รหัสรัก...รหัสหัวใจ
อิงลดา หญิงสาวที่เพิ่งอกหักหมาดๆ ได้รับของขวัญประหลาดเป็นชายหนุ่มรูปงาม ดวงตาสีฟ้า มีชื่อเล่นแปลว่าน้ำแข็ง เขาบอกตัวตัวเองเป็นของขวัญ แต่สำหรับเธอ คิดว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ในคราบปีศาจร้ายที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตมากกว่า เพราะเพียงเริ่มได้รู้จักกัน ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปแบบที่เจ้าตัวไม่เคยคิดมาก่อน
Tags: สิรินดา, รหัสรักรหัสหัวใจ, นิยายรัก
ตอน: 15: ความหวังดี
ระหว่างที่ไอแซคไปแต่งตัว นาธานติดต่อฉันกลับมาผ่านไอบุ๊คที่เจ้าของห้องให้ไว้ เขาส่งข่าวสั้นๆ แล้วก็วางสายอย่างรวดเร็วเพราะอยากทำงานต่อให้เสร็จ
"ผมพบอะไรใหม่ๆ ที่จะปรับเครื่องย้อนเวลานิดหน่อย" เขาบอกอย่างตื่นเต้น "แต่อย่าเพิ่งบอกไอซ์นะ ผมอยากให้แน่ใจก่อน"
"ถึงบอก ฉันก็คงพูดไม่รู้เรื่องหรอก สบายใจได้" ฉันตอบนาธานก่อนจะวางสาย
ไอแซคนุ่งกางเกงแสลค ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา
"หัวเราะอะไร" เขาขมวดคิ้ว ก้มลงมองตัวเอง
"จะแต่งตัวไปมหาวิทยาลัยหรือไง"
"ทำไม"
"เรียบร้อยเกินไป วันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ ไหนคุณมีอะไรใส่บ้าง" ฉันเดินนำไปที่ห้องส่วนตัวของเขา ซึ่งฉันใช้นอนอยู่ตอนนี้่ เปิดตู้เสื้อผ้า และหยิบเสื้อยืดสองสามตัวออกมา เลือกเอาตัวหนึ่งที่ดูลำลองมากที่สุด
"สีนี้ก็แล้วกัน เข้ากับสีตาของคุณดี" ฉันส่งเสื้อยืดสีฟ้าน้ำทะเลให้ แล้วรุนหลังให้เขาไปเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะเปิดตู้ ค้นได้กางเกงยืนส์อีกหนึ่งตัว แล้วก็ส่งให้เขาไปเปลียนกางเกงเพิ่ม
ผู้ชายหน้าตาดี หุ่นดี แต่งอะไรก็ดูดีไปหมด ฉันอมยิ้มกับภาพหนุ่มร่างสูงที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำ บอกตัวเองว่า ถ้าอายุน้อยกกว่านี้สักสิบปี ตัวเองอาจจะกระโดดเข้าไปเป็นหนึ่งในแฟนคลับของเขาได้ไม่ยาก
รถสีฟ้าสดจอดอยู่หน้าอาคาร ทันทีที่ฉันกับไอแซคเดินออกจากที่พัก คนขับรถก็เปิดประตูรถออกมา
"ไฮ ไอซ์"
ร่างสูงที่เดินอยู่ข้างฉันชะงักไปเล็กน้อย
"ไฮ เอริกา" ไอแซคทักหญิงสาวร่างระหง ผมสีบอล์นทอง รูปร่างสมส่วนที่ลงจากรถออกมายืนอยู่ตรงหน้า จากจุดที่ฉันยืนอยู่ ฉันพบว่าผู้หญิงคนนี้ควรคู่กับคำว่า ...สวยโคตร ในยุคของฉัน เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีน ดูสมกับชายหนุ่มราวกับทั้งคู่หลุดออกมาจากปกนิตยสาร
ไอแซคพยักหน้า "คุณมาธุระแถวนี้เหรอครับ"
"เปล่าค่ะ มาหาคุณ...นาธานวานฉันมารับคุณกับน้าสาว บอกว่ารถคุณเสีย เขาเองก็ติดงานด่วน มาร้บไม่ได้ พอดีวันนี้ฉันว่างค่ะ ไม่มีอะไรทำอยู่พอดี ได้ออกนอกเมืองก็ดีเหมือนกัน"
"เอิ่ม..."
