อาทิตย์พรางดาว
เมื่อความเคียดแค้นชิงชังที่มีมาระหว่างพี่น้องต่างมารดา ทำให้เกิดเรื่องราวต่างที่นำมาซึ่งความสุข เศร้า และโศกนาฏกรรม! ดาวเหนือจะทำอย่างไรเมื่อตะวันฉายผู้เป็นเกลียดเธอจนไม่อยากจะอยู่ร่วมโลก และตฤณจะทำอย่างไรเพื่อปกป้องคนรักไม่ให้โดนทำร้าย ต้องติดตามใน 'อาทิตย์พรางดาว'
Tags: ดราม่า
ตอน: ตอนที่ 21
ตอนที่ 21
“ยายดาว”
“...”
“ยายดาว!”ดาวเหนือสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปค้อนเพื่อนรักที่ยื่นหน้ามาตะโกนในระยะประชิด ร่างโปร่งปรับสีหน้าแล้วดุเข้าให้
“เล่นอะไรน่ะ เรียกดีๆก็ได้ มาตะโกนใส่ทำไม”
“เรียกแล้วย่ะ เรียกไปหลายรอบแล้วด้วย หล่อนก็มัวแต่เหม่อ ใจลอยไปถึงไหนย่ะ”ตรีทิพย์ค่อนขอดเพื่อน ก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ฮั่นแน่!อย่าบอกนะว่า ลอยไปถึงหนุ่มในซุ้มของกินนั่นน่ะ”ว่าแล้วก็พยักเพยิดไปทางพี่ชายของตนที่กำลังยืนตักอาหารใส่จานของตนและของคนรักสาว ภายหลังจากพิธีหมั้นได้จบลงไปแล้วและตอนนี้แขกที่มางานก็กำลังเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มดาวเหนือมองตามก่อนจะยิ้มบางๆ
“เปล่าหรอก แค่กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ”
“อะไรอ่ะ”
“เรื่องคุณตะวันน่ะ”ร่างโปร่งทำท่าจะเล่า แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายทำท่าปางห้ามญาติใส่ซะอย่างนั้น
“หยุดเลยแก ห้ามพูดถึงผู้หญิงอัปมงคลในวันมงคลอย่างนี้นะ เดี๋ยวความซวยมาเสียก่อน”
“ฉันแค่จะบอกว่าเห็นเขานั่งจ้องพี่ตฤณเท่านั้นแหละ”
“ห๊า! ไม่นะ พี่ชายฉันโดนนางมารร้ายจ้องจับ เอ๊ย! จ้องเล่นงานเหรอเนี่ย โอ๊ย!ตายแล้วพี่ตฤณ เห็นทีคงต้องพาไปล้างซวยเก้าวัดซะแล้ว”ตรีทิพย์ที่พอรู้เรื่องกังวลใจของเพื่อนก็ออกอาการสติแตกไปเสียแล้ว ดาวเหนือส่ายหน้าอย่างระอาพลางนึกอยากให้วีกิจอยู่ที่นี่ด้วยจะได้มาช่วยระงับความบ้าของเพื่อนสาว
“ยายตาลเป็นอะไรน่ะ น้องดาว”เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง ร่างโปร่งหันกลับไปมองก็พบกับเจ้าของเสียงที่กำลังยืนมองน้องสาวตนเองทึ้งผมไปมาอย่างงงๆ
“บ้า”ดาวเหนือมองหน้าคนรักก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกครั้งแล้วตอบเสียงนิ่งๆ เรียกเสียงหัวเราะจากตฤณและเสียงกรี๊ดจาก ‘คนบ้า’ ได้เป็นอย่างดี
“แกสิบ้า นี่พี่ตฤณมานี่เลยนะ รู้รึเปล่าว่างานกำลังจะเข้าตัวเองน่ะ”
“อะไรของเราน่ะยายตาลโวยวายจริงเชียว”
“ก็ยายดาวบอกว่าพี่ตฤณโดนนางแม่มดจ้องไม่วางตา ระวังนะจะโดนมนต์ดำเข้า เอ๊ะ!โดนไปรึยังเนี่ย หน้าดูคล้ำๆ”พูดจบตรีทิพย์ก็รีบเข้าไปแตะหน้าพี่ชายทันที ตฤณปัดมือน้องสาวออกก่อนจะใช้มือของตนขยี้ผมนุ่มจนยุ่งเหยิง ดาวเหนือมองภาพน่ารักเบื้องหน้ายิ้มๆ
“โอ๊ย!พี่ตฤณ ผมยุ่งหมดแล้ว กว่าจะจัดทรงได้ตั้งนานแน่ะ”ตรีทิพย์โวยลั่นก่อนจะเบี่ยงตัวหนีมือของพี่ชาย ชายหนุ่มหัวเราะหึหึก่อนจะหันมาหาร่างโปร่งที่ยืนมองเงียบๆ พร้อมยื่นจานอาหารที่ไปตักมาให้
“นี่ครับ ของชอบของน้องดาว ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวพี่ไปตักเพิ่มให้”
“ขอบคุณ แต่แค่นี้ก็พอแล้วเดี๋ยวอ้วน”
“อ้วนสิดี ตอนนี้น้องดาวผอม’มาก’ ”ชายหนุ่มลากเสียงยาวตรงคำว่ามากเพื่อชี้ให้เห็นว่าเธอผอมจริงๆ ดาวเหนือก้มมองตัวเองอย่างแปลกใจเพราะว่าส่วนสูงขนาดเธอนั้นน้ำหนักที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้เรียกว่าผอมเลยและก็กำลังจะถามด้วยว่าผอมตรงไหน คนรักก็คงจะรู้ตัวเลยชิงตอบเสียก่อน
“ก็เวลากอดมันไม่เต็มไม้เต็มมือนี่ครับ อ้วนครับอีกนิดกำลังดี”จากคำตอบของหนุ่มแว่นที่ดูเหมือนเด็กเนิร์ดนั่นทำเอาทั้งน้องสาวและคนรักสาวถึงกับอ้าปากค้างแต่คนละอารมณ์ ตรีทิพย์อึ้งไปเพราะไม่คิดว่าพี่ชายที่แสนสุภาพจะมีมุม’หื่น’ กับเขาด้วย สงสัยเพราะโดนนายวีกิจเสี้ยมสอนมาเป็นแน่ ส่วนฝ่ายคนรักสาวนั้นก็หน้าแดงเพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะมีมุกจีบสาวที่ดูไม่เข้ากับท่าทางแบบนี้
“หมั่นไส้! ไม่ค่อยเลยนะคนเรา ก็เห็นอยู่ว่าน้องยืนอยู่ด้วยแต่เอาอาหารมาแค่จานเดียว ไงคุณพี่จะให้คุณน้องกินลมแทนข้าวเหรอ”ตรีทิพย์ประชดพี่ชายหลังจากหายอึ้ง ตฤณปรายตามองก่อนตอบ
“มีขาก็เดินไปตักเองสิครับ แต่ถ้าไปตักเองไม่ได้เดี๋ยวพี่โทรหาคุณวีให้มาตักอาหารให้เราก็ได้นะยายตาล”
“กรี๊ด!ไม่ต้องเลยนะ อย่าโทรหาไอ้หน้าหม้อนั่นนะ ไม่งั้นตาลจะฟ้องแม่ ฮึ้ย! ไปตักเองก็ได้”ว่าแล้วก็เดินกระฟัดกระเฟียดจากไป
“ก้างไปแล้วครับ ทีนี้เราก็นั่งจู๋จี๋กันได้แล้ว”
“เดี๋ยวนี้พี่ตฤณพูดเก่งขึ้นเยอะเลย อยู่กับคุณวีบ่อยไปหรือเปล่า”
“ไม่เกี่ยวกับคุณวีหรอก นี่ก็เป็นตัวตนของพี่ แต่...”ชายหนุ่มวรรคก่อนจะพูดยิ้มๆ “...พี่จะใช้เวอร์ชั่นนี้เฉพาะกับน้องดาวคนเดียวนะ ไม่เคยไปใช้กับสาวไหนมาก่อน”
“ดาวควรจะดีใจไหมเนี่ย ที่โลกนี้จะมีหนุ่มกะล่อนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน”
“พี่ไม่อยากให้ดาวดีใจที่โลกจะมีคนกะล๋อนเพิ่มขึ้น แต่พี่อยากให้ดาวดีใจที่จะมีคนที่รักดาวมากเพิ่มขึ้นอีกคนต่างหาก”ตฤณมองจ้องเข้าไปในดวงตาคู่งามของหญิงสาวที่นั่งหน้าแดงเป็นรอบที่สองของวัน เขาเอื้อมมือไปลูบแก้มเนียนเบาๆอย่างรักใคร่ ใจจริงอยากจะดึงมาหอมสักฟอด แต่ก็นึกไปถึงประโยคสุดท้ายของบิดาอีกฝ่ายแล้วก็ต้องตัดใจ
‘ห้ามทำให้ยายดาวเสียใจแล้วก็ ห้ามชิงสุกก่อนห่าม ไม่งั้นพ่อเอาถึงตาย!’
