สายรัก(ษ์)
'เพราะ 'รัก' จึงปกปักษ์ พิทักษ์ (ใจ) เธอ'
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
Tags: แอบรัก,เพื่อนสนิท,หนีใจ
ตอน: บทที่ ๑ 3/4
“แกก็อย่างเงี้ย ตู่ว่าเขาเป็นเกย์ แต่พอถามกลับไม่ยอมบอกแล้วจะให้ฉันเชื่อได้ไง ก็จริงแหละว่าคุณกฤษฎ์ดูนุ่มนิ่มไปหน่อย แต่นั่นก็เขาเป็นสุภาพบุรุษ”
“สุภาพน่ะใช่ แต่บุมันหลุดไปแล้ว เลยได้สตรีมาแทน!”
ชุดาหัวเราะขึ้นเบาๆ อย่างอดไม่อยู่
“แล้วยังไงห้ะ คุณกฤษฎ์แกก็ว่าเขาเป็นเกย์ไม่อยากควง คนที่หน้ามืดมาจีบแกตอนนี้ก็ไม่มี สรุปมาว่าแกจะไปงานแต่งยัยนิ่มมันหรือเปล่า” นวพรรษไม่ตอบแต่รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพิมพ์ยุกยิกพลางยิ้ม ชุดาผ่อนลมหายใจ “ถามจริงๆ นะพรรษ ผู้ชายในฝันสุดเพอร์เฟ็กต์ที่แกหวัง ที่แกคิดไว้น่ะ แกคิดว่ามันจะมีจริงๆ เหรอ นี่มันชีวิตจริงนะ แล้วอีกอย่างคนดีๆ แบบนั้นแกจะหาจากพวกบีทอล์ค เฟสบุ้ค มันใช่ไหม ไอ้ข่าวที่ออกโครมๆ น่ะหัดใส่ใจซะบ้าง”
แต่นวพรรษไม่ใส่ใจคำบ่นของชุดา เธอกระดี๊กระด๊า รีบยื่นโทรศัพท์ให้ชุดาดู “นี่ไง คนที่แกว่าหาจากบีทอล์คไม่ได้!”
“แก๊!”
นวพรรษเชิดหน้า “เสียใจด้วยนะจ๊ะชุดา เจ้าชายในบีทอล์คน่ะมีจริง”
ชุดาถอนหายใจ มองภาพหนุ่มหล่อในจอโทรศัพท์และข้อความในแชทที่นวพรรษกับชายคนนั้นนัดแนะเจอกันอย่างระอา
ทว่านวพรรษไม่สนใจ เธอกำลังเพ้ออีกครั้ง
หญิงสาวอยากขอบคุณฟ้า อยากขอบคุณโชคชะตาที่ประทานผู้ชายหล่อมาให้ นวพรรษยิ้มย่อง งานแต่งยัยนิ่มนี่แหละ เธอจะควงหนุ่มหล่อหุ่นแซ่บไปเย้ย!
นั่นแหละ เพราะอย่างนี้ไง นัดเดตครั้งนี้ของนวพรรษจึงผิดพลาดไม่ได้!
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก มองเงาตัวเองในกระจกอีกราวห้าวินาที ลมหายใจที่พรูออกเกิดขึ้น เมื่อเธอลองยิ้มใส่กระจกดูสองสามแบบ เพื่อดูว่ารอยยิ้มแบบไหนที่จะมัดใจคู่เดตได้มากกว่ากัน จนกระทั่งพอใจจึงได้ก้าวต่อไปโดยหาได้สนใจกับสายตาของผู้คนที่มองเธอแปลกๆ ไม่
นวพรรษเดินเชิดสวยๆ ตรงไปยังจุดนัดพบไปพลาง หมายมาดไปพลาง ว่าเมื่อไปถึงเธอจะปรากฏตัวต่อหน้าคู่เดตแบบไหน จึงจะสะดุดตาสะดุดใจ ‘เขา’
และแผนการทุกอย่างของเธอที่วางมานั้นจะไม่สำเร็จเลย ถ้าหากว่า ‘เขา’ ยังมาไม่ถึง จากรูปโปรไฟล์ ภาพถ่ายที่เขาแชร์ลงในโซเซียล เมื่อมองหานวพรรษกลับยังไม่เห็น เธอยืนด้อมๆ มองๆ อยู่ใกล้ๆ กับหน้าร้าน สลับกับมองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ขมวดคิ้ว เพราะตอนนี้เท่ากับเธอมาสายสิบนาที แต่ว่า... เขาก็ยังไม่อยู่ที่โต๊ะ
คะแนนคู่เดตของเธอลดฮวบลงทันที สิบแต้ม!
