หัวใจลายกระต่าย (รอลงต่อนะคะ)
ถ้าหัวใจคือดวงจันทร์ที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
ความรักก็คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดวงจันทร์สว่างไสว
หัวใจที่ได้รับความรักจากเธอก็เช่นกัน
เธอเห็นความรักของฉันใช่ไหม?
Tags: หัวใจ กระต่าย ปิ่นนลิน รัก คุณหมอ
ตอน: ตอนที่ 9
ตอนที่ 9
แม้ว่าคนึงมาสจะพยายามหลีกเลี่ยงการพบหน้าทินกฤตมากแค่ไหน แต่เสี้ยวส่วนหนึ่งภายในหัวใจคนเป็นลูกก็อยากเห็นหน้าพ่ออยู่ดี พอเลิกเรียนตอนบ่ายวันต่อมา คนึงมาสก็ลังเลว่าเธอจะแอบไปดูทินกฤตอีกดีหรือไม่ กระทั่งมารดาส่งข้อความมาหา
‘กระต่าย แม่โทรหาน้าหิน เสียงน้าหินแย่มากเลย ลูกคอยห้ามน้าหินทำงานหนักด้วยนะลูก’
“น้าหิน! โธ่ ก็เอาแต่ทำงานไม่ยอมพักผ่อนเลย” คนึงมาสถอนหายใจกับน้าชายจอมบ้างาน
ความห่วงใยในตัวน้าชาย ทำให้เธอตัดสินใจไปรอลากตัวน้าชายกลับบ้านไปพักผ่อน ไม่กลัวจะต้องเจอหน้าทินกฤตอีกแล้ว
พอถึงแผนกทันตกรรม คนึงมาสก็ถอดหน้ากากอนามัยที่เธอซื้อมาสวมไว้ป้องกันทั้งโรคจากคนป่วย และไม่ให้ถูกทินกฤตเห็นหน้านั้น เพื่อทักทายกับพยาบาลสาวตรงเคาน์เตอร์หน้าแผนก
“สวัสดีค่ะ คือ หมอศิลายังตรวจอยู่ไหมคะ แล้วตรวจถึงกี่โมงหรือคะ”
“นัดคุณหมอไว้หรือคะ วันนี้คิวคุณหมอศิลาแน่นทั้งวันเลยค่ะ ตอนนี้คุณหมอศิลาก็ไม่อยู่ที่แผนกด้วยค่ะ พอดีเป็นช่วงพักเบรกของคุณหมอค่ะ” พยาบาลสาวตอบกลับเสียงหวาน
“เปล่าค่ะ ดิฉันเป็นญาติคุณหมอค่ะ มารอพบคุณหมอเรื่องส่วนตัว … ขอทราบเวลาตรวจของคุณหมอหน่อยได้ไหมคะ” คนึงมาสย่นจมูกเมื่อได้ยินว่าน้าชายก็พักอยู่ ทำไมเธอทั้งโทรหา และส่งข้อความมาหาศิลา น้าชายถึงปิดเครื่อง แถมไม่อ่านข้อความอะไรเลยนะ หรือน้าชายเธอไปหลับน็อคอยู่ที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย
พยาบาลสาวร่ายเวลาตรวจของศิลาเสร็จสรรพ คนึงมาสเห็นว่ากว่าศิลาจะเลิกก็อีกสองชั่วโมง
“ถ้าเกิดดิฉันจะฝากข้อความถึงคุณหมอศิลาไว้จะได้ไหมคะ” คนึงมาสเห็นพยาบาลสาวตอบว่าได้ เธอก็เขียนชื่อและข้อความว่า ‘โทรฯ กลับหาหนูด้วย’ ทิ้งไว้กับพยาบาลสาว ก่อนจะไปหาร้านกาแฟนั่งรอ
ขณะที่คนึงมาสกำลังจะเดินออกจากเคาน์เตอร์ พยาบาลร่างอุ้ยอ้าย อายุมากกว่าเธอไม่กี่ปีก็เดินมาเมาท์กับพยาบาลอีกคนซึ่งอยู่ไม่ไกลเธอมาก
“ได้ยินมาว่าคุณทินกฤตโดนคุณเทพทัตหาเรื่องอีกแล้วล่ะเธอ” พยาบาลสาวร่างอุ้ยอ้ายเล่าเสียงเบาก็จริง หากคนึงมาสก็หูดี และตั้งใจแอบฟัง
“สงสารคุณทินนะ พี่ชายก็มาตายไป แม่ก็เหมือนจะไม่เชื่อใจว่าคุณทินจะบริหารที่นี่ได้เลยไม่ยอมวางมือเสียที อีตาคุณเทพทัตก็เลยได้ใจ เพราะคุณลีลาคอยให้ท้าย ทำไมคุณลีลาถึงไม่ไว้ใจคุณทินนะ คุณทินก็ออกจะเก่ง” พยาบาลสาวอีกคนออกความเห็น
ใครๆ ที่นี่ก็เห็นฝีมือของทินกฤตในการพัฒนางานในโรงพยาบาลหลายๆ อย่าง โรงพยาบาลดูทันสมัย ได้รับการยอมรับ และมีชื่อเสียงติดอันดับในภูมิภาคเอเชีย ทินกฤตอาจจะไม่ค่อยออกหน้าว่าเป็นฝีมือวางแผนของตัวเอง แต่ต่างก็รู้ว่าเป็นฝีมือรองผู้บริหารหนุ่มวัยสี่สิบปีคนเก่ง
“ฉันเคยได้ยินมาว่าคุณทินเคยรักษาสมองมาน่ะสิ เหมือนจะห้ามเครียดจัด ไม่อย่างนั้นจะทำให้ชักและเป็นอันตรายได้”
รักษาสมอง?
