ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 8 (30%)
ตอนที่ 8
ร้อยรักตื่นตั้งแต่ตีสามครึ่งมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอช่างมาแต่งหน้าทำผมให้อย่างตื่นเต้น เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เข้าพิธีแต่งงานเหมือนใครเขา เพราะชวดมาแล้วหลายครั้ง แต่สุดท้ายสวรรค์ก็เมตตา ครั้งนี้จึงเป็นคราวของเธอบ้าง
“แหม เจ้าสาวยิ้มตลอดเวลาเลยนะ” ธารีที่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาวเอ่ยล้อเพื่อนรักที่อาบน้ำล้างหน้ามานั่งรอช่างแต่งหน้าก่อนเวลานัด
“ไม่ต้องมาแซ็วเลย อย่าให้ถึงทีตัวเองบ้างก็แล้วกัน” ร้อยรักมองค้อนก่อนจะหันไปยิ้มให้มารดาที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับช่างแต่งหน้า
“ว่าไงจ๊ะสาวๆ ตื่นกันหรือยัง”
“เจ้าสาวเราพร้อมสวยแล้วค่ะ” ธารีว่าพลางผายมือไปที่ร้อยรัก
กรองแก้วยิ้ม ก่อนจะถามเมื่อในห้องมีแค่สองสาว
“แล้วเพื่อนเจ้าสาวอีกสองคนล่ะ”
“กำลังมาค่ะ” ร้อยรักที่โทร.หาปีวราย์และอัญชลีตั้งแต่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จบอกกับคนเป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม
“โอเค ว่าแต่ลูกสาวแม่หน้าตาดูสดใสเชียว” กรองแก้วเดินเข้าไปประคองแก้มทั้งสองข้างของลูกสาวแล้วยิ้มอย่างมีความสุข “แม่ดีใจจริงๆ ที่ในที่สุดลูกแม่ก็มีวันนี้กับเขาจนได้”
“ค่ะ” ร้อยรักพยักหน้ารับและเปิดยิ้มกว้าง แสดงให้คนเป็นแม่เห็นว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนเมื่อได้สมหวังในสิ่งที่รอคอยมาเนิ่นนาน
“ฝากด้วยนะคะ” ผู้สูงวัยที่สุดในห้องหันไปบอกช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองทั้งสองคน
“จะทำให้สุดฝีมือเลยค่ะ รับรองว่าน้องต้องสวยเด่นที่สุดในงาน แม้แต่ตัวเจ้าบ่าวเองยังต้องตะลึง”
ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองจีบปากจีบคอโปรโมตฝีมือของตัวเอง
“ดีเลย ถ้าพี่แต่งสวยถูกใจ น้องมีงานแต่งเมื่อไรจะวิ่งไปใช้บริการคุณพี่ทันที” ธารีพูดแล้วปรายตามองเพื่อนรักที่มองมาอย่างขำๆ แล้วปิดปากหัวเราะตามอย่างชอบใจ
“ขอบคุณล่วงหน้านะคะคุณน้อง”
“แล้วนี่คุณภูมาหรือยังคะ” ร้อยรักถามถึงเจ้าบ่าวที่นัดมาแต่งหน้าที่บ้านของเธอ แต่ตอนนี้ถึงเวลานัดแล้วชายหนุ่มก็ยังไม่มา
“แม่ยังไม่เห็นเลยจ้ะ เดี๋ยวคงมาแหละ เลตนิดหน่อยคงทันนะจ๊ะหนู” กรองแก้วหันมาถามช่างแต่งหน้า
“ค่ะ” สาวประเภทสองที่สาละวนอยู่กับกล่องเครื่องมือการแต่งหน้าหันมารับคำยิ้มๆ
“แต่งหน้ากันไปนะ แม่ขอไปดูความเรียบร้อยด้านล่างก่อน”
ว่าแล้วกรองแก้วก็เดินออกจากห้องปล่อยให้ช่างแต่งหน้าได้แต่งเติมเสริมความงามให้กับลูกสาวของตนให้สวยสมกับการเป็นคนสำคัญของงานในวันนี้
ทุกคนต่างวุ่นวายกับหน้าที่ของตัวเองจนแทบไม่สนใจใคร จนกระทั่งนาฬิกาตีบอกเวลาตีห้าครึ่งฉายรวีที่แต่งตัวพร้อมสำหรับพิธีตักบาตรในช่วงเช้าก็เดินหน้าเครียดมาหาเพื่อนรัก
“ยายแก้วมานี่หน่อยสิ”
