อธิษฐานสลับรัก
ณิชารีย์ สาวอวบเกินพิกัด เธอทำงานอยู่ในบริษัทกาแฟลดน้ำหนักที่มีแต่สาวๆ หุ่นดี ผอมเพรียวด้วยกันทั้งนั้น
ขณะที่เธอกับเพื่อนซี้ เป็นจุดด้อยของบริษัท
วันหนึ่งเมื่อเพื่อนรัก ชวนกันไปที่ศาลเจ้าแม่มุ่ยเฮียง
คำอธิษฐานแบบส่งๆ ทำให้เกิดเรื่องวุ่นๆ ขึ้น เธอกลายเป็นสาวสวยหุ่นดี
พรแบบพิลึกๆ จะช่วยทำให้เธอได้พบกับเนื้อคู่ตัวจริงได้หรือไม่ มาลองลุ้นกัน
ขณะที่เธอกับเพื่อนซี้ เป็นจุดด้อยของบริษัท
วันหนึ่งเมื่อเพื่อนรัก ชวนกันไปที่ศาลเจ้าแม่มุ่ยเฮียง
คำอธิษฐานแบบส่งๆ ทำให้เกิดเรื่องวุ่นๆ ขึ้น เธอกลายเป็นสาวสวยหุ่นดี
พรแบบพิลึกๆ จะช่วยทำให้เธอได้พบกับเนื้อคู่ตัวจริงได้หรือไม่ มาลองลุ้นกัน
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ ๓ หัวหน้าคนใหม่ 100%
มาต่อกันอีกนิดนะคะ วันก่อนสงสัยเบลอจัด ลงไว้ค้างๆ ตอน วันนี้ขออนุญาตลง อีกตอนต่อกันไปเลยนะคะ
ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้การจราจรติดขัด สองสาวออกจากบริษัทตอนบ่ายสองโมง รถขยับได้ทีละคืบ กว่าสองชั่วโมงที่ทั้งสองติดอยู่บนถนน ณิชารีย์มองที่ปัดน้ำฝนที่กวาดละอองน้ำตรงหน้าไปทางขวาทีทางซ้ายทีอย่างเซ็งๆ ขณะที่สายตาก็เหลือบไปมองลำดวน เสียงกรนเบาๆ บอกว่า เจ้าตัวกำลังหลับสนิท
เพื่อนสาวเป็นอย่างนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว คงเพราะเป็นคนมองโลกในแง่ดีถึงทำให้ลำดวนสามารถหลับได้แทบทุกที่ไม่เว้นแม้แต่ในห้องน้ำหรือแม้แต่ระหว่างรอคิวจ่ายค่าอาหารก็สามารถงีบได้ราวกับปิดสวิตช์ คนอื่นอาจมองว่า ลำดวนแปลกแต่ณิชารีย์รู้ดีว่า ภายใต้ความแปลก คือ ความมีน้ำใจที่หาจากไหนไม่ได้อีกแล้วในโลกใบนี้
ลำดวนเป็นคนเดียวที่ไม่เคยซ้ำเติมเรื่องความอ้วน อีกทั้งยังคอยให้กำลังใจ ยามถูกเพื่อนร่วมงานค่อนแคะ แม้จะบอกว่า ไม่ใส่ใจในคำนินทา แต่ลึกๆ ลงไปแล้ว ณิชารีย์รู้ดีว่า หล่อนแคร์ ความอ้วนเปรียบเสมือนปมด้อยเดียว แต่ด้วยวิสัยไม่ยอมแพ้ทำให้หญิงสาวต้องงัดทุกกลยุทธ์ขึ้นมาสู้
หล่อนทำงานอย่างหนักเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกด้อยที่อยู่ข้างใน พนักงานในบริษัทคนอื่นล้วนแต่เป็นคู่แข่งที่หล่อนจะพลาดไม่ได้ แต่มีเพียงคนเดียวที่ณิชารีย์รักมากที่สุดนั่นก็คือ ลำดวน
ความฝันของเพื่อนสาวคือ อยากมีแฟน แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างเพราะไม่ว่า จะพยายามสักเท่าไหร่จนป่านนี้ลำดวนก็ยังไม่ได้แต่งงาน ผู้ชายส่วนใหญ่ที่พบล้วนแต่หลอกลวง บางคนคบเพื่อหลอกเงิน เมื่อจนหนทางเพื่อนสาวจึงเริ่มพึ่งพาหมอดู
ไม่ว่า จะเป็นซินแสคนไหนที่ร่ำลือว่า แม่นราวกับจับวางเพื่อนสาวเป็นต้องรุดไปดูหมอถึงที่ หลังจากตระเวนดูหมอมาทั่วสารทิศ สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่า จะเป็นศาลของเจ้าพ่อ เจ้าแม่ ทั้งไทย จีน เทศ ลำดวนไปมาหมดทุกแห่ง แต่จนแล้วจนรอดเนื้อคู่ของหล่อนก็ยังไม่มาปรากฏตัว จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ก่อน หญิงสาวบังเอิญได้พบกับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยและได้ยินคำร่ำลือเกี่ยวกับความศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าแม่มุ่ยเฮียง จึงมาเล่าให้ณิชารีย์ฟัง
“ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ นะนิด เพื่อนของฉันไปขอพรกับเจ้าแม่แค่ครั้งเดียวก็ได้เจอเนื้อคู่เลย หล่ออย่างกับพระเอกหนังฮอลลีวูดแน่ เป็นคนเนเธอร์แลนด์ แถมเอาอกเอาใจชีอย่างกับอะไรดี ฐานะก็ดี แต่งงานไปชีวิตเหมือนกับเจ้าหญิง”
สำหรับคนอื่นอาจขำในความเพี้ยนและเชื่ออะไรลมๆ แล้งๆ แต่สำหรับณิชารีย์แล้วไม่ได้คิดเช่นนั้น น้ำใจที่ลำดวนมอบให้ให้มากมายจนประเมินค่าไม่ได้ ดังนั้นการต้องเสียเวลาขับรถมาถึงจังหวัดนครปฐมก็นับว่า คุ้ม
ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้กว่าสองสาวจะไปถึงศาลเจ้าก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นพอดี บรรยากาศโดยรอบมืดครึ้ม ณิชารีย์เอื้อมมือไปปลุกเพื่อนรัก
“ตื่นได้แล้วลำ...เอ๊ย ลอร่า ถึงศาลเจ้าแม่แล้ว”
สาวอวบเอ่ยขึ้นเมื่อเลี้ยวรถเข้าไปในบริเวณศาลเจ้า เพียงแค่รถเคลื่อนเข้าไปก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น บนพื้นที่สิบไร่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ร่มรื่น มีถนนคอนกรีตวิ่งขนานไปกับแนวต้นไม้กึ่งกลาง ระยะทางจากประตูด้านหน้าเข้าไปถึงตัวศาลเจ้าทำให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่อลังการของสถานที่แห่งนี้
สิ่งก่อสร้างเป็นแบบจีนแท้ๆ ดูคล้ายกับโรงเจในหนังจีนกำลังภายใน บนหลังคาเป็นรูปมังกรสีทองสองตัวเลื้อยมาพันกันตรงกลาง เสาทุกต้นเป็นสีแดงมีตัวอักษรภาษาจีนจารึกอยู่ ด้านหน้ามีกระถางธูปขนาดใหญ่จนคนโอบไม่มิด มีธูปจำนวนมากปักอยู่ กลิ่นควันธูปหอมอบอวลไปทั่ว แม้จะมืดแล้วแต่ยังมีประชาชนจำนวนมากยืนต่อแถวรออยู่ ทางขวามีโต๊ะสำหรับแจกบัตรคิวและเจ้าหน้าที่ดูแล ณิชารีย์จอดรถตรงด้านหน้าเพื่อให้เพื่อนสาวเดินเข้าไปก่อน
“เธอเข้าไปก่อนนะ ฉันจะเอารถไปจอดเดี๋ยวจะรีบมา”
ลำดวนซึ่งเพิ่งจะตื่นดี รีบเปิดประตูหลังนำของเซ่นอันประกอบไปด้วย ส้มทั้งหมดเก้าลูก ไก่หนึ่งตัวและดอกกุหลาบสีแดงทั้งหมดเก้าดอก
“รีบมานะ ฉันจะหยิบบัตรคิวเผื่อเธอด้วย”
“พอเลย...ไม่ต้อง ฉันไม่ได้อยากมีแฟน”
“เอาน่านิด ฉันเป็นห่วงกลัวเธอจะเหงา ไหนๆ ก็มาแล้ว ขอเจ้าแม่เสียหน่อย เราสองคนจะได้สมหวัง เผลอๆ จะได้แต่งงานพร้อมกัน ประหยัดดี”
ลำดวนยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ ณิชารีย์เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ หลายครั้งที่หล่อนอยากจะเตือนเพื่อนสาว แต่รู้ดีว่า ถึงพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ บางครั้งการที่คนเราอยู่กับความฝันเสียบ้างก็อาจมีความสุขกว่า โลกแห่งความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ก็เป็นได้
“เอาไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าเธอได้แฟนจริง คราวหน้าฉันจะมาขอเจ้าแม่มั่ง บังเอิญคราวนี้ไม่ได้เตรียมของไหว้มา”