คนึงมาสหันมองไปทางพยาบาลอุ้ยอ้ายที่รู้ลึกรู้จริงอย่างตกใจ และนั่นทำให้พยาบาลสูงวัยต้องรีบเข้าไปปรามรุ่นน้องทั้งสอง
“นี่พวกเธอจะเมาท์กันอีกนานไหม”
คนึงมาสเองก็รู้สึกตัวว่าถูกจับตามอง เธอเลยรีบเดินออกจากแผนกทันตกรรมด้วยความสงสัยเต็มหัวใจ
แพรมณีเดินตามหาลีลาจนทั่วตึกใหญ่ก็ยังไม่เจอ เธอขมวดคิ้วกังวลว่าลีลาหายไปไหนในเวลานี้ หากคนที่เธอเจอระหว่างทางกลับเป็นทันตแพทย์หนุ่มศิลา แพรมณีมองศิลาที่หลับคาเก้าอี้ริมทางเดินอย่างแปลกใจ ก่อนจะเริ่มเป็นห่วงจนต้องเข้าไปสะกิดปลุกเจ้าตัว
“คุณหิน คุณหินคะ”
“อีกห้านาทีนะพี่แต ห้านาทีนะ” ศิลายังหลับตา แต่กลับขมวดคิ้วพึมพำตอบด้วยน้ำเสียงอ้อน แพรมณีมองศิลาตาโต เธอไม่เคยได้ยินน้ำเสียงเหมือนเด็กโยเยจากทันตแพทย์หนุ่มร่างสูงผู้นี้มาก่อน ศิลาชอบพูดและสนทนาด้วยท่าทางสุขุม เป็นผู้ใหญ่ แต่แพรมณีก็คิดว่าหน้าตาขัดใจกับน้ำเสียงโยเยแบบนี้ก็น่ารักดี
“ห้านาทีก็ไม่ได้นะคะ ตรงนี้ริมทางเดิน ระวังผู้บริหารมาเห็นจะโดนดุนะคะ หมอหิน” แพรมณีแกล้งส่งเสียงดุใส่ ซึ่งก็ได้ผล เพราะศิลาลืมตาทันที พอเห็นว่าเป็นเธอที่นั่งข้างๆ ไม่ใช่คนที่เขาอ้อน ศิลาก็ตกใจจนหน้าตาเหรอหรา
“เอ่อ คุณแพร ผมขอโทษครับ นี่ผมพูดอะไรออกไปหรือเปล่า” ศิลาถามพลางรีบร้อนหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดรอบริมฝีปาก แม้ปกติเขาจะไม่ใช่คนนอนน้ำลายยืด แต่ก็อดกังวลไม่ได้
“พูดค่ะ คุณหินอ้อนขอนอนต่ออีกห้านาที” แพรมณีตอบ ก่อนจะหัวเราะขำกับตาเบิกกว้างของชายหนุ่ม “พี่แตนี่พี่สาวหรือคะ หรือว่าเป็นคนรัก”
“ไม่ใช่นะครับ! พี่แตคือพี่สาวผม คือ ผมเป็นน้องคนเล็กก็เลยติดจะอ้อนพี่บ้าง” ศิลารีบตอบ กลัวอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด
“ค่ะ ว่าแต่ทำไมคุณหินมาหลับอะไรตรงนี้คะ ไม่สบายหรือเปล่า” แพรมณีมองสำรวจคนในชุดสีขาว หน้าตาหล่อเหลาเหมือนจะอิดโรยไปบ้าง ขอบตาก็โหลอย่างกับหมีแพนด้า
“ผมนอนไม่ค่อยพอน่ะครับ โดนสั่งให้เข้าร่วมสัมนางานวิจัย ตอนบ่ายก็ตรวจคนไข้ ตกเย็นก็ไปทำงานนอกอีก เมื่อกี้รู้สึกมึนๆ เลยจะนั่งพัก แต่ดันหลับไปได้”
“คุณหินทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าคะ” แพรมณีเอ่ยถาม เธอยังไม่ทันได้คำตอบจากปากชายหนุ่ม ท้องเจ้าตัวก็ร้องตอบมาแทน
โคร่ก …
“ท่าทางคุณหินจะทำงานหนักจริงๆ นั่นแหละค่ะ” แพรมณีกลั้นหัวเราะไม่ไหว ส่วนศิลาไม่รู้จะแก้อายอย่างไรเลยหัวเราะไปด้วยเลย
“เราไปหาอะไรรองท้องที่มินิมาร์ทดีไหมคะคุณหิน”