ฉันดึงศอกไอแซคไว้ ปรามว่าอย่าพูดอะไรมากไปกว่านั้น
"ดีจริงๆ เลย คุณน่ารักมากค่ะ ใจดีมากด้วยที่ยินดีมาช่วยเหลือไอซ์แบบนี้ เรากำลังคิดกันอยู่เลยว่าจะทำยังไงไดี"
หญิงสาวยิ้ม รอยยิ้มของเธอน่ารักไม่ใช่เล่น "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันว่างไม่มีอะไรทำอยู่พอดี ขึ้นรถกันเถอะค่ะ"
"ถ้างั้นไอแซคนั่งหน้านะ น้านั่งข้างหลังเอง" คำว่าน้านี่มันไม่คุ้นเคยสำหรับฉันเอาเลย แต่เอาเถอะ เจ้านาธานให้ฉันเป็นน้า ก็คงต้องเป็นน้าไปตามบทก่อน
"แต่่ว่า..." ไอแซคทำท่าเหมือนจะปฏิเสธ เพราะรถของเขาไม่ได้เสียอย่างที่หญิงสาวเข้าใจสักนิด แต่ฉันดึงเขาเดินตามมาที่รถเสียก่อน
"น่านะ เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน มีสามคน นั่งคุยกัน น้าอยากดูเมืองให้รอบๆ ก่อนกลับนี่นะ หลานสัญญาไว้แล้วนะ อย่ามาบอกว่ามีงาน หรือเปลี่ยนใจตอนนี้ล่ะ"
"ถ้าไอซ์มีงาน ริกา พาคุณน้าไปเองก็ได้นะคะ เผื่อคุณน้าอยากช้อปปิ้ง"
ทั้งสวย ทั้งใจดี พูดจาเพราะ คุณสมบัติครบ ...ฉันคิด อย่างนี้ไอแซคจะไม่ชอบเธอได้ยังไง ฉันกระตุกแขนไอแซคอีกครั้ง "ไอซ์ขับดีกว่าไหม เราจะได้คุยกันสบายๆ"
เอริกายิ้ม "ได้เลยค่ะ ไอซ์ขับ เดี๋ยวเราค่อยไปวางแผนว่าจะไปไหนกันบนรถ"
อีกฝ่ายจำใจรับกุญแจรถ ซึ่งเป็นการ์ดบางๆ ไปใส่กระเป๋าสตางค์ของตนเองไว้ แล้วก็เปิดประตูรถด้านขนคับแต่โดยดี...
.....