เฮ้อ! แล้วแบบนี้ใครจะกล้า แต่ถึงให้อยากทำตามใจมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมานินทาคนรักของเขาในทางที่เสียหายเหมือนกันและสำหรับเขาเมื่อรักใครแล้วก็ต้องให้เกียรติเขาไปตลอดชีวิต ร่างสูงมองดาวเหนือทานอาหารอย่างมีความสุข ทั้งคู่นั่งกินไปคุยไปก่อนที่ตรีทิพย์จะกลับมาสมทบ
“โอ๊ย!แกอร่อยมากอ่ะทั้งทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง แม่บุษนี่ทำอะไรก็อร่อย วันหลังฉันต้องมาขอฝากท้องบ่อยๆแล้ว”ตรีทิพย์พูดพร้อมกับเอามือลูบท้องประกอบคำพูด ตฤณเอามือกุมขมับกับท่าทางที่ดูยังไงก็ห่างไกลจากคำว่ากุลสตรีไปไกลลิบของน้องสาว ก่อนจะนึกสงสารชายหนุ่มรุ่นน้องที่ดันคิดสั้นมาหลงรักน้องสาวของเขา
“ฉันว่าอย่ามาฝากท้องบ้านฉันเลยตาล ไปฝากท้องบ้านคุณวีดีกว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้คนโปรด”ดาวเหนือแหย่เพื่อนเสียงเรียบ ก่อนจะโดนเพื่อนสาวแว้ดใส่เสียงดัง ส่วนตฤณแอบยกนิ้วโป้งให้กับเธอ
“แกนี่มันเพื่อนใครกันแน่ฮะไอ้ดาว เพื่อนฉันหรือไอ้หูดำนั่น”ตรีทิพย์เท้าเอวมองเพื่อนรักที่ทำเป็นนั่งไม่รู้ไม่ชี้ ชวนให้พี่ชายของเธอทานขนมในจานต่อไป สุดท้ายเมื่อไม่ได้รับความสนใจจากทั้งคู่ ตรีทิพย์เลยเริ่มเบื่อจึงลุกไปตักขนมหวานเพิ่ม ตฤณชะเง้อมองตามน้องสาวไปก่อนจะหันกลับมาพูดกับคนรักสาว
“พี่ว่าเราแกล้งยายตาลมากไปไหมน้องดาว”
“ไม่มากหรอก อยากปากหนักดีนัก บอกให้ชวนคุณวีมาด้วยก็ไม่เชื่อ ปล่อยให้คิดถึงมากๆจะได้รู้ใจตัวเองซะที”
ตฤณมองแววตาเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายแล้วก็ต้องยิ้มมา มือหนายกขึ้นโยกศีรษะที่มีกลุ่มผมนุ่มเป็นลอนอย่างเอ็นดู
“เจ้าแผนการจังนะเรา แต่กับพี่ น้องดาวไม่ต้องมีแผนอะไรทั้งนั้นนะ บอกมาตรงๆพี่ก็รักน้องดาวจะแย่อยู่แล้ว”
“อืม ไม่มีหรอก กับพี่ตฤณ รักดาวก็บอกว่ารัก”หญิงสาวมองสบตาชายหนุ่มเจ้าของหัวใจ และก่อนที่ทั้งคู่จะสร้างโลกส่วนตัวไปมากกว่านี้ เสียงหวานของนางเอกของงานก็ดังใกล้พร้อมกับมือเรียวดึงแขนน้องสาวคนโปรดเอาไว้
“ขอตัวยายดาวไปถ่ายรูปตรงมุมโน้นซักครู่นะคะคุณตฤณ”
“ตามสบายครับ”
ตฤณมองตามคนรักสาวที่โดนลากตัวไปอีกฝั่งของสนามหน้าบ้านที่ซึ่งมีพัดยศยืนรออยู่และกำลังกลั้นหัวเราะเช่นเดียวกับเขา เมื่อเห็นว่าคนทำหน้าเซ็งๆเพราะหากว่างจากการถ่ายรูปกับผู้มาร่วมงาน พรายจันทร์ก็จะต้องจับน้องสาวมาถ่ายรูปคู่ด้วย เรียกได้ว่างานนี้คนรักของเขามีรูปคู่กับฝ่ายหญิงมากกว่ารูปคู่ของคู่หมั้นหมาดๆทั้งคู่เสียอีก
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการอันน่าเบื่อหน่ายและน่าหงุดหงิดอันเนื่องมาจากร่างโปร่งของคู่อาฆาตที่วันนี้มานั่งเสนอหน้า ทำตัวรกหูรกตาเธอเป็นอย่างมาก ตะวันฉายก็รีบลุกและเดินออกมาจากห้องรับแขกที่ใช่เป็นห้องพิธีการทันทีอย่างที่ใครก็เรียกไว้ไม่ทัน เพราะนอกจากอีกฝ่ายจะมาทำตัวเด่นกว่าเธอแล้ว ยังต้องมานั่งฟังคำเยินยอมันจากปากของผู้ที่มาร่วมงานเกี่ยวกับตกแต่งสถานที่ ซึ่งเป็นอะไรที่เธอรับไม่ได้!
ร่างเพรียวเดินหน้าบอกบุญไม่รับออกมายังสนามหญ้าหน้าบ้านที่ใช้เป็นสถานที่จัดเลี้ยงรับรองแขกที่มาร่วมงาน ซึ่งเคยเป็นสนามโล่งๆแต่มาวันนี้กลับมีเต้นท์ผ้าสีขาวหลายหลังมาจัดวางอย่างมีสไตล์ ภายในเต้นท์ที่เปิดโล่งนั้น มีโต๊ะยาวหลายตัววางไว้พร้อมด้วยอาหารคาวหวานที่ดูน่ารับประทาน ด้านนอกมีโต๊ะกลมที่ปูด้วยผ้าสีขาวแต่งด้วยผ้าเนื้อลื่นที่ถูกผูกเป็นรูปโบสีทองหลายสิบตัวเช่นเดียวกับเก้าอี้ที่มีจำนวนเพียงพอสำหรับจำนวนแขกทั้งหมด
ตะวันฉายมองบริเวณอย่างหงุดหงิด เพราะทุกใบหน้าของผู้มาร่วมงานประดับไปด้วยรอยยิ้มและความพึงพอใจกับการจัดงานที่ดูเป็นธรรมชาติและสบายตา เธอเองก็คงจะอารมณ์ดีกว่านี้ถ้างานในวันนี้เป็นฝีมือของเธอไม่ใช่นังลูกเมียน้อย ไม่นึกเลยว่ามันจะมีฝีมือมากขนาดนี้ถ้ารู้ว่ามันจะได้รับคำชมล่ะก็ เธอจะไม่มีวันปล่อยให้มันได้ทำงานนี้เด็ดขาด!
หญิงสาวมองรอบด้านอย่างขุ่นเคืองก่อนทำท่าจะหันหลังกลับแต่แล้วก็ต้องชะงักเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานทันทีเมื่อเห็นว่าลูกค้ารายใหญ่ของเธอคนหนึ่งและลูกชายตัวน้อยของท่านยังเป็นลูกศิษย์ของน้องสาวเธอกำลังเดินตรงมาทางนี้ และแน่นอนว่าเพื่อกำไรของบริษัทและความสัมพันธ์ที่ดีเธอต้องเข้าไปดูแลท่านอย่างแน่นอน!