“ก็ดีนะครับ” ศิลาตอบอย่างเห็นด้วย เขากับเธอจึงเดินไปมินิมาร์ทด้านล่างด้วยกัน
อีกด้านหนึ่ง คนึงมาสยังคงคิดมากเรื่องที่ได้ยิน พยาบาลพวกนั้นบอกว่าทินกฤตเคยผ่าตัดสมองงั้นหรือ แล้วทินกฤตเป็นอะไร ทำไมต้องผ่าตัด
หญิงสาวเดินรอบๆ สวนหย่อมด้านหลังตึกใหญ่ และนั่นทำให้เธอเจอทินกฤตเข้า
“คุณทิน” คนึงมาสตกใจกับการเห็นคนที่พยายามเลี่ยงมาตลอด เธออาจจะอยู่ในสวนหย่อม และทินกฤตเดินอยู่ในอาคารก็จริง ทว่าทินกฤตก็หันมาเห็นและสบตาเธออย่างจัง นับว่าโชคดีที่ระยะห่างของเธอกับเขาค่อนข้างไกล แต่คนึงมาสก็ไม่อยู่รอให้ทินกฤตออกมาจับตัวเธอได้หรอก!
“กระต่าย! … คุณบวร! โทรสั่งให้กล้องวงจรปิดจับตามกระต่ายเร็วเข้า” ทินกฤตรู้ดีว่าเขาไม่มีทางวิ่งทันคนึงมาสแน่ๆ จึงหันไปสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ
“ครับๆ” บวรรับคำ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบตรงไปยังห้องกล้องวงจรปิด ภาพที่เขาเห็นก็คือคนึงมาสรีบไปยังแผนกทันตกรรม เธอแวะเคาน์เตอร์พยาบาล หากไม่ถึงห้านาทีหญิงสาวก็กลับออกจากแผนกทันตกรรมแล้วเปลี่ยนทิศทางไปอีกที่ ทินกฤตเป็นคนปรับปรุงผังตึกใหม่เองมีหรือจะเดาทางหญิงสาวไม่ได้
“ไปหาหมอคนนั้นสินะ”
“ว่าอะไรนะครับคุณทิน” บวรถามเพราะได้ยินเจ้านายพูดไม่ชัด แต่เจ้านายก็ไม่ได้ตอบคำถามเขา
ทินกฤตจับตามองคนึงมาสเดินเข้าไปในศูนย์หัวใจ ก่อนเขาเองจะอมยิ้มอย่างพอใจ เพราะคนึงมาสต้องเดินออกมาเพียงคนเดียวอีกแล้ว
“บวร คุณเตรียมรถนะ ผมจะขับรถตามกระต่ายไป” ทินกฤตคิดว่าเขาอาจจะรู้ว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนก็ตอนนี้นี่ล่ะ
“เอ่อ ผมมีเรื่องจะรายงานคุณทินครับ คือว่า เมื่อวานหลังจากคุณทินสั่งให้ผมสะกดรอยตามคุณหมอณฐา ผมก็รู้มาว่าคุณหนูกระต่ายอยู่บ้านเดียวกับคุณหมอณฐาครับ” บวรรายงานอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วสิ่งที่หวั่นใจก็เกิดขึ้นจริง ทินกฤตถลึงตาโต ถามกลับเสียงดัง
“แล้วทำไมคุณเพิ่งบอกผมเนี่ย” น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ
“ก็คุณทินเครียดๆ เรื่องคุณเทพ ผมก็เลยไม่รู้จะรายงานตอนไหนดี” บวรยอมรับผิดแต่โดยดี “คุณทินอย่าเครียดนะครับ บางทีอาจจะเป็นข่าวผิดก็ได้ เพราะผมได้รายงานแค่คืนเดียวเองครับ”
“งั้นก็ตามไปดู คุณรีบไปเอารถออกเลย ไปที่ที่กระต่ายอยู่เดี๋ยวนี้!” ทินกฤตสั่งเสียงเข้ม หัวใจคนเป็นพ่อร้อนระอุเมื่อรู้ว่า(คนที่น่าจะเป็น)ลูกสาวนั้นอาศัยอยู่กับผู้ชาย!!
