In a day รอรักหลังวิวาห์
Tags: อาลี โมนา
ตอน: Chapter 18 Pregnant (ท้อง)
Chapter 18 Pregnant (ท้อง)
วันนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากมาสอน
“พี่ไม่อยากให้เราทำงานเลยวันนี้”
“ไม่ได้หรอกคะ”
“ดื้อจริงๆเลย ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง”
“เอาเป็นว่าน้องโอเคแล้ว จริงๆ”
“แต่หน้าเธอไม่ได้บอกอย่างนั้น”
“พี่ลี ไม่เอาละ น้องไปก่อนนะคะ”
“เดี่ยวเย็นนี้พี่มารับ”
“คะ”
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง ฉันนั่งอยู่ในห้องพักครู เพราะรู้สึกไม่ไหว ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอแปลกๆ
ครื้ดดด
“คะพี่ลี”
“ทานข้าวรึยัง”
“ยังคะ เพิ่งพัก”
“ลงมา”
“ว่าไงนะคะ”
“ไปทานข้าวกันไง”
“หื้มมม พี่ลีอยู่ไหน”
“หน้าตึก”
“ห่ะ นี่พี่มาหาน้องเพื่อไปทานข้าวเนี่ยนะ”
“ใช่ รีบลงมาเลย”
ตี๊ด
เอ่าวางสายซะงั้น ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ ที่ทำงานเขามันไกลไปจากที่นี่ ถึงจะเป็นทางเดียวกันก็เถอะ
พรึ่บ
“นี่จะพาไปที่ไหน”
“โรงพยาบาล”
“หื้มมม เอาจริงๆ”
“ใช่ ตรวจสุขภาพเสร็จแล้วเราค่อยไปทานข้าว”
“ทำไม ต้องตรวจวันนี้ ค่อยไปวันหยุดก็ได้”
“ไม่ได้ พี่ร้อนใจ”
“ร้อนใจอะไรคะ”
“เดี่ยวก็รู้”
อะไรของเขา นี่ดีนะที่ฉันไม่มีสอนแล้ว
“นี่มันแผนกตั้งครรภ์นะ”
“ใช่ไง”
“แต่น้อง”
“เถอะน่า”
แล้วเขาก็จัดการทุกอย่างเสร็จสับ และรอคุณหมอเรียกตรวจ
“คุณ โมนา อัศดินทร์”
ห้องตรวจ
“ผลตรวจว่ายังไงครับหมอ”
“ยินดีด้วยนะคะ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้ สามสัปดาห์ แล้วคะ”
อัลฮำดุลิลลาฮ ฉันตื้นตันใจ ดีใจ อย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีอย่างสุดจะบรรยาย ที่ได้รู้ว่าตอนนี้ในตัวฉัน มีคนอีกคนที่กำลังเติบโตอยู่ ฮันกำลังจะมีลูก กับเขา สามีสุดที่รักของฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขาที่ตอนนี้ยิ้มออกมาจนแก้มปริ รอยยิ้มที่ฉันไม่ค่อยได้เห็นแต่ตอนนี้ เขากำลังยิ้มมาให้ฉัน ยิ้มจากใจที่รักยิ่ง
บ้านอัศดินทร์
“ดีใจด้วยน่ะน้องรัก”
“ขอบคุณคะพี่มุนชิต”
“แกควรจะรีบๆนะ ไอ้มุนชิต ฮะฮ่ะฮ่า”
“เหอะ ไม่ต้องห่วงฉันตามแกทันแน่”
“หรอ จะคอยดู”
“เอาละๆ พ่อดีใจด้วยนะลูก โมนา อาลี นี่ปู่กับตารู้แล้วดีใจใหญ่ แกบอกว่าพรุ่งนี้จะมาเยี่ยม แล้วนี่บอกพ่อกับแม่เราแล้ว”
“ผมบอกแล้วครับอา พ่อกับแม่บอกว่า เดี่ยวจะมาเร็วๆนี้”
“แล้วแกจะกลับเมื่อไหร่”
“ฉันว่าจะอยู่ต่ออีกสักพัก งานที่ไทยตอนนี้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วง”
เอี๊ยดดด
“ใครมา อาลีไปดูสิ”
“ครับ”
Ali part:
ผมเดินออกมาดูว่าใครมาค่ำๆแบบนี้
“คุณมาทำไม”
“ทำไมคะ อัส มาบ้านคุณไม่ได้หรอ”
“คุณมีธุระอะไร”
“คุณห่างเหินกับอัส มากเลยนะคะ”
เธอตีหน้าเศร้า แต่บอกไว้ก่อนว่าตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอะไร
“แล้วคุณมาทำอะไร ค่ำๆ”
“อัสคิดถึงลีคะ”
เธอทำท่าจะเดินเข้ามา จนผมต้องเดินถ่อยหลังออกมา
“หยุดเถอะ ถ้าคุณไม่ได้มีธุระอะไร ผมว่าคุณควรกลับบ้านไปนะ เพราะนี่มันก็มืดค่ำแล้ว”
“ก็ได้คะ ที่อัส มาวันนี้ อัสแค่จะบอกว่า อัสตัดสินใจจะไปเรียนต่อเอกที่แคนาดา”
“ดีสิ ยินดีด้วยนะอัส”
“คะ และที่อัสมาหาลี เพราะอัสอยากจะชวนลีไปทานข้าวเลี้ยงฉลอง จะได้มั้ยคะ”
“คุณจะไปแคนาดาเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้าคะ”
“ผม……..”
