HSJ - เมื่อฉันดันไปซี้กับไอดอล!?
นี่คือเรื่องราวชีวิตของหนูดี และ แกงส้ม นักเรียนม.ต้นที่เรียกได้ว่าเป็นติ่ง JPOP แต่ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่ทั้ง 2 คนดันจับพลัดจับผลูไปสนิทกับศิลปินดังระดับเอเชียมากมาย ชีวิตประจำวันของพวกเธอจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร 'เรื่องวุ่นกว่านี้มีอีกมั้ยเนี่ย!?'
Tags: รักวัยรุ่น
ตอน: บทที่ 02 ไม่ได้ตั้งใจจะโทรหานะแต่...มือมันลั่นไปเอง
สวัสดีเทอว์...สวัสดีวันอาทิตย์...ยินดีต้อนรับสู่การเตรียมตัวสอบกลางภาค เป็นช่วงที่ทุกคนย่อมกดดันกับมันค่ะ ยิ่งเฉพาะกับโรงเรียน(กดเกรด)เคร่งๆอย่างบว.แล้วล่ะก็นะ สอนแค่ในกรอบออกข้อสอบ Around the world เยยย่ ^o^ -> =.,= ให้ตายสิ!
วันพรุ่งนี้สอบอะไรมั่งน้าาา คณิตฯวิชาแรก...ห่ะ!? คณิต!!! โอ้ว OMG พระเจ้าาาพระเจ้าจอร์จมันแย่มาก แค่คิดก็เพลียแล้วว ตายๆๆๆๆ ยิ่งเรียนยิ่งโง่คะแนนออกยิ่งรู้สึกโง่เข้าไปใหญ่ พอกันทีกับวิชานี้ เทค่ะๆ ไม่เทจะ 'สาด' 'คว่ำ' 'เผา!' มันเลยยยยย !!
#การหารพหุนามกับพหุนาม...
ก๊า ก๊า ก๊า ก๊าาาา...
อะไรมันจะเงียบปานนั้นเปิดเพลงฟังไปด้วยดีกว่า....ชั้นหยิบโทรศัพท์ขั้นมาเปิดหน้าจอแล้วพบว่า
[|)|]|\/| ได้ส่งข้อความถึง JunRai Family :...
Yamada ส่งข้อความถึงคุณใน:...]
“เหหหห!!!!” Chottomatte!...ยามะจี้เหรอ...ยามะจี้!?(อีกแล้วเนี่ยนะ!)อะไรกันสักวันชั้นได้ช็อกตายคาโทรศัพท์แน่!
[ขอโทษนะมัตจัง พอดีผมง่วงนอน...]
ง่วงนอน...? ใครถามคุณไม่ทราบคะ นี่อยากรู้เหรอเนี่ย 55555+
CHAT -> yamada : ขอโทษนะมัตจัง พอดีผมง่วงนอน
ยังไม่ทันได้ตอบแชทเลย ขอโทษนะ
matika : ฮะๆ ไม่เป็นไรหรอกๆพรุ่งนี้ชั้นมีสอบกลางภาคน่ะ ขอตัว...ไปอ่านหนังสือนะ ไว้คุยกัน บาย//วิ่ง
yamada : โอ้...งั้นโชคดีนะมัตจัง พยามเข้า! XD
matika :ขอบคุณมากค่ะ //โค้ง
yamada : [สติกเกกอร์หมาชูนิ้วโป้ง]
ไอเราก็อุส่าห์ตื่นเต้นนึกว่าจะทักมาจริงๆสะอีก แต่ยามะจี้นี่ก็พิลึกคนแหะชอบหายไประหว่างบทสนทนาแล้วก็จะทักมาขอโทษทีหลังตลอด...เอ้อ อะไรของเขานะ
พยามเข้า! อยู่ๆคำนี้ก็ผุดขี้นมาในหัวทำเอาเราตั้งใจอ่านหนังสือไปโดยปริยายสะงั้น
=ในเวลาต่อมา=
“เห้ยแกรรรร” หลังจากแยกย้ายกันไปเรียนชมรม คุณแกงก็พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าระรื่นผิดปกติ “พี่บอดี้ดีเรียนชมรมเดียวกับชั้นเว้ยย”
“ห้ะ” Now loading...
“พี่บอดี้ดีเรียนชมรมเดียวกับชั้นไงง!”