“อ้าว มาแล้วเหรอ มีอะไรหน้าตาเครียดเชียว หรือว่าการเตรียมงานมีปัญหา” กรองแก้วเห็นสีหน้าของเพื่อนรักไม่สู้ดี เลยพานคิดว่าผู้เป็นเพื่อนเจอปัญหาของงานในวันนี้
“การเตรียมงานน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ที่มีคือคนต่างหาก”
ว่าพลางลากแขนเพื่อนรักให้เดินมายังมุมที่ไม่มีผู้คนเพื่อจะได้พูดคุยกันสะดวก
“ใคร” กรองแก้วถามพลางขมวดคิ้ว และตอนนั้นเองก็มองเห็นคีรินทร์เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน
“โทร.ไม่ติดเลยครับแม่ สงสัยจะปิดเครื่อง”
“โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย!” ฉายรวีออกอาการหัวเสีย หน้าตาที่เครียดอยู่แล้วยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” กรองแก้วถามอย่างสงสัยก่อนจะกวาดตามองหาลูกเขย “แล้วนี่ตาภูมาหรือยัง หรือขึ้นไปแต่งหน้าแต่งตัวแล้ว”
คำถามนั้นทำให้สองแม่ลูกหันมามองหน้ากันและต่างนิ่งเงียบไปครู่ ก่อนที่ฉายรวีจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตอบคำถามออกมา
“ยัง”
“ยัง!” กรองแก้วทวนเสียงดังแล้วถามต่อ “นี่หมายความว่ายังไม่มาเลยใช่ไหม”
ฉายรวีพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ตาภูไปไหน” น้ำเสียงและสีหน้าของกรองแก้วเริ่มตึงเครียด เมื่อเริ่มตระหนักได้ถึงบางอย่างจากสีหน้าและท่าทางของเพื่อนรักกับหลานชาย กอปรกับคีรียังไม่มาปรากฏตัวทั้งที่เหลือเวลาอีกไม่มากก็จะเริ่มพิธีในช่วงเช้าแล้ว
“นี่แหละปัญหาที่ฉันจะบอกเธอ ไม่รู้ว่าตาภูไปไหน ฉันไปตามที่ห้องแล้วก็ไม่มี หาจนทั่วบ้านก็ไม่เจอ แถมรถก็ไม่อยู่ โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้” ฉายรวีออกอาการโวยวายปานจะคลุ้มคลั่ง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
“อย่าบอกนะว่าตาภูหนีงานแต่ง” กรองแก้วมองหน้าเพื่อนรักและคีรินทร์อย่างต้องการคำตอบ
“ใจเย็นๆ”
ฉายรวีเอ่ยปลอบทั้งที่ตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ไม่ต่างจากกรองแก้วที่ไม่อาจใจเย็นไหว เธอเริ่มสติแตกตะคอกใส่เสียงดัง
“จะใจเย็นได้ยังไง นี่เราเหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงกว่าๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็จะต้องไปตักบาตรแล้ว”
“ลองโทร.อีกทีสิตาผา” ฉายรวีที่ไม่รู้จะทำอย่างไรหันมาเร่งคีรินทร์ให้ทำวิธีเดิมๆ ที่ไม่เคยได้ผล
“ผมโทร.ตั้งแต่ตีสี่แล้วนะครับแม่”
“เพราะแกเลยตาผา เมื่อคืนแกปล่อยให้ตาภูออกจากบ้านไปได้ยังไง” เมื่อไม่รู้จะโทษใครฉายรวีเลยโยนความผิดมาให้ลูกชายคนเล็กเสียอย่างนั้น
“ผมห้ามแล้วพี่ภูจะฟังไหม คนเขาอยากจะไปไม่ว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ดี แม้แต่ตอนที่พี่ภูกลับมาเอารถพวกเรายังไม่รู้เรื่องเลย”