เอริกาเป็นคนช่างพูด เธอชวนคุยหลายเรื่อง ในขณะที่ชายหนุ่มคนเดียวในรถจะเป็นฝ่ายฟังเราสองคนคุยกัน ฉันพยายามเบี่ยงประเด็นการคุยให้เข้าใกล้ประวัติส่วนตัวให้น้อยที่สุด
โลกในยุคใหม่สวย สงบ มีความเป็นธรรมชาติสูง แต่ฉันไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะมีอย่างอื่นที่สนใจมากกว่า
สายตาหวานๆ ของหญิงสาวคนนั้นที่แอบส่งให้ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งด้านข้างบ่อยครั้ง...นั่นต่างหากที่ฉันสนใจ
"ริก้าน่ารักแบบนี้มีแฟนหรือยังเนี่ย" จู่ๆ ฉันก็เอ่ยขึ้นมาระหว่างที่เราสามคนรออาหารกลางวัน เอริกาพาฉันกับไอแซคมาร้านอาหารน่ารักๆ แห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ริมน้ำ เธอบอกว่า เธอกับครอบครัวของเธอเคยมาที่นี่ รสชาติอาหารดี และบรรยกาาศน่าประทับใจ
ชายหนุ่มร่างสูงชะงักช้อน ส่วนเอริกาก้มหน้าเขิน พร้อมกับส่ายหน้าผมกระจาย
"ไอซ์ก็ยัง...ใช่ไหม"
"เอิ่ม..." คนที่ถูกกล่าวถึงทำหน้าตาอึดอัดขึ้นมาทันที
"ไอแซคเขาเป็นพวกขี้อายค่ะ" หญิงสาวหัวเราะเขินๆ "สาวๆ ในมหาวิทยาลัยสนใจเขาหลายคน แต่เขาไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย"
"สนใจแต่การทดลอง" ฉันต่อให้
เอริกายิ้มกว้าง และส่งอีกหนึ่งหวานให้ชายหนุ่ม
บริกรนำอาหารมาเสริฟ เอริกาบอกว่า ที่นี่ทำอาหารด้วยวิธีการแบบโบราณนั่นคือปรุงโดยแม่ครัว ไม่ได้ใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์แต่อย่างใดเลย
อาหารรสชาติดี แต่ไม่ดีเท่าที่ฉันเคยกินในยุคสมัยของฉัน เดาเอาว่า คนสมัยนี้ คงชินกับการใช้เครื่องมือ จนเหลือฝีมือที่จะทำอาหารได้เก่งจริงๆ ไม่มากนัก หรือไม่ พอนานไป รสชาติของอาหารมันก็เพี้ยนไปตามกาลเวลา
ทานอาหารแล้ว ฉันขอตัวออกมาเดินเล่นที่ริมแม่น้ำ ปล่อยให้ชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งคุยกันตามลำพัง ตอนนี้หญิงสาวทำท่าสนใจงานของชายหนุ่ม และชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะเล่าเรื่องเหล่านั้นได้อย่างไม่ขัดเขิน
...มันเป็นลางที่ดี...
ถ้าตาไม่ฝาด มันมีรอยยิ้มน้อยๆ ของผู้ชายที่มักทำหน้านิ่งคนนั้นด้วย ฉันเงยหน้าขึ้นมองฟ้า บอกตัวเองว่า...แบบนี้ดีที่สุดแล้ว
ถึงแม้ตัวเองจะถูกทำให้ผิดหวังจากความรัก แต่ฉันยังเชื่อมั่นในมัน ไอแซคควรได้รับสิ่งนั้น เพราะจากที่รู้จักเขา จากการพุดคุยกับคนรอบตัวของชายหนุ่ม และสิ่งที่ได้สัมผัสกับตัวเอง ไอแซคเป็นคน ...เอิ่ม หุ่น ที่จิตใจดีเหลือเกิน
จะว่ากันตามตรง เขาช่วยชีวิตของฉันไว้ ถ้าชายหนุ่ม เอ้ยหุ่นตัวนั้นไม่กลับไปในโลกที่ฉันอยู่ ฉันอาจจะฆ่าตัวตายไปจริงๆ อย่างที่บันทึกบอกไว้ และไม่ได้มีโอกาสมารู้จักโลกยุคใหม่นี้ก็ได้
ความจริงนั้นปะทะเข้ากับหัวใจอย่างแรง ...ไอแซคทำให้ฉันมีโอกาสครั้งที่สอง เขาทำให้ฉันมีเวลาได้ยืนนิ่งๆ คิดทบทวนถึงการกระทำของตวเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และได้มีโอกาสได้มองโลกในมุมมองใหม่