พอรถแทกซี่จอดที่หน้าบ้าน คนึงมาสจ่ายเงิน ลงจากรถด้วยสีหน้ากลุ้มๆ เธอกลัวแต่จะเจอหน้าทินกฤต เลยไม่ได้พาน้าชายกลับบ้านมาด้วย แถมพอไปหาณฐาที่ศูนย์หัวใจ ณฐาก็ไม่ได้อยู่โรงพยาบาลตลอดบ่าย คนึงมาสได้แต่หวังว่าน้าชายจะกลับบ้านอย่างปลอดภัย หรือไม่ก็ควรจะนอนพักที่ห้องพักแพทย์ไปก่อน เธอเองก็ได้ทั้งส่งข้อความในโทรศัพท์มือถือ และฝากข้อความถึงน้าชายไว้กับพยาบาลเรียบร้อยแล้ว
หญิงสาวก้มหน้า ง่วนกับการล้วงหากุญแจบ้านจากในกระเป๋าสะพายจนไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีใครบางคนหยุดยืนอยู่ด้านหลัง กระทั่งใครคนนั้นส่งเสียงเรียกเธอ
“กระต่าย นี่หนูอยู่ที่นี่จริงหรือ”
คนึงมาสชะงักกับสิ่งที่ทำอยู่ เธอค่อยๆ หันไปตามเสียงทุ้มของใครคนนั้น และเพียงว่าเป็นใครเห็นเต็มตา เธอก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น
“คุณทินกฤต! คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”
“ทำไมหนูต้องหลบผมด้วย” ทินกฤตจะไม่ยอมให้คนึงมาสหลบหน้าเขาอีกแล้ว “ผมมีเรื่องจะถามหนูนะ”
“กระต่ายไม่มีอะไรจะตอบคุณนี่คะ กระต่ายว่าคุณรีบไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวน้าชายกระต่ายมาเห็น คงไม่ดีแน่ๆ” คนึงมาสกลัวหลายอย่าง ทั้งศิลา ณฐา หรือดีไม่ดี เกิดแม่ของเธอโผล่มา เรื่องราวจะต้องแย่แน่ๆ
“ไม่นะ ขอร้องล่ะ เราคุยกันหน่อยเถอะนะ” ทินกฤตคว้าข้อมือเล็กของคนที่พยายามจะเดินหนี เขาแค่อยากได้คำตอบบางเรื่อง
“ไม่ค่ะ ปล่อยเถอะค่ะคุณทินกฤต กระต่ายไม่มีเรื่องจะคุยกับคุณจริงๆ นะคะ” คนึงมาสต้องหาทางให้ทินกฤตไปให้พ้นบ้านน้าชายโดนด่วนเลย! “คุณกลับไปเถอะค่ะ กระต่ายขอร้องนะคะ”
ระหว่างยื้อยุดกันอยู่นั้น อยู่ดีๆ ก็มีแรงหนักๆ ซัดเข้าที่หน้าเขาอย่างแรง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของคนึงมาส ทินกฤตก็ถลาล้มไปด้านหลังเรียบร้อยแล้ว
“ระวังนะกระต่าย!” เสียงของณฐาดังขึ้นพร้อมดึงให้หญิงสาวที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปมาหลบด้านหลัง
“พี่ณัฐ!” คนึงมาสเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นที่มาของแรง ณฐากำลังยืนขบกรามแน่น เห็นคุณหมอหนุ่มกำหมัดค้างไว้ ก็แทบจะร้องไห้ “พี่ณัฐ พี่ณัฐต่อยคุณทินกฤตหรือคะ” เอ่ยถามด้วยเสียงแหบแห้ง
“ว่าไงนะ คุณทินกฤตหรือ ไม่ใช่พวกโรคจิตหรือ” คุณหมอหนุ่มถามซ้ำ และหญิงสาวพยักหน้าตอบ หน้าแดงๆ ของณฐาค่อยๆ เปลี่ยนสี
แถมพอณฐามองเต็มสองตากับความจริงตรงหน้า หน้าของเขาก็ยิ่งถอดสีหนักกว่าเดิม นี่เขาเข้าใจผิดจนต่อยลูกชายผู้บริหารหรือนี่!!
