ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 7 (30%)
ตอนที่ 7
การเตรียมงานแต่งงานยังคงดำเนินการไปเรื่อยๆ ทุกคนดูจะมีความสุขกับการเตรียมงานเอามากๆ ยกเว้นคีรีที่ยิ่งใกล้วันงานก็ยิ่งเครียด มีหลายครั้งที่อยากจะบอกยกเลิกงานกับร้อยรัก แต่สุดท้ายก็ดันแพ้ดวงตาและรอยยิ้มใสซื่อจนต้องพานโมโหตัวเอง
“คุณภูคะ คุณภู”
ร้อยรักเรียกแฟนหนุ่มที่นั่งเหม่อลอย ครั้งแรกก็แล้ว ครั้งที่สองก็แล้ว ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้ยิน เธอจึงลุกจากเก้าอี้และเอามือตบที่ต้นแขนเขาพร้อมกับเรียกอีกครั้ง
“คุณภูคะ”
“คะ...ครับ”
“นั่งใจลอยไปไหนคะเนี่ย โทรศัพท์ดังค่ะ” ร้อยรักบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงขึ้นมาดูชื่อคนที่โทร.เข้า “ผมขอตัวไปคุยโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะครับ”
“ค่ะ” ร้อยรักมองตามหลังคนรักไปด้วยสายตาเป็นห่วงและไม่สบายใจ ช่วงนี้ชายหนุ่มเหมือนมีเรื่องอะไรที่ต้องคิดและเครียดอยู่ตลอดเวลา พอถามก็ได้คำตอบเพียงว่าเหนื่อยจากการทำงานนิดหน่อยเพราะต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนจะถึงวันงาน ถ้าถามว่าเชื่อที่เขาพูดไหม เธอก็เชื่อแต่คิดว่ายังมีเรื่องอื่นอีกที่รบกวนจิตใจเขา ทว่าจะให้เธอละลาบละล้วงถามก็ไม่กล้า กลัวโดนว่าจู้จี้จุกจิก สิ่งที่ทำได้คือแอบเป็นห่วงเงียบๆ คิดว่าสักวันถ้าเขาไม่ไหวจริงๆ คงบอกเธอเอง
“คุณรักครับ พอดีผม...อ้าว ผา” คีรีที่กำลังจะพูดกับแฟนสาวเอ่ยทักน้องชายที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน แล้วรีบกวักมือเรียกให้มาที่โต๊ะ
“อ้าว พี่ภู ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่” ชายหนุ่มบอกอย่างแปลกใจ
“ฉันมาร้านเวดดิ้ง แล้วแกล่ะมาไงถึงได้มาโผล่แถวนี้”
“ขี่รถมา” คีรินทร์ตอบกวนๆ ก่อนจะหัวเราะเมื่อพี่ชายมองตาเขียว “ผมมารับจ๊อบแถวนี้น่ะครับ เสร็จแล้วเห็นร้านกาแฟเลยแวะเสียหน่อย กินเหล้าทุกวันไม่ไหวเดี๋ยวตับพัง”
“แกมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวสักอีกสิบห้านาทีฉันกับคุณรักต้องไปรับการ์ด แต่ตอนนี้ฉันมีธุระด่วนมาก แกช่วยไปเป็นเพื่อนคุณรักทีนะ คุณรักครับ ผมมีธุระด่วนจริงๆ เดี๋ยวคุณรักไปกับไอ้ผานะครับ แล้วคืนนี้ผมจะโทร.หา ขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบคีรีก็ผลุนผลันเดินออกจากร้านไปทันที
“พี่ภู! พี่ภู! ไปเสียแล้ว อะไรเนี่ย” คีรินทร์ที่โดนยัดเยียดให้ทำหน้าที่แทนครางพลางยกมือเกาศีรษะ
“จู่ๆ ก็ได้เป็นเจ้าบ่าวเสียแล้วลูกพี่เรา” มาวินที่มาด้วยกันล้อเสียงกลั้วหัวเราะ
“ไอ้บ้า! ไปรับการ์ดที่เขาพิมพ์เสร็จต่างหาก ไม่ได้ไปพิมพ์ใหม่”
