หัวใจลายกระต่าย (รอลงต่อนะคะ)
ถ้าหัวใจคือดวงจันทร์ที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
Tags: หัวใจ กระต่าย ปิ่นนลิน รัก คุณหมอ
ตอน: ตอนที่ 2 - 50%
ตอนที่ 2 - 50%
เกือบสองทุ่ม เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้คนที่เล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนพื้นข้างๆ เตียงรีบเดินไปเปิดประตู
“ค่า น้าหิน” คนึงมาสขานรับ ก่อนจะแปลกใจที่เห็นณฐายืนอยู่หน้าประตู เธอคิดว่าเป็นศิลาในตอนแรก “น้าณัฐมีอะไรหรือคะ”
“แขนน่ะ” ณฐาในเสื้อยืดสีกรม กางเกงผ้าขายาวชี้นิ้วมาตรงผ้าก๊อตบนแขนเธอ คนึงมาสมองแขนตัวเอง แล้วสบตาคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมหรือคะ”
“ทายาหรือยัง” คนถามหน้านิ่ง เสียงทุ้มก็ราบเรียบ มีแต่ดวงตากลอกไปมาหลุกหลิกๆ คนึงมาสไม่ทันสังเกตอาการแปลกๆ ของคนถาม เธอมัวแต่สงสัยว่าทำไมณฐาถึงรู้ว่าเธอโดนกาแฟร้อนหกใส่แขนมา
“ยังเลยค่ะ หนูยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ” คนึงมาสยังโอ้เอ้คุยกับเพื่อนจนไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เลย
“วันนี้ไปโรงพยาบาลมาไม่ใช่หรือไง ที่นั่นเชื้อโรคเยอะแยะ รีบๆ อาบน้ำเลยนะ” ณฐาขมวดคิ้วใส่หญิงสาว ก่อนจะสั่งอีกเรื่อง “อาบน้ำเสร็จแล้วเอายาลงไปข้างล่าง เดี๋ยวผมจะทายาที่แขนให้”
“แต่” คนึงมาสจะบอกว่าเธอทายาเองได้ หากพอเห็นแววตาดุๆ ของณฐา ก็พูดต่อไม่ออก ได้แต่รับคำสั่งอย่างว่าง่าย ณฐาจึงยอมเดินกลับห้องของเขาไป
“น้าณัฐรู้ได้ยังไงว่าเราไปโรงพยาบาลมา เอ๊ะ หรือว่า …” คนึงมาสเพิ่งจะนึกออกว่าณฐาทำงานที่โรงพยาบาลเวชธีระ เธอเคยเห็นคนลงรูปศัลยแพทย์หัวใจในเสื้อกาวน์โลโก้โรงพยาบาลเวชธีระนี่นา!
พอนึกออก หญิงสาวก็เริ่มระแวง กลัวว่าเธอแอบไปสืบเรื่องพ่ออีก ณฐาอาจจะจับได้ก็ได้ เธอส่ายหัวไปมา ยังไงก็ตามเธอจะไม่ยอมให้ณฐาจับว่าเธอแอบไปหาพ่อ ไม่อย่างนั้นศิลาก็คงรู้ไปด้วย มีหวังแม่คงเสียใจเพราะเธอแน่ๆ
ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง คนึงมาสก็ลงมาจากห้องนอน เธอสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีชมพูกับกางเกงขายาว โดยมีผ้าขนหนูคลุมไหล่อยู่ ณฐาที่นั่งรอตรงโซฟาในห้องนั่งเล่นลดหนังสือเล่มหนาในมือลง ขมวดคิ้วเพราะผมยาวๆ ของหญิงสาวยังเปียกชุ่มอยู่เลย
“น้าหินยังไม่กลับเลยค่ะ” คนึงมาสรู้สึกประหม่าเวลาอยู่กับณฐาสองต่อสอง
“ปกติวันนี้หินจะไปรับจ๊อบคลีนิคน่ะ เดี๋ยวก็คงกลับ มานั่งนี่สิ” ณฐาตบโซฟาข้างๆ ตัวด้วยท่าทางเฉยๆ นอกจากเขินที่เคยโป๊ต่อหน้าคนึงมาสแล้ว เขาก็ไม่คิดว่าจะต้องรู้สึกอะไรกับผู้หญิงที่อายุห่างเป็นสิบปี คนึงมาสคือหลานสาวเพื่อน เขาคิดอะไรไม่ลงหรอก!