“หื้มมม!!!?” เดี๋ยว เดี๋ยวนะ นี่ชั้นหูแว่ว สมองตีความผิดหรืออะไรรึเปล่า “พี่...บอดี้ดี? เรียนชมรมเดียวกับแก...?"
“YESSS!! ^o^” . . . . . .
“เห!!!” OMG มาก! มากถึงมากที่สุด อะไรมันจะโลกกลมดิ๊กปานนั้นวะ “แล้วไงอ่ะ สรุปพี่เขาชื่อไร?”
"พี่นิวๆ”
“อ่ะจ้าาาาา เร็วจริ๊งแค่คาบเดียวเอง”
“ก็ทำงานกลุ่มเดียวกันอ่ะ”
“จ้าาาาาาา สนิทกันจังนะแหมมม”
“ไม่เท่าคุณเธอกับยัตจังหรอกค่ะ มัตจังๆ...พยามเข้านะมัตจัง!” แกงแซวกลับ เจ๊แกงแกเรียก ยามาดะว่ายัตจังอ่ะนะ เห็นนางว่า...มันจะได้เข้ากับมัตจัง =///=
“อะไรยะแฟนโอกาโมโต้!”
"ใคร...เขา คือ?"
“คนเนี้ย...” ชั้นหารูปเคโตะแล้วหันจอโทรศัพท์ให้แกงดู
“อ่อ...นึกออกละ ทำไมวะ?” แกงถามหน้านิ่ง
“ก็เขาบอกว่าชอบแก รักจริงหวังแต่งด้วย”
“อ๋อเหรอออ มามุขไหนอีกล่ะคะะ” เอ้าๆ มีรู้ทัน
“เคโตะบอกว่า ‘ผมชอบกินแกงส้ม...กุ้ง’ เคโตะชอบแกงส้มกุ้ง! 5555555” ชั้นพูดแล้วหัวเราะร่า
“ไม่ใช่ละๆ 5555555+” แกงหัวเราะตาม
เอาไปเอามา จิ้นคู่นี้เลยแล้วกัน ต้องสร้างความประทับใจเยอะๆค่ะ หลังจากแผนการชั่วร้ายวิ่งแจ้นเข้ามาในหัวขั้นก็พยามหารูปเคโตะถอดเสื้อเพราะคิดว่าบอดี้ต้องดีแน่ๆ (ทั้งๆที่ก็ไม่เคยเห็น) แน่นอนการเป็น ไอดอล ดารา นักร้อง นักแสดง(เยอะเนอะ) ก็หุ่นดีอย่างที่คาดการไว้ค่ะ! ชั้นวางโทรศัพท์ลงตรงหน้าแกงอย่างรวดเร็วพลางหวังว่าไม้ตายนี้จะใช้ได้ผล “He is โอกาโมโต้ เคโตะ”
“วี๊ดดดดดดดดดดดดดด บอดี้คือดีง๊ามมมมมมมมมมม >^<” เยี่ยม! ได้ผลเกินคาดเลย! “ส่งมาดิ้แกรรรร สามีๆ >[]<” บางทีเธอก็จริงจังไปนะ 55+ ซึ่งมันก็ดีแล้วววแหละ
หลังจากนั้นเป็นต้นมาแกงก็เริ่มFC.เคโตะแต่ก็สนิทกับพี่บอดี้ดีมากขึ้น
เรากับยามะจี้ก็เช่นกัน...เห้ย! ไม่เกี่ยวล้ะ!
>>วันสอบปลายภาควันสุดท้าย เมื่อพวกเรากำลังจะจบม.3แล้ว<<
“เห้ยแกง เมื่อคืนชั้นคุยกับยามะจี้เว้ย โคตะระจะฮา”
“คุยว่า?”
“หาแปบๆ...” ชั้นเลื่อนหน้าต่าง Massenger หาแชท “โว้ะ!” โทรศัพท์ค้างง เอ้าๆๆๆ!!! ไม่ใช่อันนั้น!!
[yamada ryosuke กำลังติดต่อ...]
อ้ากกกกกกกกกกกกกก!!! ปุ่มวางสายๆ ปุ่มวางสายยย!! โทรศัพท์จะมาค้างทำแมวน้ำอะไรตอนนี้!
