หัวใจลายกระต่าย (รอลงต่อนะคะ)
ถ้าหัวใจคือดวงจันทร์ที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
Tags: หัวใจ กระต่าย ปิ่นนลิน รัก คุณหมอ
ตอน: ตอนทื่ 8
ตอนทื่ 8
“สองสามวันนี้คุณหนูกระต่ายไม่มาโรงพยาบาลเลยนะครับ” เมื่อบวรมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลังขณะขับรถกลับจากประชุมข้างนอก เห็นสายตาเครียดๆ ของเจ้านายก็พอเดาสาเหตุได้ บวรเพิ่งได้ข่าวที่อาจจะทำให้เจ้านายอารมณ์ดีขึ้นบ้าง
“ผมไปสืบมาเพิ่มแล้วนะครับคุณทิน เปอร์เซนต์ที่คุณหนูกระต่ายจะคือลูกสาวของคุณเกินเก้าสิบเปอร์เซนต์นะครับ”
“ใจผมเชื่อว่ากระต่ายคือลูกสาวร้อยเปอร์เซนต์แล้วล่ะคุณบวร” ยิ่งทินกฤตทบทวนปัจจัยทุกอย่างที่เป็นไปได้ อย่างไรคนึงมาสก็น่าจะคือลูกสาวเขา นอกจากดวงตาสวยๆ ที่เหมือนแม่เจ้าตัว เขาคิดว่าคิ้ว จมูก ปากนั้นคล้ายเขามากเลย
“ทำไมพอรู้ว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวผม ผมถึงได้เจอเธอยากเย็นอย่างนี้นะ” ทินกฤตกุมขมับ หลังจากวันที่เขาไปรอเจอคนึงมาสหน้าสถาบันสอนภาษา เขาก็หาเธอไม่เจออีกเลย ไม่ว่าจะหน้าสถาบัน หรือที่เวชธีระ ทั้งที่เวชธีระคือที่ที่ได้เจอคนึงมาสโดยบังเอิญบ่อยมาก เขาคงทำให้คนึงมาสกลัวอย่างไม่ตั้งใจจริงๆ ไปแล้ว
“คุณทินครับ อย่าเพิ่งยอมแพ้นะครับ” บวรให้กำลังใจเจ้านาย
ทินกฤตส่งเสียงในลำคอตอบรับคนสนิทที่ขับรถให้เขาอยู่ แม้ใจจะหดหู่เรื่องลูกมากแค่ไหน แต่ไม่ใช่กับเรื่องคนเป็นแม่ เขาจะไม่ยอมให้มาสิณีหลบหน้าหรือหนีจากเขาไปอีกแน่นอน
เช้าวันทำงานอีกวันที่ณฐาลงจากห้องนอนเดินตามกลิ่นหอมไปถึงห้องครัว เมื่อเห็นคนึงมาสตระเตรียมข้าวต้มอยู่หน้าเตา ณฐาก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน
‘กระต่ายไม่อยากเจอคุณทินกฤตค่ะ’ เธอบอกเหตุผลที่ไม่อยากไปโรงพยาบาลเวชธีระ
‘ทำไมล่ะ’ ณฐาถามกลับอย่างแปลกใจ
‘บอกไม่ถูกค่ะ ก็แค่ไม่อยากเจอเฉยๆ’ คนึงมาสตอบเหตุผลแล้ว แต่ณฐาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ณฐาสงสัยว่าทินกฤตอาจจะทำอะไรคุกคามให้คนึงมาสกลัวมากกว่า
“พี่ณัฐคะ!” อยู่ดีๆ ก็มีเสียงดังปลุกณฐาจากภวังค์ความคิด ณฐาเห็นเจ้าของเสียงดังเมื่อครู่ยืนขมวดคิ้วมองเขาอยู่ “เป็นอะไรไปคะ กระต่ายเห็นพี่ณัฐยืนนิ่งๆ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว”
คนึงมาสเอ่ยถาม เมื่อครู่เธอตักข้าวต้มใส่ชามเสร็จ และกำลังจะยกออกจากครัวไปวางที่โต๊ะกินข้าว เธอกลับเห็นณฐายืนขวางประตูห้องครัวนิ่งเหมือนโดนสาป แถมส่งเสียงเรียกหลายครั้งกว่าจะรู้สึกตัวอีก
“เอ่อ มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ ส่งถาดชามข้าวต้มมาสิ ผมช่วยยกให้นะ”
“ขอบคุณค่ะ” คนึงมาสส่งยิ้มหวานให้ ยอมให้คนตัวสูงช่วยยกแล้วนำไปวางที่โต๊ะ หญิงสาวถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ข้างประตูครัวก่อนจะเดินตามมานั่งโต๊ะกินข้าว เธอนั่งตรงข้ามคนตัวสูงที่จัดชามข้าวสองใบลงบนโต๊ะ โดยมีปาท่องโก๋ ไข่ลวก กับน้ำเปล่าซึ่งหญิงสาวเตรียมวางไว้ที่กลางโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“ไม่มีส่วนของนายหิน นี่ออกไปแล้วหรือ” ณฐาเพิ่งสังเกตจำนวนชามบนถาดอาหาร
“ค่ะ น้าหินบอกมีประชุม กระต่ายเลยทำแซนวิชให้น้าหินไปกินระหว่างขับรถแทน” คนึงมาสตอบ ก่อนจะนึกบางเรื่องได้ “พี่ณัฐคะ เรื่องคุณทินกฤตน่ะค่ะ พี่ณัฐอย่าบอกเรื่องคุณทินให้น้าหินรู้ได้ไหมคะ”
คนึงมาสไม่แน่ใจว่าศิลารู้เรื่องทินกฤตมากน้อยแค่ไหน เธอค่อนข้างมั่นใจว่าศิลาไม่รู้ว่าทินกฤตคือพ่อของเธอ เพราะถ้าน้าชายรู้ น้าชายเธอจะยอมทำงานที่เวชธีระหรือ คนึงมาสคิดว่าน้าชายไม่น่าจะทราบ เท่าที่จำได้ น้าชายเธอทั้งโกรธทั้งแค้นพ่อแท้ๆ ของเธอจะตายไป อีกทั้งคนึงมาสเคยได้ยินแม่ย้ำกับยายว่าให้ปิดเรื่องพ่อเป็นความลับ ไม่อยากจะพูดให้ใครรื้อฟื้นอะไรอีก