“เอ่อ...เดี๋ยวฉันไปคนเดียวดีกว่าค่ะ รบกวนคุณผาเปล่าๆ” ร้อยรักที่จู่ๆ ก็โดนแฟนหนุ่มทิ้งเอ่ยอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ งานผมเสร็จแล้ว อีกอย่างก็ไม่ได้ไปไหนด้วย” คีรินทร์บอกพลางนั่งลงที่เก้าอี้ “ช่างวินสั่งกาแฟเผื่อผมด้วยนะ”
“ได้ครับ”
“คุณคงไม่โกรธพี่ภูนะครับที่จู่ๆ ก็ทิ้งคุณไปทำธุระอย่างนี้” คีรินทร์หันมาถามว่าที่พี่สะใภ้ที่นั่งอยู่อีกฟากโต๊ะ
“ไม่หรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ถ้าไปโกรธหรือเหวี่ยงก็พานผิดใจกันเปล่าๆ แค่เรื่องงานเขาก็เครียดมากพออยู่แล้วค่ะ” ร้อยรักบอกพลางยิ้มน้อยๆ เหมือนไม่ใส่ใจ หากแต่ข้างในนั้นบอกเลยว่าน้อยใจ ที่จู่ๆ ก็โดนโยนให้ไปเป็นภาระของคนอื่นโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ถึงคนคนนั้นจะเป็นน้องชายของเขาก็เถอะ
“พี่ภูบอกคุณว่าเขาเครียดเรื่องงานหรือครับ”
“คือคุณภูบอกว่าต้องเร่งเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนถึงวันงานน่ะค่ะ”
พูดเพียงเท่านั้นทั้งคู่ก็เงียบไปเมื่อมาวินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกาแฟสองแก้ว
“มาแล้วครับ กาแฟนี่ของลูกพี่”
“ขอบใจมาก”
คีรินทร์รับกาแฟจากลูกน้องคนสนิทแล้วใช้ช้อนคนก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“เสร็จจากนี้จะไปไหนต่อหรือเปล่า”
ชายหนุ่มถามมาวินที่นั่งละเลียดจิบกาแฟอย่างใจเย็น
“ตอนแรกว่าจะชวนพี่ไปขี่รถแอ่วสาวซะหน่อย แต่ตอนนี้พี่ไม่ว่างแล้วผมก็คงกลับห้องเลย”
“คุณผาไปกับเพื่อนก็ได้นะคะ แค่ไปเอาการ์ดที่ร้าน ฉันไปเองได้ค่ะ” ร้อยรักบอกอย่างรู้สึกเกรงใจระคนรู้สึกผิดที่คีรินทร์จะต้องเปลี่ยนโปรแกรมวันนี้เพราะเธอ
“ไปยังไง คุณรักไม่มีรถไม่ใช่เหรอ ไหนๆ พี่ภูก็ฝากคุณไว้กับผมแล้ว ผมพาไปแหละดีที่สุด ถ้ากลับไปพี่รู้ว่าผมละเลยหน้าที่ได้โดนด่าแน่ๆ”
“แต่รถพี่เป็นมอเตอร์ไซค์ไม่ใช่เหรอ คุณรักจะนั่งได้ไหม”
เสียงทักของมาวินทำให้คีรินทร์ที่ลืมคิดถึงเรื่องนี้หันไปมองหน้าร้อยรักทันที
“นั่นสิผมลืมถามไปเลย”
“รถอะไรฉันก็นั่งได้ทั้งนั้นแหละค่ะ ฉันก็มนุษย์เงินเดือนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่คุณหนูมหาเศรษฐีสักหน่อย”
“แฮะๆๆๆ ขอโทษครับ ผมได้ตั้งใจจะดูถูกคุณหรอกนะครับ แต่ถามเพื่อความมั่นใจ เพราะผู้หญิงบางคนไม่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์ บอกมันร้อนและน่ากลัว” มาวินอธิบายเหตุผลที่เขาถาม ไม่ใช่เพราะดูถูกแต่เพราะเป็นห่วงเท่านั้นเอง
“ฉันว่าสะดวกดีออกค่ะ” ร้อยรักบอกพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“ว่าแต่พี่มีหมวกกันน็อกให้คุณรักไหมล่ะ ถ้าไม่มียืมของผมไปก่อนก็ได้นะ”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