คีรินทร์แย้งเสียงเครียด ก่อนจะออกจากบ้านคีรีบอกว่าจะเรียกแท็กซี่ไป ซึ่งตอนนั้นเขาก็ไม่ได้ยินเสียงสตาร์ตรถ ดูท่าพี่ชายของเขาจะกลับมาเอารถตอนดึกๆ ยามที่เขาและแม่นอนหลับสนิทกันแล้ว กว่าจะรู้ตัวกันอีกทีก็ตอนที่แม่มาเคาะห้องแล้วบอกว่าไม่เห็นคีรี เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์หมายจะต่อสายหาพี่ชาย วินาทีนั้นเลยได้เห็นข้อความจากผู้เป็นพี่ที่ส่งมาให้เขาตอนตีสามว่า ‘ขอโทษที่ทำแบบนี้ ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการ’ ข้อความนี้มันหมายความว่าอะไร มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำไมทุกอย่างถึงออกมาในรูปแบบนี้
“ทำยังไงดีล่ะทีนี้ โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย ทำไมตาภูถึงทำแบบนี้ล่ะยายฉาย”
กรองแก้วหันมาถามเพื่อนรักเสียงดังอย่างคนคิดไม่ตก งานแต่งของลูกสาวเธอจะล่มอย่างนั้นหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงร้อยรักคงได้แผลใจครั้งใหญ่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะเสียใจมากขนาดไหน
“ผมเคยบอกแล้วว่าจะทำอะไรก็ควรคิดให้ดีก่อน เกิดปัญหาขึ้นมาแล้วแบบนี้จะทำยังไงล่ะทีนี้”
คีรินทร์เองก็คิดไม่ออกเช่นกันว่าจะตามหาตัวพี่ชายได้อย่างไร เพราะทุกทางที่เขาพอทำได้ ทั้งโทรศัพท์และไปหาที่คอนโดฯ ก็ล้วนไม่เจอตัว
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย นี่ก็เหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงเท่านั้น โอ๊ย! นาฬิกามันเสียหรือเปล่าเนี่ย ทำไมมันถึงเดินไวจัง” ฉายรวีเริ่มพาลกระทั่งนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง
“ถ้าเสียก็คงเสียทุกเรือนละครับ”
“ทำไงดี”
ทุกคนต่างมองหน้ากันทว่าแต่ละคนก็ไม่มีใครคิดหาทางออกที่ดีได้เลย ทั้งที่เวลาก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะหยุดนิ่ง พาให้ใจคนร้อนรนยิ่งนัก
“ผมว่าเราควรบอกเรื่องนี้ให้คุณรักรู้ก่อนนะครับ” คีรินทร์เสนอความคิดเห็น
“จริงด้วย”
“แต่ฉันสงสารลูก เธอรู้ไหมว่ากว่ายายรักจะมาถึงทุกวันนี้ต้องผิดหวังกับเรื่องความรักมาครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งล่าสุดนี้มันจะกลายเป็นความผิดหวังครั้งใหญ่ในชีวิตของยายรักเลย” กรองแก้วที่สงสารลูกสาวจับใจพูดเสียงเครือ น้ำตารื้นอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่
“ผมรู้ แต่เราไม่มีทางเลือกแล้วนะครับ แขกเหรื่อก็เริ่มทยอยกันมาแล้ว เราต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง”
คีรินทร์เอ่ยคัดค้านเพราะเห็นว่าร้อยรักสมควรต้องรู้เรื่องนี้ เพียงแต่จะรู้ช้าหรือรู้เร็วก็เท่านั้น ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างในโดยมีกรองแก้วและฉายรวีก้าวตามไปติดๆ ด้วยคิดไม่ออกว่าจะมีหนทางใดที่ดีไปกว่านี้แล้ว
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 10 มีนาคม 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 20 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
