ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 4 (70%)
“สวัสดีค่ะ” ร้อยรักทักทายพร้อมกับยกมือไหว้และยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างต้องการผูกมิตร
“ผา นี่คุณรัก” ชายหนุ่มแนะนำสั้นๆ ไม่ได้เพิ่มสถานะของฝ่ายหญิง เพราะขี้เกียจฟังเสียงบ่นตามหลังของน้องชาย
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เดี๋ยวผมไปตามแม่มาให้นะครับ”
ว่าแล้วคีรินทร์ก็เดินผละออกไปที่ห้องครัว และเพียงแค่รู้ว่าคนที่รออยู่มาถึงแล้ว แม่ของเขาก็วางมือที่กำลังเก็บข้าวของทันที
“แม่ฝากผาเอาของบนโต๊ะไปเก็บให้เข้าที่ด้วยนะ จากนั้นก็เก็บกวาดและเช็ดโต๊ะให้สะอาด แล้วก็ตั้งโต๊ะรอได้เลย แม่ขอไปทักหนูรักและอาบน้ำก่อน”
“แม่...” ชายหนุ่มครางเสียงหลง เขาแค่มาตาม ไม่คิดเลยว่ามารดาของเขาจะโยนงานที่ทำค้างไว้มาให้เขาทำต่อเช่นนี้ คีรินทร์ถอนหายใจก่อนจะเริ่มทำตามคำสั่ง เพราะอีกไม่นานทุกคนจะต้องมานั่งรับประทานอาหารกันที่นี่ โดยเฉพาะวันนี้มีแขกคนพิเศษของคนเป็นแม่ ถ้าไม่รีบทำละก็ เขานี่แหละที่จะโดนเล่นงานหนักกว่าใคร
“พี่ก็นึกว่าหายไปไหน ทำอะไรอยู่น่ะ”
เสียงร้องทักที่ดังขึ้นเรียกคีรินทร์ให้หันมายิ้มแหยๆ ขณะยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ
“ตั้งโต๊ะอาหารครับ”
“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยนะคะ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเอากระเป๋าไปวางบนเก้าอี้
“เหลืออะไรบ้างคะเนี่ย ข้าวใช่ไหมคะ งั้นฉันช่วยตักข้าวแล้วกัน” ร้อยรักอาสาอย่างกระตือรือร้น
“ขอบคุณครับ” คีรินทร์เอ่ยแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายปรายตามามองเมื่อได้ยินเสียงคุยกันกะหนุงกะหนิงของหญิงสาวกับพี่ชายของตน
ให้ตายเถอะ ต่อให้อมพระทั้งวัดมาพูด เขาก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าคีรีไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนี้ เพราะท่าทางราวกับคู่แต่งงานใหม่ซะอย่างนั้น
คีรินทร์คิดพลางส่ายศีรษะ ก่อนจะมองโต๊ะอาหารที่วันนี้มีกับข้าวมากเป็นพิเศษ และที่สำคัญเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันมีแต่เมนูปลา!
