หัวใจลายกระต่าย (รอลงต่อนะคะ)
ถ้าหัวใจคือดวงจันทร์ที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
Tags: หัวใจ กระต่าย ปิ่นนลิน รัก คุณหมอ
ตอน: ตอนที่ 4 - 70%
ตอนที่ 4 - 70%
ภายในห้องทำงานส่วนตัวของลีลา เทพทัตยังคงดึงดันจะให้เจ้าของห้องผู้เป็นพี่สาว และ หลานชายอย่างทินกฤตยอมเซ็นตอบตกลงเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับเครือโรงพยาบาลเอ็มจี เมด โรงพยาบาลร่วมทุนต่างชาติที่กำลังมาแรง
ลีลาไม่เห็นด้วยกับน้องชาย เธออยากจะสืบสานเจตนารมณ์สามีที่เสียไป ข้อตกลงในสัญญาพันธมิตรอาจจะเพิ่มค่ารักษาสูงขึ้น คนไข้คงเดือดร้อนกันหมด
“พี่เข้าใจนะเทพ แต่เราอยู่อย่างนี้ก็ไม่เดือดร้อนอะไรนี่ พี่อยากทำตามเจตนารมณ์ของคุณสุริยะ”
ลีลาเหนื่อยหน่ายใจกับน้องชายคนเล็ก เทพทัตอายุก็ห้าสิบหกแล้ว มีลูกโตเป็นหนุ่มสองคนคือ ธนา กับ ธนท แต่เทพทัตยังทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ นี่พอภรรยาของเทพทัตตายจากไป บ้านเทพทัตก็เหมือนแตกไปคนละทาง พ่อเอาแต่เที่ยวและไม่ค่อยดูลูกเท่าไหร่
ดีที่ลูกชายเทพทัตคนโตเป็นคนเก่ง ธนาอายุมากกว่าทินกฤตห้าปี เป็นแพทย์เฉพาะทางด้านสมองของเวชธีระ ส่วน ธนท ลูกชายคนเล็กแม้จะเหมือนเด็กเก็บกด หากก็ทำตัวดี ช่วยงานบริหารโรงพยาบาลได้ดีกว่าพ่อเจ้าตัวเสียอีก
ทั้งธนา และธนทยังเข้าใจเจตนารมณ์ท่านประธานคนเก่าเลย มีแต่เทพทัตที่ไม่ยอมแพ้เรื่องนี้เสียที เอาแต่อ้างเรื่องกลัวโรงพยาบาลจะขาดทุน
“เราจะอยู่ไม่ไหวน่ะสิครับ รายจ่ายเราสูงขึ้น ค่าหมอเฉพาะทางก็สูงขึ้นเรื่อยๆ ค่าเครื่องต่างๆ นานาอีก จะเพิ่มสักนิดสักหน่อย คนไข้ก็มีปัญญาหามาจ่ายแหละครับ หรือถ้าไม่มีก็ไปรักษาที่อื่นสิ” เทพทัตพยายามหว่านล้อมให้ลีลาเห็นด้วย ทินกฤตไม่มีทางดื้อกับแม่อย่างแน่นอน
“ตอนนี้เรายังไม่มีปัญหาอะไรนะครับ” ทินกฤตไม่ชอบวิสัยทัศน์ของเอ็มจี เมด เอาแต่มองการรักษาเป็นธุรกิจเกินไป ค่าหมอค่ายาของโรงพยาบาลในเครือเอมจีสูงเกินไปด้วย
“แกเพิ่งจะเข้ามาทำงาน จะไปรู้อะไร ตอนนี้ไม่มี แต่แกไม่คิดจะเผื่ออนาคตเลยเหรอ อยากโดดเดี่ยวหรือไง เงื่อนไขเอ็มจี เมดไม่ดียังไง ระบบอบรมเจ้าหน้าที่ แพทย์หมุนเวียนกัน ค่ายาอะไรก็ได้ถูกกว่าเดิม แกคิดไม่เป็นน่ะสิ สมองแกมันตายไปพร้อมตอนที่แก …” เทพทัตตวาดใส่ทินกฤต แสดงออกว่าไม่เคยยอมรับทินกฤตที่เพิ่งขึ้นตำแหน่งไม่นาน
“เทพ! พอทีเถอะ” ลีลาปรามน้องชาย เธอเกรงว่าทินกฤตจะระเบิดใส่จนทำให้เกิดความบาดหมางมากกว่าเดิม เธอกลัวจะสูญเสียทินกฤตไปอีกคน พ่อแม่ สามีและลูกชายคนโตล้วนจากเธอไปหมด
ตอนนี้นอกจากน้องชาย กับลูกชายคนเล็กแล้ว ลีลาก็ไม่เหลือใครอีก อีกอย่างลีลาผิดเองที่ตามใจเทพทัตจนเคยตัว อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่อย่างนั้นจะเอาแต่อาละวาดพาลให้คนรอบๆ เดือดร้อนกันไปหมด
“ก็ได้ ผมเห็นแก่พี่หรอกนะ พี่ลี ผมลองให้ธนาขึ้นมาช่วยงานข้างบนดีไหม พี่ก็รู้ว่าธนาเป็นหมอที่เก่ง คุณสมบัติเพียบพร้อมมากด้วย” เทพทัตปรายตา เปรียบเทียบลูกชายคนโตกับอีกคนในห้องอย่างจงใจ
“ผมไร้คุณสมบัติยังไงครับ คุณน้า” ทินกฤตสวนกลับทันที ดวงตาคมมองคนปรามาสอย่างไม่พอใจ อารมณ์ขุ่นก่อนหน้านี้ยังไม่สงบลงเลย
“อย่าให้พูดออกมาเลย นี่ผมเสียดายทิวาจริงๆ นะพี่ลี ทำไมต้องมาตายไปแบบนี้ ทำไมคนที่ตายไม่ใช่ …” เทพทัตตั้งใจมองลูกชายคนเล็กที่เหลืออยู่
“เทพ ถ้าเทพคิดว่าธนามีความสามารถ ก็เรียกธนามาช่วยงานได้ แต่อย่ามาพูดอะไรแบบนี้อีก ทินเขาก็เก่งแบบของเขา” ลีลาถอนหายใจ นึกอยากจะเด็ดขาดกับน้องชายคนเล็ก แต่เพราะเลี้ยงมากับมือ ทำให้ดุไม่ลง