หลังจากนำทางแขกคนสำคัญเข้าไปหาคุณชนะชัยผู้เป็นบิดาแล้ว ตะวันฉายก็กลับออกมาด้านนอกอีกครั้ง หญิงสาวเดินตรงไปยังซุ้มอาหารเพื่อดูว่าอะไรบ้างที่คุณบุษบาไม่ได้เป็นคนทำ เพราะเธอไม่อยากทานของของศัตรูเดี๋ยวเสนียดจะติดปาก ไม่นับเวลาที่เธออยากจะแกล้งอีกฝ่าย เมื่อพบว่าสิ่งเดียวที่คุณบุษบาไม่ได้เป็นคนทำคือเนื้อเป็ดปักกิ่งย่าง ร่างเพรียวจึงรีบคีบใส่จานมาเล็กน้อยก่อนจะตรงไปหาที่นั่ง
ดวงตาคู่สวยกวาดมองหาโต๊ะว่างและเพื่อนร่วมโต๊ะที่น่าสนใจก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงต้องตาต้องใจที่เธอลืมไปเสียสนิทเพราะหลังจากพิธีการจบเขาก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วจนเธอต้องยอมแพ้ในวันนี้ไม่นึกว่าจะยังอยู่แถมยังนั่งคนเดียวเสียด้วย หญิงสาวยิ้มมุมปากดวงตาเปล่งประกายระยับด้วยความพอใจก่อนจะเดินตรงไปหาเป้าหมาย
“ขอโทษนะคะ ตรงนี้มีคนหรือเปล่าเอ่ย”ตฤณหันกลับมามองก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อพบว่าคนที่กำลังเอียงคอมองหน้าเขานั้นคือใคร ในจริงอยากจะเลี่ยงไม่พบหน้า แต่ด้วยมารยาทที่สุภาพบุรุษพึงกระทำชายหนุ่มจึงได้แต่ส่งยิ้มไปให้ก่อนจะตอบ
“ไม่มีครับ แต่สองที่ข้างๆผมมีคนนั่งแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตะวันแค่อยากหาที่นั่งพักเหนื่อยและก็ทานเจ้านี่...”หญิงสาวยกจานเป็ดย่างขี้นมาโชว์ให้เขาดู ตฤณพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันกลับไปมองทางคนรักสาว ตะวันฉายเม้มปากเล็กน้อยที่ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร หญิงสาวเก็บสีหน้าขุ่นเคืองใจเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถาม
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นเพื่อนของนายพัดยศหรือคะ”
“ครับ”
“สงสัยคุณคงจะไม่ใช่เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยแน่ๆเลย เพราะถ้าเป็นตอนนั้นตะวันต้องรู้จัก ใช่ไหมคะ”
“ครับ”ตะวันฉายรามือเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงประหยัดคำพูด ร่างเพรียวครุ่นคิดหาวิธีที่จะทำให้ชายหนุ่มพูดมากกว่าคำว่าครับ แล้วก็ยิ้มออกมา
“ไม่ทราบว่าคุณจำได้หรือเปล่าว่าเราเคยพบกันมาก่อน”
ตฤณขมวดคิ้ว ก่อนจะส่ายหน้า ตะวันฉายยิ้มก่อนจะเฉลย
“ก็เมื่อหลายวันก่อนคุณเดินมาชนตะวันในห้างไงคะ”
“อ่อ จำได้แล้วครับ ต้องขอโทษด้วยอีกที ไม่นึกว่า...”ชายหนุ่มพึมพำประโยคสุดท้ายก่อนจะหยุดไป แต่แน่นอนว่าไม่สามารถรอดพ้นหูของตะวันฉายไปได้
“ไม่นึกว่าอะไรคะ”
“เอ่อ ไม่นึกว่าคุณจะรู้จักคุณพัดด้วย”
“เราเป็นเพื่อนร่วมคณะกันน่ะค่ะ แล้วที่สำคัญยายจันทร์เองก็เป็นน้องสาวตะวันด้วย อุ๊ย!ตายจริงคุยกันมาตั้งนานยังไม่ทราบชื่อของคุณเลยค่ะ”
“ตฤณครับ”
“คุณตฤณ แหม ชื่อเพราะจัง สั้นๆจำง่ายดีด้วย”หญิงสาวบอกก่อนส่งตาหวานไปให้ ตฤณยิ้มแหยๆ
“ขอบคุณครับ คุณตะวันฉาย”
“อุ๊ย!รู้จักชื่อจริงตะวันด้วยหรือคะ”ชายหนุ่มชะงัก ก่อนจะเอ่ยแก้ มือหนาขยับแว่นไปด้วยอย่างเคยชิน
“ครับ คุณพัดเคยบอกว่าคุณจันทร์มีพี่สาวกับน้องสาว ชื่อตะวันฉายกับดาวเหนือ”ตะวันฉายหุบยิ้มเมื่อได้ยินชื่อของคนที่เกลียดที่สุด แต่ยังไม่อยากทำให้ความประทับใจครั้งแรกต้องเสียไปเลยต้องยิ้มรับ
“อันที่จริงแม่ของเรามีแค่เราสองคนน่ะค่ะ ตะวันน่ะรักยายจันทร์มาก คุณตฤณทราบไหมคะว่าสองคนนี้เขารักกันได้เพราะตะวันนะคะ ไม่งั้นป่านนี้ก็คงจะยังไม่รู้ใจตัวเองกัน”หญิงสาวแสร้งหัวเราะคิกคักกับเรื่องเล่าของตน พลางลอบมองปฏิกิริยาของชายหนุ่มไปด้วยก่อนจะเลียบเคียงถามข้อมูส่วนตัว
“ว่าแต่คุณตฤณมีพี่น้องรึเปล่าคะ”
“มีครับ”
“กี่คนคะ แล้วผู้หญิงผู้ชาย คงผู้ชายแน่เลยใช่ไหมคะ”
“คนเดียวครับ เป็นผู้หญิง”
“ดีจังนะคะ พี่ชายน้องสาว คุณตฤณคงรักน้องมากแน่ๆ”ตะวันฉายบอกเสียงหวาน แม้จะแอบขัดใจอยู่บ้างที่อีกฝ่ายยังคงนิ่งๆเหมือนเดิม ชายหนุ่มมองหน้าร่างเพรียวก่อนจะพูดแทงใจ
“ครับ ที่บ้านผมสอนเอาไว้ว่าเมื่อเกิดมาเป็นพี่ก็ต้องดูแลน้อง ไม่ว่าจะน้องแท้หรือไม่ในเมื่อเขาเกิดมาเป็นน้องเราก็ต้องรักและดูแลเขาจนกว่าจะมีคนมาดูแลแทน”
ตะวันฉายชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มไปให้
“คำสอนคุณแม่คุณนี่น่าประทับใจจังค่ะ ไว้สักวันตะวันจะขอไปกราบทำความรู้จักและขอคำแนะนำดีๆบ้าง คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหมคะ”
“อ๋อ!รังเกียจสิ”เสียงหญิงสาวที่ตะวันฉายจำได้ไม่มีวันลืมเลยว่าเป็นคู่อาฆาตหมายเลขสองของตนดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ต้องรีบหันไปมอง ส่วนตฤณเมื่อเห็นน้องสาวจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องก็รีบลุกขึ้นไปยืนเคียงข้าง
“เกี่ยวอะไรกับแกะ เอ่อ กับหล่อนด้วยไม่ทราบ ยายลูกตาลเน่า!”
“ก็ไม่ได้อยากจะเกี่ยวกับคุณหรอกนะคุณพี่ตะวันดับ แต่มันช่วยไม่ได้ในฐานะน้องสาวที่แสนดี ที่ไม่อยากให้พี่ชายสุดที่รักโดนจระเข้งาบ”ตะวันฉายแทบเต้นด้วยความโกรธที่โดนเปรียบเทียบกับสัตว์ อยากจะโต้กลับไปด้วยฝ่ามืออย่างที่เคยทำ แต่ทำไม่ได้เพราะต้องรักษาภาพพจน์ ร่างเพรียวพยายามสะกดอารมณ์โกรธถามกลับไปแทบจะเป็นตะคอก
“พี่ชาย!? ใครเป็นพี่ชายหล่อน!”
“อ๊ะ!ก็คนที่คุณพี่นั่งอ่อยอยู่ตั้งนานสองนานไงคะ”ตรีทิพย์ลอยหน้าลอยตาตอบ ก่อนจะดึงแขนพี่ชายที่ยืนหน้าเครียดให้ก้าวมาข้างหน้า ตะวันฉายอ้าปากค้างมองหน้าชายในฝันสลับกับคู่แค้นอย่างตกใจ
“จะ จริงเหรอคะ คุ คุณตฤณเป็นพี่ชายของนัง เอ่อ ของยายตาล”
“ครับ ยายตาลเป็นน้องสาวคนเดียวของผม คนที่ผมพูดถึงเมื่อครู่”
“ไงจ๊ะป้า ช็อกไปเลยล่ะสิ แหม!ไม่อยากบอก ยังมีเรื่องให้ช็อกกว่านี้อีกนะ รับรองว่าป้าต้องเซแซ่ดๆ แล้วก็ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นแน่นอนถ้าได้รู้”ตรีทิพย์ยิ้มเยาะอีกฝ่ายที่หน้าซีด ตฤณหันไปดุน้องสาวที่ดูเหมือนจะพูดมากเกินจำเป็น
“พอแล้วยายตาล กลับกันได้แล้ว”
“อะไรอ่ะพี่ตฤณ รอยายดาวก่อนสิ อ๊ะ!มาโน่นแล้ว ยายดาวมานี่เร็ว”
“ตาล!”ตฤณเรียกชื่อน้องสาวอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปมองคนรักสาวที่เดินตรงมาตามเสียงเรียกอย่างกังวล เขาไม่อยากให้ดาวเหนือต้องมีปัญหาอีก ตะวันฉายหันขวับไปมอง รู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง ไม่นะ! ต้องไม่ใช่อย่างที่เธอกลัว
ดาวเหนือปลีกตัวจากพี่สาวคนรองที่ดูบ้ากล้องอย่างมากกลับมายังที่นั่งเมื่อครู่ และก็สังเกตถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นตรงนั้น ใบหน้าเคร่งเครียดของตฤณที่มองตรงมาทำให้เธอรู้สึกเครียดตาม และร่างโปร่งก็ต้องเม้มปากแน่นเมื่อเห็นว่านอกจากเพื่อนเธอและคนรักแล้วยังมีใครอีกคน ใครที่เธออยากจะให้รู้เรื่องเธอกับตฤณเป็นคนสุดท้ายบนโลกใบนี้...
