ฝากรักไว้ในสายหมอก (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
มวยเกล้าผมวาง บนกล๋างกระหม่อม

แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า

สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้

โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้

บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....



...........................................................................


เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์

ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้

ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา

จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก

ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.



ฝากรักไว้ในสายหมอก

เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์

ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ

ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ




Tags: เกี้ยวเกล้า ไตรศูรย์ เชียงใหม่ ล้านนา โรงแรม ความรัก ความผูกพัน วัยเยาว์ สายหมอก

ตอน: ตอนที่ 3




คอฟฟี่ช็อฟเล็กๆ ตั้งอยู่ใต้โรงแรมสามชั้นที่ทันสมัยและดูดีที่สุดในตัวอำเภอ มีลูกค้าประปราย ทั้งเป็นแขกที่พักอยู่ในโรงแรมเอง และบรรดาข้าราชการ คนทำงานกินเงินเดือน รวมทั้งผู้คนในพื้นที่ ที่มาพบปะสังสรรค์กันในยามเย็น

“เกี้ยว...ทางนี้” เจ้าของเสียงเป็นชายหนุ่มท่าทางตุ้งติ้งร้องเรียก โบกไม้โบกมืออยู่ตรงโต๊ะมุมหนึ่งของคอฟฟี่ช็อพ พร้อมเพื่อนอีก 2 คน หญิงสาวจึงเดินตรงไปยังโต๊ะของเพื่อน “ว่าไงยะ ฉันนึกว่าแกโดนป้าอ่อนล่ามโซ่ไว้ซะอีก” เจน หรือนายเจนภพ ‘เพื่อนสาว’ เปิดฉากกัดทันทีที่เกี้ยวเกล้ามาถึงโต๊ะ

“ฉันไม่ใช่หมานะเจน แกก็ อ้าว...แก้ม ตึ๋ง ทำไมวันนี้มาได้ทั้งคู่ล่ะ เห็นทุกทีวุ่นอยู่กับรีสอร์ทจนแทบไม่มีเวลา” เกี้ยวเกล้าทักทายเพื่อนสาวผิวออกคล้ำตัวเล็กชื่อ ‘แก้มใส’ กับ ‘ตึ๋ง’ ทอมบอยผิวขาวจัดมาดอาเสี่ย เพราะโดยปกติแล้วสองคนนี้จะไม่ค่อยมีเวลามาพบเจอเพื่อนฝูงพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้เท่าไหร่ นอกจากจะไปหาที่ทำงานเท่านั้น

“ช่วงนี้ฤดูฝนแขกไม่ค่อยมี จะมีก็แต่คนผ่านทางไม่มากเท่าไหร่ฉันเลยว่างไง ส่วนไอ้ตึ๋งมันพึ่งหลบเจ๊รินออกมาได้เนี่ยแหล่ะแก เจ๊รินแฟนมันน่ะ โหดสุดยอดเลยเกี้ยวฉันไม่อยากจะเม้าธ์” ท้ายประโยคแก้มใสแกล้งป้องปากกระซิบดังๆ กับเกี้ยวเกล้าให้ตึ๋งได้ยิน

“บ้าน่าไอ้แก้ม รินเค้าไม่ได้น่ากลัวอย่างนั้นซักหน่อย อย่าไปเชื่อมันไอ้เกี้ยว” ตึ๋งออกตัวปกป้องสาวคนรักด้วยรอยยิ้ม เพราะรู้ว่าเพื่อนชอบยกเรื่องนี้ขึ้นมาแกล้งกัดกันบ่อยๆ

ก่อนที่ทั้งสามสาวและหนึ่งหนุ่มทอมจะพากันสั่งของกินเล่นและเครื่องดื่มเบาๆ เพราะต่างก็กินข้าวกันมาแล้ว เพียงแค่นัดกันมาพบปะพูดคุยกันให้ครบองค์เท่านั้นเอง

“แล้วไอ้ลี่ไม่กลับมาบ้านบ้างเหรอ” ตึ๋งถามหาเพื่อนอีกคนหนึ่งในก๊วน ที่ตอนนี้ได้กลายเป็น ‘พี่สะใภ้’ เกี้ยวเกล้าไปแล้วเพราะแต่งงานไปกับลูกชายของป้า ซึ่งเป็นพี่สาวของแม่เธอ