ผิดกับคนถูกเรียก เธอถึงกับเดินตัวเกร็งไปนั่งบนโซฟาในระยะห่างกับศัลยแพทย์หัวใจหนุ่มเกือบหนึ่งช่วงแขน เธอได้ยินเขาถอนหายใจแล้วขยับมาใกล้เธอเอง คนึงมาสค่อยๆ ยื่นแขนพร้อมยื่นหลอดยาให้เขา
“ถ้าไม่ทายา รอยจะหายช้านะ ยังแสบอยู่หรือเปล่า” ณฐาพลิกท่อนแขนเล็กดูรอยแดง ก็โล่งใจเพราะไม่ได้เป็นหนักมาก
“ก็ไม่ได้แสบแล้วนะคะ” เธอบอกพลางมองชายหนุ่มค่อยๆ ทายาให้เธอ เขาเตรียมผ้าก๊อตชุดใหม่ไว้ปิดแผลให้เธอด้วย
“แล้วไปทำอะไรที่โรงพยาบาล” ณฐาเงยหน้าจากแขนมามองตาหญิงสาวแทน
“ไป … ไปกับหนูเล็ก เพื่อนของกระต่ายค่ะ หนูเล็กไปหาหมอค่ะ” คนึงมาสพยายามหาเหตุผล เธอเอาเพื่อนมาอ้าง แต่ไม่รู้ว่าณฐาจะเชื่อเธอหรือเปล่า
“กระต่ายรู้จักกับคุณทินกฤตด้วยหรือ” ณฐาถามต่อ
“น้าณัฐเห็นหรือคะ” คนึงมาสกะพริบตาถี่รัวเมื่อณฐาพยักหน้าตอบ ด้วยไม่คิดว่าอะไรจะบังเอิญขนาดนี้
“รู้จักกับคุณทินกฤตด้วยหรือ” ณฐายังถามคำถามเดิม
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ เขาแค่มาช่วยกระต่ายตอนเกือบจะโดนผู้หญิงใจร้ายตบเอาก็แค่นั้น” คนึงมาสไม่ได้โกหกณฐานะ ในเมื่อทินกฤตไม่รู้ว่าเธอคือลูก ก็แปลว่าไม่ได้รู้จักอะไรกันจริงๆ เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน … คนึงมาสแปลกใจที่เธอเผลอน้อยใจทินกฤตขึ้นมา
“ผู้หญิงคนนั้นก็จะตบไปทุกคนนั่นแหละ” ณฐาได้ยินเกียรติศัพท์คนไข้วีไอพีอย่างจริยาดี ไม่ใช่ว่าหมออยากเมาท์ หรือพยาบาลเอามานินทา แต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ประกาศความเหวี่ยงวีนเอง จริยา คนไข้สาวสวยวัยยี่สิบเก้าปี ดีกรีนักแสดงโทรทัศน์ ที่เคยป่วยหนักผ่าตัดกระดูก พอหายดีก็ยังมาใช้บริการแผนกสวยๆ งามๆ โชคดีที่เขาไม่เคยดูแลรักษาคนเจ้าอารมณ์คนนั้น ไม่อย่างนั้นเขาคงปวดหัวแย่เลย
“ทั้งๆ ที่เขาทำกาแฟร้อนหกใส่กระต่าย กระต่ายเองอาจจะผิดที่ไม่ได้มองทาง แต่เขาจะตบกระต่าย มันก็ไม่ถูกใช่ไหมคะ น้าณัฐ จริงๆ กระต่ายแสบแขนแทบแย่” คนึงมาสลืมตัว ฟ้องณฐาอย่างที่ชอบทำกับน้าชาย น่าแปลกที่ณฐาไม่ได้ดุหรือต่อว่าเธอกลับ เขาหลุดยิ้มให้เธอด้วยซ้ำ
“โชคร้ายนะ วันพรุ่งนี้ ผมว่ากระต่ายน่าจะโชคดีบ้าง” ณฐาบอกพลางเก็บหลอดยาลงกล่องกระดาษ แล้วจัดใส่ถุงไว้อย่างเดิม
คนึงมาสมองณฐาเลิกตีหน้าขรึม วงหน้าหล่อเหลาผ่อนคลายกว่าสองวันที่ผ่านมา เธอก็สบายใจ
“ขอบคุณนะคะที่ทายาให้กระต่าย แปะผ้าก็อตให้ด้วย” เธอยิ้มหวานให้คนใจดีตัวสูง