เพื่อนสาวหน้าสลดมองของไหว้ในมือตนซึ่งมีเพียงชุดเดียว ขณะกำลังจะพูดต่อเสียงบีบแตรไล่หลังก็ทำให้ต้องรีบผละออก ณิชารีย์เอ่ยซ้ำอีกครั้ง
“เธอรีบเข้าไปเถอะ ไม่ต้องห่วง จอดรถเสร็จแล้วฉันจะรีบตามเข้าไป”
ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้การจราจรติดขัด สองสาวออกจากบริษัทตอนบ่ายสองโมง รถขยับได้ทีละคืบ กว่าสองชั่วโมงที่ทั้งสองติดอยู่บนถนน ณิชารีย์มองที่ปัดน้ำฝนที่กวาดละอองน้ำตรงหน้าไปทางขวาทีทางซ้ายทีอย่างเซ็งๆ ขณะที่สายตาก็เหลือบไปมองลำดวน เสียงกรนเบาๆ บอกว่า เจ้าตัวกำลังหลับสนิท
เพื่อนสาวเป็นอย่างนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว คงเพราะเป็นคนมองโลกในแง่ดีถึงทำให้ลำดวนสามารถหลับได้แทบทุกที่ไม่เว้นแม้แต่ในห้องน้ำหรือแม้แต่ระหว่างรอคิวจ่ายค่าอาหารก็สามารถงีบได้ราวกับปิดสวิตช์ คนอื่นอาจมองว่า ลำดวนแปลกแต่ณิชารีย์รู้ดีว่า ภายใต้ความแปลก คือ ความมีน้ำใจที่หาจากไหนไม่ได้อีกแล้วในโลกใบนี้
ลำดวนเป็นคนเดียวที่ไม่เคยซ้ำเติมเรื่องความอ้วน อีกทั้งยังคอยให้กำลังใจ ยามถูกเพื่อนร่วมงานค่อนแคะ แม้จะบอกว่า ไม่ใส่ใจในคำนินทา แต่ลึกๆ ลงไปแล้ว ณิชารีย์รู้ดีว่า หล่อนแคร์ ความอ้วนเปรียบเสมือนปมด้อยเดียว แต่ด้วยวิสัยไม่ยอมแพ้ทำให้หญิงสาวต้องงัดทุกกลยุทธ์ขึ้นมาสู้
หล่อนทำงานอย่างหนักเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกด้อยที่อยู่ข้างใน พนักงานในบริษัทคนอื่นล้วนแต่เป็นคู่แข่งที่หล่อนจะพลาดไม่ได้ แต่มีเพียงคนเดียวที่ณิชารีย์รักมากที่สุดนั่นก็คือ ลำดวน
ความฝันของเพื่อนสาวคือ อยากมีแฟน แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างเพราะไม่ว่า จะพยายามสักเท่าไหร่จนป่านนี้ลำดวนก็ยังไม่ได้แต่งงาน ผู้ชายส่วนใหญ่ที่พบล้วนแต่หลอกลวง บางคนคบเพื่อหลอกเงิน เมื่อจนหนทางเพื่อนสาวจึงเริ่มพึ่งพาหมอดู
ไม่ว่า จะเป็นซินแสคนไหนที่ร่ำลือว่า แม่นราวกับจับวางเพื่อนสาวเป็นต้องรุดไปดูหมอถึงที่ หลังจากตระเวนดูหมอมาทั่วสารทิศ สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่า จะเป็นศาลของเจ้าพ่อ เจ้าแม่ ทั้งไทย จีน เทศ ลำดวนไปมาหมดทุกแห่ง แต่จนแล้วจนรอดเนื้อคู่ของหล่อนก็ยังไม่มาปรากฏตัว จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ก่อน หญิงสาวบังเอิญได้พบกับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยและได้ยินคำร่ำลือเกี่ยวกับความศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าแม่มุ่ยเฮียง จึงมาเล่าให้ณิชารีย์ฟัง
“ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ นะนิด เพื่อนของฉันไปขอพรกับเจ้าแม่แค่ครั้งเดียวก็ได้เจอเนื้อคู่เลย หล่ออย่างกับพระเอกหนังฮอลลีวูดแน่ เป็นคนเนเธอร์แลนด์ แถมเอาอกเอาใจชีอย่างกับอะไรดี ฐานะก็ดี แต่งงานไปชีวิตเหมือนกับเจ้าหญิง”
สำหรับคนอื่นอาจขำในความเพี้ยนและเชื่ออะไรลมๆ แล้งๆ แต่สำหรับณิชารีย์แล้วไม่ได้คิดเช่นนั้น น้ำใจที่ลำดวนมอบให้ให้มากมายจนประเมินค่าไม่ได้ ดังนั้นการต้องเสียเวลาขับรถมาถึงจังหวัดนครปฐมก็นับว่า คุ้ม
ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้กว่าสองสาวจะไปถึงศาลเจ้าก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นพอดี บรรยากาศโดยรอบมืดครึ้ม ณิชารีย์เอื้อมมือไปปลุกเพื่อนรัก
“ตื่นได้แล้วลำ...เอ๊ย ลอร่า ถึงศาลเจ้าแม่แล้ว”
สาวอวบเอ่ยขึ้นเมื่อเลี้ยวรถเข้าไปในบริเวณศาลเจ้า เพียงแค่รถเคลื่อนเข้าไปก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น บนพื้นที่สิบไร่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ร่มรื่น มีถนนคอนกรีตวิ่งขนานไปกับแนวต้นไม้กึ่งกลาง ระยะทางจากประตูด้านหน้าเข้าไปถึงตัวศาลเจ้าทำให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่อลังการของสถานที่แห่งนี้
สิ่งก่อสร้างเป็นแบบจีนแท้ๆ ดูคล้ายกับโรงเจในหนังจีนกำลังภายใน บนหลังคาเป็นรูปมังกรสีทองสองตัวเลื้อยมาพันกันตรงกลาง เสาทุกต้นเป็นสีแดงมีตัวอักษรภาษาจีนจารึกอยู่ ด้านหน้ามีกระถางธูปขนาดใหญ่จนคนโอบไม่มิด มีธูปจำนวนมากปักอยู่ กลิ่นควันธูปหอมอบอวลไปทั่ว แม้จะมืดแล้วแต่ยังมีประชาชนจำนวนมากยืนต่อแถวรออยู่ ทางขวามีโต๊ะสำหรับแจกบัตรคิวและเจ้าหน้าที่ดูแล ณิชารีย์จอดรถตรงด้านหน้าเพื่อให้เพื่อนสาวเดินเข้าไปก่อน
“เธอเข้าไปก่อนนะ ฉันจะเอารถไปจอดเดี๋ยวจะรีบมา”
ลำดวนซึ่งเพิ่งจะตื่นดี รีบเปิดประตูหลังนำของเซ่นอันประกอบไปด้วย ส้มทั้งหมดเก้าลูก ไก่หนึ่งตัวและดอกกุหลาบสีแดงทั้งหมดเก้าดอก
“รีบมานะ ฉันจะหยิบบัตรคิวเผื่อเธอด้วย”
“พอเลย...ไม่ต้อง ฉันไม่ได้อยากมีแฟน”
“เอาน่านิด ฉันเป็นห่วงกลัวเธอจะเหงา ไหนๆ ก็มาแล้ว ขอเจ้าแม่เสียหน่อย เราสองคนจะได้สมหวัง เผลอๆ จะได้แต่งงานพร้อมกัน ประหยัดดี”
ลำดวนยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ ณิชารีย์เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ หลายครั้งที่หล่อนอยากจะเตือนเพื่อนสาว แต่รู้ดีว่า ถึงพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ บางครั้งการที่คนเราอยู่กับความฝันเสียบ้างก็อาจมีความสุขกว่า โลกแห่งความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ก็เป็นได้
“เอาไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าเธอได้แฟนจริง คราวหน้าฉันจะมาขอเจ้าแม่มั่ง บังเอิญคราวนี้ไม่ได้เตรียมของไหว้มา”
เพื่อนสาวหน้าสลดมองของไหว้ในมือตนซึ่งมีเพียงชุดเดียว ขณะกำลังจะพูดต่อเสียงบีบแตรไล่หลังก็ทำให้ต้องรีบผละออก ณิชารีย์เอ่ยซ้ำอีกครั้ง
“เธอรีบเข้าไปเถอะ ไม่ต้องห่วง จอดรถเสร็จแล้วฉันจะรีบตามเข้าไป”
tangtangmeow เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ย. 2559, 20:55:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ย. 2559, 20:55:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 982
| << บทที่ ๒ หัวหน้าคนใหม่ 70% | บทที่ ๔ พรที่ไม่ได้ขอ >> |
แว่นใส 21 พ.ย. 2559, 22:32:48 น.
จะสมหวังไหมนะ
จะสมหวังไหมนะ
Zephyr 3 ธ.ค. 2559, 11:56:56 น.
ลำดวนจะขอให้หนูนิดแทนรึป่าว
ลำดวนจะขอให้หนูนิดแทนรึป่าว