปราชญ์ดาแวะมาหาธรรศที่เรือนเล็กกลางสวนเขียวชะอุ่มก่อนไปทำงาน ธรรศตื่นตั้งแต่เกือบเจ็ดโมง และมีแผนจะไปเจอพี่ชายคนโตเพื่อจะจัดการกับข่าวของเขา การหลบซ่อนตัวไม่ใช่สิ่งที่ธรรศอยากจะทำ ไม่ว่าใครคิดจะดิสเครดิตทำให้ธรรศเสื่อมเสียในวงการบันเทิง ธรรศก็ไม่ยอมให้คนเหล่านั้นทำสำเร็จแน่นอน
เพียงแต่ธรรศคิดไม่ถึงว่าปราชญ์ดาจะวางแผนมาให้เขาแล้ว
“พี่เตรียมการเรื่องแถลงข่าวให้นายแล้ว นี่คือสิ่งที่นายควรจะแถลงออกไป และเอกสารในซองนั้นคือจดหมายรับรองจากแพทย์ว่านายไม่ได้มีปัญหาทางสมอง หรือติดยา” ปราชญ์ดาบอกรวดเดียวจบ ขณะที่คนฟังยืนขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็ยอมหยิบบทที่เขาต้องพูดขึ้นอ่าน
จะว่าไปตั้งแต่เล็กจนโต ท่ามกลางคนรังเกียจเขา มีคุณลุงธราดล และพี่ชายอย่างปราชญ์ดาคอยให้ความช่วยเหลือเขามาตลอด
“ถ้านายยังอยากทำงานในวงการ นายก็ทำตามที่พี่แนะนำเถอะ ส่วนเรื่องใครปล่อยข่าวนาย พี่จะตามหาตัวมาให้”
“พี่ก็รู้ดีว่าคนที่รู้ความลับของผมมีแต่คนในบ้านหลังนี้” ธรรศจ้องตาพี่ชายไม่กะพริบ แม้ใจจะไม่กล้าคิดว่าเป็นคนในบ้าน แต่จะมีใครอีกที่รู้ความลับเรื่องนี้ของเขา … ธรรศเป็นคนเพื่อนน้อย มีแต่ดนุวัศที่รู้เรื่อง นอกนั้นก็นึกไม่ออกเลยสักคน
“นายแน่ใจนะว่าไม่เคยไปบ่นหรือพูดให้ใครได้ยินที่อื่น” ปราชญ์ดาจ้องตากลับ เห็นธรรศพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“ผมไม่คิดจะพูดแน่นอน ในวงการบันเทิงคือที่ที่เดียวที่ไม่มีใครรังเกียจผม ผมไม่เคยมีศัตรู ไม่ว่าจะในวงการบันเทิงหรือที่อื่น” จะมีก็แต่เครือญาตินี่ล่ะที่พยายามมีปัญหากับเขา
ยิ่งพูด ใบหน้าหล่อเหลาของธรรศก็ยิ่งหม่นหมอง ปราชญ์ดาเห็นใจน้องชายร่วมสายเลือดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“แล้วใครอีกที่รู้ และพยายามทำจะลายชื่อเสียงของนาย” แน่นอนว่าธรรศไม่มีคำตอบ แต่ปราชญ์ดาคาดว่าเขาจะรู้คำตอบในเร็ววัน
“ผมจะทำตามที่พี่เซ็ทไว้ เพราะผมอยากทำงานในวงการต่อ ผมจะไม่ไปยุ่งกับบริษัทของพี่ปั้น” ธรรศเอ่ยเสียงนิ่ง และหนักราวกับจะให้คำสัญญากับคนฟัง แน่นอนว่าคนฟังถึงกับมองหน้าธรรศอย่างประหลาดใจ
“นายพูดอะไร บริษัทมันไม่ใช่ของพี่คนเดียวนะ ถ้านายสนใจอยากจะกลับมา นายก็กลับมาได้เสมอ” แม้จะตกใจ ไม่คิดว่าธรรศจะพูดเหมือนเขาหวงสมบัติ ปราชญ์ดาก็ยังวางท่าทีและสีหน้าเป็นพี่ชายใจดีกับน้อง ๆ ได้อย่างแนบเนียน
“ผมไม่อยากพาปัญหาไปให้พวกพี่หรอกครับ แต่ถ้าผมมีสิทธิ์จะพูดเกี่ยวกับบริษัทบ้าง ผมก็มีเรื่องจะขอให้พี่รับฟังสักเรื่อง แล้วผมสัญญาจะไม่ขออะไรพี่อีกเลย”
“เรื่องอะไร” ปราชญ์ดาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นน้องชายอมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก และบอกความปรารถนาให้พี่ชายได้ยิน
"ให้บริษัทของนายนุชนะ ได้ทำโฆษณาให้บริษัทครับ"
รวินท์รดายืนอยู่กลางสนามหญ้า มีหมอกสีขาวรายล้อมตัวเธออยู่ เธอก้มมองร่างกายเธอเองก็พบว่าเธอสวมเสื้อลูกไม้กับผ้าถุงสีเหลืองอ่อน
เธอคงฝัน?