“มีอะไรกันคุณตะวัน ยายตาล”
“แกไปไหนมายายดาว ทิ้งพี่ฉันไว้ล่อจระเข้ได้ยังไง”
“พี่จันทร์ลากไปถ่ายรูป”
“นี่ถ้าฉันมาไม่ทันพี่ชายฉันคงโดนลากลงน้ำไปแล้ว”
“นี่มันอะไรกัน”ดาวเหนือถาม คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน ยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูก ตรีทิพย์ส่งเสียงจึ๊กจั๊กก่อนจะเฉลย
“ก็ฉันไปตักอาหาร พอเดินกลับมาก็เห็นว่าแม่พี่สาวไฟแรงสูงของแกกำลังอ่อยพี่ชายฉัน หรือก็คือแฟนแกไงยายดาว!”สิ้นเสียงของตรีทิพย์ ความเงียบก็เข้าครอบงำบริเวณนั้นทันที ตฤณหลับตาลง พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักอก ส่วนดาวเหนือเองก็ตัวชาไปเหมือนกัน แต่คนที่อาการหนักสุดเห็นจะเป็นตะวันฉายที่ได้แต่เบิกตากว้างจ้องหน้าตฤณและดาวเหนือ
“แก แกพูดอะไรนะ ใครเป็นแฟนใคร”
“แหม! ว่าจะไม่พูดซ้ำแล้วนะ แต่ถ้าอยากฟังให้ช้ำใจอีกครั้งก็ได้ อะแฮ่ม! ดาวเหนือคือคนรักของพี่ตฤณไงล่ะ คุณตะวันฉาย!”
ตะวันฉายนิ่งอึ้งก่อนจะข่มอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ภายใน แล้วพูดออกมา
“คุณตฤณคะ ตะวันคงต้องขอตัวก่อน เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีธุระต้องไปทำ ไว้เจอกันโอกาสหน้านะคะ”ร่างเพรียวส่งยิ้มให้ชายหนุ่มที่ก้มหัวรับ ก่อนจะส่งสายตาเคียดแค้นให้สองสาวแล้วเดินกลับขึ้นบ้านไป
เมื่อเห็นว่าแม่สาวเสื้อแดงแรงฤทธิ์สมชื่อตัวเดินหายลับไปแล้ว ตรีทิพย์ก็ร้องเฮกับความสำเร็จของตนเอง
“แพ้หมดรูปเลยแฮะ เห็นไหมหน้าเจ๊แกซีดยิ่งกว่าไก่ต้มวันตรุษจีนอีกนะ”
“พอได้แล้วยายตาลรู้ไหมมันจะยิ่งทำให้เรื่องมันยาวต่อไปอีก”ตฤณดุร่างบางของน้องสาว ดาวเหนือยังคงนิ่งเงียบ แต่ใบหน้าคมสวยมีแววเคร่งเครียด
“อะไรล่ะ ตาลอุตส่าห์ช่วยพี่ตฤณจากยายจระเข้นั่นนะ”
“ช่วยทำให้เรื่องมันยุ่งล่ะสิไม่ว่า พี่อุตส่าห์ไม่คุยกับเขาแล้วนะ เดี๋ยวเขาก็เลิกสนใจพี่ไปเอง”
“ก็แบบนี้มันไวกว่านี่! แบบพี่ตฤณน่ะไม่ได้ผลหรอก ยายนั่นไม่มีทางเลิกแน่ๆ”
“แบบไหนเขาก็ไม่เลิกทั้งนั้นแหละ คนอย่างเขาถ้าถูกใจใครหรือสิ่งไหนแล้ว ก็จะต้องทำทุกวิถีทางให้คนหรือสิ้งมาเป็นของตน โดยไม่เลือกวิธีการ และไม่สนใจด้วยว่าเขาจะมีใครอยู่ก่อนนั้นหรือเปล่า แล้วยิ่งโดนท้าทายแบบนี้เขาก็ต้องอยากเอาชนะมากขึ้น งานนี้คงเรื่องใหญ่จริงๆ”ดาวเหนือแย้งสองพี่น้องเสียงเรียบ ตามประสาคนที่รู้เช่นเห็นชาติศัตรูคู่อาฆาตมาตั้งแต่เด็ก
ตรีทิพย์หน้าเสีย เธอลืมนึกถึงนิสัยเอาแต่ใจของตะวันฉายไปเลยมัวแต่อยากเอาชนะ นี่เธอทำให้เพื่อนกับพี่ชายตัวเองลำบากเสียแล้วสิ
“ยายดาว พี่ตฤณ ตาลขอโทษ ตาลโกรธแทนยายดาวน่ะ กลัวยายนั่นจะมาแย้งพี่ตฤณไปจากยายดาวอีก”
“ขอบใจมากนะยายตาล คราวหลังก็หัดใจเย็นๆหน่อย คนที่ไม่โกรธน่ะมีภาษีดีกว่าคนขี้โมโหนะ จำไว้”ตฤณลูบหัวน้องสาวที่ยืนคอตก พร้อมสอนซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าเข้าใจ ดาวเหนือเดินเข้าไปกุมมือเพื่อนรักเอาไว้พร้อมส่งยิ้มอ่อนๆไปให้ ตฤณมองสบตากับคนรักแล้วก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดแบบเดียวกัน
ความรักครั้งสุดท้ายนี้ต่อให้ตายก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ได้!
เพล้ง!
เสียงแจกันเซรามิคกระทบพื้นก่อนจะแหลกละเอียดด้วยฝีมือของหญิงสาวในสุดสายเดี่ยวสีแดงเพลิง น้ำใสที่อยู่ภายในแจกันไหลนองพื้น เช่นเดียวกับดอกคาร์เนชั่นสีแดงที่โดนเหยียบจนเละเพื่อระบายอารมณ์ของเจ้าของห้อง
ตะวันฉายทิ้งตัวลงบนเตียงของตนเอง กำปั้นเล็กทุบเตียงอย่างโมโหพร้อมกับเสียงกรี๊ดอย่างขัดใจ
“แก! นังดาวตก นังกาลกิณี ทำไมแกต้องมาแย่งทุกอย่างของฉันไป ทำไมแกต้องได้อะไรดีดีไปตลอด ฮึ้ย! นี่แน่ะ!นี่แน่ะ! ตายซะ นังบ้า อ๊าย!!”หญิงสาวบีบหมอนข้างราวกับว่ามันเป็นคอของดาวเหนือ มือเรียวปาหมอนข้างใส่กระจกยาวที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า ดวงตาสวยเฉี่ยวบัดนี้แดงก่ำและขวางด้วยความแค้น ริมฝีปากอวบอิ่มพูดกับตัวเองอย่างมั่นคง
“ดี! แกอยากท้าทายฉันเองนะ คราวนี้ฉันจะกระชากหัวใจแกออกมาเองกับมือ คุณตฤณต้องเป็นของฉัน! ของฉันคนเดียว!”แล้วร่างเพรียวก็หัวเราะอย่างสะใจและสมใจอยู่ภายในห้องกว้างของตน
--------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วค่า (โปรดอ่านแบบคนใกล้หมดแรง) หลังจากหายไปพบกับมรสุมข้อสอบ (และจะหายไปอีกสักพัก) ตอนนี้ก็เอาตอนใหม่มาเสิร์ฟให้หายคิดถึงพี่ตฤณกับก่อน ตอนนี้พี่ตฤณหยอดมุกหวานได้หลุดคาแรกเตอร์มากกกก แต่อีกไม่นานก็จะกลับเข้าสู่โหมดอบอุ่นเหมือนเดิม สำหรับตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นการปูทางเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของเนื้อเรื่องแล้ว มาติดตามกันว่าคุณตะวันของเราจะร้ายได้อีกแค่ไหน อย่างที่บอกเรื่องนี้คือนิยายรัก แต่กว่าจะรักได้ต้องเศร้าก่อน ดราม่าไม่มาก แต่ม๊าก มากต่งหาก เจอกันตอนหน้าค่ะ ติ-ชมได้นะคะ
“ยายดาว”
“...”