ร้อยรักตื่นตั้งแต่ตีสามครึ่งมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอช่างมาแต่งหน้าทำผมให้อย่างตื่นเต้น เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เข้าพิธีแต่งงานเหมือนใครเขา เพราะชวดมาแล้วหลายครั้ง แต่สุดท้ายสวรรค์ก็เมตตา ครั้งนี้จึงเป็นคราวของเธอบ้าง
“แหม เจ้าสาวยิ้มตลอดเวลาเลยนะ” ธารีที่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาวเอ่ยล้อเพื่อนรักที่อาบน้ำล้างหน้ามานั่งรอช่างแต่งหน้าก่อนเวลานัด
“ไม่ต้องมาแซ็วเลย อย่าให้ถึงทีตัวเองบ้างก็แล้วกัน” ร้อยรักมองค้อนก่อนจะหันไปยิ้มให้มารดาที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับช่างแต่งหน้า
“ว่าไงจ๊ะสาวๆ ตื่นกันหรือยัง”
“เจ้าสาวเราพร้อมสวยแล้วค่ะ” ธารีว่าพลางผายมือไปที่ร้อยรัก
กรองแก้วยิ้ม ก่อนจะถามเมื่อในห้องมีแค่สองสาว
“แล้วเพื่อนเจ้าสาวอีกสองคนล่ะ”
“กำลังมาค่ะ” ร้อยรักที่โทร.หาปีวราย์และอัญชลีตั้งแต่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จบอกกับคนเป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม
“โอเค ว่าแต่ลูกสาวแม่หน้าตาดูสดใสเชียว” กรองแก้วเดินเข้าไปประคองแก้มทั้งสองข้างของลูกสาวแล้วยิ้มอย่างมีความสุข “แม่ดีใจจริงๆ ที่ในที่สุดลูกแม่ก็มีวันนี้กับเขาจนได้”
“ค่ะ” ร้อยรักพยักหน้ารับและเปิดยิ้มกว้าง แสดงให้คนเป็นแม่เห็นว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนเมื่อได้สมหวังในสิ่งที่รอคอยมาเนิ่นนาน
“ฝากด้วยนะคะ” ผู้สูงวัยที่สุดในห้องหันไปบอกช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองทั้งสองคน
“จะทำให้สุดฝีมือเลยค่ะ รับรองว่าน้องต้องสวยเด่นที่สุดในงาน แม้แต่ตัวเจ้าบ่าวเองยังต้องตะลึง”
ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองจีบปากจีบคอโปรโมตฝีมือของตัวเอง
“ดีเลย ถ้าพี่แต่งสวยถูกใจ น้องมีงานแต่งเมื่อไรจะวิ่งไปใช้บริการคุณพี่ทันที” ธารีพูดแล้วปรายตามองเพื่อนรักที่มองมาอย่างขำๆ แล้วปิดปากหัวเราะตามอย่างชอบใจ
“ขอบคุณล่วงหน้านะคะคุณน้อง”
“แล้วนี่คุณภูมาหรือยังคะ” ร้อยรักถามถึงเจ้าบ่าวที่นัดมาแต่งหน้าที่บ้านของเธอ แต่ตอนนี้ถึงเวลานัดแล้วชายหนุ่มก็ยังไม่มา
“แม่ยังไม่เห็นเลยจ้ะ เดี๋ยวคงมาแหละ เลตนิดหน่อยคงทันนะจ๊ะหนู” กรองแก้วหันมาถามช่างแต่งหน้า
“ค่ะ” สาวประเภทสองที่สาละวนอยู่กับกล่องเครื่องมือการแต่งหน้าหันมารับคำยิ้มๆ
“แต่งหน้ากันไปนะ แม่ขอไปดูความเรียบร้อยด้านล่างก่อน”
ว่าแล้วกรองแก้วก็เดินออกจากห้องปล่อยให้ช่างแต่งหน้าได้แต่งเติมเสริมความงามให้กับลูกสาวของตนให้สวยสมกับการเป็นคนสำคัญของงานในวันนี้
ทุกคนต่างวุ่นวายกับหน้าที่ของตัวเองจนแทบไม่สนใจใคร จนกระทั่งนาฬิกาตีบอกเวลาตีห้าครึ่งฉายรวีที่แต่งตัวพร้อมสำหรับพิธีตักบาตรในช่วงเช้าก็เดินหน้าเครียดมาหาเพื่อนรัก
“ยายแก้วมานี่หน่อยสิ”
“อ้าว มาแล้วเหรอ มีอะไรหน้าตาเครียดเชียว หรือว่าการเตรียมงานมีปัญหา” กรองแก้วเห็นสีหน้าของเพื่อนรักไม่สู้ดี เลยพานคิดว่าผู้เป็นเพื่อนเจอปัญหาของงานในวันนี้