“ได้ครับ ผมจะพามาให้พี่ลีเห็นว่าธนาเหมาะสมมาก”
เทพทัตน์ยิ้มหยันทินกฤต เพราะรู้ว่าทินกฤตกำลังแค้นใจอยู่ ก่อนจะยอมเดินออกจากห้องของลีลาไปด้วยการผิวปากสบายใจ
ผิดกับลีลานั่งกุมหัว อีกมือกุมอก นิ่วหน้าทรมานจนทินกฤตต้องเข้าไปถาม
“แม่เป็นอะไรครับ เจ็บหน้าอกอีกแล้วหรือครับ”
“นิดหน่อยน่ะ คงเพราะเครียดนั่นแหละ” ลีลาหยิบน้ำจากถ้วยข้างมือขึ้นดื่ม หน้าตาที่ล่วงเลยมาหกสิบกว่าปีค่อนข้างซีด คงเป็นเพราะความเครียดจากงานจริงๆ
“ให้ผมช่วยแม่แทนเถอะครับ แม่พักเถอะนะ” ทินกฤตไม่อยากให้มารดาเจ็บป่วยมากกว่านี้
“ไม่เป็นไรหรอก แม่ยังไหว ลูกมีอะไรก็ไปทำเถอะนะ”
ทินกฤตขมวดคิ้วมองมารดา ก่อนจะตัดใจยอมเดินออกจากห้อง ด้วยความอัดอั้นตันใจว่าทำไมแม่ไม่ยอมรับเขา ไม่ยอมให้เขาช่วยงานเต็มที่เหมือนพี่ชายกันนะ!
หรือเพราะเขาไร้คุณสมบัติจริงๆ?
ความไม่พอใจจากคำพูดถากถางยังไม่หายไปจากใจทินกฤต ที่หน้าห้องทำงานมารดา ทินกฤตยังเห็นเจ้าของวาจาดูถูกเขายืนเท้าเอวพร้อมยิ้มหยันอย่างไม่ปิดบัง แม้หน้าห้องจะมีทั้งบวรและแพรมณีนั่งทำงานกันอยู่
“ทิน น้ามีเรื่องอยากให้ทินทำ เรื่องนี้มีแต่ทินเท่านั้นที่จะทำได้” เทพทัตขยับเท้าใกล้หลานชายที่เอาแต่มองเขาตาวาวไม่พอใจ แต่เทพทัตไม่สนสายตาอีกฝ่าย
“น้าเทพมีอะไรกับผมหรือครับ” ทินกฤตเบื่อจะสบตาน้าชาย เลยรีบถามรีบจบบทสนทนาจะดีกว่า
“เย็นนี้หนูชันย่าจะมีเปิดตัวผับที่หุ้นกับเพื่อน ทำไมทินไม่เอาดอกไม้ไปแสดงความยินดีด้วยหน่อยล่ะ”
“ผมไม่ว่างครับ” ทินกฤตปฏิเสธแทบทันที
“แต่หนูชันย่าเป็นหลานสาวเพื่อนสนิทคุณปู่ทินนะ ครอบครัวหนูชันย่าก็เคยช่วยเหลือโรงพยาบาลพ่อแม่ทิน ชันย่าก็รวยมากด้วย ทำดีต่อกันดีกว่านะ”
เทพทัตทำเป็นแนะนำ แท้จริงก็หวังผลว่าถ้าทินกฤตลงเอยกับจริยาแล้วบ่อเงินบ่อทองคงอยู่ไม่ไกลเอื้อม เสียดายที่ธนาลูกชายคนโตดันมีเมียแล้ว ส่วนคนเล็กก็ช้าไปทุกอย่าง มีแต่ทินกฤตนี่ล่ะที่เป็นทางเลือกเดียว อีกอย่างจริยาก็หลงรักทินกฤตมากด้วยสิ
“เอ่อ ห้าโมงเย็นนี้คุณทินต้องไปรับมิสเตอร์แอนเดอร์สันที่สนามบินค่ะคุณเทพ แล้วพามิสเตอร์แอนเดอร์สันไปดินเนอร์ต่อนะคะ ถ้าผิดนัดล่ะก็ เราจะเสียเครดิตนะคะคุณเทพ” แพรมณีแทรกบทสนทนาน้าหลาน เธอไม่อยากเสียมารยาท แต่ถ้าทินกฤตปฏิเสธอีกครั้งแล้วเรื่องรู้ถึงหูลีลา ทินกฤตคงหนีไม่ได้แน่นอน
แล้วเธอก็ไม่ได้โกหกเทพทัต นัดหมายนี้มีอยู่จริงแต่ตอนสองทุ่ม เธอแค่ไม่บอกเวลาจริงแค่นั้นเอง
ทินกฤตหันไปส่งยิ้มขอบคุณเลขาสาวคนเก่ง แพรมณีหัวไวเสมอเลย
“ตามนั้นล่ะครับ ผมคงไปงานคุณชันย่าไม่ได้จริงๆ ผมขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ” ทินกฤตเอ่ยลาแล้วเดินหายเข้าห้องทำงาน แพรมณีเดินหอบเอกสารตามเจ้านายไปติดๆ ไม่มีใครสนใจว่าแววตาของเทพทัตจะเกรี้ยวกราดมากแค่ไหน
“ขอบคุณนะครับคุณแพร” ทินกฤตเซ็นเอกสารเสร็จก็ส่งคืนมือเลขานุการสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ แพรไม่ชอบคุณชันย่า ถ้าเกิดคุณทินลงเอยกับคุณชันย่ากลายเป็นเจ้านายแพรอีกคน มีหวังแพรคงขอลาออกจากงานแน่นอนเลยค่ะ”
คนฟังอมยิ้มกับคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะสังเกตว่าสีหน้าแพรมณีซีดเซียวผิดปกติ
“คุณแพรไม่สบายหรือเปล่าครับ”
“นิดหน่อยค่ะ” แพรมณีกำลังอดทน อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว
“กลับไปพักผ่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน ถ้าจะให้มั่นใจก็ลงไปให้หมอตรวจสักหน่อย” ทินกฤตห่วงว่าแพรมณีจะเป็นลมเป็นแล้งไป