“ยายดาว!”ดาวเหนือสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปค้อนเพื่อนรักที่ยื่นหน้ามาตะโกนในระยะประชิด ร่างโปร่งปรับสีหน้าแล้วดุเข้าให้
“เล่นอะไรน่ะ เรียกดีๆก็ได้ มาตะโกนใส่ทำไม”
“เรียกแล้วย่ะ เรียกไปหลายรอบแล้วด้วย หล่อนก็มัวแต่เหม่อ ใจลอยไปถึงไหนย่ะ”ตรีทิพย์ค่อนขอดเพื่อน ก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ฮั่นแน่!อย่าบอกนะว่า ลอยไปถึงหนุ่มในซุ้มของกินนั่นน่ะ”ว่าแล้วก็พยักเพยิดไปทางพี่ชายของตนที่กำลังยืนตักอาหารใส่จานของตนและของคนรักสาว ภายหลังจากพิธีหมั้นได้จบลงไปแล้วและตอนนี้แขกที่มางานก็กำลังเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มดาวเหนือมองตามก่อนจะยิ้มบางๆ
“เปล่าหรอก แค่กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ”
“อะไรอ่ะ”
“เรื่องคุณตะวันน่ะ”ร่างโปร่งทำท่าจะเล่า แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายทำท่าปางห้ามญาติใส่ซะอย่างนั้น
“หยุดเลยแก ห้ามพูดถึงผู้หญิงอัปมงคลในวันมงคลอย่างนี้นะ เดี๋ยวความซวยมาเสียก่อน”
“ฉันแค่จะบอกว่าเห็นเขานั่งจ้องพี่ตฤณเท่านั้นแหละ”
“ห๊า! ไม่นะ พี่ชายฉันโดนนางมารร้ายจ้องจับ เอ๊ย! จ้องเล่นงานเหรอเนี่ย โอ๊ย!ตายแล้วพี่ตฤณ เห็นทีคงต้องพาไปล้างซวยเก้าวัดซะแล้ว”ตรีทิพย์ที่พอรู้เรื่องกังวลใจของเพื่อนก็ออกอาการสติแตกไปเสียแล้ว ดาวเหนือส่ายหน้าอย่างระอาพลางนึกอยากให้วีกิจอยู่ที่นี่ด้วยจะได้มาช่วยระงับความบ้าของเพื่อนสาว
“ยายตาลเป็นอะไรน่ะ น้องดาว”เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง ร่างโปร่งหันกลับไปมองก็พบกับเจ้าของเสียงที่กำลังยืนมองน้องสาวตนเองทึ้งผมไปมาอย่างงงๆ
“บ้า”ดาวเหนือมองหน้าคนรักก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกครั้งแล้วตอบเสียงนิ่งๆ เรียกเสียงหัวเราะจากตฤณและเสียงกรี๊ดจาก ‘คนบ้า’ ได้เป็นอย่างดี
“แกสิบ้า นี่พี่ตฤณมานี่เลยนะ รู้รึเปล่าว่างานกำลังจะเข้าตัวเองน่ะ”
“อะไรของเราน่ะยายตาลโวยวายจริงเชียว”
“ก็ยายดาวบอกว่าพี่ตฤณโดนนางแม่มดจ้องไม่วางตา ระวังนะจะโดนมนต์ดำเข้า เอ๊ะ!โดนไปรึยังเนี่ย หน้าดูคล้ำๆ”พูดจบตรีทิพย์ก็รีบเข้าไปแตะหน้าพี่ชายทันที ตฤณปัดมือน้องสาวออกก่อนจะใช้มือของตนขยี้ผมนุ่มจนยุ่งเหยิง ดาวเหนือมองภาพน่ารักเบื้องหน้ายิ้มๆ
“โอ๊ย!พี่ตฤณ ผมยุ่งหมดแล้ว กว่าจะจัดทรงได้ตั้งนานแน่ะ”ตรีทิพย์โวยลั่นก่อนจะเบี่ยงตัวหนีมือของพี่ชาย ชายหนุ่มหัวเราะหึหึก่อนจะหันมาหาร่างโปร่งที่ยืนมองเงียบๆ พร้อมยื่นจานอาหารที่ไปตักมาให้
“นี่ครับ ของชอบของน้องดาว ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวพี่ไปตักเพิ่มให้”
“ขอบคุณ แต่แค่นี้ก็พอแล้วเดี๋ยวอ้วน”
“อ้วนสิดี ตอนนี้น้องดาวผอม’มาก’ ”ชายหนุ่มลากเสียงยาวตรงคำว่ามากเพื่อชี้ให้เห็นว่าเธอผอมจริงๆ ดาวเหนือก้มมองตัวเองอย่างแปลกใจเพราะว่าส่วนสูงขนาดเธอนั้นน้ำหนักที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้เรียกว่าผอมเลยและก็กำลังจะถามด้วยว่าผอมตรงไหน คนรักก็คงจะรู้ตัวเลยชิงตอบเสียก่อน
“ก็เวลากอดมันไม่เต็มไม้เต็มมือนี่ครับ อ้วนครับอีกนิดกำลังดี”จากคำตอบของหนุ่มแว่นที่ดูเหมือนเด็กเนิร์ดนั่นทำเอาทั้งน้องสาวและคนรักสาวถึงกับอ้าปากค้างแต่คนละอารมณ์ ตรีทิพย์อึ้งไปเพราะไม่คิดว่าพี่ชายที่แสนสุภาพจะมีมุม’หื่น’ กับเขาด้วย สงสัยเพราะโดนนายวีกิจเสี้ยมสอนมาเป็นแน่ ส่วนฝ่ายคนรักสาวนั้นก็หน้าแดงเพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะมีมุกจีบสาวที่ดูไม่เข้ากับท่าทางแบบนี้
“หมั่นไส้! ไม่ค่อยเลยนะคนเรา ก็เห็นอยู่ว่าน้องยืนอยู่ด้วยแต่เอาอาหารมาแค่จานเดียว ไงคุณพี่จะให้คุณน้องกินลมแทนข้าวเหรอ”ตรีทิพย์ประชดพี่ชายหลังจากหายอึ้ง ตฤณปรายตามองก่อนตอบ
“มีขาก็เดินไปตักเองสิครับ แต่ถ้าไปตักเองไม่ได้เดี๋ยวพี่โทรหาคุณวีให้มาตักอาหารให้เราก็ได้นะยายตาล”
“กรี๊ด!ไม่ต้องเลยนะ อย่าโทรหาไอ้หน้าหม้อนั่นนะ ไม่งั้นตาลจะฟ้องแม่ ฮึ้ย! ไปตักเองก็ได้”ว่าแล้วก็เดินกระฟัดกระเฟียดจากไป
“ก้างไปแล้วครับ ทีนี้เราก็นั่งจู๋จี๋กันได้แล้ว”
“เดี๋ยวนี้พี่ตฤณพูดเก่งขึ้นเยอะเลย อยู่กับคุณวีบ่อยไปหรือเปล่า”
“ไม่เกี่ยวกับคุณวีหรอก นี่ก็เป็นตัวตนของพี่ แต่...”ชายหนุ่มวรรคก่อนจะพูดยิ้มๆ “...พี่จะใช้เวอร์ชั่นนี้เฉพาะกับน้องดาวคนเดียวนะ ไม่เคยไปใช้กับสาวไหนมาก่อน”
“ดาวควรจะดีใจไหมเนี่ย ที่โลกนี้จะมีหนุ่มกะล่อนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน”
“พี่ไม่อยากให้ดาวดีใจที่โลกจะมีคนกะล๋อนเพิ่มขึ้น แต่พี่อยากให้ดาวดีใจที่จะมีคนที่รักดาวมากเพิ่มขึ้นอีกคนต่างหาก”ตฤณมองจ้องเข้าไปในดวงตาคู่งามของหญิงสาวที่นั่งหน้าแดงเป็นรอบที่สองของวัน เขาเอื้อมมือไปลูบแก้มเนียนเบาๆอย่างรักใคร่ ใจจริงอยากจะดึงมาหอมสักฟอด แต่ก็นึกไปถึงประโยคสุดท้ายของบิดาอีกฝ่ายแล้วก็ต้องตัดใจ
‘ห้ามทำให้ยายดาวเสียใจแล้วก็ ห้ามชิงสุกก่อนห่าม ไม่งั้นพ่อเอาถึงตาย!’