“นะคะ แค่ในฐานะเพื่อน”
“ก็ได้ครับ”
“ดีใจจัง ไว้พรุ่งนี้อัสจะบอกลีอีกที ไปนะคะ”
ผมยืนรอจนเธอขับรถกลับออกไป เห้อออ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายนะอัสมา ที่ผ่านมาใช่ว่าผมจะไม่รู้ ว่าเธอคิดอะไร
“ใครมาคะพี่ลี”
“อัสมา”
“หรอคะ แล้วเธอไปไหนแล้วละ”
“กลับแล้วละ อย่าไปใส่ใจเลย เข้าบ้านกัน”
“แล้วเธอมาทำไมคะ”
“ถ้ารู้แล้ว ห้ามโกรธ ห้ามงอน ห้ามคิดมาก”
“ก็บอกมาสิ”
“เขาชวนพี่ไปทานข้าวพรุ่งนี้”
“หรอคะ แล้วพี่ก็ตอบตกลง”
“ใช่”
“คะ”
เธอทำท่าจะเดินเข้าบ้าน เป็นแบบนี้คิดมากอีกตามเคย
พรึ่บบบ
ผมรีบสวมกอดเธอจากข้างหลัง เพื่อไม่ให้เธอเดินหนี
“ปล่อย เดี่ยวมีคนมาเห็น”
“เห็นก็ชั่ง แต่งงานแล้ว”
“พี่ลี”
“บอกแล้วไงว่าห้ามคิดมาก เดี่ยวเจ้าตัวเล็กจะอารมณ์แปรปรวนไปด้วย”
“ไม่ห้องมาอ้าง แฟนเก่าสามี มาชวนสามีตัวเองไปทานข้าวกันสองต่อสองถึงที่บ้าน แล้วสามีก็ตอบตกลง ถ้าใครไม่คิดมากนี่ เธอคนนั้นคงใจกว้างมากๆแล้ว”
“ฟังนะ อัสมาจะไปเรียนต่อที่แคนาดาอาทิตย์หน้า เขาเลยมาชวนพี่ไปเลี้ยงฉลอง ก่อนที่เขาจะไปก็แค่นั้น มันไม่ได้มีอะไรเลยนะ”
“น้องจะไปด้วย”
“อันนั้นมันแน่อยู่แล้ว”
พอพูดแค่นั้น เธอหันมายิ้มให้ผมทันที น่ารักนะเนี้ย คิดไม่ผิดที่ตัดสินใจเลือกเธอมาเป็นแม่ของลูก
Spacial Asma part:
ตอนนี้ฉันนั่งรออาลี ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ผ่านมามันมากพอแล้ว หึ วันนี้แหล่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว นั่นไงพูดถึงก็มา
“ดีใจที่ลีมาตามนัด”
“ครับ”
“ภรรยาลีไม่ได้มาด้วยหรอคะ”
“ฉันอยู่นี่คะ ขอโทษที่เสียมารยาท แต่ฉันไปเข้าห้องน้ำมาคะ”
“หรอ นั่งสิ”
“คะ”
ฉันจัดการสั่งอาหารเสร็จสับ ฉันไม่ชอบบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้ ฉันพยายามชวนลีคุยเรื่องที่จะไปเรียนต่อ มีบ้างที่ภรรยาเขาถามฉันถึงเรื่องทั่วไปเหมือนต้องการจะบอกกลายๆว่า เธอยังอยู่ร่วมโต๊ะ หึ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังไม่สามารถทนคุยกับคนที่ครั้งหนึ่ง ฉันเคยประกาศตัวเป็นศัตรูหัวใจได้มากหรอก
“ยังไงก็ยินดีอีกครั้งนะอัส ผมดีใจกับคุณจริงๆ”
ลียิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้ลีก่อนจะมองหน้าภรรยาของเขาที่ทำหน้าสลดลง โดยไม่พูดอะไร ขอโทษนะจ๊ะ หึ
วันนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากมาสอน
“พี่ไม่อยากให้เราทำงานเลยวันนี้”
“ไม่ได้หรอกคะ”
“ดื้อจริงๆเลย ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง”
“เอาเป็นว่าน้องโอเคแล้ว จริงๆ”
“แต่หน้าเธอไม่ได้บอกอย่างนั้น”
“พี่ลี ไม่เอาละ น้องไปก่อนนะคะ”
“เดี่ยวเย็นนี้พี่มารับ”
“คะ”
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง ฉันนั่งอยู่ในห้องพักครู เพราะรู้สึกไม่ไหว ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอแปลกๆ
ครื้ดดด
“คะพี่ลี”
“ทานข้าวรึยัง”
“ยังคะ เพิ่งพัก”
“ลงมา”
“ว่าไงนะคะ”
“ไปทานข้าวกันไง”
“หื้มมม พี่ลีอยู่ไหน”
“หน้าตึก”
“ห่ะ นี่พี่มาหาน้องเพื่อไปทานข้าวเนี่ยนะ”
“ใช่ รีบลงมาเลย”
ตี๊ด
เอ่าวางสายซะงั้น ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ ที่ทำงานเขามันไกลไปจากที่นี่ ถึงจะเป็นทางเดียวกันก็เถอะ
พรึ่บ
“นี่จะพาไปที่ไหน”
“โรงพยาบาล”
“หื้มมม เอาจริงๆ”
“ใช่ ตรวจสุขภาพเสร็จแล้วเราค่อยไปทานข้าว”
“ทำไม ต้องตรวจวันนี้ ค่อยไปวันหยุดก็ได้”
“ไม่ได้ พี่ร้อนใจ”
“ร้อนใจอะไรคะ”
“เดี่ยวก็รู้”
อะไรของเขา นี่ดีนะที่ฉันไม่มีสอนแล้ว
“นี่มันแผนกตั้งครรภ์นะ”
“ใช่ไง”
“แต่น้อง”
“เถอะน่า”
แล้วเขาก็จัดการทุกอย่างเสร็จสับ และรอคุณหมอเรียกตรวจ
“คุณ โมนา อัศดินทร์”
ห้องตรวจ
“ผลตรวจว่ายังไงครับหมอ”
“ยินดีด้วยนะคะ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้ สามสัปดาห์ แล้วคะ”
อัลฮำดุลิลลาฮ ฉันตื้นตันใจ ดีใจ อย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีอย่างสุดจะบรรยาย ที่ได้รู้ว่าตอนนี้ในตัวฉัน มีคนอีกคนที่กำลังเติบโตอยู่ ฮันกำลังจะมีลูก กับเขา สามีสุดที่รักของฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขาที่ตอนนี้ยิ้มออกมาจนแก้มปริ รอยยิ้มที่ฉันไม่ค่อยได้เห็นแต่ตอนนี้ เขากำลังยิ้มมาให้ฉัน ยิ้มจากใจที่รักยิ่ง
บ้านอัศดินทร์
“ดีใจด้วยน่ะน้องรัก”
“ขอบคุณคะพี่มุนชิต”
“แกควรจะรีบๆนะ ไอ้มุนชิต ฮะฮ่ะฮ่า”
“เหอะ ไม่ต้องห่วงฉันตามแกทันแน่”
“หรอ จะคอยดู”
“เอาละๆ พ่อดีใจด้วยนะลูก โมนา อาลี นี่ปู่กับตารู้แล้วดีใจใหญ่ แกบอกว่าพรุ่งนี้จะมาเยี่ยม แล้วนี่บอกพ่อกับแม่เราแล้ว”
“ผมบอกแล้วครับอา พ่อกับแม่บอกว่า เดี่ยวจะมาเร็วๆนี้”
“แล้วแกจะกลับเมื่อไหร่”
“ฉันว่าจะอยู่ต่ออีกสักพัก งานที่ไทยตอนนี้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วง”
เอี๊ยดดด
“ใครมา อาลีไปดูสิ”
“ครับ”
Ali part:
ผมเดินออกมาดูว่าใครมาค่ำๆแบบนี้
“คุณมาทำไม”
“ทำไมคะ อัส มาบ้านคุณไม่ได้หรอ”
“คุณมีธุระอะไร”
“คุณห่างเหินกับอัส มากเลยนะคะ”
เธอตีหน้าเศร้า แต่บอกไว้ก่อนว่าตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอะไร
“แล้วคุณมาทำอะไร ค่ำๆ”
“อัสคิดถึงลีคะ”
เธอทำท่าจะเดินเข้ามา จนผมต้องเดินถ่อยหลังออกมา
“หยุดเถอะ ถ้าคุณไม่ได้มีธุระอะไร ผมว่าคุณควรกลับบ้านไปนะ เพราะนี่มันก็มืดค่ำแล้ว”
“ก็ได้คะ ที่อัส มาวันนี้ อัสแค่จะบอกว่า อัสตัดสินใจจะไปเรียนต่อเอกที่แคนาดา”
“ดีสิ ยินดีด้วยนะอัส”
“คะ และที่อัสมาหาลี เพราะอัสอยากจะชวนลีไปทานข้าวเลี้ยงฉลอง จะได้มั้ยคะ”
“คุณจะไปแคนาดาเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้าคะ”
“ผม……..”