“กดผิดด!!” ชั้นหันหน้าจอโทรศัพท์ให้แกงดูพลางกดวางสายรัวๆเพื่อแสดงให้เห็นว่า 'มันโทรไปแล้ว' และ 'วางสายไม่ได้'
“ไอเช่เห๊ดดดดดดดด!!” แกงทำหน้าตาตื่นไม่ต่างกัน
ครึก...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! จะรับสายทำพระแสงอะไรคร้าาาาา ว่างเหรอ ไปทำงานเสสสส่ T[]T
“รับแล้ว ฟังดิ่ๆ” แกงพูดเสียงเบา ชั้นวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วเปิดลำโพง
“มีอะไรเหรอ?" แวร้กกกก ตายล่ะมัตจังเอร้ยยย
“ฮัลโหล?” ทำไงดี T[]T
“เอ่อ...ยามาดะซังใช่มั้งคะ?” โอ๊ย พูดไปแล้ววว ดีนะตั้งใจเรียนมาดี!
“คับ มีอะไรรึเปล่า?” ไม่มีอะค่ะ....T T
“ขอโทษนะคะ ชั้นกดผิดค่ะ”
“อ้า...งั้นเหรอ”
“ขอโทษด้วยนะคะ แค่นี้ล่ะค่ะ!!”
“เดี่ยวก่อน!!!” ชั้นกับแกงพากันสะดุ้ง
“อ-อะไรเหรอคะ?”
“มัตจัง...สินะครับ”
“ช-ใช่ค่ะ...”
“ไว้คุยกันนะคับ” ชั้นรู้สึกแปลกๆกับคำพูดนั้น พาเอาใจสั่นไปเลย...สั่นทำไมละเจ้าเข้าเหรอยะ!
“ค่ะ...ไว้คุยกันค่ะ”
ครึก...(วางสาย)
"5555555555555+!!" จากห้องที่เงียบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ก็ถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะดังลั่น
.
“เออ ไอแกง แกเรียนชมรมไรอ่ะ”
“คหกรรมไง”
“แล้วพี่นิวก็เรียนด้วยเนี่ยนะ!!?”
“ผู้ชายทำอาหารเป็นน่ารักจะตาย” จะว่าไปแล้ว...ยามะจี้ก็ทำอาหารเป็นนะ น-น่ารักด้วย โอ๊ย ชั้นคิดอะไรเนี่ย!!!
“เออค่ะๆ”
“แล้วแกอ่ะ คิดไงลงถ่ายรูป มีกล้องเหรอ?” แกงถามพลางขมวดคิ้วนิดๆ
“มีๆ...สนมาพักนึงละ...”
>>หัวค่ำวันนั้น<<
ตุ๊งตุ่ง...
[yamada ส่งข้อความถึงคุณใน :...]
-..-; ถามจริงเถอะคุณเรียวสุเกะ ยามาดะ เพิ่งคุยกันไปเมื่อตอนบ่ายๆเองนะ ทักมาแบบนี้มีอะไรอีกล่ะเนี่ย คุณว่างใช่มั้ยคะ แก่แล้วรึไง เป็นดาวตก(ร่วง)จากฟ้าแล้วเหรอ แลดูชิลล์
CHAT -> yamada : มัตจัง ผมมีเรื่องจะถามหน่อย ได้มั้ยครับ?
matika : แน่นอนค่ะ อะไรงั้นเหรอ?
yamada : คุณอยู่โรงเรียนอะไร?
matika : ชั้น? บุญวาทย์วิทยาลัยค่ะ
yamada : จังหวัด?
matika : ลำปางค่ะ
yamada : ขอบคุณนะ
matika : เล็กน้อยค่ะ
yamada : ผมจะมีการแสดงที่ไทยด้วยแหละ
matika : เหหหห! จริงเหรอเนี่ย
yamada : คุณอยากมาดูมั้ย?
matika : แน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ! ^^
yamada : เยี่ยม! ยอดเลยไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมจัดการเรื่องตั๋วให้เอง
matika : เอ๊ะ!? เอ๊ะๆๆๆ!?
yamada : คุณก็คือน้องสาวผมคนนึงน้า
matika : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ให้ชั้นซื้อเองเถอะ
ถึงแม้มันจะราคะ 7,000-27,000 T T
yamada : ไม่เป็นไร ผมเต็มใจทำนะ
matika : ให้ชัั้นซื้อเองเถอะค่ะ
yamada : ผมอยากให้คุณมา /ยิ้ม/คุณต้องมาให้ได้นะ
matika : ชั้นพาเพื่อนไปด้วยได้มั้ย?