ครีเอทีฟสาวรับรู้ด้วยตัวเองทันที ก่อนจะหันขวับไปด้านหลัง ดวงตากลมโตเบิกค้างกับหญิงสาวผู้มีใบหน้าคล้ายเธออย่างกับฝาแฝดนั่ง ทรุดอยู่บนสนามหญ้าหันหลังให้เธอ
หม่อมเจ้าหญิงบุษบา
รวินท์รดาแปลกใจที่ตัวเองรู้จักอีกฝ่าย ก่อนจะสงสัยอีกเรื่องจนยืนนิ่งไม่ไหว ต้องเดินเข้าไปมองใกล้ ๆ เพราะอีกฝ่ายกำลังก้มหน้าร้องไห้ปานขาดใจ
“คุณร้องไห้ทำไม…”
คนอยากรู้อยากเห็นถามออกไปก็อ้าปากค้าง หม่อมเจ้าหญิงบุษบาร้องไห้พลางกอดรั้งร่างชายหนุ่มที่นอนนิ่งเลือดโชกตัว รวินท์รดาอยากจะหยุดความตกใจไว้แค่นี้ หากทันทีที่เธอเห็นใบหน้าคนตายในอ้อมแขนท่านหญิงบุษบา รวินท์รดาก็สะดุ้งตื่นจากความฝันทันที!
“คุณธรรศ!!”
เธอตะโกนออกมากลางห้องนอน นาฬิกาบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง วงหน้าขาวเต็มชุ่มเหงื่อ หัวใจเธอยังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“คุณธรรศตาย? ไม่สิ ไม่ บัว เธอฝันไป เธอแค่ฝันไป” รวินท์รดาตบแก้มตัวเองเบา ๆ เพื่อเตือนสติ ก่อนจะรีบลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตเห็นเทวดาหนุ่มซ่อนตัวอยู่ริมม่าน ดวงตาของศตายุเต็มไปด้วยความกังวล เทวดาหนุ่มรู้ดีว่าถ้าหาต้นเหตุไม่เจอ ทุกอย่างก็อาจจะจบแบบเดิม …
โศกนาฏกรรมรักอาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง
ศตายุหายตัวมายืนด้านหลังท่านหญิงบุษบาที่ยืนสงบนิ่งอยู่กลางห้องเก่า ๆ เต็มไปด้วยฝุ่นและข้าวของผุพัง
“ผมจะช่วยคุณ ท่านหญิง ถ้าผมช่วยคุณ คุณกับวิญญาณแค้นดวงนั้นจะไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม”
ท่านหญิงเบือนหน้าอันขาวซีด สบตาเศร้า ๆ กับเทวดาหนุ่มผู้ใจดี เธอเม้มปากแล้วพยักหน้าช้า ๆ
ดนุวัศขับรถพาทีมครีเอทีฟอย่างอาร์ตไดเรคเตอร์ ทีมโปรดักชั่น ก๊อปปี้ไรท์เตอร์ พร้อมพนักงานฝ่ายบริหารงานลูกค้า หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า เออี (AE) มาสยาม อาร์ ทีที ทันทีที่ได้รับการติดต่อกลับไปว่าเลมอนพาย เอเจนซี่ ได้รับคัดเลือกให้ทำโฆษณาบริษัทยางอันดับต้น ๆ ของประเทศไทย