จบตอน
นำนิยายมาส่งต่อแล้วค่า
มีเวลาก็รีบๆ ลงอย่างไว 5555
คุณ ole - ขอบคุณนะค้า
คุณ แว่นใส - ก็จะตามหาลูกสาวนี่ล่ะค่า เลยเจ็บตัวเล้ย
คุณ สิรินดา - ขอบคุณค่า ^^
พบกันตอนหน้านะค้า
สวัสดีค่า
แม้ว่าคนึงมาสจะพยายามหลีกเลี่ยงการพบหน้าทินกฤตมากแค่ไหน แต่เสี้ยวส่วนหนึ่งภายในหัวใจคนเป็นลูกก็อยากเห็นหน้าพ่ออยู่ดี พอเลิกเรียนตอนบ่ายวันต่อมา คนึงมาสก็ลังเลว่าเธอจะแอบไปดูทินกฤตอีกดีหรือไม่ กระทั่งมารดาส่งข้อความมาหา
‘กระต่าย แม่โทรหาน้าหิน เสียงน้าหินแย่มากเลย ลูกคอยห้ามน้าหินทำงานหนักด้วยนะลูก’
“น้าหิน! โธ่ ก็เอาแต่ทำงานไม่ยอมพักผ่อนเลย” คนึงมาสถอนหายใจกับน้าชายจอมบ้างาน
ความห่วงใยในตัวน้าชาย ทำให้เธอตัดสินใจไปรอลากตัวน้าชายกลับบ้านไปพักผ่อน ไม่กลัวจะต้องเจอหน้าทินกฤตอีกแล้ว
พอถึงแผนกทันตกรรม คนึงมาสก็ถอดหน้ากากอนามัยที่เธอซื้อมาสวมไว้ป้องกันทั้งโรคจากคนป่วย และไม่ให้ถูกทินกฤตเห็นหน้านั้น เพื่อทักทายกับพยาบาลสาวตรงเคาน์เตอร์หน้าแผนก
“สวัสดีค่ะ คือ หมอศิลายังตรวจอยู่ไหมคะ แล้วตรวจถึงกี่โมงหรือคะ”
“นัดคุณหมอไว้หรือคะ วันนี้คิวคุณหมอศิลาแน่นทั้งวันเลยค่ะ ตอนนี้คุณหมอศิลาก็ไม่อยู่ที่แผนกด้วยค่ะ พอดีเป็นช่วงพักเบรกของคุณหมอค่ะ” พยาบาลสาวตอบกลับเสียงหวาน
“เปล่าค่ะ ดิฉันเป็นญาติคุณหมอค่ะ มารอพบคุณหมอเรื่องส่วนตัว … ขอทราบเวลาตรวจของคุณหมอหน่อยได้ไหมคะ” คนึงมาสย่นจมูกเมื่อได้ยินว่าน้าชายก็พักอยู่ ทำไมเธอทั้งโทรหา และส่งข้อความมาหาศิลา น้าชายถึงปิดเครื่อง แถมไม่อ่านข้อความอะไรเลยนะ หรือน้าชายเธอไปหลับน็อคอยู่ที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย
พยาบาลสาวร่ายเวลาตรวจของศิลาเสร็จสรรพ คนึงมาสเห็นว่ากว่าศิลาจะเลิกก็อีกสองชั่วโมง
“ถ้าเกิดดิฉันจะฝากข้อความถึงคุณหมอศิลาไว้จะได้ไหมคะ” คนึงมาสเห็นพยาบาลสาวตอบว่าได้ เธอก็เขียนชื่อและข้อความว่า ‘โทรฯ กลับหาหนูด้วย’ ทิ้งไว้กับพยาบาลสาว ก่อนจะไปหาร้านกาแฟนั่งรอ
ขณะที่คนึงมาสกำลังจะเดินออกจากเคาน์เตอร์ พยาบาลร่างอุ้ยอ้าย อายุมากกว่าเธอไม่กี่ปีก็เดินมาเมาท์กับพยาบาลอีกคนซึ่งอยู่ไม่ไกลเธอมาก
“ได้ยินมาว่าคุณทินกฤตโดนคุณเทพทัตหาเรื่องอีกแล้วล่ะเธอ” พยาบาลสาวร่างอุ้ยอ้ายเล่าเสียงเบาก็จริง หากคนึงมาสก็หูดี และตั้งใจแอบฟัง
“สงสารคุณทินนะ พี่ชายก็มาตายไป แม่ก็เหมือนจะไม่เชื่อใจว่าคุณทินจะบริหารที่นี่ได้เลยไม่ยอมวางมือเสียที อีตาคุณเทพทัตก็เลยได้ใจ เพราะคุณลีลาคอยให้ท้าย ทำไมคุณลีลาถึงไม่ไว้ใจคุณทินนะ คุณทินก็ออกจะเก่ง” พยาบาลสาวอีกคนออกความเห็น
ใครๆ ที่นี่ก็เห็นฝีมือของทินกฤตในการพัฒนางานในโรงพยาบาลหลายๆ อย่าง โรงพยาบาลดูทันสมัย ได้รับการยอมรับ และมีชื่อเสียงติดอันดับในภูมิภาคเอเชีย ทินกฤตอาจจะไม่ค่อยออกหน้าว่าเป็นฝีมือวางแผนของตัวเอง แต่ต่างก็รู้ว่าเป็นฝีมือรองผู้บริหารหนุ่มวัยสี่สิบปีคนเก่ง
“ฉันเคยได้ยินมาว่าคุณทินเคยรักษาสมองมาน่ะสิ เหมือนจะห้ามเครียดจัด ไม่อย่างนั้นจะทำให้ชักและเป็นอันตรายได้”
รักษาสมอง?