แบบนี้เขาก็ต้องจ่ายเยอะกว่าเดิมสิ แต่ก็ไม่อยากไปคนเดียวอ่ะ!
yamada : ได้แน่ถ้าคุณต้องการ ตั๋ว 2 ผมจะเอาไปให้ก่อนงานคอนเสิร์ต 1 อาทิตย์
matika : ขอบคุณมากนะคะ T^T
yamada : ไม่เป็นไรหรอกน่า
matika : เอ๊ะ!? แล้วเอามาให้? คุณหมายความว่าไง? เอามาให้...ยังไง!?
yamada : ผมก็เอาไปให้คุณที่โรงเรียนไง
matika : เหหหห!! ไม่เอา! อย่ามานะๆๆๆ ห้ามเด็ดขาดเลยยย!!
yamada : ผมต้องไปทำงานแล้วล่ะ แค่นี้น้าาา งานคอนเสิร์ตคือ 20 พฤษภา ไว้พบกัน บายยย!
matika : ยามาดะซัง!! เดี๋ยวเส่!!!! <-END CHAT
YAMADA TALK :
“ยามาดะ มานี่หน่อยสิ”
“ห้ะ?”
“ผอ.ของโฮริโคชิอยากคุยด้วยน่ะ” โฮริโคชิ? ถ้าจะส่งเด็กเข้าสังกัดก็น่าจะคุยกับโปรดิวเซอร์สิ...?
“ครับ....?”
“สบายดีนะ ยามาดะคุง”
“ครับ อาจารย์สบายดีนะครับ”
“อ้า ฉันสบายดี คือมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะ”
“คับ?”
“อยากให้ช่วยเลือกนักเรียนแลกเปลี่ยนให้หน่อย รุ่นถัดไปน่ะนะ”
“นักเรียนแลกเปลี่ยน? จากร.ร.อะไรครับ?”
“บุญวาทย์วิทยาลัย ประเทศไทยน่ะนะ ก็พอรู้ว่ามันร้อนอบอ้าวเหลือเกิน ช่วยหน่อยได้มั้ย”
“!!...สักครูนะครับ” ผมรีบวิ่งกลับไปคว้าโทรศัพท์ดูเพื่อความแน่ใจ “BUN-YA-WAT-WIT-THA-YA-LAI ใช่มั้ยครับ?”
“อ้า ใช่แล้วล่ะ”
“ตกลงครับ ผมจะรับงานนนี้!”
“งั้นฝากบอกเพื่อนๆนายทุกคนด้วยนะ เลือกคนที่เหมาะสมที่สุดเพียง 2 เท่านั้น”
“เข้าใจแล้วครับ”
ครึก...(วางสาย)
“พยามเข้าล่ะ” ผู้จัดการพูดพลางตบไหล่ผมเบาๆ เขาเป็นคนใจดีนะ 555
หลังจากที่ผมไปบอกคนอื่นๆที่นั่งรวมกันอยูในห้องพัก และคำตาบเป็นที่น่าพึงพอใจ ทุกคนตอบ 'ตกลง' แต่ว่ามีคนนึงไม่อยู่คือเคโตะ ผมจึงต้องถ่อไปที่ห้องอัดเสียงเพื่อแจ้งข่าว เขาคงแยกไปซ้อมกีต้าร์น่ะ
“เรียวสุเกะซัง!” ชื่อของผมดังขึ้นบนทางเดินที่เงียบสงัดเพราะแถบห้องอัดนักร้องย่อมต้องการความสงบ และต้องไม่มีเสียงรบกวน
“อ่ะ...ยูกิจัง”
“เหนื่อยหน่อยนะคะ”
“อ้าคับ แต่ไม่หรอกวันนี้ผมมีแค่งานถ่ายแบบเอง....แล้วที่นี่เป็นไงบ้าง”
“ดีค่ะ ทุกคนใจดีมากๆเลย” ยูกิยิ้มหวาน
“ดีแล้วล่ะนะ"” ผมพูดแล้วยิ้ม
“แล้วคุณะไปไหนเหรอคะ?”
“อ้อ ผมจะไปหาโอกาโมโต้น่ะ”
“ขอโทษที่รบกวนค่ะ ไว้พบกันนะคะ” ยูกิพุดแล้วโค้งลงตามมารยาท ยูกิเป็นเด็กที่มีมารยาทมากสมกับที่เรียนโฮริโคชิ เธอเพิ่งเข้าสังกัดมาใหม่ๆสดๆร้อนๆเลย
“ไม่เป็นไร งั้น! ไว้เจอกันนะ!” หลังจากพูดจบผมก็กลับหลังหันแล้วเดินขึ้นบันไดทันที
“...//ยิ้ม”
@ห้องอัดเสียง
“โอ-กา-โม-โต้” ผมเปิดประตูแล้วตรงเข้าไปหาเคโตะที่เล่นกีต้าร์อยู่
“มีอะไร?”