...มีใครบางคนที่อาจปวดร้าวมากกว่าฉัน ...การไม่ได้มีชีวิตแบบที่คนทั่วไปมี...ไม่กล้ารู้สึก และไม่กล้าแม้แต่จะ...รัก
"ขอคุยด้วยหน่อย" เสียงคุ้นหูดังมาจากเบื้องหลัง ปลุกฉันจากภวังค์
พอหันกลับไปก็พบว่าไอแซคยืนหน้านิ่งอยู่ห่างไปไม่ถึงก้าว แววตาของเขาบอกว่ากำลัง...เอิ่ม โกรธ และน่าจะโกรธจัด
"ฝีมือของคุณใช่ไหม" เขาถาม "ทำไม"
ฉันฝืนยิ้ม ถึงแม้จะรู้สึกหนาวๆ กับแววตากรุ่นๆ นั่น
"เอริกาไปไหน...แล้วนายจะมาโกรธฉันทำไม นายควรมีใครสักคน นายควรเปิดใจให้ใครสักคนได้แล้วนะ ฉันแค่อยากช่วยให้นายได้มีโอกาสได้คุยกับเธอมากขึ้น มันผิดตรงไหน"
"เธอไปห้องน้ำ..." เขาตอบ "คุณคิดบ้าๆ เรื่องนี้ไ้ดยังไง แค่นี้มันยังไม่วุ่นมากพออีกหรือไง" เสียงนั้นเบา "ผมกำลังจะตาย คุณก็รู้"
คำพูดสุดท้ายหยุดรอยยิ้มของฉันได้ทันที
"คุณทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง"
แววตาสีฟ้าแปลกๆ มองลึกเข้ามาในตาฉัน เป็นครั้งแรกที่ฉันหลบตา ใจเต้นแปลกๆ กับแววตาเศร้าลึกๆ นั่น
"แต่ว่า...นาธานบอกฉันว่า คุณเคย..." ฉันกำลังจะเอ่ยต่อว่า เขาเคยแอบมองเอริน่าบ่อยๆ ทำไมไม่ใช้โอกาสนี้ในการทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้น
"ผมไม่...คุณเข้าใจอะไรผิดไปแล้วล่ะ" คนพูดเสยผม เหมือนกำลังนึกประโยคที่จะเอ่ยออกมา แต่มันยากเหลือเกินสำหรับเขา
"วิวตรงนี้สวยดีนะคะคุณน้า"
ไอแซคนิ่งทันใด ก่อนหันไปยิ่มเจื่อนๆ ให้กับเอริกา
"จ้ะ สวยมาก"
"ถ้าอย่างนั้น มาถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกกันดีไหมคะ"
ฉันรีบพยักหน้า หันไปหาร่างสูงที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล "ไว้ค่อยเราคุยกัน" ฉันกระซิบ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงดังพอสมควร"อ้าวไอซ์ ถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อย"
คนฟังจำเป็นต้องยกมือถือของตัวเองขึ้นมา แล้วถอยห่างออกไปทันที...
ฉันรวบเอวเอริกา และหันไปยิ้มให้ช่างภาพจำเป็นทันที
"คุณน้ามาถ่ายกับไอซ์บ้างคะ ริกาถ่ายให้" เอริกาผละออกจากฉัน แล้วดึงมือถือของไอแซคมาถือไว้ รุนหลังคนร่างสูงให้มายืนข้างฉัน "ไอซ์คะ โอบไหล่คุณน้าหน่อย ยิ้มด้วยค่ะ อย่าทำหน้าบึ้งในรูปสิคะ คุณน้าจะได้มีรูปหลานน่ารักๆ ไปเก็บไว้อวดคนที่บ้านเมื่อตอนกลับไป"
เราสองคนนิ่งไปสองสามวินาที แล้วฉันก็รู้สึกได้ถึงวงแขน และฝ่ามืออุ่นที่โอบจากด้านหลังมาจับต้นแขนของฉันไว้ มัน...ให้ความรู้สึกแปลก แปลกมากๆ เมื่อเรายืนชิดกันแบบนั้น จังหวะหนึ่ง ฉันอันไปมองไหล่คนที่ยืนโอบหลัง และเขาก็ก้มลงมาพอดี
เมื่อเราสบตากัน...มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก และ....ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองแทบจะลืมหายใจ
"ยิ้มค่ะคุณน้า ยิ้มค่ะไอซ์" เสียงของเอริกา ปลุกเราสองคนออกจากภวังค์ เพียงเสี้ยววินาที ร่างสูงก็ผละออกจากฉัน และเดินกลับไปรับโทรศัพท์ของตัวเองคืน
................