เฮ้อ! แล้วแบบนี้ใครจะกล้า แต่ถึงให้อยากทำตามใจมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมานินทาคนรักของเขาในทางที่เสียหายเหมือนกันและสำหรับเขาเมื่อรักใครแล้วก็ต้องให้เกียรติเขาไปตลอดชีวิต ร่างสูงมองดาวเหนือทานอาหารอย่างมีความสุข ทั้งคู่นั่งกินไปคุยไปก่อนที่ตรีทิพย์จะกลับมาสมทบ
“โอ๊ย!แกอร่อยมากอ่ะทั้งทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง แม่บุษนี่ทำอะไรก็อร่อย วันหลังฉันต้องมาขอฝากท้องบ่อยๆแล้ว”ตรีทิพย์พูดพร้อมกับเอามือลูบท้องประกอบคำพูด ตฤณเอามือกุมขมับกับท่าทางที่ดูยังไงก็ห่างไกลจากคำว่ากุลสตรีไปไกลลิบของน้องสาว ก่อนจะนึกสงสารชายหนุ่มรุ่นน้องที่ดันคิดสั้นมาหลงรักน้องสาวของเขา
“ฉันว่าอย่ามาฝากท้องบ้านฉันเลยตาล ไปฝากท้องบ้านคุณวีดีกว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้คนโปรด”ดาวเหนือแหย่เพื่อนเสียงเรียบ ก่อนจะโดนเพื่อนสาวแว้ดใส่เสียงดัง ส่วนตฤณแอบยกนิ้วโป้งให้กับเธอ
“แกนี่มันเพื่อนใครกันแน่ฮะไอ้ดาว เพื่อนฉันหรือไอ้หูดำนั่น”ตรีทิพย์เท้าเอวมองเพื่อนรักที่ทำเป็นนั่งไม่รู้ไม่ชี้ ชวนให้พี่ชายของเธอทานขนมในจานต่อไป สุดท้ายเมื่อไม่ได้รับความสนใจจากทั้งคู่ ตรีทิพย์เลยเริ่มเบื่อจึงลุกไปตักขนมหวานเพิ่ม ตฤณชะเง้อมองตามน้องสาวไปก่อนจะหันกลับมาพูดกับคนรักสาว
“พี่ว่าเราแกล้งยายตาลมากไปไหมน้องดาว”
“ไม่มากหรอก อยากปากหนักดีนัก บอกให้ชวนคุณวีมาด้วยก็ไม่เชื่อ ปล่อยให้คิดถึงมากๆจะได้รู้ใจตัวเองซะที”
ตฤณมองแววตาเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายแล้วก็ต้องยิ้มมา มือหนายกขึ้นโยกศีรษะที่มีกลุ่มผมนุ่มเป็นลอนอย่างเอ็นดู
“เจ้าแผนการจังนะเรา แต่กับพี่ น้องดาวไม่ต้องมีแผนอะไรทั้งนั้นนะ บอกมาตรงๆพี่ก็รักน้องดาวจะแย่อยู่แล้ว”
“อืม ไม่มีหรอก กับพี่ตฤณ รักดาวก็บอกว่ารัก”หญิงสาวมองสบตาชายหนุ่มเจ้าของหัวใจ และก่อนที่ทั้งคู่จะสร้างโลกส่วนตัวไปมากกว่านี้ เสียงหวานของนางเอกของงานก็ดังใกล้พร้อมกับมือเรียวดึงแขนน้องสาวคนโปรดเอาไว้
“ขอตัวยายดาวไปถ่ายรูปตรงมุมโน้นซักครู่นะคะคุณตฤณ”
“ตามสบายครับ”
ตฤณมองตามคนรักสาวที่โดนลากตัวไปอีกฝั่งของสนามหน้าบ้านที่ซึ่งมีพัดยศยืนรออยู่และกำลังกลั้นหัวเราะเช่นเดียวกับเขา เมื่อเห็นว่าคนทำหน้าเซ็งๆเพราะหากว่างจากการถ่ายรูปกับผู้มาร่วมงาน พรายจันทร์ก็จะต้องจับน้องสาวมาถ่ายรูปคู่ด้วย เรียกได้ว่างานนี้คนรักของเขามีรูปคู่กับฝ่ายหญิงมากกว่ารูปคู่ของคู่หมั้นหมาดๆทั้งคู่เสียอีก
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการอันน่าเบื่อหน่ายและน่าหงุดหงิดอันเนื่องมาจากร่างโปร่งของคู่อาฆาตที่วันนี้มานั่งเสนอหน้า ทำตัวรกหูรกตาเธอเป็นอย่างมาก ตะวันฉายก็รีบลุกและเดินออกมาจากห้องรับแขกที่ใช่เป็นห้องพิธีการทันทีอย่างที่ใครก็เรียกไว้ไม่ทัน เพราะนอกจากอีกฝ่ายจะมาทำตัวเด่นกว่าเธอแล้ว ยังต้องมานั่งฟังคำเยินยอมันจากปากของผู้ที่มาร่วมงานเกี่ยวกับตกแต่งสถานที่ ซึ่งเป็นอะไรที่เธอรับไม่ได้!
ร่างเพรียวเดินหน้าบอกบุญไม่รับออกมายังสนามหญ้าหน้าบ้านที่ใช้เป็นสถานที่จัดเลี้ยงรับรองแขกที่มาร่วมงาน ซึ่งเคยเป็นสนามโล่งๆแต่มาวันนี้กลับมีเต้นท์ผ้าสีขาวหลายหลังมาจัดวางอย่างมีสไตล์ ภายในเต้นท์ที่เปิดโล่งนั้น มีโต๊ะยาวหลายตัววางไว้พร้อมด้วยอาหารคาวหวานที่ดูน่ารับประทาน ด้านนอกมีโต๊ะกลมที่ปูด้วยผ้าสีขาวแต่งด้วยผ้าเนื้อลื่นที่ถูกผูกเป็นรูปโบสีทองหลายสิบตัวเช่นเดียวกับเก้าอี้ที่มีจำนวนเพียงพอสำหรับจำนวนแขกทั้งหมด
ตะวันฉายมองบริเวณอย่างหงุดหงิด เพราะทุกใบหน้าของผู้มาร่วมงานประดับไปด้วยรอยยิ้มและความพึงพอใจกับการจัดงานที่ดูเป็นธรรมชาติและสบายตา เธอเองก็คงจะอารมณ์ดีกว่านี้ถ้างานในวันนี้เป็นฝีมือของเธอไม่ใช่นังลูกเมียน้อย ไม่นึกเลยว่ามันจะมีฝีมือมากขนาดนี้ถ้ารู้ว่ามันจะได้รับคำชมล่ะก็ เธอจะไม่มีวันปล่อยให้มันได้ทำงานนี้เด็ดขาด!
หญิงสาวมองรอบด้านอย่างขุ่นเคืองก่อนทำท่าจะหันหลังกลับแต่แล้วก็ต้องชะงักเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานทันทีเมื่อเห็นว่าลูกค้ารายใหญ่ของเธอคนหนึ่งและลูกชายตัวน้อยของท่านยังเป็นลูกศิษย์ของน้องสาวเธอกำลังเดินตรงมาทางนี้ และแน่นอนว่าเพื่อกำไรของบริษัทและความสัมพันธ์ที่ดีเธอต้องเข้าไปดูแลท่านอย่างแน่นอน!
