คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,

ตอน: ตอน 16 [1]


..........วันอาทิตย์หลังจากเพชรน้ำหนึ่งเลิกเรียนภาษาญี่ปุ่น ไทธรรพ์ไปรับกลับมาบ้านแล้วเธอจึงมานั่งเล่นตรงทางเดินห้องกระจกเหมือนเคย

แต่คราวนี้จงใจจะเขียนกลอนเพื่อให้ไทธรรพ์ได้รู้ความในใจ แล้วแอบไปซุ่มดูอยู่ในระยะห่างด้วยความอยากรู้

‘ใครเป็นคนเขียนกลอนต่อเติมลงไป’

ยุติหรือไทธรรพ์?

หน้าสวยใสใครจะสู้หนุ่มญี่ปุ่น

เสน่ห์รุนแรงแฝงความน่ารัก

ไม่ให้ชื่นชมได้ไงใจสุดจะหัก

แพ้ความน่ารักเกินหักห้ามใจ

ไทธรรพ์อ่านข้อความนั้นด้วยสายตาเป็นประกาย ถึงกับยิ้มอยู่คนเดียว ในใจปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกว่ามีคนแอบจ้องมองดู จึงเงยหน้าขึ้นมองทอดสายตาไปที่หน้าประตูกระจกสุดทางเดินของห้อง เพชรน้ำหนึ่งยืนมองดูอยู่ไม่ห่าง ...ส่งสายตาซึ้งใจให้กัน

“ทำอะไรอยู่ ...หนึ่ง” ยุติเอ่ยทักเสียงดัง ทำให้เพชรน้ำหนึ่งสะดุ้งตกใจนิดหน่อย ทำลายบรรยากาศหวานซึ้งเสียหมด

“เปล่านี่” เธอตอบสั้นห้วน ไม่แม้แต่จะเหลียวหลังไปมองดูหน้าเพื่อนบ้าน

“เอ่อ... พี่เอาขนมมาให้ แม่พี่ทำแล้วฝากมาให้หนึ่งด้วยนี่ไง”

“อ๋อ... เชิญไปไว้ในครัวเลยค่ะ ฝากขอบคุณน้าเพ็ญพิศด้วยนะคะ” ว่าอย่างนั้นและเอื้อมมือไปเปิดประตูครัวซึ่งอยู่ใกล้กันเพื่อให้ยุติเดินเข้าไป ส่วนตัวเธอเองนั้นหลบขึ้นชั้นบน

หากเป็นผู้ชายคนอื่นโดนสาวเมินใส่คงเก้อ... เสียความรู้สึก... ต่อไปคงไม่อยากมาหาอีกเลย แต่ยุติกลับรู้สึกเฉย... เพราะเคยชินกับนิสัยเงียบสงบปากสงบคำและชอบเก็บตัวของเธอ

“ไทธรรพ์ทำอะไรอยู่เหรอ” ยุติทักทายไทธรรพ์ หลังออกจากครัวมาแล้ว

“หนึ่งเขียนกลอนวางทิ้งไว้ ...ดูสิ” ไทธรรพ์ส่งสมุดโน้ตให้ยุติได้อ่านดู

“ยังงี้แสดงว่าหนึ่งชอบ...” เขาทำมือชี้ที่ไทธรรพ์ ซึ่งกำลังหน้าบาน ยิ้มแย้มไม่ยอมหุบ

“อ้าว... ทำไมยุติทำหน้าเซ็งยังงั้น ไม่ดีใจกับผมเหรอ”

“อ๋อ... ดีใจด้วย” ปากพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจเคยแอบลุ้นนึกว่าเธอจะชอบเขาบ้าง เมื่อรู้ผลอย่างนี้แล้ว อดเสียดายไม่ได้



..........เพชรน้ำหนึ่งมีเหตุผลที่ขยันมาฝึกซ้อมมวยไทยหลังเลิกเรียนทุกวัน

“คุณครูหนึ่งอยากขึ้นชกมวยบนเวทีบ้าง เมื่อไหร่หนึ่งจะได้มีโอกาสอย่างนั้น ฝึกซ้อมมาตั้งเยอะแล้ว”

“หนึ่งจะเอาดีทางชกมวยจริงเหรอ”

“ใช่ค่ะหนึ่งอยากพิสูจน์ฝีมือตัวเอง ตอนนี้หนึ่งมั่นใจว่าน่าจะสู้เขาได้สบายมาก”