“การเตรียมงานน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ที่มีคือคนต่างหาก”
ว่าพลางลากแขนเพื่อนรักให้เดินมายังมุมที่ไม่มีผู้คนเพื่อจะได้พูดคุยกันสะดวก
“ใคร” กรองแก้วถามพลางขมวดคิ้ว และตอนนั้นเองก็มองเห็นคีรินทร์เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน
“โทร.ไม่ติดเลยครับแม่ สงสัยจะปิดเครื่อง”
“โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย!” ฉายรวีออกอาการหัวเสีย หน้าตาที่เครียดอยู่แล้วยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” กรองแก้วถามอย่างสงสัยก่อนจะกวาดตามองหาลูกเขย “แล้วนี่ตาภูมาหรือยัง หรือขึ้นไปแต่งหน้าแต่งตัวแล้ว”
คำถามนั้นทำให้สองแม่ลูกหันมามองหน้ากันและต่างนิ่งเงียบไปครู่ ก่อนที่ฉายรวีจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตอบคำถามออกมา
“ยัง”
“ยัง!” กรองแก้วทวนเสียงดังแล้วถามต่อ “นี่หมายความว่ายังไม่มาเลยใช่ไหม”
ฉายรวีพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ตาภูไปไหน” น้ำเสียงและสีหน้าของกรองแก้วเริ่มตึงเครียด เมื่อเริ่มตระหนักได้ถึงบางอย่างจากสีหน้าและท่าทางของเพื่อนรักกับหลานชาย กอปรกับคีรียังไม่มาปรากฏตัวทั้งที่เหลือเวลาอีกไม่มากก็จะเริ่มพิธีในช่วงเช้าแล้ว
“นี่แหละปัญหาที่ฉันจะบอกเธอ ไม่รู้ว่าตาภูไปไหน ฉันไปตามที่ห้องแล้วก็ไม่มี หาจนทั่วบ้านก็ไม่เจอ แถมรถก็ไม่อยู่ โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้” ฉายรวีออกอาการโวยวายปานจะคลุ้มคลั่ง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
“อย่าบอกนะว่าตาภูหนีงานแต่ง” กรองแก้วมองหน้าเพื่อนรักและคีรินทร์อย่างต้องการคำตอบ
“ใจเย็นๆ”
ฉายรวีเอ่ยปลอบทั้งที่ตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ไม่ต่างจากกรองแก้วที่ไม่อาจใจเย็นไหว เธอเริ่มสติแตกตะคอกใส่เสียงดัง
“จะใจเย็นได้ยังไง นี่เราเหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงกว่าๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็จะต้องไปตักบาตรแล้ว”
“ลองโทร.อีกทีสิตาผา” ฉายรวีที่ไม่รู้จะทำอย่างไรหันมาเร่งคีรินทร์ให้ทำวิธีเดิมๆ ที่ไม่เคยได้ผล
“ผมโทร.ตั้งแต่ตีสี่แล้วนะครับแม่”
“เพราะแกเลยตาผา เมื่อคืนแกปล่อยให้ตาภูออกจากบ้านไปได้ยังไง” เมื่อไม่รู้จะโทษใครฉายรวีเลยโยนความผิดมาให้ลูกชายคนเล็กเสียอย่างนั้น
“ผมห้ามแล้วพี่ภูจะฟังไหม คนเขาอยากจะไปไม่ว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ดี แม้แต่ตอนที่พี่ภูกลับมาเอารถพวกเรายังไม่รู้เรื่องเลย”
คีรินทร์แย้งเสียงเครียด ก่อนจะออกจากบ้านคีรีบอกว่าจะเรียกแท็กซี่ไป ซึ่งตอนนั้นเขาก็ไม่ได้ยินเสียงสตาร์ตรถ ดูท่าพี่ชายของเขาจะกลับมาเอารถตอนดึกๆ ยามที่เขาและแม่นอนหลับสนิทกันแล้ว กว่าจะรู้ตัวกันอีกทีก็ตอนที่แม่มาเคาะห้องแล้วบอกว่าไม่เห็นคีรี เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์หมายจะต่อสายหาพี่ชาย วินาทีนั้นเลยได้เห็นข้อความจากผู้เป็นพี่ที่ส่งมาให้เขาตอนตีสามว่า ‘ขอโทษที่ทำแบบนี้ ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการ’ ข้อความนี้มันหมายความว่าอะไร มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำไมทุกอย่างถึงออกมาในรูปแบบนี้