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นั่งโต๊ะทำงาน ไม่ได้เหนื่อยอะไร เดี๋ยวคนขับรถพ่อก็มารับแพรด้วยค่ะ” แพรมณีโบกมือไปมา เธอไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาอย่างที่ทินกฤตกังวล อีกอย่างเธอนัดคนขับรถบิดาไว้แล้วด้วย “แต่เรื่องไปรับมิสเตอร์แอนเดอร์สัน แพรคง…”
“คุณแพรไม่ต้องไปหรอก ผมไปกับคุณบวรได้” ทินกฤตส่งยิ้มให้เลขานุการคนสวยสบายใจ ก่อนจะถอนหายใจหลังจากแพรมณีออกจากห้องทำงานเขาไปแล้ว ทินกฤตไม่ลืมจะกดโทรศัพท์สายในไปหาบวรที่โต๊ะหน้าห้อง
“คุณบวร เดี๋ยวเตรียมรถด้วยนะครับ ผมจะออกเร็วหน่อย ขอบคุณครับ”
แพรมณีสู้อดทนกับปวดท้องอยู่นานเป็นชั่วโมง จนรู้สึกจะทนไม่ไหว เธอเลยจะไปหายามารับประทานเพื่อบรรเทาอาการปวดก่อนคนขับรถจะมารับในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า เธอเดินสวนกับศิลาตรงทางเดินภายในโรงพยาบาล
“สวัสดีครับคุณแพร” ศิลาทักทายหญิงสาวที่เดินหน้าเครียด เอาแต่ก้มหน้าไม่มองใครเลย “เครียดเชียว เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“แพรปวดท้องน่ะค่ะ เลยจะไปขอยากินเสียหน่อย” แพรมณีกุมท้องไปด้วย สีหน้าของเธอซีดจนศิลากังวล
“ไหวไหม ผมพาไปดีกว่านะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แพรเดินไหว โอ๊ย” ไม่ทันขาดคำ คนพูดก็ทรุดลงนั่งยองกับพื้น แล้วก้มหน้าจนหน้าผากชิดหัวเข่า
“คุณแพร!” ศิลาย่อตัวลงแตะไหล่เล็ก แพรมณีกำลังนิ่วหน้าอย่างทรมาน “ผมว่าคุณไม่ไหวนะ”
โชคดีมีบุรุษพยาบาลเดินผ่านมา ศิลาจึงร้องขอรถเข็นวีลแชร์จากบุรุษพยาบาลหนุ่ม ก่อนจะพาแพรมณีมาพักที่ห้องพยาบาลสำหรับพนักงานและเจ้าหน้าที่ภายในโดยเฉพาะ เจ้าหน้าที่ประจำห้องจัดยาแก้ปวดให้ โดยศิลาเป็นคนนำมาส่งให้ถึงมือหญิงสาว
“ยาครับ” ศิลายื่นยาเม็ดกับแก้วน้ำอุ่นจนเกือบร้อนให้หญิงสาว เธอนั่งหน้าซีดอยู่บนโซฟา หญิงสาวไม่สะดวกถ้าจะนอนบนเตียงตอนนี้เลยขอเป็นนั่งพิงพนักแทนดีกว่า
ทันตแพทย์หนุ่มมองหญิงสาวกินยาแล้วดื่มน้ำตามจนเสร็จก็รับแก้วน้ำไปวางไว้บนโต๊ะแถวนั้นให้ มือหนาหยิบกระเป๋าน้ำร้อนมาส่งให้คนป่วย จัดการวางชิดถึงหน้าท้องน้อย ก่อนจะจับมือเล็กมากดกระเป๋าน้ำร้อนแทนมือของเขา
“กอดไว้นะครับ คุณแพรจะได้รู้สึกดีขึ้น”
“ขอบคุณนะคะ แพรอายจัง” แพรมณียิ้มเขินอาการปวดท้องประจำเดือนกับชายหนุ่ม หากคนฟังกลับยิ้มตอบสบายๆ
“ไม่ต้องอายผมหรอกครับ แล้วปวดมากแบบนี้เป็นปกติหรือครับ”
“ค่ะ ส่วนใหญ่จะปวดวันแรกๆ แต่แพรเคยตรวจกับคุณหมอแล้ว ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินะคะ”
“ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหรือเปล่าครับ” ศิลานั่งมองหน้าขาวของแพรมณีเพลิน แพรมณีเป็นผู้หญิงหน้าหวานมาก น่าแปลกที่แพรมณียังไม่มีแฟน แถมยังอกหักจากการชอบณฐาเพื่อนของเขาอีก
“แพรไม่ชอบออกกำลังกายเลยค่ะ” เธอยอมรับโดยดี
“ไม่ค่อยกินผักด้วยใช่ไหม” ศิลาเริ่มหรี่ตามอง คนฟังมีสีหน้าแปลกใจที่ศิลารู้เรื่องนี้ เขาจึงเฉลยให้ฟัง “ตอนเราไปกินข้าวเที่ยงกัน คุณแพรเขี่ยผักในจานทิ้งนี่ครับ ผมไม่อยากทักเพราะคุณแพรอาจจะแค่ไม่ชอบผักประเภทนั้น แต่ผมเห็นคุณแพรที่แคนทีนบ่อยๆ คุณแพรไม่กินผักในจานเลย”
“แต่แพรกินผลไม้นะคะ” หญิงสาวหน้าจ๋อยๆ รีบออกตัว
“ผักผลไม้ และการออกกำลังกายจะช่วยให้คุณไม่ปวดท้องประจำเดือนนะครับ” ศิลาหัวเราะเพราะคนฟังทำหน้าเหมือนเด็กโดนดุ เขาไม่กดดันเธอแล้วก็ได้
“พักผ่อนเถอะครับ”
