ลิขิตรักให้เรามาเจอกัน
ชะตาฟ้าลิขิตให้เขาและเธอมาเจอกัน แต่ก็ไม่สมหวังซักที
เขาและเธอเจอกันอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งเขามักมีแฟนควงคู่อยู่เสมอ
จนในที่สุดฟ้าก็ลิขิตให้เขาและเธอมาเจอกันอีกครั้งในจังหวะ และเวลาที่เหมาะสม
ความรักครั้งนี้จึงเริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิด ทีละนิด
เหมือนกับลูกโลกที่ถูกที่แบ่งเป็นซีกโลกเหนือและซีกโลกใต้
มันถูกหมุนและหยุด หมุนและหยุด จนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยลงล็อคซักที
จนในที่สุดเมื่อถึงจังหวะ และเวลาที่เหมาะสม ลูกโลกลูกนั้นดันหยุดและตรงล็อคพอดี
พระเจ้าผู้สร้างโลกใบนี้ขึ้นจึงปล่อยให้ลูกโลกใบนั้นค่อยๆ หมุนต่อไปเองตามธรรมชาติและตามกาลเวลาของมัน
เขาและเธอเจอกันอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งเขามักมีแฟนควงคู่อยู่เสมอ
จนในที่สุดฟ้าก็ลิขิตให้เขาและเธอมาเจอกันอีกครั้งในจังหวะ และเวลาที่เหมาะสม
ความรักครั้งนี้จึงเริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิด ทีละนิด
เหมือนกับลูกโลกที่ถูกที่แบ่งเป็นซีกโลกเหนือและซีกโลกใต้
มันถูกหมุนและหยุด หมุนและหยุด จนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยลงล็อคซักที
จนในที่สุดเมื่อถึงจังหวะ และเวลาที่เหมาะสม ลูกโลกลูกนั้นดันหยุดและตรงล็อคพอดี
พระเจ้าผู้สร้างโลกใบนี้ขึ้นจึงปล่อยให้ลูกโลกใบนั้นค่อยๆ หมุนต่อไปเองตามธรรมชาติและตามกาลเวลาของมัน
Tags: ลิขิตรักให้เรามาเจอกัน
ตอน: บังเอิญชนอีกครั้ง
…1 ปีผ่านไป…
ตอนนี้เจนเนตรเรียนจบและกลับมาที่ประเทศไทยแล้ว หลังจากที่เธอกลับมาประเทศไทยก็รีบกลับไปบ้านหาอาม่าของเธอด้วยความคิดถึง และไปหาลุงอนันต์ที่หลังจากที่ตลาดประสบความสำเร็จ เธอก็หนีมาเรียนต่อปล่อยให้ลุงทำงานคนเดียว ลุงอนันต์และป้าแจนไม่มีลูก เพราะสุขภาพของป้าแจนไม่ค่อยดี ทำให้มีบุตรไม่ได้ เจนเนตรและน้องๆ ของเธอจึงเหมือนลูกแท้ๆ ของลุงอนันต์และป้าแจนไปโดยปริยาย
“เจน จะกลับมาช่วยงานลุงแล้วใช่มั้ย” ลุงอนันต์หยอดถามเจนเนตรออกไป ถึงแม้ว่ารู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงหลานรักคนนี้ก็ต้องปฏิเสธ เพราะเจนเนตรเคยบอกไว้ว่าถ้ากลับมาไทย จะเริ่มทำธุรกิจและสร้างแบรนด์ของตัวเอง
“ลุงก็รู้อยู่แล้วว่าหนูกลับมาจะมาทำแบรนด์ของตัวเอง” เจนเนตรตอบเสียงอ่อน เพราะถึงแม้เธอมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าจะทำอะไร แต่เธอก็เกรงใจลุงอนันต์อยู่ดี เพราะลุงเป็นผู้มีพระคุณกับเธอมาก ที่เธอได้ดีตอนนี้ก็เพราะลุงอนันต์
“จริงๆ ลุงก็รู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้ลุงกำลังมีโครงการใหม่ จะสร้างห้างใจกลางเมืองที่หรูที่สุด สวยที่สุดในประเทศไทยเลย เอาแต่แบรนด์ท็อปๆ ร้านอาหารดังๆ มาลง” ลุงอนันต์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เจ๋งอะลุง งานหนักเลยสิคราวนี้”
“ก็นี่ไงเลยหาคนช่วยอยู่ แต่ยังไม่รู้จะหามือขวาเก่งๆ คนไหนมาช่วยเลย”
“โถ่ลุง พูดขนาดนี้ไม่พ้นหนูสินะ งั้นเอางี้หนูช่วยลุงก็ได้ แต่อาจไม่เต็มตัวเหมือนตอนนั้นนะ เพราะหนูจะทุ่มให้แบรนด์หนู จริงๆ หนูเตรียมงานตั้งแต่อยู่ฝรั่งเศสแล้ว พอมีทีมบ้างแล้ว กลับมาก็จะมาเซ็ตทีมให้เรียบร้อยแล้วลุยงานเลย”