“งานใหม่น่ะสิ”
“ถ้าเรื่องโฮริโคชิฉันรู้แล้วล่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก...”
“หา?”
วันพรุ่งนี้สอบอะไรมั่งน้าาา คณิตฯวิชาแรก...ห่ะ!? คณิต!!! โอ้ว OMG พระเจ้าาาพระเจ้าจอร์จมันแย่มาก แค่คิดก็เพลียแล้วว ตายๆๆๆๆ ยิ่งเรียนยิ่งโง่คะแนนออกยิ่งรู้สึกโง่เข้าไปใหญ่ พอกันทีกับวิชานี้ เทค่ะๆ ไม่เทจะ 'สาด' 'คว่ำ' 'เผา!' มันเลยยยยย !!
#การหารพหุนามกับพหุนาม...
ก๊า ก๊า ก๊า ก๊าาาา...
อะไรมันจะเงียบปานนั้นเปิดเพลงฟังไปด้วยดีกว่า....ชั้นหยิบโทรศัพท์ขั้นมาเปิดหน้าจอแล้วพบว่า
[|)|]|\/| ได้ส่งข้อความถึง JunRai Family :...
Yamada ส่งข้อความถึงคุณใน:...]
“เหหหห!!!!” Chottomatte!...ยามะจี้เหรอ...ยามะจี้!?(อีกแล้วเนี่ยนะ!)อะไรกันสักวันชั้นได้ช็อกตายคาโทรศัพท์แน่!
[ขอโทษนะมัตจัง พอดีผมง่วงนอน...]
ง่วงนอน...? ใครถามคุณไม่ทราบคะ นี่อยากรู้เหรอเนี่ย 55555+
CHAT -> yamada : ขอโทษนะมัตจัง พอดีผมง่วงนอน
ยังไม่ทันได้ตอบแชทเลย ขอโทษนะ
matika : ฮะๆ ไม่เป็นไรหรอกๆพรุ่งนี้ชั้นมีสอบกลางภาคน่ะ ขอตัว...ไปอ่านหนังสือนะ ไว้คุยกัน บาย//วิ่ง
yamada : โอ้...งั้นโชคดีนะมัตจัง พยามเข้า! XD
matika :ขอบคุณมากค่ะ //โค้ง
yamada : [สติกเกกอร์หมาชูนิ้วโป้ง]
ไอเราก็อุส่าห์ตื่นเต้นนึกว่าจะทักมาจริงๆสะอีก แต่ยามะจี้นี่ก็พิลึกคนแหะชอบหายไประหว่างบทสนทนาแล้วก็จะทักมาขอโทษทีหลังตลอด...เอ้อ อะไรของเขานะ
พยามเข้า! อยู่ๆคำนี้ก็ผุดขี้นมาในหัวทำเอาเราตั้งใจอ่านหนังสือไปโดยปริยายสะงั้น
=ในเวลาต่อมา=
“เห้ยแกรรรร” หลังจากแยกย้ายกันไปเรียนชมรม คุณแกงก็พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าระรื่นผิดปกติ “พี่บอดี้ดีเรียนชมรมเดียวกับชั้นเว้ยย”
“ห้ะ” Now loading...
“พี่บอดี้ดีเรียนชมรมเดียวกับชั้นไงง!”
“หื้มมม!!!?” เดี๋ยว เดี๋ยวนะ นี่ชั้นหูแว่ว สมองตีความผิดหรืออะไรรึเปล่า “พี่...บอดี้ดี? เรียนชมรมเดียวกับแก...?"
“YESSS!! ^o^” . . . . . .
“เห!!!” OMG มาก! มากถึงมากที่สุด อะไรมันจะโลกกลมดิ๊กปานนั้นวะ “แล้วไงอ่ะ สรุปพี่เขาชื่อไร?”