“ได้สิ ผมรับปากกระต่าย ว่าแต่จะไม่บอกเหตุผลผมสักหน่อยหรือว่าทำไม กระต่ายกับคุณทินมีเรื่องอะไรกันแน่ ผมไม่เชื่อหรอกว่าเหตุผลคือ แค่ไม่อยากเจอเขาเฉยๆ หรือเขาทำอะไรกระต่ายหรือเปล่า” ณฐาถามพร้อมจ้องตา หวังจะรีดเค้นอีกฝ่ายคายความลับออกมา
“กระต่ายทำให้คุณทินเข้าใจผิดค่ะ กระต่ายแค่รู้สึกว่าคุณทินน่าจะคล้ายพ่อที่กระต่ายไม่เคยเห็นมาก่อนเท่านั้น แต่คุณทินคงไม่ได้คิดแบบนั้น” คนึงมาสอึดอัดจนยอมระบายให้ณฐาฟัง “กระต่ายไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณทินเข้าใจผิดเลยนะคะ”
“เวลามีผู้หญิงน่ารักๆ เข้าหา ผู้ชายก็มักเข้าข้างตัวเอง” ณฐาคาดเดาว่าทินกฤตคงเป็นผู้ชายประเภทนั้น แต่ก็แปลก เขาไม่เคยได้ยินข่าวฉาวๆ ของทินกฤตเกี่ยวกับผู้หญิงเลย
“ผู้หญิงน่ารักๆ หรือคะ” คนฟังรู้สึกเหมือนถูกชม แก้มใสเลยร้อนผ่าว หัวใจดวงน้อยก็เต้นตึกตัก
ณฐาชะงักช้อนที่กำลังจะยกเข้าปาก เมื่อรู้สึกตัวแล้วว่าเขาเพิ่งชมหญิงสาวตรงหน้าออกไป แต่ถึงจะเขินเขาก็ไม่หลบตา แถมยังส่งยิ้มให้อีก
“หวั่นไหวเลยล่ะ”
เป็นหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบเลี่ยงชายหนุ่มอย่างเอียงอาย เธอสัมผัสได้แต่รสชาติหวานๆ จากรอยยิ้มกว้างกับแววตาละมุน เธอชิมข้าวต้มที่ไม่ได้ปรุงเพิ่ม รู้สึกแต่รสหวาน หวานเสียจนเรียกมดได้ทั้งรัง
ทันทีที่ทินกฤตมาถึงบริเวณออฟฟิศบริหารของเวชธีระ เขายังไม่ทันเข้าห้องทำงานด้วยซ้ำ น้าชายตัวปัญหาก็โผล่มาหาเรื่องเขาแต่เช้า
“ไอ้ทิน แกสั่งระงับอนุมัติเอกสารจ่ายเงินของฉันงั้นหรือ” เทพทัตโมโหจนหน้าแดง “แกกล้าดียังไง!”
ทินกฤตไม่ตกใจเพราะรู้ดีว่าน้าชายจะต้องโมโหเขามาก เพียงแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดขุดน้าชายจอมขี้เกียจให้ตื่นแต่เช้ามาหาเขาเช่นนี้
“ผมไม่คิดว่าเราจะต้องเปลี่ยนบริษัทยานี่ครับ และคุณน้าก็อนุมัติเร็วเกินไปนะครับ” ทินกฤตให้เหตุผล เขามีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องจัดการบริหาร ก่อนจะถึงมือมารดา และเขาก็เห็นว่าการสั่งยาบริษัทใหม่มันมีพิรุธแปลกๆ หลายอย่าง หลายๆ เดือนมานี้เขาจับตามองน้าชาย พบว่าน้าชายยักยอกเงินไปหลายส่วน ส่วนเล็กๆ น้อยๆ บ้างเขาก็ยอมปล่อยให้ผ่านหลายเรื่องเพราะไม่อยากให้แม่ปวดหัวกับน้าชายก็จริง แต่ต้องไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับยาหรือสิ่งที่จะกระทบกับผู้ป่วยของเวชธีระ
“แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันวะ แกไม่ใช่พี่ลี แกเป็นแค่หลานฉันนะเว้ย” เทพทัตหงุดหงิดที่ต้องตื่นมารับโทรศัพท์จากบริษัทยาแห่งหนึ่ง ทั้งที่มั่นใจว่าจะไม่มีใครกล้าขัดขวาง และเอกสารก็ไม่น่าจะถูกใครเห็นด้วย
“ผมเป็นรองประธานกรรมการบริหาร รอจากคุณแม่ ทำไมผมถึงตรวจสอบเอกสารไมได้ล่ะครับ คุณแม่ให้สิทธิ์ผม คุณน้าก็รอให้ผมตรวจยาตัวใหม่ก่อน ผมใช้เวลาใม่นานหรอกครับ เรื่องแบบนี้ใจร้อนไป ถ้าเกิดเสียหาย เราจะเสียทั้งหมดเลยนะครับ”
“แกคิดว่าฉันจะทำอะไรวะ!” เทพทัตท้วงอย่างเดือดดาล หน้าตาแดงก่ำเหมือนยักษ์ ทำเอาลูกชายสองคนที่เพิ่งรีบร้อนมาดูบิดาต้องรีบเข้ามารั้งแขน
“พ่อ พ่อใจเย็นๆ สิครับ” ธนาร้องห้ามบิดาไว้ ธนาเป็นศัลยแพทย์สมองคนเก่งวัยสี่สิบปี เป็นลูกชายคนโตของเทพทัต ซึ่งความเก่งของธนาได้มาจากแม่เจ้าตัวล้วนๆ น่าเสียดายที่แม่เจ้าตัวได้จากไปหลายปีแล้ว
ส่วนธนท ลูกชายคนเล็กวัยสามสิบห้าปีนั้น ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอย่างไม่รู้จะห้ามพ่ออย่างไรดี
“แกปล่อยฉันนะ แกดูมันพูดสิ พูดอย่างกับฉันเป็นตัวอะไร ถ้าโรงพยาบาลนี้จะพังก็เพราะแกนั่นแหละไอ้ …” เทพทัตชี้หน้าหลานชาย คำพูดร้ายกาจเกือบหลุดปากถ้าไม่ถูกลีลาเข้ามายืนขวางหน้าไว้
“เทพ! นี่มาโวยวายอะไรแต่เช้า แล้วคิดจะพูดอะไร” ลีลาไม่พอใจน้องชายคนเล็กอย่างมาก นอกจากจะไม่ช่วยทำงานลัวยังชอบสร้างปัญหาเพิ่มอีก