แต่กระนั้น หัวใจเจ้ากรรมก็ยังอะลุ้มอล่วย รถอาจจะติด เขาอาจจะหลงทาง หรือไม่ก็เข้าห้องน้ำ!!
คิดได้ดังนั้น นวพรรษจึงเดินเกร่ไปเกร่มารออีกราวสิบนาที และสีหน้าของเธอก็เริ่มไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนที่จะหมดความอดทน โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น นวพรรษมือไม้สั่นรีบเปิดกระเป๋าและหยิบมือถือขึ้นมาดู หัวใจเธอเต้นตึกตัก
“นวพรรษค่ะ” เสียงนั้นหวานปานน้ำผึ้ง และพอปลายสายตอบกลับมาหญิงสาวก็แทบกรี๊ด กับเสียงนุ่มทุ้มฟังดูอบอุ่น
“คุณพรรษ ผมนิรุตต์นะครับ ตอนนี้คุณพรรษถึงร้านหรือยังครับ”
นวพรรษยิ้มไม่หุบ เธอแทบละลายไปกับน้ำเสียงของเขา “เอ่อ พรรษ--” เธอชะงักและหลบอยู่ตรงป้ายโฆษณาข้างหน้าร้าน “คุณรุตล่ะคะถึงหรือยังเอ่ย”
ถามพลางก็สอดส่ายสายตามองหาคนที่กำลังโทรศัพท์ ทว่ากลับมีเป้าหมายตั้งสามคน หนึ่งในสองคือคนที่เธอไม่เห็นก่อนหน้านี้ ซึ่งแปลว่าตลอดเวลาสิบนาทีกว่าที่เธอเฝ้ามองลูกค้าที่เดินเข้าไปต่างไม่ใช่ ฉะนั้นนั่นจึงหมายความว่าเขาไม่ได้มาสาย แต่ลุกไปเข้าห้องน้ำมาต่างหาก
“นานแล้วครับ แต่ผมมาก่อนเวลาน่ะ”
นวพรรษพยายามเพ่งมองว่าเป็นคนไหน และยังซื้อเวลาต่อ
“ตายจริง ขอโทษนะคะ พรรษเสียมารยาทมากจริงๆ ที่ให้คุณรุตต้องรอ แต่พอดีรถติ๊ดติดน่ะค่ะ เอ... คุณรุตอยู่โต๊ะตัวไหนคะ พอพรรษไปถึงจะได้ทักถูก”
“อ๋อ” เขาหัวเราะน้อยๆ “ผมอยู่โต๊ะข้างในถัดเข้ามาอีกสองโต๊ะนับจากประตูครับ ใส่เสื้อสีดำ”
โป๊ะเชะ! สายตานวพรรษล็อกเป้าหมาย เธอยิ้มกระหยิ่ม แค่แผ่นหลังก็สมาร์ทแล้วค่ะ!!
“พรรษกำลังจะถึงแล้วค่ะ รอก่อนนะคะ”
นวพรรษชะเง้อคอมองยิ้มปลื้ม ก่อนสนใจเงาตัวเองในกระจกอีกครั้งเพื่อเช็กความเรียบร้อย เมื่อพบว่าไม่มีอะไรผิดพลาดเธอก็เดินเฉิดฉายราวนางพญาตรงไปยังประตู พนักงานต้อนรับปรี่เข้ามาหาพร้อมเอ่ยสวัสดีเสียงดัง นวพรรษยิ้มรับ จากหางตานิรุตต์ขยับตัวคล้ายจะหันมามอง หญิงสาวจึงรีบทำเป็นมองไม่เห็นเขาและคุยกับพนักงานต้อนรับ
“คุณพรรษทางนี้ครับ” สิ้นเสียง นวพรรษก็ค่อยๆ เหลียวไปมอง เธอยิ้มหวานที่สุดในชีวิต แต่... สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เหมือนเวลาทอดยาว รอยยิ้มเธอค้างพร้อมๆ กับที่อยากจะกรี๊ดให้ลั่นร้าน เมื่อเห็นคู่เดตเต็มสองตา!