“จริงสิคะ คุณหินทราบเรื่องแฟนหมอณัฐหรือยังคะ” แพรมณียุ่งกับงานจนลืมเรื่องนี้ไปสนิท เธอเห็นหน้าศิลาเลยนึกขึ้นได้
เธอมองเขาด้วยความหวัง แต่เขาคงไม่สามารถโกหกให้ความหวังหญิงสาวได้
“คือคุณแพรครับ เรื่องหมอณัฐ ผมเพิ่งรู้มาว่าณัฐ …”
“หมอณัฐคงมีคนรักแล้วสินะคะ ข่าวลือคงเป็นเรื่องจริง” หน้าหวานของแพรมณีเศร้าไปทันตา
“ทำไมคุณแพรถึงไม่บอกณัฐไปตรงๆ ล่ะครับ” ศิลาแปลกใจว่าสาวภาพลักษณ์ไฮโซมาดมั่นอย่างแพรมณี ทำไมถึงได้หลงรักแล้วไม่แสดงออกให้ณฐารู้กันนะ
“แพรไม่มั่นใจค่ะ แพรกลัวจะโดนเขาเกลียดหน้าเอา” แพรมณีมีความคิดขัดกับภาพลักษณ์ราวฟ้ากับดิน เวลาเธอทำงานออกจะเด็ดขาด ไม่เหมือนตอนนี้เลย “แพรสูงนะคะ”
“ครับ” ศิลาเลิกคิ้ว เขาไม่เข้าใจประโยคหลัง จึงกะพริบตาปริบๆ มองหญิงสาว
“ความสูงแพรสูงเกินมาตรฐานผู้หญิงคนอื่น ดูสิคะ แพรสูงตั้งเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะชอบผู้หญิงตัวเล็กๆ ใช่ไหมคะ แพรเลยว่าจะลองดูสเปคหมอณัฐก่อน แต่ไม่คิดเลยว่าจะไม่ทันแล้ว”
“เรื่องแค่นี้เอง ณัฐไม่สนหรอกครับว่าจะตัวเตี้ยหรือตัวสูง” ศิลาคาดเดาเอาเอง จะว่าไปเขายังไม่เคยเห็นณฐาคบสาวไหน หรือหลุดบอกสเปคผู้หญิงออกมาสักครั้ง
“คุณหินทราบไหมคะว่าแฟนของหมอณัฐรูปร่างแบบไหน” แพรมณีอยากรู้ แม้จะผิดหวังไปแล้วก็ตาม
“ตัวประมาณนี้ แล้วก็น่ารักครับ” ศิลาคิดถึงคนึงมาสขึ้นมา แพรมณีถอนหายใจ หน้าตาอมทุกข์กับปมด้อยของตัวเอง เธอมีพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา ฐานะ การศึกษา แต่เธอกลับเสียความมั่นใจเพราะส่วนสูงที่สูงเกินไป
“หมอณัฐชอบตัวเล็กใช่ไหมคะ เอาเถอะค่ะ แพรตัดใจดีกว่า”
“คุณแพรอย่าเสียใจเพราะเพื่อนผมเลยครับ ผมเชื่อนะว่ามีผู้ชายหลายคนต้องแอบหลงรักคุณแพรอยู่แน่ๆ”
“คุณหินพูดเอาใจแพรใช่ไหมคะ” แพรมณียิ้มบางๆ ให้คุณหมอใจดีของเธอ “ขอบคุณคุณหินมากเลยนะคะ”
แพรมณีเอนตัวพิงพนักโซฟา หลับตาลงด้วยสีหน้าเศร้าๆ แม้ศิลาจะสงสารหญิงสาวหากทำอะไรไม่ได้ เขาจะไปเปลี่ยนความรักความชอบใครได้อย่างไร ถ้าเขาทำได้ เขาคงไม่โดนสาวทิ้งหรอก
ทันตแพทย์หนุ่มถอนหายใจเพราะไม่สามารถช่วยแพรมณีได้จริงๆ อีกอย่างศิลาไม่ได้พูดเอาใจหญิงสาว แพรมณีสวยหวานจริงๆ มีเพื่อนหมอด้วยกันแอบปิ๊งเธอตั้งหลายคน ติดที่ข่าวว่าเธอคือคู่ที่ท่านประธานฯ ใหญ่จะจับให้ลูกชายนั่น เลยทำให้ไม่มีใครกล้าจีบสาวคนนี้
“ผมหวังว่าคุณจะเจอคนรักดีๆ นะคุณแพร” เขาภาวนาให้หญิงสาวคนสวยจากใจ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่า
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณ kaelek - รอให้น้าณัฐรู้สึกตัวก่อนน้า ว่าแอบปิ๊งเด็ก ส่วนน้าหิน คู่เขาก็มี และสวยมากเลยนะค้า อิอิ
คุณ แว่นใส - น้าณัฐบอกว่าแค่ห่วงค่ะ กลัวกระต่ายน้อยจะโดนหลอก เลยหลอกเองเลย ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ
พบกันใหม่ตอนหน้า สวัสดีค่า
ภายในห้องทำงานส่วนตัวของลีลา เทพทัตยังคงดึงดันจะให้เจ้าของห้องผู้เป็นพี่สาว และ หลานชายอย่างทินกฤตยอมเซ็นตอบตกลงเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับเครือโรงพยาบาลเอ็มจี เมด โรงพยาบาลร่วมทุนต่างชาติที่กำลังมาแรง
ลีลาไม่เห็นด้วยกับน้องชาย เธออยากจะสืบสานเจตนารมณ์สามีที่เสียไป ข้อตกลงในสัญญาพันธมิตรอาจจะเพิ่มค่ารักษาสูงขึ้น คนไข้คงเดือดร้อนกันหมด
“พี่เข้าใจนะเทพ แต่เราอยู่อย่างนี้ก็ไม่เดือดร้อนอะไรนี่ พี่อยากทำตามเจตนารมณ์ของคุณสุริยะ”