“ไม่เป็นไรหรอก ง่วงก็ขึ้นไปนอนเถอะ ไม่ต้องรอหิน หินคงกลับหลังสี่ทุ่มนู่นน่ะ” ณฐาบอกแล้วหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาจ่อตรงหน้า หากหญิงสาวก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เขาเลยหันมองหน้าเพื่อถาม “ไม่ง่วงหรือ”
คนึงมาสส่ายหน้าตอบ “ยังไม่ง่วงค่ะ น้าณัฐทำงานที่เวชธีระมานานแล้วหรือยังคะ” เธอลองเลียบๆ เคียงๆ ถามณฐา เผื่อจะได้ข้อมูลเพิ่มเติมบ้าง
“สองปีแล้วล่ะ แต่ผมประจำที่เวชธีระอาทิตย์ละสามวัน กับเวลามีเคสพิเศษเท่านั้น” ณฐาตอบโดยไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าคนึงมาสแค่ชวนเขาคุยเท่านั้น
“วันนี้กระต่ายเจอคุณทินกฤต เขาใจดีจังเลยนะคะ ปกติเขาใจดีแบบนี้หรือเปล่าคะ” คนึงมาสพยายามไม่แสดงออกว่าเธอตื่นเต้นที่ถามคำถามนี้ออกไป
“ใจดีนะ เป็นผู้บริหารที่ดี ในเวลานี้ที่มีโรงพยาบาลเครือใหญ่ๆ พยายามจะควบรวม หรือเสนอให้รวมกลุ่มเพื่อเพิ่มค่ารักษาพยาบาลแพงๆ แต่คุณทินกฤตไม่ยอมร่วมด้วย คุณทินกฤตอยากช่วยคนมากกว่า แต่เพราะเรื่องนี้ทำให้คุณทินกฤตทะเลาะกับคุณเทพทัตน้าชายของเขาอยู่”
ณฐาเผลอถอนหายใจ ถ้าเกิดทินกฤตทนความกดดันน้าชายไม่ไหว เพียงเพราะอายุน้อยกว่าน้าชาย ณฐาคงเสียดายวิสัยทัศน์ของทินกฤตมาก เขาเองก็อาจจะลาออกจากที่เวชธีระ เพราะเขาเองก็ไม่ชอบแนวทางเพิ่มค่ารักษาพยาบาลที่สูงเกินไปเช่นกัน
“คุณทินกฤตยังหนุ่มๆ อยู่เลย แต่เป็นผู้บริหารแล้วหรือคะ” คนึงมาสแกล้งสงสัย
“ผู้บริหารคนเก่าที่เป็นพี่ชายของคุณทินกฤตเสียไปเมื่อสองเดือนก่อนน่ะ ทำให้คุณทินกฤตต้องขึ้นมารับตำแหน่งแทน”
“แล้วคุณทินกฤตเขาแต่งงานหรือยังคะ” คนึงมาสแค่อยากรู้ว่าพ่อของเธอมีครอบครัวใหม่แล้วหรือยังแค่นั้น ในอินเตอร์เน็ตไม่มีข้อมูลพ่อส่วนนี้เลย ผู้หญิงที่จะตบเธอก็น่าสงสัยว่าชอบพ่อของเธออยู่
“ยังไม่แต่งหรอก” ณฐาสบตาหญิงสาวก็เห็นประกายบางอย่างในดวงตากลมๆ เธอเหมือนจะสนใจทินกฤตมากทีเดียว
หรือคนึงมาสจะแอบปิ๊งทินกฤต?
มีผู้หญิงมากมายหลงรักทินกฤต คนคนนั้นก็หล่อมากด้วย แต่อายุห่างกับคนึงมาสเกือบยี่สิบปี ... ไม่ไหวมั้ง!!
----
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณแว่นใส - กระต่ายจะช่วยหรือจะยุ่งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ 555 รู้แต่หมอณัฐนี่เข้าใจผิดไปแล้ว แฮ่!