“ไอ้ทินมันระงับการจ่ายเงินของผม พี่ลี! มันไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น นี่ผมเป็นผู้บริหารที่นี่เหมือนกันนะ” เทพทัตทวงสิทธิ์ของตัวเองอย่างโกรธจัด
“หมายความว่ายังไงน่ะทิน” ลีลาหันไปถามลูกชายที่ยืนหน้าเครียดอีกด้าน
“บริษัทยาที่คุณน้าสั่งซื้อยามามีข่าวไม่ดีครับแม่ ผมเลยอยากตรวจสอบให้ละเอียดกว่านี้ ผมไม่อยากให้เป็นอันตรายกับคนไข้ของเวชธีระครับ”
“มันไม่จริงนะพี่ลี” เทพทัตแย้ง แต่ลีลาก็ส่งสายตาคมกริบมาหยุดปากไว้อีกครั้ง
ลีลาถอนหายใจ แล้วเรียกน้องชายให้ตามไปคุยในห้องทำงานแทนจะโวยวายเสียงดังต่อหน้าพนักงานเช่นนี้
“เทพ เข้าไปคุยกับพี่ในห้อง ส่วนทิน ลูกไปหาอะไรดื่มข้างล่างก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะเรียกลูกมาคุยอีกทีนะ” ลีลาพยายามจะปลอบสีหน้าตึงๆ ของลูกชาย ทั้งน้ำเสียงอ่อนโยน และลูบไหล่เบาๆ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งเมื่อลูกชายตอบรับสั้นๆ แล้วเดินจากไป ลีลาไม่ไว้ใจเลยขอให้หญิงสาวอีกคนช่วย
“ป้าฝากพี่ทินหน่อยได้ไหม หนูแพร”
แพรมณีตกใจกับคำขอร้องของลีลา หากเธอก็รับปาก และรีบเดินตามทินกฤตไปอย่างไว
“ผมตามเข้าไปด้วยไหมครับพ่อ” ธนทเอ่ยถาม แต่ก็ถูกบิดาผลักจนแทบล้ม
“ไม่ต้อง อย่างแกช่วยอะไรฉันไมได้หรอก! ส่วนแกไอ้ธนา ไปทำงานของแกไป ลากไอ้น้องไม่ได้เรื่องแกไปด้วย เห็นหน้าแล้วรำคาญ!” เทพทัตมองลูกชายคนเล็กด้วยสายตาหงุดหงิดปนเอือมระอา
ซึ่งธนทรู้เหตุผลดี เป็นเพราะเขาไม่เก่งเท่าธนา และลูกของป้าลีลาทั้งสอง ธนททำได้แค่งานเอกสารเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ที่ได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการก็เป็นเพราะเขาคือหลานชายของป้าลีลาเท่านั้น ไม่มีความสามารถอะไรเหมือนธนาที่เป็นนายแพทย์คนเก่ง ส่วนทินกฤตถึงจะสอบหมอไม่ติด ทว่าสมองของทินกฤตก็ดีกว่าธนทล้านเท่าเลย
“อย่าคิดมากนะเจ้านท พ่อโมโหอยู่น่ะ ไปเถอะ ไปหาอะไรทำให้สบายใจดีกว่า” ธนาปลอบน้อง ก่อนจะโอบไหล่พาน้องชายออกไปข้างนอกเช่นกัน
เทพทัตปิดประตูห้องทำงานพี่สาวสนิท ก็รีบอธิบายปัญหาที่เกิดขึ้น
“พี่ลี ผมไม่มีทางทำลายเวชธีระนะ ผมเห็นว่ายาตัวนั้นมันก็โอเคดี เรื่องข่าวไรพวกนั้น เจ้าทินกลัวไปเองมากกว่า”
“ทินกฤตไม่ใช่คนขี้กลัวแบบนั้น พี่เลี้ยงเขามา ทำไมพี่จะไม่รู้จักนิสัยลูกชายตัวเอง และพี่ก็รู้จักน้องชายตัวเองดีด้วย” ลีลานั่งโต๊ะทำงาน มองหน้าน้องชายด้วยความเอือมระอา เธอเหนื่อยกาย เหนื่อยใจกับน้องคนเล็กมาหลายปีเหลือเกิน
“พี่จะให้ทินตรวจสอบยาพวกนั้นก่อน ส่วนเทพ ไปคุมงานสร้างตึกใหม่แทนนะ”
“เดี๋ยวสิพี่ ตึกใหม่นั่นจะเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ ผมจะไปทำอะไร” เทพทัตโวยวาย เขาอาจจะชวดเงินหลายล้านจากการซื้อยารักษาโรคพวกนั้น แล้วไอ้การก่อสร้างนั่นก็ไม่มีจุดไหนทำเงินให้เขาได้เลย!
“ถ้าอยากทำมากกว่านี้ ก็ทำให้พี่เชื่อใจ ไว้วางใจเราสิ เทพ!” ลีลาหมดความอดทน ใช่เธอจะไม่รู้ว่าน้องชายทำอะไรไม่ดีลงไปบ้าง แต่เพราะเป็นน้องชายถึงได้พยายามปล่อยผ่านมาตลอด
“พี่เชื่อใจผมน้อยกว่าลูกชายที่ชักเป็นบ้าไปช่วงหนึ่งเนี่ยนะ ผมน่ะสติดีกว่าไอ้ทินอีก ผมจะบอกให้!” เทพทัตหลุดรื้อเรื่องที่ลีลาพยายามปกปิดมาตลอดออกมาจนได้ ลีลากำมือแน่น มองหน้าน้องชายด้วยความเจ็บปวด
“ออกไป!” ลีลาตวาดไล่น้องชายดังลั่น และพออีกฝ่ายผลักประตูห้องจากไปแล้ว นางก็ร้องไห้ออกมาอย่างปวดใจ
ลีลาเอาแต่คิดโทษตัวเอง เพราะนางเคยทำลายหลาน ทำให้หลานต้องจากไปโดยไม่ทันได้ลืมตาดูโลก ตอนนี้นางถึงได้รับกรรมอะไรแบบนี้
ณฐาแวะร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ริมสวนก่อนจะตรงเข้าแผนกประจำการของตัวเอง เขาอยากได้กาแฟดื่มก่อนเริ่มงานสักแก้ว และนั่นทำให้เขาเจอทินกฤตที่นั่งอยู่ลำพัง ก่อนจะเห็นแพรมณีเพิ่งออกจากเคาน์เตอร์พร้อมกาแฟร้อนในมือสองข้าง