หลังจากนำทางแขกคนสำคัญเข้าไปหาคุณชนะชัยผู้เป็นบิดาแล้ว ตะวันฉายก็กลับออกมาด้านนอกอีกครั้ง หญิงสาวเดินตรงไปยังซุ้มอาหารเพื่อดูว่าอะไรบ้างที่คุณบุษบาไม่ได้เป็นคนทำ เพราะเธอไม่อยากทานของของศัตรูเดี๋ยวเสนียดจะติดปาก ไม่นับเวลาที่เธออยากจะแกล้งอีกฝ่าย เมื่อพบว่าสิ่งเดียวที่คุณบุษบาไม่ได้เป็นคนทำคือเนื้อเป็ดปักกิ่งย่าง ร่างเพรียวจึงรีบคีบใส่จานมาเล็กน้อยก่อนจะตรงไปหาที่นั่ง
ดวงตาคู่สวยกวาดมองหาโต๊ะว่างและเพื่อนร่วมโต๊ะที่น่าสนใจก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงต้องตาต้องใจที่เธอลืมไปเสียสนิทเพราะหลังจากพิธีการจบเขาก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วจนเธอต้องยอมแพ้ในวันนี้ไม่นึกว่าจะยังอยู่แถมยังนั่งคนเดียวเสียด้วย หญิงสาวยิ้มมุมปากดวงตาเปล่งประกายระยับด้วยความพอใจก่อนจะเดินตรงไปหาเป้าหมาย
“ขอโทษนะคะ ตรงนี้มีคนหรือเปล่าเอ่ย”ตฤณหันกลับมามองก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อพบว่าคนที่กำลังเอียงคอมองหน้าเขานั้นคือใคร ในจริงอยากจะเลี่ยงไม่พบหน้า แต่ด้วยมารยาทที่สุภาพบุรุษพึงกระทำชายหนุ่มจึงได้แต่ส่งยิ้มไปให้ก่อนจะตอบ
“ไม่มีครับ แต่สองที่ข้างๆผมมีคนนั่งแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตะวันแค่อยากหาที่นั่งพักเหนื่อยและก็ทานเจ้านี่...”หญิงสาวยกจานเป็ดย่างขี้นมาโชว์ให้เขาดู ตฤณพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันกลับไปมองทางคนรักสาว ตะวันฉายเม้มปากเล็กน้อยที่ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร หญิงสาวเก็บสีหน้าขุ่นเคืองใจเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถาม
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นเพื่อนของนายพัดยศหรือคะ”
“ครับ”
“สงสัยคุณคงจะไม่ใช่เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยแน่ๆเลย เพราะถ้าเป็นตอนนั้นตะวันต้องรู้จัก ใช่ไหมคะ”
“ครับ”ตะวันฉายรามือเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงประหยัดคำพูด ร่างเพรียวครุ่นคิดหาวิธีที่จะทำให้ชายหนุ่มพูดมากกว่าคำว่าครับ แล้วก็ยิ้มออกมา
“ไม่ทราบว่าคุณจำได้หรือเปล่าว่าเราเคยพบกันมาก่อน”
ตฤณขมวดคิ้ว ก่อนจะส่ายหน้า ตะวันฉายยิ้มก่อนจะเฉลย
“ก็เมื่อหลายวันก่อนคุณเดินมาชนตะวันในห้างไงคะ”
“อ่อ จำได้แล้วครับ ต้องขอโทษด้วยอีกที ไม่นึกว่า...”ชายหนุ่มพึมพำประโยคสุดท้ายก่อนจะหยุดไป แต่แน่นอนว่าไม่สามารถรอดพ้นหูของตะวันฉายไปได้
“ไม่นึกว่าอะไรคะ”
“เอ่อ ไม่นึกว่าคุณจะรู้จักคุณพัดด้วย”
“เราเป็นเพื่อนร่วมคณะกันน่ะค่ะ แล้วที่สำคัญยายจันทร์เองก็เป็นน้องสาวตะวันด้วย อุ๊ย!ตายจริงคุยกันมาตั้งนานยังไม่ทราบชื่อของคุณเลยค่ะ”
“ตฤณครับ”
“คุณตฤณ แหม ชื่อเพราะจัง สั้นๆจำง่ายดีด้วย”หญิงสาวบอกก่อนส่งตาหวานไปให้ ตฤณยิ้มแหยๆ
“ขอบคุณครับ คุณตะวันฉาย”
“อุ๊ย!รู้จักชื่อจริงตะวันด้วยหรือคะ”ชายหนุ่มชะงัก ก่อนจะเอ่ยแก้ มือหนาขยับแว่นไปด้วยอย่างเคยชิน
“ครับ คุณพัดเคยบอกว่าคุณจันทร์มีพี่สาวกับน้องสาว ชื่อตะวันฉายกับดาวเหนือ”ตะวันฉายหุบยิ้มเมื่อได้ยินชื่อของคนที่เกลียดที่สุด แต่ยังไม่อยากทำให้ความประทับใจครั้งแรกต้องเสียไปเลยต้องยิ้มรับ
“อันที่จริงแม่ของเรามีแค่เราสองคนน่ะค่ะ ตะวันน่ะรักยายจันทร์มาก คุณตฤณทราบไหมคะว่าสองคนนี้เขารักกันได้เพราะตะวันนะคะ ไม่งั้นป่านนี้ก็คงจะยังไม่รู้ใจตัวเองกัน”หญิงสาวแสร้งหัวเราะคิกคักกับเรื่องเล่าของตน พลางลอบมองปฏิกิริยาของชายหนุ่มไปด้วยก่อนจะเลียบเคียงถามข้อมูส่วนตัว
“ว่าแต่คุณตฤณมีพี่น้องรึเปล่าคะ”
“มีครับ”
“กี่คนคะ แล้วผู้หญิงผู้ชาย คงผู้ชายแน่เลยใช่ไหมคะ”
“คนเดียวครับ เป็นผู้หญิง”
“ดีจังนะคะ พี่ชายน้องสาว คุณตฤณคงรักน้องมากแน่ๆ”ตะวันฉายบอกเสียงหวาน แม้จะแอบขัดใจอยู่บ้างที่อีกฝ่ายยังคงนิ่งๆเหมือนเดิม ชายหนุ่มมองหน้าร่างเพรียวก่อนจะพูดแทงใจ
“ครับ ที่บ้านผมสอนเอาไว้ว่าเมื่อเกิดมาเป็นพี่ก็ต้องดูแลน้อง ไม่ว่าจะน้องแท้หรือไม่ในเมื่อเขาเกิดมาเป็นน้องเราก็ต้องรักและดูแลเขาจนกว่าจะมีคนมาดูแลแทน”
ตะวันฉายชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มไปให้
“คำสอนคุณแม่คุณนี่น่าประทับใจจังค่ะ ไว้สักวันตะวันจะขอไปกราบทำความรู้จักและขอคำแนะนำดีๆบ้าง คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหมคะ”
“อ๋อ!รังเกียจสิ”เสียงหญิงสาวที่ตะวันฉายจำได้ไม่มีวันลืมเลยว่าเป็นคู่อาฆาตหมายเลขสองของตนดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ต้องรีบหันไปมอง ส่วนตฤณเมื่อเห็นน้องสาวจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องก็รีบลุกขึ้นไปยืนเคียงข้าง
“เกี่ยวอะไรกับแกะ เอ่อ กับหล่อนด้วยไม่ทราบ ยายลูกตาลเน่า!”
“ก็ไม่ได้อยากจะเกี่ยวกับคุณหรอกนะคุณพี่ตะวันดับ แต่มันช่วยไม่ได้ในฐานะน้องสาวที่แสนดี ที่ไม่อยากให้พี่ชายสุดที่รักโดนจระเข้งาบ”ตะวันฉายแทบเต้นด้วยความโกรธที่โดนเปรียบเทียบกับสัตว์ อยากจะโต้กลับไปด้วยฝ่ามืออย่างที่เคยทำ แต่ทำไม่ได้เพราะต้องรักษาภาพพจน์ ร่างเพรียวพยายามสะกดอารมณ์โกรธถามกลับไปแทบจะเป็นตะคอก
“พี่ชาย!? ใครเป็นพี่ชายหล่อน!”
“อ๊ะ!ก็คนที่คุณพี่นั่งอ่อยอยู่ตั้งนานสองนานไงคะ”ตรีทิพย์ลอยหน้าลอยตาตอบ ก่อนจะดึงแขนพี่ชายที่ยืนหน้าเครียดให้ก้าวมาข้างหน้า ตะวันฉายอ้าปากค้างมองหน้าชายในฝันสลับกับคู่แค้นอย่างตกใจ
“จะ จริงเหรอคะ คุ คุณตฤณเป็นพี่ชายของนัง เอ่อ ของยายตาล”
“ครับ ยายตาลเป็นน้องสาวคนเดียวของผม คนที่ผมพูดถึงเมื่อครู่”
“ไงจ๊ะป้า ช็อกไปเลยล่ะสิ แหม!ไม่อยากบอก ยังมีเรื่องให้ช็อกกว่านี้อีกนะ รับรองว่าป้าต้องเซแซ่ดๆ แล้วก็ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นแน่นอนถ้าได้รู้”ตรีทิพย์ยิ้มเยาะอีกฝ่ายที่หน้าซีด ตฤณหันไปดุน้องสาวที่ดูเหมือนจะพูดมากเกินจำเป็น
“พอแล้วยายตาล กลับกันได้แล้ว”
“อะไรอ่ะพี่ตฤณ รอยายดาวก่อนสิ อ๊ะ!มาโน่นแล้ว ยายดาวมานี่เร็ว”
“ตาล!”ตฤณเรียกชื่อน้องสาวอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปมองคนรักสาวที่เดินตรงมาตามเสียงเรียกอย่างกังวล เขาไม่อยากให้ดาวเหนือต้องมีปัญหาอีก ตะวันฉายหันขวับไปมอง รู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง ไม่นะ! ต้องไม่ใช่อย่างที่เธอกลัว
ดาวเหนือปลีกตัวจากพี่สาวคนรองที่ดูบ้ากล้องอย่างมากกลับมายังที่นั่งเมื่อครู่ และก็สังเกตถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นตรงนั้น ใบหน้าเคร่งเครียดของตฤณที่มองตรงมาทำให้เธอรู้สึกเครียดตาม และร่างโปร่งก็ต้องเม้มปากแน่นเมื่อเห็นว่านอกจากเพื่อนเธอและคนรักแล้วยังมีใครอีกคน ใครที่เธออยากจะให้รู้เรื่องเธอกับตฤณเป็นคนสุดท้ายบนโลกใบนี้...