ลีลาเหนื่อยหน่ายใจกับน้องชายคนเล็ก เทพทัตอายุก็ห้าสิบหกแล้ว มีลูกโตเป็นหนุ่มสองคนคือ ธนา กับ ธนท แต่เทพทัตยังทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ นี่พอภรรยาของเทพทัตตายจากไป บ้านเทพทัตก็เหมือนแตกไปคนละทาง พ่อเอาแต่เที่ยวและไม่ค่อยดูลูกเท่าไหร่
ดีที่ลูกชายเทพทัตคนโตเป็นคนเก่ง ธนาอายุมากกว่าทินกฤตห้าปี เป็นแพทย์เฉพาะทางด้านสมองของเวชธีระ ส่วน ธนท ลูกชายคนเล็กแม้จะเหมือนเด็กเก็บกด หากก็ทำตัวดี ช่วยงานบริหารโรงพยาบาลได้ดีกว่าพ่อเจ้าตัวเสียอีก
ทั้งธนา และธนทยังเข้าใจเจตนารมณ์ท่านประธานคนเก่าเลย มีแต่เทพทัตที่ไม่ยอมแพ้เรื่องนี้เสียที เอาแต่อ้างเรื่องกลัวโรงพยาบาลจะขาดทุน
“เราจะอยู่ไม่ไหวน่ะสิครับ รายจ่ายเราสูงขึ้น ค่าหมอเฉพาะทางก็สูงขึ้นเรื่อยๆ ค่าเครื่องต่างๆ นานาอีก จะเพิ่มสักนิดสักหน่อย คนไข้ก็มีปัญญาหามาจ่ายแหละครับ หรือถ้าไม่มีก็ไปรักษาที่อื่นสิ” เทพทัตพยายามหว่านล้อมให้ลีลาเห็นด้วย ทินกฤตไม่มีทางดื้อกับแม่อย่างแน่นอน
“ตอนนี้เรายังไม่มีปัญหาอะไรนะครับ” ทินกฤตไม่ชอบวิสัยทัศน์ของเอ็มจี เมด เอาแต่มองการรักษาเป็นธุรกิจเกินไป ค่าหมอค่ายาของโรงพยาบาลในเครือเอมจีสูงเกินไปด้วย
“แกเพิ่งจะเข้ามาทำงาน จะไปรู้อะไร ตอนนี้ไม่มี แต่แกไม่คิดจะเผื่ออนาคตเลยเหรอ อยากโดดเดี่ยวหรือไง เงื่อนไขเอ็มจี เมดไม่ดียังไง ระบบอบรมเจ้าหน้าที่ แพทย์หมุนเวียนกัน ค่ายาอะไรก็ได้ถูกกว่าเดิม แกคิดไม่เป็นน่ะสิ สมองแกมันตายไปพร้อมตอนที่แก …” เทพทัตตวาดใส่ทินกฤต แสดงออกว่าไม่เคยยอมรับทินกฤตที่เพิ่งขึ้นตำแหน่งไม่นาน
“เทพ! พอทีเถอะ” ลีลาปรามน้องชาย เธอเกรงว่าทินกฤตจะระเบิดใส่จนทำให้เกิดความบาดหมางมากกว่าเดิม เธอกลัวจะสูญเสียทินกฤตไปอีกคน พ่อแม่ สามีและลูกชายคนโตล้วนจากเธอไปหมด
ตอนนี้นอกจากน้องชาย กับลูกชายคนเล็กแล้ว ลีลาก็ไม่เหลือใครอีก อีกอย่างลีลาผิดเองที่ตามใจเทพทัตจนเคยตัว อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่อย่างนั้นจะเอาแต่อาละวาดพาลให้คนรอบๆ เดือดร้อนกันไปหมด
“ก็ได้ ผมเห็นแก่พี่หรอกนะ พี่ลี ผมลองให้ธนาขึ้นมาช่วยงานข้างบนดีไหม พี่ก็รู้ว่าธนาเป็นหมอที่เก่ง คุณสมบัติเพียบพร้อมมากด้วย” เทพทัตปรายตา เปรียบเทียบลูกชายคนโตกับอีกคนในห้องอย่างจงใจ
“ผมไร้คุณสมบัติยังไงครับ คุณน้า” ทินกฤตสวนกลับทันที ดวงตาคมมองคนปรามาสอย่างไม่พอใจ อารมณ์ขุ่นก่อนหน้านี้ยังไม่สงบลงเลย
“อย่าให้พูดออกมาเลย นี่ผมเสียดายทิวาจริงๆ นะพี่ลี ทำไมต้องมาตายไปแบบนี้ ทำไมคนที่ตายไม่ใช่ …” เทพทัตตั้งใจมองลูกชายคนเล็กที่เหลืออยู่
“เทพ ถ้าเทพคิดว่าธนามีความสามารถ ก็เรียกธนามาช่วยงานได้ แต่อย่ามาพูดอะไรแบบนี้อีก ทินเขาก็เก่งแบบของเขา” ลีลาถอนหายใจ นึกอยากจะเด็ดขาดกับน้องชายคนเล็ก แต่เพราะเลี้ยงมากับมือ ทำให้ดุไม่ลง
“ได้ครับ ผมจะพามาให้พี่ลีเห็นว่าธนาเหมาะสมมาก”
เทพทัตน์ยิ้มหยันทินกฤต เพราะรู้ว่าทินกฤตกำลังแค้นใจอยู่ ก่อนจะยอมเดินออกจากห้องของลีลาไปด้วยการผิวปากสบายใจ
ผิดกับลีลานั่งกุมหัว อีกมือกุมอก นิ่วหน้าทรมานจนทินกฤตต้องเข้าไปถาม
“แม่เป็นอะไรครับ เจ็บหน้าอกอีกแล้วหรือครับ”
“นิดหน่อยน่ะ คงเพราะเครียดนั่นแหละ” ลีลาหยิบน้ำจากถ้วยข้างมือขึ้นดื่ม หน้าตาที่ล่วงเลยมาหกสิบกว่าปีค่อนข้างซีด คงเป็นเพราะความเครียดจากงานจริงๆ
“ให้ผมช่วยแม่แทนเถอะครับ แม่พักเถอะนะ” ทินกฤตไม่อยากให้มารดาเจ็บป่วยมากกว่านี้
“ไม่เป็นไรหรอก แม่ยังไหว ลูกมีอะไรก็ไปทำเถอะนะ”
ทินกฤตขมวดคิ้วมองมารดา ก่อนจะตัดใจยอมเดินออกจากห้อง ด้วยความอัดอั้นตันใจว่าทำไมแม่ไม่ยอมรับเขา ไม่ยอมให้เขาช่วยงานเต็มที่เหมือนพี่ชายกันนะ!