“ค่ายมวยเรามีแต่ส่งผู้ชายขึ้นชกมวยบนเวทีเท่านั้น ครูไม่เคยส่งนักมวยหญิงขึ้นชกมวยบนเวทีเลย เพราะว่าไม่อยากให้บาดเจ็บ แล้วผู้หญิงไม่ค่อยมีใครนิยมเป็นนักมวยหญิงกันเท่าไหร่ ที่สอนมวยไทยหญิงเพื่อให้รู้จักศิลปะการป้องกันตัวแบบไทย และเป็นการออกกำลัง เพื่อให้รูปร่างดีไม่อ้วนเท่านั้นเอง”

“อ้าว!” เธออุทาน ไม่คาดคิดมาก่อนกับคำตอบที่ได้รับ เสียกำลังใจไปพอควร ถึงกับเริ่มขี้เกียจฝึกซ้อม แล้วเดินมานั่งพักกินน้ำกินขนมต่ออีก

“อ้าว... ทำไมไม่ไปฝึกซ้อมล่ะ หรือว่ายังกินไม่อิ่ม” ไทธรรพ์ถาม

“เซ็งแล้วล่ะ”

“เบื่อการชกมวยแล้วเหรอ”

“เปล่า... ถ้าได้ไปแข่งขันชกมวยบนเวทีจริงคงไม่เซ็งหรอก แต่นี่คุณครูบอกว่าไม่ส่งนักมวยหญิงขึ้นชกบนเวที มีแต่ส่งนักมวยผู้ชาย แล้วอย่างนี้หนึ่งจะฝึกซ้อมไปเพื่ออะไร”

“พี่เพิ่งจะรู้... เคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมไม่เห็นมีนักมวยหญิงขึ้นชกบนเวที ที่แท้เพราะทางค่ายไม่ส่งมวยไทยหญิงขึ้นเวที”

“รู้อย่างนี้แล้วบางทีหนึ่งคงไม่ขยันมาฝึกซ้อม เสียความตั้งใจหมด”

“มาบ้างเถอะพอได้ออกกำลัง ความจริงที่ญี่ปุ่นนิยมมวยไทยกันทั้งผู้หญิงผู้ชาย บางทีถ้าหนึ่งได้ไปเรียนต่อที่โน่นอาจจะได้ขึ้นชกมวยบนเวทีก็ได้นะ”

“หือ? อย่างนั้นน่าไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจังเลย”

“พี่จะขอป๋าให้ทุนการศึกษากับหนึ่ง เป็นนักเรียนทุนเอกชน สนใจไหม”

“หา! จริงเหรอ... หนึ่งสนใจจริงนะ” เพชรน้ำหนึ่งพลอยตาโตตื่นเต้น ทั้งที่ไม่ค่อยเชื่อถือเสียทีเดียว



..........ไทธรรพ์เป็นคนพูดจริงทำจริง ความตั้งใจของเขาคือการสนับสนุนเพชรน้ำหนึ่งให้ไปศึกษาต่อยังประเทศญี่ปุ่น เขาใช้โทรศัพท์ทางไกลระหว่างประเทศ โทรไปหาคุณยูตะพ่อเลี้ยงของเขา

“ป๋าครับผมตกลงจะกลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น”

“ดีสิแล้วไทธรรพ์จะกลับมาเมื่อไหร่”

“คงอีกไม่นานนี้ ผมมีเรื่องจะขอร้องป๋าครับ ขอทุนการศึกษาให้นักเรียนต่างชาติสักทุนหนึ่งจะได้ไหมครับ”

“แต่บริษัทเรายังไม่เคยให้ทุนการศึกษานักเรียนต่างชาติเลย”

“ผมขอเป็นกรณีพิเศษได้ไหมครับ ผมอยากส่งเสริมเด็กไทยคนหนึ่ง เพราะประเทศไทยบ้านเกิดพ่อแท้จริงของผม”

“ไทธรรพ์นี่ศรัทธาในพ่อแท้จริงของตัวเองไม่เคยเปลี่ยน”

“เด็กไทยคนนี้เป็นเด็กดีมีแววอนาคตไกล แล้วเธออยากเป็นนักมวยด้วยครับ อายุสิบหกปียังไม่จบชั้นม.ปลาย พอจะเข้าไฮสคูลของเอกชนได้ไหมครับ ตอนนี้ผมส่งให้เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่”

“รอให้เด็กนั่นเรียนจบก่อน แล้วค่อยให้มาเรียนต่อมหาวิทยาลัยดีกว่ามั้ง”