“ก็เห็นพี่เกื้อว่าอีกไม่กี่วันจะพาป้าอิ่นมารับซิ่นตีนจกแถวนี้ คงแวะมาที่บ้านอยู่หรอก ลี่ก็มาด้วยนั่น

แหล่ะ รู้อยู่ว่าลี่กับพี่เกื้อตัวติดกันอย่างกะปาท่องโก๋” เกี้ยวเกล้าตอบ

“แล้วแกล่ะเกี้ยว จะทำอะไรต่อไปคิดไว้หรือยัง ไปอยู่กับพวกฉันที่บ้านเคียงธารไหมล่ะ แต่พวกฉันดูแล บริหารกันเองนะ ทำงานแบบครอบครัวช่วยเหลือกันไปไม่ได้จ้างเป็นกิจลักษณะ ถ้าแกไม่มีอะไรทำมาทำกับพวกฉันแก้เบื่อก็ได้นะ” แก้มใสเสนอ

ทั้งแก้มใสและตึ๋งดูแลรีสอร์ทที่ชื่อ ‘บ้านเคียงธาร’ ซึ่งอยู่ไกลจากตัวอำเภอไม่ถึง 3 กิโลเมตร เป็นของญาติคนหนึ่งของตึ๋งที่เป็นนักการเมือง แรกเริ่มตั้งใจสร้างเป็นบ้านพักตากอากาศ แต่ก็เปิดให้เพื่อนฝูงมาพักอยู่เป็นประจำ จึงมีการบอกต่อกันแบบปากต่อปาก ทำให้มีนักท่องเที่ยวแวะมาใช้บริการบ้างจนถึงตอนนี้ ส่วนมากเป็นแขกที่แวะพักระหว่างเดินทางไปยังอำเภอหรือจังหวัดใกล้เคียงที่มีแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงและน่าสนใจกว่า จึงทำให้รีสอร์ทแห่งนี้มีสถานภาพแค่พอกินพออยู่

“แกมาเป็นลูกมือฉันก็ได้นะเกี้ยว” เจนเสนอบ้าง เจนนั้นเป็นเจ้าของร้านเสริมสวยเล็กๆ ที่ชื่อ ‘เจนนี่ บิวตี้ แอนด์ ซาลอน’ อยู่หน้าตลาด

“ขอบใจพวกแกมากนะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย วันก่อนฉันก็พึ่งไปดูบ้านยายมา” เกี้ยวเกล้าเปรยขึ้นในตอนท้าย

“เออ...แล้วเป็นไงมั่งวะไอ้เกี้ยว” ตึ๋งถามด้วยความสนใจ

“ก็...โทรมมากเลยตึ๋ง จนฉันใจหาย แต่จริงๆ มันก็ทั้งเก่าทั้งแก่แล้วล่ะ” เธอพยายามพูดให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา

“งั้นแกขายให้คุณไตรเขาก็สิ้นเรื่อง” ตึ๋งแนะ

“ฉันไม่ขายหรอก แล้วยิ่งเป็นอีตานั่นน่ะนะ ฝันไปเหอะ” หญิงสาวยักไหล่ไม่ยี่หระ เมื่อนึกไปถึงท่าทางน่าหมั่นไส้ของเขา

“คุณไตรเขาอาจจะให้ราคาดีก็ได้นะแก ดูอย่างป้าอิ่นสิ ที่ดินรกร้างออกอย่างนั้นยังฟาดไปตั้งเท่าไหร่” คนที่รอบคอบเรื่องเงินจนออกเหนียวหนืดอย่างแก้มใสท้วงด้วยความเสียดายแทนเพื่อน

“ฉันไม่ได้ต้องการเงินขนาดนั้น” เกี้ยวเกล้าพูดจากความรู้สึกที่แท้จริงมากกว่าต้องการโอ้อวดเรื่องฐานะ

“เออ บ้านมันรวย” เจนแกล้งประชดเข้าให้ ทั้งที่รู้นิสัยเพื่อนอย่างเกี้ยวเกล้าดี

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะเจน ฉันพึ่งเจออีตานั่นมาวันนั้น ฉันไม่ชอบขี้หน้าเลย คนอะไรอวดรวยชะมัด” คนพูดทำหน้าเหม็นเบื่อชอบกล

“คุณไตรน่ะนะไอ้เกี้ยว ฮ่าๆ ๆ ” ตึ๋งถามก่อนระเบิดหัวเราะเหมือนเห็นเป็นเรื่องขำเสียเต็มประดา แก้มใสเองก็มองเกี้ยวเกล้าด้วยสายตาแบบเดียวกัน