พบกันใหม่ตอนหน้าค่า
ขอบคุณค่า
เกือบสองทุ่ม เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้คนที่เล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนพื้นข้างๆ เตียงรีบเดินไปเปิดประตู
“ค่า น้าหิน” คนึงมาสขานรับ ก่อนจะแปลกใจที่เห็นณฐายืนอยู่หน้าประตู เธอคิดว่าเป็นศิลาในตอนแรก “น้าณัฐมีอะไรหรือคะ”
“แขนน่ะ” ณฐาในเสื้อยืดสีกรม กางเกงผ้าขายาวชี้นิ้วมาตรงผ้าก๊อตบนแขนเธอ คนึงมาสมองแขนตัวเอง แล้วสบตาคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมหรือคะ”
“ทายาหรือยัง” คนถามหน้านิ่ง เสียงทุ้มก็ราบเรียบ มีแต่ดวงตากลอกไปมาหลุกหลิกๆ คนึงมาสไม่ทันสังเกตอาการแปลกๆ ของคนถาม เธอมัวแต่สงสัยว่าทำไมณฐาถึงรู้ว่าเธอโดนกาแฟร้อนหกใส่แขนมา
“ยังเลยค่ะ หนูยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ” คนึงมาสยังโอ้เอ้คุยกับเพื่อนจนไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เลย
“วันนี้ไปโรงพยาบาลมาไม่ใช่หรือไง ที่นั่นเชื้อโรคเยอะแยะ รีบๆ อาบน้ำเลยนะ” ณฐาขมวดคิ้วใส่หญิงสาว ก่อนจะสั่งอีกเรื่อง “อาบน้ำเสร็จแล้วเอายาลงไปข้างล่าง เดี๋ยวผมจะทายาที่แขนให้”
“แต่” คนึงมาสจะบอกว่าเธอทายาเองได้ หากพอเห็นแววตาดุๆ ของณฐา ก็พูดต่อไม่ออก ได้แต่รับคำสั่งอย่างว่าง่าย ณฐาจึงยอมเดินกลับห้องของเขาไป
“น้าณัฐรู้ได้ยังไงว่าเราไปโรงพยาบาลมา เอ๊ะ หรือว่า …” คนึงมาสเพิ่งจะนึกออกว่าณฐาทำงานที่โรงพยาบาลเวชธีระ เธอเคยเห็นคนลงรูปศัลยแพทย์หัวใจในเสื้อกาวน์โลโก้โรงพยาบาลเวชธีระนี่นา!
พอนึกออก หญิงสาวก็เริ่มระแวง กลัวว่าเธอแอบไปสืบเรื่องพ่ออีก ณฐาอาจจะจับได้ก็ได้ เธอส่ายหัวไปมา ยังไงก็ตามเธอจะไม่ยอมให้ณฐาจับว่าเธอแอบไปหาพ่อ ไม่อย่างนั้นศิลาก็คงรู้ไปด้วย มีหวังแม่คงเสียใจเพราะเธอแน่ๆ
ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง คนึงมาสก็ลงมาจากห้องนอน เธอสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีชมพูกับกางเกงขายาว โดยมีผ้าขนหนูคลุมไหล่อยู่ ณฐาที่นั่งรอตรงโซฟาในห้องนั่งเล่นลดหนังสือเล่มหนาในมือลง ขมวดคิ้วเพราะผมยาวๆ ของหญิงสาวยังเปียกชุ่มอยู่เลย
“น้าหินยังไม่กลับเลยค่ะ” คนึงมาสรู้สึกประหม่าเวลาอยู่กับณฐาสองต่อสอง
“ปกติวันนี้หินจะไปรับจ๊อบคลีนิคน่ะ เดี๋ยวก็คงกลับ มานั่งนี่สิ” ณฐาตบโซฟาข้างๆ ตัวด้วยท่าทางเฉยๆ นอกจากเขินที่เคยโป๊ต่อหน้าคนึงมาสแล้ว เขาก็ไม่คิดว่าจะต้องรู้สึกอะไรกับผู้หญิงที่อายุห่างเป็นสิบปี คนึงมาสคือหลานสาวเพื่อน เขาคิดอะไรไม่ลงหรอก!