“หมอณัฐ มาซื้อกาแฟหรือคะ” แพรมณีทักทายเสียงหวาน เธอดีใจที่ได้เจอคุณหมอหนุ่ม แม้จะรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ตาม อย่างน้อยการได้เจอหน้าชายที่แอบชอบก็ทำให้เช้าของเธอสดใสขึ้นเป็นกอง
“ครับ คุณแพรมาดื่มกาแฟกับคุณทินหรือครับ” ณฐาถามก่อนจะหันไปสบตารองผู้บริหารหนุ่ม ดูเหมือนทินกฤตจะจ้องตาเขากลับเช่นกัน
“ค่ะ พอดีเมื่อเช้ามีเรื่องนิดหน่อย” แพรมณีระบายลมหายใจออกมา
“ครับ” ณฐาตอบเพียงแค่นั้น ก่อนจะขอตัวผละสั่งกาแฟที่เคาน์เตอร์ ทำให้หญิงสาวต้องตัดใจเดินไปนั่งตรงข้ามชายหนุ่มอีกคน
แม้ณฐาจะละสายตาจากทินกฤตแล้ว หากก็ยังถูกสายตารองผู้บริหารคุกคามไม่เลิก ทีแรกณฐาก็รู้สึกอึดอัด อย่างไรอีกฝ่ายเป็นผู้บริหาร ถ้าไปทำอะไรเข้าก็อาจจะตกงานได้
แต่พอนึกถึงว่าอีกฝ่ายคือคนที่อาจจะจีบคนึงมาส ความกล้าหาญผุดขึ้นในหัวใจศัลยแพทย์หนุ่มทันที ทำไมเขาจะต้องกลัวตกงาน โรงพยาบาลอื่นต่างต้องการณฐาไปทำงานด้วยทั้งนั้น ทำให้ณฐาใจกล้า จ้องตาสู้กลับไปบ้าง
“คุณทินคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” แพรมณีเห็นลูกชายเจ้านายเอาแต่มองไปทางเคาน์เตอร์สั่งเครื่องดื่ม
“คุณสนิทสนมกับหมอหัวใจคนนั้นหรือครับ” ทินกฤตมองตามร่างสูงของหมอหัวใจที่เอ่ยถึง จนกระทั่งหมอหัวใจคนนั้นเดินออกจากร้านไป
“หมอณัฐหรือคะ แพรไม่ได้สนิทหรอกค่ะ” แพรมณีตอบเสียงอ่อย
“ผมได้ยินว่าสาวๆ ในโรงพยาบาลกรี๊ดกร๊าดหมอหัวใจคนนั้น เขาถูกสเปคคุณแพรด้วยหรือเปล่าครับ” ทินกฤตไม่แปลกใจเลยถ้าคนึงมาสจะชอบหมอณัฐแห่งศูนย์หัวใจ พอเห็นใกล้ๆ ทินกฤตก็เห็นด้วยว่าณฐาเป็นผู้ชายดูดีมากทีเดียว
แพรมณีหน้าแดงอย่างไม่ทันตั้งตัว และนั่นคือคำตอบที่ทินกฤตได้จากหญิงสาวคนสวย
“ชอบแบบนั้นสินะครับ แต่ผมดูเขาแข็งๆ ทื่อๆ เขาอาจจะไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยนกับผู้หญิงก็ได้” ทินกฤตก็กลัวว่าคนึงมาสจะเสียใจถ้าณฐาเป็นผู้ชายประเภทไม่แคร์โลกอย่างที่เขาคาดเดา
“ไม่ใช่หรอกค่ะ” อยู่ดีๆ แพรมณีก็ค้านเสียงแข็ง ทินกฤตเลิกคิ้ว มองอึ้งๆ เพราะไม่เคยเห็นแพรมณีไม่พอใจขนาดนี้มาก่อน ซึ่งเธอก็แก้ตัวแทนคุณหมอหนุ่มคนนั้น
“หมอณัฐเป็นคนดี ใจดี อ่อนโยน และสุภาพบุรุษมากนะคะ เขารู้ว่าสาวๆ ชอบเขามาก แต่เขาก็วางตัวกับผู้หญิงทุกคนดีมาก ที่ดูเฉยๆ แบบนั้นก็เพราะหมอณัฐไม่อยากให้ความหวังใคร แล้วก็น่าจะเป็นคนแสดงความรู้สึกไม่เก่งด้วย แต่แพรเชื่อนะคะว่าถ้าหมอณัฐชอบใครสักคนขึ้นมา หมอณัฐจะต้องเป็นคนรักที่น่ารักมากแน่ๆ” แพรมณีจำภาพณฐากับผู้หญิงในห้างสรรพสินค้าได้ดี แววตาของณฐาที่มีต่อสาวคนนั้นทั้งอ่อนโยนและหวานละมุน แพรมณีได้แต่รู้สึกอิจฉาผู้หญิงโชคดีคนนั้น แต่ถึงจะตาร้อนแค่ไหน เธอก็ไม่ได้อยากแย่งณฐามาเป็นของเธอหรอก
“คุณแพรคงชอบหมอณัฐมากจริงๆ” ทินกฤตรู้สึกได้เลย
รอยยิ้มของทินกฤตช่วยเตือนให้แพรมณีรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป เธอรีบขอโทษชายหนุ่มด้วยหน้าแดงๆ
“แพรขอโทษค่ะ แพรไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่คุณทินเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นนะ” ทินกฤตพูดแล้วก็ถอนหายใจ ถ้าแม่ไม่เข้ามาห้าม เทพทัตคงสามารถทำให้เขารู้สึกแย่ไปทั้งวันแน่
“วันก่อนที่คุณเทพเดินตามแพร แพรเห็นว่าคุณทินรู้จักกับแฟนของหมอณัฐใช่ไหมคะ” แพรมณีรอถามคำถามนี้มาตั้งนาน แต่หาจังหวะไม่ได้เลย
“กระต่ายน่ะหรือครับ ตกลงกระต่ายเป็นแฟนหมอณัฐหรือครับ” ทินกฤตไม่รู้เลยว่าเขาควรรู้สึกเช่นไรกับการพยักหน้าตอบของแพรมณี เขาไม่ชอบณฐาเพราะณฐาคบกับคนึงมาสที่อาจจะเป็นลูกสาวของเขา แต่แพรมณีก็ยืนยันว่าณฐาคือผู้ชายที่ดี ทินกฤตเองก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามคนึงมาสคบใครด้วยสิ
หรือทินกฤตควรทำความรู้จักหมอณัฐมากกว่านี้อีกหน่อยกันนะ
แล้วอีกเรื่องที่ทำให้ทินกฤตต้องจับตามองศัลยแพทย์หัวใจหนุ่มมากกว่าปกติ … ทินกฤตอยากหาทางเจอคนึงมาส หมอณัฐคนนั้นอาจจะช่วยเขาได้!