“ฉันว่าคุณไตรเขาเป็นสุภาพบุรุษออก เป็นนักธุรกิจที่มีอนาคตและสายตากว้างไกลมากเลยนะ โรงแรมเขาในเมืองก็ใหญ่โต ฉันกับไอ้ตึ๋งยังเคยไปสัมนาผู้ประกอบการท่องเที่ยวที่นั่นเลย” แก้มใสออกความเห็นอย่างที่เกี้ยวเกล้าแอบค่อนในใจว่า เข้าข้างกันเห็นๆ มากกว่า

“เออ ใช่ ฉันก็เคยไปอบรมเรื่องโรงแรม รีสอร์ท อะไรที่คุณไตรเขาเป็นวิทยากรรับเชิญเหมือนกัน แล้วจากที่ได้เจอกันมาหลายๆ ครั้ง ก็ไม่เห็นว่าคุณไตรเขาจะเป็นอย่างที่แกว่าเลยนะเกี้ยว” ตึ๋งสมทบอีกปาก เล่นเอาเกี้ยวเกล้าหน้างอง้ำด้วยขัดใจ

“จะเป็นยังไงก็ช่างเหอะ ฉันไม่ยอมให้อีตานั่นเอาบ้านยายไปปู้ยี่ปู้ยำเล่นหรอก”

“แล้วแกจะทำยังไงล่ะเกี้ยว ในเมื่อที่ก็เป็นของเขาไปแล้ว” เจนถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงเพื่อนไม่น้อย เกี้ยวเกล้านิ่งคิด

นั่นสิ! ตั้งแต่วันที่เธอไปบ้านยายและเจอเขาผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ตัวเธอเองยังไม่มีคำตอบให้กับคำถามนี้สักที และทางครอบครัวเธอก็ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็นอะไรอีกตั้งแต่คุยกันวันนั้น นั่นคงเป็นเพราะกลัวกระทบกระเทือนความรู้สึกของเธอ และต้องการให้เธอคิดตัดสินใจด้วยตัวเอง หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจหนักหน่วง

“เฮ้ยๆ พวกแกดูนั่นสิ ยัยอ๋อมแอ๋มเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแกไอ้เกี้ยว” แก้มใสสะกิดเกี้ยวเกล้าที่นั่งติดกันให้หันไปดูคนที่พึ่งผลักประตูคอฟฟี่ช็อปเข้ามา ทำให้เธอหลุดออกจากความคิดของตัวเอง และหันไปมองตามสายตาของแก้มใส และก็เห็นว่าคนที่เข้ามาใหม่กวาดสายตาไปทั่วร้านเหมือนมองหาใครสักคน แต่พอสะดุดกับโต๊ะของเกี้ยวเกล้าและบรรดาผองเพื่อนเข้าก็ทำหน้าเบ้ ก่อนเดินเชิดไปนั่งที่เค้าเตอร์บาร์

“ยัยอ๋อมกลับมาอยู่บ้านนานแล้ว ได้ยินว่าเลิกกับไอ้พีทมันแล้วด้วยนะถึงกลับมา ตอนนี้ทำงานอำเภออยู่ ก็เส้นสายครูอนงค์แม่มันนั่นแหล่ะ” เจ้ากรมข่าวลือเจนรายงาน

“นี่...ฉันกลัวไอ้พีทมันจะกลับมาหาแกน่ะสิไอ้เกี้ยว” ตึ๋งเปรย

“จะบ้าเหรอ กลับมาหาฉันได้ยังไง ฉันกับพีทไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แกก็พูดไปเรื่อยตึ๋ง” เกี้ยวเกล้าแย้งเพื่อน นึกไปถึงพีท หรือ ‘พีระ’ คนที่พูดถึง

พีระเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนมัธยมฯ อีกคน เคยอยู่กลุ่มเดียวกัน แม้เกี้ยวเกล้าและเพื่อนในกลุ่มจะรู้สึกถึงความ ‘พิเศษ’ ที่พีระมอบให้เธอ แต่เธอก็ไม่เคยคิดกับเขามากกว่าความเป็นเพื่อน ในขณะที่อ๋อมแอ๋มแอบรักพีระมานานและพยายามทำทุกทางให้พีระหันไปมอง จนกระทั่งพีระรู้ว่าไม่มีหวังจากเกี้ยวเกล้าแน่แล้วจึงหันไปคบกับอ๋อมแอ๋ม