คนึงมาสหันมองไปทางพยาบาลอุ้ยอ้ายที่รู้ลึกรู้จริงอย่างตกใจ และนั่นทำให้พยาบาลสูงวัยต้องรีบเข้าไปปรามรุ่นน้องทั้งสอง
“นี่พวกเธอจะเมาท์กันอีกนานไหม”
คนึงมาสเองก็รู้สึกตัวว่าถูกจับตามอง เธอเลยรีบเดินออกจากแผนกทันตกรรมด้วยความสงสัยเต็มหัวใจ
แพรมณีเดินตามหาลีลาจนทั่วตึกใหญ่ก็ยังไม่เจอ เธอขมวดคิ้วกังวลว่าลีลาหายไปไหนในเวลานี้ หากคนที่เธอเจอระหว่างทางกลับเป็นทันตแพทย์หนุ่มศิลา แพรมณีมองศิลาที่หลับคาเก้าอี้ริมทางเดินอย่างแปลกใจ ก่อนจะเริ่มเป็นห่วงจนต้องเข้าไปสะกิดปลุกเจ้าตัว
“คุณหิน คุณหินคะ”
“อีกห้านาทีนะพี่แต ห้านาทีนะ” ศิลายังหลับตา แต่กลับขมวดคิ้วพึมพำตอบด้วยน้ำเสียงอ้อน แพรมณีมองศิลาตาโต เธอไม่เคยได้ยินน้ำเสียงเหมือนเด็กโยเยจากทันตแพทย์หนุ่มร่างสูงผู้นี้มาก่อน ศิลาชอบพูดและสนทนาด้วยท่าทางสุขุม เป็นผู้ใหญ่ แต่แพรมณีก็คิดว่าหน้าตาขัดใจกับน้ำเสียงโยเยแบบนี้ก็น่ารักดี
“ห้านาทีก็ไม่ได้นะคะ ตรงนี้ริมทางเดิน ระวังผู้บริหารมาเห็นจะโดนดุนะคะ หมอหิน” แพรมณีแกล้งส่งเสียงดุใส่ ซึ่งก็ได้ผล เพราะศิลาลืมตาทันที พอเห็นว่าเป็นเธอที่นั่งข้างๆ ไม่ใช่คนที่เขาอ้อน ศิลาก็ตกใจจนหน้าตาเหรอหรา
“เอ่อ คุณแพร ผมขอโทษครับ นี่ผมพูดอะไรออกไปหรือเปล่า” ศิลาถามพลางรีบร้อนหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดรอบริมฝีปาก แม้ปกติเขาจะไม่ใช่คนนอนน้ำลายยืด แต่ก็อดกังวลไม่ได้
“พูดค่ะ คุณหินอ้อนขอนอนต่ออีกห้านาที” แพรมณีตอบ ก่อนจะหัวเราะขำกับตาเบิกกว้างของชายหนุ่ม “พี่แตนี่พี่สาวหรือคะ หรือว่าเป็นคนรัก”
“ไม่ใช่นะครับ! พี่แตคือพี่สาวผม คือ ผมเป็นน้องคนเล็กก็เลยติดจะอ้อนพี่บ้าง” ศิลารีบตอบ กลัวอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด
“ค่ะ ว่าแต่ทำไมคุณหินมาหลับอะไรตรงนี้คะ ไม่สบายหรือเปล่า” แพรมณีมองสำรวจคนในชุดสีขาว หน้าตาหล่อเหลาเหมือนจะอิดโรยไปบ้าง ขอบตาก็โหลอย่างกับหมีแพนด้า
“ผมนอนไม่ค่อยพอน่ะครับ โดนสั่งให้เข้าร่วมสัมนางานวิจัย ตอนบ่ายก็ตรวจคนไข้ ตกเย็นก็ไปทำงานนอกอีก เมื่อกี้รู้สึกมึนๆ เลยจะนั่งพัก แต่ดันหลับไปได้”
“คุณหินทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าคะ” แพรมณีเอ่ยถาม เธอยังไม่ทันได้คำตอบจากปากชายหนุ่ม ท้องเจ้าตัวก็ร้องตอบมาแทน
โคร่ก …
“ท่าทางคุณหินจะทำงานหนักจริงๆ นั่นแหละค่ะ” แพรมณีกลั้นหัวเราะไม่ไหว ส่วนศิลาไม่รู้จะแก้อายอย่างไรเลยหัวเราะไปด้วยเลย
“เราไปหาอะไรรองท้องที่มินิมาร์ทดีไหมคะคุณหิน”