จบตอน
นำนิยายมาส่งหลังจากไม่ว่างเลย
ขอโทษด้วยนะคะ
พบกันใหม่ตอนหน้าน้าา
“สองสามวันนี้คุณหนูกระต่ายไม่มาโรงพยาบาลเลยนะครับ” เมื่อบวรมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลังขณะขับรถกลับจากประชุมข้างนอก เห็นสายตาเครียดๆ ของเจ้านายก็พอเดาสาเหตุได้ บวรเพิ่งได้ข่าวที่อาจจะทำให้เจ้านายอารมณ์ดีขึ้นบ้าง
“ผมไปสืบมาเพิ่มแล้วนะครับคุณทิน เปอร์เซนต์ที่คุณหนูกระต่ายจะคือลูกสาวของคุณเกินเก้าสิบเปอร์เซนต์นะครับ”
“ใจผมเชื่อว่ากระต่ายคือลูกสาวร้อยเปอร์เซนต์แล้วล่ะคุณบวร” ยิ่งทินกฤตทบทวนปัจจัยทุกอย่างที่เป็นไปได้ อย่างไรคนึงมาสก็น่าจะคือลูกสาวเขา นอกจากดวงตาสวยๆ ที่เหมือนแม่เจ้าตัว เขาคิดว่าคิ้ว จมูก ปากนั้นคล้ายเขามากเลย
“ทำไมพอรู้ว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวผม ผมถึงได้เจอเธอยากเย็นอย่างนี้นะ” ทินกฤตกุมขมับ หลังจากวันที่เขาไปรอเจอคนึงมาสหน้าสถาบันสอนภาษา เขาก็หาเธอไม่เจออีกเลย ไม่ว่าจะหน้าสถาบัน หรือที่เวชธีระ ทั้งที่เวชธีระคือที่ที่ได้เจอคนึงมาสโดยบังเอิญบ่อยมาก เขาคงทำให้คนึงมาสกลัวอย่างไม่ตั้งใจจริงๆ ไปแล้ว
“คุณทินครับ อย่าเพิ่งยอมแพ้นะครับ” บวรให้กำลังใจเจ้านาย
ทินกฤตส่งเสียงในลำคอตอบรับคนสนิทที่ขับรถให้เขาอยู่ แม้ใจจะหดหู่เรื่องลูกมากแค่ไหน แต่ไม่ใช่กับเรื่องคนเป็นแม่ เขาจะไม่ยอมให้มาสิณีหลบหน้าหรือหนีจากเขาไปอีกแน่นอน
เช้าวันทำงานอีกวันที่ณฐาลงจากห้องนอนเดินตามกลิ่นหอมไปถึงห้องครัว เมื่อเห็นคนึงมาสตระเตรียมข้าวต้มอยู่หน้าเตา ณฐาก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน
‘กระต่ายไม่อยากเจอคุณทินกฤตค่ะ’ เธอบอกเหตุผลที่ไม่อยากไปโรงพยาบาลเวชธีระ
‘ทำไมล่ะ’ ณฐาถามกลับอย่างแปลกใจ
‘บอกไม่ถูกค่ะ ก็แค่ไม่อยากเจอเฉยๆ’ คนึงมาสตอบเหตุผลแล้ว แต่ณฐาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ณฐาสงสัยว่าทินกฤตอาจจะทำอะไรคุกคามให้คนึงมาสกลัวมากกว่า
“พี่ณัฐคะ!” อยู่ดีๆ ก็มีเสียงดังปลุกณฐาจากภวังค์ความคิด ณฐาเห็นเจ้าของเสียงดังเมื่อครู่ยืนขมวดคิ้วมองเขาอยู่ “เป็นอะไรไปคะ กระต่ายเห็นพี่ณัฐยืนนิ่งๆ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว”
คนึงมาสเอ่ยถาม เมื่อครู่เธอตักข้าวต้มใส่ชามเสร็จ และกำลังจะยกออกจากครัวไปวางที่โต๊ะกินข้าว เธอกลับเห็นณฐายืนขวางประตูห้องครัวนิ่งเหมือนโดนสาป แถมส่งเสียงเรียกหลายครั้งกว่าจะรู้สึกตัวอีก
“เอ่อ มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ ส่งถาดชามข้าวต้มมาสิ ผมช่วยยกให้นะ”
“ขอบคุณค่ะ” คนึงมาสส่งยิ้มหวานให้ ยอมให้คนตัวสูงช่วยยกแล้วนำไปวางที่โต๊ะ หญิงสาวถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ข้างประตูครัวก่อนจะเดินตามมานั่งโต๊ะกินข้าว เธอนั่งตรงข้ามคนตัวสูงที่จัดชามข้าวสองใบลงบนโต๊ะ โดยมีปาท่องโก๋ ไข่ลวก กับน้ำเปล่าซึ่งหญิงสาวเตรียมวางไว้ที่กลางโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“ไม่มีส่วนของนายหิน นี่ออกไปแล้วหรือ” ณฐาเพิ่งสังเกตจำนวนชามบนถาดอาหาร
“ค่ะ น้าหินบอกมีประชุม กระต่ายเลยทำแซนวิชให้น้าหินไปกินระหว่างขับรถแทน” คนึงมาสตอบ ก่อนจะนึกบางเรื่องได้ “พี่ณัฐคะ เรื่องคุณทินกฤตน่ะค่ะ พี่ณัฐอย่าบอกเรื่องคุณทินให้น้าหินรู้ได้ไหมคะ”
คนึงมาสไม่แน่ใจว่าศิลารู้เรื่องทินกฤตมากน้อยแค่ไหน เธอค่อนข้างมั่นใจว่าศิลาไม่รู้ว่าทินกฤตคือพ่อของเธอ เพราะถ้าน้าชายรู้ น้าชายเธอจะยอมทำงานที่เวชธีระหรือ คนึงมาสคิดว่าน้าชายไม่น่าจะทราบ เท่าที่จำได้ น้าชายเธอทั้งโกรธทั้งแค้นพ่อแท้ๆ ของเธอจะตายไป อีกทั้งคนึงมาสเคยได้ยินแม่ย้ำกับยายว่าให้ปิดเรื่องพ่อเป็นความลับ ไม่อยากจะพูดให้ใครรื้อฟื้นอะไรอีก
“ได้สิ ผมรับปากกระต่าย ว่าแต่จะไม่บอกเหตุผลผมสักหน่อยหรือว่าทำไม กระต่ายกับคุณทินมีเรื่องอะไรกันแน่ ผมไม่เชื่อหรอกว่าเหตุผลคือ แค่ไม่อยากเจอเขาเฉยๆ หรือเขาทำอะไรกระต่ายหรือเปล่า” ณฐาถามพร้อมจ้องตา หวังจะรีดเค้นอีกฝ่ายคายความลับออกมา