“นะคะ แค่ในฐานะเพื่อน”
“ก็ได้ครับ”
“ดีใจจัง ไว้พรุ่งนี้อัสจะบอกลีอีกที ไปนะคะ”
ผมยืนรอจนเธอขับรถกลับออกไป เห้อออ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายนะอัสมา ที่ผ่านมาใช่ว่าผมจะไม่รู้ ว่าเธอคิดอะไร
“ใครมาคะพี่ลี”
“อัสมา”
“หรอคะ แล้วเธอไปไหนแล้วละ”
“กลับแล้วละ อย่าไปใส่ใจเลย เข้าบ้านกัน”
“แล้วเธอมาทำไมคะ”
“ถ้ารู้แล้ว ห้ามโกรธ ห้ามงอน ห้ามคิดมาก”
“ก็บอกมาสิ”
“เขาชวนพี่ไปทานข้าวพรุ่งนี้”
“หรอคะ แล้วพี่ก็ตอบตกลง”
“ใช่”
“คะ”
เธอทำท่าจะเดินเข้าบ้าน เป็นแบบนี้คิดมากอีกตามเคย
พรึ่บบบ
ผมรีบสวมกอดเธอจากข้างหลัง เพื่อไม่ให้เธอเดินหนี
“ปล่อย เดี่ยวมีคนมาเห็น”
“เห็นก็ชั่ง แต่งงานแล้ว”
“พี่ลี”
“บอกแล้วไงว่าห้ามคิดมาก เดี่ยวเจ้าตัวเล็กจะอารมณ์แปรปรวนไปด้วย”
“ไม่ห้องมาอ้าง แฟนเก่าสามี มาชวนสามีตัวเองไปทานข้าวกันสองต่อสองถึงที่บ้าน แล้วสามีก็ตอบตกลง ถ้าใครไม่คิดมากนี่ เธอคนนั้นคงใจกว้างมากๆแล้ว”
“ฟังนะ อัสมาจะไปเรียนต่อที่แคนาดาอาทิตย์หน้า เขาเลยมาชวนพี่ไปเลี้ยงฉลอง ก่อนที่เขาจะไปก็แค่นั้น มันไม่ได้มีอะไรเลยนะ”
“น้องจะไปด้วย”
“อันนั้นมันแน่อยู่แล้ว”
พอพูดแค่นั้น เธอหันมายิ้มให้ผมทันที น่ารักนะเนี้ย คิดไม่ผิดที่ตัดสินใจเลือกเธอมาเป็นแม่ของลูก
Spacial Asma part:
ตอนนี้ฉันนั่งรออาลี ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ผ่านมามันมากพอแล้ว หึ วันนี้แหล่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว นั่นไงพูดถึงก็มา
“ดีใจที่ลีมาตามนัด”
“ครับ”
“ภรรยาลีไม่ได้มาด้วยหรอคะ”
“ฉันอยู่นี่คะ ขอโทษที่เสียมารยาท แต่ฉันไปเข้าห้องน้ำมาคะ”
“หรอ นั่งสิ”
“คะ”
ฉันจัดการสั่งอาหารเสร็จสับ ฉันไม่ชอบบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้ ฉันพยายามชวนลีคุยเรื่องที่จะไปเรียนต่อ มีบ้างที่ภรรยาเขาถามฉันถึงเรื่องทั่วไปเหมือนต้องการจะบอกกลายๆว่า เธอยังอยู่ร่วมโต๊ะ หึ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังไม่สามารถทนคุยกับคนที่ครั้งหนึ่ง ฉันเคยประกาศตัวเป็นศัตรูหัวใจได้มากหรอก
“ยังไงก็ยินดีอีกครั้งนะอัส ผมดีใจกับคุณจริงๆ”
ลียิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้ลีก่อนจะมองหน้าภรรยาของเขาที่ทำหน้าสลดลง โดยไม่พูดอะไร ขอโทษนะจ๊ะ หึ
TheW เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.พ. 2560, 22:35:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ก.พ. 2560, 22:35:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1031
| << Chapter 17: Trust (เชื่อใจ) | Chapter 19: Apologize (ขอโทษ) >> |