“มีอะไรกันคุณตะวัน ยายตาล”
“แกไปไหนมายายดาว ทิ้งพี่ฉันไว้ล่อจระเข้ได้ยังไง”
“พี่จันทร์ลากไปถ่ายรูป”
“นี่ถ้าฉันมาไม่ทันพี่ชายฉันคงโดนลากลงน้ำไปแล้ว”
“นี่มันอะไรกัน”ดาวเหนือถาม คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน ยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูก ตรีทิพย์ส่งเสียงจึ๊กจั๊กก่อนจะเฉลย
“ก็ฉันไปตักอาหาร พอเดินกลับมาก็เห็นว่าแม่พี่สาวไฟแรงสูงของแกกำลังอ่อยพี่ชายฉัน หรือก็คือแฟนแกไงยายดาว!”สิ้นเสียงของตรีทิพย์ ความเงียบก็เข้าครอบงำบริเวณนั้นทันที ตฤณหลับตาลง พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักอก ส่วนดาวเหนือเองก็ตัวชาไปเหมือนกัน แต่คนที่อาการหนักสุดเห็นจะเป็นตะวันฉายที่ได้แต่เบิกตากว้างจ้องหน้าตฤณและดาวเหนือ
“แก แกพูดอะไรนะ ใครเป็นแฟนใคร”
“แหม! ว่าจะไม่พูดซ้ำแล้วนะ แต่ถ้าอยากฟังให้ช้ำใจอีกครั้งก็ได้ อะแฮ่ม! ดาวเหนือคือคนรักของพี่ตฤณไงล่ะ คุณตะวันฉาย!”
ตะวันฉายนิ่งอึ้งก่อนจะข่มอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ภายใน แล้วพูดออกมา
“คุณตฤณคะ ตะวันคงต้องขอตัวก่อน เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีธุระต้องไปทำ ไว้เจอกันโอกาสหน้านะคะ”ร่างเพรียวส่งยิ้มให้ชายหนุ่มที่ก้มหัวรับ ก่อนจะส่งสายตาเคียดแค้นให้สองสาวแล้วเดินกลับขึ้นบ้านไป
เมื่อเห็นว่าแม่สาวเสื้อแดงแรงฤทธิ์สมชื่อตัวเดินหายลับไปแล้ว ตรีทิพย์ก็ร้องเฮกับความสำเร็จของตนเอง
“แพ้หมดรูปเลยแฮะ เห็นไหมหน้าเจ๊แกซีดยิ่งกว่าไก่ต้มวันตรุษจีนอีกนะ”
“พอได้แล้วยายตาลรู้ไหมมันจะยิ่งทำให้เรื่องมันยาวต่อไปอีก”ตฤณดุร่างบางของน้องสาว ดาวเหนือยังคงนิ่งเงียบ แต่ใบหน้าคมสวยมีแววเคร่งเครียด
“อะไรล่ะ ตาลอุตส่าห์ช่วยพี่ตฤณจากยายจระเข้นั่นนะ”
“ช่วยทำให้เรื่องมันยุ่งล่ะสิไม่ว่า พี่อุตส่าห์ไม่คุยกับเขาแล้วนะ เดี๋ยวเขาก็เลิกสนใจพี่ไปเอง”
“ก็แบบนี้มันไวกว่านี่! แบบพี่ตฤณน่ะไม่ได้ผลหรอก ยายนั่นไม่มีทางเลิกแน่ๆ”
“แบบไหนเขาก็ไม่เลิกทั้งนั้นแหละ คนอย่างเขาถ้าถูกใจใครหรือสิ่งไหนแล้ว ก็จะต้องทำทุกวิถีทางให้คนหรือสิ้งมาเป็นของตน โดยไม่เลือกวิธีการ และไม่สนใจด้วยว่าเขาจะมีใครอยู่ก่อนนั้นหรือเปล่า แล้วยิ่งโดนท้าทายแบบนี้เขาก็ต้องอยากเอาชนะมากขึ้น งานนี้คงเรื่องใหญ่จริงๆ”ดาวเหนือแย้งสองพี่น้องเสียงเรียบ ตามประสาคนที่รู้เช่นเห็นชาติศัตรูคู่อาฆาตมาตั้งแต่เด็ก
ตรีทิพย์หน้าเสีย เธอลืมนึกถึงนิสัยเอาแต่ใจของตะวันฉายไปเลยมัวแต่อยากเอาชนะ นี่เธอทำให้เพื่อนกับพี่ชายตัวเองลำบากเสียแล้วสิ
“ยายดาว พี่ตฤณ ตาลขอโทษ ตาลโกรธแทนยายดาวน่ะ กลัวยายนั่นจะมาแย้งพี่ตฤณไปจากยายดาวอีก”
“ขอบใจมากนะยายตาล คราวหลังก็หัดใจเย็นๆหน่อย คนที่ไม่โกรธน่ะมีภาษีดีกว่าคนขี้โมโหนะ จำไว้”ตฤณลูบหัวน้องสาวที่ยืนคอตก พร้อมสอนซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าเข้าใจ ดาวเหนือเดินเข้าไปกุมมือเพื่อนรักเอาไว้พร้อมส่งยิ้มอ่อนๆไปให้ ตฤณมองสบตากับคนรักแล้วก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดแบบเดียวกัน
ความรักครั้งสุดท้ายนี้ต่อให้ตายก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ได้!
เพล้ง!
เสียงแจกันเซรามิคกระทบพื้นก่อนจะแหลกละเอียดด้วยฝีมือของหญิงสาวในสุดสายเดี่ยวสีแดงเพลิง น้ำใสที่อยู่ภายในแจกันไหลนองพื้น เช่นเดียวกับดอกคาร์เนชั่นสีแดงที่โดนเหยียบจนเละเพื่อระบายอารมณ์ของเจ้าของห้อง
ตะวันฉายทิ้งตัวลงบนเตียงของตนเอง กำปั้นเล็กทุบเตียงอย่างโมโหพร้อมกับเสียงกรี๊ดอย่างขัดใจ
“แก! นังดาวตก นังกาลกิณี ทำไมแกต้องมาแย่งทุกอย่างของฉันไป ทำไมแกต้องได้อะไรดีดีไปตลอด ฮึ้ย! นี่แน่ะ!นี่แน่ะ! ตายซะ นังบ้า อ๊าย!!”หญิงสาวบีบหมอนข้างราวกับว่ามันเป็นคอของดาวเหนือ มือเรียวปาหมอนข้างใส่กระจกยาวที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า ดวงตาสวยเฉี่ยวบัดนี้แดงก่ำและขวางด้วยความแค้น ริมฝีปากอวบอิ่มพูดกับตัวเองอย่างมั่นคง
“ดี! แกอยากท้าทายฉันเองนะ คราวนี้ฉันจะกระชากหัวใจแกออกมาเองกับมือ คุณตฤณต้องเป็นของฉัน! ของฉันคนเดียว!”แล้วร่างเพรียวก็หัวเราะอย่างสะใจและสมใจอยู่ภายในห้องกว้างของตน
--------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วค่า (โปรดอ่านแบบคนใกล้หมดแรง) หลังจากหายไปพบกับมรสุมข้อสอบ (และจะหายไปอีกสักพัก) ตอนนี้ก็เอาตอนใหม่มาเสิร์ฟให้หายคิดถึงพี่ตฤณกับก่อน ตอนนี้พี่ตฤณหยอดมุกหวานได้หลุดคาแรกเตอร์มากกกก แต่อีกไม่นานก็จะกลับเข้าสู่โหมดอบอุ่นเหมือนเดิม สำหรับตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นการปูทางเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของเนื้อเรื่องแล้ว มาติดตามกันว่าคุณตะวันของเราจะร้ายได้อีกแค่ไหน อย่างที่บอกเรื่องนี้คือนิยายรัก แต่กว่าจะรักได้ต้องเศร้าก่อน ดราม่าไม่มาก แต่ม๊าก มากต่งหาก เจอกันตอนหน้าค่ะ ติ-ชมได้นะคะ
ไอจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ส.ค. 2554, 00:22:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ส.ค. 2554, 19:20:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 2194
| << ตอนที่ 20 | ตอนที่ 22 >> |
หมูบิน 9 ส.ค. 2554, 08:56:41 น.
แล้วจะต้องแลกด้วยอะไรเนี้ยย
แล้วจะต้องแลกด้วยอะไรเนี้ยย
anOO 9 ส.ค. 2554, 10:02:44 น.
พี่ตฤนอย่าไปหลงเสน่ห์ยัยพี่ตะวันตัวร้ายนะ
พี่ตฤนอย่าไปหลงเสน่ห์ยัยพี่ตะวันตัวร้ายนะ
Setia 9 ส.ค. 2554, 13:46:56 น.
เหมาเอาเองเลยว่าคุณตฤณเป็นของตัวเอง
สองคนนี้เค้ารู้จักกันตั้งนานแล้วแท้ๆ
ยัยนี่อารมณ์ร้ายจริงๆแฮะ
ชอบคุณตฤณหวานอ่ะ ตอนนี้
เหมาเอาเองเลยว่าคุณตฤณเป็นของตัวเอง
สองคนนี้เค้ารู้จักกันตั้งนานแล้วแท้ๆ
ยัยนี่อารมณ์ร้ายจริงๆแฮะ
ชอบคุณตฤณหวานอ่ะ ตอนนี้