"พี่นิวๆ”
“อ่ะจ้าาาาา เร็วจริ๊งแค่คาบเดียวเอง”
“ก็ทำงานกลุ่มเดียวกันอ่ะ”
“จ้าาาาาาา สนิทกันจังนะแหมมม”
“ไม่เท่าคุณเธอกับยัตจังหรอกค่ะ มัตจังๆ...พยามเข้านะมัตจัง!” แกงแซวกลับ เจ๊แกงแกเรียก ยามาดะว่ายัตจังอ่ะนะ เห็นนางว่า...มันจะได้เข้ากับมัตจัง =///=
“อะไรยะแฟนโอกาโมโต้!”
"ใคร...เขา คือ?"
“คนเนี้ย...” ชั้นหารูปเคโตะแล้วหันจอโทรศัพท์ให้แกงดู
“อ่อ...นึกออกละ ทำไมวะ?” แกงถามหน้านิ่ง
“ก็เขาบอกว่าชอบแก รักจริงหวังแต่งด้วย”
“อ๋อเหรอออ มามุขไหนอีกล่ะคะะ” เอ้าๆ มีรู้ทัน
“เคโตะบอกว่า ‘ผมชอบกินแกงส้ม...กุ้ง’ เคโตะชอบแกงส้มกุ้ง! 5555555” ชั้นพูดแล้วหัวเราะร่า
“ไม่ใช่ละๆ 5555555+” แกงหัวเราะตาม
เอาไปเอามา จิ้นคู่นี้เลยแล้วกัน ต้องสร้างความประทับใจเยอะๆค่ะ หลังจากแผนการชั่วร้ายวิ่งแจ้นเข้ามาในหัวขั้นก็พยามหารูปเคโตะถอดเสื้อเพราะคิดว่าบอดี้ต้องดีแน่ๆ (ทั้งๆที่ก็ไม่เคยเห็น) แน่นอนการเป็น ไอดอล ดารา นักร้อง นักแสดง(เยอะเนอะ) ก็หุ่นดีอย่างที่คาดการไว้ค่ะ! ชั้นวางโทรศัพท์ลงตรงหน้าแกงอย่างรวดเร็วพลางหวังว่าไม้ตายนี้จะใช้ได้ผล “He is โอกาโมโต้ เคโตะ”
“วี๊ดดดดดดดดดดดดดด บอดี้คือดีง๊ามมมมมมมมมมม >^<” เยี่ยม! ได้ผลเกินคาดเลย! “ส่งมาดิ้แกรรรร สามีๆ >[]<” บางทีเธอก็จริงจังไปนะ 55+ ซึ่งมันก็ดีแล้วววแหละ
หลังจากนั้นเป็นต้นมาแกงก็เริ่มFC.เคโตะแต่ก็สนิทกับพี่บอดี้ดีมากขึ้น
เรากับยามะจี้ก็เช่นกัน...เห้ย! ไม่เกี่ยวล้ะ!
>>วันสอบปลายภาควันสุดท้าย เมื่อพวกเรากำลังจะจบม.3แล้ว<<
“เห้ยแกง เมื่อคืนชั้นคุยกับยามะจี้เว้ย โคตะระจะฮา”
“คุยว่า?”
“หาแปบๆ...” ชั้นเลื่อนหน้าต่าง Massenger หาแชท “โว้ะ!” โทรศัพท์ค้างง เอ้าๆๆๆ!!! ไม่ใช่อันนั้น!!
[yamada ryosuke กำลังติดต่อ...]
อ้ากกกกกกกกกกกกกก!!! ปุ่มวางสายๆ ปุ่มวางสายยย!! โทรศัพท์จะมาค้างทำแมวน้ำอะไรตอนนี้!
“กดผิดด!!” ชั้นหันหน้าจอโทรศัพท์ให้แกงดูพลางกดวางสายรัวๆเพื่อแสดงให้เห็นว่า 'มันโทรไปแล้ว' และ 'วางสายไม่ได้'
“ไอเช่เห๊ดดดดดดดด!!” แกงทำหน้าตาตื่นไม่ต่างกัน
ครึก...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! จะรับสายทำพระแสงอะไรคร้าาาาา ว่างเหรอ ไปทำงานเสสสส่ T[]T
“รับแล้ว ฟังดิ่ๆ” แกงพูดเสียงเบา ชั้นวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วเปิดลำโพง
“มีอะไรเหรอ?" แวร้กกกก ตายล่ะมัตจังเอร้ยยย
“ฮัลโหล?” ทำไงดี T[]T
“เอ่อ...ยามาดะซังใช่มั้งคะ?” โอ๊ย พูดไปแล้ววว ดีนะตั้งใจเรียนมาดี!