“กระต่ายทำให้คุณทินเข้าใจผิดค่ะ กระต่ายแค่รู้สึกว่าคุณทินน่าจะคล้ายพ่อที่กระต่ายไม่เคยเห็นมาก่อนเท่านั้น แต่คุณทินคงไม่ได้คิดแบบนั้น” คนึงมาสอึดอัดจนยอมระบายให้ณฐาฟัง “กระต่ายไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณทินเข้าใจผิดเลยนะคะ”
“เวลามีผู้หญิงน่ารักๆ เข้าหา ผู้ชายก็มักเข้าข้างตัวเอง” ณฐาคาดเดาว่าทินกฤตคงเป็นผู้ชายประเภทนั้น แต่ก็แปลก เขาไม่เคยได้ยินข่าวฉาวๆ ของทินกฤตเกี่ยวกับผู้หญิงเลย
“ผู้หญิงน่ารักๆ หรือคะ” คนฟังรู้สึกเหมือนถูกชม แก้มใสเลยร้อนผ่าว หัวใจดวงน้อยก็เต้นตึกตัก
ณฐาชะงักช้อนที่กำลังจะยกเข้าปาก เมื่อรู้สึกตัวแล้วว่าเขาเพิ่งชมหญิงสาวตรงหน้าออกไป แต่ถึงจะเขินเขาก็ไม่หลบตา แถมยังส่งยิ้มให้อีก
“หวั่นไหวเลยล่ะ”
เป็นหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบเลี่ยงชายหนุ่มอย่างเอียงอาย เธอสัมผัสได้แต่รสชาติหวานๆ จากรอยยิ้มกว้างกับแววตาละมุน เธอชิมข้าวต้มที่ไม่ได้ปรุงเพิ่ม รู้สึกแต่รสหวาน หวานเสียจนเรียกมดได้ทั้งรัง
ทันทีที่ทินกฤตมาถึงบริเวณออฟฟิศบริหารของเวชธีระ เขายังไม่ทันเข้าห้องทำงานด้วยซ้ำ น้าชายตัวปัญหาก็โผล่มาหาเรื่องเขาแต่เช้า
“ไอ้ทิน แกสั่งระงับอนุมัติเอกสารจ่ายเงินของฉันงั้นหรือ” เทพทัตโมโหจนหน้าแดง “แกกล้าดียังไง!”
ทินกฤตไม่ตกใจเพราะรู้ดีว่าน้าชายจะต้องโมโหเขามาก เพียงแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดขุดน้าชายจอมขี้เกียจให้ตื่นแต่เช้ามาหาเขาเช่นนี้
“ผมไม่คิดว่าเราจะต้องเปลี่ยนบริษัทยานี่ครับ และคุณน้าก็อนุมัติเร็วเกินไปนะครับ” ทินกฤตให้เหตุผล เขามีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องจัดการบริหาร ก่อนจะถึงมือมารดา และเขาก็เห็นว่าการสั่งยาบริษัทใหม่มันมีพิรุธแปลกๆ หลายอย่าง หลายๆ เดือนมานี้เขาจับตามองน้าชาย พบว่าน้าชายยักยอกเงินไปหลายส่วน ส่วนเล็กๆ น้อยๆ บ้างเขาก็ยอมปล่อยให้ผ่านหลายเรื่องเพราะไม่อยากให้แม่ปวดหัวกับน้าชายก็จริง แต่ต้องไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับยาหรือสิ่งที่จะกระทบกับผู้ป่วยของเวชธีระ
“แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันวะ แกไม่ใช่พี่ลี แกเป็นแค่หลานฉันนะเว้ย” เทพทัตหงุดหงิดที่ต้องตื่นมารับโทรศัพท์จากบริษัทยาแห่งหนึ่ง ทั้งที่มั่นใจว่าจะไม่มีใครกล้าขัดขวาง และเอกสารก็ไม่น่าจะถูกใครเห็นด้วย
“ผมเป็นรองประธานกรรมการบริหาร รอจากคุณแม่ ทำไมผมถึงตรวจสอบเอกสารไมได้ล่ะครับ คุณแม่ให้สิทธิ์ผม คุณน้าก็รอให้ผมตรวจยาตัวใหม่ก่อน ผมใช้เวลาใม่นานหรอกครับ เรื่องแบบนี้ใจร้อนไป ถ้าเกิดเสียหาย เราจะเสียทั้งหมดเลยนะครับ”
“แกคิดว่าฉันจะทำอะไรวะ!” เทพทัตท้วงอย่างเดือดดาล หน้าตาแดงก่ำเหมือนยักษ์ ทำเอาลูกชายสองคนที่เพิ่งรีบร้อนมาดูบิดาต้องรีบเข้ามารั้งแขน
“พ่อ พ่อใจเย็นๆ สิครับ” ธนาร้องห้ามบิดาไว้ ธนาเป็นศัลยแพทย์สมองคนเก่งวัยสี่สิบปี เป็นลูกชายคนโตของเทพทัต ซึ่งความเก่งของธนาได้มาจากแม่เจ้าตัวล้วนๆ น่าเสียดายที่แม่เจ้าตัวได้จากไปหลายปีแล้ว
ส่วนธนท ลูกชายคนเล็กวัยสามสิบห้าปีนั้น ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอย่างไม่รู้จะห้ามพ่ออย่างไรดี
“แกปล่อยฉันนะ แกดูมันพูดสิ พูดอย่างกับฉันเป็นตัวอะไร ถ้าโรงพยาบาลนี้จะพังก็เพราะแกนั่นแหละไอ้ …” เทพทัตชี้หน้าหลานชาย คำพูดร้ายกาจเกือบหลุดปากถ้าไม่ถูกลีลาเข้ามายืนขวางหน้าไว้
“เทพ! นี่มาโวยวายอะไรแต่เช้า แล้วคิดจะพูดอะไร” ลีลาไม่พอใจน้องชายคนเล็กอย่างมาก นอกจากจะไม่ช่วยทำงานลัวยังชอบสร้างปัญหาเพิ่มอีก
“ไอ้ทินมันระงับการจ่ายเงินของผม พี่ลี! มันไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น นี่ผมเป็นผู้บริหารที่นี่เหมือนกันนะ” เทพทัตทวงสิทธิ์ของตัวเองอย่างโกรธจัด
“หมายความว่ายังไงน่ะทิน” ลีลาหันไปถามลูกชายที่ยืนหน้าเครียดอีกด้าน
“บริษัทยาที่คุณน้าสั่งซื้อยามามีข่าวไม่ดีครับแม่ ผมเลยอยากตรวจสอบให้ละเอียดกว่านี้ ผมไม่อยากให้เป็นอันตรายกับคนไข้ของเวชธีระครับ”