“วันนี้แม่ไปเดินตกบ่อปลามาหรือครับ ถึงมีแต่เมนูปลาทั้งนั้นเลย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาลอยๆ โดยไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดว่าไม่ได้อยู่ในครัวจะโผล่เข้ามาได้ยินพอดี
“ปากเสีย” ฉายรวีต่อว่าลูกชายคนเล็กอย่างไม่จริงจังนัก
“โอ๊ะ!” คีรินทร์แสร้งทำท่าสะดุ้งแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน “ล้อเล่นครับ”
“แม่ทำเพราะหนูรักชอบกินปลาต่างหากละ”
ได้ยินอย่างนั้นคีรินทร์ก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันสายตาไปทอดมองหนูรักที่กำลังยกมือไหว้แม่ของเขาพลางยิ้มเขินด้วยไม่รู้จะบอกเป็นคำพูดยังไงดี รู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาเสียเลย
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้นะคะ นี่รักก็ไม่รู้ว่าจะกินครบทุกเมนูหรือเปล่า แต่ดูน่าอร่อยทั้งนั้นเลยค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างเกรงใจ
“น้าทำแต่เมนูที่หนูรักชอบทั้งนั้นเลยนะ และเมนูพวกนี้น้าก็ถามมาจากตาภูนั่นแหละ ไม่รู้งานนี้ลูกชายของน้าชัวร์หรือมั่วนิ่มกันแน่”
ว่าแล้วฉายรวีก็ไม่ลืมที่จะพูดเพื่อเพิ่มคะแนนความนิยมให้กับลูกชายคนโต
“จริงเหรอคะ นี่รักสั่งเมนูเดิมๆ จนคุณภูจำได้เลยหรือคะเนี่ย น่าอายจัง” ร้อยรักอ้อมแอ้มตอบพลางปรายตามองคีรีแล้วหลบสายตาอย่างเขินๆ
“ผมจำเพราะอยากจำน่ะครับ”
“เอ่อ...ก่อนแกงจะกลายเป็นขนมหวานไปเสียก่อน ผมว่าพวกเรามากินข้าวกันเถอะครับ”
คีรินทร์ที่ยืนมองคนเป็นแม่หยอดนิด พี่ชายหยอดหน่อย แล้วเริ่มจะทนไม่ไหว จึงต้องขัดความสุขของทั้งสามคนอย่างอดไม่ได้ และผลที่ได้ก็คือเขาโดนบุพการีแอบหยิกต้นแขน
“แกนี่ชอบขัดจริงเชียว”
“ก็ผมหิวข้าวนี่ครับ”
ชายหนุ่มแกล้งโอดครวญ แล้วเลื่อนเก้าอี้ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ มารดา และตรงข้ามเขาคือร้อยรักที่หันไปขอบคุณคีรีเมื่ออีกฝ่ายเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่ง
สุภาพบุรุษสุดๆ ไปเลยพี่ชายเขา
คีรินทร์นั่งก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยเพื่อทดแทนพลังงานที่สูญเสียไปกับการทำงานตลอดทั้งวันนี้ แม้จะพยายามไม่สนใจอีกสามชีวิตที่ร่วมโต๊ะอาหาร แต่ถึงอย่างนั้นภาพที่คีรีคอยตักอาหารให้ร้อยรักอย่างเอาอกเอาใจก็มีให้เห็นอยู่ตลอด เล่นเอาแม่ของเขานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างพอใจ
“ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” คีรินทร์เอ่ยปากหลังยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
“อะไร ทำไมอิ่มไวจังล่ะตาผา”
“ผมกินไปสองจานแล้วนะครับแม่” ชายหนุ่มบอกมารดาที่มัวแต่สนใจพี่ชายกับร้อยรักพลางส่ายศีรษะ
“อ้าวเหรอ” ฉายรวีทำหน้าเหลอหลา
คีรินทร์หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวตรงไปที่สวนหลังบ้านเพื่อสูบบุหรี่และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเหมือนเช่นทุกวัน กระทั่งบุหรี่หมดมวนก็ค่อยเดินกลับเข้าบ้าน
“พี่ภูกับแม่ไปไหนเหรอครับ” คีรินทร์ถามหญิงสาวที่นั่งดูโทรทัศน์และรับประทานผลไม้อยู่เพียงลำพัง