การเตรียมงานแต่งงานยังคงดำเนินการไปเรื่อยๆ ทุกคนดูจะมีความสุขกับการเตรียมงานเอามากๆ ยกเว้นคีรีที่ยิ่งใกล้วันงานก็ยิ่งเครียด มีหลายครั้งที่อยากจะบอกยกเลิกงานกับร้อยรัก แต่สุดท้ายก็ดันแพ้ดวงตาและรอยยิ้มใสซื่อจนต้องพานโมโหตัวเอง
“คุณภูคะ คุณภู”
ร้อยรักเรียกแฟนหนุ่มที่นั่งเหม่อลอย ครั้งแรกก็แล้ว ครั้งที่สองก็แล้ว ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้ยิน เธอจึงลุกจากเก้าอี้และเอามือตบที่ต้นแขนเขาพร้อมกับเรียกอีกครั้ง
“คุณภูคะ”
“คะ...ครับ”
“นั่งใจลอยไปไหนคะเนี่ย โทรศัพท์ดังค่ะ” ร้อยรักบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงขึ้นมาดูชื่อคนที่โทร.เข้า “ผมขอตัวไปคุยโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะครับ”
“ค่ะ” ร้อยรักมองตามหลังคนรักไปด้วยสายตาเป็นห่วงและไม่สบายใจ ช่วงนี้ชายหนุ่มเหมือนมีเรื่องอะไรที่ต้องคิดและเครียดอยู่ตลอดเวลา พอถามก็ได้คำตอบเพียงว่าเหนื่อยจากการทำงานนิดหน่อยเพราะต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนจะถึงวันงาน ถ้าถามว่าเชื่อที่เขาพูดไหม เธอก็เชื่อแต่คิดว่ายังมีเรื่องอื่นอีกที่รบกวนจิตใจเขา ทว่าจะให้เธอละลาบละล้วงถามก็ไม่กล้า กลัวโดนว่าจู้จี้จุกจิก สิ่งที่ทำได้คือแอบเป็นห่วงเงียบๆ คิดว่าสักวันถ้าเขาไม่ไหวจริงๆ คงบอกเธอเอง
“คุณรักครับ พอดีผม...อ้าว ผา” คีรีที่กำลังจะพูดกับแฟนสาวเอ่ยทักน้องชายที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน แล้วรีบกวักมือเรียกให้มาที่โต๊ะ
“อ้าว พี่ภู ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่” ชายหนุ่มบอกอย่างแปลกใจ
“ฉันมาร้านเวดดิ้ง แล้วแกล่ะมาไงถึงได้มาโผล่แถวนี้”
“ขี่รถมา” คีรินทร์ตอบกวนๆ ก่อนจะหัวเราะเมื่อพี่ชายมองตาเขียว “ผมมารับจ๊อบแถวนี้น่ะครับ เสร็จแล้วเห็นร้านกาแฟเลยแวะเสียหน่อย กินเหล้าทุกวันไม่ไหวเดี๋ยวตับพัง”
“แกมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวสักอีกสิบห้านาทีฉันกับคุณรักต้องไปรับการ์ด แต่ตอนนี้ฉันมีธุระด่วนมาก แกช่วยไปเป็นเพื่อนคุณรักทีนะ คุณรักครับ ผมมีธุระด่วนจริงๆ เดี๋ยวคุณรักไปกับไอ้ผานะครับ แล้วคืนนี้ผมจะโทร.หา ขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบคีรีก็ผลุนผลันเดินออกจากร้านไปทันที
“พี่ภู! พี่ภู! ไปเสียแล้ว อะไรเนี่ย” คีรินทร์ที่โดนยัดเยียดให้ทำหน้าที่แทนครางพลางยกมือเกาศีรษะ
“จู่ๆ ก็ได้เป็นเจ้าบ่าวเสียแล้วลูกพี่เรา” มาวินที่มาด้วยกันล้อเสียงกลั้วหัวเราะ
“ไอ้บ้า! ไปรับการ์ดที่เขาพิมพ์เสร็จต่างหาก ไม่ได้ไปพิมพ์ใหม่”
“เอ่อ...เดี๋ยวฉันไปคนเดียวดีกว่าค่ะ รบกวนคุณผาเปล่าๆ” ร้อยรักที่จู่ๆ ก็โดนแฟนหนุ่มทิ้งเอ่ยอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ งานผมเสร็จแล้ว อีกอย่างก็ไม่ได้ไปไหนด้วย” คีรินทร์บอกพลางนั่งลงที่เก้าอี้ “ช่างวินสั่งกาแฟเผื่อผมด้วยนะ”