“ทำยังไงดีล่ะทีนี้ โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย ทำไมตาภูถึงทำแบบนี้ล่ะยายฉาย”
กรองแก้วหันมาถามเพื่อนรักเสียงดังอย่างคนคิดไม่ตก งานแต่งของลูกสาวเธอจะล่มอย่างนั้นหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงร้อยรักคงได้แผลใจครั้งใหญ่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะเสียใจมากขนาดไหน
“ผมเคยบอกแล้วว่าจะทำอะไรก็ควรคิดให้ดีก่อน เกิดปัญหาขึ้นมาแล้วแบบนี้จะทำยังไงล่ะทีนี้”
คีรินทร์เองก็คิดไม่ออกเช่นกันว่าจะตามหาตัวพี่ชายได้อย่างไร เพราะทุกทางที่เขาพอทำได้ ทั้งโทรศัพท์และไปหาที่คอนโดฯ ก็ล้วนไม่เจอตัว
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย นี่ก็เหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงเท่านั้น โอ๊ย! นาฬิกามันเสียหรือเปล่าเนี่ย ทำไมมันถึงเดินไวจัง” ฉายรวีเริ่มพาลกระทั่งนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง
“ถ้าเสียก็คงเสียทุกเรือนละครับ”
“ทำไงดี”
ทุกคนต่างมองหน้ากันทว่าแต่ละคนก็ไม่มีใครคิดหาทางออกที่ดีได้เลย ทั้งที่เวลาก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะหยุดนิ่ง พาให้ใจคนร้อนรนยิ่งนัก
“ผมว่าเราควรบอกเรื่องนี้ให้คุณรักรู้ก่อนนะครับ” คีรินทร์เสนอความคิดเห็น
“จริงด้วย”
“แต่ฉันสงสารลูก เธอรู้ไหมว่ากว่ายายรักจะมาถึงทุกวันนี้ต้องผิดหวังกับเรื่องความรักมาครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งล่าสุดนี้มันจะกลายเป็นความผิดหวังครั้งใหญ่ในชีวิตของยายรักเลย” กรองแก้วที่สงสารลูกสาวจับใจพูดเสียงเครือ น้ำตารื้นอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่
“ผมรู้ แต่เราไม่มีทางเลือกแล้วนะครับ แขกเหรื่อก็เริ่มทยอยกันมาแล้ว เราต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง”
คีรินทร์เอ่ยคัดค้านเพราะเห็นว่าร้อยรักสมควรต้องรู้เรื่องนี้ เพียงแต่จะรู้ช้าหรือรู้เร็วก็เท่านั้น ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างในโดยมีกรองแก้วและฉายรวีก้าวตามไปติดๆ ด้วยคิดไม่ออกว่าจะมีหนทางใดที่ดีไปกว่านี้แล้ว
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 10 มีนาคม 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 20 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.พ. 2560, 18:06:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.พ. 2560, 18:06:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 825
| << ตอนที่ 7 (100%) + แจ้งข่าว | ตอนที่ 8 (70%) + แจ้งการปรับเปลี่ยนราคา >> |