"ผมพบอะไรใหม่ๆ ที่จะปรับเครื่องย้อนเวลานิดหน่อย" เขาบอกอย่างตื่นเต้น "แต่อย่าเพิ่งบอกไอซ์นะ ผมอยากให้แน่ใจก่อน"
"ถึงบอก ฉันก็คงพูดไม่รู้เรื่องหรอก สบายใจได้" ฉันตอบนาธานก่อนจะวางสาย
ไอแซคนุ่งกางเกงแสลค ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา
"หัวเราะอะไร" เขาขมวดคิ้ว ก้มลงมองตัวเอง
"จะแต่งตัวไปมหาวิทยาลัยหรือไง"
"ทำไม"
"เรียบร้อยเกินไป วันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ ไหนคุณมีอะไรใส่บ้าง" ฉันเดินนำไปที่ห้องส่วนตัวของเขา ซึ่งฉันใช้นอนอยู่ตอนนี้่ เปิดตู้เสื้อผ้า และหยิบเสื้อยืดสองสามตัวออกมา เลือกเอาตัวหนึ่งที่ดูลำลองมากที่สุด
"สีนี้ก็แล้วกัน เข้ากับสีตาของคุณดี" ฉันส่งเสื้อยืดสีฟ้าน้ำทะเลให้ แล้วรุนหลังให้เขาไปเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะเปิดตู้ ค้นได้กางเกงยืนส์อีกหนึ่งตัว แล้วก็ส่งให้เขาไปเปลียนกางเกงเพิ่ม
ผู้ชายหน้าตาดี หุ่นดี แต่งอะไรก็ดูดีไปหมด ฉันอมยิ้มกับภาพหนุ่มร่างสูงที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำ บอกตัวเองว่า ถ้าอายุน้อยกกว่านี้สักสิบปี ตัวเองอาจจะกระโดดเข้าไปเป็นหนึ่งในแฟนคลับของเขาได้ไม่ยาก
รถสีฟ้าสดจอดอยู่หน้าอาคาร ทันทีที่ฉันกับไอแซคเดินออกจากที่พัก คนขับรถก็เปิดประตูรถออกมา
"ไฮ ไอซ์"
ร่างสูงที่เดินอยู่ข้างฉันชะงักไปเล็กน้อย
"ไฮ เอริกา" ไอแซคทักหญิงสาวร่างระหง ผมสีบอล์นทอง รูปร่างสมส่วนที่ลงจากรถออกมายืนอยู่ตรงหน้า จากจุดที่ฉันยืนอยู่ ฉันพบว่าผู้หญิงคนนี้ควรคู่กับคำว่า ...สวยโคตร ในยุคของฉัน เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีน ดูสมกับชายหนุ่มราวกับทั้งคู่หลุดออกมาจากปกนิตยสาร
ไอแซคพยักหน้า "คุณมาธุระแถวนี้เหรอครับ"
"เปล่าค่ะ มาหาคุณ...นาธานวานฉันมารับคุณกับน้าสาว บอกว่ารถคุณเสีย เขาเองก็ติดงานด่วน มาร้บไม่ได้ พอดีวันนี้ฉันว่างค่ะ ไม่มีอะไรทำอยู่พอดี ได้ออกนอกเมืองก็ดีเหมือนกัน"
"เอิ่ม..."