“ผมอยากกลับญี่ปุ่นในเร็ววันนี้พร้อมกับพาเธอมาด้วย ไม่อยากรอให้เธอจบม.ปลาย”

“ไทธรรพ์กับเด็กนั่นมีความสัมพันธ์กันยังไง เป็นแฟนใหม่ของไทธรรพ์หรือเปล่า”

“เปล่าครับ เธอยังเด็กอยู่มาก ผมแค่หวังดีกับอนาคตของเธอเท่านั้น”

“แม่เขาเป็นห่วงเรื่องผู้หญิงของลูกมากนะ”

“ฝากบอกแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นครับ ส่วนเรื่องเด็กคนนี้เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านที่บ้านพอมีฐานะ ค้าขายวัสดุก่อสร้าง มีสวนผลไม้ และที่ดินทำเลดีอยู่หลายแห่งในประเทศไทย ผมเห็นว่าน่าคบหาไว้ ส่งเสริมให้เธอเรียนสูงมีอนาคตที่ดี และอาจเป็นประโยชน์ต่อบริษัทของป๋าในวันหน้า ป๋าเองอยากจะขยายเครือข่ายธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของเราไปยังต่างประเทศอยู่ไม่ใช่หรือครับ ประเทศไทยน่าสนใจลงทุนนะครับ” ไทธรรพ์หยิบยกเรื่องผลประโยชน์มาพูด เพื่อโน้มน้าวใจ เพราะรู้ใจพ่อเลี้ยงของเขาว่าเป็นคนที่คำนึงถึงเรื่องผลประโยชน์และความคุ้มค่าอยู่ไม่น้อย

“ป๋าขอเวลาคิดทบทวนดูก่อน ส่งประวัติของเด็กคนนั้นมา ทั้งรูปถ่ายผลการเรียนหลักฐานต่าง ๆ ตลอดจนกิจกรรมที่ทำ บ้านของเด็กคนนั้นเป็นยังไง ถ่ายรูปมาให้ดูด้วย ส่งมาให้ป๋าทางอีเมล์ ป๋าขอเวลาตัดสินใจ”



..........ไทธรรพ์ซื้อของกินที่เพชรน้ำหนึ่งชอบมาให้ แม้เป็นวันธรรมดาทั้งเพชรน้ำหนึ่งและไทธรรพ์ไม่ได้ย่างกรายไปค่ายมวย

“เมื่อกี้คุณครูโทรมาถาม ทำไมหมู่นี้ไม่ไปที่ค่ายมวยเลย”

“แล้วพี่ไทธรรพ์ตอบว่ายังไง”

“บอกมีธุระยุ่งอยู่”

“เอ๋... พี่ไทธรรพ์มีธุระยุ่ง? ธุระอะไรเหรอ” เพชรน้ำหนึ่งสงสัยบ้างเหมือนกัน

“มีธุระยุ่งอยู่กับหนึ่งไง” ไทธรรพ์ตอบยิ้มแย้ม ส่งสายตาหวานหวาม

เล่นเอาเด็กสาวอายม้วนไม่รู้จะซ่อนหน้าไว้ไหน...

“วันนี้ว่าจะมาร้องเพลงคาราโอเกะ หนึ่งร้องเพลงคู่กับพี่ด้วยนะ”

“หนึ่งไม่ถนัดเลยเสียงไปไม่ไหวหรอก ให้หนึ่งนั่งฟังพี่ไทธรรพ์ร้องดีกว่า”

“จะมานั่งเฉยฟังพี่ร้องเพลงได้ไง มันต้องร่วมสนุกด้วย พี่นึกออกแล้วหนึ่งต้องแต่งตัวเป็นแดนเซอร์ เต้นประกอบเพลง นุ่งกระโปรงสั้นหน่อยใส่เสื้อสายเดี่ยวด้วย”

“เอ... มันจะดีเหรอ” เพชรน้ำหนึ่งทำท่าลังเล

“ดีสิ สนุกดี... ไปแต่งตัวมาเถอะมาเล่นกัน” ไทธรรพ์คะยั้นคะยอให้ทำตาม



..........เพชรน้ำหนึ่งใส่ชุดกระโปรงสั้นและเสื้อสายเดี่ยว เผยผิวพรรณที่ค่อนข้างขาวนวลเนียนละเอียด

ไทธรรพ์มองอย่างรักใคร่เอ็นดู มาถึงตอนนี้ในใจของเขาร่ำร้องว่า...