“มันไม่จริงนะพี่ลี” เทพทัตแย้ง แต่ลีลาก็ส่งสายตาคมกริบมาหยุดปากไว้อีกครั้ง
ลีลาถอนหายใจ แล้วเรียกน้องชายให้ตามไปคุยในห้องทำงานแทนจะโวยวายเสียงดังต่อหน้าพนักงานเช่นนี้
“เทพ เข้าไปคุยกับพี่ในห้อง ส่วนทิน ลูกไปหาอะไรดื่มข้างล่างก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะเรียกลูกมาคุยอีกทีนะ” ลีลาพยายามจะปลอบสีหน้าตึงๆ ของลูกชาย ทั้งน้ำเสียงอ่อนโยน และลูบไหล่เบาๆ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งเมื่อลูกชายตอบรับสั้นๆ แล้วเดินจากไป ลีลาไม่ไว้ใจเลยขอให้หญิงสาวอีกคนช่วย
“ป้าฝากพี่ทินหน่อยได้ไหม หนูแพร”
แพรมณีตกใจกับคำขอร้องของลีลา หากเธอก็รับปาก และรีบเดินตามทินกฤตไปอย่างไว
“ผมตามเข้าไปด้วยไหมครับพ่อ” ธนทเอ่ยถาม แต่ก็ถูกบิดาผลักจนแทบล้ม
“ไม่ต้อง อย่างแกช่วยอะไรฉันไมได้หรอก! ส่วนแกไอ้ธนา ไปทำงานของแกไป ลากไอ้น้องไม่ได้เรื่องแกไปด้วย เห็นหน้าแล้วรำคาญ!” เทพทัตมองลูกชายคนเล็กด้วยสายตาหงุดหงิดปนเอือมระอา
ซึ่งธนทรู้เหตุผลดี เป็นเพราะเขาไม่เก่งเท่าธนา และลูกของป้าลีลาทั้งสอง ธนททำได้แค่งานเอกสารเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ที่ได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการก็เป็นเพราะเขาคือหลานชายของป้าลีลาเท่านั้น ไม่มีความสามารถอะไรเหมือนธนาที่เป็นนายแพทย์คนเก่ง ส่วนทินกฤตถึงจะสอบหมอไม่ติด ทว่าสมองของทินกฤตก็ดีกว่าธนทล้านเท่าเลย
“อย่าคิดมากนะเจ้านท พ่อโมโหอยู่น่ะ ไปเถอะ ไปหาอะไรทำให้สบายใจดีกว่า” ธนาปลอบน้อง ก่อนจะโอบไหล่พาน้องชายออกไปข้างนอกเช่นกัน
เทพทัตปิดประตูห้องทำงานพี่สาวสนิท ก็รีบอธิบายปัญหาที่เกิดขึ้น
“พี่ลี ผมไม่มีทางทำลายเวชธีระนะ ผมเห็นว่ายาตัวนั้นมันก็โอเคดี เรื่องข่าวไรพวกนั้น เจ้าทินกลัวไปเองมากกว่า”
“ทินกฤตไม่ใช่คนขี้กลัวแบบนั้น พี่เลี้ยงเขามา ทำไมพี่จะไม่รู้จักนิสัยลูกชายตัวเอง และพี่ก็รู้จักน้องชายตัวเองดีด้วย” ลีลานั่งโต๊ะทำงาน มองหน้าน้องชายด้วยความเอือมระอา เธอเหนื่อยกาย เหนื่อยใจกับน้องคนเล็กมาหลายปีเหลือเกิน
“พี่จะให้ทินตรวจสอบยาพวกนั้นก่อน ส่วนเทพ ไปคุมงานสร้างตึกใหม่แทนนะ”
“เดี๋ยวสิพี่ ตึกใหม่นั่นจะเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ ผมจะไปทำอะไร” เทพทัตโวยวาย เขาอาจจะชวดเงินหลายล้านจากการซื้อยารักษาโรคพวกนั้น แล้วไอ้การก่อสร้างนั่นก็ไม่มีจุดไหนทำเงินให้เขาได้เลย!
“ถ้าอยากทำมากกว่านี้ ก็ทำให้พี่เชื่อใจ ไว้วางใจเราสิ เทพ!” ลีลาหมดความอดทน ใช่เธอจะไม่รู้ว่าน้องชายทำอะไรไม่ดีลงไปบ้าง แต่เพราะเป็นน้องชายถึงได้พยายามปล่อยผ่านมาตลอด
“พี่เชื่อใจผมน้อยกว่าลูกชายที่ชักเป็นบ้าไปช่วงหนึ่งเนี่ยนะ ผมน่ะสติดีกว่าไอ้ทินอีก ผมจะบอกให้!” เทพทัตหลุดรื้อเรื่องที่ลีลาพยายามปกปิดมาตลอดออกมาจนได้ ลีลากำมือแน่น มองหน้าน้องชายด้วยความเจ็บปวด
“ออกไป!” ลีลาตวาดไล่น้องชายดังลั่น และพออีกฝ่ายผลักประตูห้องจากไปแล้ว นางก็ร้องไห้ออกมาอย่างปวดใจ
ลีลาเอาแต่คิดโทษตัวเอง เพราะนางเคยทำลายหลาน ทำให้หลานต้องจากไปโดยไม่ทันได้ลืมตาดูโลก ตอนนี้นางถึงได้รับกรรมอะไรแบบนี้
ณฐาแวะร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ริมสวนก่อนจะตรงเข้าแผนกประจำการของตัวเอง เขาอยากได้กาแฟดื่มก่อนเริ่มงานสักแก้ว และนั่นทำให้เขาเจอทินกฤตที่นั่งอยู่ลำพัง ก่อนจะเห็นแพรมณีเพิ่งออกจากเคาน์เตอร์พร้อมกาแฟร้อนในมือสองข้าง
“หมอณัฐ มาซื้อกาแฟหรือคะ” แพรมณีทักทายเสียงหวาน เธอดีใจที่ได้เจอคุณหมอหนุ่ม แม้จะรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ตาม อย่างน้อยการได้เจอหน้าชายที่แอบชอบก็ทำให้เช้าของเธอสดใสขึ้นเป็นกอง
“ครับ คุณแพรมาดื่มกาแฟกับคุณทินหรือครับ” ณฐาถามก่อนจะหันไปสบตารองผู้บริหารหนุ่ม ดูเหมือนทินกฤตจะจ้องตาเขากลับเช่นกัน
“ค่ะ พอดีเมื่อเช้ามีเรื่องนิดหน่อย” แพรมณีระบายลมหายใจออกมา