“โชคดีจังที่เขาไม่เอาเรื่องที่บัวพ่นน้ำใส่คุณปราณนท์นะคะ”
ระหว่างเดินทางออกจากเลมอนพายเพื่อไปประชุมกับลูกค้า พี่เอี้ยว พนักงานฝ่ายบริหารงานลูกค้า ที่จะคอยประสานงานระหว่างลูกค้ากับแผนกครีเอทีฟแกล้งแซวรุ่นน้อง หลังจากอยู่ร่วมเหตุการณ์ขายหน้าหลายวันก่อน
“พี่เอี้ยวคะ ช่วยลืมไปได้ไหมคะเนี่ย” รวินท์รดาหลุดออกจากภวังค์ความคิด บ่นอุบอิบใส่รุ่นพี่ เธอพลอยอมยิ้มเมื่อได้ยินดนุวัศกับคนอื่น ๆ หัวเราะเบา ๆ “แต่ถ้าทำให้บอสหัวเราะได้ บัวก็ยอมให้พี่เอี้ยวล้อค่ะ”
“พอสบายใจก็หัวเราะออกจริง ๆ นั่นล่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าพี่ปั้นกับปิงไม่ใช่คนแยกแยะไม่ออกหรอก” ดนุวัศเหลียวมองครีเอทีฟสาวตรงเบาะหลัง
“คุณปราชญ์ดากับคุณปราณนท์นี่เป็นญาติกับธรรศ ดาราที่เพิ่งมีข่าวใช่ไหมคะ พี่นุ” จุ๊บแจง ก๊อปปี้ไรท์เตอร์สาว ผู้มีหน้าที่สร้างสรรค์บทโฆษณาเอ่ยถามบอสหนุ่ม
“ใช่แล้ว นี่พี่ก็เป็นห่วงธรรศอยู่เหมือนกัน ติดต่อไม่ได้ตั้งแต่มีข่าวออกมา ไม่รู้ไปซ่อนตัวหนีนักข่าวที่ไหน” ดนุวัศถอนหายใจ เขาพยายามคิดต่อธรรศก็ไม่ประสบความสำเร็จ พอโทรหาต้าหลิง ต้าหลิงก็บอกแค่ว่าธรรศอยู่ในที่ปลอดภัยดี เพื่อพักผ่อนละเตรียมแถลงข่าวเร็ว ๆ นี้
“ข่าวอะไรหรือคะ” คนตกข่าวอย่างรวินท์รดายื่นหน้าตื่น ๆ ถามทั้งเจ้านายและคนรอบตัว ใจกระหวัดนึกไปถึงความฝันเมื่อเช้า ข่าวของธรรศคงไม่ใช่ข่าวร้ายใช่ไหม?
“ไปอยู่ไหนมาน่ะบัว ข่าวน้องธรรศออกจะดัง” พี่ใบตอง โปรดักชั่นสาวใหญ่ถามกลับ
“พี่ตองก็รู้ว่าบัวไม่ค่อยตามข่าวดารา ว่าแต่มีข่าวอะไรหรือคะ” รวินท์รดาอยากรู้จนร้อนใจ
“ก็เรื่องที่น้องธรรศสติหลอนว่าถูกผีตามทำร้ายจนรถคว่ำน่ะสิ เขาว่าสมองของน้องธรรศคงกระทบกระเทือนน่ะ” ใบตองเล่าข่าว รวินท์รดาเบิกตาโต หัวใจเธอยังกังวลไม่เลิก
ข่าวเรื่องผีหรือ ไม่ใช่เรื่องร้ายกว่านี้ใช่ไหม?