“ก็ดีนะครับ” ศิลาตอบอย่างเห็นด้วย เขากับเธอจึงเดินไปมินิมาร์ทด้านล่างด้วยกัน
อีกด้านหนึ่ง คนึงมาสยังคงคิดมากเรื่องที่ได้ยิน พยาบาลพวกนั้นบอกว่าทินกฤตเคยผ่าตัดสมองงั้นหรือ แล้วทินกฤตเป็นอะไร ทำไมต้องผ่าตัด
หญิงสาวเดินรอบๆ สวนหย่อมด้านหลังตึกใหญ่ และนั่นทำให้เธอเจอทินกฤตเข้า
“คุณทิน” คนึงมาสตกใจกับการเห็นคนที่พยายามเลี่ยงมาตลอด เธออาจจะอยู่ในสวนหย่อม และทินกฤตเดินอยู่ในอาคารก็จริง ทว่าทินกฤตก็หันมาเห็นและสบตาเธออย่างจัง นับว่าโชคดีที่ระยะห่างของเธอกับเขาค่อนข้างไกล แต่คนึงมาสก็ไม่อยู่รอให้ทินกฤตออกมาจับตัวเธอได้หรอก!
“กระต่าย! … คุณบวร! โทรสั่งให้กล้องวงจรปิดจับตามกระต่ายเร็วเข้า” ทินกฤตรู้ดีว่าเขาไม่มีทางวิ่งทันคนึงมาสแน่ๆ จึงหันไปสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ
“ครับๆ” บวรรับคำ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบตรงไปยังห้องกล้องวงจรปิด ภาพที่เขาเห็นก็คือคนึงมาสรีบไปยังแผนกทันตกรรม เธอแวะเคาน์เตอร์พยาบาล หากไม่ถึงห้านาทีหญิงสาวก็กลับออกจากแผนกทันตกรรมแล้วเปลี่ยนทิศทางไปอีกที่ ทินกฤตเป็นคนปรับปรุงผังตึกใหม่เองมีหรือจะเดาทางหญิงสาวไม่ได้
“ไปหาหมอคนนั้นสินะ”
“ว่าอะไรนะครับคุณทิน” บวรถามเพราะได้ยินเจ้านายพูดไม่ชัด แต่เจ้านายก็ไม่ได้ตอบคำถามเขา
ทินกฤตจับตามองคนึงมาสเดินเข้าไปในศูนย์หัวใจ ก่อนเขาเองจะอมยิ้มอย่างพอใจ เพราะคนึงมาสต้องเดินออกมาเพียงคนเดียวอีกแล้ว
“บวร คุณเตรียมรถนะ ผมจะขับรถตามกระต่ายไป” ทินกฤตคิดว่าเขาอาจจะรู้ว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนก็ตอนนี้นี่ล่ะ
“เอ่อ ผมมีเรื่องจะรายงานคุณทินครับ คือว่า เมื่อวานหลังจากคุณทินสั่งให้ผมสะกดรอยตามคุณหมอณฐา ผมก็รู้มาว่าคุณหนูกระต่ายอยู่บ้านเดียวกับคุณหมอณฐาครับ” บวรรายงานอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วสิ่งที่หวั่นใจก็เกิดขึ้นจริง ทินกฤตถลึงตาโต ถามกลับเสียงดัง
“แล้วทำไมคุณเพิ่งบอกผมเนี่ย” น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ
“ก็คุณทินเครียดๆ เรื่องคุณเทพ ผมก็เลยไม่รู้จะรายงานตอนไหนดี” บวรยอมรับผิดแต่โดยดี “คุณทินอย่าเครียดนะครับ บางทีอาจจะเป็นข่าวผิดก็ได้ เพราะผมได้รายงานแค่คืนเดียวเองครับ”
“งั้นก็ตามไปดู คุณรีบไปเอารถออกเลย ไปที่ที่กระต่ายอยู่เดี๋ยวนี้!” ทินกฤตสั่งเสียงเข้ม หัวใจคนเป็นพ่อร้อนระอุเมื่อรู้ว่า(คนที่น่าจะเป็น)ลูกสาวนั้นอาศัยอยู่กับผู้ชาย!!