ไม่ใช่ว่าเขา ‘หล่อ’ หรือ ‘เท่’ แต่...
นี่มันคราย-ย-ย-ย คุณหลอกดาว!
ไม่อ้วน แต่ท้วม สูงดี แต่คอสั้น หน้าปรุยังกะผิวดวงจันทร์!
“คุณพรรษ”
นิรุตต์เอ่ยเรียกซ้ำ เพราะเห็นนวพรรษอึ้ง เขาเป็นหนุ่มเนิร์ด สวมแว่นสายตาสีเจ็บ และมีหน้าผากค่อนข้างกว้าง นิรุตต์ไม่ได้ใช้รูปโปรไฟล์หลอก นั่นรูปของเขาจริงๆ แต่แค่ผ่านแอพพลิเคชั่นหลายแอพฯ ก็เท่านั้น
นวพรรษกระพริบตาปริบๆ สองสามครั้ง กว่าจะขุดรอยยิ้มจอมปลอมขึ้นมาได้ เธออยากร้องไห้เมื่อเอ่ยชื่อเขาตะกุกตะกัก
“คุณ... คุณรุต สะ... สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ เชิญครับคุณพรรษ โต๊ะอยู่ทางนี้”
นิรุตต์ผายมือไปทางด้านหลัง นวพรรษยังอึ้ง เธอก้าวขาโดยอัตโนมัติ ก่อนจะทรุดลงนั่งเมื่อเขาเลื่อนเก้าอี้ออกให้ และแม้จะนิรุตต์จะเป็นสุภาพบุรุษ แต่ไม่ได้ทำให้คะแนนของเขากระเตื้องขึ้นเลย
“คุณพรรษสวยกว่าในรูปอีกนะครับ”
“สุภาพน่ะใช่ แต่บุมันหลุดไปแล้ว เลยได้สตรีมาแทน!”
ชุดาหัวเราะขึ้นเบาๆ อย่างอดไม่อยู่
“แล้วยังไงห้ะ คุณกฤษฎ์แกก็ว่าเขาเป็นเกย์ไม่อยากควง คนที่หน้ามืดมาจีบแกตอนนี้ก็ไม่มี สรุปมาว่าแกจะไปงานแต่งยัยนิ่มมันหรือเปล่า” นวพรรษไม่ตอบแต่รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพิมพ์ยุกยิกพลางยิ้ม ชุดาผ่อนลมหายใจ “ถามจริงๆ นะพรรษ ผู้ชายในฝันสุดเพอร์เฟ็กต์ที่แกหวัง ที่แกคิดไว้น่ะ แกคิดว่ามันจะมีจริงๆ เหรอ นี่มันชีวิตจริงนะ แล้วอีกอย่างคนดีๆ แบบนั้นแกจะหาจากพวกบีทอล์ค เฟสบุ้ค มันใช่ไหม ไอ้ข่าวที่ออกโครมๆ น่ะหัดใส่ใจซะบ้าง”
แต่นวพรรษไม่ใส่ใจคำบ่นของชุดา เธอกระดี๊กระด๊า รีบยื่นโทรศัพท์ให้ชุดาดู “นี่ไง คนที่แกว่าหาจากบีทอล์คไม่ได้!”
“แก๊!”
นวพรรษเชิดหน้า “เสียใจด้วยนะจ๊ะชุดา เจ้าชายในบีทอล์คน่ะมีจริง”
ชุดาถอนหายใจ มองภาพหนุ่มหล่อในจอโทรศัพท์และข้อความในแชทที่นวพรรษกับชายคนนั้นนัดแนะเจอกันอย่างระอา
ทว่านวพรรษไม่สนใจ เธอกำลังเพ้ออีกครั้ง
หญิงสาวอยากขอบคุณฟ้า อยากขอบคุณโชคชะตาที่ประทานผู้ชายหล่อมาให้ นวพรรษยิ้มย่อง งานแต่งยัยนิ่มนี่แหละ เธอจะควงหนุ่มหล่อหุ่นแซ่บไปเย้ย!
นั่นแหละ เพราะอย่างนี้ไง นัดเดตครั้งนี้ของนวพรรษจึงผิดพลาดไม่ได้!