“ได้ครับ”
“คุณคงไม่โกรธพี่ภูนะครับที่จู่ๆ ก็ทิ้งคุณไปทำธุระอย่างนี้” คีรินทร์หันมาถามว่าที่พี่สะใภ้ที่นั่งอยู่อีกฟากโต๊ะ
“ไม่หรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ถ้าไปโกรธหรือเหวี่ยงก็พานผิดใจกันเปล่าๆ แค่เรื่องงานเขาก็เครียดมากพออยู่แล้วค่ะ” ร้อยรักบอกพลางยิ้มน้อยๆ เหมือนไม่ใส่ใจ หากแต่ข้างในนั้นบอกเลยว่าน้อยใจ ที่จู่ๆ ก็โดนโยนให้ไปเป็นภาระของคนอื่นโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ถึงคนคนนั้นจะเป็นน้องชายของเขาก็เถอะ
“พี่ภูบอกคุณว่าเขาเครียดเรื่องงานหรือครับ”
“คือคุณภูบอกว่าต้องเร่งเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนถึงวันงานน่ะค่ะ”
พูดเพียงเท่านั้นทั้งคู่ก็เงียบไปเมื่อมาวินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกาแฟสองแก้ว
“มาแล้วครับ กาแฟนี่ของลูกพี่”
“ขอบใจมาก”
คีรินทร์รับกาแฟจากลูกน้องคนสนิทแล้วใช้ช้อนคนก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“เสร็จจากนี้จะไปไหนต่อหรือเปล่า”
ชายหนุ่มถามมาวินที่นั่งละเลียดจิบกาแฟอย่างใจเย็น
“ตอนแรกว่าจะชวนพี่ไปขี่รถแอ่วสาวซะหน่อย แต่ตอนนี้พี่ไม่ว่างแล้วผมก็คงกลับห้องเลย”
“คุณผาไปกับเพื่อนก็ได้นะคะ แค่ไปเอาการ์ดที่ร้าน ฉันไปเองได้ค่ะ” ร้อยรักบอกอย่างรู้สึกเกรงใจระคนรู้สึกผิดที่คีรินทร์จะต้องเปลี่ยนโปรแกรมวันนี้เพราะเธอ
“ไปยังไง คุณรักไม่มีรถไม่ใช่เหรอ ไหนๆ พี่ภูก็ฝากคุณไว้กับผมแล้ว ผมพาไปแหละดีที่สุด ถ้ากลับไปพี่รู้ว่าผมละเลยหน้าที่ได้โดนด่าแน่ๆ”
“แต่รถพี่เป็นมอเตอร์ไซค์ไม่ใช่เหรอ คุณรักจะนั่งได้ไหม”
เสียงทักของมาวินทำให้คีรินทร์ที่ลืมคิดถึงเรื่องนี้หันไปมองหน้าร้อยรักทันที
“นั่นสิผมลืมถามไปเลย”
“รถอะไรฉันก็นั่งได้ทั้งนั้นแหละค่ะ ฉันก็มนุษย์เงินเดือนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่คุณหนูมหาเศรษฐีสักหน่อย”
“แฮะๆๆๆ ขอโทษครับ ผมได้ตั้งใจจะดูถูกคุณหรอกนะครับ แต่ถามเพื่อความมั่นใจ เพราะผู้หญิงบางคนไม่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์ บอกมันร้อนและน่ากลัว” มาวินอธิบายเหตุผลที่เขาถาม ไม่ใช่เพราะดูถูกแต่เพราะเป็นห่วงเท่านั้นเอง
“ฉันว่าสะดวกดีออกค่ะ” ร้อยรักบอกพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“ว่าแต่พี่มีหมวกกันน็อกให้คุณรักไหมล่ะ ถ้าไม่มียืมของผมไปก่อนก็ได้นะ”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.พ. 2560, 17:06:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.พ. 2560, 17:06:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 735
| << ตอนที่ 6 (100%) | ตอนที่ 7 (70%) >> |