หรือเพราะเขาไร้คุณสมบัติจริงๆ?
ความไม่พอใจจากคำพูดถากถางยังไม่หายไปจากใจทินกฤต ที่หน้าห้องทำงานมารดา ทินกฤตยังเห็นเจ้าของวาจาดูถูกเขายืนเท้าเอวพร้อมยิ้มหยันอย่างไม่ปิดบัง แม้หน้าห้องจะมีทั้งบวรและแพรมณีนั่งทำงานกันอยู่
“ทิน น้ามีเรื่องอยากให้ทินทำ เรื่องนี้มีแต่ทินเท่านั้นที่จะทำได้” เทพทัตขยับเท้าใกล้หลานชายที่เอาแต่มองเขาตาวาวไม่พอใจ แต่เทพทัตไม่สนสายตาอีกฝ่าย
“น้าเทพมีอะไรกับผมหรือครับ” ทินกฤตเบื่อจะสบตาน้าชาย เลยรีบถามรีบจบบทสนทนาจะดีกว่า
“เย็นนี้หนูชันย่าจะมีเปิดตัวผับที่หุ้นกับเพื่อน ทำไมทินไม่เอาดอกไม้ไปแสดงความยินดีด้วยหน่อยล่ะ”
“ผมไม่ว่างครับ” ทินกฤตปฏิเสธแทบทันที
“แต่หนูชันย่าเป็นหลานสาวเพื่อนสนิทคุณปู่ทินนะ ครอบครัวหนูชันย่าก็เคยช่วยเหลือโรงพยาบาลพ่อแม่ทิน ชันย่าก็รวยมากด้วย ทำดีต่อกันดีกว่านะ”
เทพทัตทำเป็นแนะนำ แท้จริงก็หวังผลว่าถ้าทินกฤตลงเอยกับจริยาแล้วบ่อเงินบ่อทองคงอยู่ไม่ไกลเอื้อม เสียดายที่ธนาลูกชายคนโตดันมีเมียแล้ว ส่วนคนเล็กก็ช้าไปทุกอย่าง มีแต่ทินกฤตนี่ล่ะที่เป็นทางเลือกเดียว อีกอย่างจริยาก็หลงรักทินกฤตมากด้วยสิ
“เอ่อ ห้าโมงเย็นนี้คุณทินต้องไปรับมิสเตอร์แอนเดอร์สันที่สนามบินค่ะคุณเทพ แล้วพามิสเตอร์แอนเดอร์สันไปดินเนอร์ต่อนะคะ ถ้าผิดนัดล่ะก็ เราจะเสียเครดิตนะคะคุณเทพ” แพรมณีแทรกบทสนทนาน้าหลาน เธอไม่อยากเสียมารยาท แต่ถ้าทินกฤตปฏิเสธอีกครั้งแล้วเรื่องรู้ถึงหูลีลา ทินกฤตคงหนีไม่ได้แน่นอน
แล้วเธอก็ไม่ได้โกหกเทพทัต นัดหมายนี้มีอยู่จริงแต่ตอนสองทุ่ม เธอแค่ไม่บอกเวลาจริงแค่นั้นเอง
ทินกฤตหันไปส่งยิ้มขอบคุณเลขาสาวคนเก่ง แพรมณีหัวไวเสมอเลย
“ตามนั้นล่ะครับ ผมคงไปงานคุณชันย่าไม่ได้จริงๆ ผมขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ” ทินกฤตเอ่ยลาแล้วเดินหายเข้าห้องทำงาน แพรมณีเดินหอบเอกสารตามเจ้านายไปติดๆ ไม่มีใครสนใจว่าแววตาของเทพทัตจะเกรี้ยวกราดมากแค่ไหน
“ขอบคุณนะครับคุณแพร” ทินกฤตเซ็นเอกสารเสร็จก็ส่งคืนมือเลขานุการสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ แพรไม่ชอบคุณชันย่า ถ้าเกิดคุณทินลงเอยกับคุณชันย่ากลายเป็นเจ้านายแพรอีกคน มีหวังแพรคงขอลาออกจากงานแน่นอนเลยค่ะ”
คนฟังอมยิ้มกับคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะสังเกตว่าสีหน้าแพรมณีซีดเซียวผิดปกติ
“คุณแพรไม่สบายหรือเปล่าครับ”
“นิดหน่อยค่ะ” แพรมณีกำลังอดทน อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว
“กลับไปพักผ่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน ถ้าจะให้มั่นใจก็ลงไปให้หมอตรวจสักหน่อย” ทินกฤตห่วงว่าแพรมณีจะเป็นลมเป็นแล้งไป
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นั่งโต๊ะทำงาน ไม่ได้เหนื่อยอะไร เดี๋ยวคนขับรถพ่อก็มารับแพรด้วยค่ะ” แพรมณีโบกมือไปมา เธอไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาอย่างที่ทินกฤตกังวล อีกอย่างเธอนัดคนขับรถบิดาไว้แล้วด้วย “แต่เรื่องไปรับมิสเตอร์แอนเดอร์สัน แพรคง…”
“คุณแพรไม่ต้องไปหรอก ผมไปกับคุณบวรได้” ทินกฤตส่งยิ้มให้เลขานุการคนสวยสบายใจ ก่อนจะถอนหายใจหลังจากแพรมณีออกจากห้องทำงานเขาไปแล้ว ทินกฤตไม่ลืมจะกดโทรศัพท์สายในไปหาบวรที่โต๊ะหน้าห้อง