ดูเหมือนเรื่องไม่น่ามีอะไร แต่ก็มีจนได้ เมื่ออ๋อมแอ๋มยังระแวงเธออยู่นั่นแล้ว และพีระเองก็ดูเหมือนจะตัดใจจากเธอไม่ขาดเสียทีเดียว จนมีเรื่องกระทบกระทั่งกันระหว่างกลุ่มของเกี้ยวเกล้ากับกลุ่มอ๋อมแอ๋มอยู่เนืองๆ มาวันนี้เกี้ยวเกล้ารู้สึกว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ ในชีวิตวัยเรียน ตามประสาวัยรุ่นมากกว่าจะถือสาหาความจริงจังได้

“แกก็รู้ว่าไอ้พีทมันรักแกจะตาย” แก้มใสย้ำ

“นั่นมันเรื่องเมื่อก่อน เราต่างก็เด็กๆ กันทั้งนั้น ความรู้สึกคนเรามันเปลี่ยนกันได้น่า อย่าสนใจเลยเดี๋ยวอ๋อมแอ๋มก็กินตับเอาหรอก” เกี้ยวเกล้าแอบกัดคนที่นั่งทำหน้าเชิดอยู่หน้าเค้าเตอร์อย่างเห็นขัน และแล้วรอยยิ้มบนริมฝีปากบางก็คลายลง เมื่อเห็นร่างสูงเข้มที่เปิดประตูเข้ามาและเดินตรงไปหาอ๋อมแอ๋มด้วยรอยยิ้ม

“นั่นคุณไตรนี่ พึ่งนินทาไปหยกๆ ตายยากนะเนี่ย แต่อย่าบอกนะว่าคุณไตรจีบยัยอ๋อม! ” แก้มใสอุทานอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองกับประโยคหลัง เจนเองก็กระพริบตาถี่ๆ มอง

“แล้วไงล่ะ อ๋อมมันก็ดูดีใช้ได้ ไหนจะที่ดินพ่อแม่มันอีกน่าสนใจน้อยเมื่อไหร่ ยิ่งคุณไตรเขากำลังกว้านซื้อที่ดินสวยๆ อยู่ด้วย” ตึ๋งพูดติดรำคาญกับท่าทีของเจนกับแก้มใส

“นี่แกคิดว่าคุณไตรเขาจะบ้องตื้นเหมือนแกหรือไงไอ้ตึ๋ง ฉันว่าคุณไตรเขามีความคิดดีกว่าแกเยอะ” แล้วแก้มใสก็หันไปจวกตึ๋งโทษฐานที่ขัดใจ

“แต่...ฉันว่าดูท่ายัยอ๋อมมากกว่าที่จะจับคุณไตร แกดูสิ” เจนที่ยังสังเกตการณ์อยู่บุ้ยใบ้ไปทางเป้าหมายอีก

ภาพที่อ๋อมแอ๋มเกาะแขนคนตัวสูงอย่างสนิทสนมนั้น สร้างความรู้สึกขวางหูขวางตาให้กับกลุ่มที่กำลังจับตามองอยู่ได้ไม่น้อย โดยเฉพาะบางคนที่เกิดอาการหมั่นไส้ จนต้องรีบเบนสายตากลับมาในทันทีที่เห็นภาพนั้น

“ฉันว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า ดึกกว่านี้แม่เอาฉันตายอีก” แล้วจึงเอ่ยปากชวนเพื่อน

“ว้า... ฉันว่าจะดูการแสดงของยัยอ๋อมอีกนิด อะไรนักหนานะป้าอ่อนเนี่ย ทำยังกะแกอายุ 14 เลยนะเกี้ยว ป๊ะ กลับก็กลับ” แก้มใสบ่นอุบก่อนเรียกเช็คบิล และพากันลุกจากโต๊ะ

“อ้าว...คุณแก้ม คุณตึ๋ง คุณ...เอ่อ” เจ้าของร่างสูงร้องทักทันทีที่หันมาเห็นกลุ่มสาวๆ

“สวัสดีค่ะคุณไตร นี่ยัยเจนกับยัยเกี้ยวเพื่อนแก้มเอง คงรู้จักกันแล้วนะคะ คุณไตรมาทำธุระแถวนี้เหรอคะ” แก้มใสยิ้มแย้มทักทาย