“ข่าวเหลวไหลขัด ๆ ผมนี่เป็นเพื่อนสนิทธรรศมานาน ไม่เคยเห็นผีสักตัว” ดนุวัศเคืองคนปล่อยข่าวจริง ๆ แม้เขาจะได้ยินธรรศปรับทุกข์เรื่องงี่เง่าไร้สาระที่เป็นผมขัดแย้งกับครอบครัวบ้าง สำหรับดนุวัศผู้ไม่เชื่อเรื่องผีสางก็อดโมโหไม่ได้ ไม่มีเรื่องอื่นมาทำลายชื่อเสียงเพื่อนสนิทเขาแล้วหรือยังไงนะ “ข่าวงี่เง่าไร้สาระ ธรรศเจ็บตัวก็แย่อยู่แล้ว ยังจะต้องมาเจอข่าวบ้า ๆ นี่อีก ไม่รู้ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง”
“ผี” รวินท์รดานึกถึงผีสองตัวที่เธอเห็น หนึ่งคือ ท่านหญิงบุษบา วิญญาณหญิงสาวผู้มีใบหน้าคล้ายเธอมากถึงมากที่สุด ส่วนอีกหนึ่งนั้นคือผีร้ายน่ากลัวตัวดำมืดที่เธอไม่รู้จักชื่อ
“กลัวผีหรือน้องบัว” ใบตองถามเมื่อเห็นหน้ารวินท์รดาซีดกว่าเดิม
“เปล่าค่ะ เอ้อ … แหม พูดถึงผี ก็อดขนลุกไม่ได้นะคะ ใครบ้างที่จะไม่กลัวผีคะ” รวินท์รดาพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เธอหน้าซีดเพราะนึกถึงความรู้สึกหวาดหวั่นผีร้ายดำเหมือนควันตนนั้นขึ้นมา หัวใจเธอก็สั่นอย่างห้ามไม่ได้ ทั้งที่เธอไม่ใช่คนกลัวผีมาก่อน
“ผีไม่มีจริงหรอกน่าบัว” ดนุวัศย้ำสิ่งที่เขาเชื่อ รวินท์รดายิ้มรับและนั่งฟังพวกรุ่นพี่อัพเดทข่าวดารากัน รวินท์รดาไม่รู้ว่าความรู้สึกเธอไม่ปกติ ใจคอไม่อยู่นิ่งนี่เป็นเพราะกลัวผีควันดำ หรือเป็นห่วงธรรศกันแน่
ภายในห้องประชุม ดนุวัศและเหล่าพนักงานเลมอนพายนั่งรอไม่นาน ปราชญ์ดาพร้อมเลขานุการสาว รวมถึงพนักงานส่วนที่เกี่ยวข้องก็มานั่งร่วมโต๊ะกันพร้อมหน้า
“ผมตัดสินใจแล้ว ผมอยากให้เลมอนพายรับงานโฆษณาของสยาม อาร์ทีที ทั้งโฆษณาทีวี วิทยุ สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่อออนไลน์ ในรายละเอียดผมจะให้คุณอรอุมาเป็นคนประสานงานนะครับ” ปราชญ์ดาแนะนำพนักงานฝ่ายของสยาม อาร์ทีที ก่อนจะพูดถึงแผนงานที่วางไว้
“ผมอยากให้สยาม อาร์ทีที โดดเด่นกว่านี้ แม้ตอนนี้ยางเราจะอยู่ในระดับต้น ๆ ของประเทศ แต่ช่วงนี้ต้องยอมรับว่าเราเงียบไปหน่อย … ไม่ว่าจะวิธีไหน จะเป็นอีเวนต์หรือแคมเปญอะไร ผมอยากให้ทางเลมอนพายเสนอมาได้เลยนะครับ”
“ได้ครับ” ดนุวัศตอบรับ ถามถึงเรื่องต่อมา “แล้วเรื่องพรีเซนเตอร์ ยังคงเป็นธรรศหรือเปล่าครับ”
“แน่นอน ต้องเป็นธรรศน้องชายผมเท่านั้น” ปราชญ์ดาตอบโดยไม่จำเป็นต้องสบตาใคร แม้คนในห้องประชุมจะลอบทำตาโตกัน ข่าวของธรรศเริ่มผิดเพี้ยนไปมากกว่าเดิม ถึงขั้นว่าธรรศไม่ได้หมดสัญญากับทางเมืองนอก แต่เป็นเรื่องธรรศติดยาเสพติดจนถูกยกเลิกสัญญา ธรรศก็เก็บตัวเงียบหนีข่าวเสียด้วย
หลังจบการประชุมลงแล้ว รวินท์รดาเดินตามเหล่าพนักงานรุ่นพี่ของเลมอนพายอย่างเงียบเชียบกว่าปกติ ทำไมใจเธอถึงไม่สงบลงเลยนะ ทั้งที่ได้ยินว่าธรรศยังปกติดี ขณะนั้นเองสายตาของเธอพลันเหลือบเห็นวิญญาณของท่านหญิงบุษบายืนอยู่ปลายทางเดินอีกด้าน
“พี่นุคะ พี่นุ บัวขอเข้าห้องน้ำก่อนกลับนะคะ” รวินท์รดาบอกเจ้านายก่อนจะรีบเดินไปยังจุดที่เห็นท่านหญิงบุษบาทันที