“คุณบวร เดี๋ยวเตรียมรถด้วยนะครับ ผมจะออกเร็วหน่อย ขอบคุณครับ”
แพรมณีสู้อดทนกับปวดท้องอยู่นานเป็นชั่วโมง จนรู้สึกจะทนไม่ไหว เธอเลยจะไปหายามารับประทานเพื่อบรรเทาอาการปวดก่อนคนขับรถจะมารับในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า เธอเดินสวนกับศิลาตรงทางเดินภายในโรงพยาบาล
“สวัสดีครับคุณแพร” ศิลาทักทายหญิงสาวที่เดินหน้าเครียด เอาแต่ก้มหน้าไม่มองใครเลย “เครียดเชียว เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“แพรปวดท้องน่ะค่ะ เลยจะไปขอยากินเสียหน่อย” แพรมณีกุมท้องไปด้วย สีหน้าของเธอซีดจนศิลากังวล
“ไหวไหม ผมพาไปดีกว่านะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แพรเดินไหว โอ๊ย” ไม่ทันขาดคำ คนพูดก็ทรุดลงนั่งยองกับพื้น แล้วก้มหน้าจนหน้าผากชิดหัวเข่า
“คุณแพร!” ศิลาย่อตัวลงแตะไหล่เล็ก แพรมณีกำลังนิ่วหน้าอย่างทรมาน “ผมว่าคุณไม่ไหวนะ”
โชคดีมีบุรุษพยาบาลเดินผ่านมา ศิลาจึงร้องขอรถเข็นวีลแชร์จากบุรุษพยาบาลหนุ่ม ก่อนจะพาแพรมณีมาพักที่ห้องพยาบาลสำหรับพนักงานและเจ้าหน้าที่ภายในโดยเฉพาะ เจ้าหน้าที่ประจำห้องจัดยาแก้ปวดให้ โดยศิลาเป็นคนนำมาส่งให้ถึงมือหญิงสาว
“ยาครับ” ศิลายื่นยาเม็ดกับแก้วน้ำอุ่นจนเกือบร้อนให้หญิงสาว เธอนั่งหน้าซีดอยู่บนโซฟา หญิงสาวไม่สะดวกถ้าจะนอนบนเตียงตอนนี้เลยขอเป็นนั่งพิงพนักแทนดีกว่า
ทันตแพทย์หนุ่มมองหญิงสาวกินยาแล้วดื่มน้ำตามจนเสร็จก็รับแก้วน้ำไปวางไว้บนโต๊ะแถวนั้นให้ มือหนาหยิบกระเป๋าน้ำร้อนมาส่งให้คนป่วย จัดการวางชิดถึงหน้าท้องน้อย ก่อนจะจับมือเล็กมากดกระเป๋าน้ำร้อนแทนมือของเขา
“กอดไว้นะครับ คุณแพรจะได้รู้สึกดีขึ้น”
“ขอบคุณนะคะ แพรอายจัง” แพรมณียิ้มเขินอาการปวดท้องประจำเดือนกับชายหนุ่ม หากคนฟังกลับยิ้มตอบสบายๆ
“ไม่ต้องอายผมหรอกครับ แล้วปวดมากแบบนี้เป็นปกติหรือครับ”
“ค่ะ ส่วนใหญ่จะปวดวันแรกๆ แต่แพรเคยตรวจกับคุณหมอแล้ว ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินะคะ”
“ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหรือเปล่าครับ” ศิลานั่งมองหน้าขาวของแพรมณีเพลิน แพรมณีเป็นผู้หญิงหน้าหวานมาก น่าแปลกที่แพรมณียังไม่มีแฟน แถมยังอกหักจากการชอบณฐาเพื่อนของเขาอีก
“แพรไม่ชอบออกกำลังกายเลยค่ะ” เธอยอมรับโดยดี
“ไม่ค่อยกินผักด้วยใช่ไหม” ศิลาเริ่มหรี่ตามอง คนฟังมีสีหน้าแปลกใจที่ศิลารู้เรื่องนี้ เขาจึงเฉลยให้ฟัง “ตอนเราไปกินข้าวเที่ยงกัน คุณแพรเขี่ยผักในจานทิ้งนี่ครับ ผมไม่อยากทักเพราะคุณแพรอาจจะแค่ไม่ชอบผักประเภทนั้น แต่ผมเห็นคุณแพรที่แคนทีนบ่อยๆ คุณแพรไม่กินผักในจานเลย”
“แต่แพรกินผลไม้นะคะ” หญิงสาวหน้าจ๋อยๆ รีบออกตัว
“ผักผลไม้ และการออกกำลังกายจะช่วยให้คุณไม่ปวดท้องประจำเดือนนะครับ” ศิลาหัวเราะเพราะคนฟังทำหน้าเหมือนเด็กโดนดุ เขาไม่กดดันเธอแล้วก็ได้
“พักผ่อนเถอะครับ”
“จริงสิคะ คุณหินทราบเรื่องแฟนหมอณัฐหรือยังคะ” แพรมณียุ่งกับงานจนลืมเรื่องนี้ไปสนิท เธอเห็นหน้าศิลาเลยนึกขึ้นได้
เธอมองเขาด้วยความหวัง แต่เขาคงไม่สามารถโกหกให้ความหวังหญิงสาวได้
“คือคุณแพรครับ เรื่องหมอณัฐ ผมเพิ่งรู้มาว่าณัฐ …”