“ครับ” ณฐาตอบเพียงแค่นั้น ก่อนจะขอตัวผละสั่งกาแฟที่เคาน์เตอร์ ทำให้หญิงสาวต้องตัดใจเดินไปนั่งตรงข้ามชายหนุ่มอีกคน
แม้ณฐาจะละสายตาจากทินกฤตแล้ว หากก็ยังถูกสายตารองผู้บริหารคุกคามไม่เลิก ทีแรกณฐาก็รู้สึกอึดอัด อย่างไรอีกฝ่ายเป็นผู้บริหาร ถ้าไปทำอะไรเข้าก็อาจจะตกงานได้
แต่พอนึกถึงว่าอีกฝ่ายคือคนที่อาจจะจีบคนึงมาส ความกล้าหาญผุดขึ้นในหัวใจศัลยแพทย์หนุ่มทันที ทำไมเขาจะต้องกลัวตกงาน โรงพยาบาลอื่นต่างต้องการณฐาไปทำงานด้วยทั้งนั้น ทำให้ณฐาใจกล้า จ้องตาสู้กลับไปบ้าง
“คุณทินคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” แพรมณีเห็นลูกชายเจ้านายเอาแต่มองไปทางเคาน์เตอร์สั่งเครื่องดื่ม
“คุณสนิทสนมกับหมอหัวใจคนนั้นหรือครับ” ทินกฤตมองตามร่างสูงของหมอหัวใจที่เอ่ยถึง จนกระทั่งหมอหัวใจคนนั้นเดินออกจากร้านไป
“หมอณัฐหรือคะ แพรไม่ได้สนิทหรอกค่ะ” แพรมณีตอบเสียงอ่อย
“ผมได้ยินว่าสาวๆ ในโรงพยาบาลกรี๊ดกร๊าดหมอหัวใจคนนั้น เขาถูกสเปคคุณแพรด้วยหรือเปล่าครับ” ทินกฤตไม่แปลกใจเลยถ้าคนึงมาสจะชอบหมอณัฐแห่งศูนย์หัวใจ พอเห็นใกล้ๆ ทินกฤตก็เห็นด้วยว่าณฐาเป็นผู้ชายดูดีมากทีเดียว
แพรมณีหน้าแดงอย่างไม่ทันตั้งตัว และนั่นคือคำตอบที่ทินกฤตได้จากหญิงสาวคนสวย
“ชอบแบบนั้นสินะครับ แต่ผมดูเขาแข็งๆ ทื่อๆ เขาอาจจะไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยนกับผู้หญิงก็ได้” ทินกฤตก็กลัวว่าคนึงมาสจะเสียใจถ้าณฐาเป็นผู้ชายประเภทไม่แคร์โลกอย่างที่เขาคาดเดา
“ไม่ใช่หรอกค่ะ” อยู่ดีๆ แพรมณีก็ค้านเสียงแข็ง ทินกฤตเลิกคิ้ว มองอึ้งๆ เพราะไม่เคยเห็นแพรมณีไม่พอใจขนาดนี้มาก่อน ซึ่งเธอก็แก้ตัวแทนคุณหมอหนุ่มคนนั้น
“หมอณัฐเป็นคนดี ใจดี อ่อนโยน และสุภาพบุรุษมากนะคะ เขารู้ว่าสาวๆ ชอบเขามาก แต่เขาก็วางตัวกับผู้หญิงทุกคนดีมาก ที่ดูเฉยๆ แบบนั้นก็เพราะหมอณัฐไม่อยากให้ความหวังใคร แล้วก็น่าจะเป็นคนแสดงความรู้สึกไม่เก่งด้วย แต่แพรเชื่อนะคะว่าถ้าหมอณัฐชอบใครสักคนขึ้นมา หมอณัฐจะต้องเป็นคนรักที่น่ารักมากแน่ๆ” แพรมณีจำภาพณฐากับผู้หญิงในห้างสรรพสินค้าได้ดี แววตาของณฐาที่มีต่อสาวคนนั้นทั้งอ่อนโยนและหวานละมุน แพรมณีได้แต่รู้สึกอิจฉาผู้หญิงโชคดีคนนั้น แต่ถึงจะตาร้อนแค่ไหน เธอก็ไม่ได้อยากแย่งณฐามาเป็นของเธอหรอก
“คุณแพรคงชอบหมอณัฐมากจริงๆ” ทินกฤตรู้สึกได้เลย
รอยยิ้มของทินกฤตช่วยเตือนให้แพรมณีรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป เธอรีบขอโทษชายหนุ่มด้วยหน้าแดงๆ
“แพรขอโทษค่ะ แพรไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่คุณทินเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นนะ” ทินกฤตพูดแล้วก็ถอนหายใจ ถ้าแม่ไม่เข้ามาห้าม เทพทัตคงสามารถทำให้เขารู้สึกแย่ไปทั้งวันแน่
“วันก่อนที่คุณเทพเดินตามแพร แพรเห็นว่าคุณทินรู้จักกับแฟนของหมอณัฐใช่ไหมคะ” แพรมณีรอถามคำถามนี้มาตั้งนาน แต่หาจังหวะไม่ได้เลย
“กระต่ายน่ะหรือครับ ตกลงกระต่ายเป็นแฟนหมอณัฐหรือครับ” ทินกฤตไม่รู้เลยว่าเขาควรรู้สึกเช่นไรกับการพยักหน้าตอบของแพรมณี เขาไม่ชอบณฐาเพราะณฐาคบกับคนึงมาสที่อาจจะเป็นลูกสาวของเขา แต่แพรมณีก็ยืนยันว่าณฐาคือผู้ชายที่ดี ทินกฤตเองก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามคนึงมาสคบใครด้วยสิ
หรือทินกฤตควรทำความรู้จักหมอณัฐมากกว่านี้อีกหน่อยกันนะ
แล้วอีกเรื่องที่ทำให้ทินกฤตต้องจับตามองศัลยแพทย์หัวใจหนุ่มมากกว่าปกติ … ทินกฤตอยากหาทางเจอคนึงมาส หมอณัฐคนนั้นอาจจะช่วยเขาได้!
จบตอน
นำนิยายมาส่งหลังจากไม่ว่างเลย
ขอโทษด้วยนะคะ
พบกันใหม่ตอนหน้าน้าา
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 เม.ย. 2560, 03:56:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 เม.ย. 2560, 04:07:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1074
| << ตอนที่ 7 - 100% | ตอนที่ 9 >> |
แว่นใส 3 เม.ย. 2560, 07:11:21 น.
จะให้หมอณัฐช่วยยังไงนะคุณพ่อ
จะให้หมอณัฐช่วยยังไงนะคุณพ่อ
สิรินดา 3 เม.ย. 2560, 21:14:16 น.
แวะมาทักทาย
แวะมาทักทาย