“คับ มีอะไรรึเปล่า?” ไม่มีอะค่ะ....T T
“ขอโทษนะคะ ชั้นกดผิดค่ะ”
“อ้า...งั้นเหรอ”
“ขอโทษด้วยนะคะ แค่นี้ล่ะค่ะ!!”
“เดี่ยวก่อน!!!” ชั้นกับแกงพากันสะดุ้ง
“อ-อะไรเหรอคะ?”
“มัตจัง...สินะครับ”
“ช-ใช่ค่ะ...”
“ไว้คุยกันนะคับ” ชั้นรู้สึกแปลกๆกับคำพูดนั้น พาเอาใจสั่นไปเลย...สั่นทำไมละเจ้าเข้าเหรอยะ!
“ค่ะ...ไว้คุยกันค่ะ”
ครึก...(วางสาย)
"5555555555555+!!" จากห้องที่เงียบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ก็ถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะดังลั่น
.
“เออ ไอแกง แกเรียนชมรมไรอ่ะ”
“คหกรรมไง”
“แล้วพี่นิวก็เรียนด้วยเนี่ยนะ!!?”
“ผู้ชายทำอาหารเป็นน่ารักจะตาย” จะว่าไปแล้ว...ยามะจี้ก็ทำอาหารเป็นนะ น-น่ารักด้วย โอ๊ย ชั้นคิดอะไรเนี่ย!!!
“เออค่ะๆ”
“แล้วแกอ่ะ คิดไงลงถ่ายรูป มีกล้องเหรอ?” แกงถามพลางขมวดคิ้วนิดๆ
“มีๆ...สนมาพักนึงละ...”
>>หัวค่ำวันนั้น<<
ตุ๊งตุ่ง...
[yamada ส่งข้อความถึงคุณใน :...]
-..-; ถามจริงเถอะคุณเรียวสุเกะ ยามาดะ เพิ่งคุยกันไปเมื่อตอนบ่ายๆเองนะ ทักมาแบบนี้มีอะไรอีกล่ะเนี่ย คุณว่างใช่มั้ยคะ แก่แล้วรึไง เป็นดาวตก(ร่วง)จากฟ้าแล้วเหรอ แลดูชิลล์
CHAT -> yamada : มัตจัง ผมมีเรื่องจะถามหน่อย ได้มั้ยครับ?
matika : แน่นอนค่ะ อะไรงั้นเหรอ?
yamada : คุณอยู่โรงเรียนอะไร?
matika : ชั้น? บุญวาทย์วิทยาลัยค่ะ
yamada : จังหวัด?
matika : ลำปางค่ะ
yamada : ขอบคุณนะ
matika : เล็กน้อยค่ะ
yamada : ผมจะมีการแสดงที่ไทยด้วยแหละ
matika : เหหหห! จริงเหรอเนี่ย
yamada : คุณอยากมาดูมั้ย?
matika : แน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ! ^^
yamada : เยี่ยม! ยอดเลยไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมจัดการเรื่องตั๋วให้เอง
matika : เอ๊ะ!? เอ๊ะๆๆๆ!?
yamada : คุณก็คือน้องสาวผมคนนึงน้า
matika : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ให้ชั้นซื้อเองเถอะ
ถึงแม้มันจะราคะ 7,000-27,000 T T
yamada : ไม่เป็นไร ผมเต็มใจทำนะ
matika : ให้ชัั้นซื้อเองเถอะค่ะ
yamada : ผมอยากให้คุณมา /ยิ้ม/คุณต้องมาให้ได้นะ
matika : ชั้นพาเพื่อนไปด้วยได้มั้ย?
แบบนี้เขาก็ต้องจ่ายเยอะกว่าเดิมสิ แต่ก็ไม่อยากไปคนเดียวอ่ะ!
yamada : ได้แน่ถ้าคุณต้องการ ตั๋ว 2 ผมจะเอาไปให้ก่อนงานคอนเสิร์ต 1 อาทิตย์
matika : ขอบคุณมากนะคะ T^T
yamada : ไม่เป็นไรหรอกน่า
matika : เอ๊ะ!? แล้วเอามาให้? คุณหมายความว่าไง? เอามาให้...ยังไง!?
yamada : ผมก็เอาไปให้คุณที่โรงเรียนไง
matika : เหหหห!! ไม่เอา! อย่ามานะๆๆๆ ห้ามเด็ดขาดเลยยย!!
yamada : ผมต้องไปทำงานแล้วล่ะ แค่นี้น้าาา งานคอนเสิร์ตคือ 20 พฤษภา ไว้พบกัน บายยย!
matika : ยามาดะซัง!! เดี๋ยวเส่!!!! <-END CHAT
YAMADA TALK :
“ยามาดะ มานี่หน่อยสิ”
“ห้ะ?”