“ให้มันได้อย่างงี้สิวะ” ลุงอนันต์พูดอย่างดีใจ ถึงแม้เจนเนตรไม่ได้เรียนจบบริหาร หรือการตลาดมา แต่เธอเป็นคนที่เก่งและเรียนรู้ไวมาก ส่วนหนึ่งที่ตลาดของลุงประสบความสำเร็จก็เป็นเพราะเจนเนตรเลย ลุงอนันต์จึงอยากให้เธอมาช่วยโปรเจคใหม่ของเขาอีกครั้ง และอีกอย่างที่สำคัญเจนเนตรเป็นหลาน ยังไงก็ไว้ใจได้แน่นอน
“ค่าคุณลุง งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ นัดเพื่อนไว้”
“เออขับรถดีๆ”
“ค่า สวัสดีค่ะ” เจนเนตรยกมือไหว้ลุงอนันต์แล้วขับรถกลับมาที่บ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ดูสวยเซ็กซี่ยิ่งขึ้น แน่นอนไปหาผู้ใหญ่ต้องเรียบร้อย แต่ไปหาเพื่อนต้องแซ่บไว้ก่อน เธอสวมใส่ชุดเกาะอกจั๊มสูทสีแดงขายาว และรองเท้าส้นสูง เธอรวบผมมัดตึงไปข้างหลัง ทำให้ลับใบหน้าสวยอย่างชัดเจน พร้อมทาลิปสติกสีแดงเข้ม อีกทั้งใส่ตุ้มหูที่ห้อยระย้ายาวลงมาเกือบถึงไหล่ จากนั้นก็หยิบแว่นตากันแดดคู่ใจมาใส่ แล้วขับรถไปยังห้างแห่งหนึ่งที่เธอนัดเพื่อนสาวของเธอไว้
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ในขณะที่เจนเนตรเดินอยู่ในห้างเพื่อไปยังร้านอาหารที่เธอได้นัดกับเพื่อนสาวเอาไว้ เธอก็ก้มลงจิ้มโทรศัพเพื่ออ่านชื่อร้านอาหาร และชั้นของร้านอาหาร ผ่านแอพลิเคชั่นไลน์
“โอ้ย!! ตุ้บ!! ขอโทษค่ะ” เจนเนตรเดินไปชนร่างสูงคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ นี่เธอเดินไม่ดูทางอีกแล้วหรอเนี้ยเธอคิดในใจพลางก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ที่ล่วงไปกับพื้น แล้วเงยหน้าลุกขึ้นมา เธอก็ต้องตกใจ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงอีกครั้ง
“เป็นอะไรมั้ยครับ เอ่อ…เราเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่าครับ” ตฤณนิธิมองหน้าหญิงสาวอย่างใช้ความคิด เพราะเขาคุ้นหน้าเธอมากเลย แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“คะ คุณ ตฤณนิธิใช่มั้ยคะ” ใช่เธอจำชื่อเขาได้ดี แต่โอ้ยยัยเจนติดอ่างอีกแล้ว เป็นอะไรเนี้ย อยากตีปากตัวเองจริงๆ เธอคิดในใจ
“คุณรู้จักผมด้วยหรอครับ…อืมมม” ตฤณนิธิมอง
ตอนนี้เจนเนตรเรียนจบและกลับมาที่ประเทศไทยแล้ว หลังจากที่เธอกลับมาประเทศไทยก็รีบกลับไปบ้านหาอาม่าของเธอด้วยความคิดถึง และไปหาลุงอนันต์ที่หลังจากที่ตลาดประสบความสำเร็จ เธอก็หนีมาเรียนต่อปล่อยให้ลุงทำงานคนเดียว ลุงอนันต์และป้าแจนไม่มีลูก เพราะสุขภาพของป้าแจนไม่ค่อยดี ทำให้มีบุตรไม่ได้ เจนเนตรและน้องๆ ของเธอจึงเหมือนลูกแท้ๆ ของลุงอนันต์และป้าแจนไปโดยปริยาย
“เจน จะกลับมาช่วยงานลุงแล้วใช่มั้ย” ลุงอนันต์หยอดถามเจนเนตรออกไป ถึงแม้ว่ารู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงหลานรักคนนี้ก็ต้องปฏิเสธ เพราะเจนเนตรเคยบอกไว้ว่าถ้ากลับมาไทย จะเริ่มทำธุรกิจและสร้างแบรนด์ของตัวเอง
“ลุงก็รู้อยู่แล้วว่าหนูกลับมาจะมาทำแบรนด์ของตัวเอง” เจนเนตรตอบเสียงอ่อน เพราะถึงแม้เธอมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าจะทำอะไร แต่เธอก็เกรงใจลุงอนันต์อยู่ดี เพราะลุงเป็นผู้มีพระคุณกับเธอมาก ที่เธอได้ดีตอนนี้ก็เพราะลุงอนันต์