“คุณภูขอตัวไปคุยโทรศัพท์กับลูกค้าน่ะค่ะ ส่วนคุณน้ากำลังเก็บกวาดครัว ฉันจะช่วยท่านก็ไม่ยอม แถมยังไล่ให้เอาอาหารว่างออกมานั่งกินที่ห้องรับแขกระหว่างรอ กินด้วยกันสิคะคุณผา”
ว่าพลางเลื่อนจานผลไม้ไปวางตรงหน้าคีรินทร์ที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวข้างๆ
“ขอบคุณครับ” คีรินทร์ยิ้มและปรายตามองอีกฝ่ายอย่างชั่งใจเล็กน้อย “คือผมอยากถามอะไรคุณรักสักหน่อย ไม่ทราบว่าสะดวกคุยไหมครับ”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
“ผา นี่คุณรัก” ชายหนุ่มแนะนำสั้นๆ ไม่ได้เพิ่มสถานะของฝ่ายหญิง เพราะขี้เกียจฟังเสียงบ่นตามหลังของน้องชาย
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เดี๋ยวผมไปตามแม่มาให้นะครับ”
ว่าแล้วคีรินทร์ก็เดินผละออกไปที่ห้องครัว และเพียงแค่รู้ว่าคนที่รออยู่มาถึงแล้ว แม่ของเขาก็วางมือที่กำลังเก็บข้าวของทันที
“แม่ฝากผาเอาของบนโต๊ะไปเก็บให้เข้าที่ด้วยนะ จากนั้นก็เก็บกวาดและเช็ดโต๊ะให้สะอาด แล้วก็ตั้งโต๊ะรอได้เลย แม่ขอไปทักหนูรักและอาบน้ำก่อน”
“แม่...” ชายหนุ่มครางเสียงหลง เขาแค่มาตาม ไม่คิดเลยว่ามารดาของเขาจะโยนงานที่ทำค้างไว้มาให้เขาทำต่อเช่นนี้ คีรินทร์ถอนหายใจก่อนจะเริ่มทำตามคำสั่ง เพราะอีกไม่นานทุกคนจะต้องมานั่งรับประทานอาหารกันที่นี่ โดยเฉพาะวันนี้มีแขกคนพิเศษของคนเป็นแม่ ถ้าไม่รีบทำละก็ เขานี่แหละที่จะโดนเล่นงานหนักกว่าใคร
“พี่ก็นึกว่าหายไปไหน ทำอะไรอยู่น่ะ”
เสียงร้องทักที่ดังขึ้นเรียกคีรินทร์ให้หันมายิ้มแหยๆ ขณะยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ
“ตั้งโต๊ะอาหารครับ”
“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยนะคะ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเอากระเป๋าไปวางบนเก้าอี้
“เหลืออะไรบ้างคะเนี่ย ข้าวใช่ไหมคะ งั้นฉันช่วยตักข้าวแล้วกัน” ร้อยรักอาสาอย่างกระตือรือร้น
“ขอบคุณครับ” คีรินทร์เอ่ยแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายปรายตามามองเมื่อได้ยินเสียงคุยกันกะหนุงกะหนิงของหญิงสาวกับพี่ชายของตน
ให้ตายเถอะ ต่อให้อมพระทั้งวัดมาพูด เขาก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าคีรีไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนี้ เพราะท่าทางราวกับคู่แต่งงานใหม่ซะอย่างนั้น
คีรินทร์คิดพลางส่ายศีรษะ ก่อนจะมองโต๊ะอาหารที่วันนี้มีกับข้าวมากเป็นพิเศษ และที่สำคัญเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันมีแต่เมนูปลา!
“วันนี้แม่ไปเดินตกบ่อปลามาหรือครับ ถึงมีแต่เมนูปลาทั้งนั้นเลย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาลอยๆ โดยไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดว่าไม่ได้อยู่ในครัวจะโผล่เข้ามาได้ยินพอดี
“ปากเสีย” ฉายรวีต่อว่าลูกชายคนเล็กอย่างไม่จริงจังนัก
“โอ๊ะ!” คีรินทร์แสร้งทำท่าสะดุ้งแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน “ล้อเล่นครับ”
“แม่ทำเพราะหนูรักชอบกินปลาต่างหากละ”
ได้ยินอย่างนั้นคีรินทร์ก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันสายตาไปทอดมองหนูรักที่กำลังยกมือไหว้แม่ของเขาพลางยิ้มเขินด้วยไม่รู้จะบอกเป็นคำพูดยังไงดี รู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาเสียเลย
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้นะคะ นี่รักก็ไม่รู้ว่าจะกินครบทุกเมนูหรือเปล่า แต่ดูน่าอร่อยทั้งนั้นเลยค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างเกรงใจ
“น้าทำแต่เมนูที่หนูรักชอบทั้งนั้นเลยนะ และเมนูพวกนี้น้าก็ถามมาจากตาภูนั่นแหละ ไม่รู้งานนี้ลูกชายของน้าชัวร์หรือมั่วนิ่มกันแน่”
ว่าแล้วฉายรวีก็ไม่ลืมที่จะพูดเพื่อเพิ่มคะแนนความนิยมให้กับลูกชายคนโต
“จริงเหรอคะ นี่รักสั่งเมนูเดิมๆ จนคุณภูจำได้เลยหรือคะเนี่ย น่าอายจัง” ร้อยรักอ้อมแอ้มตอบพลางปรายตามองคีรีแล้วหลบสายตาอย่างเขินๆ
“ผมจำเพราะอยากจำน่ะครับ”
“เอ่อ...ก่อนแกงจะกลายเป็นขนมหวานไปเสียก่อน ผมว่าพวกเรามากินข้าวกันเถอะครับ”
คีรินทร์ที่ยืนมองคนเป็นแม่หยอดนิด พี่ชายหยอดหน่อย แล้วเริ่มจะทนไม่ไหว จึงต้องขัดความสุขของทั้งสามคนอย่างอดไม่ได้ และผลที่ได้ก็คือเขาโดนบุพการีแอบหยิกต้นแขน
“แกนี่ชอบขัดจริงเชียว”
“ก็ผมหิวข้าวนี่ครับ”
ชายหนุ่มแกล้งโอดครวญ แล้วเลื่อนเก้าอี้ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ มารดา และตรงข้ามเขาคือร้อยรักที่หันไปขอบคุณคีรีเมื่ออีกฝ่ายเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่ง
สุภาพบุรุษสุดๆ ไปเลยพี่ชายเขา
คีรินทร์นั่งก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยเพื่อทดแทนพลังงานที่สูญเสียไปกับการทำงานตลอดทั้งวันนี้ แม้จะพยายามไม่สนใจอีกสามชีวิตที่ร่วมโต๊ะอาหาร แต่ถึงอย่างนั้นภาพที่คีรีคอยตักอาหารให้ร้อยรักอย่างเอาอกเอาใจก็มีให้เห็นอยู่ตลอด เล่นเอาแม่ของเขานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างพอใจ
“ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” คีรินทร์เอ่ยปากหลังยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
“อะไร ทำไมอิ่มไวจังล่ะตาผา”
“ผมกินไปสองจานแล้วนะครับแม่” ชายหนุ่มบอกมารดาที่มัวแต่สนใจพี่ชายกับร้อยรักพลางส่ายศีรษะ
“อ้าวเหรอ” ฉายรวีทำหน้าเหลอหลา
คีรินทร์หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวตรงไปที่สวนหลังบ้านเพื่อสูบบุหรี่และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเหมือนเช่นทุกวัน กระทั่งบุหรี่หมดมวนก็ค่อยเดินกลับเข้าบ้าน
“พี่ภูกับแม่ไปไหนเหรอครับ” คีรินทร์ถามหญิงสาวที่นั่งดูโทรทัศน์และรับประทานผลไม้อยู่เพียงลำพัง
“คุณภูขอตัวไปคุยโทรศัพท์กับลูกค้าน่ะค่ะ ส่วนคุณน้ากำลังเก็บกวาดครัว ฉันจะช่วยท่านก็ไม่ยอม แถมยังไล่ให้เอาอาหารว่างออกมานั่งกินที่ห้องรับแขกระหว่างรอ กินด้วยกันสิคะคุณผา”
ว่าพลางเลื่อนจานผลไม้ไปวางตรงหน้าคีรินทร์ที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวข้างๆ
“ขอบคุณครับ” คีรินทร์ยิ้มและปรายตามองอีกฝ่ายอย่างชั่งใจเล็กน้อย “คือผมอยากถามอะไรคุณรักสักหน่อย ไม่ทราบว่าสะดวกคุยไหมครับ”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.พ. 2560, 07:54:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.พ. 2560, 07:54:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 819
| << ตอนที่ 4 (30%) | ตอนที่ 4 (100%) >> |