ผิดกับคนถูกเรียก เธอถึงกับเดินตัวเกร็งไปนั่งบนโซฟาในระยะห่างกับศัลยแพทย์หัวใจหนุ่มเกือบหนึ่งช่วงแขน เธอได้ยินเขาถอนหายใจแล้วขยับมาใกล้เธอเอง คนึงมาสค่อยๆ ยื่นแขนพร้อมยื่นหลอดยาให้เขา
“ถ้าไม่ทายา รอยจะหายช้านะ ยังแสบอยู่หรือเปล่า” ณฐาพลิกท่อนแขนเล็กดูรอยแดง ก็โล่งใจเพราะไม่ได้เป็นหนักมาก
“ก็ไม่ได้แสบแล้วนะคะ” เธอบอกพลางมองชายหนุ่มค่อยๆ ทายาให้เธอ เขาเตรียมผ้าก๊อตชุดใหม่ไว้ปิดแผลให้เธอด้วย
“แล้วไปทำอะไรที่โรงพยาบาล” ณฐาเงยหน้าจากแขนมามองตาหญิงสาวแทน
“ไป … ไปกับหนูเล็ก เพื่อนของกระต่ายค่ะ หนูเล็กไปหาหมอค่ะ” คนึงมาสพยายามหาเหตุผล เธอเอาเพื่อนมาอ้าง แต่ไม่รู้ว่าณฐาจะเชื่อเธอหรือเปล่า
“กระต่ายรู้จักกับคุณทินกฤตด้วยหรือ” ณฐาถามต่อ
“น้าณัฐเห็นหรือคะ” คนึงมาสกะพริบตาถี่รัวเมื่อณฐาพยักหน้าตอบ ด้วยไม่คิดว่าอะไรจะบังเอิญขนาดนี้
“รู้จักกับคุณทินกฤตด้วยหรือ” ณฐายังถามคำถามเดิม
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ เขาแค่มาช่วยกระต่ายตอนเกือบจะโดนผู้หญิงใจร้ายตบเอาก็แค่นั้น” คนึงมาสไม่ได้โกหกณฐานะ ในเมื่อทินกฤตไม่รู้ว่าเธอคือลูก ก็แปลว่าไม่ได้รู้จักอะไรกันจริงๆ เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน … คนึงมาสแปลกใจที่เธอเผลอน้อยใจทินกฤตขึ้นมา
“ผู้หญิงคนนั้นก็จะตบไปทุกคนนั่นแหละ” ณฐาได้ยินเกียรติศัพท์คนไข้วีไอพีอย่างจริยาดี ไม่ใช่ว่าหมออยากเมาท์ หรือพยาบาลเอามานินทา แต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ประกาศความเหวี่ยงวีนเอง จริยา คนไข้สาวสวยวัยยี่สิบเก้าปี ดีกรีนักแสดงโทรทัศน์ ที่เคยป่วยหนักผ่าตัดกระดูก พอหายดีก็ยังมาใช้บริการแผนกสวยๆ งามๆ โชคดีที่เขาไม่เคยดูแลรักษาคนเจ้าอารมณ์คนนั้น ไม่อย่างนั้นเขาคงปวดหัวแย่เลย
“ทั้งๆ ที่เขาทำกาแฟร้อนหกใส่กระต่าย กระต่ายเองอาจจะผิดที่ไม่ได้มองทาง แต่เขาจะตบกระต่าย มันก็ไม่ถูกใช่ไหมคะ น้าณัฐ จริงๆ กระต่ายแสบแขนแทบแย่” คนึงมาสลืมตัว ฟ้องณฐาอย่างที่ชอบทำกับน้าชาย น่าแปลกที่ณฐาไม่ได้ดุหรือต่อว่าเธอกลับ เขาหลุดยิ้มให้เธอด้วยซ้ำ
“โชคร้ายนะ วันพรุ่งนี้ ผมว่ากระต่ายน่าจะโชคดีบ้าง” ณฐาบอกพลางเก็บหลอดยาลงกล่องกระดาษ แล้วจัดใส่ถุงไว้อย่างเดิม
คนึงมาสมองณฐาเลิกตีหน้าขรึม วงหน้าหล่อเหลาผ่อนคลายกว่าสองวันที่ผ่านมา เธอก็สบายใจ
“ขอบคุณนะคะที่ทายาให้กระต่าย แปะผ้าก็อตให้ด้วย” เธอยิ้มหวานให้คนใจดีตัวสูง
“ไม่เป็นไรหรอก ง่วงก็ขึ้นไปนอนเถอะ ไม่ต้องรอหิน หินคงกลับหลังสี่ทุ่มนู่นน่ะ” ณฐาบอกแล้วหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาจ่อตรงหน้า หากหญิงสาวก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เขาเลยหันมองหน้าเพื่อถาม “ไม่ง่วงหรือ”