“ท่านหญิง คุณอยู่ไหน” รวินท์รดาส่งเสียงเบาราวกระซิบถาม ขณะกวาดตามองหาวิญญาณของบุษบา “ฉันอยากรู้ว่าที่ฉันฝันนั่นมันคืออะไรกันแน่ คงไม่ใช่ลางบอกเหตุอะไรใช่ไหมคะ”
“บัว” เสียงทุ้มดังมาจากเบื้องหลัง ทำให้รวินท์รดาหยุดมองหาวิญญาณสาว หันไปทางเจ้าของเสียงร่างสูงทันที
“คุณธรรศ คุณปลอดภัยใช่ไหม” รวินท์รดาก้าวเท้าไปหาชายหนุ่ม พลางใช้สายตามองไปทั่ว เห็นว่าธรรศปลอดภัยดีก็โล่งใจ
“ผมปลอดภัยดี” ธรรศมองหญิงสาวกลับด้วยแววตาหวานฉ่ำจนรวินท์รดารู้สึกขัดเขิน หลบตาธรรศเป็นพัลวัน เมื่อครู่ใจเธอร้อนรุ่มเพราะเป็นห่วง มาตอนนี้หัวใจเธอกลับเต้นแรง ร้อนวูบวาบจากสายตาอ่อนหวานของร่างสูงเสียนี่
“วันนี้ผมจะมีแถลงข่าว คุณคงได้ยินข่าวของผมแล้ว” ธรรศถอนหายใจ ทำใจยากกับคำตอบ เมื่อเขาถามเธอต่อว่า “บัวกลัวผมหรือเปล่า”
รวินท์รดากำลังจะตอบคำถาม แต่ได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสียก่อน
“พี่นุโทรมาตามฉันแล้ว” เธอบอกเมื่อมองชื่อคนโทรเข้ามา
“อืม” ธรรศพยักหน้ารับรู้ “คุณไปเถอะ อีกหน่อยเราคงได้เจอกันบ่อยขึ้น ผมจะดีใจถ้าคุณไม่กลัวผม”
หญิงสาวใจหายวูบกับประโยคท้าย เธอเห็นแววตาของธรรศเศร้า แววตาที่บาดใจคนมองจนทนเฉยไม่ได้
“ฉันไม่ได้กลัวคุณนะคุณธรรศ และขอให้คุณผ่านข่าวร้าย ๆ ไปได้ด้วยดี”
“ขอบคุณนะครับ”
รวินท์รดารู้ว่าดนุวัศรออยู่ แต่พอเงยหน้าสบดวงตาแสนออดอ้อนของธรรศ ก็ไปไหนไม่ถูก แล้วเหมือนมีคนเอากองไฟมาวางไว้ใกล้หน้าเธอ ร้อนจนน่ากลัวไข้จะขึ้นตาม รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตะกุยตะกายขึ้นจากหลุม ‘รักแสนละมุน’ ของธรรศ
รักแสนละมุน ...
วูบสั้น ๆ หากทำให้หญิงสาวใจสั่นไหว อยู่ ๆ รวินท์รดาก็รู้สึกเหมือนธรรศเคยมองเธอด้วยแววตาหวานซึ้งเช่นนี้มาก่อน
โปรดติดตามตอนต่อไปค่า
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณ แว่นใส - แค้นแบบไม่ลืมหูลืมตากันเลยค่ะ
คุณ kaelek - ช่อแก้วอยากได้ความรักของพี่ธรรศนะคะ ทำได้ทุกอย่างเลย แต่จะร้ายกาจขนาดไหน รออ่านน้าา
คุณ พอใจ - ลองลุ้นดูนะคะว่าผีตัวนี้มาจากไหน
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
พบกันใหม่ค่า
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 พ.ย. 2559, 20:41:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 พ.ย. 2559, 21:12:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1082
| << ตอนที่ 9 - 35% | ตอนที่ 9 -100% >> |
แว่นใส 19 พ.ย. 2559, 22:19:31 น.
มีผีช่วยอยู่ น่าจะดีขึ้นนะ
มีผีช่วยอยู่ น่าจะดีขึ้นนะ
พอใจ 20 พ.ย. 2559, 20:31:01 น.
ศตายุ กับท่านหญิงบุษบา ช่วยทำให้ธรรศสมหวังในภพปัจจุบันด้วยนะคะ
ศตายุ กับท่านหญิงบุษบา ช่วยทำให้ธรรศสมหวังในภพปัจจุบันด้วยนะคะ
kaelek 20 พ.ย. 2559, 20:45:09 น.
ไม่เผื่อแผ่สายตาไปให้ใครน้าาาา มองซะละมุน เดี๋ยวก็พรุนหรอก อิอิ
ไม่เผื่อแผ่สายตาไปให้ใครน้าาาา มองซะละมุน เดี๋ยวก็พรุนหรอก อิอิ