ฉันดึงศอกไอแซคไว้ ปรามว่าอย่าพูดอะไรมากไปกว่านั้น
"ดีจริงๆ เลย คุณน่ารักมากค่ะ ใจดีมากด้วยที่ยินดีมาช่วยเหลือไอซ์แบบนี้ เรากำลังคิดกันอยู่เลยว่าจะทำยังไงไดี"
หญิงสาวยิ้ม รอยยิ้มของเธอน่ารักไม่ใช่เล่น "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันว่างไม่มีอะไรทำอยู่พอดี ขึ้นรถกันเถอะค่ะ"
"ถ้างั้นไอแซคนั่งหน้านะ น้านั่งข้างหลังเอง" คำว่าน้านี่มันไม่คุ้นเคยสำหรับฉันเอาเลย แต่เอาเถอะ เจ้านาธานให้ฉันเป็นน้า ก็คงต้องเป็นน้าไปตามบทก่อน
"แต่่ว่า..." ไอแซคทำท่าเหมือนจะปฏิเสธ เพราะรถของเขาไม่ได้เสียอย่างที่หญิงสาวเข้าใจสักนิด แต่ฉันดึงเขาเดินตามมาที่รถเสียก่อน
"น่านะ เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน มีสามคน นั่งคุยกัน น้าอยากดูเมืองให้รอบๆ ก่อนกลับนี่นะ หลานสัญญาไว้แล้วนะ อย่ามาบอกว่ามีงาน หรือเปลี่ยนใจตอนนี้ล่ะ"
"ถ้าไอซ์มีงาน ริกา พาคุณน้าไปเองก็ได้นะคะ เผื่อคุณน้าอยากช้อปปิ้ง"
ทั้งสวย ทั้งใจดี พูดจาเพราะ คุณสมบัติครบ ...ฉันคิด อย่างนี้ไอแซคจะไม่ชอบเธอได้ยังไง ฉันกระตุกแขนไอแซคอีกครั้ง "ไอซ์ขับดีกว่าไหม เราจะได้คุยกันสบายๆ"
เอริกายิ้ม "ได้เลยค่ะ ไอซ์ขับ เดี๋ยวเราค่อยไปวางแผนว่าจะไปไหนกันบนรถ"
อีกฝ่ายจำใจรับกุญแจรถ ซึ่งเป็นการ์ดบางๆ ไปใส่กระเป๋าสตางค์ของตนเองไว้ แล้วก็เปิดประตูรถด้านขนคับแต่โดยดี...
.....
เอริกาเป็นคนช่างพูด เธอชวนคุยหลายเรื่อง ในขณะที่ชายหนุ่มคนเดียวในรถจะเป็นฝ่ายฟังเราสองคนคุยกัน ฉันพยายามเบี่ยงประเด็นการคุยให้เข้าใกล้ประวัติส่วนตัวให้น้อยที่สุด
โลกในยุคใหม่สวย สงบ มีความเป็นธรรมชาติสูง แต่ฉันไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะมีอย่างอื่นที่สนใจมากกว่า
สายตาหวานๆ ของหญิงสาวคนนั้นที่แอบส่งให้ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งด้านข้างบ่อยครั้ง...นั่นต่างหากที่ฉันสนใจ
"ริก้าน่ารักแบบนี้มีแฟนหรือยังเนี่ย" จู่ๆ ฉันก็เอ่ยขึ้นมาระหว่างที่เราสามคนรออาหารกลางวัน เอริกาพาฉันกับไอแซคมาร้านอาหารน่ารักๆ แห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ริมน้ำ เธอบอกว่า เธอกับครอบครัวของเธอเคยมาที่นี่ รสชาติอาหารดี และบรรยกาาศน่าประทับใจ
ชายหนุ่มร่างสูงชะงักช้อน ส่วนเอริกาก้มหน้าเขิน พร้อมกับส่ายหน้าผมกระจาย
"ไอซ์ก็ยัง...ใช่ไหม"
"เอิ่ม..." คนที่ถูกกล่าวถึงทำหน้าตาอึดอัดขึ้นมาทันที
"ไอแซคเขาเป็นพวกขี้อายค่ะ" หญิงสาวหัวเราะเขินๆ "สาวๆ ในมหาวิทยาลัยสนใจเขาหลายคน แต่เขาไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย"