พอรถแทกซี่จอดที่หน้าบ้าน คนึงมาสจ่ายเงิน ลงจากรถด้วยสีหน้ากลุ้มๆ เธอกลัวแต่จะเจอหน้าทินกฤต เลยไม่ได้พาน้าชายกลับบ้านมาด้วย แถมพอไปหาณฐาที่ศูนย์หัวใจ ณฐาก็ไม่ได้อยู่โรงพยาบาลตลอดบ่าย คนึงมาสได้แต่หวังว่าน้าชายจะกลับบ้านอย่างปลอดภัย หรือไม่ก็ควรจะนอนพักที่ห้องพักแพทย์ไปก่อน เธอเองก็ได้ทั้งส่งข้อความในโทรศัพท์มือถือ และฝากข้อความถึงน้าชายไว้กับพยาบาลเรียบร้อยแล้ว
หญิงสาวก้มหน้า ง่วนกับการล้วงหากุญแจบ้านจากในกระเป๋าสะพายจนไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีใครบางคนหยุดยืนอยู่ด้านหลัง กระทั่งใครคนนั้นส่งเสียงเรียกเธอ
“กระต่าย นี่หนูอยู่ที่นี่จริงหรือ”
คนึงมาสชะงักกับสิ่งที่ทำอยู่ เธอค่อยๆ หันไปตามเสียงทุ้มของใครคนนั้น และเพียงว่าเป็นใครเห็นเต็มตา เธอก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น
“คุณทินกฤต! คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”
“ทำไมหนูต้องหลบผมด้วย” ทินกฤตจะไม่ยอมให้คนึงมาสหลบหน้าเขาอีกแล้ว “ผมมีเรื่องจะถามหนูนะ”
“กระต่ายไม่มีอะไรจะตอบคุณนี่คะ กระต่ายว่าคุณรีบไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวน้าชายกระต่ายมาเห็น คงไม่ดีแน่ๆ” คนึงมาสกลัวหลายอย่าง ทั้งศิลา ณฐา หรือดีไม่ดี เกิดแม่ของเธอโผล่มา เรื่องราวจะต้องแย่แน่ๆ
“ไม่นะ ขอร้องล่ะ เราคุยกันหน่อยเถอะนะ” ทินกฤตคว้าข้อมือเล็กของคนที่พยายามจะเดินหนี เขาแค่อยากได้คำตอบบางเรื่อง
“ไม่ค่ะ ปล่อยเถอะค่ะคุณทินกฤต กระต่ายไม่มีเรื่องจะคุยกับคุณจริงๆ นะคะ” คนึงมาสต้องหาทางให้ทินกฤตไปให้พ้นบ้านน้าชายโดนด่วนเลย! “คุณกลับไปเถอะค่ะ กระต่ายขอร้องนะคะ”
ระหว่างยื้อยุดกันอยู่นั้น อยู่ดีๆ ก็มีแรงหนักๆ ซัดเข้าที่หน้าเขาอย่างแรง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของคนึงมาส ทินกฤตก็ถลาล้มไปด้านหลังเรียบร้อยแล้ว
“ระวังนะกระต่าย!” เสียงของณฐาดังขึ้นพร้อมดึงให้หญิงสาวที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปมาหลบด้านหลัง
“พี่ณัฐ!” คนึงมาสเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นที่มาของแรง ณฐากำลังยืนขบกรามแน่น เห็นคุณหมอหนุ่มกำหมัดค้างไว้ ก็แทบจะร้องไห้ “พี่ณัฐ พี่ณัฐต่อยคุณทินกฤตหรือคะ” เอ่ยถามด้วยเสียงแหบแห้ง
“ว่าไงนะ คุณทินกฤตหรือ ไม่ใช่พวกโรคจิตหรือ” คุณหมอหนุ่มถามซ้ำ และหญิงสาวพยักหน้าตอบ หน้าแดงๆ ของณฐาค่อยๆ เปลี่ยนสี
แถมพอณฐามองเต็มสองตากับความจริงตรงหน้า หน้าของเขาก็ยิ่งถอดสีหนักกว่าเดิม นี่เขาเข้าใจผิดจนต่อยลูกชายผู้บริหารหรือนี่!!
จบตอน
นำนิยายมาส่งต่อแล้วค่า
มีเวลาก็รีบๆ ลงอย่างไว 5555
คุณ ole - ขอบคุณนะค้า
คุณ แว่นใส - ก็จะตามหาลูกสาวนี่ล่ะค่า เลยเจ็บตัวเล้ย
คุณ สิรินดา - ขอบคุณค่า ^^
พบกันตอนหน้านะค้า
สวัสดีค่า
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 เม.ย. 2560, 01:37:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 เม.ย. 2560, 01:42:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 954
| << ตอนทื่ 8 | ตอนที่ 10 - 50% >> |
แว่นใส 4 เม.ย. 2560, 06:18:44 น.
ตามจนได้เรื่องเลยเนอะ
ตามจนได้เรื่องเลยเนอะ