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก มองเงาตัวเองในกระจกอีกราวห้าวินาที ลมหายใจที่พรูออกเกิดขึ้น เมื่อเธอลองยิ้มใส่กระจกดูสองสามแบบ เพื่อดูว่ารอยยิ้มแบบไหนที่จะมัดใจคู่เดตได้มากกว่ากัน จนกระทั่งพอใจจึงได้ก้าวต่อไปโดยหาได้สนใจกับสายตาของผู้คนที่มองเธอแปลกๆ ไม่
นวพรรษเดินเชิดสวยๆ ตรงไปยังจุดนัดพบไปพลาง หมายมาดไปพลาง ว่าเมื่อไปถึงเธอจะปรากฏตัวต่อหน้าคู่เดตแบบไหน จึงจะสะดุดตาสะดุดใจ ‘เขา’
และแผนการทุกอย่างของเธอที่วางมานั้นจะไม่สำเร็จเลย ถ้าหากว่า ‘เขา’ ยังมาไม่ถึง จากรูปโปรไฟล์ ภาพถ่ายที่เขาแชร์ลงในโซเซียล เมื่อมองหานวพรรษกลับยังไม่เห็น เธอยืนด้อมๆ มองๆ อยู่ใกล้ๆ กับหน้าร้าน สลับกับมองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ขมวดคิ้ว เพราะตอนนี้เท่ากับเธอมาสายสิบนาที แต่ว่า... เขาก็ยังไม่อยู่ที่โต๊ะ
คะแนนคู่เดตของเธอลดฮวบลงทันที สิบแต้ม!
แต่กระนั้น หัวใจเจ้ากรรมก็ยังอะลุ้มอล่วย รถอาจจะติด เขาอาจจะหลงทาง หรือไม่ก็เข้าห้องน้ำ!!
คิดได้ดังนั้น นวพรรษจึงเดินเกร่ไปเกร่มารออีกราวสิบนาที และสีหน้าของเธอก็เริ่มไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนที่จะหมดความอดทน โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น นวพรรษมือไม้สั่นรีบเปิดกระเป๋าและหยิบมือถือขึ้นมาดู หัวใจเธอเต้นตึกตัก
“นวพรรษค่ะ” เสียงนั้นหวานปานน้ำผึ้ง และพอปลายสายตอบกลับมาหญิงสาวก็แทบกรี๊ด กับเสียงนุ่มทุ้มฟังดูอบอุ่น
“คุณพรรษ ผมนิรุตต์นะครับ ตอนนี้คุณพรรษถึงร้านหรือยังครับ”
นวพรรษยิ้มไม่หุบ เธอแทบละลายไปกับน้ำเสียงของเขา “เอ่อ พรรษ--” เธอชะงักและหลบอยู่ตรงป้ายโฆษณาข้างหน้าร้าน “คุณรุตล่ะคะถึงหรือยังเอ่ย”
ถามพลางก็สอดส่ายสายตามองหาคนที่กำลังโทรศัพท์ ทว่ากลับมีเป้าหมายตั้งสามคน หนึ่งในสองคือคนที่เธอไม่เห็นก่อนหน้านี้ ซึ่งแปลว่าตลอดเวลาสิบนาทีกว่าที่เธอเฝ้ามองลูกค้าที่เดินเข้าไปต่างไม่ใช่ ฉะนั้นนั่นจึงหมายความว่าเขาไม่ได้มาสาย แต่ลุกไปเข้าห้องน้ำมาต่างหาก
“นานแล้วครับ แต่ผมมาก่อนเวลาน่ะ”
นวพรรษพยายามเพ่งมองว่าเป็นคนไหน และยังซื้อเวลาต่อ
“ตายจริง ขอโทษนะคะ พรรษเสียมารยาทมากจริงๆ ที่ให้คุณรุตต้องรอ แต่พอดีรถติ๊ดติดน่ะค่ะ เอ... คุณรุตอยู่โต๊ะตัวไหนคะ พอพรรษไปถึงจะได้ทักถูก”
“อ๋อ” เขาหัวเราะน้อยๆ “ผมอยู่โต๊ะข้างในถัดเข้ามาอีกสองโต๊ะนับจากประตูครับ ใส่เสื้อสีดำ”
โป๊ะเชะ! สายตานวพรรษล็อกเป้าหมาย เธอยิ้มกระหยิ่ม แค่แผ่นหลังก็สมาร์ทแล้วค่ะ!!