"สนใจแต่การทดลอง" ฉันต่อให้
เอริกายิ้มกว้าง และส่งอีกหนึ่งหวานให้ชายหนุ่ม
บริกรนำอาหารมาเสริฟ เอริกาบอกว่า ที่นี่ทำอาหารด้วยวิธีการแบบโบราณนั่นคือปรุงโดยแม่ครัว ไม่ได้ใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์แต่อย่างใดเลย
อาหารรสชาติดี แต่ไม่ดีเท่าที่ฉันเคยกินในยุคสมัยของฉัน เดาเอาว่า คนสมัยนี้ คงชินกับการใช้เครื่องมือ จนเหลือฝีมือที่จะทำอาหารได้เก่งจริงๆ ไม่มากนัก หรือไม่ พอนานไป รสชาติของอาหารมันก็เพี้ยนไปตามกาลเวลา
ทานอาหารแล้ว ฉันขอตัวออกมาเดินเล่นที่ริมแม่น้ำ ปล่อยให้ชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งคุยกันตามลำพัง ตอนนี้หญิงสาวทำท่าสนใจงานของชายหนุ่ม และชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะเล่าเรื่องเหล่านั้นได้อย่างไม่ขัดเขิน
...มันเป็นลางที่ดี...
ถ้าตาไม่ฝาด มันมีรอยยิ้มน้อยๆ ของผู้ชายที่มักทำหน้านิ่งคนนั้นด้วย ฉันเงยหน้าขึ้นมองฟ้า บอกตัวเองว่า...แบบนี้ดีที่สุดแล้ว
ถึงแม้ตัวเองจะถูกทำให้ผิดหวังจากความรัก แต่ฉันยังเชื่อมั่นในมัน ไอแซคควรได้รับสิ่งนั้น เพราะจากที่รู้จักเขา จากการพุดคุยกับคนรอบตัวของชายหนุ่ม และสิ่งที่ได้สัมผัสกับตัวเอง ไอแซคเป็นคน ...เอิ่ม หุ่น ที่จิตใจดีเหลือเกิน
จะว่ากันตามตรง เขาช่วยชีวิตของฉันไว้ ถ้าชายหนุ่ม เอ้ยหุ่นตัวนั้นไม่กลับไปในโลกที่ฉันอยู่ ฉันอาจจะฆ่าตัวตายไปจริงๆ อย่างที่บันทึกบอกไว้ และไม่ได้มีโอกาสมารู้จักโลกยุคใหม่นี้ก็ได้
ความจริงนั้นปะทะเข้ากับหัวใจอย่างแรง ...ไอแซคทำให้ฉันมีโอกาสครั้งที่สอง เขาทำให้ฉันมีเวลาได้ยืนนิ่งๆ คิดทบทวนถึงการกระทำของตวเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และได้มีโอกาสได้มองโลกในมุมมองใหม่
...มีใครบางคนที่อาจปวดร้าวมากกว่าฉัน ...การไม่ได้มีชีวิตแบบที่คนทั่วไปมี...ไม่กล้ารู้สึก และไม่กล้าแม้แต่จะ...รัก
"ขอคุยด้วยหน่อย" เสียงคุ้นหูดังมาจากเบื้องหลัง ปลุกฉันจากภวังค์
พอหันกลับไปก็พบว่าไอแซคยืนหน้านิ่งอยู่ห่างไปไม่ถึงก้าว แววตาของเขาบอกว่ากำลัง...เอิ่ม โกรธ และน่าจะโกรธจัด
"ฝีมือของคุณใช่ไหม" เขาถาม "ทำไม"
ฉันฝืนยิ้ม ถึงแม้จะรู้สึกหนาวๆ กับแววตากรุ่นๆ นั่น
"เอริกาไปไหน...แล้วนายจะมาโกรธฉันทำไม นายควรมีใครสักคน นายควรเปิดใจให้ใครสักคนได้แล้วนะ ฉันแค่อยากช่วยให้นายได้มีโอกาสได้คุยกับเธอมากขึ้น มันผิดตรงไหน"
"เธอไปห้องน้ำ..." เขาตอบ "คุณคิดบ้าๆ เรื่องนี้ไ้ดยังไง แค่นี้มันยังไม่วุ่นมากพออีกหรือไง" เสียงนั้นเบา "ผมกำลังจะตาย คุณก็รู้"
คำพูดสุดท้ายหยุดรอยยิ้มของฉันได้ทันที
"คุณทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง"
แววตาสีฟ้าแปลกๆ มองลึกเข้ามาในตาฉัน เป็นครั้งแรกที่ฉันหลบตา ใจเต้นแปลกๆ กับแววตาเศร้าลึกๆ นั่น
"แต่ว่า...นาธานบอกฉันว่า คุณเคย..." ฉันกำลังจะเอ่ยต่อว่า เขาเคยแอบมองเอริน่าบ่อยๆ ทำไมไม่ใช้โอกาสนี้ในการทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้น
"ผมไม่...คุณเข้าใจอะไรผิดไปแล้วล่ะ" คนพูดเสยผม เหมือนกำลังนึกประโยคที่จะเอ่ยออกมา แต่มันยากเหลือเกินสำหรับเขา
"วิวตรงนี้สวยดีนะคะคุณน้า"
ไอแซคนิ่งทันใด ก่อนหันไปยิ่มเจื่อนๆ ให้กับเอริกา
"จ้ะ สวยมาก"
"ถ้าอย่างนั้น มาถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกกันดีไหมคะ"
ฉันรีบพยักหน้า หันไปหาร่างสูงที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล "ไว้ค่อยเราคุยกัน" ฉันกระซิบ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงดังพอสมควร"อ้าวไอซ์ ถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อย"
คนฟังจำเป็นต้องยกมือถือของตัวเองขึ้นมา แล้วถอยห่างออกไปทันที...
ฉันรวบเอวเอริกา และหันไปยิ้มให้ช่างภาพจำเป็นทันที
"คุณน้ามาถ่ายกับไอซ์บ้างคะ ริกาถ่ายให้" เอริกาผละออกจากฉัน แล้วดึงมือถือของไอแซคมาถือไว้ รุนหลังคนร่างสูงให้มายืนข้างฉัน "ไอซ์คะ โอบไหล่คุณน้าหน่อย ยิ้มด้วยค่ะ อย่าทำหน้าบึ้งในรูปสิคะ คุณน้าจะได้มีรูปหลานน่ารักๆ ไปเก็บไว้อวดคนที่บ้านเมื่อตอนกลับไป"
เราสองคนนิ่งไปสองสามวินาที แล้วฉันก็รู้สึกได้ถึงวงแขน และฝ่ามืออุ่นที่โอบจากด้านหลังมาจับต้นแขนของฉันไว้ มัน...ให้ความรู้สึกแปลก แปลกมากๆ เมื่อเรายืนชิดกันแบบนั้น จังหวะหนึ่ง ฉันอันไปมองไหล่คนที่ยืนโอบหลัง และเขาก็ก้มลงมาพอดี
เมื่อเราสบตากัน...มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก และ....ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองแทบจะลืมหายใจ
"ยิ้มค่ะคุณน้า ยิ้มค่ะไอซ์" เสียงของเอริกา ปลุกเราสองคนออกจากภวังค์ เพียงเสี้ยววินาที ร่างสูงก็ผละออกจากฉัน และเดินกลับไปรับโทรศัพท์ของตัวเองคืน
................
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ม.ค. 2560, 02:24:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ม.ค. 2560, 10:27:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1676
| << 14. ผู้ชายทีไม่เคยรักใคร | 16: ฉันหรือเธอที่เปลี่ยนไป >> |
Zephyr 2 ม.ค. 2560, 15:15:13 น.
มีเข้าภวังค์ด้วยอ่ะ น่ารักจังงงงงงงง
มีเข้าภวังค์ด้วยอ่ะ น่ารักจังงงงงงงง