‘แอบรักเธออยู่ในใจ’

“แต่งตัวน่ารักจัง” เขาเอ่ยชม “เดี๋ยวพี่เลือกเพลงคาราโอเกะจังหวะแดนซ์สนุก... หนึ่งจะได้เต้นกระจาย” แล้วเปิดคาราโอเกะ เป็นคนถือไมค์ร้องเพลง

โดยมีเพชรน้ำหนึ่งเต้นเป็นหางเครื่อง สนุกสนานด้วยกันอยู่พักหนึ่ง

จนกระทั่ง...

“พี่ไทธรรพ์อย่าเข้ามาใกล้ เดี๋ยว... ปะ... ปากชนกัน” เพชรน้ำหนึ่งร้องห้ามตะกุกตะกัก เมื่อถึงท่อนโซโล่ ไทธรรพ์ลุกขึ้นมาเต้นคู่

“ช่างปะไร ชนก็ชนสิ” ไทธรรพ์บอก ยิ้มมีเลศนัย “จะได้จูบกันไง”

เพียงแค่เขาบอกว่าจะจูบยังไม่ทันทำอะไร เล่นเอาหัวใจเพชรน้ำหนึ่งถึงกับสั่นไหวระรัว ผิวแก้มร้อนผ่าวแล้วมันคงเป็นสีชมพูระเรื่อระบายไปด้วยเลือดฝาดของสาววัยรุ่น ให้เป็นที่น่ารักน่าเอ็นดูชวนหลงใหลดึงดูดใจหนุ่มวัยรุ่นตามธรรมชาติ

“เล่นอะไรกันอยู่เหรอ เล่นด้วยคนสิ” ยุติเอ่ยถาม เมื่อเดินมาทางห้องนั่งเล่นและเห็นเข้าพอดี ขณะที่ทั้งคู่กำลังจ้องตากัน

“เปล่า... ไม่มีอะไร พี่ยุติมาทำไม”

“เอาขนมเปี๊ยะไส้ไข่เค็มมาให้ ร้านนี้ทำอร่อยมาก พี่กินแล้ว แม่เลยบอกให้เอามาให้บ้านหนึ่ง ลองชิมดู เดี๋ยวพี่ไปใส่จานเอามาให้ละกัน” ยุติบอก

เพียงแค่คล้อยหลังเดินเข้าไปในห้องครัวเท่านั้นไทธรรพ์ฉวยดึงร่างเพชรน้ำหนึ่งมาแนบชิด กระซิบเพียงแผ่วเบาข้างใบหู

“วันนี้หนึ่งน่ารักมาก พี่รักหนึ่ง...” เพียงคำพูดไม่กี่คำทำเอาเด็กสาวตื่นเต้นตกใจ ...จนต้องสะบัดแขนแล้ววิ่งหนีขึ้นห้องไป

“อ้าว... หนึ่งไปไหนแล้ว” ยุติถามเมื่อเพิ่งออกจากห้องครัว

“โน่น... วิ่งหนีขึ้นห้องไปแล้ว”

“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”

“ผมแค่บอกรัก... สงสัยอายเลยวิ่งหนี” ไทธรรพ์แสนจะชื่นมื่นบอกไปยิ้มไป ไม่มีความลับปิดบัง

ยุติยิ้มเจื่อน... รู้อยู่แล้วว่าเขาชอบกัน

เพชรน้ำหนึ่งนอนไม่หลับ ใจสาววัยรุ่นว้าวุ่น... นึกเห็นแต่ใบหน้าไทธรรพ์ลอยวนเวียน โดยเฉพาะริมฝีปากอันน่าจูบของเขา

.



ไตรติมา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ม.ค. 2560, 16:40:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ม.ค. 2560, 16:40:49 น.

จำนวนการเข้าชม : 973





<< ตอน 15 [2]   ตอน 16 [2] >>
ไตรติมา 13 ม.ค. 2560, 16:42:43 น.
ช่วยโหลดอีบุ๊กนะคะ https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ
ติดตามอัพเดท-กดไลค์เพจ >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
หมายเหตุ - ฉบับพิเศษ ไม่ใช่เนื้อเรื่องสรุปย่อนะคะ เป็นเพียงตอนหนึ่งในเนื้อเรื่องเท่านั้น ยังมีเนื้อเรื่องยาวทั้งหมด 54 ตอนจบค่ะ
.


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account