“จริงๆ ลุงก็รู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้ลุงกำลังมีโครงการใหม่ จะสร้างห้างใจกลางเมืองที่หรูที่สุด สวยที่สุดในประเทศไทยเลย เอาแต่แบรนด์ท็อปๆ ร้านอาหารดังๆ มาลง” ลุงอนันต์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เจ๋งอะลุง งานหนักเลยสิคราวนี้”
“ก็นี่ไงเลยหาคนช่วยอยู่ แต่ยังไม่รู้จะหามือขวาเก่งๆ คนไหนมาช่วยเลย”
“โถ่ลุง พูดขนาดนี้ไม่พ้นหนูสินะ งั้นเอางี้หนูช่วยลุงก็ได้ แต่อาจไม่เต็มตัวเหมือนตอนนั้นนะ เพราะหนูจะทุ่มให้แบรนด์หนู จริงๆ หนูเตรียมงานตั้งแต่อยู่ฝรั่งเศสแล้ว พอมีทีมบ้างแล้ว กลับมาก็จะมาเซ็ตทีมให้เรียบร้อยแล้วลุยงานเลย”
“ให้มันได้อย่างงี้สิวะ” ลุงอนันต์พูดอย่างดีใจ ถึงแม้เจนเนตรไม่ได้เรียนจบบริหาร หรือการตลาดมา แต่เธอเป็นคนที่เก่งและเรียนรู้ไวมาก ส่วนหนึ่งที่ตลาดของลุงประสบความสำเร็จก็เป็นเพราะเจนเนตรเลย ลุงอนันต์จึงอยากให้เธอมาช่วยโปรเจคใหม่ของเขาอีกครั้ง และอีกอย่างที่สำคัญเจนเนตรเป็นหลาน ยังไงก็ไว้ใจได้แน่นอน
“ค่าคุณลุง งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ นัดเพื่อนไว้”
“เออขับรถดีๆ”
“ค่า สวัสดีค่ะ” เจนเนตรยกมือไหว้ลุงอนันต์แล้วขับรถกลับมาที่บ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ดูสวยเซ็กซี่ยิ่งขึ้น แน่นอนไปหาผู้ใหญ่ต้องเรียบร้อย แต่ไปหาเพื่อนต้องแซ่บไว้ก่อน เธอสวมใส่ชุดเกาะอกจั๊มสูทสีแดงขายาว และรองเท้าส้นสูง เธอรวบผมมัดตึงไปข้างหลัง ทำให้ลับใบหน้าสวยอย่างชัดเจน พร้อมทาลิปสติกสีแดงเข้ม อีกทั้งใส่ตุ้มหูที่ห้อยระย้ายาวลงมาเกือบถึงไหล่ จากนั้นก็หยิบแว่นตากันแดดคู่ใจมาใส่ แล้วขับรถไปยังห้างแห่งหนึ่งที่เธอนัดเพื่อนสาวของเธอไว้
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ในขณะที่เจนเนตรเดินอยู่ในห้างเพื่อไปยังร้านอาหารที่เธอได้นัดกับเพื่อนสาวเอาไว้ เธอก็ก้มลงจิ้มโทรศัพเพื่ออ่านชื่อร้านอาหาร และชั้นของร้านอาหาร ผ่านแอพลิเคชั่นไลน์
“โอ้ย!! ตุ้บ!! ขอโทษค่ะ” เจนเนตรเดินไปชนร่างสูงคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ นี่เธอเดินไม่ดูทางอีกแล้วหรอเนี้ยเธอคิดในใจพลางก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ที่ล่วงไปกับพื้น แล้วเงยหน้าลุกขึ้นมา เธอก็ต้องตกใจ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงอีกครั้ง
“เป็นอะไรมั้ยครับ เอ่อ…เราเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่าครับ” ตฤณนิธิมองหน้าหญิงสาวอย่างใช้ความคิด เพราะเขาคุ้นหน้าเธอมากเลย แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“คะ คุณ ตฤณนิธิใช่มั้ยคะ” ใช่เธอจำชื่อเขาได้ดี แต่โอ้ยยัยเจนติดอ่างอีกแล้ว เป็นอะไรเนี้ย อยากตีปากตัวเองจริงๆ เธอคิดในใจ
“คุณรู้จักผมด้วยหรอครับ…อืมมม” ตฤณนิธิมอง
เข็มขัดนิรภัย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 เม.ย. 2560, 01:13:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 เม.ย. 2560, 01:16:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 690
| << บทที่ 2 พบกันอีกครั้ง | บทที่ 4 เราเลิกกันเถอะ >> |