“ผอ.ของโฮริโคชิอยากคุยด้วยน่ะ” โฮริโคชิ? ถ้าจะส่งเด็กเข้าสังกัดก็น่าจะคุยกับโปรดิวเซอร์สิ...?
“ครับ....?”
“สบายดีนะ ยามาดะคุง”
“ครับ อาจารย์สบายดีนะครับ”
“อ้า ฉันสบายดี คือมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะ”
“คับ?”
“อยากให้ช่วยเลือกนักเรียนแลกเปลี่ยนให้หน่อย รุ่นถัดไปน่ะนะ”
“นักเรียนแลกเปลี่ยน? จากร.ร.อะไรครับ?”
“บุญวาทย์วิทยาลัย ประเทศไทยน่ะนะ ก็พอรู้ว่ามันร้อนอบอ้าวเหลือเกิน ช่วยหน่อยได้มั้ย”
“!!...สักครูนะครับ” ผมรีบวิ่งกลับไปคว้าโทรศัพท์ดูเพื่อความแน่ใจ “BUN-YA-WAT-WIT-THA-YA-LAI ใช่มั้ยครับ?”
“อ้า ใช่แล้วล่ะ”
“ตกลงครับ ผมจะรับงานนนี้!”
“งั้นฝากบอกเพื่อนๆนายทุกคนด้วยนะ เลือกคนที่เหมาะสมที่สุดเพียง 2 เท่านั้น”
“เข้าใจแล้วครับ”
ครึก...(วางสาย)
“พยามเข้าล่ะ” ผู้จัดการพูดพลางตบไหล่ผมเบาๆ เขาเป็นคนใจดีนะ 555
หลังจากที่ผมไปบอกคนอื่นๆที่นั่งรวมกันอยูในห้องพัก และคำตาบเป็นที่น่าพึงพอใจ ทุกคนตอบ 'ตกลง' แต่ว่ามีคนนึงไม่อยู่คือเคโตะ ผมจึงต้องถ่อไปที่ห้องอัดเสียงเพื่อแจ้งข่าว เขาคงแยกไปซ้อมกีต้าร์น่ะ
“เรียวสุเกะซัง!” ชื่อของผมดังขึ้นบนทางเดินที่เงียบสงัดเพราะแถบห้องอัดนักร้องย่อมต้องการความสงบ และต้องไม่มีเสียงรบกวน
“อ่ะ...ยูกิจัง”
“เหนื่อยหน่อยนะคะ”
“อ้าคับ แต่ไม่หรอกวันนี้ผมมีแค่งานถ่ายแบบเอง....แล้วที่นี่เป็นไงบ้าง”
“ดีค่ะ ทุกคนใจดีมากๆเลย” ยูกิยิ้มหวาน
“ดีแล้วล่ะนะ"” ผมพูดแล้วยิ้ม
“แล้วคุณะไปไหนเหรอคะ?”
“อ้อ ผมจะไปหาโอกาโมโต้น่ะ”
“ขอโทษที่รบกวนค่ะ ไว้พบกันนะคะ” ยูกิพุดแล้วโค้งลงตามมารยาท ยูกิเป็นเด็กที่มีมารยาทมากสมกับที่เรียนโฮริโคชิ เธอเพิ่งเข้าสังกัดมาใหม่ๆสดๆร้อนๆเลย
“ไม่เป็นไร งั้น! ไว้เจอกันนะ!” หลังจากพูดจบผมก็กลับหลังหันแล้วเดินขึ้นบันไดทันที
“...//ยิ้ม”
@ห้องอัดเสียง
“โอ-กา-โม-โต้” ผมเปิดประตูแล้วตรงเข้าไปหาเคโตะที่เล่นกีต้าร์อยู่
“มีอะไร?”
“งานใหม่น่ะสิ”
“ถ้าเรื่องโฮริโคชิฉันรู้แล้วล่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก...”
“หา?”
OrigamiButterfly เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.พ. 2560, 09:54:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.พ. 2560, 09:54:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 801
| << บทที่ 01 ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้!!? | เจอเรียวสุเกะ ยามาดะตัวเป็นๆครั้งแรก >> |