“หมอณัฐคงมีคนรักแล้วสินะคะ ข่าวลือคงเป็นเรื่องจริง” หน้าหวานของแพรมณีเศร้าไปทันตา
“ทำไมคุณแพรถึงไม่บอกณัฐไปตรงๆ ล่ะครับ” ศิลาแปลกใจว่าสาวภาพลักษณ์ไฮโซมาดมั่นอย่างแพรมณี ทำไมถึงได้หลงรักแล้วไม่แสดงออกให้ณฐารู้กันนะ
“แพรไม่มั่นใจค่ะ แพรกลัวจะโดนเขาเกลียดหน้าเอา” แพรมณีมีความคิดขัดกับภาพลักษณ์ราวฟ้ากับดิน เวลาเธอทำงานออกจะเด็ดขาด ไม่เหมือนตอนนี้เลย “แพรสูงนะคะ”
“ครับ” ศิลาเลิกคิ้ว เขาไม่เข้าใจประโยคหลัง จึงกะพริบตาปริบๆ มองหญิงสาว
“ความสูงแพรสูงเกินมาตรฐานผู้หญิงคนอื่น ดูสิคะ แพรสูงตั้งเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะชอบผู้หญิงตัวเล็กๆ ใช่ไหมคะ แพรเลยว่าจะลองดูสเปคหมอณัฐก่อน แต่ไม่คิดเลยว่าจะไม่ทันแล้ว”
“เรื่องแค่นี้เอง ณัฐไม่สนหรอกครับว่าจะตัวเตี้ยหรือตัวสูง” ศิลาคาดเดาเอาเอง จะว่าไปเขายังไม่เคยเห็นณฐาคบสาวไหน หรือหลุดบอกสเปคผู้หญิงออกมาสักครั้ง
“คุณหินทราบไหมคะว่าแฟนของหมอณัฐรูปร่างแบบไหน” แพรมณีอยากรู้ แม้จะผิดหวังไปแล้วก็ตาม
“ตัวประมาณนี้ แล้วก็น่ารักครับ” ศิลาคิดถึงคนึงมาสขึ้นมา แพรมณีถอนหายใจ หน้าตาอมทุกข์กับปมด้อยของตัวเอง เธอมีพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา ฐานะ การศึกษา แต่เธอกลับเสียความมั่นใจเพราะส่วนสูงที่สูงเกินไป
“หมอณัฐชอบตัวเล็กใช่ไหมคะ เอาเถอะค่ะ แพรตัดใจดีกว่า”
“คุณแพรอย่าเสียใจเพราะเพื่อนผมเลยครับ ผมเชื่อนะว่ามีผู้ชายหลายคนต้องแอบหลงรักคุณแพรอยู่แน่ๆ”
“คุณหินพูดเอาใจแพรใช่ไหมคะ” แพรมณียิ้มบางๆ ให้คุณหมอใจดีของเธอ “ขอบคุณคุณหินมากเลยนะคะ”
แพรมณีเอนตัวพิงพนักโซฟา หลับตาลงด้วยสีหน้าเศร้าๆ แม้ศิลาจะสงสารหญิงสาวหากทำอะไรไม่ได้ เขาจะไปเปลี่ยนความรักความชอบใครได้อย่างไร ถ้าเขาทำได้ เขาคงไม่โดนสาวทิ้งหรอก
ทันตแพทย์หนุ่มถอนหายใจเพราะไม่สามารถช่วยแพรมณีได้จริงๆ อีกอย่างศิลาไม่ได้พูดเอาใจหญิงสาว แพรมณีสวยหวานจริงๆ มีเพื่อนหมอด้วยกันแอบปิ๊งเธอตั้งหลายคน ติดที่ข่าวว่าเธอคือคู่ที่ท่านประธานฯ ใหญ่จะจับให้ลูกชายนั่น เลยทำให้ไม่มีใครกล้าจีบสาวคนนี้
“ผมหวังว่าคุณจะเจอคนรักดีๆ นะคุณแพร” เขาภาวนาให้หญิงสาวคนสวยจากใจ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่า
นำนิยายมาส่งต่อค่า
คุณ kaelek - รอให้น้าณัฐรู้สึกตัวก่อนน้า ว่าแอบปิ๊งเด็ก ส่วนน้าหิน คู่เขาก็มี และสวยมากเลยนะค้า อิอิ
คุณ แว่นใส - น้าณัฐบอกว่าแค่ห่วงค่ะ กลัวกระต่ายน้อยจะโดนหลอก เลยหลอกเองเลย ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ
พบกันใหม่ตอนหน้า สวัสดีค่า
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.พ. 2560, 11:36:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.พ. 2560, 11:38:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 1002
| << ตอนที่ 4 - 35% | ตอนที่ 4 - 100% >> |
แว่นใส 12 ก.พ. 2560, 17:03:05 น.
ขอให้คู่น้าหินเป็นคุณแพรนะ
ขอให้คู่น้าหินเป็นคุณแพรนะ
kaelek 13 ก.พ. 2560, 12:50:51 น.
คู่น้าหินนี่ สวยมากและสูงมากมั้ยคะ (แอบเชียร์คุณแพร)
คู่น้าหินนี่ สวยมากและสูงมากมั้ยคะ (แอบเชียร์คุณแพร)
Zephyr 27 มี.ค. 2560, 01:16:20 น.
ได้กันเองแน่ๆค่า
ได้กันเองแน่ๆค่า