คนึงมาสส่ายหน้าตอบ “ยังไม่ง่วงค่ะ น้าณัฐทำงานที่เวชธีระมานานแล้วหรือยังคะ” เธอลองเลียบๆ เคียงๆ ถามณฐา เผื่อจะได้ข้อมูลเพิ่มเติมบ้าง
“สองปีแล้วล่ะ แต่ผมประจำที่เวชธีระอาทิตย์ละสามวัน กับเวลามีเคสพิเศษเท่านั้น” ณฐาตอบโดยไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าคนึงมาสแค่ชวนเขาคุยเท่านั้น
“วันนี้กระต่ายเจอคุณทินกฤต เขาใจดีจังเลยนะคะ ปกติเขาใจดีแบบนี้หรือเปล่าคะ” คนึงมาสพยายามไม่แสดงออกว่าเธอตื่นเต้นที่ถามคำถามนี้ออกไป
“ใจดีนะ เป็นผู้บริหารที่ดี ในเวลานี้ที่มีโรงพยาบาลเครือใหญ่ๆ พยายามจะควบรวม หรือเสนอให้รวมกลุ่มเพื่อเพิ่มค่ารักษาพยาบาลแพงๆ แต่คุณทินกฤตไม่ยอมร่วมด้วย คุณทินกฤตอยากช่วยคนมากกว่า แต่เพราะเรื่องนี้ทำให้คุณทินกฤตทะเลาะกับคุณเทพทัตน้าชายของเขาอยู่”
ณฐาเผลอถอนหายใจ ถ้าเกิดทินกฤตทนความกดดันน้าชายไม่ไหว เพียงเพราะอายุน้อยกว่าน้าชาย ณฐาคงเสียดายวิสัยทัศน์ของทินกฤตมาก เขาเองก็อาจจะลาออกจากที่เวชธีระ เพราะเขาเองก็ไม่ชอบแนวทางเพิ่มค่ารักษาพยาบาลที่สูงเกินไปเช่นกัน
“คุณทินกฤตยังหนุ่มๆ อยู่เลย แต่เป็นผู้บริหารแล้วหรือคะ” คนึงมาสแกล้งสงสัย
“ผู้บริหารคนเก่าที่เป็นพี่ชายของคุณทินกฤตเสียไปเมื่อสองเดือนก่อนน่ะ ทำให้คุณทินกฤตต้องขึ้นมารับตำแหน่งแทน”
“แล้วคุณทินกฤตเขาแต่งงานหรือยังคะ” คนึงมาสแค่อยากรู้ว่าพ่อของเธอมีครอบครัวใหม่แล้วหรือยังแค่นั้น ในอินเตอร์เน็ตไม่มีข้อมูลพ่อส่วนนี้เลย ผู้หญิงที่จะตบเธอก็น่าสงสัยว่าชอบพ่อของเธออยู่
“ยังไม่แต่งหรอก” ณฐาสบตาหญิงสาวก็เห็นประกายบางอย่างในดวงตากลมๆ เธอเหมือนจะสนใจทินกฤตมากทีเดียว
หรือคนึงมาสจะแอบปิ๊งทินกฤต?
มีผู้หญิงมากมายหลงรักทินกฤต คนคนนั้นก็หล่อมากด้วย แต่อายุห่างกับคนึงมาสเกือบยี่สิบปี ... ไม่ไหวมั้ง!!
----
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณแว่นใส - กระต่ายจะช่วยหรือจะยุ่งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ 555 รู้แต่หมอณัฐนี่เข้าใจผิดไปแล้ว แฮ่!
พบกันใหม่ตอนหน้าค่า
ขอบคุณค่า
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ก.พ. 2560, 01:36:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.พ. 2560, 01:41:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 942
| << ตอนที่ 1 | ตอนที่ 2 - 100% >> |
แว่นใส 3 ก.พ. 2560, 07:27:13 น.
จะสืบเรื่องพ่อผ่านหมอณัฐเหรอ ท่าจะยากนะ อาจมีการเข้าใจผิดกันได้
จะสืบเรื่องพ่อผ่านหมอณัฐเหรอ ท่าจะยากนะ อาจมีการเข้าใจผิดกันได้