“พรรษกำลังจะถึงแล้วค่ะ รอก่อนนะคะ”
นวพรรษชะเง้อคอมองยิ้มปลื้ม ก่อนสนใจเงาตัวเองในกระจกอีกครั้งเพื่อเช็กความเรียบร้อย เมื่อพบว่าไม่มีอะไรผิดพลาดเธอก็เดินเฉิดฉายราวนางพญาตรงไปยังประตู พนักงานต้อนรับปรี่เข้ามาหาพร้อมเอ่ยสวัสดีเสียงดัง นวพรรษยิ้มรับ จากหางตานิรุตต์ขยับตัวคล้ายจะหันมามอง หญิงสาวจึงรีบทำเป็นมองไม่เห็นเขาและคุยกับพนักงานต้อนรับ
“คุณพรรษทางนี้ครับ” สิ้นเสียง นวพรรษก็ค่อยๆ เหลียวไปมอง เธอยิ้มหวานที่สุดในชีวิต แต่... สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เหมือนเวลาทอดยาว รอยยิ้มเธอค้างพร้อมๆ กับที่อยากจะกรี๊ดให้ลั่นร้าน เมื่อเห็นคู่เดตเต็มสองตา!
ไม่ใช่ว่าเขา ‘หล่อ’ หรือ ‘เท่’ แต่...
นี่มันคราย-ย-ย-ย คุณหลอกดาว!
ไม่อ้วน แต่ท้วม สูงดี แต่คอสั้น หน้าปรุยังกะผิวดวงจันทร์!
“คุณพรรษ”
นิรุตต์เอ่ยเรียกซ้ำ เพราะเห็นนวพรรษอึ้ง เขาเป็นหนุ่มเนิร์ด สวมแว่นสายตาสีเจ็บ และมีหน้าผากค่อนข้างกว้าง นิรุตต์ไม่ได้ใช้รูปโปรไฟล์หลอก นั่นรูปของเขาจริงๆ แต่แค่ผ่านแอพพลิเคชั่นหลายแอพฯ ก็เท่านั้น
นวพรรษกระพริบตาปริบๆ สองสามครั้ง กว่าจะขุดรอยยิ้มจอมปลอมขึ้นมาได้ เธออยากร้องไห้เมื่อเอ่ยชื่อเขาตะกุกตะกัก
“คุณ... คุณรุต สะ... สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ เชิญครับคุณพรรษ โต๊ะอยู่ทางนี้”
นิรุตต์ผายมือไปทางด้านหลัง นวพรรษยังอึ้ง เธอก้าวขาโดยอัตโนมัติ ก่อนจะทรุดลงนั่งเมื่อเขาเลื่อนเก้าอี้ออกให้ และแม้จะนิรุตต์จะเป็นสุภาพบุรุษ แต่ไม่ได้ทำให้คะแนนของเขากระเตื้องขึ้นเลย
“คุณพรรษสวยกว่าในรูปอีกนะครับ”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 เม.ย. 2560, 09:55:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 เม.ย. 2560, 09:55:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1137
| << บทที่ ๑ 2/4 | บทที่ ๑ 4/4 >> |
ดังปัณณ์ 9 เม.ย. 2560, 09:58:18 น.
สวัสดีตอนสายๆ ค่ะ วันนี้อากาศร้อนมว้ากกกกกกกกกกกกก มาดับร้อนกันกับยัยพรรษนะค้า
คุณแว่นใส 5555 จะใช่ไหมต้องมาลุ้นกันค้าาาาาาา
คุณสิรินดา ขอบคุณค่า
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่า
เจอกันตอนหน้าพรุ่งนี้สายๆ เหมือนเดิมจ้า
สวัสดีตอนสายๆ ค่ะ วันนี้อากาศร้อนมว้ากกกกกกกกกกกกก มาดับร้อนกันกับยัยพรรษนะค้า
คุณแว่นใส 5555 จะใช่ไหมต้องมาลุ้นกันค้าาาาาาา
คุณสิรินดา ขอบคุณค่า
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่า
เจอกันตอนหน้าพรุ่งนี้สายๆ เหมือนเดิมจ้า
แว่นใส 9 เม.ย. 2560, 10:58:11 น.
น่าสงสารจริง 555
น่าสงสารจริง 555