“ครับ พอดีผมมาคุยเรื่องที่ดินกับคุณอ๋อมแอ๋มน่ะครับ”

“แล้วจะกลับบ้านโน้นหรือกลับในเมืองล่ะคะ หรือว่าพักแถวนี้ มีที่พักหรือยังคะ บ้านเคียงธารยินดีต้อนรับนะคะ” แก้มใสเริ่มเปิดการขายในทันทีแม้ยังไม่เห็นช่องทางเท่าไหร่ เจนกับเกี้ยวเกล้าหันมาสบตากัน แล้วส่ายหน้ากับพฤติกรรม ‘ช่างขาย’ ของเพื่อน

“พอดีเลยครับคุณแก้ม จะกลับในเมืองก็คงดึกเกินไป ส่วนที่โน่นก็ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเลยครับ คงต้องรบกวนบ้านเคียงธารซักคืนแล้วล่ะครับ” แม้ปากเจรจากับแก้มใส แต่บางช่วงกลับปรายตามาทางเกี้ยวเกล้าเหมือนจงใจ ‘พูดใส่’ จนเธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความหมั่นไส้ที่พุ่งระดับสูงขึ้นไปอีก

“โอ๊ย! รบกงรบกวนอะไรกันคะ เป็นเกียรติกับบ้านเคียงธารเราเสียอีก ยินดีที่ได้รับใช้เลยค่ะ โฮ่ๆ ๆ ” แก้มใสพูดกลั้วหัวเราะอย่างชอบใจ ไม่มีสนใจหรอกว่าใครจะประชดประเทียดใคร ขอเพียงขายได้เป็นพอ เพราะกลยุทธ์ทางการขายของเธอคือ ‘ขายทุกที่ที่มีโอกาส’ เป็นไงล่ะ...สำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ

“ฉันออกไปรอข้างนอกนะแก้ม” เกี้ยวเกล้าเห็นท่าทางของแก้มใสกำลังจะเข้าสู่ภาวะน้ำลายแตกฟองจึงขอตัว แต่ขณะที่กำลังจะผละออกมานั้นเสียงอ๋อมแอ๋มก็ดังขึ้น

“ใจคอเธอจะไม่อยู่คุยกับฉันก่อนหรือเกี้ยว” ทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวชะงักเล็กน้อย และจำใจต้องหันหน้าไปเผชิญกับไม้เบื่อไม้เมาสมัยมัธยมฯ อย่างเสียมิได้

“อ๋อ...’โทษทีอ๋อม ฉันไม่คิดว่าเธออยากคุยกับฉันจริงๆ น่ะ”

“ก็ไม่เชิง อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันนี่ อ้อ...บางทีเธออาจจะอยากรู้ว่าพีทเป็นยังไง นี่ถ้าเขารู้ว่าเธอกลับมาคงดีใจจนเนื้อเต้น แต่เอ๊ะ! หรือว่าพีทเองก็รู้ความเป็นไปของเธออยู่ตลอดเวลาแล้วกันแน่นะ” น้ำเสียงนั้นทั้งเหน็บแนมแกมประชด

“ถ้าจะคุยเรื่องนี้ฉันคงต้องขอตัว ตามสบายนะ” เกี้ยวเกล้าชิงตัดบทแล้วเดินออกมาเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ในใจกลับหงุดหงิดกับสายตาคมที่จับจ้องมาอย่างไม่วางตานั่นมากกว่า เพราะเธอรู้สึกเหมือนมีรอยยิ้มขันอยู่ในนั้น ทำไมฉันต้องมาเจออีตาบ้านี่ด้วยนะ เบื่อจริงๆ หญิงสาวคิดด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ


หมายเหต:1*กาแล – คือส่วนประดับอยู่บนหลังคาเรือน มีลักษณะเป็นไม้แบบเหลี่ยมแกะสลักลวดลาย เป็นส่วนที่ต่อจากปลายบนของปั้นลมเหนือจั่วและอกไก่ โดยติดในลักษณะไขว้กัน

2*เฮือนไฟ – ห้องครัว




กานพลู
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 มี.ค. 2560, 11:44:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 มี.ค. 2560, 11:44:06 น.

จำนวนการเข้าชม : 913





<< ตอนที่ 2   ตอนที่ 4 >>
แว่นใส 15 มี.ค. 2560, 18:02:21 น.
เจอกันอีกแล้ว


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account